Οργάνωση Terminal 119

Γράφει: Ο Κώστας Αθανασίου

Φερέφωνο του σιωνισμού και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στη χώρα μας

Η Ελλάδα εδώ και πάνω από 15 χρόνια ζει τις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης. Οι συνέπειες αυτές δεν περιορίζονται στο γεωπολιτικό πεδίο, αλλά επεκτείνονται σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό επίπεδο. Και στον ιδεολογικό-πολιτικό τομέα έχουν υπάρξει σημαντικές αλλαγές, μεταβολές και μεταλλάξεις. Μεταξύ άλλων ο κλασσικός αναρχικός χώρος της δεκαετίας του '80, που στόχευε καθαρά στην αντικρατική πάλη, έχει υποσκελιστεί και συρρικνωθεί και τη θέση του έχει πάρει μία υπόπτου προελεύσεως κίνηση, η οποία αυτοπροσδιορίζεται ως "antifa", δηλαδή ως κίνηση «αντιφασιστών», «αντιρατσιστών» και «αντιναζί». Πρόκειται στην πραγματικότητα για δραστηριοποίηση παρακρατικών μηχανισμών που προσπαθούν μέσα από ποικίλες «παρεμβάσεις» να προπαγανδίσουν το πνεύμα του αντιπατριωτισμού και του κοσμοπολιτισμού και να προαγάγουν την εδραίωση της «πολυπολιτισμικής» κοινωνίας. Φθάνουν μάλιστα στο σημείο να συγκροτούν ομάδες κρούσης τραμπούκων που έχουν ως στόχο να επιβάλουν δια της βίας την «πολιτική ορθότητα»[i]. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς από πού εκπορεύεται αυτό το φαινόμενο. Η συνεχής πολεμική κατά των εθνών και τα κηρύγματα υπέρ της παγκοσμιοποίησης, σε συνδυασμό με τον πακτωλό χρημάτων που ρέουν συνεχώς υπέρ της «αντιρατσιστικής» εκστρατείας στη χώρα μας και σε όλη την Ευρώπη, καταδεικνύουν ότι πίσω απ' όλο αυτό το στήσιμο των προπαγανδιστικών αυτών μηχανισμών βρίσκονται οι ΗΠΑ και τα παγκόσμια κέντρα εξουσίας, τα οποία βρίσκουν στήριγμα στους εγχώριους υπηρέτες τους, στους ντόπιους λακέδες του ιμπεριαλισμού και του καπιταλισμού.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα φιλοαμερικανών «αντιεξουσιαστών» αποτελεί η περίπτωση της οργάνωσης Terminal 119, γνωστής για τα γεγονότα στην Αμάρυνθο Ευβοίας (19-11-2006). Τότε με αφορμή το «βιασμό» μίας Βουλγάρας μαθήτριας από συμμαθητές της, ομάδες μεταφερόμενων «ζηλωτών» από τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα «εξεστράτευσαν» στην Εύβοια με σκοπό ως «πεφωτισμένοι» να δώσουν ένα μάθημα στους «άξεστους» και διακατεχόμενους από «πατριαρχικές» και «σεξιστικές» αντιλήψεις χωρικούς για τις "politically incorrect" πεποιθήσεις τους, φωνάζοντας και γράφοντας υβριστικά συνθήματα εναντίον τους και βεβηλώνοντας το μνημείο των πεσόντων του χωριού, με συνέπεια να υποστούν από τους αγανακτισμένους κατοίκους άγριο ξυλοδαρμό[ii]. Οι ίδιοι δεν κρύβουν την πηγή προέλευσής τους. Ο αριθμός "119" αποτελεί σύμφωνα με τις διακηρύξεις τους «μία έμμεση συμβολική αναφορά στο τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη του 2001 και τις τεράστιες πολιτικές ανακατατάξεις που προκάλεσε σε όλους τους τομείς της σύγχρονης πολιτικής»[iii]. Απροκάλυπτα λοιπόν δηλώνουν ότι σχετίζονται άμεσα με τον αμερικανικό παράγοντα, ο οποίος κατ' αυτούς όχι μόνο δεν είναι υπεύθυνος για πολλά από τα δεινά που μαστίζουν σήμερα την ανθρωπότητα, αλλά και αποτελεί «θύμα» της «τρομοκρατίας». Η ταύτιση εξάλλου των θέσεων του Terminal 119 με αυτές του State Department και του εκπροσώπου της εδώ αμερικανικής πρεσβείας είναι εκπληκτική: καταπολέμηση της «τρομοκρατίας», καταδίκη του αντιαμερικανισμού και του αντιμπεριαλισμού[iv], αλλά και του αντικαπιταλισμού[v], «ασφαλές» Ισραήλ[vi] κ.ά.

Η ρητορική του Terminal 119
Το Terminal 119 αποτελεί ουσιαστικά φερέφωνο προπαγάνδισης των θέσεων της αμερικανικής και κυρίως της ισραηλινής πολιτικής στη χώρα μας και έχει οργανωθεί κατά τα πρότυπα των "antifa" οργανώσεων της σημερινής Γερμανίας (π.χ. "Cafe Morgenland"). Είναι χαρακτηριστικό ότι ανησυχεί έντονα για τα (εν δυνάμει) πυρηνικά του Ιράν, δεν πράττει όμως το ίδιο και για τα (υπαρκτά) πυρηνικά όπλα του Ισραήλ. Πρωτίστως όμως θεωρεί ότι οι Παλαιστίνιοι και γενικότερα όσοι αγωνίζονται κατά της σιωνιστικής κατοχής και της αμερικανικής καταπίεσης είναι «ολοκληρωτιστές», «φασίστες» και «τρομοκράτες». Βαφτίζει δε το λαϊκό - εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα της ένοπλης αντίστασης στο σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό (Χαμάς, Τζιχάντ, Χεζμπολλάχ) ως ολοκληρωτικό και τρομοκρατικό «τζιχαντισμό». Όχι μόνο προσπαθεί κατ' αυτόν τον τρόπο να αμφισβητήσει το νόμιμο δικαίωμα των λαών της Μέσης Ανατολής στην αντίσταση και την εθνική αυτοδιάθεση, αλλά και να εξουδετερώσει ιδεολογικά όλους όσοι στην Ευρώπη ασκούν κριτική στην πολιτική των ΗΠΑ και του Ισραήλ αναφορικά με το μεσανατολικό, κολλώντας τους την ετικέτα του «αντισημίτη», του «χιτλερικού» και του «ρατσιστή».
Προσπαθούν λοιπόν κάποιοι να μας αφαιρέσουν το νόμιμο δικαίωμά μας στην πάλη (ή έστω στην απλή κριτική) ενάντια στο σιωνισμό και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό υπό το πρόσχημα του αγώνα κατά του αντισημιτισμού και του ρατσισμού. Παράλληλα δε αυτοί οι αυτόκλητοι υπερασπιστές των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και της «πολυπολιτισμικής» κοινωνίας στρέφονται κατά της πατρίδας μας και του λαού μας, του πολιτισμού και των παραδόσεών μας, δεδομένου ότι αυτές θεωρούνται «οπισθοδρομικές» και εκτρέφουν έναν «υφέρποντα φασισμό». Κατ' αυτούς λοιπόν ο λαός μας χρειάζεται μία ριζική «αναμόρφωση», ώστε να γίνει και αυτός "politically correct".
Στα πλαίσια αυτά προσπαθούν να μας δημιουργήσουν τύψεις και ενοχές που υποστηρίζουμε τους λαούς της Παλαιστίνης και του Λιβάνου στην πάλη τους για εθνική ανεξαρτησία, που συντασσόμαστε συναισθηματικά με τη Ρωσία στο νέο Ψυχρό Πόλεμο, που στραφήκαμε και στρεφόμαστε κατά των ΝΑΤΟϊκών επεμβάσεων σε Σερβία, Ιράκ και Ιράν, που δυσανασχετούμε με την ετσιθελική επιβολή της «πολυπολιτισμικής» κοινωνίας, που ακόμα εμμένουμε στην επιθυμία μας για εθνική αυτοδιάθεση και που εξακολουθούμε να νιώθουμε Έλληνες. Στόχος τους είναι να παραμένει πάντοτε στο απυρόβλητο το Ισραήλ και να μην αμφισβητείται ποτέ το μοντέλο της παγκοσμιοποίησης, δεδομένου ότι οποιαδήποτε τέτοιου είδους ενέργεια ή και απλή σκέψη αποτελεί κατ' αυτούς «κρυπτοναζισμό». Μέσα από τη δαιμονοποίηση της αντίστασης στον ιμπεριαλισμό και τη Νέα Τάξη προσπαθούν να μας αφοπλίσουν ιδεολογικά, ούτως ώστε τ' αφεντικά τους να δρουν ανενόχλητα, προάγοντας χωρίς περισπασμούς το «έργο» τους.
Ένας από τους προσφιλέστερους στόχους τους είναι βεβαίως η Εκκλησία, προφανώς λόγω του εθναρχικού της ιστορικά ρόλου, αλλά της ηθικής και πνευματικής επιρροής που ασκεί στην κοινωνία. Ωστόσο στο στόχαστρό τους βρίσκονται και πολιτικοί σχηματισμοί ολόκληρου του πολιτικού φάσματος, οι οποίοι αντιμάχονται τον ιμπεριαλισμό και την παγκοσμιοποίηση. Π.χ. το ΚΚΕ στηλιτεύεται συχνά ως αντισημιτικό[vii] (μαζί με τον ΛΑΟΣ), διότι δεν συναινεί στις ενέργειες των Ισραηλινών που αποσκοπούν στον αφανισμό του παλαιστινιακού λαού, αναπτύσσοντας αντικατοχική και αντιμπεριαλιστική δράση, ούτε συμμερίζεται την προβαλλόμενη από τους σιωνιστές θέση ότι τα αποκλειστικά σχεδόν θύματα του ναζισμού ήταν οι Εβραίοι (είναι γνωστό ότι οι Έλληνες κομμουνιστές έχουν ως σημείο αναφοράς τους την Εθνική Αντίσταση, αλλά και τη θυσία των 20.000.000 περίπου Σοβιετικών κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου). Η στάση αυτή των Ελλήνων πατριωτών -ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης- «χαλάει τη σούπα» της μονοπώλησης του «Ολοκαυτώματος» από τους Εβραίους και της συνεπακόλουθης επιχειρούμενης θυματοποίησης του ίδιου του κράτους του Ισραήλ. Ο ελληνικός λαός έχει το ηθικό παράστημα και δεν νομιμοποιεί τα ισραηλινά εγκλήματα κατά του παλαιστινιακού και του λιβανέζικου λαού (όπως πράττουν πολλοί σε χώρες της Δύσης ως πράξη «εξιλέωσης» των χριστιανικών κοινωνιών έναντι του κατατρεγμένου από τους ναζί «περιούσιου» λαού του Θεού). Αυτό είναι κάτι που τους ενοχλεί.
Στην υπηρεσία του σιωνισμού, του ιμπεριαλισμού και της Νέας Τάξης
Κάποιοι λοιπόν φαίνεται ότι βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Πρόκειται για ελληνόφωνους φιλοαμερικανούς «αντιεξουσιαστές», οι οποίοι κινούνται και δραστηριοποιούνται με έξωθεν οδηγίες. Οι τραμπούκοι αυτοί της Νέας Τάξης -ή «αμερικανοτσολιάδες» αν προτιμάτε- διακρίνονται για τις φιλοαμερικανικές, φιλοϊμπεριαλιστικές, φιλοσιωνιστικές, ατομικιστικές, αντιπατριωτικές και εθνοφοβικές θέσεις τους. Αναπτύσσουν έντονη φιλοϊμπεριαλιστική δράση, προπαγανδίζοντας τη νεοταξική ιδεολογία. Προσπαθούν να μας κάνουν να νιώθουμε άσχημα που δεν είμαστε «πολιτικά ορθοί», που πιστεύουμε στην πατρίδα, στο λαό και τον σοσιαλισμό, που εν τέλει νιώθουμε Έλληνες. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι θα είχαν λυθεί όλα τα προβλήματα της κοινωνίας και της ανθρωπότητας, εάν αισθανόμασταν απλώς «πολίτες του κόσμου» ή ίσως ακόμη καλύτερα εάν ήμασταν ομοφυλόφιλοι[viii]. Όταν όμως διαπιστώσουν ότι οι προσπάθειές τους να μας προσεταιριστούν πέφτουν στο κενό, τότε καταφεύγουν στη βία (στην Ελλάδα υπάρχει σημαντικός αριθμός "antifa" συμμοριών) ή και κινούνται νομικά με σκοπό να μας τρομοκρατήσουν και να μας φιμώσουν[ix]. Είναι στην πραγματικότητα παρακρατικές δυνάμεις καταστολής.
Εμείς από την πλευρά μας μπορεί να μην είμαστε σε θέση να αποκόψουμε τον ομφάλιο λώρο της έξωθεν χρηματοδότησης και της γενικότερης ενίσχυσης και υπόθαλψής τους από διεθνή κέντρα εξουσίας, ωστόσο έχουμε τη δυνατότητα να τους αντιμετωπίσουμε. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποκαλύπτουμε την πραγματική τους φύση, τον πραγματικό τους ρόλο, το πραγματικό τους πρόσωπο, την πηγή εκπόρευσής τους. Μπορούμε να τους ξεμπροστιάζουμε και να τους ξεσκεπάζουμε ενώπιον της κοινής γνώμης. Γιατί εμείς είμαστε οι κύριοι αυτού του τόπου. Γιατί εμείς είμαστε ο λαός και αυτοί μία ελάχιστη μειοψηφία λακέδων του ιμπεριαλισμού, οι οποίοι θέλουν να διεισδύσουν στις μάζες και να διοχετεύσουν εκεί την αντεθνική και αντιλαϊκή τους ιδεολογία. Είναι εχθροί του λαού! Ας τους απομονώσουμε! Με τον τρόπο αυτό θα τους εξουδετερώσουμε.
--------------------------------------------------------------------------------

[i] «Ο ρόλος των antifa στη σύγχρονη καταστολή», http://www.mavroskrinosblogspot.com/, Κώστας Αποστολόπουλος, «Antifa: «κήρυκας» της τυφλής βίας», Ρεσάλτο, τ. 22 (Νοέμβριος 2007), σ. 10,
«Τα νέα τάγματα εφόδου», http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=1832
[ii] http://www.terminal119.gr/show.php?id=388
[iii] http://www.terminal119.gr
[iv] «Κάποιες θέσεις για τον αντί/αντιμπεριαλισμό», Terminal 119, τεύχος 1 (Ιούνης 2006 - Ιανουάριος 2007), σ. 111, Terminal 119, τεύχος 2 (Φλεβάρης - Ιούνης 2007), σ. 11.
[v] «Ποιος μίλησε για αντικαπιταλισμό;», Terminal 119, τεύχος 1, σ. 61.
[vi] «Ο εσωτερικός εχθρός και τα πυρηνικά του Ιράν», Terminal 119, τεύχος 1, σ. 13.
[vii] http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=552702, http://www.terminal119.gr/show.php?id=385. Έχουν φθάσει μάλιστα στο σημείο να καταδικάζουν τις εκδηλώσεις στη μνήμη των αθώων θυμάτων του βομβαρδισμού της Δρέσδης (13/14 - 2 - 1945), υποστηρίζοντας -εμμέσως πλην σαφώς- ότι ορθώς εξοντώθηκαν με φρικτό τρόπο σχεδόν 140.000 αμάχου πληθυσμού από τη βρετανική και αμερικανική αεροπορία, διότι στη Γερμανία υπήρχε το Άουσβιτς! Βλ. «Η κρυφή γοητεία του αριστερού αντισημιτισμού», http://www.terminal119.gr/show.php?id=362.
[viii] «Qeer», Tristero, σ. 83-84.
[ix] «Μία δίκη ορόσημο. Η απαρχή μία ιδεολογικής δικτατορίας», http://www.mavroskrinosblogspot.com/, Νίκος Πικρός, «Όχι στην ποινικοποίηση των ιδεών», Ρεσάλτο, τ. 24 (Ιανουάριος 2008), σ. 16.