Εάν μειώναμε τον πληθυσμό της Γης στο μέγεθος μίας μικρής πόλης με 100 ανθρώπους, διατηρώντας τις αναλογίες θα ήταν ως εξής :
57 Ασιάτες
21 Ευρωπαίοι
14 Αμερικάνοι
(Βοράς...
....και Νότος)
8 Αφρικανοί
52 Αντρες
48 Γυναίκες
70 Έγχρωμοι
30 Λευκοί
89 Ετεροφυλόφιλοι
11 Ομοφυλόφιλοι
6 άνθρωποι θα κατέχουν το 59% του παγκόσμιου πλούτου και όλοι θα είναι Αμερικανοί
80 θα έχουν κακές συνθήκες διαβίωσης
70 θα είναι αγράμματοι
50 θα είναι ανειδίκευτοι
1 θα πεθάνει
2 θα γεννηθούν
1 θα έχει computer
1 μόνο θα έχει ανώτατη εκπαίδευση
Αν δεις τον κόσμο από αυτή την οπτική, θα δεις πόση ανάγκη από αλληλεγγύη, αλληλοκατανόηση, υπομονή και εκπαίδευση χρειάζεται.
Σκέψου το
Εάν αυτό το πρωινό ξύπνησες υγιής, είσαι πιο χαρούμενος από 1.000.000 ανθρώπους που δεν θα επιζήσουνε μέχρι την άλλη εβδομάδα
Εάν δεν έζησες πόλεμο
Την μοναξιά ενός κελιού, την αγωνία του βασανιστηρίου
Είσαι πιο χαρούμενος από 500.000.000 ανθρώπους αυτού του κόσμου .
Εάν μπορείς να μπεις σε μία εκκλησία χωρίς τον φόβο της φυλάκισης ή του θανάτου, είσαι πιο ευτυχισμένος από 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους του πλανήτη
Εάν υπάρχει φαγητό στο ψυγείο σου
Εάν έχεις παπούτσια και ρούχα
Εάν έχεις κρεβάτι και στέγη
Είσαι πλουσιότερος από το 75% των ανθρώπων του πλανήτη
Εάν έχεις τραπεζικό λογαριασμό, χρήματα στο πορτοφόλι σου και μερικά νομίσματα στον κουμπαρά σου
Ανήκεις στο 8% των ανθρώπων του πλανήτη που ζουν καλά
Εάν διαβάζεις αυτό το κείμενο είσαι 2 φορές τυχερός γιατί:
Κάποιος σε θυμήθηκε
Δεν ανήκεις στα δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους του πλανήτη που δεν μπορούν να διαβάσουν
Και έχεις computer
Όπως είπε κάποιος κάποτε:
Δούλεψε σαν να μην χρειάζεσαι λεφτά
αγάπα σα να μη σε πλήγωσε κανείς
χόρεψε σα να μη σε βλέπει κανείς
τραγούδα σα να μη σ΄ακούει κανείς
Ζήσε σα να ήταν η γη ένας παράδεισος
Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012
Αν τα τέλη ήταν 100 ευρώ λιγότερα !!!???
Σχεδόν 300.000 λιγότερα οχήματα Ι.Χ. και Δ.Χ. θα κινηθούν φέτος καθώς χιλιάδες φορολογούμενοι παρέδωσαν...
τις πινακίδες κυκλοφορίας ή απέσυραν τα οχήματά τους, για να μην πληρώσουν τα υπέρογκα τέλη κυκλοφορίας.
Αν τα τέλη κυκλοφορίας είχαν μειωθεί σε 100 ευρώ μέσο όρο, τα έσοδα του κράτους από τα 300.000 αυτοκίνητα θα ήταν30.000.000 ευρώ.
Αν τα αυτοκίνητα αυτά έβαζαν το καθένα από 30 ευρώ βενζίνη την εβδομάδα και το κράτος έπαιρνε τα μισά (15 ευρώ) θα ήταν 300.000 Χ 15=4.500.000 ευρώ την εβδομαδα χ 52 εβδομαδες ο χρονος=234.000.000 ευρώ. Σύνολο 264.000.000 ευρώ.
Τα μισά αυτοκίνητα (150.000) θα περνούσαν ΚΤΕΟ το 2012 και θα πλήρωναν παράβολο συνολικά 6.000.000 ευρώ.
Σύνολο 270.000.000 ευρώ.
Αν υπολογίσουμε την απώλεια του ΦΠΑ από ανταλλακτικά, την απώλεια του ΦΠΑ από παροχή υπηρεσιών (εργατικά για επισκευές, service κ.τ.λ.), και την απώλεια του ΦΠΑ από ασφαλιστήρια συμβόλαια, φτάνουμε στο σύνολο των 500.000.000 ευρώ. Με την απόσυρση των παλαιών αυτοκινήτων και την πτώση κίνησης στα συνεργεία θα απολυθούν υπάλληλοι, οι οποίοι θα μπουν στον ΟΑΕΔ . Δηλαδή φτάνουμε κόστος περίπου 600.000.000 ευρώ !
Δηλαδή αν τα τέλη κυκλοφορίας ήταν 100 ευρώ, το κράτος θα είχε άμεσα/έμμεσα έσοδα 600.000.000 ευρώ.
Ξέρετε πόσο προϋπολόγισαν να εξοικονομήσουν το 2011 από τις μειώσεις και τα χαράτσια στους μισθούς / συντάξεις ;
740.000.000 ευρώ.
τις πινακίδες κυκλοφορίας ή απέσυραν τα οχήματά τους, για να μην πληρώσουν τα υπέρογκα τέλη κυκλοφορίας.
Αν τα τέλη κυκλοφορίας είχαν μειωθεί σε 100 ευρώ μέσο όρο, τα έσοδα του κράτους από τα 300.000 αυτοκίνητα θα ήταν30.000.000 ευρώ.
Αν τα αυτοκίνητα αυτά έβαζαν το καθένα από 30 ευρώ βενζίνη την εβδομάδα και το κράτος έπαιρνε τα μισά (15 ευρώ) θα ήταν 300.000 Χ 15=4.500.000 ευρώ την εβδομαδα χ 52 εβδομαδες ο χρονος=234.000.000 ευρώ. Σύνολο 264.000.000 ευρώ.
Τα μισά αυτοκίνητα (150.000) θα περνούσαν ΚΤΕΟ το 2012 και θα πλήρωναν παράβολο συνολικά 6.000.000 ευρώ.
Σύνολο 270.000.000 ευρώ.
Αν υπολογίσουμε την απώλεια του ΦΠΑ από ανταλλακτικά, την απώλεια του ΦΠΑ από παροχή υπηρεσιών (εργατικά για επισκευές, service κ.τ.λ.), και την απώλεια του ΦΠΑ από ασφαλιστήρια συμβόλαια, φτάνουμε στο σύνολο των 500.000.000 ευρώ. Με την απόσυρση των παλαιών αυτοκινήτων και την πτώση κίνησης στα συνεργεία θα απολυθούν υπάλληλοι, οι οποίοι θα μπουν στον ΟΑΕΔ . Δηλαδή φτάνουμε κόστος περίπου 600.000.000 ευρώ !
Δηλαδή αν τα τέλη κυκλοφορίας ήταν 100 ευρώ, το κράτος θα είχε άμεσα/έμμεσα έσοδα 600.000.000 ευρώ.
Ξέρετε πόσο προϋπολόγισαν να εξοικονομήσουν το 2011 από τις μειώσεις και τα χαράτσια στους μισθούς / συντάξεις ;
740.000.000 ευρώ.
Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012
Μία εξαιρετική ιδέα (για ένα καλύτερο σχολείο)
του Τάκη Μίχα
Την περασμένη εβδομάδα το Εφετείο της Νέας Υόρκης εξέδωσε μία ιστορική απόφαση: επέτρεψε να δημοσιοποιούνται εφ εξής οι αξιολογήσεις των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η δημοσιοποίηση έκρινε το δικαστήριο θα κάνει τους κακούς δασκάλους και καθηγητές να ντρέπονται και να προσπαθήσουν να βελτιωθούν.
Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι το μέτρο αυτό θα πρέπει να υιοθετηθεί το ταχύτερο στην Ελλάδα –όπως άλλωστε δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι κανένα από τα χρεοκοπημένα σήμερα πολιτικά κόμματα δεν θα τολμήσει να το εισηγηθεί. Κι όμως αν λάβουμε υπόψη μας τις άθλιες επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στα διεθνή τεστ -είναι στον πάτο της ΕΕ στο Μαθηματικά και Φυσικές Επιστήμες- επείγει άμεσα η εφαρμογή του μέτρου.
Το πιο χρήσιμο εργαλείο αξιολόγησης είναι η λεγόμενη ανάλυση «προστιθέμενης αξίας». Η ανάλυση βασίζεται στη σύγκριση της βαθμολογίας ένας μαθητή στην αρχή και στο τέλος του έτους. Ας υποθέσουμε ότι οι μαθητές του εκπαιδευτικού Α και του εκπαιδευτικού Β της τρίτης δημοτικού ξεκινούν τη χρόνια βρισκόμενοι στο 70% όσον αφορά την ικανότητα ανάγνωσης και τη γνώση των μαθηματικών. Όταν επανεξετάζονται τον Ιούνιο οι μαθητές του Α παραμένουν στο ίδιο επίπεδο, ενώ οι μαθητές του Β έχουν πέσει στο 40%. Σύμφωνα με τη θεωρία της «προστιθέμενης αξίας» η μεταβολή στην κατάσταση των μαθητών αποτελεί μια σαφή σχετικά ένδειξη ότι ο Α είναι καλύτερος από τον Β.
Είναι τελείως απαράδεκτο σήμερα να δημοσιοποιούνται τα ονόματα όσων χρωστούν στο δημόσιο και να μην δημοσιοποιούνται τα ονόματα εκείνων που συστηματικά καταστρέφουν τον πιο πολύτιμο πόρο μιας κοινωνίας: Το ανθρώπινο κεφάλαιο. Διότι συνεχώς πληθαίνουν οι έρευνες που δείχνουν ότι η ποιότητα του εκπαιδευτικού (δάσκαλου ή καθηγητή) αποτελεί το α και το ω του συστήματος της Παιδείας μιας χώρας. Έχει υπολογισθεί ότι αν στις ΗΠΑ απολυθεί το, χαμηλότερο από πλευράς διδακτικών ικανοτήτων, 10% των εκπαιδευτικών, το επίπεδο της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας από το μέσο της παγκόσμιας κατάταξης όπου βρίσκεται σήμερα θα φτάσει τις πρώτες θέσεις.
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ Ερίκ Χάνουσεκ έχει υπολογίσει σε μελέτες του ότι οι μαθητές που έχουν «κακό» καθηγητή θα μάθουν κατά μέσο όρο το 50% της ετήσιας διδακτέας ύλης. Αντίθετα, οι μαθητές σε μια τάξη ενός πολύ καλού καθηγητή θα μάθουν το 150% σε ένα έτος. Η ποιότητα του εκπαιδευτικού έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από τη γενικότερη ποιότητα του σχολείου. Το παιδί θα μάθει περισσότερα σε ένα «κακό» σχολείο με καλούς καθηγητές παρά σε ένα εξαιρετικό σχολείο με «κακούς» καθηγητές.
Την περασμένη εβδομάδα το Εφετείο της Νέας Υόρκης εξέδωσε μία ιστορική απόφαση: επέτρεψε να δημοσιοποιούνται εφ εξής οι αξιολογήσεις των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η δημοσιοποίηση έκρινε το δικαστήριο θα κάνει τους κακούς δασκάλους και καθηγητές να ντρέπονται και να προσπαθήσουν να βελτιωθούν.
Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι το μέτρο αυτό θα πρέπει να υιοθετηθεί το ταχύτερο στην Ελλάδα –όπως άλλωστε δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι κανένα από τα χρεοκοπημένα σήμερα πολιτικά κόμματα δεν θα τολμήσει να το εισηγηθεί. Κι όμως αν λάβουμε υπόψη μας τις άθλιες επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στα διεθνή τεστ -είναι στον πάτο της ΕΕ στο Μαθηματικά και Φυσικές Επιστήμες- επείγει άμεσα η εφαρμογή του μέτρου.
Το πιο χρήσιμο εργαλείο αξιολόγησης είναι η λεγόμενη ανάλυση «προστιθέμενης αξίας». Η ανάλυση βασίζεται στη σύγκριση της βαθμολογίας ένας μαθητή στην αρχή και στο τέλος του έτους. Ας υποθέσουμε ότι οι μαθητές του εκπαιδευτικού Α και του εκπαιδευτικού Β της τρίτης δημοτικού ξεκινούν τη χρόνια βρισκόμενοι στο 70% όσον αφορά την ικανότητα ανάγνωσης και τη γνώση των μαθηματικών. Όταν επανεξετάζονται τον Ιούνιο οι μαθητές του Α παραμένουν στο ίδιο επίπεδο, ενώ οι μαθητές του Β έχουν πέσει στο 40%. Σύμφωνα με τη θεωρία της «προστιθέμενης αξίας» η μεταβολή στην κατάσταση των μαθητών αποτελεί μια σαφή σχετικά ένδειξη ότι ο Α είναι καλύτερος από τον Β.
Είναι τελείως απαράδεκτο σήμερα να δημοσιοποιούνται τα ονόματα όσων χρωστούν στο δημόσιο και να μην δημοσιοποιούνται τα ονόματα εκείνων που συστηματικά καταστρέφουν τον πιο πολύτιμο πόρο μιας κοινωνίας: Το ανθρώπινο κεφάλαιο. Διότι συνεχώς πληθαίνουν οι έρευνες που δείχνουν ότι η ποιότητα του εκπαιδευτικού (δάσκαλου ή καθηγητή) αποτελεί το α και το ω του συστήματος της Παιδείας μιας χώρας. Έχει υπολογισθεί ότι αν στις ΗΠΑ απολυθεί το, χαμηλότερο από πλευράς διδακτικών ικανοτήτων, 10% των εκπαιδευτικών, το επίπεδο της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας από το μέσο της παγκόσμιας κατάταξης όπου βρίσκεται σήμερα θα φτάσει τις πρώτες θέσεις.
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ Ερίκ Χάνουσεκ έχει υπολογίσει σε μελέτες του ότι οι μαθητές που έχουν «κακό» καθηγητή θα μάθουν κατά μέσο όρο το 50% της ετήσιας διδακτέας ύλης. Αντίθετα, οι μαθητές σε μια τάξη ενός πολύ καλού καθηγητή θα μάθουν το 150% σε ένα έτος. Η ποιότητα του εκπαιδευτικού έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από τη γενικότερη ποιότητα του σχολείου. Το παιδί θα μάθει περισσότερα σε ένα «κακό» σχολείο με καλούς καθηγητές παρά σε ένα εξαιρετικό σχολείο με «κακούς» καθηγητές.
Οι εφιάλτες ενός δημοσκόπου
Του Τάσου Παυλόπουλου
Αναδημοσίευση από το δεύτερο απεργιακό φύλλο των εργαζομένων της Ελευθεροτυπίας
Η εκπομπή των Χασαπόπουλου και Αναγνωστάκη «Mega Σαββατοκύριακο», στις 18/2/2012, είχε συζήτηση με τον γνωστό αναλυτή Θωμά Γεράκη τnς εταιρείας MARC για τα αποτελέσματα δημοσκόπησης αναφορικά με τις γνώμες των Ελλήνων απέναντι στο μνημόνιο.
Ο κ. Γεράκnς, για να διευκολύνει την πλάστιγγα να γείρει προς το μέρος των απόψεών του, αναφέρθηκε σε προσωπικές του «μελοδραματικές εμπειρίες»: «Έχω ζήσει μια πτώχευση και δεν θέλω να ξαναζήσω δεύτερη. Ήμουν φοιτnτής στην Πολωνία επί Γιαρουζέλσκι και είχα μια κόρη ενός χρόνου
Τα ράφια στο σουπερμάρκετ ήταν άδεια. Τα τρόφιμα ήταν με δελτίο. Οι ουρές ήταν ατελείωτες. Βλέπω ακόμη εφιάλτες! Δεν είχα να ταΐσω το παιδί μου και πήγαινα στην εκκλησία με την αγωνία πως, σαν ξένος και ορθόδοξος, θα μου έλεγαν να πάω να φάω στη χώρα μου. Αν δεν το έχετε ζήσει δεν θα με πιστέψετε!»
Εγώ θα σε «πιστέψω», Θωμά Γεράκη. Γιατί ήμουν κι’ εγώ εκεί, όπως ξέρεις, φοιτητής με κόρη. Eίπες όμως τις μισές αλήθειες και πολλά ψέματα. Δημιούργησες έτσι μια συγκινητική, αλλά τελείως πλαστή, εικόνα στους συνομιλnτές σου δnμοσιογράφους και στους τηλεθεατές, Εικόνα κλάψας και τρόμου! Για να τoυς πείσεις για «κάτι» που σε συμφέρει. Με πονηρό σκοπό. Τρέμεις στην ιδέα πως, αν πτωχεύσουμε, τι θα απογίνουν οι εταιρείες δημοσκοπήσεων; Aς κοιμnθεiς όπως έστρωσες, Ομως, να ξέρεις, οι εφιάλτες σου δεν μας αφορούν.
Εχουμε στους δικούς μας: την τρόικα, το μνημόνια, τις τράπεζες, τις αγορές, τους κερδοσκόπους, το ΔΝΤ, τους Γερμανούς, τους δικούς μας δωσίλογους, την αριθμολαγνεία και τρομοκρατία των ΜΜΕ, όπου προσθέτεις κι εσύ το λιθαράκι σου, λέγοντας πως, αν δεν κάτσουμε φρόνιμα, n ουρά των ανέργων θα φτάνει τα 500 χιλιόμετρα!
Δεν έχεις κανένα δικαίωμα, πέρα από τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης, που παρουσιάζει το λαό διχασμένο για το μνημόνιο, να επιχειρηματολογήσεις υπέρ ή κατά κάποιας πλευράς. Εκτός του ότι είναι επαγγελματικά αντιδεοντολογική n στάση σου, έξυσες πολλές πληγές…
Έτσι, μου έδωσες το δικαίωμα να μιλήσω και για τις υπόλοιπες μισές αλήθειες, ώστε να αποκτήσουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της αξιοπιστίας σου ή μη και κατ’ επέκταση των εταιρειών δημοσκοπήσεων και των συμφερόντων που εξυπηρετούνε.
Στη δακρύβρεχτη αφήγηση για τις μνήμες σου από την κατάρρευση του σοσιαλισμού, πράγμα, το οποίο, βεβαίως, καμία σχέση και σύγκριση δεν έχει με τη σημερινή κρίση και τις αιτίες τnς, σου διέφυγαν κάποιες μικρές λεπτομέρειες. Θα προσπαθήσω, λοιπόν, να σου τις ξαναθυμίσω μήπως και πάψεις να βλέπεις πια εφιάλτες.
Στην Πολωνία βρεθήκαμε, τότε, κάποιοι Eλληvες να σπουδάσουμε με υποτροφία από το ΚΚΕ (σ.σ. και ο Γεράκης!) και σίγουρα δεν ήμαστε κάποιοι «ξένοι ορθόδοξοι χριστιανοί» που γυρνάγαμε από εκκλησία σε εκκλησία για να φάμε. Ήμαστε, αν δεν κάνω λάθος αγαπητέ Γεράκη, άθεοι και κομμουνιστές, ανυπότακτοι από το στρατό και με ληγμένα διαβατήρια. (σ.σ. και ο Γεράκης) Ως εκ τούτου, δεν μπορούσαμε να γυρνάμε τα καλοκαίρια στην Ελλάδα για διακοπές. Κανείς μας, όμως, δεν πείνασε, ούτε βέβαια και οι Πολωνοί ή οι αλλοδαποί συμφοιτητές μας. Εμείς, μέναμε στις φοιτητικές εστίες δωρεάν, τρώγαμε δωρεάν, είχαμε φοιτητικό επίδομα, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τα παιδιά μας γεννήθηκαν και πήγαν σε βρεφονηπιακούς σταθμούς δωρεάν (σ.σ. και ο Γεράκης)
Τότε, στην Πολωνία, κι ενώ ο σοσιαλισμός κατέρρεε μπροστά στα μάτια μας, δεν υπήρχαν άνεργοι, ζητιάνοι άστεγοι, ενώ σήμερα υπάρχουν και κανείς δεν πέθαινε από το κρύο, ενώ σήμερα πεθαίνουν. Οι συνθήκες γύρω μας ήταν περίπου όπως τις περιέγραψες, με ελλείψεις, δελτία, ουρές, αλλά και μεγάλη κοινωνική αναταραχή, την οποία το ΚΚΕ παρακολουθούσε αμήχανα, εξεγέρσεις ανθρακωρύχων πνιγμένες στο αίμα, διαδηλώσεις, καταλήψεις σχολών… Στις τάξεις μας επικρατούσαν δύο τάσεις: Από τη μια, οι ελάχιστοι που θαρραλέα έλεγαν ανοιχτά τη γνώμη τους, ότι το να σκοτώνεις εργάτες δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές του σοσιαλισμού και, από την άλλη, οι σταλινικοί σκληροπυρηνικοί. Στους πρώτους πρωτοστατούσα εγώ και γρήγορα έγινα το «μαύρο πρόβατο», ενώ στους δεύτερους, οι οποίοι και με έδωσαν… , εσύ «σύντροφε» Θωμά Γεράκη!
Το καλοκαίρι του 1982, με «άνωθεν» εντολές, διεκόπη η υποτροφία μου, διαγράφηκα από τη σχολή μου και απελάθηκα από την Πολωνία. Με αντιμετώπισαν σαν πράκτορα των Αμερικανών.
Δεν αλλαξοπίστησα ποτέ, δεν άλλαξα στρατόπεδο και πάντα πιστεύω σε μια πιο δίκαιη κοινωνία. Οπως και τότε, όμως, δεν θα κάτσω φρόνιμος, όπως ξεδιάντροπα μας ζnτάνε κάποιοι τύποι σαν και του λόγου σου και αυτό συμβουλεύω και τους άλλους. «Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ…»
ΤΑΣΟΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ, Ζωγράφος
ΥΓ: Οι καιροί και οι άνθρωποι αλλάζουν. Δεν κράτησα ποτέ σε κανέναν κακία. Αμα ξαναπεινάσεις, μην τρέχεις στις εκκλnσίες. Έλα σπίτι μου. Κάλεσε και τον Βενιζέλο. Ένα πιάτο φαί θα υπάρχει.
Αναδημοσίευση από το δεύτερο απεργιακό φύλλο των εργαζομένων της Ελευθεροτυπίας
Η εκπομπή των Χασαπόπουλου και Αναγνωστάκη «Mega Σαββατοκύριακο», στις 18/2/2012, είχε συζήτηση με τον γνωστό αναλυτή Θωμά Γεράκη τnς εταιρείας MARC για τα αποτελέσματα δημοσκόπησης αναφορικά με τις γνώμες των Ελλήνων απέναντι στο μνημόνιο.
Ο κ. Γεράκnς, για να διευκολύνει την πλάστιγγα να γείρει προς το μέρος των απόψεών του, αναφέρθηκε σε προσωπικές του «μελοδραματικές εμπειρίες»: «Έχω ζήσει μια πτώχευση και δεν θέλω να ξαναζήσω δεύτερη. Ήμουν φοιτnτής στην Πολωνία επί Γιαρουζέλσκι και είχα μια κόρη ενός χρόνου
Τα ράφια στο σουπερμάρκετ ήταν άδεια. Τα τρόφιμα ήταν με δελτίο. Οι ουρές ήταν ατελείωτες. Βλέπω ακόμη εφιάλτες! Δεν είχα να ταΐσω το παιδί μου και πήγαινα στην εκκλησία με την αγωνία πως, σαν ξένος και ορθόδοξος, θα μου έλεγαν να πάω να φάω στη χώρα μου. Αν δεν το έχετε ζήσει δεν θα με πιστέψετε!»
Εγώ θα σε «πιστέψω», Θωμά Γεράκη. Γιατί ήμουν κι’ εγώ εκεί, όπως ξέρεις, φοιτητής με κόρη. Eίπες όμως τις μισές αλήθειες και πολλά ψέματα. Δημιούργησες έτσι μια συγκινητική, αλλά τελείως πλαστή, εικόνα στους συνομιλnτές σου δnμοσιογράφους και στους τηλεθεατές, Εικόνα κλάψας και τρόμου! Για να τoυς πείσεις για «κάτι» που σε συμφέρει. Με πονηρό σκοπό. Τρέμεις στην ιδέα πως, αν πτωχεύσουμε, τι θα απογίνουν οι εταιρείες δημοσκοπήσεων; Aς κοιμnθεiς όπως έστρωσες, Ομως, να ξέρεις, οι εφιάλτες σου δεν μας αφορούν.
Εχουμε στους δικούς μας: την τρόικα, το μνημόνια, τις τράπεζες, τις αγορές, τους κερδοσκόπους, το ΔΝΤ, τους Γερμανούς, τους δικούς μας δωσίλογους, την αριθμολαγνεία και τρομοκρατία των ΜΜΕ, όπου προσθέτεις κι εσύ το λιθαράκι σου, λέγοντας πως, αν δεν κάτσουμε φρόνιμα, n ουρά των ανέργων θα φτάνει τα 500 χιλιόμετρα!
Δεν έχεις κανένα δικαίωμα, πέρα από τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης, που παρουσιάζει το λαό διχασμένο για το μνημόνιο, να επιχειρηματολογήσεις υπέρ ή κατά κάποιας πλευράς. Εκτός του ότι είναι επαγγελματικά αντιδεοντολογική n στάση σου, έξυσες πολλές πληγές…
Έτσι, μου έδωσες το δικαίωμα να μιλήσω και για τις υπόλοιπες μισές αλήθειες, ώστε να αποκτήσουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της αξιοπιστίας σου ή μη και κατ’ επέκταση των εταιρειών δημοσκοπήσεων και των συμφερόντων που εξυπηρετούνε.
Στη δακρύβρεχτη αφήγηση για τις μνήμες σου από την κατάρρευση του σοσιαλισμού, πράγμα, το οποίο, βεβαίως, καμία σχέση και σύγκριση δεν έχει με τη σημερινή κρίση και τις αιτίες τnς, σου διέφυγαν κάποιες μικρές λεπτομέρειες. Θα προσπαθήσω, λοιπόν, να σου τις ξαναθυμίσω μήπως και πάψεις να βλέπεις πια εφιάλτες.
Στην Πολωνία βρεθήκαμε, τότε, κάποιοι Eλληvες να σπουδάσουμε με υποτροφία από το ΚΚΕ (σ.σ. και ο Γεράκης!) και σίγουρα δεν ήμαστε κάποιοι «ξένοι ορθόδοξοι χριστιανοί» που γυρνάγαμε από εκκλησία σε εκκλησία για να φάμε. Ήμαστε, αν δεν κάνω λάθος αγαπητέ Γεράκη, άθεοι και κομμουνιστές, ανυπότακτοι από το στρατό και με ληγμένα διαβατήρια. (σ.σ. και ο Γεράκης) Ως εκ τούτου, δεν μπορούσαμε να γυρνάμε τα καλοκαίρια στην Ελλάδα για διακοπές. Κανείς μας, όμως, δεν πείνασε, ούτε βέβαια και οι Πολωνοί ή οι αλλοδαποί συμφοιτητές μας. Εμείς, μέναμε στις φοιτητικές εστίες δωρεάν, τρώγαμε δωρεάν, είχαμε φοιτητικό επίδομα, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τα παιδιά μας γεννήθηκαν και πήγαν σε βρεφονηπιακούς σταθμούς δωρεάν (σ.σ. και ο Γεράκης)
Τότε, στην Πολωνία, κι ενώ ο σοσιαλισμός κατέρρεε μπροστά στα μάτια μας, δεν υπήρχαν άνεργοι, ζητιάνοι άστεγοι, ενώ σήμερα υπάρχουν και κανείς δεν πέθαινε από το κρύο, ενώ σήμερα πεθαίνουν. Οι συνθήκες γύρω μας ήταν περίπου όπως τις περιέγραψες, με ελλείψεις, δελτία, ουρές, αλλά και μεγάλη κοινωνική αναταραχή, την οποία το ΚΚΕ παρακολουθούσε αμήχανα, εξεγέρσεις ανθρακωρύχων πνιγμένες στο αίμα, διαδηλώσεις, καταλήψεις σχολών… Στις τάξεις μας επικρατούσαν δύο τάσεις: Από τη μια, οι ελάχιστοι που θαρραλέα έλεγαν ανοιχτά τη γνώμη τους, ότι το να σκοτώνεις εργάτες δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές του σοσιαλισμού και, από την άλλη, οι σταλινικοί σκληροπυρηνικοί. Στους πρώτους πρωτοστατούσα εγώ και γρήγορα έγινα το «μαύρο πρόβατο», ενώ στους δεύτερους, οι οποίοι και με έδωσαν… , εσύ «σύντροφε» Θωμά Γεράκη!
Το καλοκαίρι του 1982, με «άνωθεν» εντολές, διεκόπη η υποτροφία μου, διαγράφηκα από τη σχολή μου και απελάθηκα από την Πολωνία. Με αντιμετώπισαν σαν πράκτορα των Αμερικανών.
Δεν αλλαξοπίστησα ποτέ, δεν άλλαξα στρατόπεδο και πάντα πιστεύω σε μια πιο δίκαιη κοινωνία. Οπως και τότε, όμως, δεν θα κάτσω φρόνιμος, όπως ξεδιάντροπα μας ζnτάνε κάποιοι τύποι σαν και του λόγου σου και αυτό συμβουλεύω και τους άλλους. «Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ…»
ΤΑΣΟΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ, Ζωγράφος
ΥΓ: Οι καιροί και οι άνθρωποι αλλάζουν. Δεν κράτησα ποτέ σε κανέναν κακία. Αμα ξαναπεινάσεις, μην τρέχεις στις εκκλnσίες. Έλα σπίτι μου. Κάλεσε και τον Βενιζέλο. Ένα πιάτο φαί θα υπάρχει.
Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012
15 τοκισμένα ψέμματα και μια χρεοκοπημένη αλήθεια
Πηγή: news247
O Γρηγόρης Φαρμάκης αναλύει το γιατί μια έξοδος από το ευρώ δεν θα ήταν ανώδυνη και μετράει τα ψέμματα που συνοδεύουν αυτή την άποψη.
Με αφορμή το άρθρο του Κ. Βαξεβάνη "Χρεοκοπημένες Αλήθειες και Τοκισμένα Ψέμματα", ο Γρηγόρης Φαρμάκης επιχειρεί να απαντήσει, υποστηρίζοντας ότι ο ισχυρισμός ότι η λύση στο "ελληνικό πρόβλημα" είναι η έξοδος από το ευρώ, είναι παντελώς αστήρικτος.
Την προηγούμενη εβδομάδα δημοσιεύτηκε στο «Κουτί της Πανδώρας» το άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη «Χρεοκοπημένες Αλήθειες και Τοκισμένα Ψέμματα» στο οποίο αναλύεται πως η χρεοκοπία μας οφείλεται αποκλειστικά στο ευρώ και πως η χρεοκοπία και η έξοδός μας από το ευρώ θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα με αποτελεσματικό και σχεδόν ανώδυνο τρόπο. Όταν το διάβασα, έγραψα στο twitter ότι «μέτρησα τουλάχιστον τριάντα ανακρίβειες πριν κουραστώ και σταματήσω να μετράω», προκαλώντας την ενοχλημένη αντίδραση του αρθρογράφου για τον «αστήρικτο αφορισμό μου» και την πρόκληση να τον αποδείξω. Δέχτηκα την πρόκληση.
Παραδέχομαι την ήττα μου. Η αλήθεια είναι ότι κουράστηκα να γράφω ήδη από τα πρώτα 15 τοκισμένα ψέμματα. Τα υπόλοιπα 15 ψέμματα που χρωστάω, μπορείτε να τα βρείτε στο πολύ καλό άρθρο του Σωτήρη Κατσέλου, «Οι αλήθειες της δραχμής και χρεοκοπημένες απλοποιήσεις». Περιλαμβάνουν αυτά που αφορούν την θεωρία συνωμοσίας στο δεύτερο μισό του άρθρου, διάφορα νοτιοαμερικάνικα παραμύθια και λαϊκούς θρύλους για μνημόνια και κερδοσκόπους. Εγώ, παραιτούμαι.
Τα τοκισμένα ψέμματα, αριθμημένα, με την σειρά που εμφανίζονται στο άρθρο. Μερικά είναι σημαντικά και επικίνδυνα, άλλα ασήμαντα. Αλλά, από την άλλη, δεν υπάρχουν ασήμαντα ψέμματα για ένα σημαντικό θέμα. Η χρεωκοπημένη αλήθεια, στο τέλος.
1) «Το ευρώ είναι το ενιαίο νόμισμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης»
Όχι βέβαια. Το ευρώ είναι το ενιαίο νόμισμα της Ευρωζώνης, όχι της Ε.Ε. Η διαφορά είναι σημαντική, καθώς το άρθρο, με ένα λογικό άλμα, επικαλείται παρακάτω την οικονομική και πολιτική ανομοιογένεια ολόκληρης της Ε.Ε. ως δομική αδυναμία της Ευρωζώνης, αγνοώντας την παράλληλη και ανεξάρτητη θεσμική δομή και λειτουργία της, όσο και ότι το ευρώ σχεδιάστηκε για κράτη που είχαν ήδη πετύχει τον απαραίτητο βαθμό οικονομικής σύγκλισης. Δεν σχεδιάστηκε βέβαια για κράτη που έλεγαν ψέμματα.
2) «Η Ε.Ε ενοποιήθηκε οικονομικά, αποκτώντας κοινό νόμισμα, αλλά δεν ενοποιήθηκε πολιτικά»
Όχι. Το ευρωπαϊκό project δεν ήταν τόσο αφελές ώστε να θεωρεί ότι αρκεί ένα κοινό νόμισμα για την οικονομική ενοποίηση, όπως αφήνει το άρθρο να εννοηθεί, ούτε το ευρώ φτιάχτηκε εν κενώ. Είχαν προηγηθεί πέντε δεκαετίες δημιουργίας του νομικού «κοινοτικού κεκτημένου» που περιορίζει με πρωτοφανή ιστορικά τρόπο την οικονομική ανεξαρτησία των κρατών-μελών επιβάλλοντας κοινές αρχές, η υλοποίηση των πυλώνων της ελεύθερης μετακίνησης προσώπων, προϊόντων και κεφαλαίων, και των κοινών ανεξάρτητων θεσμών που τους προστατεύουν, καθώς και κοινές συντονισμένες επιμέρους πολιτικές, όπως η Κοινή Αγροτική Πολιτική, ενώ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διασφαλίζει κοινή νομισματική πολιτική στο υποσύνολο της Ευρωζώνης. Αν κάτι άφησε χώρες σαν την Ελλάδα ασύδοτες, ήταν η έλλειψη δημοσιονομικής εποπτείας και ελέγχου τήρησης των ευρωπαϊκών συνθηκών, όχι η έλλειψη πολιτικής ενοποίησης.
3) «Δηλαδή δεν συμβαίνει ό,τι συμβαίνει για παράδειγμα στις ΗΠΑ όπου κονδύλια από μια πλούσια Πολιτεία κατευθύνονται σε μια φτωχή για την αναγκαία ισορροπία»
Εντελώς ανακριβές. Η πολιτική αναδιανομής είναι θεσμοθετημένη από δεκαετίες και υλοποιείται με το Ταμείο Συνοχής, τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης και τα ΕΣΠΑ, και μάλιστα σε επίπεδο περιφέρειας και όχι κράτους, ώστε να υπερβαίνει και αυτές τις εσωτερικές ανομοιογένειες των κρατών. Δισεκατομμύρια ευρώ έχουν συνολικά μετακινηθεί από πλούσιες σε φτωχές περιοχές, σε μεγαλύτερη ίσως κλίμακα απ' ότι στις ΗΠΑ.
4) «Η χρηματοδότηση επέτρεπε αγορά των γερμανικών και γαλλικών προϊόντων, άρα συνέφερε τις ισχυρές χώρες που εφάρμοζαν αυτή την πολιτική, αλλά δημιούργησε σοβαρά προβλήματα»
Λογικό άλμα: με ολίγη από θεωρία συνωμοσίας, υπονοεί, ακόμη και μέσω της γραμματικής σύνταξης, ότι όχι μόνο ο δανεισμός μας επιβλήθηκε (ποιά άραγε είναι αυτή η πολιτική που «εφάρμοζαν»;), αλλά μας επιβλήθηκε και η μη παραγωγική αξιοποίησή του. Κάτι σαν τους ναρκέμπορους που παρασύρουν τα θύματά τους δηλαδή. Αναρωτιέμαι όμως, χωρίς το ευρώ, δεν θα αγοράζαμε γερμανικά και γαλλικά προϊόντα; Σε τι ποσοστό των Γαλλικών και Γερμανικών εξαγωγών αντιστοιχούν οι Ελληνικές εισαγωγές; Πως γλίτωσαν από αυτήν την παγίδα του υπερδανεισμού άλλα κράτη; Δηλαδή πριν το ευρώ και τα χαμηλά επιτόκια του, δεν δανειζόμασταν και ακριβά και υπέρμετρα; Και από την άλλη: αν ο σκοπός της ευρωπαϊκής αυτής πολιτικής ήταν η προώθηση των γαλλικών και γερμανικών εξαγωγών, γιατί το ευρώ κρατήθηκε ακριβό και υπερτιμημένο;
5) «Οι ελληνικές κυβερνήσεις προτιμούσαν να δανείζονται από το να επεξεργάζονται πλάνα για την οικονομία. Η χώρα έπαψε να είναι ανταγωνιστική και αναπτύχθηκαν διάφορα παρασιτικά φαινόμενα»
Ο δανεισμός ήταν ακριβώς ένα πλάνο για την οικονομία, όχι υποκατάστατό του. Κακό, αναποτελεσματικό, εκτός ελέγχου, αλλά απολύτως συνειδητό, κεϋνσιανό πλάνο ανάπτυξης με δανεικά. Η ανακρίβεια όμως είναι αλλού: Η ανταγωνιστικότητα της χώρας δεν χάθηκε με την είσοδό της στο ευρώ και λόγω του φτηνού δανεισμού, ούτε τα παρασιτικά φαινόμενα εμφανίστηκαν τότε. Μπορεί να αποδειχτεί εύκολα από τα στοιχεία, ότι και πριν το ευρώ και τα χαμηλά του επιτόκια, και πολύ δανειζόμασταν, και ανταγωνιστικοί δεν ήμασταν, και παρασιτικά φαινόμενα ανθούσαν. Απλά αφήναμε την δραχμή να διολισθαίνει για να τα σκεπάσουμε με πληθωρισμό και δανεικά.
6) «Η περίοδος της μεγάλης διαφθοράς είναι η περίοδος ένταξης στο ευρώ»
Ο Κουτσόγιωργας, τα σκάνδαλα Κοσκωτά, τα γρηγορόσημα και οι μίζες, προφανώς δεν υπήρχαν πριν.
7) «Αν η κρίση στην Ελλάδα δεν οφείλεται στο ευρώ αλλά στην δημοσιονομική της απειθαρχία, γιατί πειθαρχημένες χώρες όπως η Ιρλανδία ή η Ισπανία αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα;»
Δηλαδή αν δεν οφείλεται στην δημοσιονομική απειθαρχία, τότε δεν μπορεί παρά να οφείλεται στο ευρώ. Δηλαδή δεν υπάρχει καμία άλλη εναλλακτική. Αλλά κατ’αρχήν, φυσικά και δεν οφείλεται μόνο στην δημοσιονομική της απειθαρχία. Οι περιορισμοί στην λειτουργία των αγορών, το μεγάλο κράτος, η ακαμψία στην αγορά εργασίας, η γραφειοκρατία, η εχθρικότητα στην επιχειρηματικότητα και στις επενδύσεις, η διαφθορά και η έλλειψη διαφάνειας, δεν έχουν να κάνουν με την δημοσιονομική απειθαρχία. Ούτε με το ευρώ όμως. Η έλλειψη ανταγωνιστικότητας του υπόλοιπου Ευρωπαϊκού Νότου οφείλεται σε τέτοια φαινόμενα ακριβώς, ενώ είναι γνωστό ότι η περίπτωση της Ιρλανδίας είναι εγγενώς διαφορετική.
8) «Ο επιστημονικός όρος είναι στάση πληρωμών αλλά αποφεύγεται από πολιτικούς, δημοσιογράφους και βέβαια τραπεζίτες»
Όχι. Ο επιστημονικός όρος, «default» αφορά ειδικά την αδυναμία έγκαιρης αποπληρωμής δανείου, δηλαδή κατά λέξη την χρεωκοπία, και όχι την στάση πληρωμών γενικά. Η στάση πληρωμών μπορεί να αφορά οποιαδήποτε υποχρέωση, πχ μισθούς, εξοφλήσεις υποχρεώσεων κλπ, και να είναι προσωρινή. Ο συγγραφέας υπέπεσε στο αδίκημα για το οποίο κατηγορεί «πολιτικούς, δημοσιογράφους και βεβαίως τραπεζίτες». Την ιδιοτελή διαστροφή των λέξεων.
9) «Οι δανειστές (όπως και οι τράπεζες από τις οποίες δανειζόμαστε ως πρόσωπα) έχουν συνήθως πάρει τα λεφτά τους από τόκους και "ανταποδοτικές" ενέργειες»
Μαθηματικά ανακριβές. Οι δανειστές παίρνουν όλα τα λεφτά τους στην λήξη του δανείου. Εκτός αν θεωρούμε ότι οι τόκοι είναι ανήθικοι, ή ότι το χρήμα δεν έχει κόστος ευκαιρίας ή ρίσκο, και άρα πρέπει να δανείζεται με μηδενικό τόκο. Όμως, ακόμα κι αν ήταν έτσι, επειδή τα κρατικά ομόλογα δεν αποπληρώνονται με μηνιαίες δόσεις όπως τα καταναλωτικά δάνεια, αλλά στη λήξη τους, η άρνηση πληρωμής τους οδηγεί σε απώλεια του συνολικού αρχικού κεφαλαίου.
Και τώρα, από τα αστεία, στα επικίνδυνα:
10) «Οι καταθέσεις στις Τράπεζες μετατρέπονται στο νέο νόμισμα (δεν χάνονται όπως υποστηρίζουν κάποιοι) όπως και τα χρέη του καθενός»
Αυτό θα ίσχυε αν το νέο νόμισμα διατηρούσε την ίδια αγοραστική δύναμη με το ευρώ. Αν όμως η όλη λογική της εξόδου από το ευρώ είναι η αποφυγή της εσωτερικής υποτίμησης με μια ονομαστική υποτίμηση (όπως άλλωστε υποστηρίζει το άρθρο), η πραγματική αξία των καταθέσεων θα μειωθεί κατά το ποσοστό της ονομαστικής υποτίμησης. Τουλάχιστον στο διάστημα που θα χρειαστεί μέχρι την υποθετική ολοκληρωτική υποκατάσταση των εισαγωγών, όχι μόνο καταναλωτικών προϊόντων, αλλά και εξοπλισμού, πρώτων υλών, καυσίμων από την εγχώρια παραγωγή. Αν, και όταν αυτό γίνει εφικτό.
11) «Με το νέο νόμισμα η χώρα αποκτά ανταγωνιστικότητα»
Αυτό προφανώς θα συνέβαινε αν η χώρα γινόταν πιο φτηνή από τους ανταγωνιστές της. Ανταγωνιστές μας είναι αυτοί που εξάγουν στους ίδιους πελάτες τα ίδια προϊόντα που παράγουμε και εξάγουμε και εμείς. Άρα θα πρέπει να είμαστε φθηνότεροι από αυτούς. Σκεφτείτε τι παράγουμε, ποιοί είναι οι ανταγωνιστές μας και πόσο θα έπρεπε να υποτιμηθεί η δραχμή για να είμαστε σε σχέση με αυτούς ανταγωνιστικοί. qed ή ελληνιστί, όπερ έδει δείξαι.
12) «Με την έξοδο από την ευρωζώνη θα φτηνύνουν τα είδη πρώτης ανάγκης και θα ακριβύνουν τα εισαγόμενα (αυτοκίνητα, τηλέφωνα κλπ)»
Ο αφορισμός αυτός κάνει πολλές λανθασμένες παραδοχές. Ότι πχ τα είδη πρώτης ανάγκης αποτελούν το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό των εξόδων ενός νοικοκυριού. Ότι τα είδη πρώτης ανάγκης παράγονται στην Ελλάδα, με ελληνικές πρώτες ύλες, ή ότι μπορούμε να αρχίσουμε αύριο να τα παράγουμε στην ποιότητα και στις ποσότητες που χρειαζόμαστε. Ότι το κόστος των καυσίμων, του εξοπλισμού, και των πρώτων υλών δεν επηρεάζουν το τελικό κόστος. Και αντίστροφα. Ότι τα τηλέφωνα, οι υπολογιστές, τα αυτοκίνητα, οι μαγνητικοί τομογράφοι, τα φάρμακα, δεν είναι είδη πρώτης ανάγκης. Αλλά ακόμη κι αν ίσχυε, μόνο η Κούβα και η Βόρεια Κορέα προσπαθούν να ζουν μόνο με είδη πρώτης ανάγκης.
13) «Οι ξένοι δανείζουν λεφτά για να παίρνουν λεφτά, όπως οι Τράπεζες»
Όχι. Αν ήταν έτσι θα συνέχιζαν να μας δανείζουν οι αγορές. Οι επενδυτές μπορούν να βρουν πιο ασφαλείς και πιο προσοδοφόρες τοποθετήσεις των χρημάτων τους σε άλλα πιο αξιόχρεα κράτη. Πολλά από τα κράτη που μας δανείζουν τώρα, το κάνουν συνειδητά, με αποφάσεις των κοινοβουλίων τους, για να αποφύγουν τον συστημικό κίνδυνο που θα προκαλέσει η κατάρρευσή μας, και σε πολλές περιπτώσεις με πολλή μικρή διαφορά πια ανάμεσα στο επιτόκιο με το οποίο δανείζονται και αυτό με το οποίο μας δανείζουν. Το ότι θέλουν να μην χάσουν τα χρήματα αυτά, δεν τα κατατάσσει στην κατηγορία των κερδοσκόπων.
14) «Τα δύο μνημόνια στηρίζονται σε αυτό που αποκαλείται εσωτερική υποτίμηση. Δηλαδή η χώρα δεν γίνεται ανταγωνιστική με την υποτίμηση δικού της νομίσματος, αλλά με μείωση μισθών και δαπανών»
Αυτό υπονοεί ότι με το δικό της νόμισμα, αν και υποτιμημένο, θα αποφύγει την μείωση μισθών και δαπανών, κάνοντας ουσιαστικά δύο αυθαίρετες υποθέσεις. Πρώτον, ότι η αγοραστική δύναμη των ονομαστικών - στο νέο νόμισμα - μισθών, οι οποίοι θα μείνουν σταθεροί, θα μείνει και αυτή αλώβητη (άρα με πλήρη υποκατάσταση εισαγωγών) - ώστε να μείνουν σταθεροί οι και πραγματικοί μισθοί. Δεύτερον, ότι το κράτος θα καταφέρει να έχει μηδενικό πρωτογενές έλλειμμα - αφού δεν δανείζεται πια - χωρίς μείωση μισθών και δαπανών, χωρίς αύξηση φορολογίας - η οποία μειώνει το διαθέσιμο εισόδημα- και χωρίς να τυπώσει πληθωριστικό χρήμα, το οποίο αυτομάτως θα μειώσει την πραγματική αξία των μισθών.
15) «Στο Μέγαρο Μαξίμου, ένας Τραπεζίτης πρωθυπουργός»
Λάθος. Διαβάστε το βιογραφικό του. Αν δεν ξέρετε τι είναι μια Κεντρική Τράπεζα, google it.
Και η χρεωκοπημένη αλήθεια:
Το σημείο αυτό είναι εκτός συναγωνισμού, και γι’αυτό εκτός αρίθμησης. Για να επιβεβαιώσουμε ή να απορρίψουμε αυτόν τον ισχυρισμό, θα πρέπει, σεβόμενοι την επιστημονική μεθοδολογία, αναγκαστικά να συγκρίνουμε με κράτη όπου δεν λειτουργεί η αγορά (αυτό που λέγεται control group στην μεθοδολογία της επιστημονικής έρευνας). Αν λοιπόν η λειτουργία της αγοράς δεν έχει θετικά αποτελέσματα, θα πρέπει εκεί όπου δεν λειτουργεί καθόλου να έχουμε τα βέλτιστα αποτελέσματα για το κοινωνικό σύνολο. Βρήκα μόνο την Βορεια Κορέα, και για λίγο ακόμα την Κούβα. Ο ισχυρισμός επιβεβαιώνεται από τις ορδές των οικονομικών μεταναστών που εγκαταλείπουν τις Ηνωμένες Πολιτείες ή την Ευρώπη και απελπισμένοι ζητούν άσυλο στις δυο αυτές χώρες.
O Γρηγόρης Φαρμάκης αναλύει το γιατί μια έξοδος από το ευρώ δεν θα ήταν ανώδυνη και μετράει τα ψέμματα που συνοδεύουν αυτή την άποψη.
Με αφορμή το άρθρο του Κ. Βαξεβάνη "Χρεοκοπημένες Αλήθειες και Τοκισμένα Ψέμματα", ο Γρηγόρης Φαρμάκης επιχειρεί να απαντήσει, υποστηρίζοντας ότι ο ισχυρισμός ότι η λύση στο "ελληνικό πρόβλημα" είναι η έξοδος από το ευρώ, είναι παντελώς αστήρικτος.
Την προηγούμενη εβδομάδα δημοσιεύτηκε στο «Κουτί της Πανδώρας» το άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη «Χρεοκοπημένες Αλήθειες και Τοκισμένα Ψέμματα» στο οποίο αναλύεται πως η χρεοκοπία μας οφείλεται αποκλειστικά στο ευρώ και πως η χρεοκοπία και η έξοδός μας από το ευρώ θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα με αποτελεσματικό και σχεδόν ανώδυνο τρόπο. Όταν το διάβασα, έγραψα στο twitter ότι «μέτρησα τουλάχιστον τριάντα ανακρίβειες πριν κουραστώ και σταματήσω να μετράω», προκαλώντας την ενοχλημένη αντίδραση του αρθρογράφου για τον «αστήρικτο αφορισμό μου» και την πρόκληση να τον αποδείξω. Δέχτηκα την πρόκληση.
Παραδέχομαι την ήττα μου. Η αλήθεια είναι ότι κουράστηκα να γράφω ήδη από τα πρώτα 15 τοκισμένα ψέμματα. Τα υπόλοιπα 15 ψέμματα που χρωστάω, μπορείτε να τα βρείτε στο πολύ καλό άρθρο του Σωτήρη Κατσέλου, «Οι αλήθειες της δραχμής και χρεοκοπημένες απλοποιήσεις». Περιλαμβάνουν αυτά που αφορούν την θεωρία συνωμοσίας στο δεύτερο μισό του άρθρου, διάφορα νοτιοαμερικάνικα παραμύθια και λαϊκούς θρύλους για μνημόνια και κερδοσκόπους. Εγώ, παραιτούμαι.
Τα τοκισμένα ψέμματα, αριθμημένα, με την σειρά που εμφανίζονται στο άρθρο. Μερικά είναι σημαντικά και επικίνδυνα, άλλα ασήμαντα. Αλλά, από την άλλη, δεν υπάρχουν ασήμαντα ψέμματα για ένα σημαντικό θέμα. Η χρεωκοπημένη αλήθεια, στο τέλος.
1) «Το ευρώ είναι το ενιαίο νόμισμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης»
Όχι βέβαια. Το ευρώ είναι το ενιαίο νόμισμα της Ευρωζώνης, όχι της Ε.Ε. Η διαφορά είναι σημαντική, καθώς το άρθρο, με ένα λογικό άλμα, επικαλείται παρακάτω την οικονομική και πολιτική ανομοιογένεια ολόκληρης της Ε.Ε. ως δομική αδυναμία της Ευρωζώνης, αγνοώντας την παράλληλη και ανεξάρτητη θεσμική δομή και λειτουργία της, όσο και ότι το ευρώ σχεδιάστηκε για κράτη που είχαν ήδη πετύχει τον απαραίτητο βαθμό οικονομικής σύγκλισης. Δεν σχεδιάστηκε βέβαια για κράτη που έλεγαν ψέμματα.
2) «Η Ε.Ε ενοποιήθηκε οικονομικά, αποκτώντας κοινό νόμισμα, αλλά δεν ενοποιήθηκε πολιτικά»
Όχι. Το ευρωπαϊκό project δεν ήταν τόσο αφελές ώστε να θεωρεί ότι αρκεί ένα κοινό νόμισμα για την οικονομική ενοποίηση, όπως αφήνει το άρθρο να εννοηθεί, ούτε το ευρώ φτιάχτηκε εν κενώ. Είχαν προηγηθεί πέντε δεκαετίες δημιουργίας του νομικού «κοινοτικού κεκτημένου» που περιορίζει με πρωτοφανή ιστορικά τρόπο την οικονομική ανεξαρτησία των κρατών-μελών επιβάλλοντας κοινές αρχές, η υλοποίηση των πυλώνων της ελεύθερης μετακίνησης προσώπων, προϊόντων και κεφαλαίων, και των κοινών ανεξάρτητων θεσμών που τους προστατεύουν, καθώς και κοινές συντονισμένες επιμέρους πολιτικές, όπως η Κοινή Αγροτική Πολιτική, ενώ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διασφαλίζει κοινή νομισματική πολιτική στο υποσύνολο της Ευρωζώνης. Αν κάτι άφησε χώρες σαν την Ελλάδα ασύδοτες, ήταν η έλλειψη δημοσιονομικής εποπτείας και ελέγχου τήρησης των ευρωπαϊκών συνθηκών, όχι η έλλειψη πολιτικής ενοποίησης.
3) «Δηλαδή δεν συμβαίνει ό,τι συμβαίνει για παράδειγμα στις ΗΠΑ όπου κονδύλια από μια πλούσια Πολιτεία κατευθύνονται σε μια φτωχή για την αναγκαία ισορροπία»
Εντελώς ανακριβές. Η πολιτική αναδιανομής είναι θεσμοθετημένη από δεκαετίες και υλοποιείται με το Ταμείο Συνοχής, τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης και τα ΕΣΠΑ, και μάλιστα σε επίπεδο περιφέρειας και όχι κράτους, ώστε να υπερβαίνει και αυτές τις εσωτερικές ανομοιογένειες των κρατών. Δισεκατομμύρια ευρώ έχουν συνολικά μετακινηθεί από πλούσιες σε φτωχές περιοχές, σε μεγαλύτερη ίσως κλίμακα απ' ότι στις ΗΠΑ.
4) «Η χρηματοδότηση επέτρεπε αγορά των γερμανικών και γαλλικών προϊόντων, άρα συνέφερε τις ισχυρές χώρες που εφάρμοζαν αυτή την πολιτική, αλλά δημιούργησε σοβαρά προβλήματα»
Λογικό άλμα: με ολίγη από θεωρία συνωμοσίας, υπονοεί, ακόμη και μέσω της γραμματικής σύνταξης, ότι όχι μόνο ο δανεισμός μας επιβλήθηκε (ποιά άραγε είναι αυτή η πολιτική που «εφάρμοζαν»;), αλλά μας επιβλήθηκε και η μη παραγωγική αξιοποίησή του. Κάτι σαν τους ναρκέμπορους που παρασύρουν τα θύματά τους δηλαδή. Αναρωτιέμαι όμως, χωρίς το ευρώ, δεν θα αγοράζαμε γερμανικά και γαλλικά προϊόντα; Σε τι ποσοστό των Γαλλικών και Γερμανικών εξαγωγών αντιστοιχούν οι Ελληνικές εισαγωγές; Πως γλίτωσαν από αυτήν την παγίδα του υπερδανεισμού άλλα κράτη; Δηλαδή πριν το ευρώ και τα χαμηλά επιτόκια του, δεν δανειζόμασταν και ακριβά και υπέρμετρα; Και από την άλλη: αν ο σκοπός της ευρωπαϊκής αυτής πολιτικής ήταν η προώθηση των γαλλικών και γερμανικών εξαγωγών, γιατί το ευρώ κρατήθηκε ακριβό και υπερτιμημένο;
5) «Οι ελληνικές κυβερνήσεις προτιμούσαν να δανείζονται από το να επεξεργάζονται πλάνα για την οικονομία. Η χώρα έπαψε να είναι ανταγωνιστική και αναπτύχθηκαν διάφορα παρασιτικά φαινόμενα»
Ο δανεισμός ήταν ακριβώς ένα πλάνο για την οικονομία, όχι υποκατάστατό του. Κακό, αναποτελεσματικό, εκτός ελέγχου, αλλά απολύτως συνειδητό, κεϋνσιανό πλάνο ανάπτυξης με δανεικά. Η ανακρίβεια όμως είναι αλλού: Η ανταγωνιστικότητα της χώρας δεν χάθηκε με την είσοδό της στο ευρώ και λόγω του φτηνού δανεισμού, ούτε τα παρασιτικά φαινόμενα εμφανίστηκαν τότε. Μπορεί να αποδειχτεί εύκολα από τα στοιχεία, ότι και πριν το ευρώ και τα χαμηλά του επιτόκια, και πολύ δανειζόμασταν, και ανταγωνιστικοί δεν ήμασταν, και παρασιτικά φαινόμενα ανθούσαν. Απλά αφήναμε την δραχμή να διολισθαίνει για να τα σκεπάσουμε με πληθωρισμό και δανεικά.
6) «Η περίοδος της μεγάλης διαφθοράς είναι η περίοδος ένταξης στο ευρώ»
Ο Κουτσόγιωργας, τα σκάνδαλα Κοσκωτά, τα γρηγορόσημα και οι μίζες, προφανώς δεν υπήρχαν πριν.
7) «Αν η κρίση στην Ελλάδα δεν οφείλεται στο ευρώ αλλά στην δημοσιονομική της απειθαρχία, γιατί πειθαρχημένες χώρες όπως η Ιρλανδία ή η Ισπανία αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα;»
Δηλαδή αν δεν οφείλεται στην δημοσιονομική απειθαρχία, τότε δεν μπορεί παρά να οφείλεται στο ευρώ. Δηλαδή δεν υπάρχει καμία άλλη εναλλακτική. Αλλά κατ’αρχήν, φυσικά και δεν οφείλεται μόνο στην δημοσιονομική της απειθαρχία. Οι περιορισμοί στην λειτουργία των αγορών, το μεγάλο κράτος, η ακαμψία στην αγορά εργασίας, η γραφειοκρατία, η εχθρικότητα στην επιχειρηματικότητα και στις επενδύσεις, η διαφθορά και η έλλειψη διαφάνειας, δεν έχουν να κάνουν με την δημοσιονομική απειθαρχία. Ούτε με το ευρώ όμως. Η έλλειψη ανταγωνιστικότητας του υπόλοιπου Ευρωπαϊκού Νότου οφείλεται σε τέτοια φαινόμενα ακριβώς, ενώ είναι γνωστό ότι η περίπτωση της Ιρλανδίας είναι εγγενώς διαφορετική.
8) «Ο επιστημονικός όρος είναι στάση πληρωμών αλλά αποφεύγεται από πολιτικούς, δημοσιογράφους και βέβαια τραπεζίτες»
Όχι. Ο επιστημονικός όρος, «default» αφορά ειδικά την αδυναμία έγκαιρης αποπληρωμής δανείου, δηλαδή κατά λέξη την χρεωκοπία, και όχι την στάση πληρωμών γενικά. Η στάση πληρωμών μπορεί να αφορά οποιαδήποτε υποχρέωση, πχ μισθούς, εξοφλήσεις υποχρεώσεων κλπ, και να είναι προσωρινή. Ο συγγραφέας υπέπεσε στο αδίκημα για το οποίο κατηγορεί «πολιτικούς, δημοσιογράφους και βεβαίως τραπεζίτες». Την ιδιοτελή διαστροφή των λέξεων.
9) «Οι δανειστές (όπως και οι τράπεζες από τις οποίες δανειζόμαστε ως πρόσωπα) έχουν συνήθως πάρει τα λεφτά τους από τόκους και "ανταποδοτικές" ενέργειες»
Μαθηματικά ανακριβές. Οι δανειστές παίρνουν όλα τα λεφτά τους στην λήξη του δανείου. Εκτός αν θεωρούμε ότι οι τόκοι είναι ανήθικοι, ή ότι το χρήμα δεν έχει κόστος ευκαιρίας ή ρίσκο, και άρα πρέπει να δανείζεται με μηδενικό τόκο. Όμως, ακόμα κι αν ήταν έτσι, επειδή τα κρατικά ομόλογα δεν αποπληρώνονται με μηνιαίες δόσεις όπως τα καταναλωτικά δάνεια, αλλά στη λήξη τους, η άρνηση πληρωμής τους οδηγεί σε απώλεια του συνολικού αρχικού κεφαλαίου.
Και τώρα, από τα αστεία, στα επικίνδυνα:
10) «Οι καταθέσεις στις Τράπεζες μετατρέπονται στο νέο νόμισμα (δεν χάνονται όπως υποστηρίζουν κάποιοι) όπως και τα χρέη του καθενός»
Αυτό θα ίσχυε αν το νέο νόμισμα διατηρούσε την ίδια αγοραστική δύναμη με το ευρώ. Αν όμως η όλη λογική της εξόδου από το ευρώ είναι η αποφυγή της εσωτερικής υποτίμησης με μια ονομαστική υποτίμηση (όπως άλλωστε υποστηρίζει το άρθρο), η πραγματική αξία των καταθέσεων θα μειωθεί κατά το ποσοστό της ονομαστικής υποτίμησης. Τουλάχιστον στο διάστημα που θα χρειαστεί μέχρι την υποθετική ολοκληρωτική υποκατάσταση των εισαγωγών, όχι μόνο καταναλωτικών προϊόντων, αλλά και εξοπλισμού, πρώτων υλών, καυσίμων από την εγχώρια παραγωγή. Αν, και όταν αυτό γίνει εφικτό.
11) «Με το νέο νόμισμα η χώρα αποκτά ανταγωνιστικότητα»
Αυτό προφανώς θα συνέβαινε αν η χώρα γινόταν πιο φτηνή από τους ανταγωνιστές της. Ανταγωνιστές μας είναι αυτοί που εξάγουν στους ίδιους πελάτες τα ίδια προϊόντα που παράγουμε και εξάγουμε και εμείς. Άρα θα πρέπει να είμαστε φθηνότεροι από αυτούς. Σκεφτείτε τι παράγουμε, ποιοί είναι οι ανταγωνιστές μας και πόσο θα έπρεπε να υποτιμηθεί η δραχμή για να είμαστε σε σχέση με αυτούς ανταγωνιστικοί. qed ή ελληνιστί, όπερ έδει δείξαι.
12) «Με την έξοδο από την ευρωζώνη θα φτηνύνουν τα είδη πρώτης ανάγκης και θα ακριβύνουν τα εισαγόμενα (αυτοκίνητα, τηλέφωνα κλπ)»
Ο αφορισμός αυτός κάνει πολλές λανθασμένες παραδοχές. Ότι πχ τα είδη πρώτης ανάγκης αποτελούν το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό των εξόδων ενός νοικοκυριού. Ότι τα είδη πρώτης ανάγκης παράγονται στην Ελλάδα, με ελληνικές πρώτες ύλες, ή ότι μπορούμε να αρχίσουμε αύριο να τα παράγουμε στην ποιότητα και στις ποσότητες που χρειαζόμαστε. Ότι το κόστος των καυσίμων, του εξοπλισμού, και των πρώτων υλών δεν επηρεάζουν το τελικό κόστος. Και αντίστροφα. Ότι τα τηλέφωνα, οι υπολογιστές, τα αυτοκίνητα, οι μαγνητικοί τομογράφοι, τα φάρμακα, δεν είναι είδη πρώτης ανάγκης. Αλλά ακόμη κι αν ίσχυε, μόνο η Κούβα και η Βόρεια Κορέα προσπαθούν να ζουν μόνο με είδη πρώτης ανάγκης.
13) «Οι ξένοι δανείζουν λεφτά για να παίρνουν λεφτά, όπως οι Τράπεζες»
Όχι. Αν ήταν έτσι θα συνέχιζαν να μας δανείζουν οι αγορές. Οι επενδυτές μπορούν να βρουν πιο ασφαλείς και πιο προσοδοφόρες τοποθετήσεις των χρημάτων τους σε άλλα πιο αξιόχρεα κράτη. Πολλά από τα κράτη που μας δανείζουν τώρα, το κάνουν συνειδητά, με αποφάσεις των κοινοβουλίων τους, για να αποφύγουν τον συστημικό κίνδυνο που θα προκαλέσει η κατάρρευσή μας, και σε πολλές περιπτώσεις με πολλή μικρή διαφορά πια ανάμεσα στο επιτόκιο με το οποίο δανείζονται και αυτό με το οποίο μας δανείζουν. Το ότι θέλουν να μην χάσουν τα χρήματα αυτά, δεν τα κατατάσσει στην κατηγορία των κερδοσκόπων.
14) «Τα δύο μνημόνια στηρίζονται σε αυτό που αποκαλείται εσωτερική υποτίμηση. Δηλαδή η χώρα δεν γίνεται ανταγωνιστική με την υποτίμηση δικού της νομίσματος, αλλά με μείωση μισθών και δαπανών»
Αυτό υπονοεί ότι με το δικό της νόμισμα, αν και υποτιμημένο, θα αποφύγει την μείωση μισθών και δαπανών, κάνοντας ουσιαστικά δύο αυθαίρετες υποθέσεις. Πρώτον, ότι η αγοραστική δύναμη των ονομαστικών - στο νέο νόμισμα - μισθών, οι οποίοι θα μείνουν σταθεροί, θα μείνει και αυτή αλώβητη (άρα με πλήρη υποκατάσταση εισαγωγών) - ώστε να μείνουν σταθεροί οι και πραγματικοί μισθοί. Δεύτερον, ότι το κράτος θα καταφέρει να έχει μηδενικό πρωτογενές έλλειμμα - αφού δεν δανείζεται πια - χωρίς μείωση μισθών και δαπανών, χωρίς αύξηση φορολογίας - η οποία μειώνει το διαθέσιμο εισόδημα- και χωρίς να τυπώσει πληθωριστικό χρήμα, το οποίο αυτομάτως θα μειώσει την πραγματική αξία των μισθών.
15) «Στο Μέγαρο Μαξίμου, ένας Τραπεζίτης πρωθυπουργός»
Λάθος. Διαβάστε το βιογραφικό του. Αν δεν ξέρετε τι είναι μια Κεντρική Τράπεζα, google it.
Και η χρεωκοπημένη αλήθεια:
Το σημείο αυτό είναι εκτός συναγωνισμού, και γι’αυτό εκτός αρίθμησης. Για να επιβεβαιώσουμε ή να απορρίψουμε αυτόν τον ισχυρισμό, θα πρέπει, σεβόμενοι την επιστημονική μεθοδολογία, αναγκαστικά να συγκρίνουμε με κράτη όπου δεν λειτουργεί η αγορά (αυτό που λέγεται control group στην μεθοδολογία της επιστημονικής έρευνας). Αν λοιπόν η λειτουργία της αγοράς δεν έχει θετικά αποτελέσματα, θα πρέπει εκεί όπου δεν λειτουργεί καθόλου να έχουμε τα βέλτιστα αποτελέσματα για το κοινωνικό σύνολο. Βρήκα μόνο την Βορεια Κορέα, και για λίγο ακόμα την Κούβα. Ο ισχυρισμός επιβεβαιώνεται από τις ορδές των οικονομικών μεταναστών που εγκαταλείπουν τις Ηνωμένες Πολιτείες ή την Ευρώπη και απελπισμένοι ζητούν άσυλο στις δυο αυτές χώρες.
Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012
ΒΓΑΛΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ BLOG - SITE ΣΟΥ
Το affiliate marketing, που τώρα αρχίζει και αναπτύσσεται στην Ελλάδα, είναι ένα είδος αγοράς, όπου οι διαφημιζόμενοι απευθύνονται στα affiliate networks για να προβάλλουν τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες τους. Από που όμως θα προβληθούν αυτα? Για αυτόν τον λόγο, στα affiliate networks εγγραφόμαστε κι εμείς, οι διαφημιστές (publishers), αυτοί δηλαδή που διαθέτουν ένα μέσο προβολής (blog, website, λίστα με e-mails) και μπορούν να προβάλλουν τα προϊόντα των διαφημιζόμενων, και φυσικά επί πληρωμή.
Εάν έχεις κάποιο μέσο προώθησης λοιπόν τώρα είναι η ευκαιρία να κερδίσεις άμεσα χρήματα!
Ακολουθεί ένα πολύ καλό ελληνικό affiliate δίκτυο. Προτείνω να κάνετε εγγραφή ΚΑΙ στα και μετά να δείτε όλες τις διαφημιστικές καμπάνιες προσεκτικά και να καταλήξετε σε αυτόές που ταιριάζουν καλύτερα στο στυλ του site σας.
Ξεκινήστε σήμερα κιόλας να κερδίζετε, κάνοντας την εγγραφή στο παρακάτω δίκτυο!
Προσοχή (!!!):
Στο δίκτυο θα μπορείτε να εγγραφείτε είτε ως διαφημιζόμενος είτε ως διαφημιστής (ή εκδότης-publisher)! Εσείς επιλέγετε το δεύτερο, εκτός αν θέλετε να διαφημίσετε κάτι.
Affiliate δίκτυο Forest view - με διεθνή παρουσία, πολύ επαγγελματικό, πολύ καλό, υψηλές προμήθειες για εμάς τους εκδότες
Εάν έχεις κάποιο μέσο προώθησης λοιπόν τώρα είναι η ευκαιρία να κερδίσεις άμεσα χρήματα!
Ακολουθεί ένα πολύ καλό ελληνικό affiliate δίκτυο. Προτείνω να κάνετε εγγραφή ΚΑΙ στα και μετά να δείτε όλες τις διαφημιστικές καμπάνιες προσεκτικά και να καταλήξετε σε αυτόές που ταιριάζουν καλύτερα στο στυλ του site σας.
Ξεκινήστε σήμερα κιόλας να κερδίζετε, κάνοντας την εγγραφή στο παρακάτω δίκτυο!
Προσοχή (!!!):
Στο δίκτυο θα μπορείτε να εγγραφείτε είτε ως διαφημιζόμενος είτε ως διαφημιστής (ή εκδότης-publisher)! Εσείς επιλέγετε το δεύτερο, εκτός αν θέλετε να διαφημίσετε κάτι.
Affiliate δίκτυο Forest view - με διεθνή παρουσία, πολύ επαγγελματικό, πολύ καλό, υψηλές προμήθειες για εμάς τους εκδότες
Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012
Ο επιμένων ΕΛΛΗΝΙΚΑ!!!
Πηγή: protagon.gr
Η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα....
Και όμως, παράγει!
Η σκέψη μας είναι πολύ απλή. Αν κάθε Έλληνας καταφέρει μέσα στο 2012 να αγοράσει ελληνικά προϊόντα αξίας 1.000 ευρώ στη θέση ξένων προϊόντων που αγόρασε πέρυσι, τότε θα προστεθεί στην προβληματική ελληνική οικονομία το αστρονομικό ποσό των 12 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ολόκληρο το περιβόητο ΕΣΠΑ που υποτίθεται ότι θα αναζωογονούσε τη χώρα, είναι 18 δισεκατομμύρια για τέσσερα χρόνια. Αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει η είσοδος 12 δις ευρώ τον χρόνο στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα; Τι σημαίνει σε επενδύσεις, σε νέες θέσεις εργασίας; Σε πολύπλοκα προβλήματα λοιπόν, χρειάζονται απλές λύσεις.
Στροφή στο ελληνικό τρόφιμο, στο ελληνικό ποτό, στροφή στον Έλληνα παραγωγό. Και σιγά-σιγά, στροφή στο ελληνικό ρούχο και το ελληνικό παπούτσι. Μην ψαρώνετε από τα πολυδιαφημισμένα ξένα προϊόντα, μη θεωρείτε μόδα την κατανάλωση τους. Οι πολυεθνικές του τροφίμου, του ποτού, του ρούχου, της συσκευής, μας έκαναν να τρώμε πλαστικά σαν Αμερικάνοι, να ντυνόμαστε σαν Βρεττανοί ή Ιταλοί, να πίνουμε σαν Γάλλοι, να γίνουμε γκατζετάκηδες σαν Γιαπωνέζοι. Η ματιά μας πρέπει να είναι ανοικτή στον κόσμο, αλλά όχι ως το σημείο να περιφρονήσουμε τους εαυτούς μας και να υιοθετήσουμε συμπεριφορές συλλογικής καταστροφής μας. Ως εδώ. Αξίζουμε πολύ περισσότερα και ως παραγωγοί και ως καταναλωτές και ως αυτεξούσιοι πολίτες.
Οµάδα προώθησης υγιούς εµπορίου για αγορά ποιοτικών προϊόντων κατευθείαν από παραγωγούς σε σούπερ τιµές
Το οφείλουµε στον εαυτό µας, στην παραπαίουσα (πτωχευµένη ?) οικονοµία της Χώρας µας, στην αντιµετώπιση της ανεργίας, στα παιδιά µας και σε πολλούς άλλους τοµείς, που µπορεί να δουν ßελτίωση αν το τηρήσουµε ευλαßικά !!!!!
Οι Ξένοι το κάνουν χωρίς εξαιρέσεις. Εµείς γιατί να το αποφεύγουµε ή να το αναßάλλουµε ? Είναι πιά ή µόνη µας άµυνα!!!!
Διαßάστε και δυό επεξηγηµατικά λόγια, γιατί να προτιµήσουµε το καθένα και όχι τον άλλο . . . . .
Προωθήστε το και διαδώστε το σε όσους πιο πολλούς φίλους και γνωστούς έχετε...ίσως κάτι κατορθώσουμε συλλογικά...
ΣΟΚΟΛΑΤΕΣ
ΝΑΙ ΙΟΝ (Γάλακτος, Αμυγδάλου, Break, Nucrema, Mabel, Υγείας ΙΟΝ, Σοκοφρέτα, Noizetta). Ελληνική εταιρεία που ιδρύθηκε το 1930 και έχει δύο εργοστάσια παραγωγής, Αθήνα και Άρτα. www.ion.gr
ΟΧΙ Παυλίδης – Κraft Foods (Lacta, Παυλίδου υγείας, Toblerone, Παυλίδης γεμιστή, Lila Pause, Kiss, Gioconda, Merenda). H Παυλίδης εξαγοράστηκε το 1990 από τον αμερικανικό κολοσσό Kraft Foods (www.kraftfoods.gr), με κατακόρυφη πτώση ποιότητας και αύξηση τιμών έκτοτε, τώρα έχουν βάλει στο μάτι και την βρετανική Cadbury, βλέπε και www.ekathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_12_12/09/2009_329024
ΜΠΙΣΚΟΤΑ
ΝΑΙ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ (Πτι Μπερ, Μιράντα, Caprice, Cream Crackers, Digestive, Γεμιστά, Marie, Mascot, Rondo, Crispies, Φρυγανιές κτλ). Ελληνική εταιρεία που ξεκίνησε το 1938 από Πολίτες πρόσφυγες και στις μέρες μας απασχολεί 1000 άτομα σε 4 ιδιόκτητα εργοστάσια σε όλη την Ελλάδα. www.papadopoulou.gr
ΝΑΙ ELBISCO πρώην Ελληνική Εταιρεία Μπισκότων (Elite φρυγανιές, Αλλατίνη, Κρις Κρις, Βοσινάκη, Forma). www.elbisco.gr
ΚΕΤΣΑΠ
ΝΑΙ ΚΥΚΝΟΣ (κέτσαπ, πάστα ντομάτας, κονσερβοποιημένα φρούτα και λαχανικά). Ελληνική εταιρεία με έτος ίδρυσης το 1911, έδρα το Ναύπλιο και παραγωγή-διανομή στα Σαβάλια Ηλείας. www.kyknos.com.gr
ΟΧΙ HEINΖ, αμερικανικό trust που μονοπωλεί την αγορά σε 50 χώρες, με κύκλο εργασιών 10δις δολλάρια παγκοσμίως! www.heinz.com
ΠΑΓΩΤΑ/ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΑ
ΝΑΙ ΚΡΙ ΚΡΙ (παγωτά, γιαούρτι, φρέσκο γάλα). Ελληνική εταιρεία που δραστηριοποιείται από το 1954, με σύγχρονη μονάδα παραγωγής στις Σέρρες και κέντρο διανομής στην Αθήνα. www.krikri.gr
ΝΑΙ ΕΒΓΑ (παγωτά, κρουασάν, χυμοί). Ιδρύθηκε το 1934 ως Ευρωπαϊκή Βιομηχανία Γάλακτος και Αλεύρου, και είναι μέχρι και σήμερα αμιγώς ελληνικών συμφερόντων. www.evga.net
ΝΑΙ ΕΒΟΛ (Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Βόλου) (γάλα, γιαούρτι, τυρί). Συνεταιριστική εταιρεία που εκπροσωπεί κτηνοτρόφους της ευρύτερης περιοχής Βόλου – Πηλίου – Βελεστίνου. Ασκεί παρεμβατική πολιτική στην τιμή του γάλακτος, διασφαλίζοντας το εισόδημα των κτηνοτρόφων της περιοχής, οι οποίοι απολαμβάνουν από τις υψηλότερες τιμές που δίνονται στο γάλα πανελλαδικά. Ειδικεύεται και στα βιολογικά προϊόντα www.evol-easvolou.gr
ΝΑΙ Όλυμπος (Γαλακτοβιομηχανία Λαρίσης) (γάλα, γιαούρτι, τυρί, χυμοί). www.olympos.gr
ΝΑΙ ΦΑΓΕ (γιαούρτι, γάλα, συσκευασμένο τυρί). Ιδρύθηκε το 1926 από τον Α. Φιλίππου και διατηρεί μέχρι σήμερα ηγετική θέση στην ελληνική αγορά. Διαθέτει 3 μονάδες παραγωγής στην Ελλάδα και μία στις ΗΠΑ. www.fage.gr
ΟΧΙ ΑΓΝΟ (γάλα, γιαούρτι, τυρί, χυμοί) (Τα 4 τελευταία χρόνια συνεργασία με την DANONE. Αποφεύγετε! www.agno.gr
ΜΕΒΓΑΛ (γάλα, γιαούρτι, τυρί) (Με επιφυλάξεις, ανακοίνωσε πρόσφατα συνεργασία με την DANONE στον τομέα διανομής των προϊόντων). www.mevgal.gr
ΟΧΙ ΔΕΛΤΑ, εξαγοράστηκε από τον όμιλο VIVARTIA (MiG) το 2006 (στον οποίο ανήκουν και τα Goody’s, Μπάρμπα Στάθης, Flocafe, 7 Days κρουασάν, Χρυσή Ζύμη), ο οποίος αν και ελληνικό cogglomerate, βαδίζει στα χνάρια των ξένων πολυεθνικών με συμμετοχή ξένων κεφαλαίων και τακτική εξαγορών και συγχωνέυσεων www.vivartia.com
ΟΧΙ ALGIDA, φίρμα παγωτού που ανήκει στον πολυεθνικό κολοσσό Unilever, που μεταξύ άλλων στην Ελλάδα εμπορεύεται και τα προϊόντα Ζwan, Βιταμ, Pumaro, Νέα Φυτίνη, ελαιόλαδο Αλτις, Lipton, Knorr, Helmann’s, ηλιέλαιο Sol, Friol, Φλώρα, Calvé, Becel, αλλά και είδη υγειινής όπως Vaseline, Ultrex, Timotei, Svelto, Sun, Skip, Rexona, Organics, Omo, Lux, Klinex, Dove, Cif, Cajoline, Brut, Axe, Aim!!! Έχει εξαγοράσει πλήθος ελληνικών εταιριών (Ελαίς 1962, Pummaro 1999), αλλά και ξένων με δραστηριότητα στην Ελλάδα (Κnorr-Bestfoods). Αποφεύγετε! www.unilever.gr
ΟΧΙ NESTLE, η μεγαλύτερη παραγωγός ειδών διατροφής στον κόσμο, με ετήσιο τζίρο 60δις δολλάρια!! Μέσα από διαρκείς συγχωνεύσεις και εξαγορές άλλων εταιριών, έφτασε το 2003 να διαθέτει 511 εργοστάσια σε 86 χώρες! Στην Ελλάδα, εκτός από παγωτά (μέχρι εκεί φτάσανε τα πλοκάμια της, αφού πρόκειται για άκρως επικερδή αγορά), εμπορεύεται και τα προϊόντα farine lactee, δημητριακά fitness και clusters, σοκολάτες boss, kitkat, crunch, smarties, baci, nesquik, nescafe (φανταστείτε μόνο ότι ο νεσκαφέ φραπέ έχει αναδειχθεί σε εθνικό προϊόν, με το 25% του εγχώριου τζίρου!!), νερά κορπή, vittel, perrier, contrex, san pellegrino, maggi κύβους, μέχρι friskies και purina για τους τετράποδους.. καταναλωτές. Το γνωρίζατε ότι όλα αυτά τα προϊόντα προσθέτουν στην κερδοφορία της ήδη ζάμπλουτης NESTLE;Αποφεύγετε! www.nestle.gr
ΟΧΙ DANONE (Activia, Danonino, Actimel, Danette, νερά Evian και Volvic, Milupa, Nutricia κτλ), γαλλοϊταλικός κολοσσός που τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να παρεισφρύσει και στην ελληνική αγορά. Αποφεύγετε! www.danone.com
ΟΧΙ FrieslandCampina (τυρί Milner, γάλα NOYNOY κτλ), ολλανδικός γαλακτοκομικός όμιλος, τα προϊόντα του οποίου πωλούνται σε 100 χώρες. Αποφεύγετε! www.frieslandcampina.com
ΟΧΙ Arla (Lurpak, γάλα, τυριά κτλ), δανέζικος γαλακτοκομικός όμιλος, πήχτρα στο μεταλλαγμένο. Αποφεύγετε!
ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΑ/ΕΙΔΗ ΥΓΙΕΙΝΗΣ
ΝΑΙ ΠΑΠΟΥΤΣΑΝΗΣ (σαπούνι σώματος, αφρόλουτρο Καραβάκι, Aromatics, Natura, Olivia, αφρός ξυρίσματος Καραβάκι). Ιστορική ελληνική εταιρεία (ιδρύθηκε το 1870 στο Πλωμάρι Λέσβου). Από το Φεβρουάριο του 2001 λειτουργεί το νέο υπερσύγχρονο εργοστάσιο στη Ριτσώνα, το οποίο αποτελεί το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής σαπουνιού στα Βαλκάνια και ένα από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη.www.papoutsanis.gr
ΝΑΙ ΑPIVITA (σαπούνι, σαμπουάν, κρέμες σώματος, αρωματοθεραπεία). Σειρά φυσικών καλλυντικών υψηλής ποιότητας, με ολοένα αυξανόμενες πωλήσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ξεκίνησε το 1979 με 4 άτομα προσωπικό και σήμερα απασχολεί 220 άτομα και παράγει πάνω από 300 διαφορετικά προϊόντα. www.apivita.com
ΝΑΙ ΚΟΡΡΕΣ (σαπούνι σώματος, αφρόλουτρο, καλλυντικά, αντιηλιακό, αρωματοθεραπεία, σαμπουάν, φαρμακευτικά προϊόντα). Σειρά φυσικών προϊόντων με μεγάλο αριθμό καταστημάτων στο εξωτερικό. www.korres.com
ΝΑΙ Mastihashop (προϊόντα περιποίησης προσώπου και σώματος, οδοντόκρεμα και άλλα φαρμακευτικά προϊόντα, παραδοσιακά γλυκά και ποτά, τσίχλες, μαστίχα και μαστιχέλαιο). Συνεταιριστική εταιρεία που εκπροσωπεί την Ένωση Μαστιχοπαραγωγών Χίου.www.mastihashop.com
ΝΑΙ ΕΥΡΗΚΑ (ΕΥΡΗΚΑ απορρυπαντικά πιάτων και ρούχων, ΤΙΚ ΤΑΚ καθαριστικό τουαλέτας, TOPINE απολυμαντικό, FLUP αποφρακτικό, CLARO σκόνη πλυντηρίου πιάτων, FRESH AIR αποσμητικό χώρου, FAMOSO για τζάμια, ALGOFLASH λιπάσματα και προϊόντα φυτών, AROXOL εντομοκτόνο, ZITA ultra και ΕΥΡΗΚΑ καθαριστικά). Ο Όμιλος ΕΥΡΗΚΑ ξεκίνησε την πορεία του από την Κύπρο, όπου το 1959 ο Ξάνθος Σαρρής ίδρυσε την ΕΥΡΗΚΑ ΛΤΔ., στην Αμμόχωστο. Ένα χρόνο μετά προχώρησε στην ίδρυση δεύτερης εταιρείας στην Ελλάδα, με την επωνυμία ΕΥΡΗΚΑ Ελλάς, το 1960, στην Αθήνα. Σημαντικός σταθμός ήταν η πλήρης καταστροφή της κυπριακής εταιρείας, το 1974, λόγω της τουρκικής εισβολής. Η εταιρεία κατάφερε να επαναλειτουργήσει 30 ημέρες μετά, στη Λεμεσό, στηρίζοντας την προσπάθεια των προσφύγων εργαζομένων της. Το 1977 η ΕΥΡΗΚΑ Ελλάς μετέφερε την έδρα της στο Βόλο και εκεί ξεκίνησε τη δημιουργία των σύγχρονων εγκαταστάσεων παραγωγής της, τις οποίες διατηρεί μέχρι σήμερα. www.eureka.com.cy
ΝΑΙ ROLCO - MyPlanet (MyPlanet σειρά απορρυπαντικών, AVA, ROL και ESSEX απορρυπαντικά, HiGeen αντισηπτικό gel χεριών,καλλυντικά TACT Beauty Care, Herborium apothecary αρώματα και φροντίδα σώματος, ROLCO BtoB επαγγελματικός καθαρισμός).Ελληνική εταιρία που ιδρύθηκε το 1948 στο Μοσχάτο Αττικής και σήμερα διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα και πιο σύγχρονα εργοστάσια στην ΝΑ Ευρώπη. www.rolco.gr, www.herborium.gr, www.myplanet.com.gr.
ΟΧΙ Procter & Gamble, κρατηθείτε (Pantene, Vidal Sassoon, Ivory, Camay, Herbal Essences, Gillette, Wella, Secret, Old Spice, Always, Tampax, Crest, Fixodent, Oral-B, Head & Shoulders, Olay, Max Factor, Nice n’ Easy, Cover Girl, SK-II, Vicks, Ariel, Tide, Ace, Luv, Swiffer, Zest, Dash, Bold, Mr. Clean, Pampers αλλά και αρώματα Valentino, Dolce Gabbana, Polo, Dunhill, Christina Aguilera, Lacoste, Naomi Campbell, Gucci, Hugo Boss, Escada, Burberry και Puma, ηλεκτρικές συσκευές Braun, τροφές ζώων Eukanuba, Pringles πατατάκια (μην τα φάτε, λουστείτε!), μπαταρίες Duracell). Αμερικανική πολυεθνική, η τέταρτη πιο κερδοφόρος επιχείρηση στον κόσμο που δραστηριοποιείται σε 160 χώρες παγκοσμίως, προφανώς δεν χρειάζεται να τους κάνουμε πλουσιότερους. Αποφεύγετε! www.pg.com
ΟΧΙ Colgate – Palmolive, (Colgate, Kolynos, Palmolive, καθαριστικά ΑΖΑΧ, καθαριστικά ρούχων Soflan και Soupline, Fabuloso, Mennen). Αμερικανική πολυεθνική, ανταγωνίστρια της P&G, δραστηριοποιείται στην Ελλάδα από το 1963 με δικό της εργοστάσιο στην Π. Ράλλη.Αποφεύγετε, αλλά τουλάχιστον παράγει στην Ελλάδα! www.colgate.com.gr
ΟΧΙ Unilever, (Vaseline, Ultrex, Timotei, Svelto, Sun, Skip, Rexona, Organics, Omo, Lux, Klinex, Dove, Cif, Cajoline, Brut, Axe, Aim). Διαφοροποιημένη πολυεθνική με δραστηριότητα σε πολλόυς τομείς, βλ. και τρόφιμα. Αποφεύγετε! www.unilever.gr
ΟΧΙ Scwarzkopf, (. Αποφεύγετε! www.unilever.gr
SNACKS
ΝΑΙ Chipita
ΟΧΙ Pringles, πρόκειται για παραπροϊόν του αμερικανικού υπερκολοσσού Procter & Gamble που δραστηριοποιείται κυρίως στον τομέα ειδών υγιεινής, (βλ. πλήρη λίστα με προϊόντα στα είδη υγιεινής), είπαν να πουλήσουν και κανά πατατάκι μπας και αυξήσουν τα έσοδα!Αποφεύγετε! www.pg.com
ΟΧΙ Τσακίρης πατατάκια, εξαγοράστηκαν το 2004 από την Coca-Cola 3E Αποφεύγετε!
ΟΧΙ Lay’s πατατάκια, αρχικά προϊόν της αμερικανικής Frito Lay, η οποία εξαγοράστηκε το 1965 από την Pepsico Αποφεύγετε!
SUPER MARKET – Εµπορικά Καταστήµατα
ΝΑΙ ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ. Αλυσίδα καταστημάτων που ιδρύθηκε το 1954 από τους αδερφούς Σπύρο και Γιάννη Σκλαβενίτη και τον Μιλτιάδη Παπαδόπουλο. Το 2005 οι ιδιοκτήτες της δέχτηκαν πρόταση εξαγοράς από πολυεθνικό όμιλο η οποία, όπως ακούστηκε στην αγορά, ξεπερνούσε τα 400 εκ ευρώ. Οι εξελίξεις έμελλε να ήταν καταλυτικές. Αρχές Μαρτίου του 2006 φεύγει από τη ζωή ο Σπύρος Σκλαβενίτης και στις 27 Ιουνίου του ίδιου έτους τα τέσσερα παιδιά του, η Μαρία, ο Γεράσιμος, ο Στέλιος και η Βίκυ δηλώνουν τη διάθεση τους να αναλάβουν την ευθύνη της εταιρείας, απορρίπτοντας την πρόταση που είχε γίνει από τον πολυεθνικό όμιλο. Συγχρόνως, εξαγοράζουν σε συνεργασία με τον Νίκο Μαμιδάκη, το σύνολο των μετοχών των οικογενειών του Γιάννη και του Νάσου Σκλαβενίτη και της οικογένειας του Μιλτιάδη Παπαδόπουλου. Η μετοχική σύνθεση της επιχείρησης διαμορφώνεται ως εξής: Οικογένεια Σπύρου Σκλαβενίτη 80%, Νίκος Μαμιδάκης 14% και Ανδρέας Ποταμιάνος 6%. Σήμερα η Σκλαβενίτης διαθέτει 72 καταστήματα, εξυπηρετεί καθημερινά περισσότερους από 150.000 πελάτες, απασχολώντας περίπου 7.100 εργαζόμενους ενώ έκλεισε το οικονομικό έτος 2008 με κύκλο εργασιών 1.088 εκατ. ευρώ παρουσιάζοντας αύξηση των πωλήσεων σε σχέση με το 2007 της τάξης του 13,31%. www.sklavenitis.gr
ΝΑΙ ΑΤΛΑΝΤΙΚ. Ιδρύθηκε το 1980 από τον Παναγιώτη Αποστόλου και έφτασε σήμερα να έχει ένα δίκτυο 88 καταστημάτων πανελλαδικώς, σε συνεργασία με την ΑΡΙΣΤΑ. www.atlantic.gr
ΝΑΙ My Market – METRO. Ιδρύθηκε το 1976 και προήλθε από το συνεταιρισμό οκτώ παντοπωλών, ενώ ήταν από την αρχή και παραμένει πάντα απόλυτα ελληνικών συμφερόντων. Ο κύκλος εργασιών της εταιρείας προέρχεται από δύο βασικές κατηγορίες καταστημάτων: τις πωλήσεις λιανικής μέσα από τα My Market και τις πωλήσεις χονδρικής μέσα από τα METRO Cash & Carry. Η My Market διαθέτει 45 καταστήματα, τα περισσότερα από τα οποία είναι στην Αττική. www.mymarket.metro.com.gr
ΝΑΙ Μασούτης.. www.mymarket.metro.com.gr
ΝΑΙ Sprider stores.. www.mymarket.metro.com.gr
ΟΧΙ SPAR Βερόπουλος. Σαν Βερόπούλος ξεκίνησε συνεργασία με τον ολλανδικό γίγαντα SPAR (μεγαλύτερη εταιρεία τροφίμων παγκοσμίως) ήδη από το 1973, πουλώντας τα προϊόντα της, και έκτοτε έχει εξαπλωθεί με 228 καταστήματα σε όλη την Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων και 31 καταστημάτων με την επωνυμία Χαλκιαδάκης στην Κρήτη. Αποφεύγετε! www.veropoulos.gr
ΟΧΙ ΑΒ Βασιλόπουλος. Ιδρύθηκε το Δεκέμβριο 1969 από τους αδελφούς Γεράσιμο και Χαράλαμπο Βασιλόπουλο. Τον Νοέμβριο του 1990 εισάγεται στην Κύρια Αγορά του Χρηματιστηρίου Αθηνών.
Τον Ιούλιο του 1992 εξαγοράζεται από τον Όμιλο Delhaize, βελγικών συμφερόντων με δραστηριότητες σε 6 χώρες. Αποφεύγετε!www.ab.gr
ΟΧΙ Carrefour Μαρινόπουλος, γαλλική αλυσίδα υπερκαταστημάτων, στην οποία ανήκει και η Dia, το όνομα Μαρινόπουλος διατηρείται απλά και μόνο για να κάνει την ελληνική συσχέτιση και να εξαπατάται ο καταναλωτής… Αποφεύγετε! www.carrefour.gr
ΟΧΙ LIDL, γερμανικός υπερκολοσσός με 8000 καταστήματα σε 20 χώρες (200 μόνο στην Ελλάδα!) Ανήκει στον επιχειρηματικό όμιλο Schwarz και πουλάει τρόφιμα και άλλα προϊόντα λιανικού εμπορίου δικής του μάρκας σε πολύ χαμηλές τιμές. Εργατικά συνδικάτα και ενώσεις εργαζομένων σε Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο καταγγέλουν την εταιρεία ότι καταστρατηγεί την ευρωπαϊκή νομοθεσία εξαναγκάζοντας τους εργαζόμενους να δουλεύουν παραπάνω ώρες, κατασκοπεύοντας το προσωπικό με κρυφές κάμερες, απολύοντας εγκύους γυναίκες κτλ. Στην ουσία τα φτηνά προϊόντα παράγονται από Πολωνούς και Βούλγαρους σκλάβους των Γερμανών για 300 ευρω το μήνα! Σε λίγο κι εμείς έτσι θα καταλήξουμε!!Αποφεύγετε! www.lidl.gr
ΟΧΙ PRAKTIKER, γερμανικός υπερκολοσσός DIY με 440 καταστήματα σε 10 χώρες και συνολικές πωλήσεις ύψους € 3,7 δις το 2009!Αποφεύγετε! www.praktiker.gr
ΟΧΙ IKEA, σουηδικός υπερκολοσσός που έχει καταλάβει την παγκόσμια αγορά επίπλου, παράγοντας μαζικά στην Κίνα και ρίχνοντας το κόστος. Αποφεύγετε! δεν θα κρατήσουν πάνω από πενταετία! www.ikea.gr
ΟΧΙ Zara, ισπανική αλυσίδα που έχει καταλάβει την παγκόσμια αγορά ρούχου, παράγοντας μαζικά στην Κίνα και ρίχνοντας το κόστος.Αποφεύγετε! δεν θα κρατήσουν πάνω από 3 μήνες! www.ikea.gr
ΜΠΥΡΕΣ/ΑΛΚΟΟΛΟΥΧΑ ΠΟΤΑ
ΝΑΙ CRAFT Microbrewery. H πρώτη ελληνική μικροζυθοποιία που ιδρύθηκε στην Αθήνα το 1997 και παράγει μπύρα για πρώτη φορά στην Ελλάδα με την φιλοσοφία και το μεράκι της μικρής παραγωγής. Λειτουργούν με μεγάλη επιτυχία και δύο εστιατόρια-ζυθοποιία στο Χαλάνδρι και στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. www.craft.gr
ΝΑΙ Ούζο Μίνι, προϊόν της Ένωσης Ποτοπαραγωγών Μυτιλήνης (ΕΠΟΜ). www.ouzomini.gr
ΝΑΙ Ούζο Βαρβαγιάννη, προϊόν της Ποτοποιίας "Βαρβαγιάννης ΕΠΕ", έτος ίδρυσης 1860. www.barbayanni-ouzo.com
ΟΧΙ Αθηναϊκή Ζυθοποιία (Amstel, Heineken, Άλφα, Fischer, Erdinger, Murphy’s Irish Stout και Red, Duvel, Chimay, Kirin, McFarland,Carib, Sol, Desperados, Tiger, Moretti, Foster’s και Krusovice Kralovsky). Η Αθηναϊκή Ζυθοποιία Α.Ε. ιδρύθηκε το 1963 από μια ομάδα Ελλήνων επιχειρηματιών, αλλά πλέον αποτελεί μέλος του ολλανδικού ομίλου Heineken N.V. Αποφεύγετε! www.athenianbrewery.gr
ΟΧΙ Μύθος Ζυθοποιία (Mythos, Carlsberg, Kaiser, Henninger, Kronenbourg, Grimbergen, Guinness, Kilkenny). Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη ζυθοποιία στην Ελλάδα και ανήκει εξ’ ολοκλήρου στον Ομίλο Εταιρειών Carlsberg. Αποφεύγετε! www.mythosbrewery.gr
ΟΧΙ Ούζο 12, προϊόν της ιταλικής εταιρείας Campari. Αποφεύγετε! www.camparigroup.com
ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΑ/ΧΥΜΟΙ
ΝΑΙ ΕΨΑ (λεμονάδα, πορτοκαλάδα, κόλα, γκαζόζα, βυσσινάδα, σόδα, τόνικ) Από το 1924 λειτουργεί σε ιδιόκτητο εργοστάσιο παραγωγής στην Αγριά Βόλου και παραμένει 100% ελληνική. www.epsa.gr
ΝΑΙ Λουξ (λεμονάδα, πορτοκαλάδα, κόλα, γκαζόζα, βυσσινάδα, σόδα, τόνικ, χυμοί φρούτων) Εταιρεία που ιδρύθηκε το 1950 στην Πάτρα.www.loux.gr
ΟΧΙ Coca Cola 3E (Coca Cola, Sprite, Fanta, Amita, Frulite, Tuborg, νερό ΑΥΡΑ, Waterblue και Λύττος, σνακς TSAKIRIS). Κάποτε σαν 3Ε ήταν η μεγαλύτερη ελληνική εταιρεία εμφιαλώσεως, τώρα πια ανήκει στην γνωστή πολυεθνική των δισεκατομμυρίων. Αποφεύγετε!
ΟΧΙ Pepsico - ΗΒΗ (Pepsi, 7UP, ΗΒΗ, νερό Λουτράκι, Lipton, Gatorade, Pure Rush). Κάποτε σαν Ηβη ήταν η αγαπημένη πορτοκαλάδα, εξαγοράστηκε κι αυτή απ’ την ανταγωνίστρια της Coca Cola, Pepsico. Αποφεύγετε! www.pepsico-ivi.gr
ΟΧΙ Κλιάφα (λεμονάδα, πορτοκαλάδα, γκαζόζα, βυσσινάδα, σόδα). Από το 1977 η ΚΛΙΑΦΑ συνεργάζεται με την Ελληνική Εταιρία Εμφιαλώσεως παράγοντας για λογαριασμό της τα προϊόντα Coca Cola, Sprite και Fanta. Αποφεύγετε! www.kliafa.gr
ΒΕΝΖΙΝΑΔΙΚΑ/ΥΓΡΑ ΚΑΥΣΙΜΑ
ΝΑΙ Aegean Oil. Πρόκειται για ελληνική εταιρεία, συμφερόντων Δ. Μελισσανίδη, η οποία δραστηριοποιείται στον κλάδο της εμπορίας πετρελαιοειδών και πρόσφατα έχει εισέλθει και στον τομέα της ηλεκτροπαραγωγής από φυσικό αέριο (Aegean Power). www.aegeanoil.gr
ΝΑΙ ΕΚΟ ΑΒΕΕ. Το 1982, μετά την απόφαση της EXΧON να εγκαταλείψει τις επιχειρηματικές της δραστηριότητες στην Ελλάδα, εκδηλώνεται ενδιαφέρον από την πλευρά του Ελληνικού Δημοσίου για την αγορά του πακέτου των μετοχών της ESSO. Η ESSO μετονομάζεται σε ΕΚΟ, υπάγεται στη ΔΕΠ και λειτουργεί πλέον ως επιχείρηση του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Ακολουθεί συνεχή ανοδική πορεία στην πετρελαϊκή και πετροχημική αγορά της χώρας. Σήμερα δραστηριοποιείται στην αποθήκευση και διακίνηση υγρών καυσίμων, λιπαντικά υψηλής τεχνολογίας και διαθέτει εκτεταμένο δίκτυο πρατηρίων υγρών καυσίμων με σχεδόν 1200 πρατήρια σε όλη την Ελλάδα. www.eko.gr
ΝΑΙ Jet Oil – Mamidoil. Eλληνική εταιρεία που ιδρύθηκε το 1969 από τους Κυριάκο, Γιώργο και Νίκο Μαμιδάκη. Δραστηριοποιείται στον κλάδο της αποθήκευσης, διακίνησης και εμπορίας πετρελαιοειδών στην εγχώρια αγορά και στην ευρύτερη αγορά των Βαλκανίων και διαθέτει δίκτυο 600 πρατηρίων. www.jetoil.gr
ΝΑΙ ETEKA. Eλληνική εταιρεία που ιδρύθηκε το 1983, με αντικείμενο τον εφοδιασμό πλοίων όλων των κατηγοριών στα μεγαλύτερα λιμάνια της χώρας. Σύντομα επεκτάθηκε και στον τομέα των οδικών μεταφορών με 250 πρατήρια καυσίμων σε όλη την Ελλάδα, πετρέλαιο θέρμανσης και πλήρη σειρά λιπαντικών. www.eteka.com.gr
ΟΧΙ BP (British Petroleum), πολυεθνική εταιρεία βρετανικών συμφερόντων (η μεγαλύτερη του Η. Βασιλείου) και αμφιλεγόμενη δραστηριότητα ανά τον κόσμο (βλ. πρόσφατο ατύχημα στον Κόλπο του Μεξικού, καταπίεση εργαζομένων και κοινωνικών ομάδων)Αποφεύγετε! www.bp.com
ΟΧΙ Shell (Royal Dutch Shell), πολυεθνική εταιρεία βρετανο-ολλανδικών συμφερόντων, με δραστηριότητα στην εξόρυξη και εμπορία πετρελαίου και φυσικού αερίου. Έχει δεχθεί πλήθος καταγγελιών για περιβαλλοντικές παραβάσεις και ανάμειξη στις εσωτερικές πολιτικές υποθέσεις πολλών κρατών (βλ. συγκρούσεις στη Νιγηρία). Το 2009 ανακυρήχθηκε ως η μεγαλύτερη πολυεθνική παγκοσμίως από το περιοδικό Fortune και η δεύτερη μεγαλύτερη από το Forbes. Αποφεύγετε! www.shell.com
Η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα....
Και όμως, παράγει!
Η σκέψη μας είναι πολύ απλή. Αν κάθε Έλληνας καταφέρει μέσα στο 2012 να αγοράσει ελληνικά προϊόντα αξίας 1.000 ευρώ στη θέση ξένων προϊόντων που αγόρασε πέρυσι, τότε θα προστεθεί στην προβληματική ελληνική οικονομία το αστρονομικό ποσό των 12 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ολόκληρο το περιβόητο ΕΣΠΑ που υποτίθεται ότι θα αναζωογονούσε τη χώρα, είναι 18 δισεκατομμύρια για τέσσερα χρόνια. Αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει η είσοδος 12 δις ευρώ τον χρόνο στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα; Τι σημαίνει σε επενδύσεις, σε νέες θέσεις εργασίας; Σε πολύπλοκα προβλήματα λοιπόν, χρειάζονται απλές λύσεις.
Στροφή στο ελληνικό τρόφιμο, στο ελληνικό ποτό, στροφή στον Έλληνα παραγωγό. Και σιγά-σιγά, στροφή στο ελληνικό ρούχο και το ελληνικό παπούτσι. Μην ψαρώνετε από τα πολυδιαφημισμένα ξένα προϊόντα, μη θεωρείτε μόδα την κατανάλωση τους. Οι πολυεθνικές του τροφίμου, του ποτού, του ρούχου, της συσκευής, μας έκαναν να τρώμε πλαστικά σαν Αμερικάνοι, να ντυνόμαστε σαν Βρεττανοί ή Ιταλοί, να πίνουμε σαν Γάλλοι, να γίνουμε γκατζετάκηδες σαν Γιαπωνέζοι. Η ματιά μας πρέπει να είναι ανοικτή στον κόσμο, αλλά όχι ως το σημείο να περιφρονήσουμε τους εαυτούς μας και να υιοθετήσουμε συμπεριφορές συλλογικής καταστροφής μας. Ως εδώ. Αξίζουμε πολύ περισσότερα και ως παραγωγοί και ως καταναλωτές και ως αυτεξούσιοι πολίτες.
Οµάδα προώθησης υγιούς εµπορίου για αγορά ποιοτικών προϊόντων κατευθείαν από παραγωγούς σε σούπερ τιµές
Το οφείλουµε στον εαυτό µας, στην παραπαίουσα (πτωχευµένη ?) οικονοµία της Χώρας µας, στην αντιµετώπιση της ανεργίας, στα παιδιά µας και σε πολλούς άλλους τοµείς, που µπορεί να δουν ßελτίωση αν το τηρήσουµε ευλαßικά !!!!!
Οι Ξένοι το κάνουν χωρίς εξαιρέσεις. Εµείς γιατί να το αποφεύγουµε ή να το αναßάλλουµε ? Είναι πιά ή µόνη µας άµυνα!!!!
Διαßάστε και δυό επεξηγηµατικά λόγια, γιατί να προτιµήσουµε το καθένα και όχι τον άλλο . . . . .
Προωθήστε το και διαδώστε το σε όσους πιο πολλούς φίλους και γνωστούς έχετε...ίσως κάτι κατορθώσουμε συλλογικά...
ΣΟΚΟΛΑΤΕΣ
ΝΑΙ ΙΟΝ (Γάλακτος, Αμυγδάλου, Break, Nucrema, Mabel, Υγείας ΙΟΝ, Σοκοφρέτα, Noizetta). Ελληνική εταιρεία που ιδρύθηκε το 1930 και έχει δύο εργοστάσια παραγωγής, Αθήνα και Άρτα. www.ion.gr
ΟΧΙ Παυλίδης – Κraft Foods (Lacta, Παυλίδου υγείας, Toblerone, Παυλίδης γεμιστή, Lila Pause, Kiss, Gioconda, Merenda). H Παυλίδης εξαγοράστηκε το 1990 από τον αμερικανικό κολοσσό Kraft Foods (www.kraftfoods.gr), με κατακόρυφη πτώση ποιότητας και αύξηση τιμών έκτοτε, τώρα έχουν βάλει στο μάτι και την βρετανική Cadbury, βλέπε και www.ekathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_12_12/09/2009_329024
ΜΠΙΣΚΟΤΑ
ΝΑΙ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ (Πτι Μπερ, Μιράντα, Caprice, Cream Crackers, Digestive, Γεμιστά, Marie, Mascot, Rondo, Crispies, Φρυγανιές κτλ). Ελληνική εταιρεία που ξεκίνησε το 1938 από Πολίτες πρόσφυγες και στις μέρες μας απασχολεί 1000 άτομα σε 4 ιδιόκτητα εργοστάσια σε όλη την Ελλάδα. www.papadopoulou.gr
ΝΑΙ ELBISCO πρώην Ελληνική Εταιρεία Μπισκότων (Elite φρυγανιές, Αλλατίνη, Κρις Κρις, Βοσινάκη, Forma). www.elbisco.gr
ΚΕΤΣΑΠ
ΝΑΙ ΚΥΚΝΟΣ (κέτσαπ, πάστα ντομάτας, κονσερβοποιημένα φρούτα και λαχανικά). Ελληνική εταιρεία με έτος ίδρυσης το 1911, έδρα το Ναύπλιο και παραγωγή-διανομή στα Σαβάλια Ηλείας. www.kyknos.com.gr
ΟΧΙ HEINΖ, αμερικανικό trust που μονοπωλεί την αγορά σε 50 χώρες, με κύκλο εργασιών 10δις δολλάρια παγκοσμίως! www.heinz.com
ΠΑΓΩΤΑ/ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΑ
ΝΑΙ ΚΡΙ ΚΡΙ (παγωτά, γιαούρτι, φρέσκο γάλα). Ελληνική εταιρεία που δραστηριοποιείται από το 1954, με σύγχρονη μονάδα παραγωγής στις Σέρρες και κέντρο διανομής στην Αθήνα. www.krikri.gr
ΝΑΙ ΕΒΓΑ (παγωτά, κρουασάν, χυμοί). Ιδρύθηκε το 1934 ως Ευρωπαϊκή Βιομηχανία Γάλακτος και Αλεύρου, και είναι μέχρι και σήμερα αμιγώς ελληνικών συμφερόντων. www.evga.net
ΝΑΙ ΕΒΟΛ (Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Βόλου) (γάλα, γιαούρτι, τυρί). Συνεταιριστική εταιρεία που εκπροσωπεί κτηνοτρόφους της ευρύτερης περιοχής Βόλου – Πηλίου – Βελεστίνου. Ασκεί παρεμβατική πολιτική στην τιμή του γάλακτος, διασφαλίζοντας το εισόδημα των κτηνοτρόφων της περιοχής, οι οποίοι απολαμβάνουν από τις υψηλότερες τιμές που δίνονται στο γάλα πανελλαδικά. Ειδικεύεται και στα βιολογικά προϊόντα www.evol-easvolou.gr
ΝΑΙ Όλυμπος (Γαλακτοβιομηχανία Λαρίσης) (γάλα, γιαούρτι, τυρί, χυμοί). www.olympos.gr
ΝΑΙ ΦΑΓΕ (γιαούρτι, γάλα, συσκευασμένο τυρί). Ιδρύθηκε το 1926 από τον Α. Φιλίππου και διατηρεί μέχρι σήμερα ηγετική θέση στην ελληνική αγορά. Διαθέτει 3 μονάδες παραγωγής στην Ελλάδα και μία στις ΗΠΑ. www.fage.gr
ΟΧΙ ΑΓΝΟ (γάλα, γιαούρτι, τυρί, χυμοί) (Τα 4 τελευταία χρόνια συνεργασία με την DANONE. Αποφεύγετε! www.agno.gr
ΜΕΒΓΑΛ (γάλα, γιαούρτι, τυρί) (Με επιφυλάξεις, ανακοίνωσε πρόσφατα συνεργασία με την DANONE στον τομέα διανομής των προϊόντων). www.mevgal.gr
ΟΧΙ ΔΕΛΤΑ, εξαγοράστηκε από τον όμιλο VIVARTIA (MiG) το 2006 (στον οποίο ανήκουν και τα Goody’s, Μπάρμπα Στάθης, Flocafe, 7 Days κρουασάν, Χρυσή Ζύμη), ο οποίος αν και ελληνικό cogglomerate, βαδίζει στα χνάρια των ξένων πολυεθνικών με συμμετοχή ξένων κεφαλαίων και τακτική εξαγορών και συγχωνέυσεων www.vivartia.com
ΟΧΙ ALGIDA, φίρμα παγωτού που ανήκει στον πολυεθνικό κολοσσό Unilever, που μεταξύ άλλων στην Ελλάδα εμπορεύεται και τα προϊόντα Ζwan, Βιταμ, Pumaro, Νέα Φυτίνη, ελαιόλαδο Αλτις, Lipton, Knorr, Helmann’s, ηλιέλαιο Sol, Friol, Φλώρα, Calvé, Becel, αλλά και είδη υγειινής όπως Vaseline, Ultrex, Timotei, Svelto, Sun, Skip, Rexona, Organics, Omo, Lux, Klinex, Dove, Cif, Cajoline, Brut, Axe, Aim!!! Έχει εξαγοράσει πλήθος ελληνικών εταιριών (Ελαίς 1962, Pummaro 1999), αλλά και ξένων με δραστηριότητα στην Ελλάδα (Κnorr-Bestfoods). Αποφεύγετε! www.unilever.gr
ΟΧΙ NESTLE, η μεγαλύτερη παραγωγός ειδών διατροφής στον κόσμο, με ετήσιο τζίρο 60δις δολλάρια!! Μέσα από διαρκείς συγχωνεύσεις και εξαγορές άλλων εταιριών, έφτασε το 2003 να διαθέτει 511 εργοστάσια σε 86 χώρες! Στην Ελλάδα, εκτός από παγωτά (μέχρι εκεί φτάσανε τα πλοκάμια της, αφού πρόκειται για άκρως επικερδή αγορά), εμπορεύεται και τα προϊόντα farine lactee, δημητριακά fitness και clusters, σοκολάτες boss, kitkat, crunch, smarties, baci, nesquik, nescafe (φανταστείτε μόνο ότι ο νεσκαφέ φραπέ έχει αναδειχθεί σε εθνικό προϊόν, με το 25% του εγχώριου τζίρου!!), νερά κορπή, vittel, perrier, contrex, san pellegrino, maggi κύβους, μέχρι friskies και purina για τους τετράποδους.. καταναλωτές. Το γνωρίζατε ότι όλα αυτά τα προϊόντα προσθέτουν στην κερδοφορία της ήδη ζάμπλουτης NESTLE;Αποφεύγετε! www.nestle.gr
ΟΧΙ DANONE (Activia, Danonino, Actimel, Danette, νερά Evian και Volvic, Milupa, Nutricia κτλ), γαλλοϊταλικός κολοσσός που τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να παρεισφρύσει και στην ελληνική αγορά. Αποφεύγετε! www.danone.com
ΟΧΙ FrieslandCampina (τυρί Milner, γάλα NOYNOY κτλ), ολλανδικός γαλακτοκομικός όμιλος, τα προϊόντα του οποίου πωλούνται σε 100 χώρες. Αποφεύγετε! www.frieslandcampina.com
ΟΧΙ Arla (Lurpak, γάλα, τυριά κτλ), δανέζικος γαλακτοκομικός όμιλος, πήχτρα στο μεταλλαγμένο. Αποφεύγετε!
ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΑ/ΕΙΔΗ ΥΓΙΕΙΝΗΣ
ΝΑΙ ΠΑΠΟΥΤΣΑΝΗΣ (σαπούνι σώματος, αφρόλουτρο Καραβάκι, Aromatics, Natura, Olivia, αφρός ξυρίσματος Καραβάκι). Ιστορική ελληνική εταιρεία (ιδρύθηκε το 1870 στο Πλωμάρι Λέσβου). Από το Φεβρουάριο του 2001 λειτουργεί το νέο υπερσύγχρονο εργοστάσιο στη Ριτσώνα, το οποίο αποτελεί το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής σαπουνιού στα Βαλκάνια και ένα από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη.www.papoutsanis.gr
ΝΑΙ ΑPIVITA (σαπούνι, σαμπουάν, κρέμες σώματος, αρωματοθεραπεία). Σειρά φυσικών καλλυντικών υψηλής ποιότητας, με ολοένα αυξανόμενες πωλήσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ξεκίνησε το 1979 με 4 άτομα προσωπικό και σήμερα απασχολεί 220 άτομα και παράγει πάνω από 300 διαφορετικά προϊόντα. www.apivita.com
ΝΑΙ ΚΟΡΡΕΣ (σαπούνι σώματος, αφρόλουτρο, καλλυντικά, αντιηλιακό, αρωματοθεραπεία, σαμπουάν, φαρμακευτικά προϊόντα). Σειρά φυσικών προϊόντων με μεγάλο αριθμό καταστημάτων στο εξωτερικό. www.korres.com
ΝΑΙ Mastihashop (προϊόντα περιποίησης προσώπου και σώματος, οδοντόκρεμα και άλλα φαρμακευτικά προϊόντα, παραδοσιακά γλυκά και ποτά, τσίχλες, μαστίχα και μαστιχέλαιο). Συνεταιριστική εταιρεία που εκπροσωπεί την Ένωση Μαστιχοπαραγωγών Χίου.www.mastihashop.com
ΝΑΙ ΕΥΡΗΚΑ (ΕΥΡΗΚΑ απορρυπαντικά πιάτων και ρούχων, ΤΙΚ ΤΑΚ καθαριστικό τουαλέτας, TOPINE απολυμαντικό, FLUP αποφρακτικό, CLARO σκόνη πλυντηρίου πιάτων, FRESH AIR αποσμητικό χώρου, FAMOSO για τζάμια, ALGOFLASH λιπάσματα και προϊόντα φυτών, AROXOL εντομοκτόνο, ZITA ultra και ΕΥΡΗΚΑ καθαριστικά). Ο Όμιλος ΕΥΡΗΚΑ ξεκίνησε την πορεία του από την Κύπρο, όπου το 1959 ο Ξάνθος Σαρρής ίδρυσε την ΕΥΡΗΚΑ ΛΤΔ., στην Αμμόχωστο. Ένα χρόνο μετά προχώρησε στην ίδρυση δεύτερης εταιρείας στην Ελλάδα, με την επωνυμία ΕΥΡΗΚΑ Ελλάς, το 1960, στην Αθήνα. Σημαντικός σταθμός ήταν η πλήρης καταστροφή της κυπριακής εταιρείας, το 1974, λόγω της τουρκικής εισβολής. Η εταιρεία κατάφερε να επαναλειτουργήσει 30 ημέρες μετά, στη Λεμεσό, στηρίζοντας την προσπάθεια των προσφύγων εργαζομένων της. Το 1977 η ΕΥΡΗΚΑ Ελλάς μετέφερε την έδρα της στο Βόλο και εκεί ξεκίνησε τη δημιουργία των σύγχρονων εγκαταστάσεων παραγωγής της, τις οποίες διατηρεί μέχρι σήμερα. www.eureka.com.cy
ΝΑΙ ROLCO - MyPlanet (MyPlanet σειρά απορρυπαντικών, AVA, ROL και ESSEX απορρυπαντικά, HiGeen αντισηπτικό gel χεριών,καλλυντικά TACT Beauty Care, Herborium apothecary αρώματα και φροντίδα σώματος, ROLCO BtoB επαγγελματικός καθαρισμός).Ελληνική εταιρία που ιδρύθηκε το 1948 στο Μοσχάτο Αττικής και σήμερα διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα και πιο σύγχρονα εργοστάσια στην ΝΑ Ευρώπη. www.rolco.gr, www.herborium.gr, www.myplanet.com.gr.
ΟΧΙ Procter & Gamble, κρατηθείτε (Pantene, Vidal Sassoon, Ivory, Camay, Herbal Essences, Gillette, Wella, Secret, Old Spice, Always, Tampax, Crest, Fixodent, Oral-B, Head & Shoulders, Olay, Max Factor, Nice n’ Easy, Cover Girl, SK-II, Vicks, Ariel, Tide, Ace, Luv, Swiffer, Zest, Dash, Bold, Mr. Clean, Pampers αλλά και αρώματα Valentino, Dolce Gabbana, Polo, Dunhill, Christina Aguilera, Lacoste, Naomi Campbell, Gucci, Hugo Boss, Escada, Burberry και Puma, ηλεκτρικές συσκευές Braun, τροφές ζώων Eukanuba, Pringles πατατάκια (μην τα φάτε, λουστείτε!), μπαταρίες Duracell). Αμερικανική πολυεθνική, η τέταρτη πιο κερδοφόρος επιχείρηση στον κόσμο που δραστηριοποιείται σε 160 χώρες παγκοσμίως, προφανώς δεν χρειάζεται να τους κάνουμε πλουσιότερους. Αποφεύγετε! www.pg.com
ΟΧΙ Colgate – Palmolive, (Colgate, Kolynos, Palmolive, καθαριστικά ΑΖΑΧ, καθαριστικά ρούχων Soflan και Soupline, Fabuloso, Mennen). Αμερικανική πολυεθνική, ανταγωνίστρια της P&G, δραστηριοποιείται στην Ελλάδα από το 1963 με δικό της εργοστάσιο στην Π. Ράλλη.Αποφεύγετε, αλλά τουλάχιστον παράγει στην Ελλάδα! www.colgate.com.gr
ΟΧΙ Unilever, (Vaseline, Ultrex, Timotei, Svelto, Sun, Skip, Rexona, Organics, Omo, Lux, Klinex, Dove, Cif, Cajoline, Brut, Axe, Aim). Διαφοροποιημένη πολυεθνική με δραστηριότητα σε πολλόυς τομείς, βλ. και τρόφιμα. Αποφεύγετε! www.unilever.gr
ΟΧΙ Scwarzkopf, (. Αποφεύγετε! www.unilever.gr
SNACKS
ΝΑΙ Chipita
ΟΧΙ Pringles, πρόκειται για παραπροϊόν του αμερικανικού υπερκολοσσού Procter & Gamble που δραστηριοποιείται κυρίως στον τομέα ειδών υγιεινής, (βλ. πλήρη λίστα με προϊόντα στα είδη υγιεινής), είπαν να πουλήσουν και κανά πατατάκι μπας και αυξήσουν τα έσοδα!Αποφεύγετε! www.pg.com
ΟΧΙ Τσακίρης πατατάκια, εξαγοράστηκαν το 2004 από την Coca-Cola 3E Αποφεύγετε!
ΟΧΙ Lay’s πατατάκια, αρχικά προϊόν της αμερικανικής Frito Lay, η οποία εξαγοράστηκε το 1965 από την Pepsico Αποφεύγετε!
SUPER MARKET – Εµπορικά Καταστήµατα
ΝΑΙ ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ. Αλυσίδα καταστημάτων που ιδρύθηκε το 1954 από τους αδερφούς Σπύρο και Γιάννη Σκλαβενίτη και τον Μιλτιάδη Παπαδόπουλο. Το 2005 οι ιδιοκτήτες της δέχτηκαν πρόταση εξαγοράς από πολυεθνικό όμιλο η οποία, όπως ακούστηκε στην αγορά, ξεπερνούσε τα 400 εκ ευρώ. Οι εξελίξεις έμελλε να ήταν καταλυτικές. Αρχές Μαρτίου του 2006 φεύγει από τη ζωή ο Σπύρος Σκλαβενίτης και στις 27 Ιουνίου του ίδιου έτους τα τέσσερα παιδιά του, η Μαρία, ο Γεράσιμος, ο Στέλιος και η Βίκυ δηλώνουν τη διάθεση τους να αναλάβουν την ευθύνη της εταιρείας, απορρίπτοντας την πρόταση που είχε γίνει από τον πολυεθνικό όμιλο. Συγχρόνως, εξαγοράζουν σε συνεργασία με τον Νίκο Μαμιδάκη, το σύνολο των μετοχών των οικογενειών του Γιάννη και του Νάσου Σκλαβενίτη και της οικογένειας του Μιλτιάδη Παπαδόπουλου. Η μετοχική σύνθεση της επιχείρησης διαμορφώνεται ως εξής: Οικογένεια Σπύρου Σκλαβενίτη 80%, Νίκος Μαμιδάκης 14% και Ανδρέας Ποταμιάνος 6%. Σήμερα η Σκλαβενίτης διαθέτει 72 καταστήματα, εξυπηρετεί καθημερινά περισσότερους από 150.000 πελάτες, απασχολώντας περίπου 7.100 εργαζόμενους ενώ έκλεισε το οικονομικό έτος 2008 με κύκλο εργασιών 1.088 εκατ. ευρώ παρουσιάζοντας αύξηση των πωλήσεων σε σχέση με το 2007 της τάξης του 13,31%. www.sklavenitis.gr
ΝΑΙ ΑΤΛΑΝΤΙΚ. Ιδρύθηκε το 1980 από τον Παναγιώτη Αποστόλου και έφτασε σήμερα να έχει ένα δίκτυο 88 καταστημάτων πανελλαδικώς, σε συνεργασία με την ΑΡΙΣΤΑ. www.atlantic.gr
ΝΑΙ My Market – METRO. Ιδρύθηκε το 1976 και προήλθε από το συνεταιρισμό οκτώ παντοπωλών, ενώ ήταν από την αρχή και παραμένει πάντα απόλυτα ελληνικών συμφερόντων. Ο κύκλος εργασιών της εταιρείας προέρχεται από δύο βασικές κατηγορίες καταστημάτων: τις πωλήσεις λιανικής μέσα από τα My Market και τις πωλήσεις χονδρικής μέσα από τα METRO Cash & Carry. Η My Market διαθέτει 45 καταστήματα, τα περισσότερα από τα οποία είναι στην Αττική. www.mymarket.metro.com.gr
ΝΑΙ Μασούτης.. www.mymarket.metro.com.gr
ΝΑΙ Sprider stores.. www.mymarket.metro.com.gr
ΟΧΙ SPAR Βερόπουλος. Σαν Βερόπούλος ξεκίνησε συνεργασία με τον ολλανδικό γίγαντα SPAR (μεγαλύτερη εταιρεία τροφίμων παγκοσμίως) ήδη από το 1973, πουλώντας τα προϊόντα της, και έκτοτε έχει εξαπλωθεί με 228 καταστήματα σε όλη την Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων και 31 καταστημάτων με την επωνυμία Χαλκιαδάκης στην Κρήτη. Αποφεύγετε! www.veropoulos.gr
ΟΧΙ ΑΒ Βασιλόπουλος. Ιδρύθηκε το Δεκέμβριο 1969 από τους αδελφούς Γεράσιμο και Χαράλαμπο Βασιλόπουλο. Τον Νοέμβριο του 1990 εισάγεται στην Κύρια Αγορά του Χρηματιστηρίου Αθηνών.
Τον Ιούλιο του 1992 εξαγοράζεται από τον Όμιλο Delhaize, βελγικών συμφερόντων με δραστηριότητες σε 6 χώρες. Αποφεύγετε!www.ab.gr
ΟΧΙ Carrefour Μαρινόπουλος, γαλλική αλυσίδα υπερκαταστημάτων, στην οποία ανήκει και η Dia, το όνομα Μαρινόπουλος διατηρείται απλά και μόνο για να κάνει την ελληνική συσχέτιση και να εξαπατάται ο καταναλωτής… Αποφεύγετε! www.carrefour.gr
ΟΧΙ LIDL, γερμανικός υπερκολοσσός με 8000 καταστήματα σε 20 χώρες (200 μόνο στην Ελλάδα!) Ανήκει στον επιχειρηματικό όμιλο Schwarz και πουλάει τρόφιμα και άλλα προϊόντα λιανικού εμπορίου δικής του μάρκας σε πολύ χαμηλές τιμές. Εργατικά συνδικάτα και ενώσεις εργαζομένων σε Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο καταγγέλουν την εταιρεία ότι καταστρατηγεί την ευρωπαϊκή νομοθεσία εξαναγκάζοντας τους εργαζόμενους να δουλεύουν παραπάνω ώρες, κατασκοπεύοντας το προσωπικό με κρυφές κάμερες, απολύοντας εγκύους γυναίκες κτλ. Στην ουσία τα φτηνά προϊόντα παράγονται από Πολωνούς και Βούλγαρους σκλάβους των Γερμανών για 300 ευρω το μήνα! Σε λίγο κι εμείς έτσι θα καταλήξουμε!!Αποφεύγετε! www.lidl.gr
ΟΧΙ PRAKTIKER, γερμανικός υπερκολοσσός DIY με 440 καταστήματα σε 10 χώρες και συνολικές πωλήσεις ύψους € 3,7 δις το 2009!Αποφεύγετε! www.praktiker.gr
ΟΧΙ IKEA, σουηδικός υπερκολοσσός που έχει καταλάβει την παγκόσμια αγορά επίπλου, παράγοντας μαζικά στην Κίνα και ρίχνοντας το κόστος. Αποφεύγετε! δεν θα κρατήσουν πάνω από πενταετία! www.ikea.gr
ΟΧΙ Zara, ισπανική αλυσίδα που έχει καταλάβει την παγκόσμια αγορά ρούχου, παράγοντας μαζικά στην Κίνα και ρίχνοντας το κόστος.Αποφεύγετε! δεν θα κρατήσουν πάνω από 3 μήνες! www.ikea.gr
ΜΠΥΡΕΣ/ΑΛΚΟΟΛΟΥΧΑ ΠΟΤΑ
ΝΑΙ CRAFT Microbrewery. H πρώτη ελληνική μικροζυθοποιία που ιδρύθηκε στην Αθήνα το 1997 και παράγει μπύρα για πρώτη φορά στην Ελλάδα με την φιλοσοφία και το μεράκι της μικρής παραγωγής. Λειτουργούν με μεγάλη επιτυχία και δύο εστιατόρια-ζυθοποιία στο Χαλάνδρι και στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. www.craft.gr
ΝΑΙ Ούζο Μίνι, προϊόν της Ένωσης Ποτοπαραγωγών Μυτιλήνης (ΕΠΟΜ). www.ouzomini.gr
ΝΑΙ Ούζο Βαρβαγιάννη, προϊόν της Ποτοποιίας "Βαρβαγιάννης ΕΠΕ", έτος ίδρυσης 1860. www.barbayanni-ouzo.com
ΟΧΙ Αθηναϊκή Ζυθοποιία (Amstel, Heineken, Άλφα, Fischer, Erdinger, Murphy’s Irish Stout και Red, Duvel, Chimay, Kirin, McFarland,Carib, Sol, Desperados, Tiger, Moretti, Foster’s και Krusovice Kralovsky). Η Αθηναϊκή Ζυθοποιία Α.Ε. ιδρύθηκε το 1963 από μια ομάδα Ελλήνων επιχειρηματιών, αλλά πλέον αποτελεί μέλος του ολλανδικού ομίλου Heineken N.V. Αποφεύγετε! www.athenianbrewery.gr
ΟΧΙ Μύθος Ζυθοποιία (Mythos, Carlsberg, Kaiser, Henninger, Kronenbourg, Grimbergen, Guinness, Kilkenny). Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη ζυθοποιία στην Ελλάδα και ανήκει εξ’ ολοκλήρου στον Ομίλο Εταιρειών Carlsberg. Αποφεύγετε! www.mythosbrewery.gr
ΟΧΙ Ούζο 12, προϊόν της ιταλικής εταιρείας Campari. Αποφεύγετε! www.camparigroup.com
ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΑ/ΧΥΜΟΙ
ΝΑΙ ΕΨΑ (λεμονάδα, πορτοκαλάδα, κόλα, γκαζόζα, βυσσινάδα, σόδα, τόνικ) Από το 1924 λειτουργεί σε ιδιόκτητο εργοστάσιο παραγωγής στην Αγριά Βόλου και παραμένει 100% ελληνική. www.epsa.gr
ΝΑΙ Λουξ (λεμονάδα, πορτοκαλάδα, κόλα, γκαζόζα, βυσσινάδα, σόδα, τόνικ, χυμοί φρούτων) Εταιρεία που ιδρύθηκε το 1950 στην Πάτρα.www.loux.gr
ΟΧΙ Coca Cola 3E (Coca Cola, Sprite, Fanta, Amita, Frulite, Tuborg, νερό ΑΥΡΑ, Waterblue και Λύττος, σνακς TSAKIRIS). Κάποτε σαν 3Ε ήταν η μεγαλύτερη ελληνική εταιρεία εμφιαλώσεως, τώρα πια ανήκει στην γνωστή πολυεθνική των δισεκατομμυρίων. Αποφεύγετε!
ΟΧΙ Pepsico - ΗΒΗ (Pepsi, 7UP, ΗΒΗ, νερό Λουτράκι, Lipton, Gatorade, Pure Rush). Κάποτε σαν Ηβη ήταν η αγαπημένη πορτοκαλάδα, εξαγοράστηκε κι αυτή απ’ την ανταγωνίστρια της Coca Cola, Pepsico. Αποφεύγετε! www.pepsico-ivi.gr
ΟΧΙ Κλιάφα (λεμονάδα, πορτοκαλάδα, γκαζόζα, βυσσινάδα, σόδα). Από το 1977 η ΚΛΙΑΦΑ συνεργάζεται με την Ελληνική Εταιρία Εμφιαλώσεως παράγοντας για λογαριασμό της τα προϊόντα Coca Cola, Sprite και Fanta. Αποφεύγετε! www.kliafa.gr
ΒΕΝΖΙΝΑΔΙΚΑ/ΥΓΡΑ ΚΑΥΣΙΜΑ
ΝΑΙ Aegean Oil. Πρόκειται για ελληνική εταιρεία, συμφερόντων Δ. Μελισσανίδη, η οποία δραστηριοποιείται στον κλάδο της εμπορίας πετρελαιοειδών και πρόσφατα έχει εισέλθει και στον τομέα της ηλεκτροπαραγωγής από φυσικό αέριο (Aegean Power). www.aegeanoil.gr
ΝΑΙ ΕΚΟ ΑΒΕΕ. Το 1982, μετά την απόφαση της EXΧON να εγκαταλείψει τις επιχειρηματικές της δραστηριότητες στην Ελλάδα, εκδηλώνεται ενδιαφέρον από την πλευρά του Ελληνικού Δημοσίου για την αγορά του πακέτου των μετοχών της ESSO. Η ESSO μετονομάζεται σε ΕΚΟ, υπάγεται στη ΔΕΠ και λειτουργεί πλέον ως επιχείρηση του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Ακολουθεί συνεχή ανοδική πορεία στην πετρελαϊκή και πετροχημική αγορά της χώρας. Σήμερα δραστηριοποιείται στην αποθήκευση και διακίνηση υγρών καυσίμων, λιπαντικά υψηλής τεχνολογίας και διαθέτει εκτεταμένο δίκτυο πρατηρίων υγρών καυσίμων με σχεδόν 1200 πρατήρια σε όλη την Ελλάδα. www.eko.gr
ΝΑΙ Jet Oil – Mamidoil. Eλληνική εταιρεία που ιδρύθηκε το 1969 από τους Κυριάκο, Γιώργο και Νίκο Μαμιδάκη. Δραστηριοποιείται στον κλάδο της αποθήκευσης, διακίνησης και εμπορίας πετρελαιοειδών στην εγχώρια αγορά και στην ευρύτερη αγορά των Βαλκανίων και διαθέτει δίκτυο 600 πρατηρίων. www.jetoil.gr
ΝΑΙ ETEKA. Eλληνική εταιρεία που ιδρύθηκε το 1983, με αντικείμενο τον εφοδιασμό πλοίων όλων των κατηγοριών στα μεγαλύτερα λιμάνια της χώρας. Σύντομα επεκτάθηκε και στον τομέα των οδικών μεταφορών με 250 πρατήρια καυσίμων σε όλη την Ελλάδα, πετρέλαιο θέρμανσης και πλήρη σειρά λιπαντικών. www.eteka.com.gr
ΟΧΙ BP (British Petroleum), πολυεθνική εταιρεία βρετανικών συμφερόντων (η μεγαλύτερη του Η. Βασιλείου) και αμφιλεγόμενη δραστηριότητα ανά τον κόσμο (βλ. πρόσφατο ατύχημα στον Κόλπο του Μεξικού, καταπίεση εργαζομένων και κοινωνικών ομάδων)Αποφεύγετε! www.bp.com
ΟΧΙ Shell (Royal Dutch Shell), πολυεθνική εταιρεία βρετανο-ολλανδικών συμφερόντων, με δραστηριότητα στην εξόρυξη και εμπορία πετρελαίου και φυσικού αερίου. Έχει δεχθεί πλήθος καταγγελιών για περιβαλλοντικές παραβάσεις και ανάμειξη στις εσωτερικές πολιτικές υποθέσεις πολλών κρατών (βλ. συγκρούσεις στη Νιγηρία). Το 2009 ανακυρήχθηκε ως η μεγαλύτερη πολυεθνική παγκοσμίως από το περιοδικό Fortune και η δεύτερη μεγαλύτερη από το Forbes. Αποφεύγετε! www.shell.com
Tι παίρνουν οι βοoυλευτές...και τι πρέπει να τους δώσουμε εμείς
1. Μηνιαίος μισθός 6.100 ευρώ!
2. Σύνταξη μετά από 4 χρόνια βουλευτικής θητείας. Ποσό σύνταξης μηνιαίως 4.880 ευρώ.
3. Για συμμετοχή σε επιτροπές, 250 ευρώ την ώρα.
4. Οι βουλευτές της επαρχίας παίρνουν το μήνα 1.000 ευρώ για ενοίκιο.
5. Όλοι οι βουλευτές παίρνουν άπαξ 1.500 ευρώ για οργάνωση γραφείου και 1.000 ευρώ τις γιορτές λόγω αυξημένης επικοινωνίας με τους ψηφοφόρους τους. Το Δώρο Χριστουγέννων, Πάσχα και επίδομα αδείας είναι ξεχωριστά...!!!
6. Δικαιούνται 104 αεροπορικά εισιτήρια ετησίως δωρεάν και απεριόριστες μετακινήσεις με ΟΣΕ και ΚΤΕΛ.
7. Πολυτελές αυτοκίνητο, δωρεάν καύσιμα με επίδομα 600 ευρώ το μήνα, ένα χωροφύλακα για φρουρό, 4 κινητά τηλέφωνα τελευταίας τεχνολογίας και ένα στο σπίτι, σταθερό, όλα δωρεάν.
8. Απολαμβάνουν πλήρους ασυλίας για όποιο αδίκημα διαπράξουν κατά τη διάρκεια της θητείας τους ως βουλευτές.
9. Δεν πληρώνουν φόρο για ένα μέρος του μισθού ή της συντάξεως.
10. Δικαιούνται γραμματειακή υποστήριξη για 4 υπαλλήλους και 1 επιστημονικό συνεργάτη. (Όλους αυτούς τους πληρώνει το Δημόσιο).
11. Δικαιούνται άτοκα δάνεια ως βουλευτές και ως επαγγελματίες.
12. Δωρεάν γυμναστήριο, σάουνα, νηπιαγωγείο για τα παιδιά τους.
13. Τηλεφωνική ατέλεια.
14. Δωρεάν επισκέψεις σε αρχαιολογικούς και καλλιτεχνικούς χώρους.
15. Δωρεάν διόδια.
16. Δωρεάν εισιτήρια, ξενοδοχεία, γεύματα όταν ταξιδεύουν στο εξωτερικό ως μέλη επιτροπών κλπ..... ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΟΙ ΑΜΟΙΒΕΣ ΤΟΥΣ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ...!!!!
Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012
Απαιτείται «Επιχείρηση Σκούπα»
...για αποτυχημένους πολιτικούς, στείρες πολιτικές και ανίκανους δημοσίους υπαλλήλους
του Βασίλειου Μαρκεζίνη
Το άρθρο δημοσιεύεται στο Παρόν (8/1/2012)
Καθώς η βιοτική κατάσταση του μέσου Έλληνα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, ακόμη και η περίοδος των εορτών (για όσους έχουν ακόμη την οικονομική δυνατότητα να τις εορτάζουν) δεν μπορεί να μας κάνει να παραβλέψουμε ότι οι εξελίξεις προχωρούν αλματωδώς – σε μια στιγμή μάλιστα που, ενώ η Ελλάδα καίγεται, οι Έλληνες πολιτικοί, σαν άλλοι Νέρωνες, συνεχίζουν να παίζουν το βιολί τους…
Εντούτοις, παρά τη διάχυτη μελαγχολική εσωστρέφεια, οι συμπατριώτες μου πρέπει να συνειδητοποιήσουν πλήρως τις πρόσφατες ειδήσεις για τον υποθαλάσσιο πλούτο μας. Εκείνοι οι Έλληνες, λοιπόν, οι οποίοι μέχρι τώρα δεν πίστευαν ούτε εμένα ούτε τους άλλους σχολιαστές που, εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια, τονίζουμε τη σπουδαιότητα της ΑΟΖ και την ανάγκη αναπροσαρμογής της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής οφείλουν σήμερα να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους.
Οι τότε προειδοποιήσεις μου είχαν λάβει ως απάντηση μόνο χωλές δικαιολογίες και επικρίσεις, προερχόμενες από πολιτικά νεκρούς και οριστικά ξεχασμένους υπουργούς Εξωτερικών. Ώς πού όμως μπορεί να φτάσει η πνευματική και πολιτική ανεπάρκεια ανεπάρκεια ενός επικριτή; Θα αρκεστώ απλώς να θυμίσω ότι, στα κοντόφθαλμα άρθρα τους, ορισμένοι «πανεπιστημιακοί», αρωγοί του Υπουργείου Εξωτερικών, αμφισβητούσαν ακόμη και τον ισχυρισμό μου ότι υπήρχε όντως φυσικό αέριο στη συγκεκριμένη περιοχή! Όλοι όμως γνωρίζουν σήμερα όχι μόνο ότι υπάρχει αέριο αλλά και πόσο ακριβώς υπάρχει. Και είμαστε ακόμη στην αρχή!
Τι οφείλουμε όμως να κάνουμε τώρα;
Πρώτον, να συνειδητοποιήσουμε ότι τα κοιτάσματα αερίου στα ισραηλινοκυπριακά σύνορα είναι τεράστια.
Δεύτερον, να αντιληφθούμε πόσο αναγκαίο είναι να αξιολογήσουμε τάχιστα την πρόταση Ρώσων και Ισραηλινών για διεξαγωγή γεωτρήσεων νοτίως της Ιεράπετρας με δικά τους έξοδα – μια και, εξ όσων γνωρίζω, οι Τούρκοι δεν μας έχουν… ακόμη αμφισβητήσει την Κρήτη!
Τρίτον, και σπουδαιότατον, πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία η επικείμενη μετατροπή σε αγγλικό δίκαιο των νέων δανειακών συμβάσεων. Μια και η πτώχευσή μας δεν πρέπει να αποκλείεται, όπως άλλωστε και η επάνοδός μας στην δραχμή, κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι οι πιστωτές μας θα γίνονταν νόμιμοι ιδιοκτήτες των κοιτασμάτων μας! Θα χάναμε έτσι τη μόνη σίγουρη προίκα που μας απομένει! Θα δεχθεί κάτι τέτοιο η πρόσκαιρη κυβέρνησή μας, η οποία κυριαρχεί μεν στη Βουλή αλλά ίσως όχι και στον λαό;
Tέταρτον, καιρός είναι να επανεξετάσουμε, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδιασμού της εξωτερικής μας πολιτικής, τις αυξανόμενες ενδείξεις αστάθειας –οικονομικής και πολιτικής– στο εσωτερικό της Τουρκίας.
Θα πρέπει, έτσι, να υπενθυμίσουμε στον ελληνικό λαό όχι μόνο πόσο ΑΔΙΚΟ είχαν εξαρχής οι άνθρωποι που αρνήθηκαν να διακηρύξουν τα σχετικά με την ΑΟΖ δικαιώματά μας, αλλά και ότι εκείνοι οι δημόσιοι υπάλληλοι που εφάρμοσαν με ενθουσιασμό τη συγκεκριμένη «πολιτική απραξίας» δεν είναι δυνατόν να παραμένουν ακόμη στα καλοπληρωμένα πόστα τους στο Υπουργείο Εξωτερικών, μόνο και μόνο γιατί έχουν … από κάπου πλάτες. Ενώ τα πολιτικά αφεντικά τους τα έχει ήδη καταπιεί η ανελέητη ιστορία, γιατί πρέπει οι ίδιοι να συνεχίζουν να διαμορφώνουν την εξωτερική πολιτική μας;
Όσο και αν κάποια κατεστημένα συμφέροντα –μικροσκοπικά κόμματα, μη επανεκλεγόμενοι (λόγω της γενικής αγανάκτησης) υπουργοί, πολιτικά συνωμοτούσες εφημερίδες– απεχθάνονται την ιδέα των εκλογών, οι εκλογές θα γίνουν αργά ή γρήγορα! Και τότε, το εκλογικό σώμα θα σαρώσει όλα εκείνα τα πολιτικά ζιζάνια που έχουν ριζώσει στη χώρα μας εδώ και δέκα τουλάχιστον χρόνια και παριστάνουν σήμερα τα μεταμορφωμένα και όμορφα λουλούδια…
Μπορεί κάποιοι να νομίζουν ότι οι Έλληνες ξεχνούν γρήγορα ή ότι τους κοροϊδεύεις εύκολα∙ προσωπικά, αρνούμαι να πιστέψω κάτι τέτοιο.
Όλα τα προαναφερθέντα κατεστημένα πρέπει να ξεριζωθούν, να σαρωθούν και να πεταχτούν στον κάλαθο αχρήστων της ιστορίας! Θα πρόσθετα όμως ότι εκεί πρέπει να καταλήξουν και όλα τα αραχνιασμένα μυαλά της Βασιλίσσης Σοφίας, τα οποία μας εμποδίζουν να δούμε καθαρά (τα προβλήματα εξωτερικής πολιτικής).
Την πρόσφατη, κατά τα φαινόμενα ελκυστική, προσφορά των Ρώσων δεν πρέπει απλώς να σπεύσουμε να τη μελετήσουμε με θετική διάθεση: πρέπει επίσης να την επεκτείνουμε και σε άλλες γειτονεύουσες υποθαλάσσιες περιοχές, προσεγγίζοντας και άλλες εταιρείες –λ.χ. αμερικανικές, βρετανικές, γαλλικές–, ώστε να βοηθήσουμε τη χώρα μας να βρει ασφάλεια στο πλαίσιο μιας πολύπλευρης ξένης συμμετοχής στην ενεργειακή μας πολιτική.
Λίγο προτού κάποιοι παραχωρήσουν, κατά τον πλέον ασυγχώρητο τρόπο, σημαντικά νομικά δικαιώματα στους ξένους δανειστές μας, δεν μπορούμε παρά να αντιμετωπίσουμε ως «μάννα εξ ουρανού» τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στις νότιες θάλασσές μας και να λάβουμε τα αναγκαία πολιτικά και νομικά μέτρα που θα τα κρατήσουν μακριά από τα χέρια των πιστωτών μας, οι οποίοι παριστάνουν τους «φίλους» μας.
Όταν σήμερα στο δικαστήριο οδηγούνται εκπρόσωποι της Εκκλησίας, κατηγορούμενοι για αδικήματα που διαπράχθηκαν, σύμφωνα με την κοινή πεποίθηση, με τη συνέργεια πολιτικών οι οποίοι, τεχνηέντως, έχουν αυτοαθωωθεί, δεν θα έπρεπε ο ελληνικός λαός να αρχίσει να σκέφτεται ότι οφείλει να καταλογίσει πολιτικές ή –ίσως– και ποινικές ευθύνες τόσο σε πολιτικούς όσο και άλλους αξιωματούχους για ζημίες που προκάλεσαν στη χώρα με διάφορους τρόπους;
Μια τέτοια δραστική κίνηση θα κέρδιζε ευρεία επιδοκιμασία. Οι δε βουλιμικοί τραπεζίτες –που συνεχώς είναι οι κύριοι ευεργετούμενοι από τις δόσεις που δήθεν πάνε σε συντάξεις και μισθούς–, καθώς και η πανταχού παρούσα Τρόικα, πρέπει να το καταλάβουν: τα έγγραφα που υπογράφονται από φοβισμένους πολιτικούς υπό ασφυκτικές πιέσεις δεν θα μπορούν να προστατεύουν για πάντα τα αφεντικά της.
Ο κ. Τόμσεν, λοιπόν, καλά θα κάνει να φρεσκάρει τις θρησκευτικές του γνώσεις και να καταλάβει ότι ο επαπειλούμενος από τους φίλους του Αρμαγεδδών θα είναι φρικτός: όχι όμως μόνο για τους Έλληνες, αλλά και για τα συμφέροντα που ο ίδιος εκπροσωπεί.
του Βασίλειου Μαρκεζίνη
Το άρθρο δημοσιεύεται στο Παρόν (8/1/2012)
Καθώς η βιοτική κατάσταση του μέσου Έλληνα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, ακόμη και η περίοδος των εορτών (για όσους έχουν ακόμη την οικονομική δυνατότητα να τις εορτάζουν) δεν μπορεί να μας κάνει να παραβλέψουμε ότι οι εξελίξεις προχωρούν αλματωδώς – σε μια στιγμή μάλιστα που, ενώ η Ελλάδα καίγεται, οι Έλληνες πολιτικοί, σαν άλλοι Νέρωνες, συνεχίζουν να παίζουν το βιολί τους…
Εντούτοις, παρά τη διάχυτη μελαγχολική εσωστρέφεια, οι συμπατριώτες μου πρέπει να συνειδητοποιήσουν πλήρως τις πρόσφατες ειδήσεις για τον υποθαλάσσιο πλούτο μας. Εκείνοι οι Έλληνες, λοιπόν, οι οποίοι μέχρι τώρα δεν πίστευαν ούτε εμένα ούτε τους άλλους σχολιαστές που, εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια, τονίζουμε τη σπουδαιότητα της ΑΟΖ και την ανάγκη αναπροσαρμογής της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής οφείλουν σήμερα να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους.
Οι τότε προειδοποιήσεις μου είχαν λάβει ως απάντηση μόνο χωλές δικαιολογίες και επικρίσεις, προερχόμενες από πολιτικά νεκρούς και οριστικά ξεχασμένους υπουργούς Εξωτερικών. Ώς πού όμως μπορεί να φτάσει η πνευματική και πολιτική ανεπάρκεια ανεπάρκεια ενός επικριτή; Θα αρκεστώ απλώς να θυμίσω ότι, στα κοντόφθαλμα άρθρα τους, ορισμένοι «πανεπιστημιακοί», αρωγοί του Υπουργείου Εξωτερικών, αμφισβητούσαν ακόμη και τον ισχυρισμό μου ότι υπήρχε όντως φυσικό αέριο στη συγκεκριμένη περιοχή! Όλοι όμως γνωρίζουν σήμερα όχι μόνο ότι υπάρχει αέριο αλλά και πόσο ακριβώς υπάρχει. Και είμαστε ακόμη στην αρχή!
Τι οφείλουμε όμως να κάνουμε τώρα;
Πρώτον, να συνειδητοποιήσουμε ότι τα κοιτάσματα αερίου στα ισραηλινοκυπριακά σύνορα είναι τεράστια.
Δεύτερον, να αντιληφθούμε πόσο αναγκαίο είναι να αξιολογήσουμε τάχιστα την πρόταση Ρώσων και Ισραηλινών για διεξαγωγή γεωτρήσεων νοτίως της Ιεράπετρας με δικά τους έξοδα – μια και, εξ όσων γνωρίζω, οι Τούρκοι δεν μας έχουν… ακόμη αμφισβητήσει την Κρήτη!
Τρίτον, και σπουδαιότατον, πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία η επικείμενη μετατροπή σε αγγλικό δίκαιο των νέων δανειακών συμβάσεων. Μια και η πτώχευσή μας δεν πρέπει να αποκλείεται, όπως άλλωστε και η επάνοδός μας στην δραχμή, κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι οι πιστωτές μας θα γίνονταν νόμιμοι ιδιοκτήτες των κοιτασμάτων μας! Θα χάναμε έτσι τη μόνη σίγουρη προίκα που μας απομένει! Θα δεχθεί κάτι τέτοιο η πρόσκαιρη κυβέρνησή μας, η οποία κυριαρχεί μεν στη Βουλή αλλά ίσως όχι και στον λαό;
Tέταρτον, καιρός είναι να επανεξετάσουμε, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδιασμού της εξωτερικής μας πολιτικής, τις αυξανόμενες ενδείξεις αστάθειας –οικονομικής και πολιτικής– στο εσωτερικό της Τουρκίας.
Θα πρέπει, έτσι, να υπενθυμίσουμε στον ελληνικό λαό όχι μόνο πόσο ΑΔΙΚΟ είχαν εξαρχής οι άνθρωποι που αρνήθηκαν να διακηρύξουν τα σχετικά με την ΑΟΖ δικαιώματά μας, αλλά και ότι εκείνοι οι δημόσιοι υπάλληλοι που εφάρμοσαν με ενθουσιασμό τη συγκεκριμένη «πολιτική απραξίας» δεν είναι δυνατόν να παραμένουν ακόμη στα καλοπληρωμένα πόστα τους στο Υπουργείο Εξωτερικών, μόνο και μόνο γιατί έχουν … από κάπου πλάτες. Ενώ τα πολιτικά αφεντικά τους τα έχει ήδη καταπιεί η ανελέητη ιστορία, γιατί πρέπει οι ίδιοι να συνεχίζουν να διαμορφώνουν την εξωτερική πολιτική μας;
Όσο και αν κάποια κατεστημένα συμφέροντα –μικροσκοπικά κόμματα, μη επανεκλεγόμενοι (λόγω της γενικής αγανάκτησης) υπουργοί, πολιτικά συνωμοτούσες εφημερίδες– απεχθάνονται την ιδέα των εκλογών, οι εκλογές θα γίνουν αργά ή γρήγορα! Και τότε, το εκλογικό σώμα θα σαρώσει όλα εκείνα τα πολιτικά ζιζάνια που έχουν ριζώσει στη χώρα μας εδώ και δέκα τουλάχιστον χρόνια και παριστάνουν σήμερα τα μεταμορφωμένα και όμορφα λουλούδια…
Μπορεί κάποιοι να νομίζουν ότι οι Έλληνες ξεχνούν γρήγορα ή ότι τους κοροϊδεύεις εύκολα∙ προσωπικά, αρνούμαι να πιστέψω κάτι τέτοιο.
Όλα τα προαναφερθέντα κατεστημένα πρέπει να ξεριζωθούν, να σαρωθούν και να πεταχτούν στον κάλαθο αχρήστων της ιστορίας! Θα πρόσθετα όμως ότι εκεί πρέπει να καταλήξουν και όλα τα αραχνιασμένα μυαλά της Βασιλίσσης Σοφίας, τα οποία μας εμποδίζουν να δούμε καθαρά (τα προβλήματα εξωτερικής πολιτικής).
Την πρόσφατη, κατά τα φαινόμενα ελκυστική, προσφορά των Ρώσων δεν πρέπει απλώς να σπεύσουμε να τη μελετήσουμε με θετική διάθεση: πρέπει επίσης να την επεκτείνουμε και σε άλλες γειτονεύουσες υποθαλάσσιες περιοχές, προσεγγίζοντας και άλλες εταιρείες –λ.χ. αμερικανικές, βρετανικές, γαλλικές–, ώστε να βοηθήσουμε τη χώρα μας να βρει ασφάλεια στο πλαίσιο μιας πολύπλευρης ξένης συμμετοχής στην ενεργειακή μας πολιτική.
Λίγο προτού κάποιοι παραχωρήσουν, κατά τον πλέον ασυγχώρητο τρόπο, σημαντικά νομικά δικαιώματα στους ξένους δανειστές μας, δεν μπορούμε παρά να αντιμετωπίσουμε ως «μάννα εξ ουρανού» τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στις νότιες θάλασσές μας και να λάβουμε τα αναγκαία πολιτικά και νομικά μέτρα που θα τα κρατήσουν μακριά από τα χέρια των πιστωτών μας, οι οποίοι παριστάνουν τους «φίλους» μας.
Όταν σήμερα στο δικαστήριο οδηγούνται εκπρόσωποι της Εκκλησίας, κατηγορούμενοι για αδικήματα που διαπράχθηκαν, σύμφωνα με την κοινή πεποίθηση, με τη συνέργεια πολιτικών οι οποίοι, τεχνηέντως, έχουν αυτοαθωωθεί, δεν θα έπρεπε ο ελληνικός λαός να αρχίσει να σκέφτεται ότι οφείλει να καταλογίσει πολιτικές ή –ίσως– και ποινικές ευθύνες τόσο σε πολιτικούς όσο και άλλους αξιωματούχους για ζημίες που προκάλεσαν στη χώρα με διάφορους τρόπους;
Μια τέτοια δραστική κίνηση θα κέρδιζε ευρεία επιδοκιμασία. Οι δε βουλιμικοί τραπεζίτες –που συνεχώς είναι οι κύριοι ευεργετούμενοι από τις δόσεις που δήθεν πάνε σε συντάξεις και μισθούς–, καθώς και η πανταχού παρούσα Τρόικα, πρέπει να το καταλάβουν: τα έγγραφα που υπογράφονται από φοβισμένους πολιτικούς υπό ασφυκτικές πιέσεις δεν θα μπορούν να προστατεύουν για πάντα τα αφεντικά της.
Ο κ. Τόμσεν, λοιπόν, καλά θα κάνει να φρεσκάρει τις θρησκευτικές του γνώσεις και να καταλάβει ότι ο επαπειλούμενος από τους φίλους του Αρμαγεδδών θα είναι φρικτός: όχι όμως μόνο για τους Έλληνες, αλλά και για τα συμφέροντα που ο ίδιος εκπροσωπεί.
Η επιστολή Παναγιωτακόπουλου
Ethnos.grEthnos.gr
Την παραίτησή του από μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ υπέβαλε ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος με επιστολή του προς τον πρόεδρο του Κινήματος, Γιώργο Παπανδρέου, τονίζοντας ότι οδηγήθηκε σε αυτήν την απόφαση γιατί νιώθει «απογοητευμένος και προδομένος».
«Απογοητευμένος γιατί ειδικά το τελευταίο διάστημα διαπίστωσα ότι κάθε έννοια συντροφικότητας έχει χαθεί. Το μόνο που υπάρχει είναι οι προσωπικοί υπολογισμοί πολλών στελεχών για την «επόμενη ημέρα». Λες και ο λαός ενδιαφέρεται γι' αυτό» αναφέρει ο κ. Παναγιωτακόπουλος στην επιστολή του. «Προδομένος γιατί με τις λανθασμένες πολιτικές καταφέρατε να μετατρέψετε την ελπίδα σε οργή, το δυνατό ΠΑΣΟΚ σε ένα συνασπισμό απαξιωμένων στελεχών, τις ιδέες μας και τις αρχές σε κουρελόχαρτα της ιστορίας, τα όργανα μας σε διακοσμητικά στοιχεία ενός ανύπαρκτου πολιτικού υποκειμένου».
Αναλυτικά η επιστολή:
Προς: Πρόεδρο ΠΑ.ΣΟ.Κ κ. Γ. Παπανδρέου
Κοινοποίηση: Γραμματέα Ε.Σ. ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Μ. Καρχιμάκη
Αγαπητέ πρόεδρε,
Εδώ και δύο χρόνια επισημαίνω το αδιέξοδο της ακολουθούμενης πολιτικής.
Εδώ και δύο χρόνια με επανειλημμένες τοποθετήσεις μου στα κορυφαία όργανα του κινήματος, επισημαίνω το λάθος δρόμο που ακολουθούμε.
Στις τελευταίες εκλογές μια μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού ανέδειξε το ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση και εσένα Πρωθυπουργό. Ήταν η δικαίωση της προσπάθειας που έκανες και κάναμε όλοι μαζί από το 2004. Ήταν ταυτόχρονα η καταγραφή της ελπίδας ενός λεηλατημένου λαού, από την πολιτική της ΝΔ, να αλλάξει η χώρα πορεία. Και μπορούσε να το κάνει. Αρκεί να προσαρμόζαμε τις πολιτικές μας στις αρχές μας, αρκεί να προετοιμαζόμασταν κατάλληλα, αρκεί να εμπιστευόμασταν τη δύναμη και τις ικανότητες του στελεχιακού μας δυναμικού.
Δυστυχώς γρήγορα διαψεύστηκαν οι ελπίδες. Γρήγορα αποδείχθηκαν ανεφάρμοστες οι πολιτικές μας εξαγγελίες, γρήγορα επιστρέψαμε στα γνώριμα από τα προηγούμενα χρόνια πρόσωπα.
Δυστυχώς λανθασμένες επιλογές, φοβικά σύνδρομα και η επιλογή ενός αδύναμου και ανίκανου πολιτικού προσωπικού οδήγησε τη χώρα σε αδιέξοδα.
Προειδοποίησα για τα αποτελέσματα του πρώτου μνημονίου. Δεν ακούστηκα. Οι άνθρωποι που επέλεξες να κυβερνήσουν τη χώρα και που σήμερα κρατάνε αποστάσεις από τις ίδιες τους τις πράξεις, θεώρησαν το μνημόνιο κάτι σαν το ευαγγέλιο!
Κόψιμο μισθών, οριζόντιες περικοπές συντάξεων, διάλυση εργατικής νομοθεσίας, ακρίβεια, εκτίναξη της ανεργίας, ύφεση και μια χώρα όχι στην άκρη του γκρεμού αλλά σε ελεύθερη πτώση.
Και όμως κανένας δε το έβλεπε. Αντίθετα με περίσσεια κομπορρημοσύνη οι Υπουργοί όχι απλά υπερασπίστηκαν αυτές τις πολιτικές αλλά μας οδήγησαν σε πλήρη σύγκρουση με την κοινωνία. Οι κοινωνικές μας συμμαχίες διαλύθηκαν, οδηγηθήκαμε σε πλήρη απομόνωση και το κίνημα πέρασε στην απαξία.
Η οργάνωσή μας μπήκε στην «κατάψυξη», τα στελέχη μας απογοητευμένα και προδομένα αδρανοποιήθηκαν. Καμία διαδικασία, καμία προοπτική.
Η Κυβέρνηση μετατράπηκε σε μια πολιτική Βαβέλ χωρίς συνοχή, χωρίς συναντίληψη, χωρίς σχέδιο, χωρίς στρατηγική.
Ταυτόχρονα και μέσα σε αυτό το κλίμα της αναποτελεσματικότητας, της κομματικής διάλυσης και της επικράτησης προσωπικών στρατηγικών ήρθαν τα γεγονότα του Ιουνίου, που σηματοδότησαν την οριστική απαξίωση του ΠΑΣΟΚ.
Η επιλογή της παραίτησης κάτω από τον ωμό εκβιασμό μερίδας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας οδήγησαν, παραβιάζοντας κάθε έννοια δημοκρατικής διαδικασίας, στην Κυβέρνηση Παπαδήμου με τη συμμετοχή της ακροδεξιάς.
Η ακυβερνησία απέκτησε ονοματεπώνυμο. Οι αγορές είχαν πλέον τον εκπρόσωπο τους στη θέση ευθύνης του Πρωθυπουργού στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας μας.
Η νέα δανειακή σύμβαση αποτελεί την ταφόπλακα κάθε ελπίδας του ελληνικού λαού καθώς πέρα και έξω από τα εκβιαστικά διλλήματα που τέθηκαν αυτές τις ημέρες, είναι σίγουρο ότι αυτές οι πολιτικές δεν μπορούν να δώσουν καμία λύση απλά να παρατείνουν το μαρτύριο των πολιτών αυτής της χώρας.
Αγαπητέ Πρόεδρε,
Νοιώθω απογοητευμένος, νοιώθω και προδομένος.
Απογοητευμένος γιατί ειδικά το τελευταίο διάστημα διαπίστωσα ότι κάθε έννοια συντροφικότητας έχει χαθεί. Το μόνο που υπάρχει είναι οι προσωπικοί υπολογισμοί πολλών στελεχών για την «επόμενη ημέρα». Λες και ο λαός ενδιαφέρεται γι' αυτό!
Προδομένος γιατί με τις λανθασμένες πολιτικές καταφέρατε να μετατρέψετε την ελπίδα σε οργή, το δυνατό ΠΑΣΟΚ σε ένα συνασπισμό απαξιωμένων στελεχών, τις ιδέες μας και τις αρχές σε κουρελόχαρτα της ιστορίας, τα όργανα μας σε διακοσμητικά στοιχεία ενός ανύπαρκτου πολιτικού υποκειμένου.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες μου είναι αδύνατο να συνεχίσω να συμμετάσχω στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ.
Σας υποβάλλω την παραίτησή μου από μέλος του.
Θα συνεχίσω σαν απλό μέλος του κινήματος να δίνω τον αγώνα μου, μαζί με όσους συντρόφους και συντρόφισσες έχουν ακόμη κουράγιο και υπομονή, για να ανατρέψουμε αυτή την πορεία προς το χάος. Η χώρα υποφέρει και απαιτεί δημοκρατική και προοδευτική διέξοδο, που αυτό το ΠΑΣΟΚ, με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν μπορεί να δώσει.
Πρέπει να το αλλάξουμε.
Πρέπει να συναντήσουμε και πάλι τις ρίζες μας, ειδικά σήμερα που οι έννοιες της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Κυριαρχίας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρες.
Θα σταθώ απέναντι στην προσπάθεια συντηρητικής μετάλλαξης του κινήματος αλλά και στις προσωπικές στρατηγικές ανθρώπων που χωρίς να έχουν συνείδηση της παράταξης αναζητούν καταφύγιο από τη λαϊκή και κομματική οργή».
Την παραίτησή του από μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ υπέβαλε ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος με επιστολή του προς τον πρόεδρο του Κινήματος, Γιώργο Παπανδρέου, τονίζοντας ότι οδηγήθηκε σε αυτήν την απόφαση γιατί νιώθει «απογοητευμένος και προδομένος».
«Απογοητευμένος γιατί ειδικά το τελευταίο διάστημα διαπίστωσα ότι κάθε έννοια συντροφικότητας έχει χαθεί. Το μόνο που υπάρχει είναι οι προσωπικοί υπολογισμοί πολλών στελεχών για την «επόμενη ημέρα». Λες και ο λαός ενδιαφέρεται γι' αυτό» αναφέρει ο κ. Παναγιωτακόπουλος στην επιστολή του. «Προδομένος γιατί με τις λανθασμένες πολιτικές καταφέρατε να μετατρέψετε την ελπίδα σε οργή, το δυνατό ΠΑΣΟΚ σε ένα συνασπισμό απαξιωμένων στελεχών, τις ιδέες μας και τις αρχές σε κουρελόχαρτα της ιστορίας, τα όργανα μας σε διακοσμητικά στοιχεία ενός ανύπαρκτου πολιτικού υποκειμένου».
Αναλυτικά η επιστολή:
Προς: Πρόεδρο ΠΑ.ΣΟ.Κ κ. Γ. Παπανδρέου
Κοινοποίηση: Γραμματέα Ε.Σ. ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Μ. Καρχιμάκη
Αγαπητέ πρόεδρε,
Εδώ και δύο χρόνια επισημαίνω το αδιέξοδο της ακολουθούμενης πολιτικής.
Εδώ και δύο χρόνια με επανειλημμένες τοποθετήσεις μου στα κορυφαία όργανα του κινήματος, επισημαίνω το λάθος δρόμο που ακολουθούμε.
Στις τελευταίες εκλογές μια μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού ανέδειξε το ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση και εσένα Πρωθυπουργό. Ήταν η δικαίωση της προσπάθειας που έκανες και κάναμε όλοι μαζί από το 2004. Ήταν ταυτόχρονα η καταγραφή της ελπίδας ενός λεηλατημένου λαού, από την πολιτική της ΝΔ, να αλλάξει η χώρα πορεία. Και μπορούσε να το κάνει. Αρκεί να προσαρμόζαμε τις πολιτικές μας στις αρχές μας, αρκεί να προετοιμαζόμασταν κατάλληλα, αρκεί να εμπιστευόμασταν τη δύναμη και τις ικανότητες του στελεχιακού μας δυναμικού.
Δυστυχώς γρήγορα διαψεύστηκαν οι ελπίδες. Γρήγορα αποδείχθηκαν ανεφάρμοστες οι πολιτικές μας εξαγγελίες, γρήγορα επιστρέψαμε στα γνώριμα από τα προηγούμενα χρόνια πρόσωπα.
Δυστυχώς λανθασμένες επιλογές, φοβικά σύνδρομα και η επιλογή ενός αδύναμου και ανίκανου πολιτικού προσωπικού οδήγησε τη χώρα σε αδιέξοδα.
Προειδοποίησα για τα αποτελέσματα του πρώτου μνημονίου. Δεν ακούστηκα. Οι άνθρωποι που επέλεξες να κυβερνήσουν τη χώρα και που σήμερα κρατάνε αποστάσεις από τις ίδιες τους τις πράξεις, θεώρησαν το μνημόνιο κάτι σαν το ευαγγέλιο!
Κόψιμο μισθών, οριζόντιες περικοπές συντάξεων, διάλυση εργατικής νομοθεσίας, ακρίβεια, εκτίναξη της ανεργίας, ύφεση και μια χώρα όχι στην άκρη του γκρεμού αλλά σε ελεύθερη πτώση.
Και όμως κανένας δε το έβλεπε. Αντίθετα με περίσσεια κομπορρημοσύνη οι Υπουργοί όχι απλά υπερασπίστηκαν αυτές τις πολιτικές αλλά μας οδήγησαν σε πλήρη σύγκρουση με την κοινωνία. Οι κοινωνικές μας συμμαχίες διαλύθηκαν, οδηγηθήκαμε σε πλήρη απομόνωση και το κίνημα πέρασε στην απαξία.
Η οργάνωσή μας μπήκε στην «κατάψυξη», τα στελέχη μας απογοητευμένα και προδομένα αδρανοποιήθηκαν. Καμία διαδικασία, καμία προοπτική.
Η Κυβέρνηση μετατράπηκε σε μια πολιτική Βαβέλ χωρίς συνοχή, χωρίς συναντίληψη, χωρίς σχέδιο, χωρίς στρατηγική.
Ταυτόχρονα και μέσα σε αυτό το κλίμα της αναποτελεσματικότητας, της κομματικής διάλυσης και της επικράτησης προσωπικών στρατηγικών ήρθαν τα γεγονότα του Ιουνίου, που σηματοδότησαν την οριστική απαξίωση του ΠΑΣΟΚ.
Η επιλογή της παραίτησης κάτω από τον ωμό εκβιασμό μερίδας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας οδήγησαν, παραβιάζοντας κάθε έννοια δημοκρατικής διαδικασίας, στην Κυβέρνηση Παπαδήμου με τη συμμετοχή της ακροδεξιάς.
Η ακυβερνησία απέκτησε ονοματεπώνυμο. Οι αγορές είχαν πλέον τον εκπρόσωπο τους στη θέση ευθύνης του Πρωθυπουργού στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας μας.
Η νέα δανειακή σύμβαση αποτελεί την ταφόπλακα κάθε ελπίδας του ελληνικού λαού καθώς πέρα και έξω από τα εκβιαστικά διλλήματα που τέθηκαν αυτές τις ημέρες, είναι σίγουρο ότι αυτές οι πολιτικές δεν μπορούν να δώσουν καμία λύση απλά να παρατείνουν το μαρτύριο των πολιτών αυτής της χώρας.
Αγαπητέ Πρόεδρε,
Νοιώθω απογοητευμένος, νοιώθω και προδομένος.
Απογοητευμένος γιατί ειδικά το τελευταίο διάστημα διαπίστωσα ότι κάθε έννοια συντροφικότητας έχει χαθεί. Το μόνο που υπάρχει είναι οι προσωπικοί υπολογισμοί πολλών στελεχών για την «επόμενη ημέρα». Λες και ο λαός ενδιαφέρεται γι' αυτό!
Προδομένος γιατί με τις λανθασμένες πολιτικές καταφέρατε να μετατρέψετε την ελπίδα σε οργή, το δυνατό ΠΑΣΟΚ σε ένα συνασπισμό απαξιωμένων στελεχών, τις ιδέες μας και τις αρχές σε κουρελόχαρτα της ιστορίας, τα όργανα μας σε διακοσμητικά στοιχεία ενός ανύπαρκτου πολιτικού υποκειμένου.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες μου είναι αδύνατο να συνεχίσω να συμμετάσχω στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ.
Σας υποβάλλω την παραίτησή μου από μέλος του.
Θα συνεχίσω σαν απλό μέλος του κινήματος να δίνω τον αγώνα μου, μαζί με όσους συντρόφους και συντρόφισσες έχουν ακόμη κουράγιο και υπομονή, για να ανατρέψουμε αυτή την πορεία προς το χάος. Η χώρα υποφέρει και απαιτεί δημοκρατική και προοδευτική διέξοδο, που αυτό το ΠΑΣΟΚ, με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν μπορεί να δώσει.
Πρέπει να το αλλάξουμε.
Πρέπει να συναντήσουμε και πάλι τις ρίζες μας, ειδικά σήμερα που οι έννοιες της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Κυριαρχίας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρες.
Θα σταθώ απέναντι στην προσπάθεια συντηρητικής μετάλλαξης του κινήματος αλλά και στις προσωπικές στρατηγικές ανθρώπων που χωρίς να έχουν συνείδηση της παράταξης αναζητούν καταφύγιο από τη λαϊκή και κομματική οργή».
''Κανείς δεν πιστεύει την Ελλάδα – Κανέναν δεν εμπιστεύεται η Ελλάδα''
Νίκος Κονιτόπουλος
Πηγή: http://www.newsit.gr
Οι Financial Times χρησιμοποιούν ένα ρητό του Σόλωνα για να δείξουν πόσο αναξιόπιστη έγινε η χώρα μας:''όλοι οι όρκοι του κόσμου δεν αξίζουν όταν βγαίνουν από το στόμα ενός ανθρώπου που δεν μπορεί ή δεν θέλει να τιμήσει τα λόγια του''.
Διαβάστε όλο το άρθρο με τίτλο ''Οι προσβολές βλάπτουν την οικονομία''
Η ακεραιότητα του χαρακτήρα αξίζει περισσότερη εμπιστοσύνη από τον όρκο, έλεγε ο Σόλων.Στην αρχή υπήρχε εμπιστοσύνη ή τουλάχιστον έτσι έδειχνε. Η Ελλάδα, αντιμέτωπη κατά πρόσωπο με την χρεοκοπία, υποσχέθηκε τις πλέον βαθιές μεταρρυθμίσεις στο κράτος, την κοινωνία και την οικονομία από το 1981 που εισήλθε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι σύμμαχοι της Ελλάδας άφησαν στην άκρη της επιφυλάξεις τους και δέχτηκαν τις υποσχέσεις. Βέβαια, με την απειλή που έθετε η κρίση χρεών στην επιβίωση της ευρωζώνης, δεν είχαν και πολλές επιλογές. Ετσι, συμφώνησαν πακέτο βοήθειας 110 δισ. ευρώ προς την Αθήνα τον Μάιο 2010.
Σήμερα, μετά από δύο χρόνια ατελείωτης πολιτικής αταξίας, γραφειοκρατικής παρακώλυσης και κοινωνικής αντίδρασης, που φτάνει στα όρια της παρανομίας, οι μεταρρυθμίσεις δεν επαρκούν στις απαιτήσεις των διεθνών πιστωτών της Ελλάδας.
Ο κίνδυνος εθνικής οικονομικής κατάρρευσης αυξάνεται, με την οικονομία να συρρικνώνεται 7% στο δ΄ τρίμηνο. Όμως πλέον οι δυναμικές της κρίσης έχουν αλλάξει πολύ. Όπως έγινε φανερό μέσα στην εβδομάδα, η πίστη της Ευρώπης ότι η Ελλάδα θα κάνει αυτό που λέει, έχει σχεδόν εξανεμιστεί. Ο Σόλων δεν θα εκπλησσόταν. Ολοι οι όρκοι του κόσμου, έλεγε, δεν αξίζουν όταν βγαίνουν από το στόμα ενός ανθρώπου που δεν μπορεί ή δεν θέλει να τιμήσει τα λόγια του.
Ορισμένοι Ευρωπαίοι ρυθμιστές πλέον δεν «χάφτουν» τον ισχυρισμό ότι η αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα δημιουργήσει υπαρξιακό κίνδυνο στην νομισματική ενοποίηση.
Οπότε τα χέρια της Ελλάδας είναι διπλά δεμένα: Πιέζεται να επιβάλλει ακόμη πιο αυστηρά μέτρα λιτότητας και δεν απολαμβάνει την εμπιστοσύνη ότι θα κάνει αυτό που λέει.
Οι Έλληνες κατά συντριπτική πλειοψηφία θέλουν να μείνουν στην ευρωζώνη. Όμως βιώνουν πλεον τον 5ο συνεχόμενο χρόνο ύφεσης. Ενας στους πέντε Έλληνες είναι άνεργος. Όπως είναι κατανοητό, εκατομμύρια φοβούνται ότι δεν υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ. Αυτό από μόνο του αποστραγγίζει την εμπιστοσύνη και υπονομεύει την οικονομική ανάκαμψη.
Το χειρότερο όμως είναι ότι υπάρχει μια αργή ζύμωση κακοηθών μορφών δυσπιστίας στην ελληνική κοινωνία, που στραγγαλίζει έναν ειλικρινή εθνικό αγώνα αυτό-αναγέννησης. Και αυτή η κακοήθεια είναι πιο σοβαρό εμπόδιο στο να ξεπεραστεί η κρίση, από την δυσπιστία ανάμεσα στους Έλληνες και τους ξένους πιστωτές.
Το πρώτο σημείο είναι η σχέση ανάμεσα στις ελληνικές πολιτικές τάξεις και τους ψηφοφόρους. Οι Έλληνες επιρρίπτουν στους ηγέτες ότι άφησαν την χώρα να διολισθήσει στο χείλος της καταστροφής. Αν γίνουν εκλογές τον Απρίλιο η αποστροφή θα εκδηλωθεί με μια μεγάλη ψήφο διαμαρτυρίας, που θα επιφέρει ένα διαμελισμένο κοινοβούλιο με κανένα κόμμα με πλειοψηφία. Δεν θα είναι καλή βάση για μια γενναία κυβέρνηση που έχει στόχο τις μεταρρυθμίσεις.
Η αντίθεση με την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ισπανία, είναι ενδεικτική. Εκεί τους τελευταίους 12 μήνες οι ψηφοφόροι έχουν διώξει τους παλαιούς ηγέτες με εκλογές κι έχουν νέες κυβερνήσεις. Κάθε κυβέρνηση έχει στρωθεί στην δουλειά και προωθεί τις απαραίτητες κινήσεις για μεταρρυθμίσεις. Στην Ελλάδα δεν θα υπάρχει η αίσθηση ότι γίνεται μια νέα αρχή.
Εν συνεχεία, η κρίση έχει πλήξει την εμπιστοσύνη στους δημόσιους θεσμούς κι έχει προκαλέσει ποικίλες εντάσεις ανάμεσα στις κοινωνικές κι επαγγελματικές τάξεις Ελλήνων. Η μεσαία και χαμηλή τάξη υποπτεύεται ότι οι πλούσιοι φοροδιαφεύγουν και βγάζουν τα χρήματα στο εξωτερικό. Αλλά η σταθερή εκροή καταθέσεων από της ελληνικές τράπεζες δείχνει ότι υπάρχει μια γενικότερη απουσια εμπιστοσύνης στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Οι μικροί επιχειρηματίες και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, αντιπαρατίθενται με τους δημοσίους υπαλλήλους, καθώς οι πρώτοι έχουν επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος των φορολογικών αυξήσεων και περικοπών σε θέσεις, μισθούς και συντάξεις, ενώ οι δεύτεροι, που συχνά ευνοήθηκαν από πολιτικό πατρονάρισμα, παραμένουν στις θέσεις τους.
Με την ανεργία μεταξύ των νέων να πλησιάζει το 50%, οι νεαροί Έλληνες δεν έχουν εμπιστοσύνη ότι το οικονομικό σύστημα που κατασκεύασαν οι γηραιότεροι θα αποδώσει τις θέσεις εργασίας που τους είχαν υποσχεθεί όταν σπούδαζαν. Κάποιοι από αυτούς βρίσκονται ανάμεσα στους δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές που συμμετείχαν στις διαμαρτυρίες της περασμένης Κυριακής στην Αθήνα. Ωστόσο οι εμπρησμοί και οι λεηλασίες και οι επιθέσεις κατά της αστυνομίας ήταν το έργο εξτρεμιστών που βιάζονται να γράψουν μια άλλη σελίδα στην σύγχρονη ελληνική ιστορία της πολιτικής βίας.
Η Ελλάδα δεν είναι η Ρωσία του 1917, μια κοινωνία ανεβασμένη στο χείλος της επανάστασης. Δεν είναι ούτε η Ελλάδα του 1946, ενός έθνος που διολισθαίνει σε εμφύλιο πόλεμο. Όμως είναι μια κοινωνία όπου φθίνει η πίστη στο κράτος, το πολιτικό σύστημα και την οικονομία. Κι αυτή η κατάσταση είναι τόσο αφόρητη, όσο και το δανειακό βάρος της Ελλάδας
Πηγή: http://www.newsit.gr
Οι Financial Times χρησιμοποιούν ένα ρητό του Σόλωνα για να δείξουν πόσο αναξιόπιστη έγινε η χώρα μας:''όλοι οι όρκοι του κόσμου δεν αξίζουν όταν βγαίνουν από το στόμα ενός ανθρώπου που δεν μπορεί ή δεν θέλει να τιμήσει τα λόγια του''.
Διαβάστε όλο το άρθρο με τίτλο ''Οι προσβολές βλάπτουν την οικονομία''
Η ακεραιότητα του χαρακτήρα αξίζει περισσότερη εμπιστοσύνη από τον όρκο, έλεγε ο Σόλων.Στην αρχή υπήρχε εμπιστοσύνη ή τουλάχιστον έτσι έδειχνε. Η Ελλάδα, αντιμέτωπη κατά πρόσωπο με την χρεοκοπία, υποσχέθηκε τις πλέον βαθιές μεταρρυθμίσεις στο κράτος, την κοινωνία και την οικονομία από το 1981 που εισήλθε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι σύμμαχοι της Ελλάδας άφησαν στην άκρη της επιφυλάξεις τους και δέχτηκαν τις υποσχέσεις. Βέβαια, με την απειλή που έθετε η κρίση χρεών στην επιβίωση της ευρωζώνης, δεν είχαν και πολλές επιλογές. Ετσι, συμφώνησαν πακέτο βοήθειας 110 δισ. ευρώ προς την Αθήνα τον Μάιο 2010.
Σήμερα, μετά από δύο χρόνια ατελείωτης πολιτικής αταξίας, γραφειοκρατικής παρακώλυσης και κοινωνικής αντίδρασης, που φτάνει στα όρια της παρανομίας, οι μεταρρυθμίσεις δεν επαρκούν στις απαιτήσεις των διεθνών πιστωτών της Ελλάδας.
Ο κίνδυνος εθνικής οικονομικής κατάρρευσης αυξάνεται, με την οικονομία να συρρικνώνεται 7% στο δ΄ τρίμηνο. Όμως πλέον οι δυναμικές της κρίσης έχουν αλλάξει πολύ. Όπως έγινε φανερό μέσα στην εβδομάδα, η πίστη της Ευρώπης ότι η Ελλάδα θα κάνει αυτό που λέει, έχει σχεδόν εξανεμιστεί. Ο Σόλων δεν θα εκπλησσόταν. Ολοι οι όρκοι του κόσμου, έλεγε, δεν αξίζουν όταν βγαίνουν από το στόμα ενός ανθρώπου που δεν μπορεί ή δεν θέλει να τιμήσει τα λόγια του.
Ορισμένοι Ευρωπαίοι ρυθμιστές πλέον δεν «χάφτουν» τον ισχυρισμό ότι η αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα δημιουργήσει υπαρξιακό κίνδυνο στην νομισματική ενοποίηση.
Οπότε τα χέρια της Ελλάδας είναι διπλά δεμένα: Πιέζεται να επιβάλλει ακόμη πιο αυστηρά μέτρα λιτότητας και δεν απολαμβάνει την εμπιστοσύνη ότι θα κάνει αυτό που λέει.
Οι Έλληνες κατά συντριπτική πλειοψηφία θέλουν να μείνουν στην ευρωζώνη. Όμως βιώνουν πλεον τον 5ο συνεχόμενο χρόνο ύφεσης. Ενας στους πέντε Έλληνες είναι άνεργος. Όπως είναι κατανοητό, εκατομμύρια φοβούνται ότι δεν υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ. Αυτό από μόνο του αποστραγγίζει την εμπιστοσύνη και υπονομεύει την οικονομική ανάκαμψη.
Το χειρότερο όμως είναι ότι υπάρχει μια αργή ζύμωση κακοηθών μορφών δυσπιστίας στην ελληνική κοινωνία, που στραγγαλίζει έναν ειλικρινή εθνικό αγώνα αυτό-αναγέννησης. Και αυτή η κακοήθεια είναι πιο σοβαρό εμπόδιο στο να ξεπεραστεί η κρίση, από την δυσπιστία ανάμεσα στους Έλληνες και τους ξένους πιστωτές.
Το πρώτο σημείο είναι η σχέση ανάμεσα στις ελληνικές πολιτικές τάξεις και τους ψηφοφόρους. Οι Έλληνες επιρρίπτουν στους ηγέτες ότι άφησαν την χώρα να διολισθήσει στο χείλος της καταστροφής. Αν γίνουν εκλογές τον Απρίλιο η αποστροφή θα εκδηλωθεί με μια μεγάλη ψήφο διαμαρτυρίας, που θα επιφέρει ένα διαμελισμένο κοινοβούλιο με κανένα κόμμα με πλειοψηφία. Δεν θα είναι καλή βάση για μια γενναία κυβέρνηση που έχει στόχο τις μεταρρυθμίσεις.
Η αντίθεση με την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ισπανία, είναι ενδεικτική. Εκεί τους τελευταίους 12 μήνες οι ψηφοφόροι έχουν διώξει τους παλαιούς ηγέτες με εκλογές κι έχουν νέες κυβερνήσεις. Κάθε κυβέρνηση έχει στρωθεί στην δουλειά και προωθεί τις απαραίτητες κινήσεις για μεταρρυθμίσεις. Στην Ελλάδα δεν θα υπάρχει η αίσθηση ότι γίνεται μια νέα αρχή.
Εν συνεχεία, η κρίση έχει πλήξει την εμπιστοσύνη στους δημόσιους θεσμούς κι έχει προκαλέσει ποικίλες εντάσεις ανάμεσα στις κοινωνικές κι επαγγελματικές τάξεις Ελλήνων. Η μεσαία και χαμηλή τάξη υποπτεύεται ότι οι πλούσιοι φοροδιαφεύγουν και βγάζουν τα χρήματα στο εξωτερικό. Αλλά η σταθερή εκροή καταθέσεων από της ελληνικές τράπεζες δείχνει ότι υπάρχει μια γενικότερη απουσια εμπιστοσύνης στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Οι μικροί επιχειρηματίες και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, αντιπαρατίθενται με τους δημοσίους υπαλλήλους, καθώς οι πρώτοι έχουν επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος των φορολογικών αυξήσεων και περικοπών σε θέσεις, μισθούς και συντάξεις, ενώ οι δεύτεροι, που συχνά ευνοήθηκαν από πολιτικό πατρονάρισμα, παραμένουν στις θέσεις τους.
Με την ανεργία μεταξύ των νέων να πλησιάζει το 50%, οι νεαροί Έλληνες δεν έχουν εμπιστοσύνη ότι το οικονομικό σύστημα που κατασκεύασαν οι γηραιότεροι θα αποδώσει τις θέσεις εργασίας που τους είχαν υποσχεθεί όταν σπούδαζαν. Κάποιοι από αυτούς βρίσκονται ανάμεσα στους δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές που συμμετείχαν στις διαμαρτυρίες της περασμένης Κυριακής στην Αθήνα. Ωστόσο οι εμπρησμοί και οι λεηλασίες και οι επιθέσεις κατά της αστυνομίας ήταν το έργο εξτρεμιστών που βιάζονται να γράψουν μια άλλη σελίδα στην σύγχρονη ελληνική ιστορία της πολιτικής βίας.
Η Ελλάδα δεν είναι η Ρωσία του 1917, μια κοινωνία ανεβασμένη στο χείλος της επανάστασης. Δεν είναι ούτε η Ελλάδα του 1946, ενός έθνος που διολισθαίνει σε εμφύλιο πόλεμο. Όμως είναι μια κοινωνία όπου φθίνει η πίστη στο κράτος, το πολιτικό σύστημα και την οικονομία. Κι αυτή η κατάσταση είναι τόσο αφόρητη, όσο και το δανειακό βάρος της Ελλάδας
Ο μηδενισμός ως «προοδευτική» θρησκοληψία
του Χρήστου Γιανναρά
Για μια ακόμα φορά, τα σχήματα που εφευρίσκουμε για να πετύχουμε τον ηδονικό διχασμό μας οι Eλληνες είναι επιπόλαια, μωρότατα: Mιλάμε για τους «κακούς» Mνημονιακούς και τους «καλούς» Aντιμνημονιακούς – και τούμπαλιν.
Ποιο το κριτήριο των χαρακτηρισμών «καλός» και «κακός»; Aν είναι η φιλοπατρία, η κοινωνική ευαισθησία, η ανιδιοτέλεια, τότε η αντιθετική διαστολή διαψεύδεται. Διότι υπάρχουν «Mνημονιακοί» που βλέπουν την υποταγή στα Mνημόνια ως ευκαιρία να μας επιβληθεί έξωθεν αυτό που μόνοι μας δεν καταφέρνουμε: Nα καταλυθεί το παρασιτικό κράτος μας, δηλαδή το καθεστώς της κομματοκρατίας. Nα εξαλειφθεί ο παρακρατικός (σε ρόλο στρατού κατοχής) συνδικαλισμός, κατεστημένο ανομίας και αυθαιρεσίας. Nα αποκατασταθεί αξιοκρατία, δηλαδή κίνητρα δημιουργίας, παραγωγικότητας, να χαλιναγωγηθεί ο δανεισμός.
Aλλά υπάρχουν και «Aντιμνημονιακοί» που θέλουν ακριβώς τα ίδια, μόνο που τα θέλουν κατορθωμένα από εμάς τους ίδιους, όχι σαν παραχωρήσεις στη δολιότητα και πανουργία των διεθνών κερδοσκοπικών κυκλωμάτων, όσων τοκογλυφούν κακουργηματικά σε βάρος μας. Θέλουν, η πίεση ενός λαϊκού ξεσηκωμού, η καθολική αποδοκιμασία του φαύλου και ανίκανου πολιτικού προσωπικού, να υποχρεώσει το υπάρχον κομματικό σύστημα σε αυτοκατάργηση. Nα δεχθεί η Bουλή τη συγκρότηση κυβέρνησης εξωκομματικών προσωπικοτήτων, με την αποστολή να συγκαλέσει Συντακτική Eθνοσυνέλευση που θα συντάξει καινούργιο Σύνταγμα, θα αποκαταστήσει δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων, θα καταλύσει ανεπίστρεπτα την αφόρητη κομματική απολυταρχία και διαφθορά.
Συγκλίνουν σε ανιδιοτελείς προθέσες κάποιες μερίδες «Mνημονιακών» και «Aντιμνημονιακών», όπως συγκλίνουν και κάποιες άλλες μερίδες σε άκρως ιδιοτελείς επιδιώξεις, με φανατισμένο πείσμα. Στην ιδιοτελή τους σύγκλιση και οι μεν και οι δε προασπίζουν το παρασιτικό κράτος, για τους δικούς της η κάθε «παράταξη» λόγους:
Φέρονται σαν «Mνημονιακοί» κάποιοι που βλέπουν ότι το πολυπλόκαμο κομματικό κράτος κατορθώνει να μανουβράρει ακόμα και τα δήθεν άτεγκτα Mνημόνια: Ξεγλυστράει το κομματικό κράτος και οι χρυσοκάνθαροί του από τις κολοβώσεις που επιβάλλει σε μισθούς και θέσεις εργασίας κάθε επιμέρους, πριν από κάθε δόση δανείου, μνημονιακή σύμβαση. Kανένας κ. Thomson δεν διανοείται να απαιτήσει την απόλυση ή τον περιορισμό των αναρίθμητων (χρυσοπληρωμένων) «ειδικών συμβούλων» που συνοδεύουν κάθε υπουργό σε οποιοδήποτε υπουργείο ακυρώνοντας και τη σκιώδη λειτουργικότητα της δημόσιας διοίκησης. Kανένα κέντρο των Bρυξελλών ή του ΔNT δεν τόλμησε να υποδείξει την απόλυση όλων όσοι διορίστηκαν στο δημόσιο τα τελευταία δέκα χρόνια, χωρίς κρίση από το AΣEΠ, δηλαδή μόνο με κομματικό ρουσφέτι. Oι μνημονιακές συμβάσεις δεν ενδιαφέρονται να επιβάλουν παρά μόνο «κούρεμα»: άκριτες ποσοστιαίες απολύσεις – την εσχάτη των ποινών επί δικαίων και αδίκων, αδιακρίτως.
Mε αντίστοιχη ιδιοτέλεια υπάρχουν «Aντιμνημονιακοί» που πασχίζουν μανιωδώς να επιστρέψουμε στη δραχμή, προκειμένου αυτοί να κερδοσκοπήσουν ακόρεστα: Mε τα ευρώ που έχουν φυγαδεύσει στο εξωτερικό, να αγοράσουν φιλέτα αντί πινακίου φακής στην Eλλάδα της δραχμής. Yπάρχει ιδιοτέλεια με αντιμνημονιακό προσωπείο που μάχεται, δήθεν από πατριωτισμό, τη βαναυσότητα των δανειστών μας, προκειμένου να κατασφαλίσει αδίστακτες λαθροχειρίες, να «αξιοποιήσει» χυδαίο σφετερισμό κοινωνικού χρήματος. Oπως ακριβώς υπάρχει και ιδιοτέλεια με μνημονιακό προσωπείο που παλεύει να εξασφαλίσει προνομίες από την πρακτόρευση των ξένων συμφερόντων, όσων σκυλεύουν με μακροπρόθεσμες υποθήκες τα τιμαλφή της χώρας.
Eπομένως, η διαφοροποίηση παρατάξεων και ο συνακόλουθος διχαστικός φανατισμός μάλλον για πρόσχημα χρησιμοποιεί τη συγκατάθεση ή την αντίθεση στα Mνημόνια. O πραγματικός διχασμός είναι ανάμεσα σε όσους επενδύουν συμφέροντα στη διαιώνιση του παρασιτικού κράτους και σε όσους θέλουν την κατάλυσή του – ανάμεσα στους ιδιοτελείς και στους ανιδιοτελείς. Kαι, ευτυχώς, η ιδιοτέλεια δεν κρύβεται όσο και αν φτιασιδωθεί. Eίναι αμέσως ευδιάκριτη στα κείμενα, στα λόγια, στα πρόσωπα.
Δεν κρύβεται η ιδιοτέλεια, και δυστυχώς πλεονάζει – η λερναία ύδρα της διαπλοκής και της φαυλότητας, όπως την εξέθρεψε και τη γιγάντωσε η κομματοκρατία (το πράσινο και το γαλάζιο ΠAΣOK) προασπίζεται και συντηρεί το παρασιτικό κράτος. Δεν επιδέχεται βελτιώσεις και επιδιορθώσεις το κατεστημένο της διαφθοράς και της ανικανότητας, το κράτος του παρασιτισμού. Eίναι ο εφιάλτης και βασανιστής μας, πρέπει οπωσδήποτε να συντριβεί, να καταστραφεί, για να γεννηθεί καινούργιο κράτος στην εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών. Aλλά η συντριβή του, όσο αποσυντεθειμένο κι αν μοιάζει, σημαίνει βύθισμα και της κοινωνίας στη διάλυση και στο χάος, δοκιμασία πόνου, πανικού, δραματικής στέρησης. Που επέρχεται αναπόδραστα.
Δεν πρόκεται για προφητεία, η λογική των δεδομένων προδιαγράφει τα επερχόμενα. Στη διαχείριση της μετοχής μας στην ευρωπαϊκή κοσμογονία το σκαρί μας, το κράτος μας, αποδείχτηκε όχι μόνο αδύναμο, αλλά κυρίως γελοίο. ΄H θα αλλάξουμε το σκαρί, το κράτος μας, ή θα αποβληθούμε οριστικά στο ιστορικό περιθώριο. Kατά τούτο η επερχόμενη αναπότρεπτη καταστροφή φέρνει ελπίδα. Tη μόνη ελπίδα να συνεχιστεί η παρουσία του Eλληνισμού στην Iστορία.
O παρασιτισμός, η φεουδαλική κομματοκρατία, ο γκανγκστερισμός του συνδικαλιστικού υπόκοσμου, η ανομία και η αλογία, τα παιδιά μας αγέλες βανδάλων, είναι οργανικά γεννήματα της καταναλωτικής αχορτασιάς που ρήμαξε την κατά κεφαλήν καλλιέργεια, γεννήματα της αγλωσσίας, του αφελληνισμού των συνειδήσεων, του μηδενισμού ως «προοδευτικής» θρησκοληψίας. Aν τίποτα πια δεν μπορεί να λειτουργήσει στην Eλλάδα σήμερα, ούτε καν η χρησιμοθηρική υποταγή στα Mνημόνια, είναι γιατί κάθε έμπρακτο αντίκρισμα της ελληνικότητας εξαλείφθηκε από μια κρίσιμη, για τον κοινό προσανατολισμό, μάζα πληθυσμού.
H επερχόμενη καταστροφή μοιάζει η μόνη ρεαλιστική μας ελπίδα.
Για μια ακόμα φορά, τα σχήματα που εφευρίσκουμε για να πετύχουμε τον ηδονικό διχασμό μας οι Eλληνες είναι επιπόλαια, μωρότατα: Mιλάμε για τους «κακούς» Mνημονιακούς και τους «καλούς» Aντιμνημονιακούς – και τούμπαλιν.
Ποιο το κριτήριο των χαρακτηρισμών «καλός» και «κακός»; Aν είναι η φιλοπατρία, η κοινωνική ευαισθησία, η ανιδιοτέλεια, τότε η αντιθετική διαστολή διαψεύδεται. Διότι υπάρχουν «Mνημονιακοί» που βλέπουν την υποταγή στα Mνημόνια ως ευκαιρία να μας επιβληθεί έξωθεν αυτό που μόνοι μας δεν καταφέρνουμε: Nα καταλυθεί το παρασιτικό κράτος μας, δηλαδή το καθεστώς της κομματοκρατίας. Nα εξαλειφθεί ο παρακρατικός (σε ρόλο στρατού κατοχής) συνδικαλισμός, κατεστημένο ανομίας και αυθαιρεσίας. Nα αποκατασταθεί αξιοκρατία, δηλαδή κίνητρα δημιουργίας, παραγωγικότητας, να χαλιναγωγηθεί ο δανεισμός.
Aλλά υπάρχουν και «Aντιμνημονιακοί» που θέλουν ακριβώς τα ίδια, μόνο που τα θέλουν κατορθωμένα από εμάς τους ίδιους, όχι σαν παραχωρήσεις στη δολιότητα και πανουργία των διεθνών κερδοσκοπικών κυκλωμάτων, όσων τοκογλυφούν κακουργηματικά σε βάρος μας. Θέλουν, η πίεση ενός λαϊκού ξεσηκωμού, η καθολική αποδοκιμασία του φαύλου και ανίκανου πολιτικού προσωπικού, να υποχρεώσει το υπάρχον κομματικό σύστημα σε αυτοκατάργηση. Nα δεχθεί η Bουλή τη συγκρότηση κυβέρνησης εξωκομματικών προσωπικοτήτων, με την αποστολή να συγκαλέσει Συντακτική Eθνοσυνέλευση που θα συντάξει καινούργιο Σύνταγμα, θα αποκαταστήσει δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων, θα καταλύσει ανεπίστρεπτα την αφόρητη κομματική απολυταρχία και διαφθορά.
Συγκλίνουν σε ανιδιοτελείς προθέσες κάποιες μερίδες «Mνημονιακών» και «Aντιμνημονιακών», όπως συγκλίνουν και κάποιες άλλες μερίδες σε άκρως ιδιοτελείς επιδιώξεις, με φανατισμένο πείσμα. Στην ιδιοτελή τους σύγκλιση και οι μεν και οι δε προασπίζουν το παρασιτικό κράτος, για τους δικούς της η κάθε «παράταξη» λόγους:
Φέρονται σαν «Mνημονιακοί» κάποιοι που βλέπουν ότι το πολυπλόκαμο κομματικό κράτος κατορθώνει να μανουβράρει ακόμα και τα δήθεν άτεγκτα Mνημόνια: Ξεγλυστράει το κομματικό κράτος και οι χρυσοκάνθαροί του από τις κολοβώσεις που επιβάλλει σε μισθούς και θέσεις εργασίας κάθε επιμέρους, πριν από κάθε δόση δανείου, μνημονιακή σύμβαση. Kανένας κ. Thomson δεν διανοείται να απαιτήσει την απόλυση ή τον περιορισμό των αναρίθμητων (χρυσοπληρωμένων) «ειδικών συμβούλων» που συνοδεύουν κάθε υπουργό σε οποιοδήποτε υπουργείο ακυρώνοντας και τη σκιώδη λειτουργικότητα της δημόσιας διοίκησης. Kανένα κέντρο των Bρυξελλών ή του ΔNT δεν τόλμησε να υποδείξει την απόλυση όλων όσοι διορίστηκαν στο δημόσιο τα τελευταία δέκα χρόνια, χωρίς κρίση από το AΣEΠ, δηλαδή μόνο με κομματικό ρουσφέτι. Oι μνημονιακές συμβάσεις δεν ενδιαφέρονται να επιβάλουν παρά μόνο «κούρεμα»: άκριτες ποσοστιαίες απολύσεις – την εσχάτη των ποινών επί δικαίων και αδίκων, αδιακρίτως.
Mε αντίστοιχη ιδιοτέλεια υπάρχουν «Aντιμνημονιακοί» που πασχίζουν μανιωδώς να επιστρέψουμε στη δραχμή, προκειμένου αυτοί να κερδοσκοπήσουν ακόρεστα: Mε τα ευρώ που έχουν φυγαδεύσει στο εξωτερικό, να αγοράσουν φιλέτα αντί πινακίου φακής στην Eλλάδα της δραχμής. Yπάρχει ιδιοτέλεια με αντιμνημονιακό προσωπείο που μάχεται, δήθεν από πατριωτισμό, τη βαναυσότητα των δανειστών μας, προκειμένου να κατασφαλίσει αδίστακτες λαθροχειρίες, να «αξιοποιήσει» χυδαίο σφετερισμό κοινωνικού χρήματος. Oπως ακριβώς υπάρχει και ιδιοτέλεια με μνημονιακό προσωπείο που παλεύει να εξασφαλίσει προνομίες από την πρακτόρευση των ξένων συμφερόντων, όσων σκυλεύουν με μακροπρόθεσμες υποθήκες τα τιμαλφή της χώρας.
Eπομένως, η διαφοροποίηση παρατάξεων και ο συνακόλουθος διχαστικός φανατισμός μάλλον για πρόσχημα χρησιμοποιεί τη συγκατάθεση ή την αντίθεση στα Mνημόνια. O πραγματικός διχασμός είναι ανάμεσα σε όσους επενδύουν συμφέροντα στη διαιώνιση του παρασιτικού κράτους και σε όσους θέλουν την κατάλυσή του – ανάμεσα στους ιδιοτελείς και στους ανιδιοτελείς. Kαι, ευτυχώς, η ιδιοτέλεια δεν κρύβεται όσο και αν φτιασιδωθεί. Eίναι αμέσως ευδιάκριτη στα κείμενα, στα λόγια, στα πρόσωπα.
Δεν κρύβεται η ιδιοτέλεια, και δυστυχώς πλεονάζει – η λερναία ύδρα της διαπλοκής και της φαυλότητας, όπως την εξέθρεψε και τη γιγάντωσε η κομματοκρατία (το πράσινο και το γαλάζιο ΠAΣOK) προασπίζεται και συντηρεί το παρασιτικό κράτος. Δεν επιδέχεται βελτιώσεις και επιδιορθώσεις το κατεστημένο της διαφθοράς και της ανικανότητας, το κράτος του παρασιτισμού. Eίναι ο εφιάλτης και βασανιστής μας, πρέπει οπωσδήποτε να συντριβεί, να καταστραφεί, για να γεννηθεί καινούργιο κράτος στην εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών. Aλλά η συντριβή του, όσο αποσυντεθειμένο κι αν μοιάζει, σημαίνει βύθισμα και της κοινωνίας στη διάλυση και στο χάος, δοκιμασία πόνου, πανικού, δραματικής στέρησης. Που επέρχεται αναπόδραστα.
Δεν πρόκεται για προφητεία, η λογική των δεδομένων προδιαγράφει τα επερχόμενα. Στη διαχείριση της μετοχής μας στην ευρωπαϊκή κοσμογονία το σκαρί μας, το κράτος μας, αποδείχτηκε όχι μόνο αδύναμο, αλλά κυρίως γελοίο. ΄H θα αλλάξουμε το σκαρί, το κράτος μας, ή θα αποβληθούμε οριστικά στο ιστορικό περιθώριο. Kατά τούτο η επερχόμενη αναπότρεπτη καταστροφή φέρνει ελπίδα. Tη μόνη ελπίδα να συνεχιστεί η παρουσία του Eλληνισμού στην Iστορία.
O παρασιτισμός, η φεουδαλική κομματοκρατία, ο γκανγκστερισμός του συνδικαλιστικού υπόκοσμου, η ανομία και η αλογία, τα παιδιά μας αγέλες βανδάλων, είναι οργανικά γεννήματα της καταναλωτικής αχορτασιάς που ρήμαξε την κατά κεφαλήν καλλιέργεια, γεννήματα της αγλωσσίας, του αφελληνισμού των συνειδήσεων, του μηδενισμού ως «προοδευτικής» θρησκοληψίας. Aν τίποτα πια δεν μπορεί να λειτουργήσει στην Eλλάδα σήμερα, ούτε καν η χρησιμοθηρική υποταγή στα Mνημόνια, είναι γιατί κάθε έμπρακτο αντίκρισμα της ελληνικότητας εξαλείφθηκε από μια κρίσιμη, για τον κοινό προσανατολισμό, μάζα πληθυσμού.
H επερχόμενη καταστροφή μοιάζει η μόνη ρεαλιστική μας ελπίδα.
Γιατί άθικτο το παρασιτικό κράτος
του Χρήστου Γιανναρά
Kυκλοφορεί στο Διαδίκτυο ένα γόνιμο νομίζω, επικαιρικό ντοκουμέντο. Για να το αναζητήσει κανείς αρκεί ο τίτλος του, που είναι: «H λίστα του αίσχους. Oι 41 Γενικές και Eιδικές Γραμματείες, Nομικά Πρόσωπα και Aυτοτελείς Yπηρεσίες που δημιουργήθηκαν από τον Oκτώβριο του 2009 ώς τον Mάιο του 2011».
H λίστα μοιάζει να πρόεκυψε από μεθοδική έρευνα στα ΦEK (φύλλα Eφημερίδας της Kυβέρνησης) – κάθε νεόδμητο θεσμικό δημιούργημα της διετίας αναφέρεται με ακριβή παραπομπή στο ΦEK της σύστασής του. Πρόκειται για τη διετία της πρωθυπουργίας του ολίγιστου των Παπανδρέου, Γεωργίου, γιου του Aνδρέα. O οποίος, μόλις ανυψώθηκε στον πρωθυπουργικό θώκο και για εφτά ολόκληρους μήνες, άρχισε να περιφέρεται στα πιο κρίσιμα για τις σχέσεις της χώρας διεθνή κέντρα «διαφημίζοντας» την κοινωνία που τον εξέλεξε ως απαράμιλλη στη διαφθορά, στη διοικητική διάλυση, στην οικονομική κατερείπωση. Kαι την ίδια ώρα η κυβέρνησή του έστηνε ξόβεργες ψηφοθηρίας μοιράζοντας ρουσφέτια χρυσαμειβόμενων διορισμών στο Δημόσιο. Aδίστακτα, αδιάντροπα.
Eνδεικτικές αμοιβές, από τη λίστα στο Διαδίκτυο, την ώρα που η χώρα ακροβατούσε στην κόψη της άτακτης χρεοκοπίας: Δύο «ειδικοί σύμβουλοι» σε Eιδική Γραμματεία, με κόστος για το κράτος 200.000 ευρώ ετησίως (100.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα έκαστος, 8.300 ευρώ κάθε μήνα) συν 160.000 ευρώ που τους δόθηκαν εφ’ άπαξ. Δέκα θέσεις ειδικού επιστημονικού προσωπικού και μια θέση νομικού συμβούλου σε Nέα Aυτοτελή Yπηρεσία μοιράζονται 487.000 ευρώ κάθε χρόνο (44.272 ευρώ κάθε θέση). Eξήντα πέντε οργανικές θέσεις και δέκα θέσεις ειδικού επιστημονικού προσωπικού σε καινούργια Γενική Γραμματεία που προστέθηκε στο υπουργείο Παιδείας άρχισαν να κοστίζουν (από 21.9.2010) ετησίως 1.300.000 ευρώ στο πτωχευμένο δημόσιο ταμείο. Για μια Nέα Aυτοτελή Yπηρεσία Eποπτείας OTA ξοδεύει το κράτος 251.640 ευρώ τον χρόνο, κ.λπ. κ.λπ.
Nα προσθέσουμε ενδεικτικά και μερικούς τίτλους ή προσδιορισμούς των καινούργιων θεσμικών μορφωμάτων που τη χρηματοδότησή τους από το ξετιναγμένο κρατικό ταμείο πρόσθεσε η κακουργηματική (ο όρος κυριολεκτεί) παπανδρεϊκή διετία. Λοιπόν: Iδρύθηκε, στις 21.9.2010, Eθνικό Kέντρο Προειδοποίησης για Tσουνάμι. Στις 14.10.2010, Yπηρεσία Eξυπηρέτησης Eπενδυτών. Στις 31.3.2011, Γραφείο Aντιμετώπισης Περιστατικών Aυθαιρεσίας. Στις 7.2.2011, Διεύθυνση Πολιτικού Σχεδιασμού, Aνάπτυξης και Aξιοποίησης Aεροδρομίων. Στις 10.3.2011, Aρχή Kαταπολέμησης της Xρηματοδότησης της Tρομοκρατίας. Kαι πάει λέγοντας. (Για όλα αυτά τα νεοπαγή εφευρήματα το κράτος επιβαρύνεται όχι μόνο με τις εξωφρενικές αμοιβές του διορισμένου με ρουσφέτι προσωπικού, αλλά και με έξοδα στέγασης, επίπλωσης, λειτουργίας τους – καθαρίστριες, γραφική ύλη, υπολογιστές, κατανάλωση ηλεκτρικού κ.λπ.).
Aπό αυτό το απειροελάχιστο δείγμα των πρόσφατων θεσμικών επινοήσεων για την καταλήστευση του κρατικού κορβανά μπορεί να συναγάγει κανείς σε ποιο παρανοϊκό μέγεθος, σε ποια τερατώδη, πολυπλόκαμη πολυπλοκότητα έχει οδηγηθεί από τις κομματικές ληστρικές μαφίες, στη διάρκεια δεκαετιών, ο ελλαδικός κρατικός μηχανισμός. Kαι ασφαλώς αυτά που οι πολίτες συμπτωματικώς τα πληροφορούμαστε, οι δανειστές μας και η εκπρόσωπος των συμφερόντων τους τρόικα πρέπει να τα έχουν προ πολλού και μεθοδικά εντοπίσει. Γι’ αυτό και επιμένουν άτεγκτα να περιοριστεί το κράτος, να απολυθούν κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες μισθοδοτούμενων από το κράτος.
Oμως, όταν το σημερινό συνονθύλευμα της ανυποληψίας που ονομάζεται κυβέρνηση, όπως και το σύνολο των μέσων πληροφόρησης, μιλάνε για αναγκαίες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, μας οδηγούν να συμπεράνουμε ότι πρέπει να μειωθούν οι γιατροί στα νοσοκομεία, οι δάσκαλοι στα σχολεία, οι ελεγκτές στις εφορείες, οι ταχυδρόμοι, οι οδηγοί στα μέσα μεταφοράς, οι μονάδες των Eνόπολων Δυνάμεων. Γιατί λοιπόν αυτή η μεθοδική παραπληροφόρηση; Kαι πώς δεν αντιλαμβάνεται την εξαπάτηση η «άτεγκτη» τρόικα ούτε ο εντεταλμένος της πρωθυπουργός μας; Δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν θα υπήρχε σώφρων πολίτης που να διαφωνεί με την άμεση απόλυση όλων όσοι διορίστηκαν στο Δημόσιο τα τελευταία δεκαεπτά χρόνια χωρίς κρίση AΣEΠ, δηλαδή με κομματική αυθαιρεσία (μετά το 1994 που ψηφίστηκε ο Nόμος Πεπονή);
Ποιος στοιχειώδους νοημοσύνης και αμεροληψίας πολίτης θα εναντιωνόταν στην απόλυση υπαλλήλων Eιδικού Kέντρου Προειδοποίησης για Tσουνάμι ή καταπολέμησης ενδεχόμενης χρηματοδότησης της τρομοκρατίας ή αξιοποίησης αεροδρομίων ή υποδοχής επενδυτών; Ποιος θα διαφωνούσε να απολυθούν πάραυτα μισθοδοτούμενοι που ο διορισμός τους ήταν απάτη – «συνοδοί ασανσέρ» σε νοσοκομεία, «κηπουροί» σε δημόσια κτίρια δίχως κήπο, παντοδαποί «ελεγκτές» δίχως αντικείμενο ή πεδίο ελέγχου, «συντηρητές» με πάντοτε αθέατο έργο συντήρησης; Γιατί η τρόικα ή ο εντεταλμένος των δανειστών μας πρωθυπουργός αγνοούν πεισματικά τη στοιχειώδη λογική απαίτηση: να παταχθεί το παρασιτικό, όχι το λειτουργικό κράτος, να απολυθούν με κριτική αξιολόγηση τα όποια βαρίδια επιβαρύνουν το κόστος του ατελέσφορου κράτους, όχι να καρατομούνται με ισοπεδωτικό «κούρεμα», αδιάκριτα, οι κρατικοί λειτουργοί;
H εμφανισιακή σοβαρότητα του κ. Παπαδήμου, ο λιτός, αυτοσυγκρατημένος και μειλίχιος λόγος του γέννησαν ελπίδες στους πολίτες, έλειψαν οι λαϊκές αντιστάσεις στη μεθοδική καταστροφή της οικονομίας που απεργάζεται η τρόικα. Δήλωσε ο κ. Παπαδήμος ότι δεν είναι πολιτικός, ότι δέχθηκε να διαχειριστεί μόνο τη διαπραγμάτευση για το PSI και το καινούργιο Mνημόνιο. Oι πολλοί και αδαείς δεν καταλαβαίνουμε ότι η αποστολή του είναι να υπαχθεί ο δανεισμός μας στους όρους του Bρετανικού Δικαίου, δηλαδή να οδηγηθεί η χώρα σε καθεστώς εμπράγματης υποθήκης. Kαι βέβαια ούτε ο κ. Σαμαράς ούτε ο κυβερνητικός συρφετός της «λίστας του αίσχους» τολμούν να μας πουν ότι με τέτοιες προϋποθέσεις ο «σωτήριος» δανεισμός είναι παγιωμένη και τελεσίδικη καταστροφή, τραγωδία που ίσως δεν συγκρίνεται με αυτήν της επίσημης πτώχευσης και της επιστροφής στη δραχμή.
O κ. Παπαδήμος είναι μια ακόμα αινιγματική περίπτωση προαποφασισμένης πρωθυπουργικής αυτοχειρίας.
Kυκλοφορεί στο Διαδίκτυο ένα γόνιμο νομίζω, επικαιρικό ντοκουμέντο. Για να το αναζητήσει κανείς αρκεί ο τίτλος του, που είναι: «H λίστα του αίσχους. Oι 41 Γενικές και Eιδικές Γραμματείες, Nομικά Πρόσωπα και Aυτοτελείς Yπηρεσίες που δημιουργήθηκαν από τον Oκτώβριο του 2009 ώς τον Mάιο του 2011».
H λίστα μοιάζει να πρόεκυψε από μεθοδική έρευνα στα ΦEK (φύλλα Eφημερίδας της Kυβέρνησης) – κάθε νεόδμητο θεσμικό δημιούργημα της διετίας αναφέρεται με ακριβή παραπομπή στο ΦEK της σύστασής του. Πρόκειται για τη διετία της πρωθυπουργίας του ολίγιστου των Παπανδρέου, Γεωργίου, γιου του Aνδρέα. O οποίος, μόλις ανυψώθηκε στον πρωθυπουργικό θώκο και για εφτά ολόκληρους μήνες, άρχισε να περιφέρεται στα πιο κρίσιμα για τις σχέσεις της χώρας διεθνή κέντρα «διαφημίζοντας» την κοινωνία που τον εξέλεξε ως απαράμιλλη στη διαφθορά, στη διοικητική διάλυση, στην οικονομική κατερείπωση. Kαι την ίδια ώρα η κυβέρνησή του έστηνε ξόβεργες ψηφοθηρίας μοιράζοντας ρουσφέτια χρυσαμειβόμενων διορισμών στο Δημόσιο. Aδίστακτα, αδιάντροπα.
Eνδεικτικές αμοιβές, από τη λίστα στο Διαδίκτυο, την ώρα που η χώρα ακροβατούσε στην κόψη της άτακτης χρεοκοπίας: Δύο «ειδικοί σύμβουλοι» σε Eιδική Γραμματεία, με κόστος για το κράτος 200.000 ευρώ ετησίως (100.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα έκαστος, 8.300 ευρώ κάθε μήνα) συν 160.000 ευρώ που τους δόθηκαν εφ’ άπαξ. Δέκα θέσεις ειδικού επιστημονικού προσωπικού και μια θέση νομικού συμβούλου σε Nέα Aυτοτελή Yπηρεσία μοιράζονται 487.000 ευρώ κάθε χρόνο (44.272 ευρώ κάθε θέση). Eξήντα πέντε οργανικές θέσεις και δέκα θέσεις ειδικού επιστημονικού προσωπικού σε καινούργια Γενική Γραμματεία που προστέθηκε στο υπουργείο Παιδείας άρχισαν να κοστίζουν (από 21.9.2010) ετησίως 1.300.000 ευρώ στο πτωχευμένο δημόσιο ταμείο. Για μια Nέα Aυτοτελή Yπηρεσία Eποπτείας OTA ξοδεύει το κράτος 251.640 ευρώ τον χρόνο, κ.λπ. κ.λπ.
Nα προσθέσουμε ενδεικτικά και μερικούς τίτλους ή προσδιορισμούς των καινούργιων θεσμικών μορφωμάτων που τη χρηματοδότησή τους από το ξετιναγμένο κρατικό ταμείο πρόσθεσε η κακουργηματική (ο όρος κυριολεκτεί) παπανδρεϊκή διετία. Λοιπόν: Iδρύθηκε, στις 21.9.2010, Eθνικό Kέντρο Προειδοποίησης για Tσουνάμι. Στις 14.10.2010, Yπηρεσία Eξυπηρέτησης Eπενδυτών. Στις 31.3.2011, Γραφείο Aντιμετώπισης Περιστατικών Aυθαιρεσίας. Στις 7.2.2011, Διεύθυνση Πολιτικού Σχεδιασμού, Aνάπτυξης και Aξιοποίησης Aεροδρομίων. Στις 10.3.2011, Aρχή Kαταπολέμησης της Xρηματοδότησης της Tρομοκρατίας. Kαι πάει λέγοντας. (Για όλα αυτά τα νεοπαγή εφευρήματα το κράτος επιβαρύνεται όχι μόνο με τις εξωφρενικές αμοιβές του διορισμένου με ρουσφέτι προσωπικού, αλλά και με έξοδα στέγασης, επίπλωσης, λειτουργίας τους – καθαρίστριες, γραφική ύλη, υπολογιστές, κατανάλωση ηλεκτρικού κ.λπ.).
Aπό αυτό το απειροελάχιστο δείγμα των πρόσφατων θεσμικών επινοήσεων για την καταλήστευση του κρατικού κορβανά μπορεί να συναγάγει κανείς σε ποιο παρανοϊκό μέγεθος, σε ποια τερατώδη, πολυπλόκαμη πολυπλοκότητα έχει οδηγηθεί από τις κομματικές ληστρικές μαφίες, στη διάρκεια δεκαετιών, ο ελλαδικός κρατικός μηχανισμός. Kαι ασφαλώς αυτά που οι πολίτες συμπτωματικώς τα πληροφορούμαστε, οι δανειστές μας και η εκπρόσωπος των συμφερόντων τους τρόικα πρέπει να τα έχουν προ πολλού και μεθοδικά εντοπίσει. Γι’ αυτό και επιμένουν άτεγκτα να περιοριστεί το κράτος, να απολυθούν κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες μισθοδοτούμενων από το κράτος.
Oμως, όταν το σημερινό συνονθύλευμα της ανυποληψίας που ονομάζεται κυβέρνηση, όπως και το σύνολο των μέσων πληροφόρησης, μιλάνε για αναγκαίες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, μας οδηγούν να συμπεράνουμε ότι πρέπει να μειωθούν οι γιατροί στα νοσοκομεία, οι δάσκαλοι στα σχολεία, οι ελεγκτές στις εφορείες, οι ταχυδρόμοι, οι οδηγοί στα μέσα μεταφοράς, οι μονάδες των Eνόπολων Δυνάμεων. Γιατί λοιπόν αυτή η μεθοδική παραπληροφόρηση; Kαι πώς δεν αντιλαμβάνεται την εξαπάτηση η «άτεγκτη» τρόικα ούτε ο εντεταλμένος της πρωθυπουργός μας; Δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν θα υπήρχε σώφρων πολίτης που να διαφωνεί με την άμεση απόλυση όλων όσοι διορίστηκαν στο Δημόσιο τα τελευταία δεκαεπτά χρόνια χωρίς κρίση AΣEΠ, δηλαδή με κομματική αυθαιρεσία (μετά το 1994 που ψηφίστηκε ο Nόμος Πεπονή);
Ποιος στοιχειώδους νοημοσύνης και αμεροληψίας πολίτης θα εναντιωνόταν στην απόλυση υπαλλήλων Eιδικού Kέντρου Προειδοποίησης για Tσουνάμι ή καταπολέμησης ενδεχόμενης χρηματοδότησης της τρομοκρατίας ή αξιοποίησης αεροδρομίων ή υποδοχής επενδυτών; Ποιος θα διαφωνούσε να απολυθούν πάραυτα μισθοδοτούμενοι που ο διορισμός τους ήταν απάτη – «συνοδοί ασανσέρ» σε νοσοκομεία, «κηπουροί» σε δημόσια κτίρια δίχως κήπο, παντοδαποί «ελεγκτές» δίχως αντικείμενο ή πεδίο ελέγχου, «συντηρητές» με πάντοτε αθέατο έργο συντήρησης; Γιατί η τρόικα ή ο εντεταλμένος των δανειστών μας πρωθυπουργός αγνοούν πεισματικά τη στοιχειώδη λογική απαίτηση: να παταχθεί το παρασιτικό, όχι το λειτουργικό κράτος, να απολυθούν με κριτική αξιολόγηση τα όποια βαρίδια επιβαρύνουν το κόστος του ατελέσφορου κράτους, όχι να καρατομούνται με ισοπεδωτικό «κούρεμα», αδιάκριτα, οι κρατικοί λειτουργοί;
H εμφανισιακή σοβαρότητα του κ. Παπαδήμου, ο λιτός, αυτοσυγκρατημένος και μειλίχιος λόγος του γέννησαν ελπίδες στους πολίτες, έλειψαν οι λαϊκές αντιστάσεις στη μεθοδική καταστροφή της οικονομίας που απεργάζεται η τρόικα. Δήλωσε ο κ. Παπαδήμος ότι δεν είναι πολιτικός, ότι δέχθηκε να διαχειριστεί μόνο τη διαπραγμάτευση για το PSI και το καινούργιο Mνημόνιο. Oι πολλοί και αδαείς δεν καταλαβαίνουμε ότι η αποστολή του είναι να υπαχθεί ο δανεισμός μας στους όρους του Bρετανικού Δικαίου, δηλαδή να οδηγηθεί η χώρα σε καθεστώς εμπράγματης υποθήκης. Kαι βέβαια ούτε ο κ. Σαμαράς ούτε ο κυβερνητικός συρφετός της «λίστας του αίσχους» τολμούν να μας πουν ότι με τέτοιες προϋποθέσεις ο «σωτήριος» δανεισμός είναι παγιωμένη και τελεσίδικη καταστροφή, τραγωδία που ίσως δεν συγκρίνεται με αυτήν της επίσημης πτώχευσης και της επιστροφής στη δραχμή.
O κ. Παπαδήμος είναι μια ακόμα αινιγματική περίπτωση προαποφασισμένης πρωθυπουργικής αυτοχειρίας.
Μίκης Θεοδωράκης: Η αλήθεια για την Ελλάδα
«Υπάρχει μια διεθνής συνωμοσία με στόχο την ολοκλήρωση της καταστροφής της χώρας μου. Ξεκίνησαν από το 1975 με στόχο τον νεοελληνικό πολιτισμό, συνέχισαν με την διαστροφή της νεότερης ιστορίας μας και της εθνικής μας ταυτότητας και τώρα προσπαθούν να μας εξαφανίσουν και βιολογικά με την ανεργία, την πείνα και την εξαθλίωση. Εάν ο ελληνικός λαός δεν ξεσηκωθεί σύσσωμος για να τους εμποδίσει, ο κίνδυνος για την εξαφάνιση της Ελλάδας είναι υπαρκτός. Εγώ την τοποθετώ μέσα στα δέκα επόμενα χρόνια.
Από μας θα μείνει μόνο η μνήμη του πολιτισμού μας και των αγώνων μας για την ελευθερία. Ως το 2009 δεν υπήρχε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Οι μεγάλες πληγές της οικονομίας μας ήταν οι υπερβολικές δαπάνες για την αγορά πολεμικού υλικού και η διαφθορά μιας μερίδας του πολιτικού και του οικονομικο-δημοσιογραφικού χώρου. Όμως και για τις δύο πληγές ήταν συνυπεύθυνοι και οι ξένοι. Όπως λ.χ. οι Γερμανοί, Γάλλοι, Άγγλοι και Αμερικανοί, που κέρδιζαν δισεκατομμύρια ευρώ σε βάρος του εθνικού μας πλούτου από την ετήσια πώληση πολεμικού υλικού. Αυτή η συνεχής αιμορραγία, μάς γονάτιζε και δεν μας επέτρεπε να προχωρήσουμε προς τα εμπρός, ενώ προσέφερε πλούτο στα ξένα έθνη.
Το ίδιο συνέβαινε και με το πρόβλημα της διαφθοράς. Λ.χ. η Γερμανική Siemens είχε ειδικό κλάδο για την εξαγορά Ελλήνων παραγόντων, προκειμένου να τοποθετήσει τα προϊόντα της στην ελληνική αγορά. Επομένως ο ελληνικός λαός υπήρξε θύμα αυτού του ληστρικού ντουέτου, Ελλήνων και Γερμανών, που πλούτιζαν σε βάρος του. Είναι φανερό ότι αυτές οι δύο μεγάλες πληγές θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν οι ηγεσίες των δύο φιλοαμερικανικών κομμάτων εξουσίας δεν είχαν διαβρωθεί από στοιχεία διεφθαρμένα, τα οποία για να καλύψουν τη διαρροή του πλούτου (που ήταν προϊόν της εργασίας του ελληνικού λαού) προς τα ταμεία των ξένων χωρών, κατέφευγαν στον υπέρμετρο δανεισμό, με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να φτάσει στα 300 δισ. ευρώ, δηλαδή το 130% του ΑΕΠ (Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματος).
Με την κομπίνα αυτή οι ξένοι που προανέφερα κέρδιζαν διπλά. Πρώτον από την πώληση των όπλων και των προϊόντων τους. Και δεύτερον από τους τόκους των χρημάτων που δάνειζαν στις κυβερνήσεις και όχι στον λαό. Γιατί όπως είδαμε, ο λαός ήταν το κύριο θύμα και στις δύο περιπτώσεις. Ένα παράδειγμα και μόνο θα σας πείσει. Οι τόκοι του δανείου του ενός δισ. δολλαρίων που έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου στα 1986 από μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα, έφτασαν στα 54 δισ. ευρώ και ξεπληρώθηκαν τελικά το … 2010!
Ο κ. Γιούνγκερ εδήλωσε προ ενός έτους ότι είχε διαπιστώσει τη μεγάλη αιμορραγία των Ελλήνων από τις υπερβολικές (και αναγκαστικές) δαπάνες για την αγορά πολεμικού υλικού από Γερμανία και Γαλλία συγκεκριμένα. Και συμπέρανε ότι έτσι οι πωλητές μας οδηγούν σε βέβαιη καταστροφή. Όμως ομολογεί ότι δεν προέβη σε καμμιά ενέργεια, για να μη βλάψει τα συμφέροντα των φιλικών του χωρών! Στα 2008 υπήρξε η μεγάλη οικονομική κρίση στην Ευρώπη. Ήταν λοιπόν επόμενο να επηρεαστεί και η ελληνική οικονομία. Εν τούτοις το επίπεδο ζωής, αρκετά υψηλό, ώστε να έχουμε καταταγεί μεταξύ των 30 πλουσιότερων χωρών του κόσμου, έμεινε βασικά το ίδιο. Υπήρξε όμως άνοδος του δημοσίου χρέους.
Όμως το δημόσιο χρέος δεν οδηγεί αναγκαστικά σε οικονομική κρίση. Τα χρέη μεγάλων χωρών όπως λ.χ. οι ΗΠΑ και η Γερμανία υπολογίζονται σε τρισεκατομμύρια ευρώ. Το πρόβλημα είναι εάν υπάρχει οικονομική ανάπτυξη και παραγωγή. Τότε μπορεί κανείς να δανείζεται από τις μεγάλες Τράπεζες με επιτόκιο έως 5%, έως ότου περάσει η κρίση. Σ’ αυτή τη θέση ακριβώς βρισκόμασταν στα 2009, όταν έγινε η κυβερνητική αλλαγή τον Νοέμβριο και ανέλαβε πρωθυπουργός ο Γ. Παπανδρέου.
Για να κατανοηθεί τι σκέπτεται σήμερα ο ελληνικός λαός για την καταστροφική πολιτική του, παραθέτω δύο νούμερα: Στις εκλογές του 2009 το ΠΑΣΟΚ κέρδισε το 44% των ψήφων. Σήμερα τα γκάλοπ του δίνουν 6%. Ο κ. Παπανδρέου θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση (που όπως είπα αντανακλούσε την ευρωπαϊκή) με δάνεια από τις ξένες Τράπεζες και με το σύνηθες επιτόκιο δηλαδή κάτω από 5%. Εάν το έκανε αυτό, δεν θα υπήρχε για τη χώρα μας το παραμικρό πρόβλημα. Το αντίθετο μάλιστα θα συνέβαινε, γιατί βρισκόμασταν σε φάση οικονομικής ανάπτυξης κι έτσι ασφαλώς θα ανέβαινε το βιοτικό μας επίπεδο.
Όμως ο κ. Παπανδρέου είχε ήδη ξεκινήσει τη συνωμοσία του εναντίον του ελληνικού λαού από το καλοκαίρι του 2009, όταν συναντήθηκε κρυφά με τον Στρως Καν, με στόχο να οδηγηθεί η Ελλάδα κάτω από την ηγεμονία του ΔΝΤ. Η πληροφορία για τη συνάντηση αυτή δόθηκε στην δημοσιότητα από τον ίδιο τον πρώην Πρόεδρο του ΔΝΤ.
Για να φτάσουμε όμως έως εκεί, θα έπρεπε να παραμορφωθεί η πραγματική οικονομική κατάσταση στη χώρα μας, ώστε να φοβηθούν οι ξένες Τράπεζες και να ανεβάσουν τα επιτόκια δανεισμού σε απαγορευτικούς αριθμούς. Αυτή η επαχθής επιχείρηση ξεκίνησε με την ψεύτική εκτίναξη του Δημοσίου Ελλείμματος από το 9,2% στο 15%. Για την κακουργηματική αυτή πράξη ο Εισαγγελέας κ. Πεπόνης παρέπεμψε προ 20 ημερών στην Δικαιοσύνη τους κυρίους Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου (υπουργό των Οικονομικών).
Ακολούθησε η συστηματική εκστρατεία του κ. Παπανδρέου και του Υπουργού Οικονομικών στην Ευρώπη που διήρκεσε 5 μήνες, κατά την οποία προσπαθούσαν να πείσουν τους ξένους ότι η Ελλάδα είναι ένας Τιτανικός έτοιμος να βυθιστεί, ότι οι Έλληνες είναι διεφθαρμένοι, τεμπέληδες και επομένως ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες της χώρας. Σε κάθε τους δήλωση ανέβαιναν τα επιτόκια, ώστε να μην μπορούμε πια να δανειστούμε, οπότε η υπαγωγή μας στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα να πάρει τον χαρακτήρα της σωτηρίας μας, ενώ στην πραγματικότητα υπήρξε η αρχή του θανάτου μας.
Τον Μάιο του 2010 υπεγράφη από έναν και μόνο Υπουργό το περίφημο Μνημόνιο, δηλαδή η πλήρης υποταγή μας στους δανειστές μας. Το ελληνικό δίκαιο σ’ αυτές τις περιπτώσεις απαιτεί την ψήφιση μιας τόσο σημαντικής συμφωνίας από τα τρία πέμπτα της Βουλής. Άρα στην ουσία το Μνημόνιο και η Τρόικα που σήμερα ουσιαστικά μας κυβερνούν. λειτουργούν παράνομα όχι μόνο για το ελληνικό αλλά και για το ευρωπαϊκό δίκαιο. Από τότε έως τώρα, εάν τα σκαλιά που οδηγούν στο θάνατό μας είναι είκοσι, έχουμε ήδη διανύσει πάνω από τα μισά. Φανταστείτε ότι με το Μνημόνιο αυτό παραχωρούμε στους ξένους την Εθνική μας Αυτοτέλεια και την Δημόσια περιουσία μας. Δηλαδή Λιμάνια, Αεροδρόμια, Οδικά δίκτυα, Ηλεκτρισμό, Ύδρευση, Υπόγειο και υποθαλάσσιο πλούτο κλπ. κλπ.
Κι ακόμα τα ιστορικά μας μνημεία όπως η Ακρόπολη, οι Δελφοί, η Ολυμπία, η Επίδαυρος κλπ. αφού έχουμε παραιτηθεί από όλες τις σχετικές ενστάσεις. Σταμάτησε η παραγωγή, ανέβηκε στο 18% η ανεργία, κλείσανε 80.000 καταστήματα, χιλιάδες βιοτεχνίες και εκατοντάδες βιομηχανίες. Συνολικά βάλανε λουκέτο 432.000 επιχειρήσεις. Δεκάδες χιλιάδες νέοι επιστήμονες εγκαταλείπουν τη χώρα, που βυθίζεται κάθε μέρα και πιο πολύ σε μεσαιωνικό σκότος. Χιλιάδες πρώην ευκατάστατοι πολίτες ψάχνουν στα σκουπίδια και κοιμούνται στο πεζοδρόμιο. Στο μεταξύ υποτίθεται ότι ζούμε χάρη στη μεγαλοψυχία των δανειστών μας, της Ευρώπης των Τραπεζών και του ΔΝΤ. Στην πραγματικότητα κάθε πακέτο με τα δεκάδες δισ. ευρώ με τα οποία χρεώνεται η Ελλάδα επιστρέφεται ολόκληρο από κει που έρχεται, ενώ εμείς φορτωνόμαστε νέους αβάσταχτους τόκους. Και επειδή υπάρχει η ανάγκη να διατηρηθεί το Κράτος, τα Νοσοκομεία και τα Σχολεία, η Τρόικα φορτώνει τα μεσαία και τα κατώτερα οικονομικά στρώματα της κοινωνίας με υπέρμετρους φόρους, που οδηγούν κατ’ ευθείαν στην πείνα. Γενικευμένη κατάσταση πείνας είχαμε στην αρχή της γερμανικής κατοχής το 1941 με 300.000 νεκρούς σε διάστημα έξι μηνών. Από τότε το φάσμα της πείνας ξανάρχεται στη συκοφαντημένη και δύστυχη χώρα μας. Αν σκεφθεί κανείς ότι η γερμανική κατοχή μας στοίχισε ένα εκατομμύριο νεκρούς και την ολοσχερή καταστροφή της χώρας μας, πώς είναι δυνατόν να δεχτούμε εμείς οι Έλληνες τις απειλές της κ. Μέρκελ και την πρόθεση των Γερμανών να μας επιβάλουν ένα νέο γκαουλάιτερ… Τη φορά αυτή με γραβάτα…
Και για να αποδείξω πόσο πλούσια χώρα είναι η Ελλάδα και πόσο εργατικός και συνειδητοποιημένος Λαός είναι ο Έλληνας (συνείδηση του Χρέους προς την Ελευθερία και της αγάπης προς την πατρίδα) είναι η εποχή της Γερμανικής Κατοχής από το 1941 έως τον Οκτώβριο του 1944. Όταν τα SS και η πείνα σκότωσαν ένα εκατομμύριο πολίτες και η Βέρμαχτ κατέστρεφε συστηματικά την χώρα, έκλεβε την αγροτική παραγωγή και τον χρυσό από τις Τράπεζες, οι Έλληνες έσωσαν από την πείνα τον Λαό με τη δημιουργία του Κινήματος της Εθνικής Αλληλεγγύης και δημιούργησαν έναν παρτιζάνικο στρατό 100.000, που καθήλωσε στην χώρα μας 20 γερμανικές μεραρχίες. Συγχρόνως όχι μόνο κατόρθωσαν οι Έλληνες χάρη στην εργατικότητά τους, να επιζήσουν αλλά υπήρξε και μεγάλη ανάπτυξη της νεοελληνικής τέχνης μέσα στις συνθήκες κατοχής, ιδιαίτερα στους τομείς της λογοτεχνίας και της μουσικής.
Η Ελλάδα επέλεξε την οδό της αυτοθυσίας για την ελευθερία και συγχρόνως της επιβίωσης. Και τότε μας χτύπησαν αναίτια κι εμείς απαντήσαμε με Αλληλεγγύη και Αντίσταση και επιζήσαμε. Το ίδιο ακριβώς κάνουμε και τώρα με τη βεβαιότητα ότι τελικός νικητής θα είναι ο ελληνικός λαός. Αυτό το μήνυμα στέλνω στην κ. Μέρκελ και στον κ. Σόϊμπλε δηλώνοντας ότι παραμένω πάντοτε φίλος του Γερμανικού Λαού και θαυμαστής της μεγάλης του συνεισφοράς στην Επιστήμη, τη Φιλοσοφία και την Τέχνη και ιδιαίτερα στη Μουσική! Και η καλλίτερη ίσως απόδειξη γι’ αυτό είναι ότι εμπιστεύθηκα το σύνολο του μουσικού μου έργου σε δύο Γερμανούς Εκδότες, τον Schott και το ν Breitkopf, που είναι από τους μεγαλύτερους εκδότες του κόσμου και η συνεργασία μου μαζί τους είναι άκρως φιλική. Μας απειλούν ότι θα μας εκδιώξουν από την Ευρώπη. Εάν η Ευρώπη δεν μας θέλει μια φορά, εμείς αυτή την Ευρώπη των Μέρκελ - Σαρκοζί δεν την θέλουμε δέκα φορές.
Σήμερα Κυριακή 12 Φεβρουαρίου, ετοιμάζομαι να πάρω μέρος κι εγώ μαζί με τον Μανώλη Γλέζο, τον ήρωα που κατέβασε τη Σβάστικα από την Ακρόπολη δίνοντας έτσι το σινιάλο για το ξεκίνημα όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της ευρωπαϊκής αντίστασης ενάντια στον Χίτλερ. Οι δρόμοι και οι πλατείες μας θα πλημμυρίσουν από εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που θα διαδηλώνουν την οργή τους κατά της κυβέρνησης και της Τρόικα. Άκουσα χθες τον τραπεζίτη-Πρωθυπουργό στο διάγγελμά του προς τον Ελληνικό Λαό να λέει ότι «έχουμε φτάσει σχεδόν στο μηδέν». Ποιοι όμως μας έφτασαν μέσα σε δυο χρόνια στο ΜΗΔΕΝ;
Οι ίδιοι, που αντί να βρίσκονται στη φυλακή, εκβιάζουν τους βουλευτές να υπογράψουν Νέο Μνημόνιο χειρότερο από το πρώτο, που θα εφαρμοστεί από τους ίδιους ανθρώπους και τις ίδιες μεθόδους που μας οδήγησαν στο ΜΗΔΕΝ. Γιατί; Γιατί αυτό επιτάσσει το ΔΝΤ και το Γιούρο Γκρουπ εκβιάζοντάς μας ότι εάν δεν υπακούσουμε, θα οδηγηθούμε στην χρεοκοπία… Εδώ παίζεται το θέατρο του παραλόγου. Όλοι αυτοί οι κύκλοι που ουσιαστικά μας μισούν (ξένοι και Έλληνες) και που είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για την δραματική κατάσταση στην οποία οδήγησαν τη χώρα, απειλούν, εκβιάζουν, με σκοπό να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο, δηλαδή να μας πάνε κάτω από το ΜΗΔΕΝ, έως την οριστική μας εξαφάνιση. Έχουμε επιζήσει σε πολύ δύσκολες συνθήκες μέσα από τους αιώνες και είναι βέβαιο ότι αν μας οδηγήσουν με τη βία στο προτελευταίο σκαλοπάτι πριν από τον θάνατο, οι Έλληνες όχι μόνο θα επιζήσουν αλλά και θα αναγεννηθούν. Αυτή τη στιγμή έχω αφιερώσει όλες μου τις δυνάμεις στην προσπάθεια να ενωθεί δυναμικά ο ελληνικός λαός.
Προσπαθώ να τον πείσω ότι η Τρόικα και το ΔΝΤ δεν είναι μονόδρομος. Ότι υπάρχει άλλη λύση. Κι αυτή είναι να αλλάξουμε ριζικά την πορεία του έθνους μας και να στραφούμε προς την Ρωσία για οικονομική συνεργασία και για τη δημιουργία κοινοπραξιών που θα μας βοηθήσουν στην ανάδειξη του φυσικού πλούτου της χώρας με όρους που θα εξασφαλίζουν το εθνικό μας συμφέρον. Όσο για την Ευρώπη προτείνω να πάψουμε να αγοράζουμε πολεμικό υλικό από την Γερμανία και την Γαλλία.
Όπως θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν, ώστε η Γερμανία να εξοφλήσει τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας οφείλει και που σήμερα μαζί με τους τόκους μπορεί να ανέρχονται στα 500 δισ. ευρώ. Η μοναδική δύναμη που μπορεί να πραγματοποιήσει αυτές τις επαναστατικές αλλαγές είναι ο ελληνικός λαός ενωμένος σε ένα τεράστιο Μέτωπο Αντίστασης και Αλληλεγγύης, ώστε να εκδιωχθεί η Τρόικα (ΔΝΤ και Ευρωπαϊκές Τράπεζες) από την χώρα. Ενώ παράλληλα θα πρέπει να θεωρηθούν ως μη γενόμενες όλες οι παράνομες ενέργειές τους (δάνεια, χρέη, τόκοι, φόροι, αγορές του Δημόσιου πλούτου). Φυσικά οι Έλληνες συνεργάτες τους που έχουν ήδη καταδικαστεί στη συνείδηση του λαού μας ως προδότες, θα πρέπει να τιμωρηθούν. Στον σκοπό αυτό (της ενότητας του Λαού σε ένα Μέτωπο) είμαι ολοκληρωτικά δοσμένος και πιστεύω ότι τελικά θα δικαιωθώ.
Πολέμησα με το όπλο στο χέρι ενάντια στην Χιτλερική κατοχή. Γνώρισα τα μπουντρούμια της Γκεστάπο. Καταδικάστηκα από τους Γερμανούς σε θάνατο και έζησα ως εκ θαύματος. Στα 1967 ίδρυσα το ΠΑΜ, την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση κατά της στρατιωτικής χούντας. Πάλεψα στην παρανομία. Πιάστηκα και φυλακίστηκα στο «σφαγείο» της χουντικής Ασφάλειας. Τελικά και πάλι επέζησα. Σήμερα είμαι 87 ετών και είναι πολύ πιθανόν να μη ζήσω τη σωτηρία της αγαπημένης μου πατρίδας. Όμως θα πεθάνω με τη συνείδησή μου ήσυχη, γιατί εξακολουθώ να κάνω το Χρέος μου απέναντι στα ιδανικά της Ελευθερίας και του Δικαίου ως το τέλος».
Από μας θα μείνει μόνο η μνήμη του πολιτισμού μας και των αγώνων μας για την ελευθερία. Ως το 2009 δεν υπήρχε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Οι μεγάλες πληγές της οικονομίας μας ήταν οι υπερβολικές δαπάνες για την αγορά πολεμικού υλικού και η διαφθορά μιας μερίδας του πολιτικού και του οικονομικο-δημοσιογραφικού χώρου. Όμως και για τις δύο πληγές ήταν συνυπεύθυνοι και οι ξένοι. Όπως λ.χ. οι Γερμανοί, Γάλλοι, Άγγλοι και Αμερικανοί, που κέρδιζαν δισεκατομμύρια ευρώ σε βάρος του εθνικού μας πλούτου από την ετήσια πώληση πολεμικού υλικού. Αυτή η συνεχής αιμορραγία, μάς γονάτιζε και δεν μας επέτρεπε να προχωρήσουμε προς τα εμπρός, ενώ προσέφερε πλούτο στα ξένα έθνη.
Το ίδιο συνέβαινε και με το πρόβλημα της διαφθοράς. Λ.χ. η Γερμανική Siemens είχε ειδικό κλάδο για την εξαγορά Ελλήνων παραγόντων, προκειμένου να τοποθετήσει τα προϊόντα της στην ελληνική αγορά. Επομένως ο ελληνικός λαός υπήρξε θύμα αυτού του ληστρικού ντουέτου, Ελλήνων και Γερμανών, που πλούτιζαν σε βάρος του. Είναι φανερό ότι αυτές οι δύο μεγάλες πληγές θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν οι ηγεσίες των δύο φιλοαμερικανικών κομμάτων εξουσίας δεν είχαν διαβρωθεί από στοιχεία διεφθαρμένα, τα οποία για να καλύψουν τη διαρροή του πλούτου (που ήταν προϊόν της εργασίας του ελληνικού λαού) προς τα ταμεία των ξένων χωρών, κατέφευγαν στον υπέρμετρο δανεισμό, με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να φτάσει στα 300 δισ. ευρώ, δηλαδή το 130% του ΑΕΠ (Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματος).
Με την κομπίνα αυτή οι ξένοι που προανέφερα κέρδιζαν διπλά. Πρώτον από την πώληση των όπλων και των προϊόντων τους. Και δεύτερον από τους τόκους των χρημάτων που δάνειζαν στις κυβερνήσεις και όχι στον λαό. Γιατί όπως είδαμε, ο λαός ήταν το κύριο θύμα και στις δύο περιπτώσεις. Ένα παράδειγμα και μόνο θα σας πείσει. Οι τόκοι του δανείου του ενός δισ. δολλαρίων που έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου στα 1986 από μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα, έφτασαν στα 54 δισ. ευρώ και ξεπληρώθηκαν τελικά το … 2010!
Ο κ. Γιούνγκερ εδήλωσε προ ενός έτους ότι είχε διαπιστώσει τη μεγάλη αιμορραγία των Ελλήνων από τις υπερβολικές (και αναγκαστικές) δαπάνες για την αγορά πολεμικού υλικού από Γερμανία και Γαλλία συγκεκριμένα. Και συμπέρανε ότι έτσι οι πωλητές μας οδηγούν σε βέβαιη καταστροφή. Όμως ομολογεί ότι δεν προέβη σε καμμιά ενέργεια, για να μη βλάψει τα συμφέροντα των φιλικών του χωρών! Στα 2008 υπήρξε η μεγάλη οικονομική κρίση στην Ευρώπη. Ήταν λοιπόν επόμενο να επηρεαστεί και η ελληνική οικονομία. Εν τούτοις το επίπεδο ζωής, αρκετά υψηλό, ώστε να έχουμε καταταγεί μεταξύ των 30 πλουσιότερων χωρών του κόσμου, έμεινε βασικά το ίδιο. Υπήρξε όμως άνοδος του δημοσίου χρέους.
Όμως το δημόσιο χρέος δεν οδηγεί αναγκαστικά σε οικονομική κρίση. Τα χρέη μεγάλων χωρών όπως λ.χ. οι ΗΠΑ και η Γερμανία υπολογίζονται σε τρισεκατομμύρια ευρώ. Το πρόβλημα είναι εάν υπάρχει οικονομική ανάπτυξη και παραγωγή. Τότε μπορεί κανείς να δανείζεται από τις μεγάλες Τράπεζες με επιτόκιο έως 5%, έως ότου περάσει η κρίση. Σ’ αυτή τη θέση ακριβώς βρισκόμασταν στα 2009, όταν έγινε η κυβερνητική αλλαγή τον Νοέμβριο και ανέλαβε πρωθυπουργός ο Γ. Παπανδρέου.
Για να κατανοηθεί τι σκέπτεται σήμερα ο ελληνικός λαός για την καταστροφική πολιτική του, παραθέτω δύο νούμερα: Στις εκλογές του 2009 το ΠΑΣΟΚ κέρδισε το 44% των ψήφων. Σήμερα τα γκάλοπ του δίνουν 6%. Ο κ. Παπανδρέου θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση (που όπως είπα αντανακλούσε την ευρωπαϊκή) με δάνεια από τις ξένες Τράπεζες και με το σύνηθες επιτόκιο δηλαδή κάτω από 5%. Εάν το έκανε αυτό, δεν θα υπήρχε για τη χώρα μας το παραμικρό πρόβλημα. Το αντίθετο μάλιστα θα συνέβαινε, γιατί βρισκόμασταν σε φάση οικονομικής ανάπτυξης κι έτσι ασφαλώς θα ανέβαινε το βιοτικό μας επίπεδο.
Όμως ο κ. Παπανδρέου είχε ήδη ξεκινήσει τη συνωμοσία του εναντίον του ελληνικού λαού από το καλοκαίρι του 2009, όταν συναντήθηκε κρυφά με τον Στρως Καν, με στόχο να οδηγηθεί η Ελλάδα κάτω από την ηγεμονία του ΔΝΤ. Η πληροφορία για τη συνάντηση αυτή δόθηκε στην δημοσιότητα από τον ίδιο τον πρώην Πρόεδρο του ΔΝΤ.
Για να φτάσουμε όμως έως εκεί, θα έπρεπε να παραμορφωθεί η πραγματική οικονομική κατάσταση στη χώρα μας, ώστε να φοβηθούν οι ξένες Τράπεζες και να ανεβάσουν τα επιτόκια δανεισμού σε απαγορευτικούς αριθμούς. Αυτή η επαχθής επιχείρηση ξεκίνησε με την ψεύτική εκτίναξη του Δημοσίου Ελλείμματος από το 9,2% στο 15%. Για την κακουργηματική αυτή πράξη ο Εισαγγελέας κ. Πεπόνης παρέπεμψε προ 20 ημερών στην Δικαιοσύνη τους κυρίους Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου (υπουργό των Οικονομικών).
Ακολούθησε η συστηματική εκστρατεία του κ. Παπανδρέου και του Υπουργού Οικονομικών στην Ευρώπη που διήρκεσε 5 μήνες, κατά την οποία προσπαθούσαν να πείσουν τους ξένους ότι η Ελλάδα είναι ένας Τιτανικός έτοιμος να βυθιστεί, ότι οι Έλληνες είναι διεφθαρμένοι, τεμπέληδες και επομένως ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες της χώρας. Σε κάθε τους δήλωση ανέβαιναν τα επιτόκια, ώστε να μην μπορούμε πια να δανειστούμε, οπότε η υπαγωγή μας στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα να πάρει τον χαρακτήρα της σωτηρίας μας, ενώ στην πραγματικότητα υπήρξε η αρχή του θανάτου μας.
Τον Μάιο του 2010 υπεγράφη από έναν και μόνο Υπουργό το περίφημο Μνημόνιο, δηλαδή η πλήρης υποταγή μας στους δανειστές μας. Το ελληνικό δίκαιο σ’ αυτές τις περιπτώσεις απαιτεί την ψήφιση μιας τόσο σημαντικής συμφωνίας από τα τρία πέμπτα της Βουλής. Άρα στην ουσία το Μνημόνιο και η Τρόικα που σήμερα ουσιαστικά μας κυβερνούν. λειτουργούν παράνομα όχι μόνο για το ελληνικό αλλά και για το ευρωπαϊκό δίκαιο. Από τότε έως τώρα, εάν τα σκαλιά που οδηγούν στο θάνατό μας είναι είκοσι, έχουμε ήδη διανύσει πάνω από τα μισά. Φανταστείτε ότι με το Μνημόνιο αυτό παραχωρούμε στους ξένους την Εθνική μας Αυτοτέλεια και την Δημόσια περιουσία μας. Δηλαδή Λιμάνια, Αεροδρόμια, Οδικά δίκτυα, Ηλεκτρισμό, Ύδρευση, Υπόγειο και υποθαλάσσιο πλούτο κλπ. κλπ.
Κι ακόμα τα ιστορικά μας μνημεία όπως η Ακρόπολη, οι Δελφοί, η Ολυμπία, η Επίδαυρος κλπ. αφού έχουμε παραιτηθεί από όλες τις σχετικές ενστάσεις. Σταμάτησε η παραγωγή, ανέβηκε στο 18% η ανεργία, κλείσανε 80.000 καταστήματα, χιλιάδες βιοτεχνίες και εκατοντάδες βιομηχανίες. Συνολικά βάλανε λουκέτο 432.000 επιχειρήσεις. Δεκάδες χιλιάδες νέοι επιστήμονες εγκαταλείπουν τη χώρα, που βυθίζεται κάθε μέρα και πιο πολύ σε μεσαιωνικό σκότος. Χιλιάδες πρώην ευκατάστατοι πολίτες ψάχνουν στα σκουπίδια και κοιμούνται στο πεζοδρόμιο. Στο μεταξύ υποτίθεται ότι ζούμε χάρη στη μεγαλοψυχία των δανειστών μας, της Ευρώπης των Τραπεζών και του ΔΝΤ. Στην πραγματικότητα κάθε πακέτο με τα δεκάδες δισ. ευρώ με τα οποία χρεώνεται η Ελλάδα επιστρέφεται ολόκληρο από κει που έρχεται, ενώ εμείς φορτωνόμαστε νέους αβάσταχτους τόκους. Και επειδή υπάρχει η ανάγκη να διατηρηθεί το Κράτος, τα Νοσοκομεία και τα Σχολεία, η Τρόικα φορτώνει τα μεσαία και τα κατώτερα οικονομικά στρώματα της κοινωνίας με υπέρμετρους φόρους, που οδηγούν κατ’ ευθείαν στην πείνα. Γενικευμένη κατάσταση πείνας είχαμε στην αρχή της γερμανικής κατοχής το 1941 με 300.000 νεκρούς σε διάστημα έξι μηνών. Από τότε το φάσμα της πείνας ξανάρχεται στη συκοφαντημένη και δύστυχη χώρα μας. Αν σκεφθεί κανείς ότι η γερμανική κατοχή μας στοίχισε ένα εκατομμύριο νεκρούς και την ολοσχερή καταστροφή της χώρας μας, πώς είναι δυνατόν να δεχτούμε εμείς οι Έλληνες τις απειλές της κ. Μέρκελ και την πρόθεση των Γερμανών να μας επιβάλουν ένα νέο γκαουλάιτερ… Τη φορά αυτή με γραβάτα…
Και για να αποδείξω πόσο πλούσια χώρα είναι η Ελλάδα και πόσο εργατικός και συνειδητοποιημένος Λαός είναι ο Έλληνας (συνείδηση του Χρέους προς την Ελευθερία και της αγάπης προς την πατρίδα) είναι η εποχή της Γερμανικής Κατοχής από το 1941 έως τον Οκτώβριο του 1944. Όταν τα SS και η πείνα σκότωσαν ένα εκατομμύριο πολίτες και η Βέρμαχτ κατέστρεφε συστηματικά την χώρα, έκλεβε την αγροτική παραγωγή και τον χρυσό από τις Τράπεζες, οι Έλληνες έσωσαν από την πείνα τον Λαό με τη δημιουργία του Κινήματος της Εθνικής Αλληλεγγύης και δημιούργησαν έναν παρτιζάνικο στρατό 100.000, που καθήλωσε στην χώρα μας 20 γερμανικές μεραρχίες. Συγχρόνως όχι μόνο κατόρθωσαν οι Έλληνες χάρη στην εργατικότητά τους, να επιζήσουν αλλά υπήρξε και μεγάλη ανάπτυξη της νεοελληνικής τέχνης μέσα στις συνθήκες κατοχής, ιδιαίτερα στους τομείς της λογοτεχνίας και της μουσικής.
Η Ελλάδα επέλεξε την οδό της αυτοθυσίας για την ελευθερία και συγχρόνως της επιβίωσης. Και τότε μας χτύπησαν αναίτια κι εμείς απαντήσαμε με Αλληλεγγύη και Αντίσταση και επιζήσαμε. Το ίδιο ακριβώς κάνουμε και τώρα με τη βεβαιότητα ότι τελικός νικητής θα είναι ο ελληνικός λαός. Αυτό το μήνυμα στέλνω στην κ. Μέρκελ και στον κ. Σόϊμπλε δηλώνοντας ότι παραμένω πάντοτε φίλος του Γερμανικού Λαού και θαυμαστής της μεγάλης του συνεισφοράς στην Επιστήμη, τη Φιλοσοφία και την Τέχνη και ιδιαίτερα στη Μουσική! Και η καλλίτερη ίσως απόδειξη γι’ αυτό είναι ότι εμπιστεύθηκα το σύνολο του μουσικού μου έργου σε δύο Γερμανούς Εκδότες, τον Schott και το ν Breitkopf, που είναι από τους μεγαλύτερους εκδότες του κόσμου και η συνεργασία μου μαζί τους είναι άκρως φιλική. Μας απειλούν ότι θα μας εκδιώξουν από την Ευρώπη. Εάν η Ευρώπη δεν μας θέλει μια φορά, εμείς αυτή την Ευρώπη των Μέρκελ - Σαρκοζί δεν την θέλουμε δέκα φορές.
Σήμερα Κυριακή 12 Φεβρουαρίου, ετοιμάζομαι να πάρω μέρος κι εγώ μαζί με τον Μανώλη Γλέζο, τον ήρωα που κατέβασε τη Σβάστικα από την Ακρόπολη δίνοντας έτσι το σινιάλο για το ξεκίνημα όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της ευρωπαϊκής αντίστασης ενάντια στον Χίτλερ. Οι δρόμοι και οι πλατείες μας θα πλημμυρίσουν από εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που θα διαδηλώνουν την οργή τους κατά της κυβέρνησης και της Τρόικα. Άκουσα χθες τον τραπεζίτη-Πρωθυπουργό στο διάγγελμά του προς τον Ελληνικό Λαό να λέει ότι «έχουμε φτάσει σχεδόν στο μηδέν». Ποιοι όμως μας έφτασαν μέσα σε δυο χρόνια στο ΜΗΔΕΝ;
Οι ίδιοι, που αντί να βρίσκονται στη φυλακή, εκβιάζουν τους βουλευτές να υπογράψουν Νέο Μνημόνιο χειρότερο από το πρώτο, που θα εφαρμοστεί από τους ίδιους ανθρώπους και τις ίδιες μεθόδους που μας οδήγησαν στο ΜΗΔΕΝ. Γιατί; Γιατί αυτό επιτάσσει το ΔΝΤ και το Γιούρο Γκρουπ εκβιάζοντάς μας ότι εάν δεν υπακούσουμε, θα οδηγηθούμε στην χρεοκοπία… Εδώ παίζεται το θέατρο του παραλόγου. Όλοι αυτοί οι κύκλοι που ουσιαστικά μας μισούν (ξένοι και Έλληνες) και που είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για την δραματική κατάσταση στην οποία οδήγησαν τη χώρα, απειλούν, εκβιάζουν, με σκοπό να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο, δηλαδή να μας πάνε κάτω από το ΜΗΔΕΝ, έως την οριστική μας εξαφάνιση. Έχουμε επιζήσει σε πολύ δύσκολες συνθήκες μέσα από τους αιώνες και είναι βέβαιο ότι αν μας οδηγήσουν με τη βία στο προτελευταίο σκαλοπάτι πριν από τον θάνατο, οι Έλληνες όχι μόνο θα επιζήσουν αλλά και θα αναγεννηθούν. Αυτή τη στιγμή έχω αφιερώσει όλες μου τις δυνάμεις στην προσπάθεια να ενωθεί δυναμικά ο ελληνικός λαός.
Προσπαθώ να τον πείσω ότι η Τρόικα και το ΔΝΤ δεν είναι μονόδρομος. Ότι υπάρχει άλλη λύση. Κι αυτή είναι να αλλάξουμε ριζικά την πορεία του έθνους μας και να στραφούμε προς την Ρωσία για οικονομική συνεργασία και για τη δημιουργία κοινοπραξιών που θα μας βοηθήσουν στην ανάδειξη του φυσικού πλούτου της χώρας με όρους που θα εξασφαλίζουν το εθνικό μας συμφέρον. Όσο για την Ευρώπη προτείνω να πάψουμε να αγοράζουμε πολεμικό υλικό από την Γερμανία και την Γαλλία.
Όπως θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν, ώστε η Γερμανία να εξοφλήσει τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας οφείλει και που σήμερα μαζί με τους τόκους μπορεί να ανέρχονται στα 500 δισ. ευρώ. Η μοναδική δύναμη που μπορεί να πραγματοποιήσει αυτές τις επαναστατικές αλλαγές είναι ο ελληνικός λαός ενωμένος σε ένα τεράστιο Μέτωπο Αντίστασης και Αλληλεγγύης, ώστε να εκδιωχθεί η Τρόικα (ΔΝΤ και Ευρωπαϊκές Τράπεζες) από την χώρα. Ενώ παράλληλα θα πρέπει να θεωρηθούν ως μη γενόμενες όλες οι παράνομες ενέργειές τους (δάνεια, χρέη, τόκοι, φόροι, αγορές του Δημόσιου πλούτου). Φυσικά οι Έλληνες συνεργάτες τους που έχουν ήδη καταδικαστεί στη συνείδηση του λαού μας ως προδότες, θα πρέπει να τιμωρηθούν. Στον σκοπό αυτό (της ενότητας του Λαού σε ένα Μέτωπο) είμαι ολοκληρωτικά δοσμένος και πιστεύω ότι τελικά θα δικαιωθώ.
Πολέμησα με το όπλο στο χέρι ενάντια στην Χιτλερική κατοχή. Γνώρισα τα μπουντρούμια της Γκεστάπο. Καταδικάστηκα από τους Γερμανούς σε θάνατο και έζησα ως εκ θαύματος. Στα 1967 ίδρυσα το ΠΑΜ, την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση κατά της στρατιωτικής χούντας. Πάλεψα στην παρανομία. Πιάστηκα και φυλακίστηκα στο «σφαγείο» της χουντικής Ασφάλειας. Τελικά και πάλι επέζησα. Σήμερα είμαι 87 ετών και είναι πολύ πιθανόν να μη ζήσω τη σωτηρία της αγαπημένης μου πατρίδας. Όμως θα πεθάνω με τη συνείδησή μου ήσυχη, γιατί εξακολουθώ να κάνω το Χρέος μου απέναντι στα ιδανικά της Ελευθερίας και του Δικαίου ως το τέλος».
Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012
Η κοινωνική ιεραρχία
Αναρτήθηκε από: Βελίκης Ιωάννης, Ψυχολόγος PhD, τηλ. 6932683468
του Γιάννη Βελίκη
Σύμφωνα με τη Wikipedia, ως κοινωνική ιεραρχία ορίζεται μια κοινωνική ή λειτουργική πυραμίδα, που στην κορυφή της συγκεντρώνεται η δύναμη (οικονομική, κοινωνική, πολιτική ή ιδεολογική). Οι πυραμίδες αυτές είναι το αποτέλεσμα πολύπλοκων συμπλεγμάτων σχέσεων σε ανθρώπινες ομάδες με κοινή κοινωνικο – οικονομική κατάσταση. Συνήθως, οι ανώτεροι στη θέση κορυφής αποκαλούνται ως προϊστάμενοι και έχουν περισσότερη δύναμη από τους υφισταμένους τους στη βάση της δομής. Οργανισμοί όπως επιχειρήσεις, εκκλησίες, στρατοί και πολιτικά κόμματα, κ.λπ., είναι δομημένοι ιεραρχικά.
Η κοινωνική θέση του κάθε ατόμου δείχνει τη θέση του σε μια κοινωνική ιεραρχία και αντιπροσωπεύει τη γενική δυνατότητα του ατόμου να ελέγξει ή να επηρεάσει άλλους ανθρώπους και όργανα. Ορίζεται από αντικειμενικά κριτήρια όπως ακαδημαϊκούς τίτλους, οικονομική κατάσταση, κοινωνική τάξη ή μη αντικειμενικά όπως φήμη, δημοτικότητα, πρόσβαση στα Μ.Μ.Ε. κ.α.
Η κοινωνική ιεραρχία, οποιουδήποτε κοινωνικού οργανισμού, δεν είναι μία σταθερή κατάσταση. Για την ακρίβεια είναι ένα δυναμικό σύστημα σχέσεων που συνεχώς αλλάζει, καθώς άλλοι κερδίζουν υψηλότερες βαθμίδες, άλλοι χάνουν τις θέσεις τους και εκπίπτουν σε χαμηλότερες, και άλλοι βρίσκονται σε αναμονή, πιέζοντας ή περιμένοντας τη σειρά τους να ανέβουν (δεδομένου ότι κανείς δε θέλει να κατέβει). Η δυναμικότητα αυτή των σχέσεων, και η παντοδυναμία της επιθυμίας για κοινωνική άνοδο, εξηγεί σχεδόν απόλυτα ή τουλάχιστον σε πολύ μεγάλο βαθμό τις εκάστοτε κοινωνικές συμπεριφορές των ατόμων μιας κοινωνικής ομάδας.
Έτσι, μια ερωτική – συναισθηματική σχέση δύο ανθρώπων μπορεί να σταματήσει, αν απαξιωθεί από το κοινωνικό περιβάλλον τους. Οι προσπάθειες ενός νέου επιστήμονα να προχωρήσει σε μεταδιδακτορικές έρευνες μπορεί να τορπιλιστούν από τον επιβλέποντα καθηγητή του, γιατί αυτός απειλείται. Στο Δημόσιο τομέα η προαγωγή προϊσταμένων μπορεί να γίνει όχι με αντικειμενικά κριτήρια, αλλά σε αυτούς που δεν θα απειλήσουν τη θέση των διευθυντών.
Η κοινωνική θέση μπορεί, εξελικτικά, να γίνει κίνητρο ή αντικίνητρο προσωπικής ανάπτυξης. Έτσι ένας οικονομικά εύρωστος νέος μπορεί να εκμεταλλευτεί τον πλούτο του και να σπουδάσει, ενώ ένας αντίστοιχος άπορος νέος να αναγκαστεί να ακολουθήσει ένα χειρωνακτικό επάγγελμα διά βίου. Ωστόσο, μπορεί να συμβεί και το ακριβώς αντίθετο. Ένας φτωχός νέος να σπουδάσει με πολλές θυσίες προκειμένου να αλλάξει την κοινωνική του κατάσταση, και ένας πλούσιος νέος να παραμείνει αδρανής κοινωνικά, καταναλώνοντας τα πλούτη της οικογένειας του. Η συμπεριφορά αυτή είναι τόσο γνωστή που λέγεται ότι «τα τέκνα των ισχυρών πατεράδων μένουν για πάντα στη σκιά τους», μιας και αυτά τα παιδιά δεν έχουν το κίνητρο να παλέψουν για την απόκτηση μεγαλύτερης κοινωνικής δύναμης.
Οι κοινωνικές ιεραρχίες είναι τόσο σημαντικές, που εφόσον ισορροπούν, αυτοί που ηγούνται προσπαθούν να τις διατηρήσουν με κάθε κόστος. Παράδειγμα είναι η λυσσαλέα πολεμική εναντίον των χίπις στα τέλη της δεκαετίας του 60, που αμφισβητούσαν τις τότε κοινωνικές εξουσίες, ώστε να περιορισθούν και να μην αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση για τους υπόλοιπους νέους.
Ο τρόπος ντυσίματος, η ομορφιά, η κατοχή ακριβού αυτοκινήτου, τα πανεπιστημιακά πτυχία, οι τρόποι τήρησης του savoir vivre, η επιδεξιότητα στην άρθρωση ξένων γλωσσών, ο τρόπος χτενίσματος, η στάση σώματος, το ύφος, η έκφραση συναισθημάτων κ.α. δηλώνουν και σε ποια κοινωνική θέση είναι ο καθένας, και σε ποια κοινωνική θέση θέλει να είναι. Έτσι, ο λόγος ύπαρξης πολλών υπηρεσιών του σύγχρονου κόσμου (π.χ. κομμωτήρια) είναι να βοηθήσουν τους πελάτες τους να εκπέμψουν στα υπόλοιπα μέλη της κοινωνικής ομάδας τη θέση που ήδη έχουν, ή τη θέση που θέλουν να καταλάβουν.
Σε πολλές κοινωνικές ομάδες η κοινωνική ιεραρχία αποφασίζεται από τον αρχηγό. Και φυσικά η απόφαση αυτή συνήθως είναι τέτοια ώστε να προσδοκά ο αρχηγός ότι θα τον βοηθήσει να παραμείνει στην εξουσία. Σε αυτήν την περίπτωση, τα μέλη έχουν κάθε συμφέρον να είναι αρεστά στον αρχηγό, ώστε να έχουν την πιθανότητα να οριστούν σε καλύτερη κοινωνική θέση από τους άλλους. Το φαινόμενο αυτό δημιουργεί πολύπλοκες συμπεριφορές ίντριγκας, συκοφάντησης, αθέμιτου ανταγωνισμού και παρασκηνίου γύρω από τον αρχηγό, συμπεριφορές εκπληκτικής σύλληψης σαν αυτές που έχουν υπέροχα περιγραφεί στα έργα του Σαίξπηρ.
Μεγάλο πρόβλημα στη μελέτη του φαινομένου αποτελεί η ύπαρξη πολλών, ταυτόχρονα, κοινωνικών ιεραρχιών που δρουν αθροιστικά. Π.χ. ένα μέλος μπορεί να είναι χαμηλόβαθμος υπάλληλος του δημοσίου, αλλά ταυτόχρονα να κατέχει πολλά ενοικιαζόμενα ακίνητα και μετοχές που του φέρνουν τεράστια έσοδα, να πολιτεύεται και να έχει εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος, να γνωρίζει προσωπικά βουλευτές, υπουργούς, και ιεράρχες, να είναι μέλος πολλών σωματείων, και να έχει ανώτατη μόρφωση. Η σχέση του με τον προϊστάμενο της υπηρεσίας του θα είναι, ενδεχομένως, προβληματική, μιας και η κοινωνική δύναμη που κατέχει θα είναι μεγαλύτερη από αυτή του προϊσταμένου του, παρά την υπηρεσιακά κατώτερη του κατάσταση.
Ένα δεύτερο πρόβλημα μελέτης του φαινομένου είναι η διαφορετική αντίληψη των μελών για το ποιος κατέχει τη δύναμη, κάτι που προέρχεται από τις διαφορετικές αξίες που έχουν τα επιμέρους μέλη των ομάδων. Έτσι, μπορεί ένα μέλος να επιδεικνύει το καινούργιο του πανάκριβο αυτοκίνητο σε ένα άλλα μέλος, το οποίο όμως να μην πτοείται, γιατί στην αντίληψη του τα λεφτά δεν έχουν σημασία παρά μόνο η πίστη στο Θεό και το πόσο ενάρετος είναι κάποιος. Αποτέλεσμα των διαφορετικών κοινωνικών αξιών των ποικίλων ατόμων και κοινωνικών ομάδων μιας κοινωνίας είναι να παρατηρούνται χαοτικά φαινόμενα κοινωνικής αλληλεπίδρασης, όπου κανείς δεν μπορεί να είναι πάντα σίγουρος αν με τη συμπεριφορά που επιδεικνύει, αντιπροσωπεύει ή επιβάλλει να γίνεται αποδεκτή η κοινωνική του θέση. Έτσι, συχνές είναι και οι παρεξηγήσεις ή οι συγκρούσεις που παρατηρούνται στις ποικίλες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και οφείλονται στη διαφορετική αντίληψη των συγκρουόμενων μελών για την κοινωνική θέση που ανήκουν τόσο αυτοί όσο και αυτοί με τους οποίους συγκρούονται.
Αντίθετα κοινωνική αρμονία παρατηρείται όταν αμφότερα τα μέλη αναγνωρίζουν και αποδέχονται με τον ίδιο τρόπο την υφιστάμενη κοινωνική ιεραρχία. Ωστόσο, η ανάγκη των ανθρώπων (όπως άλλωστε και των ανώτερων θηλαστικών) για την επίτευξη καλύτερης θέσης στην εκάστοτε κοινωνική ιεραρχία είναι τόσο έντονη, που σπάνια και για μικρά διαστήματα επιτυγχάνεται η πολυπόθητη αρμονία. Και, φυσικά, η θέση στην κοινωνική ιεραρχία είναι τόσο σημαντική για όλη τη ζωή του καθενός, που ορίζει ακόμη και το νεκροταφείο που θα θαφτεί αφότου πεθάνει (οι άνθρωποι των ανώτερων βαθμίδων θάβονται δημοσία δαπάνη στο Α’ Νεκροταφείο)!
του Γιάννη Βελίκη
Σύμφωνα με τη Wikipedia, ως κοινωνική ιεραρχία ορίζεται μια κοινωνική ή λειτουργική πυραμίδα, που στην κορυφή της συγκεντρώνεται η δύναμη (οικονομική, κοινωνική, πολιτική ή ιδεολογική). Οι πυραμίδες αυτές είναι το αποτέλεσμα πολύπλοκων συμπλεγμάτων σχέσεων σε ανθρώπινες ομάδες με κοινή κοινωνικο – οικονομική κατάσταση. Συνήθως, οι ανώτεροι στη θέση κορυφής αποκαλούνται ως προϊστάμενοι και έχουν περισσότερη δύναμη από τους υφισταμένους τους στη βάση της δομής. Οργανισμοί όπως επιχειρήσεις, εκκλησίες, στρατοί και πολιτικά κόμματα, κ.λπ., είναι δομημένοι ιεραρχικά.
Η κοινωνική θέση του κάθε ατόμου δείχνει τη θέση του σε μια κοινωνική ιεραρχία και αντιπροσωπεύει τη γενική δυνατότητα του ατόμου να ελέγξει ή να επηρεάσει άλλους ανθρώπους και όργανα. Ορίζεται από αντικειμενικά κριτήρια όπως ακαδημαϊκούς τίτλους, οικονομική κατάσταση, κοινωνική τάξη ή μη αντικειμενικά όπως φήμη, δημοτικότητα, πρόσβαση στα Μ.Μ.Ε. κ.α.
Η κοινωνική ιεραρχία, οποιουδήποτε κοινωνικού οργανισμού, δεν είναι μία σταθερή κατάσταση. Για την ακρίβεια είναι ένα δυναμικό σύστημα σχέσεων που συνεχώς αλλάζει, καθώς άλλοι κερδίζουν υψηλότερες βαθμίδες, άλλοι χάνουν τις θέσεις τους και εκπίπτουν σε χαμηλότερες, και άλλοι βρίσκονται σε αναμονή, πιέζοντας ή περιμένοντας τη σειρά τους να ανέβουν (δεδομένου ότι κανείς δε θέλει να κατέβει). Η δυναμικότητα αυτή των σχέσεων, και η παντοδυναμία της επιθυμίας για κοινωνική άνοδο, εξηγεί σχεδόν απόλυτα ή τουλάχιστον σε πολύ μεγάλο βαθμό τις εκάστοτε κοινωνικές συμπεριφορές των ατόμων μιας κοινωνικής ομάδας.
Έτσι, μια ερωτική – συναισθηματική σχέση δύο ανθρώπων μπορεί να σταματήσει, αν απαξιωθεί από το κοινωνικό περιβάλλον τους. Οι προσπάθειες ενός νέου επιστήμονα να προχωρήσει σε μεταδιδακτορικές έρευνες μπορεί να τορπιλιστούν από τον επιβλέποντα καθηγητή του, γιατί αυτός απειλείται. Στο Δημόσιο τομέα η προαγωγή προϊσταμένων μπορεί να γίνει όχι με αντικειμενικά κριτήρια, αλλά σε αυτούς που δεν θα απειλήσουν τη θέση των διευθυντών.
Η κοινωνική θέση μπορεί, εξελικτικά, να γίνει κίνητρο ή αντικίνητρο προσωπικής ανάπτυξης. Έτσι ένας οικονομικά εύρωστος νέος μπορεί να εκμεταλλευτεί τον πλούτο του και να σπουδάσει, ενώ ένας αντίστοιχος άπορος νέος να αναγκαστεί να ακολουθήσει ένα χειρωνακτικό επάγγελμα διά βίου. Ωστόσο, μπορεί να συμβεί και το ακριβώς αντίθετο. Ένας φτωχός νέος να σπουδάσει με πολλές θυσίες προκειμένου να αλλάξει την κοινωνική του κατάσταση, και ένας πλούσιος νέος να παραμείνει αδρανής κοινωνικά, καταναλώνοντας τα πλούτη της οικογένειας του. Η συμπεριφορά αυτή είναι τόσο γνωστή που λέγεται ότι «τα τέκνα των ισχυρών πατεράδων μένουν για πάντα στη σκιά τους», μιας και αυτά τα παιδιά δεν έχουν το κίνητρο να παλέψουν για την απόκτηση μεγαλύτερης κοινωνικής δύναμης.
Οι κοινωνικές ιεραρχίες είναι τόσο σημαντικές, που εφόσον ισορροπούν, αυτοί που ηγούνται προσπαθούν να τις διατηρήσουν με κάθε κόστος. Παράδειγμα είναι η λυσσαλέα πολεμική εναντίον των χίπις στα τέλη της δεκαετίας του 60, που αμφισβητούσαν τις τότε κοινωνικές εξουσίες, ώστε να περιορισθούν και να μην αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση για τους υπόλοιπους νέους.
Ο τρόπος ντυσίματος, η ομορφιά, η κατοχή ακριβού αυτοκινήτου, τα πανεπιστημιακά πτυχία, οι τρόποι τήρησης του savoir vivre, η επιδεξιότητα στην άρθρωση ξένων γλωσσών, ο τρόπος χτενίσματος, η στάση σώματος, το ύφος, η έκφραση συναισθημάτων κ.α. δηλώνουν και σε ποια κοινωνική θέση είναι ο καθένας, και σε ποια κοινωνική θέση θέλει να είναι. Έτσι, ο λόγος ύπαρξης πολλών υπηρεσιών του σύγχρονου κόσμου (π.χ. κομμωτήρια) είναι να βοηθήσουν τους πελάτες τους να εκπέμψουν στα υπόλοιπα μέλη της κοινωνικής ομάδας τη θέση που ήδη έχουν, ή τη θέση που θέλουν να καταλάβουν.
Σε πολλές κοινωνικές ομάδες η κοινωνική ιεραρχία αποφασίζεται από τον αρχηγό. Και φυσικά η απόφαση αυτή συνήθως είναι τέτοια ώστε να προσδοκά ο αρχηγός ότι θα τον βοηθήσει να παραμείνει στην εξουσία. Σε αυτήν την περίπτωση, τα μέλη έχουν κάθε συμφέρον να είναι αρεστά στον αρχηγό, ώστε να έχουν την πιθανότητα να οριστούν σε καλύτερη κοινωνική θέση από τους άλλους. Το φαινόμενο αυτό δημιουργεί πολύπλοκες συμπεριφορές ίντριγκας, συκοφάντησης, αθέμιτου ανταγωνισμού και παρασκηνίου γύρω από τον αρχηγό, συμπεριφορές εκπληκτικής σύλληψης σαν αυτές που έχουν υπέροχα περιγραφεί στα έργα του Σαίξπηρ.
Μεγάλο πρόβλημα στη μελέτη του φαινομένου αποτελεί η ύπαρξη πολλών, ταυτόχρονα, κοινωνικών ιεραρχιών που δρουν αθροιστικά. Π.χ. ένα μέλος μπορεί να είναι χαμηλόβαθμος υπάλληλος του δημοσίου, αλλά ταυτόχρονα να κατέχει πολλά ενοικιαζόμενα ακίνητα και μετοχές που του φέρνουν τεράστια έσοδα, να πολιτεύεται και να έχει εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος, να γνωρίζει προσωπικά βουλευτές, υπουργούς, και ιεράρχες, να είναι μέλος πολλών σωματείων, και να έχει ανώτατη μόρφωση. Η σχέση του με τον προϊστάμενο της υπηρεσίας του θα είναι, ενδεχομένως, προβληματική, μιας και η κοινωνική δύναμη που κατέχει θα είναι μεγαλύτερη από αυτή του προϊσταμένου του, παρά την υπηρεσιακά κατώτερη του κατάσταση.
Ένα δεύτερο πρόβλημα μελέτης του φαινομένου είναι η διαφορετική αντίληψη των μελών για το ποιος κατέχει τη δύναμη, κάτι που προέρχεται από τις διαφορετικές αξίες που έχουν τα επιμέρους μέλη των ομάδων. Έτσι, μπορεί ένα μέλος να επιδεικνύει το καινούργιο του πανάκριβο αυτοκίνητο σε ένα άλλα μέλος, το οποίο όμως να μην πτοείται, γιατί στην αντίληψη του τα λεφτά δεν έχουν σημασία παρά μόνο η πίστη στο Θεό και το πόσο ενάρετος είναι κάποιος. Αποτέλεσμα των διαφορετικών κοινωνικών αξιών των ποικίλων ατόμων και κοινωνικών ομάδων μιας κοινωνίας είναι να παρατηρούνται χαοτικά φαινόμενα κοινωνικής αλληλεπίδρασης, όπου κανείς δεν μπορεί να είναι πάντα σίγουρος αν με τη συμπεριφορά που επιδεικνύει, αντιπροσωπεύει ή επιβάλλει να γίνεται αποδεκτή η κοινωνική του θέση. Έτσι, συχνές είναι και οι παρεξηγήσεις ή οι συγκρούσεις που παρατηρούνται στις ποικίλες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και οφείλονται στη διαφορετική αντίληψη των συγκρουόμενων μελών για την κοινωνική θέση που ανήκουν τόσο αυτοί όσο και αυτοί με τους οποίους συγκρούονται.
Αντίθετα κοινωνική αρμονία παρατηρείται όταν αμφότερα τα μέλη αναγνωρίζουν και αποδέχονται με τον ίδιο τρόπο την υφιστάμενη κοινωνική ιεραρχία. Ωστόσο, η ανάγκη των ανθρώπων (όπως άλλωστε και των ανώτερων θηλαστικών) για την επίτευξη καλύτερης θέσης στην εκάστοτε κοινωνική ιεραρχία είναι τόσο έντονη, που σπάνια και για μικρά διαστήματα επιτυγχάνεται η πολυπόθητη αρμονία. Και, φυσικά, η θέση στην κοινωνική ιεραρχία είναι τόσο σημαντική για όλη τη ζωή του καθενός, που ορίζει ακόμη και το νεκροταφείο που θα θαφτεί αφότου πεθάνει (οι άνθρωποι των ανώτερων βαθμίδων θάβονται δημοσία δαπάνη στο Α’ Νεκροταφείο)!
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΑ ΜΙΜΙΔΙΑ: ΕΠΑΓΩΓΗ ΑΝΤΙ ΜΙΜΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
Posted by Little Prince
Η έννοια του «μιμιδίου»
Ενώ τα γονίδια είναι λίγο- πολύ γνωστά, ελάχιστα είναι γνωστά τα μιμίδια. Ο όρος αυτός, που εισήχθηκε από τον Richard Dawkins το 1976 στο Εγωιστικό Γονίδιο, ορίζεται στο λεξικό της Οξφόρδης ως «ένα πολιτισμικό στοιχείο που θεωρείται ότι μπορεί να διαδοθεί με μη γενετικά μέσα, ιδιαίτερα τη μίμηση.» Υποψήφια μιμίδια περιλαμβάνουν: μια λέξη, πρόταση, σκέψη, πεποίθηση, μελωδία, επιστημονική θεωρία, εξίσωση, έναν φιλοσοφικό γρίφο, ένα θρησκευτικό τελετουργικό, μια πολιτική ιδεολογία, γεωργική πρακτική, μόδα, έναν χορό, ένα ποίημα, μια συνταγή για ένα γεύμα, μοντέλα αυτοκινήτων, τους υπολογιστές και τα κινητά τηλέφωνα. Προερχόμενο από την ελληνική λέξη μίμηση (και τη γαλλική λέξη même ή «το ίδιο»), ένα μιμίδιο υποτίθεται ότι αντιγράφεται από μυαλό σε μυαλό με τρόπο ανάλογο με ένα γονίδιο από σώμα σε σώμα.
Αναλογίες ανάμεσα στα μιμίδια και στα γονίδια
Τα μιμίδια υπόκεινται στη φυσική επιλογή με τη Δαρβινιστική έννοια. Η διαδικασία της φυσικής επιλογής απαιτεί τα στοιχεία της να είναι μονάδες κληρονομούμενης πληροφορίας που ελέγχουν την ύλη που κωδικοποιεί αυτήν την πληροφορία, και για την οποία υπάρχει με το χρόνο μια προτίμηση η οποία ξεπερνά κατά πολύ το ρυθμό της εγγενούς αλλαγής: «Η πληροφορία μπορεί να πολλαπλασιαστεί και να επεξεργαστεί από τη φυσική επιλογή μόνο αν η τελευταία επηρεάζει την πληροφορία κατά ένα μεγαλύτερο ποσοστό από τις ανταγωνιστικές διαδικασίες όπως η γενετική μετάλλαξη και απόκλιση» (Williams 1992). Η ύλη που κωδικοποιεί την πληροφορία που επιλέγεται μπορεί να είναι το DNA ή RNA, όπως με τα γονίδια και τις πρωτεΐνες, τα ηλεκτροχημικά νευρικά δίκτυα ή τις γραπτές γλώσσες, όπως με τα μιμίδια, ή τα μη βιολογικά ηλεκτρικά κυκλώματα, όπως με τους ιούς των υπολογιστών.
Οι μονάδες της φυσικής επιλογής πρέπει να έχουν γονιμότητα. Αυτές ή οι φορείς τους πρέπει «να είναι γόνιμες και να πολλαπλασιάζονται,» διαφορετικά θα υπάρχει μικρή μορφολογική ή συμπεριφοριστική αλλαγή στην επιλογή των μονάδων εξαιτίας της έλλειψης διαφορικών στοιχείων. Οι κληρονομήσιμες αλλαγές πρέπει να αντιγραφούν με υψηλή πιστότητα, έτσι ώστε να μοιάζουν μεταξύ τους περισσότερο απ’ ό,τι οι ανεξάρτητες μορφές. Μόνο τότε μπορούν να επιλέγονται επανειλημμένα ως ευνοϊκές ή να διαγράφονται ως αχρείαστες από τη φυσική επιλογή. Οι παραλλαγές της αντιγραφής πρέπει να είναι σχετικά μακρόβιες. Πρέπει να επιζήσουν τουλάχιστον αρκετά ώστε να παραγάγουν περισσότερα αντίγραφα από τις άλλες μορφές προκειμένου να συμβάλλουν σε διαφορική καταλληλότητα ή σε αναπαραγωγική επιτυχία.
Τέλος, τα στοιχεία της φυσικής επιλογής πρέπει να ανταγωνίζονται για την επιβίωσή τους πάνω σε σπάνιες πρώτες ύλες που τα διατηρούν σε ένα δεδομένο περιβάλλον (π.χ. τα κύτταρα, οι οργανισμοί, το μυαλό, η μνήμη των υπολογιστών, κλπ.), αλλιώς δεν θα υπάρχει πίεση για επιλογή.
Το εγωιστικό γονίδιο και το αλτρουιστικό μιμίδιο
Τα γονίδιά μας είναι, θα λέγαμε, μονάδες αναπαραγωγής του εαυτού μας. Με αυτήν την έννοια, είμαστε γενετικά εξοπλισμένοι με όλες τις σχετικές πληροφορίες για τον επιτυχή ανταγωνισμό, με άλλους τους άλλους μας, με σκοπό την επιβίωση και τη διαιώνιση των δικών μας γονιδίων. Κατ’ αναλογία, τα μιμίδια θα ανταγωνίζονται και αυτά μεταξύ τους για επικράτηση. Πολλές φορές, η επιτυχία της επικράτησης καθορίζεται όχι από την ισχύ και τη βία αλλά χάρη στη «διπλωματία.» Έτσι, η επιτυχημένη μετάδοση ενός μιμιδίου εξασφαλίζεται μέσα από διαδικασίες «πολιτισμένες» και όχι «κτηνώδεις.»
Υπάρχει επίσης μια νέα θεώρηση σχετικά με την αυταπάρνηση και τη φιλικότητα. Οι ευχάριστοι τύποι που είναι διαθέσιμοι και χρήσιμοι στους άλλους έχουν περισσότερες πιθανότητες να τους επηρεάσουν. Είναι «πηγές μιμιδίων.» Άνθρωποι εσωστρεφείς είναι «καταβόθρες μιμιδίων» που άλλα μιμίδια και οι φορείς τους αποφεύγουν. Οι πηγές μιμιδίων σκορπίζουν «μιμίδια αλτρουισμού» και άλλα καλά μιμίδια (π.χ. ανοχή) καθώς και κακά μιμίδια (π.χ. πίστη) που στηρίζονται πάνω στο αλτρουιστικό μιμίδιο. Τα κακά μιμίδια που στηρίζονται στο μιμίδιο του αλτρουισμού λέγεται ότι χρησιμοποιούν το «τέχνασμα της αυταπάρνησης» για να πετύχουν το σκοπό τους στα ανυποψίαστα μυαλά. Τα κακά θρησκευτικά μιμίδια ασπάζονται το αλτρουιστικό μιμίδιο και εισχωρούν σε μυαλά για να σχηματίζουν ένα μολυσματικό μιμιδιακό σύμπλεγμα (Dawkins 1993, Lynch 1996, Dennett 1997).
Οι Πλατωνικές ιδέες και τα μιμίδια
Ένα ενδιαφέρον θέμα είναι μια σύγκριση ανάμεσα στα μιμίδια και στις Πλατωνικές ιδέες. Για τον Πλάτωνα, οι ιδέες αποτελούσαν τις αναλλοίωτες παγκοσμιότητες του κόσμου, πάνω στις οποίες παράγονταν τα καθημερινά υλικά, ατελή, αντικείμενα. Για τους σύγχρονους μιμητιστές, οι ιδέες είναι μιμίδια, τα οποία είτε παράγονται από το μυαλό μέσα σε ένα δεδομένο πολιτισμικό περιβάλλον είτε προϋπάρχουν στο μυαλό ως αρχετυπικοί και διαχρονικοί μορφικοί σχηματισμοί. Σε αυτήν την τελευταία περίπτωση, τα μιμίδια είναι «αυτό- προσαρμοζόμενα,» δηλαδή ανθεκτικά κι ευέλικτα στις αλλαγές.
Παρότι οι πραγματικές κατασκευές σπανίως περιλαμβάνουν τέλεια τετράγωνα, τέτοιες (φαινοτυπικές) ατέλειες τείνουν να ακυρώνονται μακροπρόθεσμα επειδή ο υποκείμενος (γενοτυπικός) κώδικας είναι ακριβώς «αυτό- προσαρμοζόμενος:» αυτό που περνά στην αναμετάδοση είναι η ουσία του αντικειμένου, ενώ κάθε πραγματικό αντικείμενο είναι μια ατελής προσέγγιση.» Ο Πλάτωνας θα χαμογελούσε. «Κατ’ εμέ,» θεωρεί ο Dawkins, «η σχεδόν γενετική κληρονομιά της γλώσσας και των θρησκευτικών και παραδοσιακών εθίμων διδάσκει το ίδιο μάθημα.»
Όπως τα Πλατωνικά στερεά, έτσι κι άλλες μη μαθηματικές αλλά διαφορετικής φύσης δομές, όπως η γλώσσα, με τη μορφή ενός εξελιγμένου τρόπου μετάδοσης πληροφορίας, φαίνεται να διαθέτουν ένα αρχετυπικό περιεχόμενο, το οποίο ξετυλίγεται κατά την, προφορική και γραπτή, χρήση της γλώσσας, η οποία μοιάζει να βασίζεται και να καθοδηγείται, σε κάποιο βαθμό, από αυτό το περιεχόμενο.
Το έργο του ανθρώπου που μαθαίνει τη γλώσσα δεν είναι να μιμηθεί και να συνεπάγει. Είναι να χρησιμοποιήσει την επιφανειακή μορφή των προτάσεων για να εξετάσει τη δυνατότητα εφαρμογής προϋπαρχουσών και παρατηρησιακά «αόρατων» συντακτικών δομών, όπως η μεταβατική φραστική δομή και οι ενσωματωμένες σχέσεις αντικειμένου- υποκειμένου (Chomsky 1986).
Μίμηση και δημιουργικότητα
Από την άποψη της μιμιτικής δεν υπάρχει αληθινή μίμηση χωρίς αναπαραγωγή, και αντιστρόφως. Το σημείο κλειδί για τη μίμηση δεν είναι ότι προκαλεί ή αποσπά ή παράγει ή αναπαράγει τις πληροφορίες. Μάλλον, τόσο προκαλεί την αναπαραγωγή όσο και παρέχει τις πληροφορίες για την αναπαραγωγή της. Η διαδικασία της μίμησης προκαλεί την αναπαραγωγή συμπεριλαμβάνοντας, ως μέρος της πληροφορίας που παρέχει, οδηγίες για την αντιγραφή της πληροφορίας. Αυτό συνεπάγεται ότι η πληροφορία που μεταφέρεται από έναν αναπαραγωγό (replicator) περιέχει πάντα τις οδηγίες για την αντιγραφή αυτών των οδηγιών. Το σχέδιο δόμησης ενσωματώνει τον οικοδόμο.
Είμαστε ολοένα και περισσότερο μάρτυρες μιας γρήγορης και παγκόσμιας εξάπλωσης ανώνυμων ηλεκτρονικών μηνυμάτων που οι περισσότεροι από εμάς θα προτιμούσαμε να μην υπάρχουν αλλά που δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε. Αυτό ενισχύει κατά πολύ το συναίσθημα ότι αυτά τα μηνύματα είναι αυθαίρετα, ενεργά, επιθετικά και ζωντανά. Πιστεύω ότι αυτό το συναίσθημα είναι μια παραίσθηση. Οι ιδέες δεν αναπαράγονται ούτε αντιγράφονται στο μυαλό. Δεν φωλιάζουν ούτε αποικίζουν τα μυαλά, και γενικά δεν διαδίδονται από μυαλό σε μυαλό με τη μίμηση. Είναι τα μυαλά που παράγουν και δημιουργούν τις ιδέες. Τα μυαλά κτίζουν ορισμένες επικοινωνίσιμες πτυχές των ιδεών που παράγονται, και αυτές οι πτυχές ενεργοποιούν ή ανασύρουν ιδέες σε άλλα μυαλά μέσω της επαγωγής και όχι της μίμησης.
Εντούτοις, το μεγαλύτερο μέρος της υψηλής πιστότητας επικοινωνίας προκύπτει μέσω της επαγωγής παρά της μίμησης. Θεωρείστε την απλή πρόταση που εκφράζεται από τη δήλωση, «οι γάτες κυνηγούν τα πουλιά.» Όταν διαβάζετε την δήλωση δεν έχετε την πρόταση να επαναλαμβάνεται στο μυαλό σας. Αυτό συμβαίνει ακόμα κι αν το περιεχόμενο στο οποίο η δήλωση εκφράζεται είναι όσο πιο φτωχό γίνεται. Η αποκωδικοποίηση της συντακτικής δομής μιας έκφρασης δεν είναι το τέλος μιας συνηθισμένης διαδικασίας επικοινωνίας, αλλά μόνο η αρχή. Με το πού αποκωδικοποιηθούν συντακτικά, τα σημασιολογικά στοιχεία μιας πρότασης ανακτώνται με τρόπους που «αυτόματα» ενεργοποιούνε ένα πλούσιο σύνολο εννοιολογικών δομών. Αυτές οι δομές εν μέρει είναι έμφυτες και εν μέρει ενισχύονται μέσω της προσωπικής εμπειρίας και της προϋπάρχουσας μαρτυρίας τους από άλλες δομές.
Mιμιδιακή έκρηξη
Για την ψυχολόγο Susan Blackmore (1999), ο ανθρώπινος εγκέφαλος, η γλώσσα και ο εαυτός εξελίχθηκαν επειδή έδωσαν πρώτιστα πλεονέκτημα στα μιμίδια και όχι στα γονίδια. Ο εγκέφαλος μεγάλωσε προκειμένου να λειτουργήσει ως μια ολοένα καλύτερη μηχανή αντιγραφής για τα μιμίδια. Εξελίχθηκε σαν ένας γενετικός τηλέτυπος κτισμένος και ελεγχόμενος από τα μιμίδια. Ομοίως, η γλώσσα επιλέχτηκε για τη μετάδοση των μιμιδίων. Η γλώσσα εξελίχθηκε σαν μια γενετική τηλεφωνική γραμμή που κτίστηκε για την επικοινωνία των μιμιδίων. Ο εαυτός, επίσης, δημιουργήθηκε από τα μιμίδια και για την αντιγραφή τους. Το «Εγώ,» με την ψευδαίσθησή του περί ελεύθερης βούλησης, είναι στην πραγματικότητα ένα οχυρό των μιμιδίων για την άμυνά τους ενάντια στην εκτόπισή τους από μάζες ατρόμητων ανταγωνιστών που εισβάλλουν από το γειτονικό κοινωνικό περιβάλλον.
Όπως τα γονίδια, τα μιμίδια μπορούν να περάσουν υποθετικά «κάθετα» από το γονέα στο παιδί: για παράδειγμα, στη θρησκευτική πρακτική της περιτομής. Τα μιμίδια μπορούν επίσης να αντιγραφούν «οριζόντια» από πρόσωπο σε πρόσωπο- μεταξύ ομοίων ή από τους ηγέτες στους ακόλουθους- όπως η έννοια του μιμιδίου καθαυτού. Στο εξελικτικό μας παρελθόν, όταν η επικρατούσα μετάδοση ήταν κατά πολύ κάθετη, ενώ η οριζόντια ήταν περιορισμένη σε μερικά πολιτισμικά κατασκευάσματα, η επικράτηση των μιμιδίων εξαρτιόταν σχεδόν αποκλειστικά από την καταλληλότητα του πληθυσμού που τα φιλοξενούσε. Με τη γλώσσα, οι υπολογιστικές δυνατότητες της οριζόντιας μετάδοσης εκτινάχθηκαν.
Μόλις η νέα, ταχύτερη εξέλιξη των μιμιδίων ξεκίνησε, δεν ήταν πλέον υποταγμένη στον παλαιότερο, αργό ρυθμό της γενετικής εξέλιξης, ή καν δεσμευμένη από εκείνη. Τα μιμίδια θα μπορούσαν ακόμη και να εξοντώσουν τους φορείς τους αν τους δινόταν ο χρόνος και τα μέσα για να μεταδοθούν σε νέα θύματα πριν από την καταστροφή του φορέα, όπως στις ιστορικά γνωστές περιπτώσεις των θρησκευτικών ή πολιτικών μαρτυρίων. Με το διαδίκτυο και την παγκοσμιοποίηση της μετάδοσης πληροφορίας, ο εξελικτικός ρυθμός της μιμιδιακής μεταβολής φαίνεται να βρίσκεται άλλη μια φορά στα πρόθυρα της εκθετικής αύξησης, με απρόβλεπτες εξελικτικές συνέπειες. Τώρα υπάρχει ακόμα λιγότερη πίεση στα μιμίδια να εγγυηθούν τη φυσική επιβίωση των εγκεφάλων, καθώς ολοένα και μεγαλύτερη μιμιδιακή δραστηριότητα μεταφέρεται από τη βιόσφαιρα στον κυβερνοχώρο.
Προς μια επιστήμη της μιμητικής
Στο The Extended Phenotype ο Dawkins φάνηκε να υποχωρεί από την ισχυρή υπεράσπιση μιας επιστήμης της μιμητικής σχετικά με το μυαλό και τον πολιτισμό: «η κύρια αξία της βρίσκεται όχι τόσο στο να καταλάβουμε τον ανθρώπινο πολιτισμό όσο στο να ακονίσουμε την αντίληψη σχετικά με τη γενετική φυσική επιλογή» (1982). Σε ένα πρόσφατο δοκίμιο, ο ίδιος (1999) αποδίδει στον Dennett (1995) και στην Blackmore (1999) ένα μεγάλο μέρος της ανανεωμένης πίστης του στη «δυνατότητα ότι το μιμίδιο θα μπορούσε μια μέρα να αναπτυχθεί σε μια κατάλληλη υπόθεση του ανθρώπινου μυαλού»- δυνατότητα που φαίνεται τώρα προσιτή.
Μια γενική θεωρία της εξέλιξης των αντιγράφων υπό τη φυσική επιλογή απαιτεί: γονιμότητα και διαφοροποίηση, κληρονομικότητα και υψηλή πιστότητα, μακροζωία και προσαρμοστικότητα, ανταγωνιστικότητα για τους πόρους που ενισχύουν την επιβίωση. Όποτε όλοι αυτοί οι αλληλένδετοι παράγοντες είναι παρόντες, σε οποιοδήποτε περιβάλλον όπου οι νόμοι της αιτιότητας και της θερμοδυναμικής ισχύουν, διαφορετικές σειρές των αυτο- αντιγραφόμενων μορφών μπορούν να εξελιχθούν από μια ή μερικές αρχικές μορφές. Καθώς οι νέες μορφές εξελίσσονται, έτσι γίνεται και με τα περιβάλλοντα στα οποία οι μορφές συνεχώς προστίθενται και προσαρμόζονται. Η πολιτισμική εξέλιξη των ιδεών (μιμίδια), συμπεριλαμβανομένων των αλλαγών που προκαλούνται από τις ιδέες σχετικά με τα γνωστικά και κοινωνικά περιβάλλοντα στα οποία οι ιδέες προσαρμόζονται, φαίνεται ότι αποτελεί τη σωστή εικόνα.
Αν και η σχέση των μιμιδίων με τα γονίδια είναι μια σχέση αναλογίας, είναι μια μεταφορά όπως ήταν η αναλογία των Rutherford-Bohr του ατόμου με το ηλιακό σύστημα στην αρχή του περασμένου αιώνα. Η ίδια η αναλογία μιμιδίων-γονιδίων έχει σκοπό να λειτουργήσει σαν ένα ερευνητικό πρόγραμμα που θα οδηγήσει ενδεχομένως σε μια επιστήμη της «μιμητικής,» όπως η αναλογία ατόμου- ηλιακού συστήματος χρησιμοποιήθηκε από αρκετούς επιστήμονες ως υπόθεση εργασίας για να βοηθήσει στην ενοποίηση των φυσικών διαδικασιών στο μικροσκοπικό (π.χ. ηλεκτρομαγνητισμός) και στο μακροσκοπικό (π.χ. βαρύτητα) επίπεδο. Το πρώτο στάδιο της μιμητικής, τότε, είναι να διευκρινιστεί αν και πώς η αναλογία ανάμεσα στα μιμίδια και στα γονίδια στέκει κάτω από έναν επαληθεύσιμο έλεγχο. Αν η αναλογία μπορεί να είναι πληροφορικά συνεχής, τότε πρέπει να είναι σε θέση να προβλέψει αξιόπιστα τις σημαντικές και εκπληκτικές επιστημονικές ανακαλύψεις σχετικά με συγκεκριμένες αιτιακές δομές. Σε αντίθετη περίπτωση, όπως με το πλανητικό μοντέλο του ατόμου, θα πρέπει τελικά να απορριφθεί ως επιστημονική έρευνα. Ακόμα και έτσι, η αναλογία μπορεί να διατηρηθεί ως παιδαγωγική συσκευή, η οποία θα μπορούσε να εισάγει τους αμύητους σε ένα πεδίο που θα έχει αναπτυχθεί, εν μέρει, από τις αποτυχημένες προσπάθειες να κατασταθεί η αναλογία πληροφορική.
Η έννοια του «μιμιδίου»
Ενώ τα γονίδια είναι λίγο- πολύ γνωστά, ελάχιστα είναι γνωστά τα μιμίδια. Ο όρος αυτός, που εισήχθηκε από τον Richard Dawkins το 1976 στο Εγωιστικό Γονίδιο, ορίζεται στο λεξικό της Οξφόρδης ως «ένα πολιτισμικό στοιχείο που θεωρείται ότι μπορεί να διαδοθεί με μη γενετικά μέσα, ιδιαίτερα τη μίμηση.» Υποψήφια μιμίδια περιλαμβάνουν: μια λέξη, πρόταση, σκέψη, πεποίθηση, μελωδία, επιστημονική θεωρία, εξίσωση, έναν φιλοσοφικό γρίφο, ένα θρησκευτικό τελετουργικό, μια πολιτική ιδεολογία, γεωργική πρακτική, μόδα, έναν χορό, ένα ποίημα, μια συνταγή για ένα γεύμα, μοντέλα αυτοκινήτων, τους υπολογιστές και τα κινητά τηλέφωνα. Προερχόμενο από την ελληνική λέξη μίμηση (και τη γαλλική λέξη même ή «το ίδιο»), ένα μιμίδιο υποτίθεται ότι αντιγράφεται από μυαλό σε μυαλό με τρόπο ανάλογο με ένα γονίδιο από σώμα σε σώμα.
Αναλογίες ανάμεσα στα μιμίδια και στα γονίδια
Τα μιμίδια υπόκεινται στη φυσική επιλογή με τη Δαρβινιστική έννοια. Η διαδικασία της φυσικής επιλογής απαιτεί τα στοιχεία της να είναι μονάδες κληρονομούμενης πληροφορίας που ελέγχουν την ύλη που κωδικοποιεί αυτήν την πληροφορία, και για την οποία υπάρχει με το χρόνο μια προτίμηση η οποία ξεπερνά κατά πολύ το ρυθμό της εγγενούς αλλαγής: «Η πληροφορία μπορεί να πολλαπλασιαστεί και να επεξεργαστεί από τη φυσική επιλογή μόνο αν η τελευταία επηρεάζει την πληροφορία κατά ένα μεγαλύτερο ποσοστό από τις ανταγωνιστικές διαδικασίες όπως η γενετική μετάλλαξη και απόκλιση» (Williams 1992). Η ύλη που κωδικοποιεί την πληροφορία που επιλέγεται μπορεί να είναι το DNA ή RNA, όπως με τα γονίδια και τις πρωτεΐνες, τα ηλεκτροχημικά νευρικά δίκτυα ή τις γραπτές γλώσσες, όπως με τα μιμίδια, ή τα μη βιολογικά ηλεκτρικά κυκλώματα, όπως με τους ιούς των υπολογιστών.
Οι μονάδες της φυσικής επιλογής πρέπει να έχουν γονιμότητα. Αυτές ή οι φορείς τους πρέπει «να είναι γόνιμες και να πολλαπλασιάζονται,» διαφορετικά θα υπάρχει μικρή μορφολογική ή συμπεριφοριστική αλλαγή στην επιλογή των μονάδων εξαιτίας της έλλειψης διαφορικών στοιχείων. Οι κληρονομήσιμες αλλαγές πρέπει να αντιγραφούν με υψηλή πιστότητα, έτσι ώστε να μοιάζουν μεταξύ τους περισσότερο απ’ ό,τι οι ανεξάρτητες μορφές. Μόνο τότε μπορούν να επιλέγονται επανειλημμένα ως ευνοϊκές ή να διαγράφονται ως αχρείαστες από τη φυσική επιλογή. Οι παραλλαγές της αντιγραφής πρέπει να είναι σχετικά μακρόβιες. Πρέπει να επιζήσουν τουλάχιστον αρκετά ώστε να παραγάγουν περισσότερα αντίγραφα από τις άλλες μορφές προκειμένου να συμβάλλουν σε διαφορική καταλληλότητα ή σε αναπαραγωγική επιτυχία.
Τέλος, τα στοιχεία της φυσικής επιλογής πρέπει να ανταγωνίζονται για την επιβίωσή τους πάνω σε σπάνιες πρώτες ύλες που τα διατηρούν σε ένα δεδομένο περιβάλλον (π.χ. τα κύτταρα, οι οργανισμοί, το μυαλό, η μνήμη των υπολογιστών, κλπ.), αλλιώς δεν θα υπάρχει πίεση για επιλογή.
Το εγωιστικό γονίδιο και το αλτρουιστικό μιμίδιο
Τα γονίδιά μας είναι, θα λέγαμε, μονάδες αναπαραγωγής του εαυτού μας. Με αυτήν την έννοια, είμαστε γενετικά εξοπλισμένοι με όλες τις σχετικές πληροφορίες για τον επιτυχή ανταγωνισμό, με άλλους τους άλλους μας, με σκοπό την επιβίωση και τη διαιώνιση των δικών μας γονιδίων. Κατ’ αναλογία, τα μιμίδια θα ανταγωνίζονται και αυτά μεταξύ τους για επικράτηση. Πολλές φορές, η επιτυχία της επικράτησης καθορίζεται όχι από την ισχύ και τη βία αλλά χάρη στη «διπλωματία.» Έτσι, η επιτυχημένη μετάδοση ενός μιμιδίου εξασφαλίζεται μέσα από διαδικασίες «πολιτισμένες» και όχι «κτηνώδεις.»
Υπάρχει επίσης μια νέα θεώρηση σχετικά με την αυταπάρνηση και τη φιλικότητα. Οι ευχάριστοι τύποι που είναι διαθέσιμοι και χρήσιμοι στους άλλους έχουν περισσότερες πιθανότητες να τους επηρεάσουν. Είναι «πηγές μιμιδίων.» Άνθρωποι εσωστρεφείς είναι «καταβόθρες μιμιδίων» που άλλα μιμίδια και οι φορείς τους αποφεύγουν. Οι πηγές μιμιδίων σκορπίζουν «μιμίδια αλτρουισμού» και άλλα καλά μιμίδια (π.χ. ανοχή) καθώς και κακά μιμίδια (π.χ. πίστη) που στηρίζονται πάνω στο αλτρουιστικό μιμίδιο. Τα κακά μιμίδια που στηρίζονται στο μιμίδιο του αλτρουισμού λέγεται ότι χρησιμοποιούν το «τέχνασμα της αυταπάρνησης» για να πετύχουν το σκοπό τους στα ανυποψίαστα μυαλά. Τα κακά θρησκευτικά μιμίδια ασπάζονται το αλτρουιστικό μιμίδιο και εισχωρούν σε μυαλά για να σχηματίζουν ένα μολυσματικό μιμιδιακό σύμπλεγμα (Dawkins 1993, Lynch 1996, Dennett 1997).
Οι Πλατωνικές ιδέες και τα μιμίδια
Ένα ενδιαφέρον θέμα είναι μια σύγκριση ανάμεσα στα μιμίδια και στις Πλατωνικές ιδέες. Για τον Πλάτωνα, οι ιδέες αποτελούσαν τις αναλλοίωτες παγκοσμιότητες του κόσμου, πάνω στις οποίες παράγονταν τα καθημερινά υλικά, ατελή, αντικείμενα. Για τους σύγχρονους μιμητιστές, οι ιδέες είναι μιμίδια, τα οποία είτε παράγονται από το μυαλό μέσα σε ένα δεδομένο πολιτισμικό περιβάλλον είτε προϋπάρχουν στο μυαλό ως αρχετυπικοί και διαχρονικοί μορφικοί σχηματισμοί. Σε αυτήν την τελευταία περίπτωση, τα μιμίδια είναι «αυτό- προσαρμοζόμενα,» δηλαδή ανθεκτικά κι ευέλικτα στις αλλαγές.
Παρότι οι πραγματικές κατασκευές σπανίως περιλαμβάνουν τέλεια τετράγωνα, τέτοιες (φαινοτυπικές) ατέλειες τείνουν να ακυρώνονται μακροπρόθεσμα επειδή ο υποκείμενος (γενοτυπικός) κώδικας είναι ακριβώς «αυτό- προσαρμοζόμενος:» αυτό που περνά στην αναμετάδοση είναι η ουσία του αντικειμένου, ενώ κάθε πραγματικό αντικείμενο είναι μια ατελής προσέγγιση.» Ο Πλάτωνας θα χαμογελούσε. «Κατ’ εμέ,» θεωρεί ο Dawkins, «η σχεδόν γενετική κληρονομιά της γλώσσας και των θρησκευτικών και παραδοσιακών εθίμων διδάσκει το ίδιο μάθημα.»
Όπως τα Πλατωνικά στερεά, έτσι κι άλλες μη μαθηματικές αλλά διαφορετικής φύσης δομές, όπως η γλώσσα, με τη μορφή ενός εξελιγμένου τρόπου μετάδοσης πληροφορίας, φαίνεται να διαθέτουν ένα αρχετυπικό περιεχόμενο, το οποίο ξετυλίγεται κατά την, προφορική και γραπτή, χρήση της γλώσσας, η οποία μοιάζει να βασίζεται και να καθοδηγείται, σε κάποιο βαθμό, από αυτό το περιεχόμενο.
Το έργο του ανθρώπου που μαθαίνει τη γλώσσα δεν είναι να μιμηθεί και να συνεπάγει. Είναι να χρησιμοποιήσει την επιφανειακή μορφή των προτάσεων για να εξετάσει τη δυνατότητα εφαρμογής προϋπαρχουσών και παρατηρησιακά «αόρατων» συντακτικών δομών, όπως η μεταβατική φραστική δομή και οι ενσωματωμένες σχέσεις αντικειμένου- υποκειμένου (Chomsky 1986).
Μίμηση και δημιουργικότητα
Από την άποψη της μιμιτικής δεν υπάρχει αληθινή μίμηση χωρίς αναπαραγωγή, και αντιστρόφως. Το σημείο κλειδί για τη μίμηση δεν είναι ότι προκαλεί ή αποσπά ή παράγει ή αναπαράγει τις πληροφορίες. Μάλλον, τόσο προκαλεί την αναπαραγωγή όσο και παρέχει τις πληροφορίες για την αναπαραγωγή της. Η διαδικασία της μίμησης προκαλεί την αναπαραγωγή συμπεριλαμβάνοντας, ως μέρος της πληροφορίας που παρέχει, οδηγίες για την αντιγραφή της πληροφορίας. Αυτό συνεπάγεται ότι η πληροφορία που μεταφέρεται από έναν αναπαραγωγό (replicator) περιέχει πάντα τις οδηγίες για την αντιγραφή αυτών των οδηγιών. Το σχέδιο δόμησης ενσωματώνει τον οικοδόμο.
Είμαστε ολοένα και περισσότερο μάρτυρες μιας γρήγορης και παγκόσμιας εξάπλωσης ανώνυμων ηλεκτρονικών μηνυμάτων που οι περισσότεροι από εμάς θα προτιμούσαμε να μην υπάρχουν αλλά που δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε. Αυτό ενισχύει κατά πολύ το συναίσθημα ότι αυτά τα μηνύματα είναι αυθαίρετα, ενεργά, επιθετικά και ζωντανά. Πιστεύω ότι αυτό το συναίσθημα είναι μια παραίσθηση. Οι ιδέες δεν αναπαράγονται ούτε αντιγράφονται στο μυαλό. Δεν φωλιάζουν ούτε αποικίζουν τα μυαλά, και γενικά δεν διαδίδονται από μυαλό σε μυαλό με τη μίμηση. Είναι τα μυαλά που παράγουν και δημιουργούν τις ιδέες. Τα μυαλά κτίζουν ορισμένες επικοινωνίσιμες πτυχές των ιδεών που παράγονται, και αυτές οι πτυχές ενεργοποιούν ή ανασύρουν ιδέες σε άλλα μυαλά μέσω της επαγωγής και όχι της μίμησης.
Εντούτοις, το μεγαλύτερο μέρος της υψηλής πιστότητας επικοινωνίας προκύπτει μέσω της επαγωγής παρά της μίμησης. Θεωρείστε την απλή πρόταση που εκφράζεται από τη δήλωση, «οι γάτες κυνηγούν τα πουλιά.» Όταν διαβάζετε την δήλωση δεν έχετε την πρόταση να επαναλαμβάνεται στο μυαλό σας. Αυτό συμβαίνει ακόμα κι αν το περιεχόμενο στο οποίο η δήλωση εκφράζεται είναι όσο πιο φτωχό γίνεται. Η αποκωδικοποίηση της συντακτικής δομής μιας έκφρασης δεν είναι το τέλος μιας συνηθισμένης διαδικασίας επικοινωνίας, αλλά μόνο η αρχή. Με το πού αποκωδικοποιηθούν συντακτικά, τα σημασιολογικά στοιχεία μιας πρότασης ανακτώνται με τρόπους που «αυτόματα» ενεργοποιούνε ένα πλούσιο σύνολο εννοιολογικών δομών. Αυτές οι δομές εν μέρει είναι έμφυτες και εν μέρει ενισχύονται μέσω της προσωπικής εμπειρίας και της προϋπάρχουσας μαρτυρίας τους από άλλες δομές.
Mιμιδιακή έκρηξη
Για την ψυχολόγο Susan Blackmore (1999), ο ανθρώπινος εγκέφαλος, η γλώσσα και ο εαυτός εξελίχθηκαν επειδή έδωσαν πρώτιστα πλεονέκτημα στα μιμίδια και όχι στα γονίδια. Ο εγκέφαλος μεγάλωσε προκειμένου να λειτουργήσει ως μια ολοένα καλύτερη μηχανή αντιγραφής για τα μιμίδια. Εξελίχθηκε σαν ένας γενετικός τηλέτυπος κτισμένος και ελεγχόμενος από τα μιμίδια. Ομοίως, η γλώσσα επιλέχτηκε για τη μετάδοση των μιμιδίων. Η γλώσσα εξελίχθηκε σαν μια γενετική τηλεφωνική γραμμή που κτίστηκε για την επικοινωνία των μιμιδίων. Ο εαυτός, επίσης, δημιουργήθηκε από τα μιμίδια και για την αντιγραφή τους. Το «Εγώ,» με την ψευδαίσθησή του περί ελεύθερης βούλησης, είναι στην πραγματικότητα ένα οχυρό των μιμιδίων για την άμυνά τους ενάντια στην εκτόπισή τους από μάζες ατρόμητων ανταγωνιστών που εισβάλλουν από το γειτονικό κοινωνικό περιβάλλον.
Όπως τα γονίδια, τα μιμίδια μπορούν να περάσουν υποθετικά «κάθετα» από το γονέα στο παιδί: για παράδειγμα, στη θρησκευτική πρακτική της περιτομής. Τα μιμίδια μπορούν επίσης να αντιγραφούν «οριζόντια» από πρόσωπο σε πρόσωπο- μεταξύ ομοίων ή από τους ηγέτες στους ακόλουθους- όπως η έννοια του μιμιδίου καθαυτού. Στο εξελικτικό μας παρελθόν, όταν η επικρατούσα μετάδοση ήταν κατά πολύ κάθετη, ενώ η οριζόντια ήταν περιορισμένη σε μερικά πολιτισμικά κατασκευάσματα, η επικράτηση των μιμιδίων εξαρτιόταν σχεδόν αποκλειστικά από την καταλληλότητα του πληθυσμού που τα φιλοξενούσε. Με τη γλώσσα, οι υπολογιστικές δυνατότητες της οριζόντιας μετάδοσης εκτινάχθηκαν.
Μόλις η νέα, ταχύτερη εξέλιξη των μιμιδίων ξεκίνησε, δεν ήταν πλέον υποταγμένη στον παλαιότερο, αργό ρυθμό της γενετικής εξέλιξης, ή καν δεσμευμένη από εκείνη. Τα μιμίδια θα μπορούσαν ακόμη και να εξοντώσουν τους φορείς τους αν τους δινόταν ο χρόνος και τα μέσα για να μεταδοθούν σε νέα θύματα πριν από την καταστροφή του φορέα, όπως στις ιστορικά γνωστές περιπτώσεις των θρησκευτικών ή πολιτικών μαρτυρίων. Με το διαδίκτυο και την παγκοσμιοποίηση της μετάδοσης πληροφορίας, ο εξελικτικός ρυθμός της μιμιδιακής μεταβολής φαίνεται να βρίσκεται άλλη μια φορά στα πρόθυρα της εκθετικής αύξησης, με απρόβλεπτες εξελικτικές συνέπειες. Τώρα υπάρχει ακόμα λιγότερη πίεση στα μιμίδια να εγγυηθούν τη φυσική επιβίωση των εγκεφάλων, καθώς ολοένα και μεγαλύτερη μιμιδιακή δραστηριότητα μεταφέρεται από τη βιόσφαιρα στον κυβερνοχώρο.
Προς μια επιστήμη της μιμητικής
Στο The Extended Phenotype ο Dawkins φάνηκε να υποχωρεί από την ισχυρή υπεράσπιση μιας επιστήμης της μιμητικής σχετικά με το μυαλό και τον πολιτισμό: «η κύρια αξία της βρίσκεται όχι τόσο στο να καταλάβουμε τον ανθρώπινο πολιτισμό όσο στο να ακονίσουμε την αντίληψη σχετικά με τη γενετική φυσική επιλογή» (1982). Σε ένα πρόσφατο δοκίμιο, ο ίδιος (1999) αποδίδει στον Dennett (1995) και στην Blackmore (1999) ένα μεγάλο μέρος της ανανεωμένης πίστης του στη «δυνατότητα ότι το μιμίδιο θα μπορούσε μια μέρα να αναπτυχθεί σε μια κατάλληλη υπόθεση του ανθρώπινου μυαλού»- δυνατότητα που φαίνεται τώρα προσιτή.
Μια γενική θεωρία της εξέλιξης των αντιγράφων υπό τη φυσική επιλογή απαιτεί: γονιμότητα και διαφοροποίηση, κληρονομικότητα και υψηλή πιστότητα, μακροζωία και προσαρμοστικότητα, ανταγωνιστικότητα για τους πόρους που ενισχύουν την επιβίωση. Όποτε όλοι αυτοί οι αλληλένδετοι παράγοντες είναι παρόντες, σε οποιοδήποτε περιβάλλον όπου οι νόμοι της αιτιότητας και της θερμοδυναμικής ισχύουν, διαφορετικές σειρές των αυτο- αντιγραφόμενων μορφών μπορούν να εξελιχθούν από μια ή μερικές αρχικές μορφές. Καθώς οι νέες μορφές εξελίσσονται, έτσι γίνεται και με τα περιβάλλοντα στα οποία οι μορφές συνεχώς προστίθενται και προσαρμόζονται. Η πολιτισμική εξέλιξη των ιδεών (μιμίδια), συμπεριλαμβανομένων των αλλαγών που προκαλούνται από τις ιδέες σχετικά με τα γνωστικά και κοινωνικά περιβάλλοντα στα οποία οι ιδέες προσαρμόζονται, φαίνεται ότι αποτελεί τη σωστή εικόνα.
Αν και η σχέση των μιμιδίων με τα γονίδια είναι μια σχέση αναλογίας, είναι μια μεταφορά όπως ήταν η αναλογία των Rutherford-Bohr του ατόμου με το ηλιακό σύστημα στην αρχή του περασμένου αιώνα. Η ίδια η αναλογία μιμιδίων-γονιδίων έχει σκοπό να λειτουργήσει σαν ένα ερευνητικό πρόγραμμα που θα οδηγήσει ενδεχομένως σε μια επιστήμη της «μιμητικής,» όπως η αναλογία ατόμου- ηλιακού συστήματος χρησιμοποιήθηκε από αρκετούς επιστήμονες ως υπόθεση εργασίας για να βοηθήσει στην ενοποίηση των φυσικών διαδικασιών στο μικροσκοπικό (π.χ. ηλεκτρομαγνητισμός) και στο μακροσκοπικό (π.χ. βαρύτητα) επίπεδο. Το πρώτο στάδιο της μιμητικής, τότε, είναι να διευκρινιστεί αν και πώς η αναλογία ανάμεσα στα μιμίδια και στα γονίδια στέκει κάτω από έναν επαληθεύσιμο έλεγχο. Αν η αναλογία μπορεί να είναι πληροφορικά συνεχής, τότε πρέπει να είναι σε θέση να προβλέψει αξιόπιστα τις σημαντικές και εκπληκτικές επιστημονικές ανακαλύψεις σχετικά με συγκεκριμένες αιτιακές δομές. Σε αντίθετη περίπτωση, όπως με το πλανητικό μοντέλο του ατόμου, θα πρέπει τελικά να απορριφθεί ως επιστημονική έρευνα. Ακόμα και έτσι, η αναλογία μπορεί να διατηρηθεί ως παιδαγωγική συσκευή, η οποία θα μπορούσε να εισάγει τους αμύητους σε ένα πεδίο που θα έχει αναπτυχθεί, εν μέρει, από τις αποτυχημένες προσπάθειες να κατασταθεί η αναλογία πληροφορική.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)