Η αιρετικότητα των Ελλήνων είναι ελπιδοφόρα

του Τζον Πίλγκερ

Πηγή: ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ενώ η βρετανική πολιτική τάξη προσποιείται πως δημοκρατία είναι η συμφεροντολογική συγκατοίκηση του Γιάννη με το Γιαννάκη, εμείς οι υπόλοιποι εμπνεόμαστε από την Ελλάδα.
Δεν πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη που η Ελλάδα δεν παρουσιάζεται σαν πρωτοπόρος, αλλά σαν «χώρα-σκουπίδι», που δικαίως τιμωρείται για το «διογκωμένο δημόσιο τομέα» της και την «κυριαρχία της κουλτούρας της διαφθοράς». Η αιρετικότητα της Ελλάδας έγκειται στο ότι η εξέγερση των καθημερινών πολιτών της μάς προσφέρει μια αυθεντική ελπίδα, σε αντίθεση με εκείνη που επενδύθηκε στον πολέμαρχο ένοικο του Λευκού Οίκου.
Η κρίση που οδήγησε στη «διάσωση» της Ελλάδας από τις ευρωπαϊκές τράπεζες και το «διεθνές νομισματικό ταμείο» (ΔΝΤ) είναι με τη σειρά της προϊόν ενός χονδροκομμένου οικονομικού συστήματος, που βρίσκεται επίσης σε κρίση. Η Ελλάδα είναι η μικρογραφία της σύγχρονης παγκόσμιας ταξικής πάλης, που ναι μεν σπανίως αναγνωρίζεται ως τέτοια, αλλά εντούτοις διεξάγεται από τους πλούσιους με όλη τη σφοδρότητα και τον πυρετό που της αρμόζει.
Αυτό που ξεχωρίζει την Ελλάδα είναι πως διατηρεί ζωντανές μνήμες από εισβολές, ξένη κατοχή, στρατιωτική δικτατορία και λαϊκή αντίσταση. Οι καθημερινοί Έλληνες δεν έχουν υποταχτεί στα διεφθαρμένα επιχειρηματικά συμφέροντα που κυριαρχούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ).

Κλεψιά επικών διαστάσεων

Σύμφωνα με την περιγραφή του κοινωνιολόγου Ζαν Ζίγκλερ (Jean Ziegler), «η δεξιά κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, που προηγήθηκε της σημερινής του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Παπανδρέου, λειτούργησε ως ένας μηχανισμός συστηματικής λεηλασίας των πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας». Και ο μηχανισμός αυτός είχε αχρείους φίλους: η αμερικανική κεντρική τράπεζα (FED) ερευνά ήδη το ρόλο της «Γκόλντμαν Σακς» που πόνταρε στην χρεοκοπία της Ελλάδας την ίδια στιγμή που ο δημόσιος πλούτος της εκποιείτο και οι φοροδιαφεύγοντες πλούσιοι Έλληνες έχουν καταθέσεις ύψους 360 δις ευρώ μόνο στις ελβετικές τράπεζες. Αυτή η αιμορραγία του πλούτου της χώρας συνεχίζεται με τις ευλογίες της «ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας» (ΕΚΤ) και των κυβερνήσεων της ΕΕ.
Με ύψος άνω του 10%, το έλλειμμα της Ελλάδας δεν είναι πολύ ψηλότερο από εκείνο των ΗΠΑ. Κι όμως, όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου επιχείρησε να δανειστεί από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές, ουσιαστικά εμποδίστηκε από τους αμερικανικούς οίκους αξιολόγησης, που υποβάθμισαν τα ελληνικά χρεόγραφα στην κατηγορία του «σκουπιδιού». Πρόκειται για τους ίδιους οίκους αξιολόγησης που απέδιδαν βαθμολογίες «ΑΑΑ» στα δισεκατομμύρια δολάρια των λεγομένων «ενυπόθηκων δανείων», επιταχύνοντας την οικονομική κατάρρευση του 2008.
Αυτό που συνέβη στην Ελλάδα είναι μια κλοπή επικών διαστάσεων, που όμως δεν είναι και τόσο ασυνήθιστη στο σημερινό κόσμο. Στη Βρετανία, η «διάσωση» τραπεζών σαν τη «νόρθερν ροκ» και την «βασιλική τράπεζα της Σκοτίας» κόστισε δισεκατομμύρια λίρες στερλίνες. Χάρη στον Γκόρντον Μπράουν (Gordon Brown) και τη δουλοπρέπειά του προς τη φιλαργυρία του «σίτι», αυτά τα ποσά δωρήθηκαν στις τράπεζες άνευ όρων, και έτσι οι τραπεζίτες συνέχισαν να αμείβουν ο ένας τον άλλον με τους πακτωλούς που αποκαλούν «μπόνους» και να εκπατρίζουν τις αμοιβές τους στους φορολογικούς παραδείσους. Στο περιβάλλον της βρετανικής πολιτικής μονοκαλλιέργειας βλέπετε, μπορούν να συμπεριφέρονται όπως γουστάρουν.
Στις ΗΠΑ η κατάσταση είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή. Όπως ανέφερε ο ερευνητής δημοσιογράφος Ντέιβιντ Ντε Γκρο (David DeGraw) οι μεγαλύτερες τράπεζες της «Ουολ Στριτ» «που κατέστρεψαν την οικονομία, δεν πληρώνουν καθόλου φόρο, ενώ επιδοτήθηκαν από το κράτος με 33 δις δολάρια».
Όπως στην Αμερική ή τη Βρετανία, έτσι και στην Ελλάδα δεν ειπώθηκε στους καθημερινούς ανθρώπους πως καλούνταν να αποπληρώσουν τα χρέη των πλούσιων και των ισχυρών. Με τη βοήθεια των ιδιωτικοποιήσεων, ετοιμάζεται σήμερα η εκποίηση και η καταστροφή θέσεων εργασίας, συντάξεων και δημοσίων υπηρεσιών. Η ΕΕ και το ΔΝΤ μιλάνε για μια ευκαιρία «πολιτιστικής αλλαγής» στη χώρα και απεργάζονται τη διάλυση του ελληνικού κοινωνικού κράτους. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, το ΔΝΤ και η «παγκόσμιος τράπεζα» έχουν οδηγήσει σε «διαρθρωτική διόρθωση» (διάβαζε: πτώχευση και εξάρτηση) πλήθος χωρών στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Η Ελλάδα μισείται για τους ίδιους λόγους που η Γιουγκοσλαβία έπρεπε να εξολοθρευτεί, υπό το πρόσχημα της προστασίας του λαού του Κοσσυφοπεδίου. Οι περισσότεροι Έλληνες εργάζονται στο δημόσιο, ενώ η νεολαία και τα συνδικάτα διαμορφώνουν μια ανυπότακτη λαïκή συμμαχία· τα άρματα μάχης των συνταγματαρχών στα ελληνικά πανεπιστήμια το 1967 συνεχίζουν να στοιχειώνουν την ελληνική πολιτική σκηνή. Αυτή η αντιστασιακή διάθεση αποτελεί ανάθεμα για τους κεντρικούς τραπεζίτες της Ευρώπης και γίνεται αντιληπτή ως εμπόδιο στα σχέδια των γερμανικών κεφαλαίων να κατακτήσουν νέες αγορές, μετά την προβληματική επανένωση της Γερμανίας.
Θεραπεία-σοκ
Στη Βρετανία, η τριαντάχρονη προπαγάνδα υπέρ της οικονομικής θεώρησης που αρχικά ονομαζόταν «μονεταρισμός» και στη συνέχεια μετονομάστηκε σε «νεοφιλελευθερισμό», είχε τόσο εντυπωσιακά αποτελέσματα που ο νέος πρωθυπουργός είναι εις θέση, σαν τον προκάτοχό του, να αποκαλεί ανερυθρίαστα «δημοσιονομική υπευθυνότητα» την απαίτησή του να αποπληρώσουν οι καθημερινοί Βρετανοί τα χρέη των απατεώνων του τραπεζικού συστήματος.

Καμία αναφορά δε γίνεται σε πράγματα σαν τη φτώχεια ή τις τάξεις. Κι όμως, στη Βρετανία σχεδόν το 1/3 των παιδιών βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας. Στην εργατική συνοικία Κέντις Τάουν του Λονδίνου, το προσδόκιμο επιβίωσης είναι τα 70 χρόνια. Τρία χιλιόμετρα πιο εκεί, στο Χάμπστεντ, φτάνει τα 80. Όταν τη δεκαετία του 1990 η Ρωσία υπεβλήθη σε ανάλογες «θεραπείες σοκ», το προσδόκιμο επιβίωσης κατέρρευσε. Στις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα, ένας πρωτοφανής αριθμός 40 εκατομμυρίων ανθρώπων δεν κερδίζει επαρκή εισοδήματα για να θραφεί σωστά.

Στον αναπτυσσόμενο κόσμο, το σύστημα των «ποσοστώσεων» που έχει επιβληθεί από την «παγκόσμιο τράπεζα» και το ΔΝΤ καθορίζει εδώ και πολλά χρόνια ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει. Όποτε, υπό τις επιταγές του ΔΝΤ, περικόπτονται οι επιδοτήσεις στις αγροτικές τιμές ή τα καύσιμα, οι αγρότες γνωρίζουν πως θεωρούνται αναλώσιμοι. Σύμφωνα με το «παγκόσμιο ινστιτούτο πόρων» (WRI), αυτές οι αποφάσεις στοιχίζουν ετησίως τη ζωή σε 13 έως 18 εκατομμύρια παιδιά. Όπως έγραψε ο οικονομολόγος Λέστερ Θουρόου (Lester C. Thurow), αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να ονομαστεί «μεταφορά πολέμου, ή υποκατάστατο πολέμου, αλλά είναι πόλεμος -100%».

Οι ίδιες αυτοκρατορικές δυνάμεις έπληξαν με τα πιο φοβερά όπλα τσακισμένες χώρες που η πλειοψηφία των κατοίκων τους είναι παιδιά ή ενέκριναν τη χρήση βασανιστηρίων ως μέσο άσκησης εξωτερικής πολιτικής. Πρόκειται για μνημειώδη εθελοτυφλία πως κανένα από αυτά τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, στα οποία η Βρετανία έχει ενεργό ανάμειξη, δεν επετράπη να απασχολήσουν την πρόσφατη προεκλογική εκστρατεία στη Βρετανία.

Αλλά ο κόσμος που διαδηλώνει στους δρόμους της Αθήνας δεν έχει τέτοια προβλήματα. Διακρίνει με σαφήνεια τον εχθρό και θεωρεί εαυτόν, για μια ακόμα φορά, υπό ξένη κατοχή. Και επίσης για μια ακόμα φορά εξεγείρεται θαρραλέα. Όταν ο Ντέιβιντ Κάμερον (David Cameron) αρχίσει να πετσοκόβει 7 δις ευρώ από τις βρετανικές δημόσιες υπηρεσίες, θα στοιχηματίζει πως η Βρετανία δεν είναι Ελλάδα. Ας τον διαψεύσουμε.