Το Νομισματικό Σύστημα II

του Γιάννη Βελίκη

Το πώς λειτουργεί το νομισματικό σύστημα είναι από τις πιο σημαντικές γνώσεις που ένας σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να έχει για να μπορέσει να κατανοήσει την κοινωνία στην οποία ζει.
Πρώτα από όλα το χρήμα δημιουργείται από την Κεντρική Τράπεζα. Η Τράπεζα δέχεται εντολή από την Κυβέρνηση ότι πρέπει να τυπώσει χρήματα. Αυτό συνήθως το κάνει η Κυβέρνηση επειδή το υπάρχον χρήμα δεν της φτάνει να καλύψει τις υποχρεώσεις για τη λειτουργία του Κράτους, την εξυπηρέτηση παλιών κρατικών δανείων, μία ξαφνική φυσική καταστροφή κ.λπ.
Όντως η Τράπεζα τυπώνει χρήματα, υπό έναν όρο· χρεώνει την Κυβέρνηση. Αυτό το χρέος, που στην ουσία αντιστοιχεί ως χρέος όλων των πολιτών του Κράτους προς την Τράπεζα, θα πρέπει να επιστραφεί και μάλιστα με τόκο! Με άλλα λόγια, η Τράπεζα που θα έπρεπε να λειτουργεί υπέρ του Κράτους και της καλύτερης λειτουργίας του, στην ουσία εκμεταλλεύεται την οικονομική δυσκολία του Κράτους, ώστε να το χρεώσει και να απαιτεί επιπλέον και φόρους.
Το ακόμη πιο παράλογο στην υπόθεση είναι, ότι τα τυπωμένα αυτά χρήματα η Τράπεζα τα φτιάχνει με απλό χαρτί και δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα αξίας. Δηλαδή η τράπεζα χρεώνει το Κράτος και αξιώνει τόκους, μην έχοντας δώσει τίποτε δικό της παρά χρωματιστά χαρτάκια που καλούνται χαρτονομίσματα.

Α) Οι συνέπειες στους καταναλωτές

Ωστόσο, η χρέωση του Κράτους δεν είναι η χειρότερη συνέπεια από την εγκληματική, αντικοινωνική και απάνθρωπη λειτουργία της Κεντρικής Τράπεζας. Η χείριστη συνέπεια από την «παραγωγή» χρήματος είναι η υποτίμηση του χρήματος που ήδη υπάρχει. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται πληθωρισμός.
Ο πληθωρισμός είναι στην ουσία ένας κρυφός φόρος, και ελάχιστοι από τους πολίτες – καταναλωτές το γνωρίζουν παρά το ότι έχουν μάθει ότι είναι φυσικό να τον πληρώνουν.
Τα αγαθά και οι υπηρεσίες σε μία κοινωνία είναι πάνω κάτω δεδομένες. Όταν αυξηθεί το χρήμα σε αυτήν την κοινωνία αυξάνεται η ζήτηση αγαθών και υπηρεσιών που όμως δεν υπάρχουν. Συνέπεια της μη προσφοράς αυτών των αγαθών και υπηρεσιών είναι να αυξάνεται η τιμή τους. Έτσι στην ουσία, με την παραγωγή καινούργιων χρημάτων και διάθεση τους στην αγορά μιας κοινωνίας, ανεβαίνουν οι τιμές των αγαθών και υπηρεσιών, πέρα από τη χρέωση του ίδιου του κράτους και των συνεπαγόμενων φόρων.
Για τους εμπόρους, αυτό δεν αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα. Είτε πουλήσουν 10 εμπορεύματα των 100 ευρώ, είτε 5 των 200, τα ίδια χρήματα θα εισρεύσουν στα ταμεία τους. Για τον υπόλοιπο κόσμο όμως, αυτή η δραστηριότητα των Κεντρικών Τραπεζών είναι εγκληματική, αφού εξαιτίας των οι τιμές των αγαθών και υπηρεσιών γιγαντώνονται με αποτέλεσμα να μην μπορούν πλέον να τις πληρώσουν, αποκλειόμενοι έτσι από τα στοιχειώδη που χρειάζονται για να ζήσουν αξιοπρεπώς.
Η απατηλή, αντικοινωνική και άπληστη λειτουργία του σύγχρονου νομισματικού συστήματος ολοκληρώνεται με δύο ακόμη ενέργειες που δίνουν τη χαριστική βολή στα μη προνομιούχα οικονομικά στρώματα του πληθυσμού: τη δημιουργία πλαστών αναγκών μέσω του μάρκετινγκ και τη διαρκή χορήγηση καταναλωτικών δανείων. Από τη μία, μέσω του μάρκετινγκ εξαπατώνται οι καταναλωτές ότι χρειάζονται πολλά αγαθά και υπηρεσίες που τους είναι άχρηστες και δαπανούν τα ελάχιστα χρήματα που είχαν για να καλύψουν βασικές βιοτικές τους ανάγκες.
Από την άλλη, μέσω των δανείων καλύπτουν μεν πρόσκαιρα τις ανάγκες τους, αναγκάζονται δε να εισέλθουν σε έναν κύκλο αέναου χρέους που όλο και αυξάνεται και αναγκάζονται να εργάζονται όλο και πιο πολύ για να αντεπεξέλθουν.
Έτσι, η όλη διαδικασία παραγωγής επιπλέον χρήματος καταλήγει στη δημιουργία σύγχρονων σκλάβων, που συνεχώς εργάζονται όλο και περισσότερο για να απολαύσουν τα στοιχειώδη και πολλά άχρηστα αγαθά και υπηρεσίες, και ο κόπος τους επιστρέφει στις τράπεζες, και τις εταιρίες που τις στηρίζουν. Και για όλα αυτά τα κέρδη οι Κεντρικές Τράπεζες δεν δώσανε τίποτε, πέρα από χρωματιστά χαρτάκια που καλούμε χαρτονομίσματα.

Β) Οι συνέπειες στα κράτη

Τον ίδιο ακριβώς ρόλο παίζει η Παγκόσμια Τράπεζα για τα κράτη του κόσμου. Η διαδικασία αυτή, έχει ονομαστεί παγκοσμιοποίηση.
Μέσω των διεφθαρμένων κυβερνήσεων που επιβάλει αναγκάζει ένα κράτος να δανειστεί ένα υπέρογκο ποσό από αυτήν. Τα χρήματα αυτά, δεν πηγαίνουν στους πολίτες του κράτους, αλλά σε πολυεθνικές εταιρίες που απολαμβάνουν όλο αυτό το χρήμα χάρη στην συνεργασία τους με την Παγκόσμια Τράπεζα και σε αντάλλαγμα αναλαμβάνουν να κατασκευάσουν υποδομές στο κράτος – θύμα.
Η ειρωνεία είναι ότι οι υποδομές αυτές συνήθως ευνοούν και πάλι την ελίτ την χώρας, που συνήθως συνεργάζεται και αυτή με την Παγκόσμια Τράπεζα. Η συνεργασία συντελείται μέσω των πολυάριθμων λεσχών, φόρουμ, συναντήσεων κ.λπ. που οι ελίτ όλων των κρατών πραγματοποιούν για να συντονίσουν τις δράσεις τους ενάντια στην ανθρωπότητα.
Αφού το κράτος – θύμα χρεωθεί, τότε αναγκάζεται για να ξεπληρώνει το χρέος του, όπως και οι πολίτες – δανειολήπτες, να ξεπουλά τους πόρους του (πετρέλαιο, τουρισμό, ξυλεία), τα συστήματα του (εκπαιδευτικό, ασφαλιστικό, ενεργειακό) κ.λπ.
Φυσικά, όπως και οι πολίτες – δανειολήπτες, το κράτος – θύμα δεν θα μπορέσει να βρει διέξοδο από το φαύλο κύκλο δανεισμού – χρέους – μεγαλύτερου δανεισμού κ.ο.κ. (ή τουλάχιστον σε ελάχιστες περιπτώσεις θα ξεφύγει). Έτσι, οι Κεντρικές Τράπεζες, οι πολυεθνικές εταιρίες και οι κυβερνήσεις που τις στηρίζουν μετατρέπουν όλο και πιο πολύ τα κράτη – θύματα σε αιώνιους χρεώστες – σκλάβους μιας μικρής μερίδας ανθρώπων που τους εκμεταλλεύονται. Εξαιτίας αυτού του συστήματος, ο κόσμος κυριαρχείται από ικανότατες επιχειρησιακές δυνάμεις που κυριεύουν τους φυσικούς πόρους που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε, ενώ ελέγχουν το χρήμα που
χρειαζόμαστε για να αποκτήσουμε αυτούς τους πόρους.

Γ) Αποτελέσματα της εφαρμογής του Νομισματικού Συστήματος

· Το 1% του πληθυσμού ελέγχει το 40% της περιουσίας του πλανήτη.
· 34.000 παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα από φτώχεια και από αποτρέψιμες αρρώστιες, και, όπου το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει με λιγότερο από 2 δολάρια τη μέρα...
· Το 1960 το εισοδηματικό χάσμα ανάμεσα στο 1/5 του κόσμου στις πλούσιες χώρες, και στο 1/5 του κόσμου στις άπορες χώρες ήταν 30 προς 1.
Ενώ το παγκόσμιο εθνικό προϊόν αναπτύχθηκε κατά 40% ανάμεσα στο 1970 και στο 1985, οι άποροι αυξήθηκαν, κατά 17%.
Ενώ από το 1985 έως το 2000, εκείνοι που ζούσαν με λιγότερο από 1 δολάριο τη μέρα αυξήθηκαν κατά 18%.
· Το 1980, το μέσο διευθυντικό στέλεχος (CEO) μιας εταιρείας έπαιρνε 40 φορές περισσότερα από ένα μέσο εργάτη, ενώ σήμερα πληρώνεται... 400 φορές περισσότερα.
· Σε εθνικό επίπεδο, το 25% των Αφροαμερικανών ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.
· Το ποσοστό της φτώχειας αυξήθηκε (από 30 σε 40 εκατ. πολίτες) δραματικά τα τελευταία 20 χρόνια και παρατηρείται ότι η κατάσταση χειροτέρεψε ακόμη περισσότερο με τη μέχρι σήμερα διακυβέρνηση Μπους.
· Ο αριθμός των Αμερικανών χωρίς ιατρική ασφάλεια αυξήθηκε κατά 1,4 εκατ. και έφτασε στα 45 εκατ. ή το 15,6% του πληθυσμού. Το εισόδημα μιας μέσης οικογένειας έχει παραμείνει στα 43.318 δολάρια.
· Το 2005 το όριο φτώχειας για μια τετραμελή οικογένεια ήταν 17.079 δολ.
· Οι 200 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο έχουν εισόδημα 1 δισ. δολάρια έκαστος, (40% του ΑΕΠ).
· Οι εξεγέρσεις των πεινασμένων λαών της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής αναδεικνύουν την αδυσώπητη μανία των πολυεθνικών επιχειρήσεων να διαχειριστούν με τον πιο άνισο και απάνθρωπο τρόπο τον πλούτο της γης. Γιατί με δεδομένο ότι η παγκόσμια παραγωγή τροφίμων καλύπτει 2,5 φορές τις παγκόσμιες ανάγκες, το πρόβλημα εντοπίζεται στη διαχείριση και τη διανομή. Δισεκατομμύρια τόνοι τροφίμων καταστρέφονται για να κρατηθούν οι τιμές στα επίπεδα της κερδοφορίας.
· Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στο κερδοσκοπικό παιχνίδι των πολυεθνικών επιχειρήσεων και του χρηματιστηριακού κεφαλαίου. Τα κέρδη από τις χρηματιστηριακές πράξεις αγοράς και πώλησης δισεκατομμυρίων τόνων αγροτικών προϊόντων είναι κυριολεκτικά τεράστια.
· Όσοι αντιδρούν στο σύστημα που περιγράφηκε ονομάζονται «τρομοκράτες» και διώκονται ή φυλακίζονται, ή απομονώνονται.

ΠΟΙΟΙ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ;

1. Οι ΤΡΑΠΕΖΕΣ 2. Οι ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ
· Κεντρικές
· Επενδυτικές
· Εμπορικές

ΓΙΑΤΙ;
Με σκοπό το κέρδος δρουν ενάντια στη Ζωή, στην Ανθρωπότητα, στον Πλανήτη.

ΠΟΙΟΙ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΟΥΝ;
Διεφθαρμένες Κυβερνήσεις, ΜΜΕ, Επικοινωνιολόγοι, Διαφημιστές, Μυστικές Υπηρεσίες, Διεφθαρμένες Δικαστικές Υπηρεσίες.

ΠΟΙΟΙ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΤΙΜΟΝΙ ΤΟΥΣ;
Golden Boys, Κυβερνητικά Στελέχη, Δισεκατομμυριούχοι, Εκατομμυριούχοι.

ΠΩΣ ΔΡΟΥΝ;
Δημιουργούν Πολέμους,
Εξαναγκάζουν Ανθρώπους και Κράτη να ζουν σε Ανέχεια,
Προπαγανδίζουν Υπέρ των Συμφερόντων Τους,
Δημιουργούν Πραξικοπήματα,
Φυλακίζουν «Τρομοκράτες»,
Δοκιμάζουν Επικίνδυνα Φάρμακα σε Ανθρώπους του Τρίτου Κόσμου,
Δολοφονούν Αντιφρονούντες Πολιτικούς και Πολίτες,
Καλλιεργούν το 95% των πρώτων Υλών για τα Ναρκωτικά,
Ελέγχουν όλα τα μεγάλα ΜΜΕ του Πλανήτη,
Κάνουν Δοκιμές Πυρηνικών,
Διαφθείρουν Εκπαιδευτικούς, Πανεπιστημιακούς, Ιερείς, Διανοούμενους για να προβάλουν τις γραμμές τους,
Κρατούν επίτηδες τα αγαθά σε Έλλειψη για να αποδίδουν υψηλές τιμές.

ΤΙ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ;
Το κέρδος ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΦΥΣΙΚΟΥ Η ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ

ΠΟΣΟ ΘΑ ΔΙΑΡΚΕΣΟΥΝ;
Μέχρι την σχεδόν εξολοκλήρου ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ του Πλανήτη και των Σκλάβων – Ανθρώπων και Σκλάβων – Κρατών.