To μυστικό του βάλτου

του Λάρκου Λάρκου Νοέμβριος 07 2009

Πηγή: ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ιστορικό φωτογραφικό στιγμιότυπο του Τάσσου Παπαδόπουλου με τον Μακάριο
Μια από τις πιο αναχρονιστικές πτυχές της διακυβέρνησης Τάσσου Παπαδόπουλου υπήρξε η δημιουργία εσωτερικής διαπάλης ανάμεσα στους ελληνοκύπριους (Ε/Κ) πάνω σε τεχνητές πολώσεις και εντάσεις που διαμόρφωσε η επιτελική και επικοινωνιακή του ομάδα. Το «μυστικό» πίσω από αυτή την πρακτική ήταν απλό: στην πολιτική έχεις το δικαίωμα να κάνεις τις επιλογές σου. Ο Τ. Παπαδόπουλος, αντί της έντιμης επιλογής («δεν με εκφράζουν τα κείμενα του ΟΗΕ, αναζητώ άλλη πορεία») επέλεξε τη διγλωσσία, την παραπλάνηση, σε μια επαρχιώτικου τύπου προσπάθεια να επιβάλει τις αντιφάσεις του και να μειώσει το κόστος από αυτές. 'Αλλα έλεγε, άλλα εννοούσε.
Αυτά μπορεί να σε κάνουν δημοφιλή σε ένα μέρος της κοινής γνώμης, αλλά στη διεθνή σκηνή δεν περνάνε. Εκεί οφείλεις να είσαι σοβαρός, να μελετάς κάθε σου κίνηση, να προτείνεις έγκαιρα τις θέσεις σου. Εντέλει η παραπλάνηση οδήγησε στην απαξίωση της πρακτικής του. Στο διεθνή χώρο ουδείς ξένος ηγέτης τον θεωρούσε πλέον αξιόπιστο συνομιλητή. Γι' αυτό θεώρησε ότι θα συντηρούσε την ισχύ του μόνο εάν έθετε υπό πλήρη έλεγχο το εσωτερικό σκηνικό, έτσι που να θεωρείται «ισχυρός» παίκτης και να επικαλείται «την εσωτερική» του επιρροή στη διεθνή σκηνή.
Οργανωμένα και με πρόγραμμα χώρισε τους πολίτες σε κατηγορίες, ντόπαρε με σύστημα τις διαιρέσεις, κατήγγειλε όλους τους άλλους ως «ενδοτικούς», παρουσίασε τον εαυτό του ως «θύμα» ξένης συνομωσίας, υποστήριξε ότι όσοι είχαν διαφορετικές απόψεις ήταν «εχθροί» της πατρίδας τους. Έθεσε στο περιθώριο κάθε διαφορετική γνώμη. Μια ολόκληρη ομάδα στρατευμένων στην υπόθεση ανέλαβαν το βάρος της ευθύνης να περάσουν την «γραμμή». Έτσι η Κύπρος γέμισε κουτάκια, χαρακτηρισμούς, ταξινομήσεις, επίθετα και διαχωριστικές γραμμές.
Ο στόχος ήταν πολύ απλός: να στήσει τείχη τεχνητής αντιπαράθεσης, να συσκοτίσει τις πραγματικές του προθέσεις. Πρόσκαιρα έλεγξε το σκηνικό.
Αυτή η πρακτική Παπαδόπουλου άνοιξε τον «ασκό του Αιόλου» στην παραπολιτική φιλολογία με κύρια μορφή της τις μάχες προσώπων που ενδύονταν τους «ανένδοτους» ρήτορες με στόχο την προσωπική άνοδο, με ιδιοτελή πρόθεση συμμετοχής στο σύστημα εξουσίας ή και στη διανομή λαφύρων που επέλεγε να προωθήσει.
Το σύστημα πέτυχε ορισμένους στόχους, αλλά επειδή ήταν προϊόν της συγκυρίας, δεν είχε λαϊκό βάθος, δεν στεκόταν σε στέρεα πόδια, γι' αυτό σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα κατέρρευσε ως χάρτινος πύργος. Οι πολίτες μελέτησαν τα φαινόμενα, διαφώνησαν με τα τεχνάσματα επιβολής. Εν ονόματι μιας πρόσκαιρης παραπλάνησης, η Κύπρος άφησε αναξιοποίητη την ιστορική σύμπτωση συμφερόντων της 3ης Οκτωβρίου 2005, με αποτέλεσμα σήμερα η Κύπρος να τρέχει πίσω από το πρωτόκολλο και η κατοχική δύναμη να συνεχίζει χωρίς πραγματικά προβλήματα την ενταξιακή της διαδρομή.
Ο Τ. Παπαδόπουλος πέρασε τη γραμμή της «ανένδοτης» ρητορείας την ίδια στιγμή που παραχωρούσε στην κατοχική δύναμη το πιο σημαντικό χαρτί της στην Κύπρο από την εισβολή και μετά...