Από το μεσαιωνικό μοντέλο του κόσμου στην επιστημονική εξήγηση (βιολογία)

Αναρτήθηκε από Άθεος

Αφού είδαμε τα ευτράπελα της κοσμολογίας στην διάρκεια του Μεσαίωνα, ας δούμε τώρα πώς οι χριστιανοί αντιμετώπισαν την εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου και ας αναλογιστούμε, μετά από ενάμιση αιώνα, πόσο άλλαξαν οι πιστοί, αντικαθιστώντας τις αναχρονιστικές τους αντιλήψεις με τα νέα επιστημονικά δεδομένα.
Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, με την ανάρτηση αυτή ευελπιστούμε να δώσουμε και δυο τρεις πληροφορίες για όσους έχουν κενά ή δεν πρόλαβαν ακόμα να διδαχτούν την θεωρία που γελοιοποίησε την Αγία Γραφή.
Όμως ας τα πάρουμε από την αρχή.
Με τον όρο Δημιουργία του κόσμου εννοούμε την αρχή των πάντων, δηλαδή την παρέμβαση ενός υπερβατικού όντος που εκ του μηδενός, κάποια στιγμή, αποφασίζει να δημιουργήσει τα πάντα.
Ανάμεσα στους πολλούς πρωτόγονους μύθους που ο άνθρωπος επινόησε για να εξηγήσει τον κόσμο είναι και αυτός της «Γένεσης». Τα χαρακτηριστικά αυτού του μύθου, κοινά και σε πολλούς άλλους της περιοχής (Μεσοποταμία) είναι:
1. Το υπερβατικό ον της δημιουργίας είναι πάνσοφο και παντοδύναμο.
2. Μυστηριωδώς υπήρχε ανέκαθεν, ακόμα και πριν την δημιουργία, όταν τίποτα ακόμα δεν είχε εμφανιστεί.
3. Η δημιουργία και η τάξη του κόσμου γίνεται συνειδητά κι έχει ένα σκοπό.
4. Η δημιουργία είναι τελεσίδικη (δεν έχει εξελικτική πορεία στο χρόνο).
5. Ο Δημιουργός βρίσκεται έξω από το Σύμπαν και μετά την δημιουργία εξαφανίζεται, αν και τον κόσμο τον εποπτεύει μυστηριωδώς «από ψηλά».
Οι θρησκείες που έκαναν δεχτά τα χαρακτηριστικά αυτά της δημιουργίας τα αναγάγουν σε δόγμα, σε αναλλοίωτη αλήθεια, παρόλο ότι δεν έχουν όχι αποδείξεις αλλά ούτε και ενδείξεις, παρά μόνο υπόνοιες. Όμως, κανένας από τους πιστούς δεν έχει δικαίωμα να αμφισβητήσει το Δόγμα


Στην προηγούμενη ανάρτηση είδαμε την κοσμολογική πλευρά αυτού του δογματισμού, πριν τον Διαφωτισμό, όπου ο αυταρχισμός μαζί με τον εγωισμό βύθισε την ανθρωπότητα στον βούρκο της δεισιδαιμονίας, στο έλεος του παράλογου και του γελοίου, οπισθοδρομώντας τον άνθρωπο για αιώνες.
Στην ανάρτηση αυτή θα δούμε τον δογματισμό να σκιάζει τον άνθρωπο και την κοινωνία, ακόμα και μετά τον Διαφωτισμό, τότε που κάποιες επιστήμες μόλις είχαν κάνει την εμφάνισή τους και μπορούσε ο καθένας με τη λογική να τις χρησιμοποιήσει.
Η θεωρία της καταγωγής των ειδών δυστυχώς ξεσήκωνε την αντίδραση ακόμα και μετά τον 19ο αιώνα! Για κάποιους βέβαια, συνεχίζεται, όμως τώρα δεν χωρούν δικαιολογίες, γιατί πίσω από την άρνηση μόνο η άγνοια και η αγραμματοσύνη μπορεί να βρεθεί.
Πριν περάσουμε στην επιστημονική εξήγηση για την καταγωγή των ειδών, ας δούμε, οι πιστοί της χριστιανικής θρησκείας, τι θεωρούσαν αληθές για τον άνθρωπο, και πώς εξηγούσαν την εμφάνισή του στη Γη;
Οι χριστιανοί, όπως και οι ισλαμιστές θεωρούν θεόπνευστη την ιουδαϊκή Βίβλο, μέσα στην οποία υπάρχει ο «Νόμος» («πεντάτευχος») που συνιστά τον κανόνα της πίστης και της ζωής του εκλεκτού λαού (Ισραήλ).
Τώρα μην ζητήσετε να σας πω γιατί μεταξύ και των τριών (Ιουδαϊστών, χριστιανών, ισλαμιστών) υπάρχει τόση φαγωμάρα, γιατί θα βγω από το θέμα. Τα έχουμε πει άλλωστε αλλού αυτά.
Στην «Γένεση» λοιπόν, ενός των πέντε βιβλίων της, περιγράφεται η δημιουργία του κόσμου σε έξι ημέρες.


Μόνο, μην ρωτήσετε, γιατί στην «Γένεση» περιγράφεται η δημιουργία δυο φορές και με διαφορετικό τρόπο. Ας παραβλέψουμε κι αυτήν την… λεπτομέρεια για να μην βγούμε πάλι από το θέμα.
Όμως και η περιγραφή αυτή είναι τόσο απλοϊκή και αφελής που ανταποκρίνεται καθαρά στα πρωτόγονα μυαλά που την επινόησαν και σε κείνους που την απηύθυναν τότε. Λίγο πολύ την ξέρετε, όμως ας την επαναλάβουμε:

Την 1η μέρα ο θεός έφτιαξε τον ουρανό(;) και τη Γη! Και μετά έφτιαξε το… φως και το… σκοτάδι. Μην ρωτήσετε όμως τι φως είναι αυτό… χωρίς Ήλιο ή πώς κατασκεύασε το σκοτάδι. Οι πιστοί τότε, τόσο μυαλό είχαν, τόσο χρησιμοποιούσαν!
Την 2η μέρα ασχολήθηκε μόνο με τα νερά της Γης, που τα χώρισε από τη στεριά του ορίζοντα υποθέτω, ξεχωρίζοντας τον ουρανό! (Εδώ φαίνεται να μην ξέρουν οι επινοητές του μύθου τι γράφουν και μπλέκουν και το θεό με την αμορφωσιά τους).
Την 3η μέρα, πάλι με τα νερά ασχολήθηκε ο πάνσοφος, χωρίζοντας τη στεριά από τις θάλασσες. Κατά το απόγευμα έφτιαξε τα φυτά και τα δέντρα.
Την 4η μέρα έφτιαξε τον Ήλιο και τα αστέρια! (ο Ήλιος μπορεί να είναι λίγο μεγάλος, αλλά τα αστεράκια, τόσο δούλια, γι αυτό και τα κατάφερε όλα σε μια μέρα).
Την 5η μέρα έφτιαξε τα πετεινά του ουρανού και όλα τα ψαρικά των θαλασσών.
Την 6η μέρα έκανε τα ζώα, τα ερπετά και τα θηρία. Κατά το τέλος της ημέρας έφτιαξε και τον άνθρωπο. Και τον άνδρα και τη γυναίκα απ’ ότι είπε και ο ίδιος, πρέπει να έμεινε πολύ ικανοποιημένος!
Την 7η ξεκουράστηκε. Ήταν μια δύσκολη βδομάδα!

Συγχωρέστε μου το εύθυμο ύφος, όμως τέτοιοι μύθοι, που κρύβουν τέτοια απλοϊκότητα και αφέλεια, κάπως έτσι μόνο μπορούμε να τους αφηγηθούμε!
Σαν να περιγράφουμε άλλο ένα επεισόδιο της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων!
Πριν εγκαταλείψουμε το μύθο της δημιουργίας, που πρέπει να σας πω ότι δισεκατομμύρια ανθρώπων τον πιστεύουν ακόμα, η επίσημη άποψη των ιερατείων ήταν ότι, όλα αυτά συνέβησαν πριν 6000 χρόνια!!! (μην γελάτε, το θέμα είναι σοβαρό).


Όλα αυτά τα τραγελαφικά, όχι η παλαιοντολογία δεν τα επιβεβαιώνει, αλλά ούτε και η λογική μπορεί να τα στηρίξει.
Η ιστορία τους διέψευσε κατηγορηματικά και η λογική τους γελοιοποίησε ευθέως!
Και να γιατί:
Ο κόσμος αυτός, σύμφωνα με τους υποστηριχτές τους, ήταν αναλλοίωτος, σταθερός δηλαδή και αμετάβλητος από την δημιουργία. Κανένα είδος δεν εξαφανίστηκε και κανένα δεν εξελίχτηκε σε κάτι άλλο!
Σήμερα δεν υπάρχει κανένας που να μην δέχεται την εξέλιξη. Ακόμα και το σκούριασμα του σίδερου, τους διαψεύδει.
Και πώς ήταν δυνατόν, το δόγμα αυτό, να αλλοιωθεί. Αδιανόητο, δημιούργημα του θεού, να αφανιστεί ή να εξελιχθεί σε κάτι άλλο; Η Θεία Πρόνοια διατηρούσε και διαφύλαττε τα δημιουργήματα όπως ακριβώς τα δημιούργησε ο Δημιουργός!
Ακόμα και πριν από το Δαρβίνο, κάθε γεωλογικό στρώμα που έδειχνε κάποιο εξαφανισμένο είδος, οι επιτήδειοι θεολόγοι το δικαιολογούσαν με την ηθελημένη καταστροφή του θεού, σαν εκείνο τον μύθο για τον κατακλυσμό του Νώε. Συνεπώς, κάθε γεωλογικό στρώμα αποδείκνυε τη δόξα του θεού, αντιπροσωπεύοντας και μια μοναδική πράξη δημιουργίας. Έτσι κάθε ανακάλυψη που μπορούσε να απεμπλακεί από τη λογική της Αγίας Γραφής αποσιωπούνταν και όσοι αποπειράθηκαν να κάνουν ένα βήμα παραπάνω ή γελοιοποιούνταν ή στιγματίζονταν σαν αιρετικοί. Ο Ευφυής δημιουργισμός είχε απαντήσεις για κάθε επιστητό. Έτσι ονομάστηκε το «νέο φρούτο».
Ακόμα και σήμερα κάποιοι εξηγούν τα γεωλογικά στρώματα… δημιουργήματα του θεού!
Μην ρωτήσετε πόσοι κατακλυσμοί έγιναν και γιατί δεν καταγράφτηκαν στη Βίβλο. Εκείνο τον καιρό δεν ήταν εύκολες οι ερωτήσεις. Την θυμόσαστε την απάντηση του Αυγουστίνου, έτσι;


Ο Τζορντάνο Μπρούνο που τόλμησε να σκεφτεί ότι η γη δεν πρέπει να είναι το μόνο ουράνιο σώμα που δημιούργησε ζωή, κάηκε ζωντανός. Ενώ ο Ανδρέας Βεσάλιος, ιδρυτής της ανατομίας, πέθανε στη φυλακή περιμένοντας την εκτέλεση της καταδικαστικής του ποινής. Κι αυτόν, οι φωστήρες του χριστιανισμού, τον καταδίκασαν στην πυρά, επειδή τόλμησε να πει ότι και οι άνδρες όπως και οι γυναίκες έχουν 24 πλευρά! Πώς είναι δυνατόν η Αγία Γραφή να έκανε τόσο μεγάλο λάθος!
Από ποιο πλευρό ο θεός έφτιαξε την Εύα τότε;
Η άποψη της Εκκλησίας είναι: από ένα στραβό πλευρό του στέρνου, γι’ αυτό και η γυναίκα είναι λοξή, σαν ατελές ζώο και πάντα δολερή, σύμφωνα με τους μισογύνηδες Πατέρες!
Αλλά ας μην πούμε τίποτα για άλλες θανατώσεις, γιατί θα μετατρέπαμε το άρθρο αυτό σε μακάβριο ευθυμογράφημα.
Μόνο ο Ισπανός Τωρκοεμάδας, υπέγραψε είκοσι χιλιάδες τέτοιες καταδικαστικές αποφάσεις και δεν ήταν ο μόνος. Κάθε μέρα, τον Μεσαίωνα, στις πλατείες των χωριών και των πόλεων άναβαν τέτοιες φωτιές, βλέποντας τη Ζωή και τον Κόσμο μέσα από τη «λογική» της Αγίας Γραφής!
«Ο τσαρλατανισμός γεννήθηκε την μέρα που ο πρώτος κατεργάρης, συνάντησε τον πρώτο βλάκα», έλεγε ο Βολτέρος, «...από τότε οι κατεργάρηδες πολλαπλασιάστηκαν...»


Δεν θα ήταν συνετό όμως στο άρθρο αυτό να μην γράφαμε και δυο λόγια για την ανακάλυψη που γελοιοποίησε την Αγία Γραφή και κυρίως να την απευθύνουμε σ’ αυτούς που τόσο αφελώς πιστεύουν ότι κάποιος θεός, κάποια στιγμή, αποφάσισε να φτιάξει τον κόσμο και κορωνίδα του Σύμπαντος έβαλε τον άνθρωπο, σαν… το πιο τέλειο δημιούργημα!
Ο Δαρβίνος ήταν εκείνος που θέτοντας τα σωστά ερωτήματα πήρε τις αναγκαίες απαντήσεις κατ’ ευθείαν από τη φύση, όταν πήρε μέρος σε κείνο το ταξίδι του περίπλου της γης με το υδρογραφικό καράβι της Βασίλισσας «Μπίγκλ» για την χαρτογράφηση της Ν. Αμερικής στα τέλη του 1831. Στα πέντε χρόνια που κράτησε το ταξίδι αυτό ο Δαρβίνος έκανε άπειρες εξορμήσεις, στις ακτές και στο εσωτερικό της χώρας, μελετώντας την γεωλογία, την πανίδα και τη χλωρίδα της Ν. Αμερικής. Οι μελέτες στα νησιά Γκαλαπάγκος απέδειξαν ότι τα φυτά και τα ζώα είχαν κοινή προέλευση με τα φυτά και τα ζώα του απέναντι ηπειρωτικού εδάφους. Όμως παράλληλα ανακάλυψε και ουσιαστικές μεταβολές που απέδωσε στην εξέλιξη.
Τρεις ήταν οι παράγοντες που συντελούν στην πραγματοποίηση της εξελικτικής τους πορείας
α) Η μεταβλητότητα
β) Η κληρονομικότητα
γ) Η φυσική επιλογή


Η μεταβλητότητα διαφοροποιεί συνεχώς τη δομή και τη λειτουργία του οργανισμού, λόγω μεταβολών των συνθηκών ζωής και διασταύρωσης των ειδών.
Η κληρονομικότητα σταθεροποιεί τις διαφοροποιήσεις των παλαιών ειδών, σχηματίζοντας τις ποικιλίες που θα απομονωθούν μεταξύ τους για να δημιουργήσουν τα νέα είδη.
Η φυσική επιλογή καθοδηγείται από τον αγώνα για την επιβίωση και τον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Επιβιώνουν μόνο τα είδη που μπορούν να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες. Τα υπόλοιπα εξαφανίζονται.
Αυτή είναι με δυο λόγια η ουσία της Δαρβινικής θεωρίας ή της «Εξέλιξης των Ειδών».

Το ταξίδι του είχε τελειώσει τον Οκτώβριο του 1836.
Την θεωρία του όμως την αποσαφήνισε μόλις το 1842, όταν δημοσίευσε μόνο μια περίληψη αυτής. Μέχρι το 1859 που θα δημοσιεύσει πλήρη την εργασία του πέρασαν άλλα 17 χρόνια. Εσείς γιατί λέτε να καθυστέρησε τόσο πολύ;
Δυο λόγοι τον έκαναν να καθυστερήσει τόσο πολύ.
1. Από την δημοσιευμένη περίληψη του 1842 έβλεπε την Εκκλησία να αντιδρά. Στο έργο του ο ίδιος αναφέρεται περίλυπος για τις διώξεις άλλων επιστημόνων που αναπόφευκτα ήρθαν σε ρήξη με το υπάρχον μεσαιωνικό μοντέλο του χριστιανισμού.
2. Επειδή η εξέλιξη δεν μπορεί να γίνει άμεσα αντικείμενο παρατήρησης, φοβήθηκε μήπως η μεθοδολογία του δεν γίνει κατανοητή και διαστρεβλωθεί από την αρχή. Έπρεπε να βρει στοιχεία για να πατά γερά σε αποδείξεις, πριν την δημοσιεύσει!
Αν και το 1856 ο αδερφός του Έρασμος τον προειδοποίησε να βιαστεί, αφού κι άλλοι κινούνταν προς αυτή την κατεύθυνση και θα τον προλάβαιναν, o Δαρβίνος καθυστέρησε άλλα τρία χρόνια. Η καθυστέρηση αυτή δείχνει, εκτός από το φόβο της Εκκλησίας και την συνέπεια που πρέπει να έχει κάθε επιστήμονας πριν εκθέσει τις απόψεις του.
To 1858 ο φυσιοδίφης Άλφρεντ Ουάλλας δημοσίευσε σε μια επιστημονική εφημερίδα το άρθρο «Περί της τάσης των Ειδών να σχηματίζουν νέες ποικιλίες και περί της διαιώνισης αυτών με φυσικά μέσα επιλογής».
Όλα έδειχναν ότι οι καιροί ωρίμασαν

Στις 24 Νοεμβρίου του 1859 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Δαρβίνου «Η καταγωγή των Ειδών μέσω φυσικής επιλογής ή η επικράτηση των ειδών που ευνοήθηκαν στον αγώνα για τη ζωή».
Το βιβλίο έγινε ανάρπαστο. Και τα 1250 αντίτυπα της έκδοσης εξαντλήθηκαν την ίδια μέρα!
Όσοι το κατάλαβαν απάντησαν στα χρόνια ερωτήματα που ταλαιπωρούσαν τους επιστήμονες. Όσοι δεμένοι στο άρμα της θρησκείας αρκέστηκαν στις συκοφαντίες και την παραπληροφόρηση. Γι αυτούς ο Δαρβίνος ήταν ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος της Ευρώπης. Ακόμα και ο παλιός του δάσκαλος, ο Σέτζγουικ έκανε λόγο για λάθος του μαθητή του, εκφράζοντας τους φόβους του για τις ηθικές επιπτώσεις της θεωρίας σε βάρος της ανθρωπότητας. Κάποιοι επιστήμονες από επαγγελματικό φθόνο, προσπάθησαν να τον απαξιώσουν. Άλλοι τον διαστρέβλωσαν και αμφότεροι τον συκοφάντησαν ή ολότελα τον απέκρυψαν.

Ο χρόνος έδειξε ότι ο Δαρβίνος είχε δίκιο και όσα ερωτήματα τότε δεν μπορούσαν να απαντηθούν, η επιστήμη σιγά-σιγά τα απάντησε στο μέλλον, όπως ήταν οι μεταλλάξεις, που αποτελούσαν την εξαίρεση και όχι τον κανόνα στη θεωρία.
Πρέπει ακόμα να σημειώσουμε και το εξής: Ποτέ ο Δαρβίνος δεν είπε ότι ο Άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο, αλλά πως και οι δυο τους είναι διαφοροποιημένοι απόγονοι κάποιου πρωτεύοντος προγονικού είδους.
Σήμερα μόνο οι άσχετοι και οι πιστοί των τριών αποκαλυπτικών θρησκειών αντιτίθενται στην εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου που απέδειξε, πέρα πάσης αμφιβολίας ότι ο άνθρωπος δεν είναι ο Θείος Επιστάτης που δημιουργήθηκε από κάποιο θεό να επιβλέπει και να εκμεταλλεύεται τα δημιουργήματά του, αλλά απόγονος κάποιου ζωικού είδους που η μεταβλητότητα, η κληρονομικότητα και η φυσική επιλογή μέσα από τον ανταγωνισμό και την προσαρμοστικότητα του περιβάλλοντος, διαμόρφωσε το είδος εκείνο που η περιέργειά του το έσπρωξε να δει τι υπάρχει πίσω από το λόφο.

Ο άνθρωπος δεν φτιάχτηκε για να ταιριάζει με το περιβάλλον του, ούτε το περιβάλλον φτιάχτηκε για να ταιριάζει με μας. Αμφότερα υποτάσσονται στους νόμους της φύσης και της εξελικτικής τους πορείας. Όσα μπορούν να επιβιώσουν διατηρούνται. Τα υπόλοιπα εξαφανίζονται, αφήνοντας ευτυχώς μόνο τα ίχνη τους.
Ακριβώς τα ίχνη αυτά σήμερα αποτελούν τα αποδεικτικά στοιχεία της εξελικτικής θεωρίας του Δαρβίνου.
Αποτέλεσμα της τύχης και της αναγκαιότητας λοιπόν είναι ο άνθρωπος, όπως και κάθε άλλο είδος, σε οποιονδήποτε πλανήτη, υπόκειται στους ίδιους εξελικτικούς νόμους και αναπτύσσονται με την ίδια εξελικτική διαδικασία.
Οι ορίζοντες του κάθε είδους διαφέρουν.
Μόνο η συνείδηση του πιστού, σταθερά αποξενωμένη από τη ζωή, βρίσκεται σε κοσμική απόγνωση και οι πιστοί σταθερά προσηλωμένοι σε πανάρχαιες ιδέες που εμφανίστηκαν πριν χιλιάδες χρόνια, παραμένουν οπισθοδρομικοί, επιθετικοί, κτητικοί και εγωιστές, σαν τους κτηνώδεις πρόγονους τους.
Η επιθετική συμπεριφορά των πιστών των διαφόρων θρησκευτικών λατρειών τους κατατάσσει στον Homo Maniacus ή στον Homo Deisidaimonus!