Οι κεντρικοί τραπεζίτες τα έχουν παρατήσει…

Πηγή: http://www.banksnews.gr

Ο κόσμος είναι καταδικασμένος σε έναν αέναο κύκλο από φούσκες, οικονομικές κρίσεις και καταρρεύσεις νομισμάτων. Πρέπει να το συνηθίσουμε. Τουλάχιστον, αυτό περιμένουν από εμάς οι κεντρικοί τραπεζίτες, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν σε όλο τους το μεγαλείο την περασμένη εβδομάδα στο Jackson Hole του Γουαϊόμινγκ.

Όλη η συζήτηση σχετικά με το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα χαρακτηρίστηκε από μία μοιρολατρική αποδοχή του υπάρχοντος status quo. Παρά την επιτυχία των μη συμβατικών νομισματικών πολιτικών και παρά τις πρόσφατες αναβαθμίσεις του κανονιστικού πλαισίου, ακόμη δεν έχουμε κανέναν τρόπο να περιορίσουμε τις ανισορροπίες στην παγκόσμια οικονομία, και αυτό συνεπάγεται νέες κρίσεις για το μέλλον.

Πράγματι, το πρόβλημα επιδεινώνεται όλο και περισσότερο. Από την κατάρρευση του παλιού συστήματος σταθερών συναλλακτικών ισοτιμιών Bretton Woods το 1971, ο κόσμος έχει συνηθίσει το «τρίλημμα» του παγκοσμίου χρηματοπιστωτικού συστήματος: το ότι είναι αδύνατο να έχεις ταυτόχρονα ελεύθερες ροές κεφαλαίων, σταθερές ισοτιμίες και ανεξάρτητη νομισματική πολιτική. Οι περισσότερες χώρες έχουν ταχθεί υπέρ του να έχουν τον έλεγχο για τη δική τους νομισματική πολιτική και κυμαινόμενες ισοτιμίες.

Ωστόσο, σε μία εξαιρετική μελέτη που παρουσιάστηκε στο Jackson Hole, η Καθηγήτρια Hélène Rey του London Business School υποστήριξε ότι ο παγκόσμιος κύκλος πιστωτικών και κεφαλαιακών ροών –που καθοδηγείται από τη νομισματική πολιτική της Fed- σημαίνει ότι ακόμα και οι κυμαινόμενες ισοτιμίες δεν επιτρέπουν σε μια χώρα τον έλεγχο της μοίρας της. Το «τρίλημμα» συνεπώς, είναι ουσιαστικά δίλημμα. Οι επιλογές είναι οι εξής: ή επιβάλλεις ελέγχους στην κυκλοφορία κεφαλαίων ή αφήνεις τη Fed να διοικεί την οικονομία σου.

Η αδιάφορη αποδοχή της απαισιόδοξης ανάλυσης στο Jackson Hole ήταν εντυπωσιακή, ειδικά σε μία χρονική στιγμή όπου τα κεφάλαια εγκαταλείπουν τον αναπτυσσόμενο κόσμο –παρασύροντας προς τα κάτω τις συναλλαγματικές ισοτιμίες- καθώς η Fed σκέφτεται μία σταδιακή μείωση του προγράμματος μηνιαίων αγορών ομολόγων ύψους $85 δις το μήνα. Κατ’ ελάχιστον, αυτό απειλεί τις αναπτυσσόμενες χώρες με υψηλότερο πληθωρισμό και υψηλότερα επιτόκια• οι χώρες που απόλαυσαν τις κεφαλαιακές εισροές λίγο παραπάνω από ότι έπρεπε, όπως η Ινδία και η Ινδονησία, μπορεί να υποφέρουν χειρότερα.

Ωστόσο, όλος ο διάλογος έγινε σχετικά με το πώς οι μεμονωμένες χώρες μπορούν να μετριάσουν τις συνέπειες των εισροών και εκροών κεφαλαίου. Το συμπέρασμα της Καθηγήτριας Rey ήταν ότι δεν έχει νόημα να περιμένουμε από τη Fed να διαμορφώσει πολιτική, σκεπτόμενη και τις άλλες χώρες (κάτι που θα ήταν παράνομο). Πρότεινε στοχευμένους ελέγχους κεφαλαίου, αυστηρό κανονιστικό πλαίσιο και εσωτερική πολιτική ως λύσεις πρόληψης ενάντια στις πιστωτικές φούσκες.

Στην πράξη, όμως, αυτό δεν μπορεί ποτέ να λειτουργήσει σωστά. Απαιτεί από κάθε χώρα στον κόσμο, να αντιδράσει πειθαρχημένα στις συνεχώς μεταβαλλόμενες κεφαλαιακές ροές. Είναι σαν να λέμε ότι μπορούμε να θεραπεύσουμε το απλό κρύωμα με το να βάλουμε όλους τους ανθρώπους στον πλανήτη να πλένουν τα χέρια τους κάθε μία ώρα και να μην φεύγουν ποτέ από το σπίτι. Ακόμη και αν κάτι τέτοιο λειτουργούσε, η απαραίτητη μεταβλητότητα της πολιτικής θα επέβαλε επίπονα οικονομικά κόστη στις χώρες που θα ενεργούσαν κατ’ αυτόν τον τρόπο.

Αλλά, αυτή δεν είναι η μόνη επιλογή. Πριν από πέντε χρόνια, μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, υπήρχε όρεξη και τάση για ένα νέο είδος διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η όρεξη αυτή εξαφανίστηκε –αλλά τη χρειαζόμαστε επειγόντως πίσω.

Οι ατέλειες στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι παλιές και προφανείς, και υπερνικούν οποιαδήποτε προσπάθεια να τις παρακάμψεις. Πρώτη ανάμεσά τους είναι η έλλειψη ενός μηχανισμού που θα υποχρέωνε μία χώρα με έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών να το μειώσει. Συνεπώς, οι τεράστιες ανισορροπίες –όπως το εμπορικό πλεόνασμα της Κίνας, το οποίο έστειλε τεράστια κεφάλαια στις ΗΠΑ και βοήθησε στο να δημιουργηθεί η οικονομική κρίση- μπορούν να αναπτύσσονται και να διατηρούνται.

Πράγματι, το να έχεις πλεόνασμα είναι σοφή επιλογή, διότι δεν υπάρχει κεντρική τράπεζα παγκοσμίως, που να βασίζεται στην απόφαση των επενδυτών για το αν θα πάρουν τα κεφάλαιά τους από τη χώρα. Υπάρχει φυσικά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο –αλλά οι ασιατικές χώρες το δοκίμασαν το 1997, και η εμπειρία τους ήταν τόσο ευχάριστη που από τότε μαζεύουν συναλλαγματικά αποθέματα για να μη χρειαστεί να την ξαναζήσουν.

Είναι αδύνατο να υπάρξει ένα αξιόπιστο backstop, όταν το παγκόσμιο σύστημα βασίζεται σε ένα εθνικό νόμισμα –το δολάριο των ΗΠΑ- ως αποθεματικό. Μόνο η Fed κόβει δολάρια. Σε μία κρίση, ποτέ δεν υπάρχουν αρκετά –μία έλλειψη που χειροτερεύει καθώς η παγκόσμια οικονομία μεγαλώνει σε σχέση με των ΗΠΑ- ακόμα και αν το σημερινό πρόβλημα των αναπτυσσόμενων χωρών είναι ότι υπάρχουν υπερβολικά πολλές.

Η απάντηση είναι αυτό που πρότεινε ο Τζων Μέυναρντ Κέυνς το 1930: ένα παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, κανόνες για την τιμολόγησή του έναντι των εθνικών νομισμάτων, και ποινές για τις χώρες που έχουν μεγάλο εμπορικό πλεόνασμα. Μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση, υπήρξε πληθώρα προτάσεων στην παραπάνω κατεύθυνση από τον ΟΗΕ, τον οικονομολόγο Τζόζεφ Στίγκλιτς, ακόμα και από τον διοικητή της Λαϊκής Τράπεζας της Κίνας. Καμία πρόταση δεν οδήγησε κάπου.

Ακόμα και το πιο βασικό πρώτο βήμα προς αυτόν τον στόχο –η αύξηση των πόρων του ΔΝΤ και η παραχώρηση μεγαλύτερων δικαιωμάτων ψήφου στις αναπτυσσόμενες χώρες έτσι ώστε να μπορούν να βασιστούν σε αυτό σε περίπτωση ανάγκης- έχει καθυστερήσει στο Κογκρέσο των ΗΠΑ.

Ωστόσο, οι προοπτικές για μεταρρύθμιση είναι μεγαλύτερες από ό,τι ήταν για δεκαετίες. Η κρίση και η ύφεση έχουν μειώσει τις διεθνείς ανισορροπίες –αν και προσωρινά. Έτσι η Κίνα, για παράδειγμα, δεν θα χρειαστεί να κάνει καμία απότομη προσαρμογή για να μειώσει το πλεόνασμά της. Ακόμη, η οικονομική κρίση έδωσε στις ΗΠΑ ένα καλό μάθημα για τα μειονεκτήματα που έχει το να παρέχεις το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Οι αναπτυσσόμενες αγορές παίρνουν μία υπενθύμιση των κινδύνων εισαγωγής της νομισματικής πολιτικής των ΗΠΑ.

Η σταδιακή αλλαγή είναι πιο πιθανή λύση από μία ξαφνική επανάσταση –αλλά η ώρα για πρόοδο είναι τώρα. Από το τέλος του χρυσού κανόνα και μετά, δεν έχει υπάρξει σταθερό διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ωστόσο, η πρώτη προϋπόθεση για να φτιάξεις ένα, είναι να έχεις τη φιλοδοξία να προσπαθήσεις.

Πως επιλέγουμε ερωτικούς συντρόφους;

imerisia.gr 

Επιλέγουμε πολύ προσεκτικά το άτομο το οποίο ερωτευόμαστε. Για να πραγματοποιήσουμε αυτή την επιλογή, χρησιμοποιούμε ως οδηγητή μια εσωτερική, ασυνείδητη κυρίως, ερωτική εικόνα.

Η ερωτική εικόνα βασίζεται σε ισχυρές συναισθηματικές εμπειρίες που αποκτούν τα παιδιά στη διάρκεια των πρώτων χρόνων της ζωής τους. Η μητέρα και ο πατέρας και όποιος άλλος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην παιδική ηλικία επηρεάζουν την ανάπτυξη των εσωτερικών ερωτικών εικόνων με δύο πρωταρχικούς τρόπους:

• Με τον τρόπο που εκφράστηκε ή δεν εκφράστηκε η αγάπη προς το παιδί. «Ο πατέρας μου όλο μου έλεγε ότι μ' αγαπάει, αλλά οι πράξεις του κάθε άλλο παρά αυτό έδειχναν. [Με το φίλο μου] πάλι έτσι είναι, δηλαδή μού το λέει, αλλά οι πράξεις του δεν το αποδεικνύουν».

• Με τον τρόπο που εκφράστηκε ή δεν εκφράστηκε η αγάπη μεταξύ των γονιών. «Κάτι στο δεσμό μου με εκείνον μου θύμιζε τον τρόπο που συμπεριφερόταν η μητέρα μου προς τον πατέρα μου: πολύ υπομονετική, πολύ καλή ακροάτρια».

Η θεωρία των αντικειμενότροπων σχέσεων, περισσότερο από τις άλλες θεωρίες, εστιάζεται στην ψυχολογική κατάσταση του ερωτευμένου. Η λέξη «αντικείμενο» αναπλάθει την εικόνα του άψυχου. Όμως η σημασία της λέξης σε σχέση με τη θεωρία των αντικειμενότροπων σχέσεων είναι πολύ διαφορετική.

Το αντικείμενο είναι μια εσωτερική αναπαράσταση ενός προσώπου, ενός πράγματος, μιας σχέσης ή ενός γεγονότος που έχει γίνει τμήμα του ψυχικού κόσμου του ατόμου.

Οι σχέσεις μεταξύ εραστών, όπως και άλλες προσωπικές σχέσεις, είναι πάντα «αντικειμενότροπες».

Το πεινασμένο μωρό δεν έχει εσωτερική εικόνα της μητέρας, γι' αυτό και κλαίει. Μόλις η μητέρα «εσωτερικευθεί», το μωρό μπορεί να αντιμετωπίσει την παροδική απουσία της. Η εσωτερικευμένη εικόνα της δηλώνει ότι θα επιστρέψει.

Στους ενηλίκους, το εσωτερικευμένο αντικείμενο της μητέρας εμπεριέχει τη συγκεκριμένη αναπαράσταση της μητέρας τους, πώς ήταν σε διαφορετικά στάδια της ζωής της, όπως και μια αφηρημένη εικόνα η οποία επηρεάζεται από πολιτισμικά στερεότυπα και σπουδές, συλλογές μύθων περί μητρότητας.

Η οθόνη που φιλτράρει τα αντικείμενα ορίζεται από την ηλικία, την κληρονομικότητα και τις εμπειρίες του παρελθόντος..

Ένα μωρό αντιλαμβάνεται τη μητέρα διαφορετικά από έναν άνθρωπο πενήντα ετών.

Όλες οι εσωτερικευμένες εικόνες φυλάσσονται ταυτόχρονα στην ψυχή.

Αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι εκπλήσσονται όταν βλέπουν το πόσο ηλικιωμένοι και αδύναμοι φαίνονται οι μητέρες και οι πατέρες τους όταν φτάσουν σε μεγάλη ηλικία.

Οι καινούργιες εικόνες έρχονται σε αντιπαράθεση με τις εικόνες από την παιδική τους ηλικία, όπου ο γονιός ήταν νέος και δυνατός.

Η εμπειρία της ενότητας με τη μητέρα, στη διάρκεια του πρώτου σταδίου συμβίωσης — όταν γίνεται η ανάπτυξη του μωρού, είναι ο θεμέλιος λίθος της ικανότητας δημιουργίας ερωτικών σχέσεων.

Η ψυχολογική γέννηση εξελίσσεται από την ηλικία των έξι μηνών μέχρι των τριών χρόνων. Όταν το παιδί περάσει με επιτυχία αυτά τα στάδια, το αποτέλεσμα είναι «το πρώτο στάδιο ταυτότητας».

Το «επίπεδο διαφοροποίησης» που μπορεί να επιτευχθεί από την οικογένεια μας ασκεί σημαντική επίδραση στην ποιότητα της ερωτικής σχέσης. Δηλαδή μπορεί να θεωρηθεί ότι, εάν η πρώτη δυαδική εμπειρία με την μητέρα είναι τρυφερή και στοργική, «θα έχει γίνει το πρώτο, και ίσως το πιο σημαντικό, βήμα προς έναν επιτυχημένο γάμο» (Dicks, 1967).

Τι συμβαίνει όταν η αρχική εμπειρία με τη μητέρα δεν είναι τρυφερή ή στοργική; Όταν το παιδί αντιλαμβάνεται ότι θεωρείται εγκαταλελειμμένο ή κατατρεγμένο ή απορριπτέο από το γονιό;

Το παιδί αντιμετωπίζει την απογοήτευση εσωτερικεύοντας μέρη του αγαπημένου/μισητού γονιού, προσπαθώντας να τον ελέγχει στον εσωτερικό του κόσμο.

Το απογοητευτικό αντικείμενο υφίσταται διάφορους «διχασμούς», οι οποίοι καταπνίγονται και εσωτερικεύονται ασυνείδητα δηλαδή ενδοβάλλονται.

Οι εσωτερικεύσεις αυτές, εμπεριέχουν τα κατάλοιπα των βρεφικών αναγκών, όπως και την αντίδραση του γονιού σε αυτές.

Το εγώ μπορεί να αναπτύξει αίσθηση κατωτερότητας και ευτέλειας, κάτι που αντικατοπτρίζει την αδυναμία του μωρού, όπως και την αίσθηση του στομφώδους και της παντοδυναμίας —την αντίληψη του μωρού σχετικά με την παντοδυναμία του γονιού!

Ο εαυτός αναπτύσσεται γύρω από αυτές τις ασυνείδητες ενδοβολές και η ύπαρξη και των δύο άκρων πιθανόν να εμφανιστούν σε αυτόν [τον εαυτό].

Όταν βλέπουμε την υπεροπτική και κενόδοξη συμπεριφορά ενός ατόμου —αποδείξεις της ύπαρξης μιας στομφώδους προβολής—, μπορούμε να υποθέσουμε με ασφάλεια ότι το άτομο θα έχει ενδοβάλει και συναισθήματα ανασφάλειας και αίσθησης κατωτερότητας τα οποία και καταπιέζει!

Όταν συναντάμε ένα άτομο που αισθάνεται συνέχεια ότι οι άλλοι το εκμεταλλεύονται και το χρησιμοποιούν, το πιθανότερο είναι ότι, εκτός έχει εσωτερικεύσει ενδοβάλει τη πλευρά του θύματος, θα συναντήσουμε επίσης μια επίσης εσωτερικευμένη μη εκφραζόμενη αλλά καταπιεσμένη εχθρική, επιθετική και καταστρεπτική ενδοβολή.

Στις περισσότερες περιπτώσεις το άτομο έχει επίγνωση μόνο της μιας πλευράς αυτής της δυαδικότητας, της πλευράς στην οποία αισθάνεται θύμα ,ενώ καταπιέζει τις πλευρές του εχθρικού και επιθετικού εαυτού!

Οι καταπιεσμένες πλευρές θα εκφραστούν , μέσα από την προβλητική ταύτιση, δηλαδή μέσα από το σύντροφό μας!

Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή, γίνονται αντιληπτοί και κατανοητοί ,υπό το φως του εσωτερικού μας κόσμου ,ο οποίος είναι γεμάτος εσωτερικά γονεϊκά αντικείμενα ή πιο απλά πως οι γονείς μέσα μας και ο τρόπος που τους έχουμε καταπιεί, καθορίζουν τις ενήλικες σχέσεις μας, οι οποίες προβάλουν σα καθρέφτης, αυτά τα εσωτερικά μας κομμάτια!

Ο έρωτας είναι λοιπόν μια ασυνείδητη επιλογή του συντρόφου εκείνου που ταιριάζει στο καταπιεσμένο, αποσχισμένο (διαιρεμένο) τμήμα του εαυτού (Dicks, 1967).

Μόλις ο σύντροφος βρει τρόπο έκφρασης ή θεωρήσει ότι βρήκε τρόπο έκφρασης του καταπιεσμένου τμήματος του εαυτού, δεν υπάρχει λόγος να παραδεχτεί την ύπαρξη του.

Μια γυναίκα που δεν αισθάνεται αγαπητή, διότι έτσι ένιωθε όταν ήταν παιδί, είναι πολύ πιθανό να επιλέξει έναν άντρα που δεν εκφράζει την αγάπη. Με αυτό τον τρόπο μπορεί εκείνη να κατηγορεί εκείνον για την άσχημη αίσθηση που έχει η ίδια για τον εαυτό της.

Ένας άντρας που αισθάνεται κατώτερος, διότι έτσι αισθανόταν όταν ήταν παιδί, είναι πολύ πιθανό να επιλέξει μια αυστηρή και επικριτική γυναίκα. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να κατηγορεί εκείνη για το συναίσθημα κατωτερότητας που νιώθει.

Ενώ η γυναίκα θα συνεχίσει να παραπονιέται ότι ο σύντροφος της δεν της δείχνει αγάπη και ο άντρας θα συνεχίσει να παραπονιέται για την αυστηρή κριτική της συντρόφου του, το πιθανότερο είναι να παραμείνουν και οι δύο με τους συντρόφους τους.

Ο λόγος; Μας είναι πολύ πιο εύκολο να είμαστε με ένα/μια σύντροφο ο/η οποίος/α παρέχει μια εξωτερική δικαίωση των κακών συναισθημάτων που τρέφουμε για τον εαυτό μας, παρά να έρθουμε αντιμέτωποι με αυτά τα συναισθήματα μέσα μας, στον εαυτό μας.

Επίσης, όταν οι σύντροφοι είναι αδιαφοροποίητοι, αποτέλεσμα κάποιων τραυματικών εμπειριών απόρριψης, εγκατάλειψης ή κατατρεγμού που βίωσαν στην παιδική τους ηλικία, τα συναισθήματα τους σε σχέση με αυτά τα καταπιεσμένα και απορριπτέα μέρη του εαυτού τους είναι ιδιαίτερα αρνητικά ή αλληλοσυγκρουόμενα/αμφίθυμα.

Εφόσον η ανάγκη άρνησης της ύπαρξης αυτών των καταπιεσμένων τμημάτων είναι ιδιαίτερα ισχυρή, με τον ίδιο τρόπο η ανάγκη εύρεσης ενός/μιας συντρόφου ο/η οποίος/α τα εκφράζει είναι το ίδιο ισχυρή.

Όταν ανακαλύψουν αυτό το κομμάτι σε έναν πιθανό σύντροφο, τον ερωτεύονται «τρελά».

Μπορεί η αγάπη τους να είναι, στα μάτια των άλλων, υπερβολική, καταστροφική ή ακόμα και παρανοϊκή, αλλά είναι απόλυτα λογική για εκείνους, εάν λάβουμε υπόψη μας τις υποσυνείδητες ανάγκες τους.

Αφού έχουν ερωτευθεί, ενθαρρύνουν ασυνείδητα το/τη σύντροφο τους να εκφράσει αυτά τα καταπιεσμένα και απορριπτέα σημεία.

Αντίθετα με τη γνωστή ρήση πως, για να μπορέσουμε να αγαπήσουμε τους άλλους, θα πρέπει πρώτα να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, ο ψυχαναλυτής Theodor Reik παρατήρησε:

ότι όσο πιο αρνητική είναι η εκτίμηση που έχουμε για τον εαυτό μας τόσο πιο πιθανό είναι να ερωτευθούμε. Οι άνθρωποι αισθάνονται την έλλειψη κάποιων στοιχείων στον εαυτό τους και ψάχνουν να τα βρουν στο/στη σύντροφο.

Όταν ερωτεύονται, γράφει ο Reik, προβάλλουν στον/στην αγαπημένο/η τις ανεκπλήρωτες φαντασιώσεις τους (1964).

Η προβολή των αποσχισμένων (διαιρεμένων) τμημάτων του εαυτού, αποσχισμένη (διαιρεμένη) προβολή, συμβαίνει και στους δύο συντρόφους, με τον καθένα να προσπαθεί να εκφράσει τα σημεία που έχει απαρνηθεί ή καταπιέσει μέσω του/της συντρόφου.

Για παράδειγμα, μια γυναίκα η οποία έχει εσωτερικεύσει τις τραυματικές εμπειρίες της παιδικής της ηλικίας, συνήθως, τοποθετεί τον εαυτό της στη θέση του θύματος. Καταπνίγοντας τη βίαιη πλευρά της , την οποία προβάλει στο σύντροφο της.

Η γυναίκα αυτή έχει ανάγκη από έναν αγενή και προσβλητικό άντρα, έτσι ώστε να προβάλλει σε αυτόν την υποσυνείδητη, απολίτιστη, βίαιη, καταπιεσμένη αποσχισμένη πλευρά του εαυτού της.

Η εσωτερικευμένη σύγκρουση την ωθεί στην εύρεση ενός συντρόφου που θα μπορέσει να καλύψει αυτή την ανάγκη, προς μεγάλη έκπληξη και ανησυχία της οικογένειας της και των φίλων της, οι οποίοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι βρίσκει μια γλυκιά και ευγενική γυναίκα σε έναν βίαιο και αγενή τύπο. Η απάντηση είναι απλή. Σε εκείνον βρίσκει το αποσχισμένο τμήμα του εαυτού της.

Ο εραστής της έχει επίσης εσωτερικεύσει μια βίαιη σύγκρουση μεταξύ θύτη και θύματος από την παιδική του ηλικία. Όμως, στην περίπτωση του, το τμήμα που αποσχίστηκε και καταπιέστηκε είναι το τμήμα του Θύτη.

Εφόσον η προβολή αντιπροσωπεύει μια υποσυνείδητη, πρωτόγονη ανάγκη, πολύ συχνά το άτομο που την προβάλλει «δε βλέπει» τις συμπεριφορές που είναι ασύμφωνες με αυτή την προβολή.

Επομένως, η γυναίκα είναι πιθανό να θεωρήσει αγενή και επιθετική τη συμπεριφορά του άντρα, ακόμα κι όταν δεν είναι.

Παρομοίως, ο άντρας είναι πολύ πιθανό να δει τη γυναίκα ως θύμα ακόμα κι όταν εκείνη δεν είναι.

Όπως φαίνεται από το παράδειγμα, οι σύντροφοι τείνουν να έχουν τις ίδιες εσωτερικευμένες συγκρούσεις και, σε μια αμοιβαία διαδικασία, προβάλλουν ο ένας στον άλλο τα συμπληρωματικά, υποσυνείδητα και καταπιεσμένα, αποσχισμένα μέρη του εαυτού τους.

Ακόμη, κάθε σύντροφος ταυτίζεται με τα μέρη που ο/η άλλος/η σύντροφος προβάλλει σε αυτόν/αυτήν. Το αποτέλεσμα ονομάζεται προβλητική ταύτιση.

Η προβλητική ταυύτιση είναι ίσως η πιο σημαντική συνεισφορά της αντικειμενότροπης θεωρίας στην κατανόηση της διαδικασίας του έρωτα και της δυναμικής του ζευγαριού.

Ο άντρας του οποίου η σύζυγος προβάλλει σε αυτόν την επιθετική, δυναμική, γονεϊκή, κυριαρχική, αποσχισμένη πλευρά της εσωτερικεύει αυτή την προβολή, ταυτίζεται με αυτή και θεωρεί τον εαυτό του έτσι όπως θεωρείται από τη σύζυγο του.

Παρομοίως, η γυναίκα ταυτίζεται με την προβολή του συζύγου της και θεωρεί τον εαυτό της έτσι όπως θεωρείται από εκείνον, το υποταγμένο, παθητικό ή ανώριμο, αδύναμο και αποσχισμένο τμήμα του.

Με αυτό τον τρόπο, εσωτερικά, υποσυνείδητες συγκρούσεις του/της συντρόφου εξωτερικεύονται στο ζευγάρι ως τύποι σύγκρουσης.

Μια παρόμοια διαδικασία εξηγεί το λόγο για τον οποίο μερικές γυναίκες ερωτεύονται και μένουν με άντρες που τις κακομεταχειρίζονται.

Όσο λιγότερο ολοκληρωμένα είναι τα ζευγάρια τόσο πιο παιδιάστικες είναι οι ανάγκες τους και τόσο πιο έντονες είναι οι συγκρούσεις τους. Όταν δυο άνθρωποι ερωτεύονται, προβάλλουν ο ένας στον άλλο τις αποσχισμένες και καταπιεσμένες πλευρές τους.

Μια γυναίκα που έχει μάθει να καταπιέζει την ανάγκη αυτονομίας και ανεξαρτησίας προβάλλει αυτή την απουσία (αποτέλεσμα της καταπίεσης) στο σύζυγο της. Έτσι, εκείνος εμφανίζεται πιο ανεξάρτητος απ' ό,τι είναι στην πραγματικότητα.

Ο άντρας που έχει μάθει να καταπιέζει την εξάρτηση του και την ανάγκη του για τρυφερότητα προβάλλει αυτές τις πλευρές στη γυναίκα του, με αποτέλεσμα εκείνη να φαίνεται πιο εξαρτημένη και αδύναμη απ' ό,τι είναι στην πραγματικότητα.

Υπάρχουν πρότυπα συμπληρωματικού αμυντικού ύφους στα ζευγάρια. Τα πιο συνηθισμένα συμπληρωματικά πρότυπα, σύμφωνα με την πρωτοποριακή εργασία του Mittelman (1994), είναι:

• Ο ένας σύντροφος είναι κυριαρχικός και επιθετικός, ενώ ο άλλος είναι υποχωρητικός και μαζοχιστής.
• Ο ένας σύντροφος είναι συναισθηματικά απόμακρος, ενώ ο άλλος έχει την ανάγκη στοργής και τρυφερότητας.
• Ο ένας σύντροφος έχει την ανάγκη φροντίδας, ενώ ο άλλος είναι παντοδύναμος.
• Και οι δύο σύντροφοι βρίσκονται σε έναν αδιάκοπο και εχθρικό αγώνα επιβολής ελέγχου.

Όταν οι εραστές διαφοροποιούνται, η μεταξύ τους εγγύτητα συμβαίνει χωρίς να χάνουν την ατομικότητα τους. Αυτά τα ζευγάρια αισθάνονται πολύ κοντά ο ένας στον άλλο και ενθαρρύνουν την προσωπική ανάπτυξη μεταξύ τους. Αυτό είναι σχεδόν αδύνατο εάν τα άτομα δεν είναι διαφοροποιημένα.

Όταν το επίπεδο διαφορετικότητας σε ένα ζευγάρι είναι πολύ χαμηλό, κάθε προσπάθεια ανάπτυξης ανεξάρτητης ταυτότητας του ενός έναντι του άλλου θεωρείται απειλή για τη σχέση.

Οι σύντροφοι αντιδρούν νιώθοντας πληγωμένοι, και επιτίθενται ή αποσύρονται: ο κατακλυσμός συναισθημάτων είναι συχνός και η επικοινωνία πολύ αδύναμη.

Η απώλεια της αίσθησης σιγουριάς σε μια μη διαφοροποιημένη προσωπικότητα εμποδίζει τους συντρόφους να αναλάβουν τις ευθύνες τους για συναισθήματα ανασφάλειας και ανεπάρκειας.

Αντί αυτού, τείνουν να κατηγορούν ο ένας τον άλλο και να έχουν την αδιάλλακτη άποψη ότι, εάν ο άλλος σύντροφος ήταν διαφορετικός, αυτά τα συναισθήματα ανασφάλειας, ανεπάρκειας και οδύνης θα ήταν πολύ πιο ήπια (Meissner, 1978).

Εφόσον οι μη διαφοροποιημένοι σύντροφοι προσπαθούν να ικανοποιήσουν ασυνείδητες βρεφονηπιακές ανάγκες και απογοητεύσεις μέσα από το/τη σύντροφο ο/η οποίος/α δεν είναι δυνατόν να τις καλύψει το αναμενόμενο αποτέλεσμα είναι οδύνη, απόγνωση, απογοήτευση, αίσθημα ανικανοποίητου, εχθρότητα και ατελείωτες συγκρούσεις.

Όταν κανένας από τους δύο συντρόφους δεν υποχωρεί, αναπτύσσεται ένας τύπος οργισμένου, ανικανοποίητου, πληγωμένου έρωτα, αναπτύσσεται μια εχθρική εξάρτηση ζωής και θανάτου.

Κάθε σύγκρουση, ακόμη και η πιο τετριμμένη, κλιμακώνεται και χρωματίζεται με τεράστια σπουδαιότητα.

Οι σύντροφοι δηλώνουν ότι αγαπιούνται απελπιστικά πολύ, ότι δεν μπορούν να ζήσουν μακριά ο ένας από τον άλλο, αλλά επίσης δεν μπορούν να ζήσουν με τον πόνο που προκαλούν ο ένας στον άλλο.

Κλείνοντας ,κάντε μια αναδρομή στους συντρόφους σας, υπήρχε μια επανάληψη στην επιλογή σας; Ποιο αποσχισμένο κομμάτι του εαυτού σας έβγαζαν στην επιφάνεια;

Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ ΚΑΙ Η ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ: ΟΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ (Β ΜΕΡΟΣ)

του Γιάννη Βελίκη

Β) ΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Είναι γνωστές οι προσπάθειες για τη συνεχή επικοινωνία μεταξύ των εκπροσώπων των μεγαλύτερων θρησκειών του κόσμου από τα τέλη του 1950 και μετά. Δεν είναι απολύτως βέβαιο ότι αυτές οι συναντήσεις έχουν ως στόχο την εγκαθίδρυση μίας μόνο παγκόσμιας θρησκείας, ωστόσο αυτό μπορεί να συναχθεί από τα πάρα πολλά δημοσιεύματα σχετικά με δηλώσεις των ιεραρχών προς αυτήν την κατεύθυνση. Μεγάλα ιδρύματα με μεγάλες χρηματοδοτήσεις προωθούν αυτές τις συναντήσεις. Μεταξύ των μεγαλύτερων είναι το Institute for World Religions, το Ridd Institute for Religion and Global Policy και το United Religions Initiative.

Σχετικά με το θέμα, όπως προειπώθηκε, υπάρχουν πάρα πολλά δημοσιεύματα σε αγγλόφωνες διαδικτυακές εφημερίδες και μπλογκς. Θα περιοριστούμε στις ελληνικές σελίδες όπου διαβάζουμε σχετικά:

Ο Robert Muller, πρώην Βοηθός Γ. Γραμματέας του ΟΗΕ. Δήλωσε «Πρέπει να κινηθούμε όσο το δυνατόν γρήγορα προς μια Ενιαία Παγκόσμια Κυβέρνηση και μια Παγκόσμια Θρησκεία κάτω από την ηγεσία ενός Παγκόσμιου Ηγέτη. Πρέπει να ενωθούμε με τους ινδουιστές αδελφούς μας και να ονομάσουμε από δω και πέρα τον πλανήτη μας Βράχμα ή Πλανήτη του θεού» από το βιβλίο «Ο Τελευταίος Παγκόσμιος Δικτάτορας» (The World's Last Dictator) του Dwight L. Kinman (1996).

Το 1975 στον Ο.Η.Ε. σε μια συνάντηση εκπροσώπων διαφόρων θρησκειών εκδόθηκε αυτή η διακήρυξη: η κρίση της εποχής μας προκαλεί τις παγκόσμιες θρησκείες να απελευθερώσουν μία νέα πνευματική δύναμη υπερβαίνοντας τα θρησκευτικά, πολιτιστικά και εθνικά σύνορα.. Υποστηρίζουμε μία νέα πνευματικότητα πού θα απορρίψει την απομονωτικότητα και θα κατευθυνθεί προς μία πλανητική συνείδηση (Marilyn Ferguson, «The Aquarian Conspiracy»).

Ο Ινδός Γκουρού Βιβεκανάντα κατά την ομιλία του στο Α' Κοινοβούλιο των θρησκειών του κόσμου (Σικάγο 1893), του οποίου υπήρξε ο βασικός εμπνευστής:    αν κάποιος από αυτό το ακροατήριο ελπίζει ότι αυτή η ενότης θα έρθει με το θρίαμβο μιας οποιασδήποτε θρησκείας και τον αφανισμό των άλλων, σ' αυτόν δεν έχω παρά να πω: Αδερφέ μου οι ελπίδες σου θα διαψευσθούν. Μήπως επιθυμώ οι Χριστιανοί να γίνουν Ινδουιστές; Προς Θεού! Μήπως επιθυμώ οι Ινδουιστές ή οι Βουδιστές να γίνουν Χριστιανοί; Προς Θεού! ... Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να γίνουν Ινδουιστές, ούτε Βουδιστές ούτε και αυτοί να γίνουν Χριστιανοί. Αλλά κάθε θρησκεία θα πρέπει να αφομοιώσει το πνεύμα των άλλων θρησκειών, διατηρώντας ωστόσο τις ιδιαιτερότητες της, προκειμένου να αναπτυχθεί σύμφωνα με τους δικούς της νόμους. (περιοδικό Διάλογος τ.1 (Ιαν.-Απρ. 1994) σ. 16 ).

Τον Σεπτέμβριος του 2007 σε ένα αμιγώς επιστημονικό περιβάλλον, το 7^ο εν πλω Οικολογικό Συμπόσιο, έλαβε χώρα, εν μέσω επιστημόνων, ακτιβιστών και λατρευτικών τελετών και συμπροσευχών. Πρωταγωνιστές, ετερόδοξοι και άλλων δογμάτων θρησκευτικοί ηγέτες, ανάμεσά τους και ο Παναγιότατος Βαρθολομαίος το Συμπόσιο έγινε ύστερα από δική του πρωτοβουλία). Προσεύχονται όλοι μαζί μπροστά στο είδωλο της θεάς Γαίας, ως γαλάζια σφαίρα, πάνω στη γέφυρα ενός πλοίου, στον Αρκτικό Ωκεανό, στην Γροιλανδία (οι φωτογραφίες που επισυνάπτονται είναι αρκετά διαφωτιστικές), αν και ο Πατριάρχης επισημαίνει πως ο καθένας απευθύνθηκε στον δικό του θεό. Ο ίδιος ο Βαρθολομαίος αποκαλεί όλες τις λατρευτικές τελετές ως «profoundly important acts», δηλαδή «βαθιά σημαντικές πράξεις».

Ένα χρόνο νωρίτερα, το 2006 στη Βραζιλία, στην τελευταία Συνέλευση του «Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών» (ΠΣΕ), όπου παρευρέθηκαν το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η Εκκλησία της Ελλάδος, αποδέχτηκαν όλες τις αιρέσεις χαρακτηρίζοντάς τες ως «ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος».
Ένα χρόνο μετά την Γροιλανδία (17/2/2008) ο κ. Βαρθολομαίος, κατά την ομιλία του στην έδρα του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών στην Ελβετία εξύμνησε τον Οικουμενισμό όλων των ετερόδοξων αιρέσεων. Αλλά και προ δεκαετίας όπως και άλλες φορές έκανε ανάλογες δηλώσεις.

Επίσης, από ότι δημοσιεύεται, στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου (PetriPlatz) στην πρωτεύουσα της Γερμανίας, θα κατασκευαστεί  ο «Οίκος προσευχής και μαθητείας», για τους πιστούς τριών διαφορετικών θρησκειών: της χριστιανικής, της μουσουλμανικής και της ιουδαϊκής!  Ο οίκος αυτός θα χρησιμοποιείται ως τόπος λατρείας για χριστιανούς, μουσουλμάνους κι εβραίους, θα λειτουργεί δηλαδή συγχρόνως ως εκκλησία, τζαμί και συναγωγή. Το αρχιτεκτονικό γραφείο που ανέλαβε την κατασκευή του, σημειώνει πως «το έργο από μόνο του δε μπορεί να φέρει κοντά τους ανθρώπους, αν δε το επιθυμούν και οι ίδιοι». Το κτίριο θα ανεγερθεί στο σημείο που βρισκόταν παλαιότερα η εκκλησία του Αγίου Πέτρου, η οποία υπέστη σοβαρές ζημιές κατά τους βομβαρδισμούς του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και κατεδαφίστηκε το 1964. Θα περιλαμβάνει τρεις διαφορετικούς χώρους λατρείας, για τους χριστιανούς, τους μουσουλμάνους και τους ιουδαίους. Οι χώροι λατρείας θα συνδέονται με διάδρομο, όπου θα μπορούν να τελούνται κοινές τελετές και εκδηλώσεις. Χαρακτηριστικό του οίκου, το γεγονός πως στο εσωτερικό του δε θα υπάρχει κανένα θρησκευτικό σύμβολο, ενώ θα υπάρχει και αίθουσα, στην οποία θα μπορούν να προσεύχονται από κοινού, άτομα από διαφορετικές θρησκείες. Σκοπός του εγχειρήματος, υποστηρίζεται ότι είναι «η γεφύρωση του χάσματος μεταξύ ατόμων διαφορετικού θρησκεύματος, βοηθώντας τους πιστούς να γνωρίσουν τις ομοιότητές τους»…

Εκτός φυσικά από τις κινήσεις των ηγετών των θρησκειών προς μία καλύτερη επικοινωνία των ομοιοτήτων και διαφορών τους, άλλες πιο μικρές πρωτοβουλίες έχουν αναληφθεί για να προσεγγίσουν τους νέους: «24 νέοι από την Ελλάδα, την Τουρκία, την Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, τη Σουηδία, τη Λετονία, το Ισραήλ και την Παλαιστίνη βρίσκονται αυτές τις ημέρες στην Κομοτηνή συμμετέχοντας στο διεθνές σεμινάριο Mind Games για τον διαθρησκευτικό διάλογο, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και την ειρηνική επίλυση συγκρούσεων. Το σεμινάριο χρηματοδοτεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο του προγράμματος Νέα Γενιά σε Δράση και διοργανώνεται από την System and G με την υποστήριξη του Κέντρου Ευρωπαϊκής Πληροφόρησης Europe Direct Κομοτηνής. 'Η επιλογή των συμμετεχόντων έγινε στοχευμένα μεταξύ νέων που εργάζονται σε διάφορους οργανισμούς, οι οποίοι προσπαθούν να προωθήσουν τον διαθρησκευτικό διάλογο γύρω από τις περιοχές στις οποίες ζουν, όπου υπάρχουν διαμάχες', λέει ο Αργύρης Χούλιας, εκ των διοργανωτών του προγράμματος. Αναφορικά με την παρουσία εκπροσώπων της Σουηδίας και της Λετονίας στο σεμινάριο, ο κ. Χούλιας εξηγεί ότι επελέγησαν οι δύο αυτές χώρες ως παραδείγματα πολυπολιτισμικών κοινωνιών, όπου αναπτύσσεται διαθρησκευτικός διάλογος. 'Η Σουηδία δέχεται πάνω από 100.000 μετανάστες τον χρόνο. Έχει, συνεπώς, δημιουργηθεί ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον κι έχουν αναπτυχθεί μέθοδοι κι εργαλεία προώθησης του διαθρησκευτικού διαλόγου - καλές πρακτικές δηλαδή. Το παράδειγμα της Λετονίας ίσως είναι λιγότερο γνωστό, αλλά στη χώρα αυτή έχει αναπτυχθεί διαθρησκευτικός διάλογος καθώς συνυπάρχουν χριστιανοί ορθόδοξοι, καθολικοί και προτεστάντες, επισημαίνει ο κ. Χούλιας». «Για τις ανάγκες του σεμιναρίου, στην Κομοτηνή βρίσκεται ο διεθνούς φήμης εκπαιδευτής πάνω σε τέτοιου είδους ζητήματα Γιόργκεν Γιόχανσεν, ο οποίος έχει αναπτύξει δράση σε πάνω από 30 χώρες, μεταξύ των οποίων και ορισμένες από τις πιο θερμές γωνιές του πλανήτη».

Γ) Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΠΑΓΑΝΙΣΜΟ

Το ότι ένα μέρος των σύγχρονων πιστών έχει στραφεί στον Παγανισμό (τη λατρεία της Φύσης) επίσης ακούγεται συχνά. Το ότι, ωστόσο, υπάρχει και οργανωμένη δράση για τη προώθηση του, αυτό ίσως δεν έχει γίνει επαρκώς αντιληπτό. Κι όμως: η WICCA υπάρχει και στηρίζει κάθε «παγανιστική» ιεροτελεστία ή δραστηριότητα, καθώς και την διάχυση τους σε μεγαλύτερα ποσοστά του πληθυσμού.

Ποια είναι η WICCA; Στην ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια Wikipedia υπάρχουν πολλές πληροφορίες για την παγκόσμια αυτή οργάνωση (σε πολλές γλώσσες αλλά όχι στα ελληνικά), τις βασικές της πεποιθήσεις, τις λατρευτικές τελετές, τους ηθικούς κανόνες συμπεριφοράς κ.α.

Σε σχετικό δημοσίευμα ο κ. Λάμπρος Σκόντζου, γράφει: «συνει­δητοποιούμε πως η μαγεία έχει πάρει τη μορφή συγκεκριμένης και οργανωμένης θρησκείας. Πρόκειται για τη διαβόητη Wicca, η οποία έχει παγκόσμιο χαρακτήρα και η οποία λέγεται ότι βρίσκεται στην 5η θέση των μεγάλων θρησκειών από άποψη οπαδών! Για την ιστορία αναφέρουμε πως εμ­πνευστής, πρωτεργάτης και δημιουργός της Wicca υπήρξε ο διαβόητος Άγγλος μά­γος αποκρυφιστής και παγανιστής Gerald Gardner (1884-1964). Αυτόν τον μύησε στον σατανισμό και τη μαγεία το 1940 μία μά­γισσα, η «γηραιά» Dorothy Chutterburch και το 1946 είχε συνδεθεί με τον άρχισατανιστή Alister Crowley ο οποίος τον έχρισε τιμητικό μέλος της μυστικιστικής σατανιστικής αδελφότητας «Ordo Templi Orientis» (O.T.O.). Μετά το θάνατο του Gardner το 1964, το έργο του συνέχισε ο Raymond Buckland (Ρεϊμόν Μπάκλαντ), διαβόητος και αυτός μάγος και αποκρυφιστής. Τη δεκαετία του 1960 εισήγαγε τη μαγεία της Wicca στην Αμερική, όπου έγινε δεκτή από τους εκεί αποκρυφιστικούς κύκλους και ιδιαίτερα τους σατανιστές του Anton LaVey, ο οποίος υπήρξε ο ιδρυτής της φρικιαστικής οργά­νωσης, της «Εκκλησίας του Σατανά». Στα 1979 η μάγισσα σατανίστρια, από την Καλιφόρνια, Starhawk έγραψε το μπέστ σέλερ «Ο Σπειροειδής Χορός: Μια Ανα­γέννηση της Αρχαίας Θρησκείας της Μεγάλης Θεάς», μια συστηματική παρου­σίαση των γουϊκανικών παγανιστικών τε­λετουργιών, το οποίο έκαμε πολύ μεγάλη εντύπωση στους αναγνώστες του δυτικού κόσμου και συνέδεσε τον σατανισμό με τον Κέλτικο νεοπαγανισμό. Καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της Wicca έπαιξε και ο δι­αβόητος μάγος και σατανιστής Alexander Sanders, ο οποίος διαμόρφωσε, παράλληλα με την γκαρντεριανή νεοπαγανιστική πα­ράδοση, τη λεγόμενη αλεξανδρινή. Έχου­με αποδείξει εδώ και χρόνια πως το μέγα εύρος του αποκρυφισμού, με τις πολυάριθ­μες πτυχές και οργανώσεις του, λειτουργεί δίκτυο συγκοινωνούντων δοχείων. Η σημερινή «ιέρεια» της «Εκκλησίας του Σατανά» στην πόλη Σαν Ζοζέ της Καλιφόρνιας, Μάργκαρετ Γουέντλ δηλώνει γουϊκανή νεοπαγανίστρια!

Η Wicca εμπεριέχει στο λατρευτικό της σύστημα κράμα πολλών αρχαίων παγανι­στικών δοξασιών και τελετουργιών. Κυρί­ως είναι αναβίωση των δοξασιών και των τελετουργιών των δρυιδών Κελτών και των αρχαίων παγανιστών Σκανδιναβών. Η ονομασία Wicca δηλώνει τη γυναίκα μάγισσα. Ως κύρια θεότητα λατρεύεται η «Μητέρα θεά Γαία» των Κελτών, την οποία οι σύγχρονοι δημιουργοί της Wic­ca την ταύτισαν με την Άρτεμη Εκάτη του αρχαιοελληνικού πανθέου. Άλλη κο­ρυφαία θεότητα της Wicca είναι ο κερασφόρος και τραγόμορφος θεός, ο οποίος και αυτός ταυτίστηκε με τον επίσης αρ­χαιοελληνικό θεό Πάνα, «Υιός, αδελφός, εραστής και σύντροφος της Μεγάλης Μητέρας». Δεν είναι τυχαία η επιλογή. Η Άρτεμις Εκάτη θεωρούνταν στην αρχαι­ότητα προστάτης της μαγείας, αλλά και της γονιμότητας στην Ιωνία. Το ίδιο και ο Πάνας θεωρούνταν προσωποποίηση της άγριας ερωτικής λαγνείας. Τα δύο αυτά «θεία» πρόσωπα, σύμφωνα με τις δοξασί­ες της Wicca, βρίσκονται σε αέναη ερωτική συνεύρεση. «Οι δύο θεοί θεωρούνται η συμπλήρωση ο ένας του άλλου και μαζί ολοκληρώνονται και δημιουργούν την Υπέρτατη Δύναμη». Η προσέγγιση από μέρους των οπαδών γίνεται με τη μαγεία και τις ελεύθερες ερωτικές σχέσεις, «ως ύψιστη λατρεία», όπως ισχυρίζονται, που όμως στην ουσία είναι συγκερασμός της μαγείας και του αχαλίνωτου ερωτισμού.

Τελευταία πληροφορούμαστε πως η δι­εθνής Wicca ίδρυσε παράρτημα και στη χώρα μας και ειδικότερα της λεγομένης Κορελλιανής παράδοσης. «Καθιερώθηκε» «ναός» με την ονομασία: «Ναός της Ιερής Φλόγας» και συστάθηκε ιερατείο μυημένο στην Αμερική και στην Αγγλία. Δημοσίευ­μα του περασμένου Μαΐου αναφέρει ότι έλαβαν χώρα την πρωτομαγιά «δυναμι­κές» μαγικές τελετουργίες από τα μέλη της εν Ελλάδι θρησκευτικής κοινότητας της Wicca. Ας σημειωθεί πως τη νύχτα της 30ης Απριλίου προς 1η Μαΐου, η οποία ονομάζε­ται Μπιάλτα (Beltaine) ή Βαλμπούργειος Νύχτα, εορτάζεται από τους σατανιστές το φρικτό γεγονός της συστάσεως της «Εκ­κλησίας του Σατανά» από τον LaVey. Η «εορτή» αυτή τιμάται και από όλους τους αποκρυφιστές του κόσμου. Επίσης μετα­φράστηκαν στα ελληνικά πάμπολλα βι­βλία, όπως του αποκρυφιστή συγγραφέα Κ. Scot «Wicca: Ο Απόλυτος Πρακτικός Οδηγός», από τις εκδόσεις «Αρχέτυπο».

Σύμφωνα με τον Ιωάννη Μηλιώνη «η Wicca, γνωστή και σαν «Κίνημα της θεάς», ή «Πνευματικότητα της θεάς», δείχνει να είναι η πιο γρήγορα διαδιδομένη θρησκεία στην Αμερική, ενώ πριν 30 χρόνια οι Βικανοί αριθμούσαν ελάχιστα άτομα. Ειδικός μελετητής εκτιμά ότι υπάρχουν σήμερα πάνω από 200.000 οπαδοί του Wicca και των άλλων σχετικών νεοπαγανιστικών σεκτών στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη χώρα όπου ο νεοπαγανισμός όπως και πολλές άλλες νεοφανείς θρησκείες ανθεί περισσότερο. Οι Wiccan, που αυτοαποκαλούνται και Witches (Μάγισσες), γράφουν τη λέξη με κεφαλαίο «W» για να διακρίνονται από την αρνητική χρήση της λέξης witch, που παραπέμπει στις μάγισσες αποτρεπτικά. 

Οι Wiccan δεν αποδέχονται την ύπαρξη του σατανά και δεν ασκούν - κατά τους ισχυρισμούς τους - κακή μαγεία. Οι Wiccan ή και απλώς παγανιστές, ανήκουν συνήθως στη λευκή φυλή, στη μέση αστική τάξη, έχουν συχνά υψηλή μόρφωση και εντάσσονται σε φιλελεύθερα και οικολογικά πολιτικά κινήματα. Περίπου το ένα τρίτο απ' αυτούς είναι άνδρες. Εκτιμάται ότι λατρευτικές συνάξεις (λειτουργίες) των Βικανών πραγματοποιούνται σε 15 τουλάχιστον στρατιωτικές βάσεις και πλοία των Η.Π.Α. 

Δ) Η ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

 Αρκετή είναι και η ρητορική για την έλευση του Αντίχριστου και την καταστροφή του κόσμου. Παρακάτω παραθέτουμε αποσπάσματα από την Αποκάλυψη στα οποία προσθέτουμε τα σχετικά σχόλια επιβεβαίωσης των προφητειών:

Ο πρώτος λευκός είναι ο ίππος με τον καβαλάρη με το τόξο στον οποίο έχει δοθεί η δύναμη της νίκης. Ο δεύτερος ίππος είναι ο ίππος με τον καβαλάρη που κρατάει ένα μεγάλο σπαθί. Αυτός θα αρπάξει την ειρήνη από την γη και ο ένας άνθρωπος θα σφάζει τον άλλον.

Υπάρχουν γύρω στους 50 πόλεμοι σε όλο τον πλανήτη. Και σύμφωνα με τις πιθανότητες οι πόλεμοι ουδέποτε θα σταματήσουν.

Ο τρίτος ίππος είναι ο μαύρος πάνω στον οποίο ο καβαλάρης κρατάει μια ζυγαριά. Και μια λίτρα σιταριού ένα δηνάριο, και τρεις κριθαριού ένα δηνάριο αλλά σε λάδι και κρασί μην αδικήσεις.

Ο παραπάνω καβαλάρης είναι ο καβαλάρης της πείνας και της φτώχειας. Παρ' όλη την τεχνολογική εξέλιξη της Ευρώπης και των Η.Π.Α., πολλά κράτη του κόσμου βρίσκονται σε άθλια οικονομική και κοινωνική κατάσταση. Ως και στις ανεπτυγμένες κοινωνίες 3% των ανθρώπων έχουν το 98% του πλούτου. Σήμερα πάνω από το 65% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει στα όρια της φτώχειας. Και πολλοί άλλοι κάτω από τα όρια αυτά.

Το τέταρτο άλογο έχει χρώμα κίτρινο και καβαλάρης του είναι ο Θάνατος, ενώ από πίσω του ακολουθεί ο Άδης. Και του δόθηκε δύναμη στο 1/4 της γης ώστε να πεθαίνουν οι άνθρωποι από πολέμους, από πείνα, από φυσικό θάνατο και από τα ζώα.

Ο θάνατο των ανθρώπων μπορεί να έρχεται πλέον με διάφορους τρόπους μαζικού θανάτου π.χ. ατομικές βόμβες, χημικά όπλα κ.α.

Με το άνοιγμα της έκτης σφραγίδας έγινε σεισμός μεγάλος και ο ήλιος έχασε την λάμψη του και έγινε μαύρος και η σελήνη έγινε σαν αίμα (κοκκίνισε). Τα αστέρια του ουρανού έπεσαν στην γη σαν τα σύκα της συκιάς που την κουνάει ο άνεμος. Ο ουρανός άνοιξε σαν βιβλίο και κάθε όρος και νησί της γης κινήθηκε.

Φυσικά καταστροφικά φαινόμενα: φαινόμενο θερμοκηπίου, τρύπα του όζοντος, τυφώνες, τσουνάμι.

Και ο πρώτος άγγελος σάλπισε και δημιουργήθηκε χαλάζι και φωτιά αναμιγμένα με αίμα και ρίχθηκαν στη γη και το ένα τρίτο της κάηκε και το ένα τρίτο των δέντρων κάηκε και ο ένα τρίτο των χλωρών χόρτων κάηκε.

Όξινη βροχή, ασύστολη ξυλουργική εκμετάλλευση των δασών, γεωργική εκμετάλλευση μέχρι «πτώχευσης» των εδαφών και με τα πυρηνικά ατυχήματα, δοκιμές και απόβλητα 

Και ο δεύτερος άγγελος σάλπισε και ένα βουνό μεγάλο που καίγονταν έπεσε εις την θάλασσα και το ένα τρίτο της θάλασσας έγινε αίμα και πέθανε το ένα τρίτο των ζωντανών της θάλασσας και φθάρθηκε και το ένα τρίτο των πλοίων.

Οι δοκιμαστικές πυρηνικές εκρήξεις στον ειρηνικό που έγιναν κατά εκατοντάδες στην περίοδο του ψυχρού πολέμου, η καθημερινή απόρριψη λυμάτων από μεγάλες εταιρίες και συμφέροντα κρατών, που μολύνουν τις θάλασσες σε ρυθμούς και με υλικά, που είναι αδύνατον να απορροφηθούν από το φυσικό περιβάλλον. 

Κατά το τρίτο σάλπισμα έπεσε από τον ουρανό μεγάλο άστρο σαν λαμπάδα και έπεσε στο 1/3 των ποταμών και στις πηγές των νερών . Το όνομα του άστρου είναι Άψινθος. Και το 1/3 των νερών έγινε Άψινθος και πολλοί άνθρωποι πέθαναν από τα νερά διότι αυτά επικράνθηκαν

Το Τσερνόμπιλ στα Ελληνικά λέγεται Άψινθος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μόλυνσης των νερών της στεριάς (λίμνες, ποταμοί). Η πίκρα» από την οποία «πικράθηκαν» οι άνθρωποι και τα νερά δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ραδιενεργός μόλυνση.

Με το πέμπτο σάλπισμα είδα ένα άστρο να πέφτει εξ ουρανού πάνω στη γη και σε αυτό το αστέρι δόθηκε το κλειδί του πηγαδιού της αβύσσου και ανέβηκε καπνός από το πηγάδι λες και ήταν καμίνι με φωτιά και ο καπνός αυτός σκοτείνιασε τον ήλιο και γέμισε και ο αέρας καπνούς. Θ'3 και από τον καπνό βγήκαν ακρίδες πάνω στην γη και τους δόθηκε δύναμη σαν αυτή των σκορπιών . Τους ειπώθηκε Δε να μην πειράξουν τα χόρτα της γης ούτε τα δέντρα αλλά τους ανθρώπους που δεν είχαν την σφραγίδα του Θεού στο μέτωπό τους. Θ'5 και δεν τους δόθηκε η άδεια να σκοτώσουν αλλά να τους βασανίσουν πέντε μήνες και ο βασανισμός τους ήταν σαν να τους τσίμπαγε σκορπιός. Θ'6 και οι άνθρωποι θα θέλουν να πεθάνουν για να γλιτώσουν από αυτό το μεγάλο μαρτύριο αλλά δεν θα πεθαίνουν.

Βιολογικές βόμβες, βρώμικες βόμβες, σύγχρονα μαχητικά ελικόπτερα. Βιολογικά ή Χημικά όπλα που δεν χτυπάει ούτε τα ζώα ούτε τα φυτά αλλά μόνο τον άνθρωπο.

Με το έκτο σάλπισμα λύθηκαν οι τέσσερις άγγελοι που ήταν δεμένοι στον ποταμό Ευφράτη που ετοιμάζονταν από καιρό για να σκοτώσουν το 1/3 των ανθρώπων. Θ'16 και ο αριθμός των στρατευμάτων του ιππικού δύο μυριάδες μυριάδων .

ΗΠΑ εναντίον Ιρακ στις αρχές του 21^ου αιώνα και άλλοι πολλοί πόλεμοι έκτοτε

και είδα τους ίππους και αυτούς που κάθονται απάνω τους και είχαν θώρακες κόκκινους και καπνισμένους. Και τα κεφάλια τους ήταν σαν κεφάλια λιονταριών και από τα στόματά τους έβγαινε φωτιά, καπνός και θειάφι και από τις 3 αυτές πληγές πέθανε το 1/3 των ανθρώπων , από το καπνό την φωτιά και το θείο που έβγαινε από το στόμα τους. Και η δύναμη τους βρίσκονταν στα στόματά τους και στις ουρές τους και οι ουρές τους έμοιαζαν με φίδια και είχαν κεφάλια που με αυτά εξόντωναν.

Μάλλον κάπως έτσι είναι τα τανκς.

ΙΆ1 εδώ ο Ιωάννης θα μάθει ότι η Άγια πόλη θα πατηθεί για 42 μήνες (3 1/2 χρόνια).

Ας θυμηθούμε το Βατοπαίδι και όλες τις προσπάθειες για να «ανοίξει» εμπορικά για τουριστικούς λόγους το Άγιο Όρος.

ΙΣΤ'3 με την τρίτη φιάλη που χύθηκε στην θάλασσα πέθαναν όλα τα ζώσα μέσα σε αυτήν και έγινε κόκκινη σαν το αίμα ενός νεκρού.

Μόλυνση - καταστροφή των θαλασσίων ζωντανών οργανισμών. Χάρη βέβαια στην αλόγιστη αποθήκευση στις θάλασσες πυρηνικών αποβλήτων και άλλων χημικών ριπών, πυρηνικές δοκιμές στον Ειρηνικό, ακατάπαυστη αλιεία για την σίτιση του πληθυσμού του πλανήτη μας.

ΙΣΤ'4 όταν άδειασε ο τρίτος άγγελος την φιάλη του εις τους ποταμούς και στις πηγές έγιναν όλα σαν το αίμα. ΙΣΤ'5 και ακούστηκε ο άγγελος να λέει ότι δίκαιος είναι αυτός που πάντα ήταν και που είναι και ότι δικαίως πίνουν αυτοί (οι άνθρωποι) αίμα, εφόσον έχυσαν πρώτοι αυτοί το αίμα των αγίων και των προφητών. Τώρα αυτό το αίμα τους δίνεται πίσω.

 To πόσιμο νερό κινδυνεύει να τελειώσει. Σε λίγα χρόνια πιθανόν να υπάρξουν πόλεμοι για το νερό.

ΙΣΤ'6 αδειάζοντας ο τέταρτος άγγελος την τέταρτη φιάλη στον ήλιο, του έδωσε την δύναμη να καίει τους ανθρώπους και κάηκαν πολύ οι άνθρωποι και βλασφήμησαν το όνομα του Θεού και δεν μετανόησαν δίνοντας του δόξα.

Καύσωνα και ξηρασία, τρύπα του όζοντος, ερημοποίηση, πόλεμοι στην Αφρική.

ΙΓ'5και του δόθηκε του θηρίου μεγάλο στόμα και βλαστημούσε και του δόθηκε και η δύναμη να κάνει πόλεμο για 42 μήνες (3 1/2 χρόνια). Και άνοιξε το στόμα του και βλασφήμησε το Θεό, το όνομα του και όλους αυτούς που βρίσκονται στον ουρανό και δόθηκε άδεια στο θηρίο να κάνει πόλεμο ενάντια των αγίων και να τους νικήσει και του δόθηκε εξουσία σε κάθε φυλή, λαό, γλώσσα και έθνος. και θα το προσκυνήσουν οι κάτοικοι της γης και δεν θα μπορούν να γραφτούν στο βιβλίο της ζωής του αρνιού που σφάχτηκε για την σωτηρία του κόσμου.

Όλοι οι παραδοσιακοί θεσμοί (πολιτικοί, θρησκευτικοί, οικογενειακοί, κοινωνικοί) έχουν αρχίσει να συνθλίβονται.

 ΙΓ'11 Και είδα άλλο θηρίο να βγαίνει από την γη με δύο κέρατα αρνιού και με φωνή δράκου. Και το θηρίο αυτό ήταν υποταγμένο στο θηρίο της θάλασσας. Και θα προσπαθεί να κάνει τους ανθρώπους να προσκυνήσουν το πρώτο θηρίο του οποίου η θανάσιμη πληγή είχε θεραπευθεί. Και θα πραγματοποιήσει μεγάλα και σπουδαία πράγματα ως και φωτιά θα κάνει να πέφτει από τον ουρανό μπροστά τους ανθρώπους.

 Τεχνολογία θεάματος, Άρτος και θεάματα, TV και θεάματα κ.α.

ΙΓ'14 και θα πλανά τους κατοίκους της γης με τα θαυμαστά έργα που θα κάνει

και ανάγκασε όλους τους ανθρώπους μικρούς-μεγάλους, πλούσιους-φτωχούς, ελεύθερους-δούλους, ώστε να δεχθούν το χάραγμα (σημάδεμα) στο δεξί τους χέρι ή στα μέτωπά τους, ΙΓ17 ώστε να μην γίνεται κάποιος να αγοράσει ή να πουλήσει αν δεν έχει αυτό το σημάδεμα ή το όνομα του θηρίου ή τον αριθμό του ονόματός του.

Το γνωστό τσιπάκι που προετοιμάζεται για να σφραγίσει πρώτα τους Αμερικανούς πολίτες και έπειτα όλον τον κόσμο. Κανείς δεν θα μπορεί να μετακινείται ή να συναλλάσετε στην αγορά χωρίς αυτό.

ΙΖ'10Τα επτά κεφάλια που κάθεται η γυναίκα είναι επτά βουνά. Είναι τα επτά κεφάλια-βουνά επτά βασιλιάδες, από τους οποίους οι 5 έπεσαν, ο 6^ος υπάρχει τώρα και ο 7^ος θα έρθει. Και όταν έρθει λίγο θα μείνει. ΙΖ'11 Και το θηρίο που υπήρχε και τώρα δεν υπάρχει θα είναι ο 8^ος που είναι σαν τους 7 και αυτός λίγο θα μείνει.

G 8;

ΙΗ9θα κλαίνε και θα λυπόνται οι βασιλιάδες της γης όταν δουν το καπνό από το κάψιμό της να ανεβαίνει στον ουρανό γιατί με αυτή εκπορνεύτηκαν. Θα βλέπουν από μακριά και θα βλέπουν το βασανισμό της και θα λένε «αλίμονο, αλίμονο έπεσε η Βαβυλώνα η πόλης η μεγάλη και μέσα σε μια ώρα ήρθε η καταδίκη της. ΙΗ11και οι έμποροι της γης θα κλαίνε γιατί πλέον κανείς δεν θα αγοράζει από αυτούς. Και δεν θα αγοράζει χρυσό, αργυρό, πολύτιμους λίθους, ξύλο, σκεύη, χαλκό, σίδηρο, μάρμαρο, κρασί, λιβάνι, σιτάρι, σιμιγδάλι, πρόβατα, άλογα, σώματα και ψυχές ανθρώπων. ΙΗ17 και όλοι οι κυβερνήτες των πλοίων έκλαιγαν για το χαμό της και έλεγαν «ποια άλλη πόλη ήταν σαν και αυτή; Αλίμονο σε όλους αυτούς που πλούτισαν από αυτή και έχουν τα πλοία τους στην θάλασσα»  ΙΗ23όλοι οι έμποροι της Βαβυλώνας ήταν μεγιστάνες της γης, και με την πονηριά τους κορόιδεψαν όλα τα έθνη της γης

Η «Βαβυλώνα» θα είναι το κέντρο του παγκόσμιου εμπορίου (Νέα Υόρκη;). Το τέλος θα είναι το οικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό ΚΡΑΧ.

Ε) Η ΑΝΑΔΥΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Κι εδώ ακριβώς έρχεται να «κολλήσει» η Νέα Θρησκεία. Η ρητορική της «ενοποίησης» των θρησκειών και του τέλους του κόσμου με τον Αντίχριστο βάζουν τους ανθρώπους σε μία αμφισβήτηση των παραδοσιακών θρησκειών. Η στροφή στη μαγεία απλώς ενισχύει αυτήν την αμφισβήτηση. Στο μεγάλο «μπέρδεμα» που αναπτύσσεται, η λύση μέσω της ανάδειξης μιας ολότελα Νέας Θρησκείας φαντάζει καλή και ανακουφιστική.

Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος είναι καλύτερα τα άτομα, οι οικογένειες, οι φυλές και τα έθνη να απομακρυνθούν από τα παλαιά δεσμά που τους ενώνουν (θρησκεία, οικογενειακοί και κοινωνικοί δεσμοί, πολιτισμοί). Μερικές ψυχολογικού τύπου τεχνικές που εφαρμόζονται επιπλέον για να στηρίξουν την απομόνωση, το σπάσιμο των οικογενειακών κ.α. δεσμών, τον αποπροσανατολισμό και την αποπροσωποποίση των ανθρώπων είναι οι ακόλουθες:

1)      Η Απειλή της Φωλιάς:  Πρόκειται για μια πανίσχυρη και πάντα εφαρμόσιμη τεχνική. Έχει παρατηρηθεί ότι όλα τα έμβια όντα του πλανήτη έχουν την τάση να προστατεύουν τις φωλιές τους, το μέρος όπου μεγαλώνουν τα μικρά τους. Η ανάγκη για την προστασία της φωλιάς είναι τόσο μεγάλη που υπερβαίνει ακόμη και αυτή της λήψης τροφής: ένας χιμπαντζής θα μείνει μέρες ή βδομάδες νηστικός αν πρέπει να υπερασπιστεί τη φωλιά του.

Η Τεχνική λοιπόν της Απειλής της Φωλιάς έγκειται στην πραγματική απειλή της οικίας (αν είναι υποθηκευμένη), του μισθού, της σύνταξης, της ασφάλισης, της δημόσιας υγείας, της δημόσιας παιδείας, του πολιτισμού κ.ο.κ. των ανθρώπων ενός κράτους, πόλης ή κοινότητας ώστε αυτοί να διαβιούν υπό ψυχολογική απειλή και πίεση και να μην μπορούν να αντιδράσουν έντονα σε οτιδήποτε συμβαίνει πέρα από τον προσωπικό τους χώρο. Με τον τρόπο αυτό δεινοί εξουσιαστές καταφέρνουν και αδρανοποιούν μεγάλες μάζες πληθυσμών, τη στιγμή που επιβάλουν πολιτικές που σε άλλη περίπτωση θα ξεσήκωναν μεγάλες αντιδράσεις.

2)      Το Δόγμα του Σοκ. Πολύ μελάνι έχει ήδη χυθεί για τις ψυχολογικές τεχνικές των Σοκ σε φυλακισμένους των ΗΠΑ όπου η αποδιοργάνωση της προσωπικότητας είναι τέτοια, που όντως το άτομο έκτοτε γίνεται πολύ πειθήνιο σε εκμάθηση νέων αξιών, πεποιθήσεων και προτύπων συμπεριφορών.

3)      Το Σύνδρομο της Στοκχόλμης. Είναι μία παράξενη ιδιότητα που έχουν οι άνθρωποι, να συμπαθούν και να υπερασπίζονται μετά από κάποιο διάστημα τον / τους βασανιστές τους. Είναι μία ιδιότητα που εξηγεί γιατί θύματα απαγωγής, κακοποίησης, βιασμών και φυλάκισης υπερασπίζονται την ύστατη ώρα της δίκης τους θύτες των βασανισμών τους. Η ιδιότητα αυτή επίσης γίνεται εργαλείο στα χέρια επιδέξιων εξουσιαστών ώστε να παρουσιάζονται ως έχοντες την κοινωνική και λαϊκή υποστήριξη για τις αντικοινωνικές τους ενέργειες.

(ακολουθεί η Εποχή του Υδροχόου με τα χαρακτηριστικά της νέας θρησκείας)

Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ ΚΑΙ Η ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ: ΟΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

του Γιάννη Βελίκη

Α) ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Τόσο η θρησκεία, όσο και η πολιτική, οι διαφημίσεις και τα Μ.Μ.Ε. απευθύνονται πάντα σε μεγάλα κοινωνικά σύνολα. Τα σύνολα αυτά, μπορεί να είναι έθνη, φυλές, κάτοικοι μεγάλων πόλεων, συνδικαλιστές, οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων, πολιτικοί ή κομματικοί οργανισμοί κ.ο.κ. Σε κάθε περίπτωση, ο κάθε ένας από τους ανωτέρω κοινωνικούς οργανισμούς υπερβαίνει και είναι κάτι πολύ διαφορετικός από το απλό άθροισμα των μελών του, και ακόμη περισσότερο από το κάθε ένα μέλος του ατομικά. Ο κάθε κοινωνικός οργανισμός ζει και αναπτύσσεται με κανόνες και αρχές, έχει ιστορία και προσβλέπει σε μέλλον, περνά περιόδους που συρρικνώνεται και περιόδους που αναπτύσσεται, αμύνεται όταν απειλείται και επιτίθεται όταν νιώθει δυνατός, και γενικότερα ακολουθεί τα αντίστοιχα στάδια εξέλιξης και συμπεριφοράς που χρησιμοποιούν και οι βιολογικοί οργανισμοί που τον συνθέτουν. Κοινωνικούς οργανισμούς συναντούμε και στη φύση, όπως οι κοινωνίες των λύκων, των μερμηγκιών, των μελισσών, των χελιδονιών κ.α.

Με την ανάλυση των κοινωνικών οργανισμών ασχολείται η κοινωνιολογία και η κοινωνική ψυχολογία, και ένα από τα πλέον αξεπέραστα έργα σε σχέση με την επίδραση που άσκησαν στον εν λόγω τομέα είναι το έργο «Ψυχολογία των Μαζών» του Γκυστάβ Λε Μπόν, ενός εκ των πατέρων της σύγχρονης Κοινωνιολογικής Σκέψης. Ο Λε Μπον, που ζει μετά το δεύτερο μισό του 19^ου αιώνα, βιώνει την πολιτική της δημιουργίας έθνους – κράτους, την αστυφιλία, τις πρώτες προσεγγίσεις της έννοιας «κοινή γνώμη», τη σταδιακή απομόνωση των ανθρώπων, την ακύρωση των κοινωνικών σχέσεων και τη διαρκώς μειούμενη επιρροή των οικογενειακών δεσμών, το χαλαρό κοινωνικό έλεγχο, την παραχώρηση πολιτικών δικαιωμάτων στις γυναίκες κ.ο.κ. Σε μία τέτοια, πρωτοφανούς μορφής και οργάνωσης, κοινωνία, τίθεται το ζήτημα του ελέγχου της, από αυτούς που την κυβερνούνε ώστε να συνεχίσουν να την κυβερνούνε, από τις κοινωνικές ελίτ ώστε να συνεχίσουν να παραμένουν κοινωνικές ελίτ, από τις αγορές ώστε να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν περεταίρω οι υπάρχουσες επιχειρήσεις, από τις θρησκείες ώστε να συνεχίσουν να παίζουν σημαντικό ρόλο στον κύκλο ζωής των ανθρώπων και να μην τις απαξιώσουν κ.ο.κ. ΄

Η ανάλυση του Λε Μπον δείχνει, ότι οι κοινωνικοί αυτοί οργανισμοί λειτουργούν πολύ διαφορετικά από τα μεμονωμένα άτομα που τους συνθέτουν. Αντί της ανάλυσης, της ορθολογικής σκέψης και της κριτικής ικανότητας που χρησιμοποιούν τα άτομα μεμονωμένα, τα πλήθη ή αλλιώς οι μάζες σκέφτονται συναισθηματικά, σχεδόν στα πλαίσια της μαγικής σκέψης των παιδιών μεταξύ 3 και 5 χρόνων! Τα άτομα στους κοινωνικούς οργανισμούς, όταν λειτουργούν ως μάζα, δεν μπορούν να σκεφτούν λογικά, δεν ανέχονται τον αντίλογο, είναι εύπιστα, παρορμητικά, δογματικά, βίαια. Οι συλλογισμοί τους είναι χονδροειδείς, αναλογικοί και γενικευτικοί. Με αυτόν τον τρόπο γίνονται εύκολη ύλη στα επιδέξια λόγια ενός ικανού καθοδηγητή, είτε αυτός είναι δικτάτορας, είτε πρωθυπουργός, θρησκευτικός ηγέτης, διαφημιστής ή επικοινωνιολόγος!

Αυτός είναι και ο λόγος που μετά από την επίδραση ενός πανούργου και ικανού ρήτορα, οι  μάζες έχουν καταφέρει τα πιο απίθανα ηρωικά κατορθώματα ή τα πιο απεχθή εγκλήματα. Επηρεάζοντας τις μάζες κατάκτησαν την Ευρώπη και ο Ναπολέων και ο Χίτλερ, ο Στάλιν κατάφερε να βάλει τα πρώτα χρόνια της κυριαρχίας του τους Σοβιετικούς να μετατρέψουν την Ε.Σ.Σ.Δ. από αγροτική σε βιομηχανική χώρα… Και ακόμη, υπό την επιρροή δημαγωγών, λαοί πολέμησαν χωρίς επαρκή λόγο, κοινοβούλια ψηφίσαν νόμους ενάντια στο εθνικό συμφέρον, σταυροφόροι σφάξανε αλλόθρησκους, λαοί προέβησαν σε γενοκτονίες εθνοτήτων (Αρμένιοι, Πόντιοι, Εβραίοι, Ρομά κ.ο.κ), οπαδοί αντίπαλων ποδοσφαιρικών ομάδων συγκρούονται  μέχρι θανάτου, θρησκευτικές ομάδες πραγματοποιούν επιθέσεις αυτοκτονίας, δικτατορικά καθεστώτα αυτό – απομονώνονται από την επιρροή του υπολοίπου κόσμου και κρατούν φτωχό, αμόρφωτο το λαό τους  κ.α.

Κοινωνικοί οργανισμοί δεν συγκροτούνται μόνο με φυσικό τρόπο, όπως οι πολιτικές συγκεντρώσεις ή οι οπαδοί μιας ομάδας στη διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, αλλά και μέσω της επιρροής του τύπου και της τηλεόρασης παρόλο που το κάθε μέλος της ομάδας βρίσκεται στο σπίτι του. Από τη στιγμή που το κάθε άτομο, μέσω της τηλεόρασης του, δέχεται τις ίδιες ακριβώς πληροφορίες με όλους τους άλλους, με τον καιρό τείνει να σκέφτεται, να αισθάνεται και να συμπεριφέρεται όπως όλοι οι υπόλοιποι. Οι δε κοινωνικές αλλαγές, πριν φανούν στην πράξη, έχουν ήδη εδραιωθεί ως ιδέες και πεποιθήσεις στην «καρδιά» των μαζών.

Πάντα σύμφωνα με το Λε Μπόν, ….«οι μάζες δεν συλλογίζονται και δέχονται ή απορρίπτουν τις ιδέες χονδρικά. Όταν υποβάλλονται με τον κατάλληλο τρόπο είναι έτοιμες να θυσιαστούν για το ιδανικό που τους έχουν υποβάλλει. Τα συναισθήματα που βιώνουν είναι βίαια και ακραία: η συμπάθεια γίνεται γρήγορα λατρεία και μόλις γεννηθεί η αντιπάθεια μεταμορφώνεται σε μίσος. Οι πεποιθήσεις των μαζών παρουσιάζουν πάντα μία ιδιαίτερη μορφή που θα μπορούσε καλύτερα να οριστεί με το όνομα του θρησκευτικού αισθήματος. Το αίσθημα αυτό έχει πολύ απλά χαρακτηριστικά: λατρεία ενός όντος υποτίθεται ανώτερου, φόβος για τη δύναμη που του αποδίδουν, τυφλή υποταγή στις προσταγές του, αδυναμία να συζητήσουν τα δόγματα του, επιθυμία να τα διαδώσουν, τάση να θεωρούν εχθρούς όλους αυτούς που αρνούνται να τα δεχθούν. Για το Λε Μπον, είτε  ένα τέτοιο αίσθημα αναφέρεται σε έναν αόρατο θεό, είτε σε ένα πέτρινο είδωλο, σε έναν ήρωα ή σε μια πολιτική ιδέα παραμένει πάντα κατ’ ουσία θρησκευτικό. Οι μάζες περιβάλλουν με μια ίδια μυστηριακή δύναμη το πολιτικό σχήμα ή τον τροπαιούχο αρχηγό που τις φανατίζει στην στιγμή.

Δεν είναι ευσεβής κανείς μόνο όταν λατρεύει μία θεότητα, αλλά όταν θέτει όλα τα μέσα του πνεύματος του, όλη την πειθαρχία της βούλησης του, όλες τις ορμές του φανατισμού στην υπηρεσία ενός σκοπού ή μιας ύπαρξης που έχει γίνει ο στόχος και ο οδηγός των αισθημάτων και των πράξεων. Η μισαλλοδοξία και ο φανατισμός συνιστούν τη συνηθισμένη συνοδεία ενός θρησκευτικού αισθήματος. Τις πεποιθήσεις των μαζών περιβάλλουν αυτοί οι χαρακτήρες της τυφλής υπακοής, της θηριώδους μισαλλοδοξίας, της ανάγκης για βίαιη προπαγάνδα, που είναι σύμφυτοι με το θρησκευτικό αίσθημα. Μπορούμε λοιπόν να πούμε, κατά το Λε Μπον, ότι όλες οι πεποιθήσεις των μαζών έχουν μια θρησκευτική μορφή. Ο ήρωας που επευφημεί η μάζα είναι στ’ αλήθεια ένας θεός γι’ αυτήν. Σήμερα, οι περισσότεροι από τους μεγάλους κατακτητές ψυχών δεν διαθέτουν πια βωμούς, όμως έχουν εικόνες, και κύρος και γόητρο, και η λατρεία που τους αποδίδουν δεν είναι πολύ διαφορετική από αυτή στο παρελθόν. Δεν κατορθώνουμε να κατανοήσουμε, λίγο έστω, τη φιλοσοφία της Ιστορίας, παρά αφού καταλάβουμε καλά αυτό το θεμελιώδες στοιχείο της ψυχολογίας των μαζών: πρέπει να είσαι θεός γι’ αυτές, αλλιώς δεν είσαι τίποτα».

Η ενδιαφέρουσα ανάλυση του Λε Μπον, έναν αιώνα πριν, μας δείχνει ότι οι μάζες πάντα χρειάζονται πάντα μία θρησκεία (που μπορεί να είναι μία σειρά πεποιθήσεων ή μία κοσμοθεωρία) που να τις κρατά ενωμένες και να κινούνται προς συγκεκριμένους στόχους και έναν ηγέτη που να δίνει ζωή στη θρησκεία (ή στην κοσμοθεωρία) και να την κρατά αλώβητη από τις επιθέσεις των αντιπάλων. Οι μάζες τότε μπορούν να αποδεχθούν τις πιο απίθανες ιδέες, όσο παράλογες ή ακραίες και να είναι και στη συνέχεια να πράξουν με τον πιο ηρωικό ή εγκληματικό τρόπο.

Και όλα αυτά, ο μεγάλος αναλυτής, τα είπε πριν την ανάδυση του Χιτλερικής Γερμανίας, το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τις ατέλειωτες δικτατορίες, πολέμους, γενοκτονίες του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα και πριν την εξέλιξη της παντοδυναμίας της τηλεόρασης, της επικοινωνιολογίας, της κοινωνικής μηχανικής, της διαφήμισης, και των παγκόσμιων ειδώλων της μουσικής και της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Αναγνωρίζουμε σήμερα πόσο δίκιο είχε!

 Πράγματι, σήμερα, στις πρώτες δεκαετίες του 20^ου αιώνα, οι σύγχρονοι κοινωνικοί οργανισμοί (πολιτικά κόμματα, κινήματα μόδας, οπαδοί ποδοσφαίρου, καταναλωτικές οργανώσεις) έχουν πια εδραιωθεί απόλυτα έναντι των παραδοσιακών ομάδων (οικογένεια, πατρίδα, θρησκεία). Ενίοτε βρίσκονται και σε αρμονία, αλλά όσο οι γενιές ανανεώνονται, τόσο τα νέα παιδιά απομακρύνονται από τις παραδοσιακές ομάδες και αξίες. Θα ήταν απίθανο, π.χ. ένας έφηβος του 1900 να θεωρούσε έναν τραγουδιστή θεό, κι όμως το 2000 και ο Μαικλ Τζάκσον και ο Έμινεμ ήταν θεοί! Το ίδιο συνέβη και με συγκεκριμένους πρωθυπουργούς (Γιασέρ Αραφάτ, Καντάφι, Πούτιν κ.α.). Η τεράστια επιρροή της τηλεόρασης, και τώρα τελευταία του διαδικτύου, μετατρέπει τον κόσμο σε ένα απέραντο ακροατήριο, μια απέραντη μάζα 8 δισεκατομμυρίων ατόμων, όπου ο κάθε «θεός» μετρά τη δύναμη του ανάλογα με αυτή των τηλεθεατών του ή των εγγραφών στο site του.

Στα πλαίσια αυτού του σύγχρονου κόσμου μία νέα παγκόσμια θρησκεία αναδύεται. Η θρησκεία αυτή έχει δύο σκέλη: το ιδεολογικό και το πρακτικό. Το ιδεολογικό αναφέρεται συχνά ως «Εποχή του Υδροχόου» και το πρακτικό έχει να κάνει με τη λατρεία του χρήματος και τη συσσώρευση του καθώς και τη συνεχής διαστρωμάτωση της κοινωνίας σε όλο και πιο πολλές τάξεις καταλήγοντας σε απόλυτα πλούσιους και απόλυτα φτωχούς που θα μπορούσε να ονομαστεί «Νομισματική Ορθοδοξία».

Προκειμένου, βεβαίως, αυτή η νέα θρησκεία να μπορέσει να εδραιωθεί και να μην αμφισβητηθεί, ποικίλες διεργασίες προετοιμάζουν το έδαφος. Τέτοιες διεργασίες είναι η εδραίωση μιας γενικότερης παγκόσμιας θρησκείας (με τις συνεχείς επαφές των εκπροσώπων των διαφορετικών θρησκειών), ο Σατανισμός,  η συνεχής ρητορική για «το Τέλος του Κόσμου», η οικονομική υποδούλωση κρατών και πολιτών κ.α.

Πριν καταλήξουμε στην ανάδειξη της κυοφορούμενης νέας θρησκείας με τα δύο σκέλη της - της «Εποχής του Υδροχόου» και της «Νομισματικής Ορθοδοξίας»,  θα αναφερθούμε σύντομα στις εν λόγω διαδικασίες που προετοιμάζουν την επικράτηση της.

Κάθε Αύγουστο

Του Γ. Η. Ορφανού

Πηγή: aixmi-news.gr

Κάθε Αύγουστο, θυμάμαι τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Κάθε μέρα, ζω και κάτι από όσα συναπαρτίζουν την «πολιτισμένη βαρβαρότητα» της εποχής μας.

Ο άνθρωπος του 21^ου αιώνα δεν είναι ο ίδιος με του 20^ου. Δεν έχει μείνει στάσιμος, σίγουρα. Σε πολλά σημεία της ζωής τους, σημαντικός ανά τη γη αριθμός ανθρώπων έχει προκόψει υλικά και πνευματικά.

Σήμερα, όμως, η ανθρωπότητα, παρά την εξέλιξη και την πρόοδο, κιντυνεύει από τριών ειδών πολέμους. Πρώτα, τον παραδοσιακό με τα όπλα, αφού, όπως όλοι ξέρουμε, διάφορα μέρη του πλανήτη μας μαστίζονται από ένοπλες συγκρούσεις με σκοπό άλλοτε την αντίσταση στους κρατούντες ή την κατάληψη της εξουσίας και άλλες φορές τη διατήρηση σε αυτήν. Δεύτερον, τους οικονομικούς πολέμους, που λαμβάνουν τη μορφή της οικονομικής διείσδυσης των πιο δυνατών στους ασθενέστερους, με οφθαλμοφανέστατα αποτελέσματα την εξάρτηση των τελευταίων σε αυτούς ή τη διαιώνιση των ταξικών ανισοτήτων στα πλαίσια της ίδιας κοινωνίας με όσα αυτή επιφέρει. Και τρίτον, την εξάπλωση των ανθρωποκτονιών και της εγκληματικότητας παγκοσμίως.

Το 2010 – σύμφωνα με έκθεση του Γραφείου των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα (UNODC) – διαπράχθηκαν 468.000 ανθρωποκτονίες παγκοσμίως με «πρωταθλητές» την Αφρική και τη Λατινική Αμερική. Το 36% των ανθρωποκτονιών έγιναν στην Αφρική, το 31% στην Αμερική, το 27% στην Ασία, το 5% στην Ευρώπη και το 1% στην Ωκεανία.

Όπως διαβάζουμε σε μιαν Παγκόσμια Έκθεση του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά, το 2008 ο καπνός σκοτώνει 5 εκατομμύρια ανθρώπους το χρόνο και το αλκοόλ περίπου 2.5 εκατομμύρια, ενώ τα ναρκωτικά σκοτώνουν παγκοσμίως περίπου 200000 άτομα το χρόνο. Τέσσερα χρόνια αργότερα, αρχές του 2012, σχεδόν 200 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών, δηλαδή ένας στους 20 ανθρώπους ηλικίας από 15 έως 64 ετών είναι χρήστης, σύμφωνα με μια αυστραλιανή έρευνα η οποία δημοσιεύτηκε στην ιατρική επιθεώρηση «The Lancet».

Προς τα τέλη του 2012 (07/10), στις ηλεκτρονικές της σελίδες η εφημερίδα «Αυγή» αναδημοσίευσε τα ακόλουθα στοιχεία για την Ευρώπη: Ογδόντα εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή το 16% του πληθυσμού της, ζει σήμερα με λιγότερο από το 60% του μέσου όρου ατομικού εισοδήματος για τη χώρα του, κάτι που σημαίνει πρακτικά ότι βρίσκεται στο όριο της φτώχειας. Συνολικά 115 εκατομμύρια Ευρωπαίοι, δηλαδή το 23% των πολιτών, βιώνουν συνθήκες φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού. Το 19% των παιδιών στην Ε.Ε. ζουν στη φτώχεια ή απειλούνται απ' αυτή. Το 17% των Ευρωπαίων πολιτών αντιμετωπίζουν υλικές στερήσεις κάποιας μορφής λόγω έλλειψης εισοδήματος.

Οι πολεμικές συγκρούσεις με τα όπλα είναι πασίδηλες και ίσως να έπαυαν εάν οι εμπλεκόμενοι λαοί σε αυτούς, γνωρίζοντας τις ολέθριες για άτομα και κοινωνίες συνέπειες των πολέμων και παύοντας να είναι υποχείρια συμφεροντολόγων και καιροσκόπων πολιτικών και στρατιωτικών ταγών, κατάφερναν να τα βρουν και να συνθηκολογήσουν.

Εάν οι άνθρωποι αφήσουν έξω από την καρδιά τους κάθε εγωισμό, την φιλοχρηματία, την αρχομανία και κάθε αρρωστημένο πάθος αλλά φωλιάσουν μέσα τους την αγάπη, την αλήθεια, την καλοσύνη, την ταπεινοφροσύνη και το Θεό, όλα τα υλικά και πνευματικά αγαθά και εφόδια θα μοιράζονταν σε όλους εξίσου, δεν θα υπήρχαν πλούσιοι και φτωχοί, δεν θα υπήρχαν αρρώστιες και απαιδευσιά να πλήττουν τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα και να τα καθιστούν έρμαια των πιο «εύρωστων». Ο νέος δε θα γύρευε «παράδεισο» στα ναρκωτικά και το αλκοόλ για να αντικρούσει την «άδικη κοινωνία»…

Τότε μονάχα θα μιλάμε για αληθινή προκοπή των ανθρώπων και των κοινωνιών τους. Εσείς τι λέτε;

Η γενιά μου σε κατάθλιψη

του Γιώργου Τούλα
Πηγή:  parallaximag.gr
Η γενιά μου, ανάμεσα στα 40 και τα πενήντα είναι μια τυχερή άτυχη γενιά. Πέρασε τα παιδικά της χρόνια στα ‘70ς, έχοντας στον περίγυρο τα τελευταία σημάδια μιας Ελλάδας που άφηνε πίσω τη φτώχια και τη στέρηση. Όλοι μας λίγο ως πολύ θυμόμαστε τα σημάδια εκείνης της μεταβατικής εποχής. Τις λίγες χαρές, που εκτιμούσαμε δεόντως, τη ζωή στο χρώμα της σέπιας, την προσμονή για το νέο. Το νέο ήρθε με την είσοδο στην ΕΟΚ, τη θυμάμαι τη μέρα της υπογραφής στο Ζάππειο. Καθόμασταν με τον πατέρα μου και το βλέπαμε στις ειδήσεις. Ο Καραμανλής έλαμπε από περηφάνια. Να δεις θα αλλάξουν όλα, μου έλεγε ο πατέρας μου, εκφράζοντας την ελπίδα ενός ολόκληρου στερημένου λαού. Μετά ήρθε ο λαοπλάνος Ανδρέας Παπανδρέου. Μίλησε στις καρδιές των ανθρώπων και είπε αυτά που χρειαζόταν να ακούσουν. Ο πατέρας μου, αριστερός από παράδοση και οικογένεια κατατρεγμένη τον ψήφισε. Όπως και όλη η Ελλάδα. Τα πρώτα χρόνια του ’80 έμοιαζαν με κοσμογονία. Μαζί με τις υποσχέσεις για δικαιοσύνη, ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία ήρθε και το ευρωπαϊκό χρήμα. Και άρχισαν οι μέρες και οι νύχτες μας να αλλάζουν. Εμείς ενηλικιωνόμασταν μαζί με μια Ελλάδα που άρχισε να ευημερεί. Να ταξιδεύει, να αγοράζει, να ξοδεύει. Τα στερητικά σύνδρομα των γιαγιάδων και των παππούδων μας άρχισαν να μένουν πια στις αναμνήσεις και τις διηγήσεις τους. Η γενιά μου σπούδασε, έκανε όνειρα, διεκδίκησε και πήρε θέσεις, άλλες από αυτές με δίκαιο τρόπο, άλλες με τα γνωστά τηλεφωνήματα σε πολιτικούς. Ο δημόσιος τομέας γιγαντώθηκε, οι επιχειρήσεις πολλαπλασιάστηκαν, τα δάνεια που τόσο φοβόταν οι δικοί μας έγιναν καθημερινότητα. Για σπίτια, σκάφη, διακοπές, τσάντες. Και μετά ήρθε το τέλος της ευημερίας. Με τα γνωστά αποτελέσματα.
Η γενιά μου βρέθηκε μετέωρη. Πιο μετέωρη από κάθε γενιά. Οι παλιοί τα είχαν ξαναζήσει και είχαν τη σύνεση να αντιμετωπίσουν πιο ψύχραιμα. Οι νεότεροι, άρχισαν να αντιλαμβάνονται τον κόσμο πάνω στο γύρισμα του. Έγιναν γενιά των οκτακοσίων, επτακοσίων, εξακοσίων, πεντακοσίων και προσφάτως 300 ευρώ. Προσαρμόστηκαν, όσο γίνεται ή έφυγαν. Εμείς μουδιάσαμε. Μεγάλοι για να φύγουμε, μικροί για να αποσυρθούμε.
Και τότε άρχισε το δράμα. Αυτό το καλοκαίρι οι άνθρωποι που γνωρίζω, οι συνομήλικοι μου δεν μιλιούνται. Οι βεβαιότητες μας γκρεμίστηκαν ολοσχερώς. Όσοι βρεθήκαμε στην ανεργία παρακολουθούμε αμήχανοι τις τσέπες να αδειάζουν και αυτό μοιάζει εφιάλτης. Τα παρηγορητικά λόγια εκλείπουν για τον απλούστατο λόγο ότι οι τριγύρω γνωρίζουν καλά ότι έρχεται και η δική τους σειρά. Η κατάθλιψη δεν είναι πια προ των πυλών. Είναι μέσα στα σπίτια της γενιάς μου. Η ώρα των ψυχολόγων έχει φτάσει. Οι κουβέντες με φίλους δεν είναι πια αρκετές. Όλοι ψάχνουν τη ρίζα του κακού. Εξομολογούνται λάθος επιλογές, αποτυχημένες ερωτικές σχέσεις, αδυναμίες χειρισμού καταστάσεων. Νιώθουν να πνίγονται. Στη φόρα βγήκαν βίαια όλα όσα κρύβονταν κάτω από ένα χαλί ευημερίας.
Η γενιά μου βιώνει μια ξαφνική αναπηρία. Ξαφνικά πίνει πολύ, καπνίζει πολύ, παίρνει χάπια, κλαίει, γυρίζει σπίτι εκνευρισμένη, ξεσπάει σε ανθρώπους, στέλνει ζόρικα sms, ανεβάζει απεγνωσμένα στάτους, ποστάρει σκοτεινά τραγούδια, απέχει. Κλείνεται. Θα της πάρει καιρό να συνέλθει. Είναι μια γενιά που της αφαίρεσαν βίαια όσα της έδωσαν απλόχερα, χωρίς πολλές φορές καλά καλά να τα διεκδικήσει. Η γενιά μου αρρωσταίνει. Και η αρρώστια της μοιάζει ανίατη. Σε κάθε πόλεμο της Ιστορίας μια γενιά τουλάχιστον έμοιαζε ανέτοιμη απέναντι του. Σε τούτο τον πόλεμο είναι η δική μου γενιά

L-Αργινινη To φυτικό Viagra

	Πηγή:healthwithaloe.gr
Πηγή:			Τι θα λέγατε, αν μαθαίνατε ότι υπάρχει ένα αμινοξύ που θεωρείται ως το φυσικό Viagra; Το αμινοξύ αυτό είναι η αργινίνη. Η αργινίνη θεωρείται ένα ημι-απαραίτητο αμινοξύ, επειδή ακόμα και αν το σώμα φυσιολογικά παράγει αρκετό από αυτό, η συμπληρωματική χορήγηση είναι μερικές φορές απαραίτητη. Για παράδειγμα άνθρωποι με πρωτεϊνικό υποσιτισμό, υπερβολική πρόσληψη λυσίνης, εγκαύματα και μολύνσεις μπορεί να μην έχουν αρκετή αργινίνη. Συμπτώματα έλλειψης αργινίνης περιλαμβάνουν φτωχή θεραπεία τραυμάτων, απώλεια μαλλιών, εξανθήματα, δυσκοιλιότητα και λιπώδες ήπαρ. Η αργινίνη βρίσκεται στα κρέατα, στους ξηρούς καρπούς, στο γάλα, στο τυρί και στα αυγά. Η αργινίνη είναι απαραίτητη για τον μεταβολισμό της αμμωνίας που παράγεται από τη διάσπαση των πρωτεϊνών. Επίσης χρησιμοποιείται για να μεταφέρει το άζωτο που χρησιμοποιείται στον μεταβολισμό των μυών. Είναι ένα από τα μπόντυ μπίλντινγκ αμινοξέα και επίσης επηρεάζει διάφορες ορμονικές λειτουργίες. Έχει φανεί ότι διεγείρει τον αδένα της υπόφυσης να παράγει και να εκκρίνει ανθρώπινη αυξητική ορμόνη σε νέους άνδρες σε δόση μεγαλύτερη των τριών γραμμαρίων την ημέρα. Η ανθρώπινη αυξητική ορμόνη βοηθά στο κτίσιμο των μυών, οδηγεί σε αυξημένη μυϊκή δύναμη και τόνο και ενισχύει τον μεταβολισμό του λίπους (αυξάνει το κάψιμο των λιπών), που βοηθά στην απώλεια βάρους. Η αυξητική ορμόνη γενικά φαίνεται ότι αυξάνει τον μεταβολισμό και την ενέργεια. Η αργινίνη έχει θετική επίδραση στο ανοσοποιητικό σύστημα, διεγείροντας τη δραστηριότητα του θύμου και επίσης βοηθά το σώμα να θεραπευτεί από τραύματα. Η πιθανή δράση της L-arginine στο να επισκευάζει τα τραύματα είναι λόγω του ρόλου της να σχηματίζει L-proline, ένα αμινοξύ που είναι απαραίτητο για τη σύνθεση του κολλαγόνου. Μερικές έρευνες έχουν δείξει ότι υψηλές δόσεις L-arginine αυξάνουν την ανδρική γονιμότητα αυξάνoντας την παραγωγή και την κινητικότητα του σπέρματος. Η αργινίνη έχει ενδιαφέρον στη σχέση της με ένα αέριο, το μονοξείδιο του αζώτου, που βρίσκεται σε όλο το σώμα. Η αργινίνη είναι το πρωταρχικό συστατικό που χρησιμοποιείται ως βάση για τον σχηματισμό μονοξειδίου του αζώτου. Όποτε το σώμα ενεργοποιεί το ένζυμο nitric oxide synthase να μετατρέψει την υπερβολική αργινίνη σε κιτρουλίνη (ένα άλλο αμινοξύ), παράγεται μονοξείδιο του αζώτου. Αυτή η δραστηριότητα συμβαίνει κυρίως στο συκώτι. Η ενθάρρυνση του σχηματισμού μονοξειδίου του αζώτου από υψηλά επίπεδα αργινίνης του ήπατος έχει ερευνηθεί από μερικούς ερευνητές ως μια μέθοδος που βοηθά να ρυθμιστεί η πίεση του αίματος και να βελτιωθεί η ανδρική ανικανότητα, επειδή και τα δύο χρειάζονται χαλάρωση των αιμοφόρων αγγείων και το μονοξείδιο του αζώτου μπορεί να παράγει αυτό το αποτέλεσμα. Στο σώμα η αργινίνη χρησιμοποιείται, για να παρασκευάσει μονοξείδιο του αζώτου, που μειώνει τη δυσκαμψία των αιμοφόρων αγγείων, αυξάνει τη ροή του αίματος και βελτιώνει τη λειτουργία των αιμοφόρων αγγείων. Ωστόσο η αργινίνη δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται μετά από καρδιακή προσβολή. Η αργινίνη αφ’ εαυτής (όχι το μονοξείδιο του αζώτου που παράγει) μειώνει τη χοληστερίνη πολύ πιο αποτελεσματικά από οποιοδήποτε άλλο αμινοξύ. Κα- θημερινές δόσεις των 6- 17 γραμμαρίων την ημέρα έχουν μειώσει την LDL χωρίς να μειώνουν την ευεργετική HDL, και το κάνουν αυτό χωρίς παρενέργειες. Εμποδίζει επίσης τον σχηματισμό θρόμβων στο αίμα που μπορεί να οδηγήσεισε έμφραγμα και εγκεφαλικό. Οι bodybuilders μπορούν να παίρνουν L-arginine μαζί με L-ortnithine για τις επιδράσεις τους στο κτίσιμο των μυών. Πρόσφατη έρευνα έχει δείξει ότι η Larginine και η L-lysine μαζί έχουν παρόμοιο αποτέλεσμα πιθανόν σε χαμηλότερες δόσεις. Η συμπληρωματική χορήγηση L-arginine σε δόση των 4 γραμμαρίων καθημερινά ήταν επιτυχής στη βελτίωση της γονιμότητας στους άνδρες ,αυξάνοντας την κινητικότητα του σπέρματος. Η αργινίνη έχει χρησιμοποιηθεί για τη στυτική δυσλειτουργία στους άνδρες.Όπως το Viagra, η αργινίνη θεωρείται ότι ενισχύει τη δράση του μονοξειδίου του αζώτου, που χαλαρώνει τους μύες που περικυκλώνουν τα αιμοφόρα αγγεία του πέους. Ως αποτέλεσμα τα αιμοφόρα αγγεία στο πέος διαστέλλονται, αυξάνοντας τη ροή του αίματος, που βοηθά να διατηρείται μια στύση. Η διαφορά στο πώς λειτουργούν είναι ότι το Viagra μπλοκάρει ένα ένζυμο που ονομάζεται PDE5, το οποίο καταστρέφει το μονοξείδιο του αζώτου, ενώ η αργινίνη χρησιμοποιείται, για να παρασκευάσει μονοξείδιο του αζώτου. Σε μια μελέτη 50 άνδρες με στυτική δυσλειτουργία πήραν είτε 5 γραμμάρια L-arginine την ημέρα είτε placebo. Μετά από έξι εβδομάδες περισσότεροι άνδρες στην ομάδα της L-arginine είχαν βελτίωση σε σύγκριση με αυτούς που πήραν placebo. Η αργινίνη χρησιμοποιείται επίσης για σεξουαλική δυσλειτουργία στις γυναίκες. Η L-arginine είναι συνήθως καλά ανεκτή σε δόσεις των 3 με 6 γραμμαρίων. Δόση 3 με 4 γραμμαρίων καθημερινά χρειάζεται για την επίτευξη της αυξητικής ορμόνης. Η L-arginine και η L-ornithine ή η Larginine και η L-lysine μπορούν να λαμβάνονται συμπληρωματικά σε δόσεις των 500 με 1000 mg η κάθε μία δυο φορές την ημέρα ή 1000 με 1500 mg η κάθε μία πριν τον ύπνο. Για τη βελτίωση της ανδρικής γονιμότητας προτείνεται δόση δύο γραμμαρίων L-arginine δυο φορές την ημέρα. Η συμπληρωματική χορήγηση δεν θα πρέπει να γίνεται συνεχώς για μεγάλη περίοδο.Προτείνεται να χρησιμοποιείται για δυο με τρεις εβδομάδες με ένα διάλειμμα μιας με δυο εβδομάδων. Ένα ισορροπημένο συμπλήρωμα αμινοξέων μπορεί επίσης να χρησιμοποιείται. Βιβλιογραφία 1. Braverman E.R., Pfeifer C., Blum K., Smayda R., The Healing Nutrients Within, 2010 2. Erdmann R., The Amino Revolution, 1989 3. Fried R., Merrell W., Thornton J., The Arginine Solution: The First Guide to America ’s New Cardio-Enhancing Supplement 4. Jacobs N.L., Arginine Amino Acid, 2011 5. Wright T., Move over Viagra: an overview of the latest on sexual function nutraceuticals. (Maca, Horny goat weed, L-Arginine), Nut World, 5, 6, 48(3),