Για το σήμερα και το αύριο...

Του Γ. Η. Ορφανού
Πηγή: http://www.patris.gr

Καθημερινά, ακούμε και διαβάζουμε πολλά για όσα συμβαίνουν ή θα συμβούν στη χώρα μας. Αρκετά για το παρόν μας, πάμπολλα για το αύριο και το μεθαύριο το δικό μας και των παιδιών μας.

Τα πιο πολλά, δυστυχώς, είναι δυσάρεστα. Και γεμίζουν τα σωθικά των πολιτών και πίκρα, όταν βλέπουν οι πολύχρονοι κόποι τους να πηγαίνουν στράφι, τα καταχτημένα με αιματηρούς αγώνες δικαιώματά τους να χάνονται.

Και νιώθουν, συνάμα, απόγνωση για το πού θα καταλήξουμε ως άτομα, ως κοινωνία και ως χώρα και πώς θα προφυλαχτούμε όλοι μας μελλοντικά από τις ανεπιθύμητες συνέπειες όσων αποφασίζονται ή γίνονται, εν γνώσει ή ερήμην μας, σήμερα.

Ας αναφέρουμε μερικά ενδεικτικά παραδείγματα. Ξεκινούμε με τη σωματική υγεία, που είναι, όπως όλοι παραδέχονται, το σπουδαιότερο αγαθό στη ζωή όλων των ανθρώπων. Με πόνο για το παρόν και αγωνία για το αύριο, ζούμε, τις τελευταίες ημέρες, την απόφαση κάποιων φαρμακευτικών συλλόγων να σταματήσουν την πίστωση για τα φάρμακα. Απόφαση που πλήττει την πλειοψηφία των λαϊκών νοικοκυριών, που βλέπουν πως, ενώ τα εισοδήματά τους συρρικνώνονται από φόρους και περικοπές μισθών, αλλά και από την έλλειψη προσοδοφόρου εργασίας και τη γιγάντωση της ανεργίας, τα έξοδά τους διαρκώς μεγαλώνουν και καταντούν δυσβάσταχτα… Πού ‘ναι, ρωτάνε πολλοί, η κοινωνική πρόνοια; Πού είναι η κρατική μέριμνα και ευαισθησία έναντι των πολιτών, και δη η μέριμνα των πολιτικών για την υγεία του λαού και των απόρων; Κανέναν μας, όμως, δεν θα ‘πρεπε να αφήσει ασυγκίνητο ό,τι ανακοινώθηκε αρχές Αυγούστου σχετικά με την αγορά εργασίας στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, στα ύψη του 23,1% σκαρφάλωσε η ανεργία το Μάιο του 2012, από 16,8% που ήταν το Μάιο του 2011 και 22,6% που ήταν τον Απρίλιο του 2012, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η Ελληνική Στατιστική Αρχή . Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, έρχονται στο προσκήνιο αριθμοί και τραγικοί ως σημερινή εικόνα μιας χώρας που βρίσκεται σε κρίση και απογοητευτικοί εάν θέλαμε να ελπίζαμε ότι θα μπορούσε κάποια στιγμή η Ελλάδα εξ ιδίων να έδινε λύση στα προβλήματά της: Οι άνεργοι, λόγω των κλεισίματος επιχειρήσεων ή απολύσεων ή περιορισμένης πια αγοράς εργασίας, στη χώρα μας αυξήθηκαν κατά 311.041 άτομα σε σχέση με το Μάιο του 2011 (αύξηση 37,2%) και κατά 34.141 άτομα σε σχέση με τον Απρίλιο του 2012 (αύξηση 3,1%) και διαμορφώθηκαν σε 1.147.372 άτομα.

Σημαντικό πρόβλημα είναι και η έκρηξη της εγκληματικότητας. Έτσι, την περασμένη άνοιξη, το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας γνωστοποίησε πως το 2011 διαπράχθηκαν σε όλη την επικράτεια 184 ανθρωποκτονίες, έναντι 176 το 2010. Επίσης έγιναν 182 απόπειρες δολοφονίας, έναντι 193 που είχαν καταγραφεί το 2010. Σχετικά με τις ληστείες, το 2011 σημειώθηκαν σε όλη τη χώρα 6.636 ληστείες, έναντι 6.079 για το έτος 2010. Επίσης διαπράχθηκαν 289 απόπειρες ληστείας, έναντι 350, που είχαν καταγραφεί το 2010. Σχετικά με τις κλοπές – διαρρήξεις το 2011 διαπράχθηκαν 96.925 σε όλη την επικράτεια, 5.994 περισσότερες σε σχέση με το 2010. Επίσης, διαπράχθηκαν 5.045 απόπειρες κλοπής-διάρρηξης έναντι 4.710 που είχαν καταγραφεί το 2010, δηλαδή 335 περισσότερες. Πολλά τα σχετικά ερωτήματα: Τι άραγε σπρώχνει τους ανθρώπους στο έγκλημα; Τι στον φόνο του συνανθρώπου τους; Τι στην κλοπή και τι στη ληστεία; Η κοινωνική και οικονομική κρίση που βιώνουμε καθημερινά είναι η πραγματική αιτία ή μια φτηνή δικαιολογία, για να κρύψουμε τις ευθύνες μας ως κοινωνία που δεν παρέχει εργασία στη νέα γενιά και σε όσους έχουν ανάγκη και ταυτόχρονα δεν προστατεύει αποτελεσματικά τα μέλη της από την κάθε μορφή βίας; Κι αν συμβαίνει το δεύτερο, τι άραγε μας είναι γραμμένο μελλοντικά σε μιαν τέτοια κοινωνία;

Σε λίγες ημέρες, ανοίγουν ξανά τα σχολεία. Είναι άραγε όπως πρέπει προετοιμασμένο το υπουργείο Παιδείας ή μήπως τα παιδιά μας μέχρι τα Χριστούγεννα θα αναζητούν τα «φώτα της γνώσης» σε φωτοαντίγραφα βιβλίων και με κραυγαλέες ελλείψεις διδασκόντων ή εποπτικών μέσων διδασκαλίας σε σημαντικά μαθήματα;

Θα έχουν φροντίσει έγκαιρα οι δήμοι για τη συντήρηση των σχολικών αιθουσών, για την πληρότητα των σχολείων τους σε εκπαιδευτικό προσωπικό και για τη μεταφορά των μαθητών από τα διάφορα δημοτικά διαμερίσματα, ώστε να παρωθήσουν και τα παιδιά ν’ ασχολούνται απερίσπαστα με τα μαθήματά τους, ή αδιαφορώντας για τα σχολεία οι δημοτικές αρχές θα έχουν στο νου τους μόνον την ψηφοθηρία ενόψει των επόμενων δημοτικών εκλογών;

Το ξέρω καλά ότι πολλοί από τους πολιτικούς μας, για να αποποιηθούν τις ευθύνες τους για όλα τα παραπάνω, θα ρίξουν τα βάρη στην κρίση και στους ξένους δανειστές μας.

Η αλήθεια, όμως, λάμπει και θα τους κάψει! Εύχομαι μονάχα να μην καεί και η νέα γενιά, η οποία, αφού θα έβαζε τώρα η γενιά μου τις βάσεις, θα ’θελα να πραγματώσει την έξοδο της Ελλάδας από την πολυποίκιλη τωρινή της κρίση…