Από http://www.geocities.com/polit2006/index.htm
ΑΡΧΙΚΑ ΑΙΤΙΑ
Οπου και άν στρέψω το βλέμμα βλέπω ασχήμια .
Βλέπω τσιμέντο , βλέπω σκουπίδια , βλέπω καμμένα δάση , βλέπω μολυσμένα νερά , βλέπω αμαθείς ανθρώπους που θεωρούν την μίζερη ύπαρξή τους ως το κέντρο του κόσμου .
Η ασχήμια με κυνηγά παντού . Ακόμη και άν φύγω κάπου μακρυά ξέρω οτι κάποια στιγμή θα φθάσει και εκεί .
Μία μόνο λύση υπάρχει : Ο πλανήτης πρέπει να καθαρισθεί .
ΕΜΒΑΘΥΝΣΗ
Γιατί πρέπει να καθαρισθεί ; Γιατί να μήν τον αφήσουμε να καταστραφεί ;
Ας γλεντήσουμε την ζωή μας . Ας πετάξουμε σκουπίδια παντού . Ας απολαύσουμε το γλέντι κι όσο κρατήσει . Ενας ξαφνικός θάνατος απο κάποιο πυρηνικό ολοκαύτωμα
θα μας απαλλάξει απο το ατέλειωτο μαρτύριο των γηρατειών .
Οσο για τα σκουπίδια , ούτε αυτά θα είναι αιώνια . Σε πέντε δίς χρόνια η καυτή ανάσα
του γερασμένου Ηλιου μας θα καταπιεί την Γή και θα μετατρέψει τα πάντα σε ιονισμένο αέριο .
Γιατί λοιπόν τόσοι πολλοί "τρελλοί" σε όλο τον κόσμο αγωνιούν γι α την βιοποικιλότητα και την αειφόρο διαχείριση ;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Η Ανθρωπική Θεωρία των κοσμολόγων λέει οτι το Σύμπαν έχει επιθυμίες .
Αυτή όμως είναι μιά απλή θεωρία και δεν είμαστε σίγουροι οτι είναι σωστή .
Ας ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ όμως οτι το Σύμπαν ΕΧΕΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ .
Τί θα ήθελε άραγε ;
-- Να κερ&δίσει ο κύριος Χ. το λαχείο και να αγοράσει δυάρι για προίκα στην κόρη του .
--Το έθν&##959;ς Α που κατοικεί στον πλανήτη Β να νικήσει το γειτονικό έθνος Γ και να κυριαρχήσει έως το τέλος της αιωνιότητος .
--Ο ασήμ&##945;ντος πλανήτης Δ του γαλαξία Ε να υποτάξει τους πολιτισμούς στα γειτονικά ηλιακά συστήματα .
Η διαίσθησή μου μου λέει οτι το Σύμπαν δεν είναι δυνατόν να ενδιαφέρεται για ασήμαντα πράγματα (όπως και ενας πολυκύτταρος οργανισμός δεν ενδιαφέρεται για μεμονωμένα κύτταρά του) .
Ενας άνθρωπος , ενα έθνος , ενας πλανήτης , ενας γαλαξίας είναι ασήμαντοι κόκκοι σκόνης μέσα στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος .
Μου φαίνεται πιό λογικό να ενδιαφέρεται για ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ που συμβαίνουν σε όλη την έκτασή του και αλλάζουν τις ιδιότητές του .
Νά μία διεργασία που θα μπορούσε να ενδιαφέρει το Σύμπαν :
Σε κάθε γωνιά του Σύμπαντος υπάρχουν άστρα που φωτοβολούν . Κοντά σε πολλά τέτοια άστρα υπάρχουν πλανήτες με νερό (σε υγρή φάση ) και ατμόσφαιρα .
Μορφές ζωής γεννιούνται στο νερό , έπειτα βγαίνουν απο το νερό , κατακτούν τις όχθες , έπειτα προχωρούν στα λιβάδια και επεκτείνονται σε όλο και πιό αφιλόξενα περιβάλλοντα φθάνοντας στις κατάξερες ερήμους και στις παγωμένες βουνοκορφές .
Εχω την ισχυρή πεποίθηση οτι άν το Σύμπαν είχε επιθυμίες θα ήθελε η ζωή να επεκταθεί και σε ακόμη πιό αφιλόξενα περιβάλλοντα : Σε γειτονικούς πλανήτες χωρίς ατμόσφαιρα και νερό . Μήν βιασθείτε να πείτε οτι κανένα κύτταρο δεν μπορεί να ζήσει στη Σελήνη .
Σκεφθείτε οτι ζωντανό όν δεν είναι μόνο αυτό που αποτελείται απο κύτταρα . Ζωντανό όν είναι αυτό που μπορεί να εκμεταλλεύεται την ενέργεια που εκπέμπεται
απο μια πηγή (π.χ. άστρο) και να την χρησιμοποιεί για να μειώσει την εντροπία την δική του και του περιβάλλοντός του (π.χ. να μετατρέψει την ανόργανη ύλη του περιβάλλοντος σε αντίγραφά του ) .
Μέσα απο αυτή την οπτική γωνία και ένα σκεπτόμενο ηλεκτρονικό όν είναι μορφή ζωής .
Τί θα κέρδιζε το Σύμπαν απο αυτή την επέκταση της ζωής ;
Πρώτον αυξάνεται η πολυπλοκότητά του (η ποσότητα πληροφοριών που περιέχει ).
Δεύτερον , τα συστατικά του Σύμπαντος παρατηρούν (και κατανοούν ) την φύση του
Σύμπαντος (ή με άλλα λόγια , το Σύμπαν αποκτά πληροφορίες για τον εαυτό του !)
Τρίτον , το Σύμπαν αποκτά φράκταλ δομή . Για παράδειγμα : Ο γαλαξίας μας έχει κάποια δομή αλλά , καθώς η επιστημονική έρευνα προχωρά , μέσα σε κάποιο σκληρό δίσκο υπολογιστή δημιουργείται μια δομή δεδομένων που είναι αντίγραφο της δομής του γαλαξία . Το ίδιο συμβαίνει με την δομή ενός φυτού , ενός πλανήτη , ενός ηλιακού συστήματος.
Οι ίδιες δομές που είναι δομημένες με υλικά σώματα τείνουν να επαναλαμβάνονται με δομικά υλικά μπίτ πληροφοριών .
Οσο κι' αν ψάχνω οι απαντήσεις έχουν σχέση με ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ .
Τί να τις κάνει τις πληροφορίες ; Ισως η παρουσία παρατηρητών επιμηκύνει την ζωή του Σύμπαντος . Ισως η συσσώρευση πληροφοριών αλλάζει τις ιδιότητες του Σύμπαντος ( για περισσότερες πληροφορίες κάντε κλίκ εδώ ) .
Ο,τι και να θέλει όμως το Σύμπαν ο δρόμος είναι ένας : Μετά τον άνθρωπο πρέπει
να κατασκευασθεί ενα όν ικανό να ζήσει σε ακόμη πιό εχθρικά περιβάλλοντα όπου η κυτταρική ζωή δεν μπορεί να επεκταθεί . Πώς θα κατασκευασθεί αυτό το όν ;
Εως τώρα το Σύμπαν χρησιμοποίησε σχετικά απλά εργαλεία για να κατασκευάσει ό,τι ήθελε : οι στρόβιλοι και η βαρύτητα μεταμόρφωσαν το αρχικό νέφος σκόνης σε πλανήτες και άστρα . Οι κεραυνοί μεταμόρφωσαν τα ανόργανα υλικά σε νουκλεϊκά οξέα και πρωτείνες . Δέν φαίνεται όμως να υπάρχει ενα τόσο απλό εργαλείο που να μπορεί να κατασκευάσει ενα μικροτσίπ . Το Σύμπαν όμως χρειάζεται ενα τέτοιο εργαλείο !
Η ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΡΩΤΗΣΗ
Μήπως ο άνθρωπος είναι το εργαλείο αυτό ;
Αυτή η ερώτηση έρχεται σαν κεραυνός εν αιθρία γιατί η λεγόμενη υλιστική αντίληψη ήθελε τον άνθρωπο ενα τυχαίο δημιούργημα (μέσα σε ενα άβουλο Σύμπαν) προικισμένο με ελεύθερη βούληση . Οσο κι' άν ψάξω στο Σύμπαν δεν βλέπω πουθενά ελεύθερη βούληση . Αν ανοίξω μια μικρή τρύπα στο δοχείο , το νερό που είναι μέσα έχει μία μόνο επιλογή : να εκρεύσει δημιουργώντας στροβίλους .
Αν αφήσω μια στρόγγυλη πέτρα σε κεκλιμένο επίπεδο πάλι η επιλογή είναι μια και μοναδική .
Ακόμη και στον "ελεύθερο" άνθρωπο βλέπω όρια στη συμπεριφορά του : Κανείς μας (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) δεν ανοίγει στα καλά καθούμενα το παράθυρο
για να πηδήσει απο τον τρίτο όροφο . Δεν έχουμε την ελευθερία της αυτοκαταστροφής ! Το ζάρι είναι πραγματικά ελεύθερο γιατί άν το ρίξω 600 φορές
θα φέρει περίπου 100 φορές το κάθε πιθανό αποτέλεσμα . Ο άνθρωπος που έχει δύο επιλογές (να αυτοκαταστραφεί ή να ζήσει) σκανδαλωδώς συχνά επιλέγει να ζήσει .
Αυτό δεν μπορώ να το ονομάσω "ελευθερία βουλήσεως" .
Υπάρχει και ενα άλλο ερώτημα που επιδέχεται δύο απαντήσεις :
Θα υπακούσει ο άνθρωπος στη θέληση του Σύμπαντος να κατασκευάσει ενα μηχανικό όν εξυπνότερο και ανθεκτικότερο ;
Εδώ πραγματικά ΦΑΙΝΕΤΑΙ οτι ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να αρνηθεί να υπακούσει . Φαίνεται εφικτό οτι θα μπορούσαμε να σπαταλήσουμε τους φυσικούς πόρους σε διασκεδάσεις , να μήν κάνουμε έρευνα πάνω στην τεχνητή νοημοσύνη και τέλος να αυτοκαταστραφούμε με εναν πυρηνικό πόλεμο προτού κατασκευασθεί αυτό το μηχανικό όν .
Ωραία λοιπόν ! Αφού έχουμε δυνατότητα επιλογής βγείτε και φωνάξτε σε όλους τους επιστήμονες που ασχολούνται με την τεχνητή νοημοσύνη και σε όλες τις κυβερνήσεις που τους χρηματοδοτούν : " Ε! Σταματήστε ! Τί κάνετε ; Προσπαθείτε να κατασκευάσετε ενα όν εξυπνότερο απο τον άνθρωπο που ίσως κάποια στιγμή μας εξοντώσει !"
Πιστεύετε οτι θα σας ακούσει κανείς ; Κάποιοι πιστεύουν οτι σε 50 χρόνια αυτό το όν θα έχει κατασκευασθεί . Κανείς όμως δεν είπε "Σταματήστε την έρευνα ! " .
Ενας μόνο είπε "Ας συμφωνήσουμε για το άν θα του δώσουμε ελεύθερη βούληση
ή άν το κάνουμε δούλο του ανθρώπου "
ΣΑΝ ΥΠΝΩΤΙΣΜΕΝΟΙ ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ . Μοιάζει αυτό με ελεύθερη βούληση ;
Δέχομαι οτι έχουμε κάποιες πιθανότητες να ξεφύγουμε απο το μονοπάτι που θα ήθελε το Σύμπαν . Βλέπω οτι ενώ η φύση θέλει τα φυτά να παράγουν απογόνους , πολύ σπάνια κάποια μετάλλαξη παράγει φυτά που δεν μπορούν να δημιουργήσουν σπέρματα .
Παρόμοια μπορώ να υποθέσω οτι όλοι οι πλανήτες με τεχνικό πολιτισμό δεν θα φθάσουν στη φάση της Σποριογονίας (σπόρια : μικρά σύνολα ευφυών μηχανών και εφοδίων που μπορούν να προσεδαφισθούν σε εναν πλανήτη και να παράγουν αντίγραφα του εαυτού τους ) .ΟΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ ΟΜΩΣ ΘΑ ΦΘΑΣΟΥΝ !
Υπάρχουν πολλές πιθανότητες εδώ , στη Γή , να κατασκευασθεί ο μεταλλικός διάδοχός
μας που θα είναι εξυπνότερος και ανθεκτικότερος και θα αποικίσει τα γειτονικά ηλιακά συστήματα (άν δεν έχουν φθάσει ήδη σ' αυτή τη φάση !!)
Οπως το φυτό (υπακούοντας σε πανίσχυρους φυσικούς νόμους) είναι αναγκασμένο να βγάλει σπέρματα ,έτσι και εμείς (άν και έχουμε την ψευδαίσθηση της ελευθερίας)
είμαστε ενα απλό εργαλείο που το Σύμπαν χρησιμοποιεί για να επιτύχει τους στόχους του .
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
Εαν η θέληση του Σύμπαντος είναι να κατασκευάσουμε ενα εξυπνότερο ηλεκτρονικό όν τότε όποιος επιθυμεί το ίδιο έχει πολλές πιθανότητες να δεί τα όνειρά του να πραγματοποιούνται (άρα να γίνει ευτυχής) .Οποιος ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του (πως να αποσπάσει τον θαυμασμό και τα χειροκροτήματα των άλλων) βαδίζει μια οδό
που δεν καταλήγει πουθενά .
Η εποχή του ΕΓΩ παρέρχεται οριστικά . Το ΕΓΩ σαν εφεύρεση εξυπηρέτησε καλά τους σκοπούς του Σύμπαντος για 500 εκατομμύρια χρόνια πάνω σ' αυτόν τον πλανήτη . Οταν δεν υπάρχει ΓΝΩΣΗ ο καλύτερος τρόπος να συνεχισθεί η ύπαρξη του βιολογικού είδους είναι να κυττάζει ο καθένας το προσωπικό του συμφέρον . Οταν επιβιώνουν κάποιοι εγωϊστές επιβιώνει και το είδος .
Φαντασθείτε όμως τις απαιτήσεις ενός ταξίδιού για αποικισμό ενός γειτονικού ηλιακού συστήματος : οι πιθανότητες αποτυχίας των πρώτων αποστολών είναι πολύ μεγάλες .
Πιό εγωκεντρικό πλάσμα θα δεχόταν να θυσιασθεί για να εξαπλωθεί το είδος του ;
Μόνο ενα (ηλεκτρονικό ) πλάσμα χωρίς εγωκεντρισμό στο πρόγραμμά του μπορεί να αποικίσει άλλα ουράνια σώματα .
Αξίζει εδώ να ανοίξουμε μια παρένθεση και να ανατρέψουμε όλα αυτά που εμφανίζονται στα διηγήματα επιστημονικής φαντασίας : Ποτέ δεν πρόκειται ο άνθρωπος να ταξιδέψει ή να αποικίσει μακρυνά ουράνια σώματα . Πρώτον γιατί ο κίνδυνος ενός
διαστημικού ταξιδιού είναι μεγάλος και δεύτερον γιατί ενα διαστημόπλοιο που θα μεταφέρει κυτταρικά όντα θα είναι υπερβολικά περίπλοκο και ογκώδες γιατί θα πρέπει να μεταφέρει νερό , οξυγόνο , τροφή (ή θερμοκήπιο ) , όργανα γυμναστικής , μέσα ψυχαγωγίας , φάρμακα και νοσοκομειακό εξοπλισμό . Ακόμη θα πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα ώστε μέσα του η πίεση , η θερμοκρασία , η υγρασία , και οι ακτινοβολίες να κυμαίνονται πάντα μέσα σε προκαθορισμένα στενά όρια .Ολα αυτά σημαίνουν παχιά τοιχώματα που αυξάνουν την μάζα του διαστημοπλοίου .
Η ανθρώπινη κοινωνία θυμίζει τις μορφές ζωής που προηγήθηκαν των πολυκύτταρων οργανισμών . Μια τέτοια μορφή ζωής είναι η γλίτσα των σωλήνων αποχέτευσης .
Τα κύτταρα της γλίτσας άν και συνεργάζονται μεταξύ τους , εν τούτοις κανένα δεν υπακούει σε κάποια κεντρική εξουσία και δεν θυσιάζεται για το σύνολο .
Στους πολυκύτταρους οργανισμούς τα κύτταρα και υπακούουν και θυσιάζονται για χάρη του συνόλου. Η ανθρώπινη κοινωνία λοιπόν είναι το αντίστοιχο της γλίτσας ενώ η κοινωνία των ηλεκτρονικών όντων θα είναι το αντίστοιχο των πρώτων πολυκύτταρων
οργανισμών .
Η εποχή του ΕΓΩ φαίνεται ξεπερασμένη ακόμη και για τις ανθρώπινες κοινωνίες.
Μια κοινωνία εγωκεντρικών ατόμων είναι καταδικασμένη να οδηγηθεί σε ταξικό διαχωρισμό , σε υπερκατανάλωση αγαθών για προβολή του ΕΓΩ (αμάξια, αρώματα ,
κοσμήματα κλπ) και σε πόλεμο ακόμη και με ιδεολογικά όμοιες κοινωνίες .
Αντίθετα , μια κοινωνία ατόμων που αναγνωρίζουν οτι υπάρχει ενας στόχος ανώτερος απο την προσωπική τους προβολή (π.χ. να κατασκευάσουν το ηλεκτρονικό όν που λέγαμε) ούτε σε ταξικό διαχωρισμό θα οδηγηθεί , ούτε σε υπερκατανάλωση , ούτε σε πολέμους (τουλάχιστον οχι με ιδεολογικά όμοιες κοινωνίες ) .
Ο,τι οι άλλες κοινωνίες ξοδεύουν σε εφήμερες απολαύσεις ,οι κοινωνίες μη εγωκεντρικών ατόμων το ξοδεύουν για την πραγμάτωση του σκοπού τους . Οσο περνούν τα χρόνια τόσο η δυστυχία πλακώνει το εγωκεντρικό άτομο γιατί βλέπει την ομορφιά και τη δύναμή του να μειώνονται .
Αντίθετα , για το μή εγωκεντρικό άτομο , ο χρόνος που περνά το φέρνει πιο κοντά στην ευτυχία γιατί , καθώς εργάζεται συνεχώς , όλο και πλησιάζει προς τον στόχο του .
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΡΩΤΗΣΗ
Πώς θα γίνει το μηχανικό αυτό όν να κατασκευασθεί το συντομότετερο δυνατόν ; ΜΟΝΟ ΑΝ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ !
Μόνο οι επιστήμονες μπορούν να βάλουν τέλος στους πολέμους , στον υπερπληθυσμό , στη ρύπανση , και την κατασπατάληση των φυσικών πόρων .Με τους επιστήμονες ηγέτες του πλανήτη όλη η ενέργεια που ξοδεύεται σήμερα για κατασκευή όπλων και ειδών πολυτελείας θα διοχετευθεί στην έρευνα .
Ενα παράδειγμα : Ο "Γαλιλαίος " που περιστρέφεται γύρω απο τον πλανήτη Δία στοίχισε ενα δίς δολλάρια και θεωρήθηκε ακριβός . ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ όμως αυτοί που διοικούν τώρα ξοδεύουν 780 δις δολλάρια για όπλα .
Μόνο για αρώματα η Ευρώπη και η Αμερική ξοδεύουν 12 δίς $ ετησίως !
Μόνο η Ευρώπη , δίνει 105 δίς για αλκοολούχα ποτά , 50 δίς για τσιγάρα και 11 δίς για παγωτά .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου