Ο ελληνικός λαός πρέπει να προετοιμάζεται για μακροχρόνια προσαρμογή

του Γεώργιου Κασκαρέλη

Αναδημοσίευση από τον «Κόσμο του Επενδυτή». Πηγή: ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πολιτική εξαπάτηση του λαού Ο λαός δεν έχει αντιληφθεί το μέγεθος της κρίσης που διανύουμε και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας -ή μάλλον κάτι έχει υποπτευθεί και δεν θέλει να το πιστέψει. Αρέσκεται ακόμα στις λαϊκίστικες εξάρσεις και σε ό,τι του αρέσει να του λένε. Και μέσα στη θύελλα, ορισμένοι επιμένουν να εξαπατούν τον λαό και να διαμορφώνουν την άποψή του με βάση τις δημοσκοπήσεις. Έστω και αν υποθέσουμε ότι έπειτα από τρία χρόνια θα πετύχουμε να μειώσουμε το ετήσιο δημοσιονομικό έλλειμμα από 12.7% στο 3%... Πώς θα αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία όταν θα συνεχίσουμε να δανειζόμαστε για να εξυπηρετήσουμε το δημόσιο χρέος, που έφθασε τα 300 δις ευρώ και μέχρι το 2013 με τις καλύτερες προϋποθέσεις θα έχει αγγίξει τα 350 δις; Αυτό το εφιαλτικό σενάριο ποιος θα το αντιμετωπίσει; Οι κυβερνήσεις που, αδιαφορώντας για την κατάρρευση που ερχόταν, έμεναν άπραγες ή η δήθεν κοινωνική αντιπολίτευση που μιλά για «άλλη πολιτική» χωρίς να την προσδιορίζει; Ο ελληνικός λαός πρέπει να προετοιμάζεται για μακροχρόνια προσαρμογή. Είναι αυτό που δεν τολμούν να του πουν οι Έλληνες πολιτικοί που οδήγησαν τον τόπο στη σημερινή απογοητευτική κατάσταση. Σαθρή και αντιπαραγωγική οικονομία Τι οικονομία έχουμε είναι γνωστό. Σχεδόν δεν παράγουμε τίποτα. Όλα εισάγονται από το εξωτερικό, την ίδια στιγμή που η Τουρκία δημιουργεί ανταγωνιστικές και εξαγωγικές επιχειρήσεις, νέα τεχνολογία και αμυντική βιομηχανία. Δεν ενημέρωσαν και τους αγρότες τι σημαίνει η προσχώρηση στις συμφωνίες του «παγκόσμιου οργανισμού εμπορίου» (ΠΟΕ), με αποτέλεσμα το σημερινό αδιέξοδο. Κάποτε εξάγαμε γεωργικά προϊόντα. Τώρα τα ελληνικά γεωργικά προϊόντα μένουν στα δέντρα και εισάγουμε από την Τουρκία, τη Βουλγαρία, την Αίγυπτο και τόσες άλλες χώρες. Παράγουμε λίγα και το πενιχρό εισόδημα που παράγεται κατευθύνεται στο εξωτερικό. Σε 10 δις ευρώ υπολογίζεται η εξαγωγή με μεταναστευτικά εμβάσματα. Η φτωχή και αγωνιζόμενη να αποφύγει τη χρεοκοπία Ελλάδα συντηρεί 2,500,000 μετανάστες και την οικονομία των χωρών τους. Και ένα μέρος από αυτούς να ασχολούνται με το υπαίθριο εμπόριο, δοξάζοντες τη φοροδιαφυγή. Αληθινός παραλογισμός. Μία οικονομία μεταπρατική, με πλήθος αυτοαπασχολουμένων, που ένα προϊόν μέχρι να φθάσει στον τελικό καταναλωτή περνά από πολλά χέρια, με αποτέλεσμα να εκτοξεύονται οι τιμές και μετά απορούμε γιατί έχουμε ταυτόχρονα ύφεση και πληθωρισμό. Αδιέξοδο και στην παιδεία: οι πολιτικοί έσπρωξαν τις ελληνικές οικογένειες να διαθέσουν ένα μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους, ακόμα και με δανεικά, για να σπουδάσουν τα παιδιά τους (πάρτε «μάστερ» με την... οκά) που τώρα δε βρίσκουν εργασία ή στην καλύτερη περίπτωση προσλαμβάνονται με 800 ευρώ. Η προλεταριοποίηση του επιστημονικού δυναμικού της χώρας και η πλήρης κατάργηση της «δωρεάν παιδείας», προς δόξα του πλήθους των πανεπιστημιακών και τεχνολογικών ιδρυμάτων που παράγουν ανέργους και επιτείνουν το δημοσιονομικό αδιέξοδο! Μία δημόσια διοίκηση που αντί να έχει 400,000 υπαλλήλους στον ευρύτερα δημόσιο τομέα προσεγγίζει τους 900,000 και μετά απορούμε γιατί βρισκόμαστε στο χείλος της χρεοκοπίας. Μία τοπική αυτοδιοίκηση που χαρακτηρίζεται, σύμφωνα με τις εκθέσεις των ελεγκτών, από διαφθορά και με ορισμένους δημάρχους να ομολογούν ότι έστησαν ζημιογόνες και άχρηστες δημοτικές επιχειρήσεις για να διορίσουν τους ψηφοφόρους τους. Με κάθε διοριζόμενο στη «δημοτική αστυνομία» του δήμου Αθηναίων να παίρνει 1,200 ευρώ τον μήνα και να ανέχεται να στήνεται ανατολίτικο παζάρι μπροστά από τα εθνικά μας μνημεία, ενώ ο πρωτοδιοριζόμενος με δύο μάστερ σε μία ιδιωτική εμπορική τράπεζα αμείβεται μόνο με 950 ευρώ. Με την πλειοψηφία των δημοτικών συμβούλων να είναι εν ενεργεία εφοριακοί και γενικά δημόσιοι υπάλληλοι και μετά αναρωτιέται κανείς γιατί έχουν καταρρεύσει τα έσοδα του κράτους και θεριεύει η συναλλαγή. Με συνταξιούχους και αργόμισθους συμβούλους στις δημόσιες επιχειρήσεις που εξακολουθούν να λεηλατούν το δημόσιο χρήμα ακόμα και επί των ημερών του Γεωργίου Παπανδρέου. Αλήθεια, γιατί ο υπουργός οικονομικών δεν ζητά από κάθε οργανισμό του ευρύτερου δημόσιου τομέα και από τις κρατικές τράπεζες μια κατάσταση των απασχολούμενων μεγαλοσυνταξιούχων; Τον προειδοποιούμε ότι, αν τη ζητήσει, θα εκπλαγεί. Και θα διαπιστώσει ότι η διαφθορά και η σπατάλη συνεχίζονται και σήμερα. Είναι πολιτικά βιώσιμη η αλλαγή; Θα αντέξει ο ελληνικός λαός μια μακρόχρονη και γενναία προσαρμογή; Το θέμα, όμως, δεν είναι αυτό. Εάν δεν προχωρήσει η κυβέρνηση στις αναγκαίες αλλαγές για να εξαλείψει τα παραπάνω προβλήματα και να δημιουργήσει μία οικονομία η οποία επιτέλους κάτι θα παράγει, τότε η νύχτα θα είναι βαθιά. Αποδείχτηκε ότι ούτε γενικά οι υπηρεσίες ούτε ο τουρισμός ειδικότερα δεν μπορούν πλέον να συντηρήσουν την ελληνική οικονομία. Αποδείχτηκε, επίσης, ότι ούτε η σημερινή κυβέρνηση, τουλάχιστον μέχρι αυτή τη στιγμή, έχει αρχίσει τον πόλεμο εναντίον της διαφθοράς και της σπατάλης. Γιατί, όταν ο υπουργός των οικονομικών δηλώνει ότι οι περισσότερες δαπάνες είναι ανελαστικές, μάλλον δεν είναι ενημερωμένος για την πραγματικότητα. Μήπως θα έπρεπε να εφαρμόσει τους «προϋπολογισμούς μηδενικής βάσης» για το επόμενο έτος, οπότε με την εποπτεία ελεγκτών να αξιολογηθεί η σκοπιμότητα κάθε κρατικής δαπάνης; Διαβούλευση για τη σπατάλη Υπάρχει όμως και μια πιο πρακτική μέθοδος. Επειδή είναι της μόδας οι δημόσιες διαβουλεύσεις, γιατί ο υπουργός δεν προβαίνει σε μια διαβούλευση για τον εντοπισμό της σπατάλης και την περικοπή της; Όχι γενικά και αόριστα, αλλά με συγκεκριμένα ονομαστικά παραδείγματα. θα του είναι πολύ χρήσιμο και θα χειροκροτηθεί από τον ελληνικό λαό, ενώ ταυτόχρονα θα προκαλέσει μια αύρα αισιοδοξίας, ότι επιτέλους κάτι το σωστό πάει να γίνει σε αυτόν τον τόπο.