Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ! ! ! ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΟΤΑΝ ΠΙΝΕΤΕ ΝΕΡΟ ΜΕ ΜΕΛΙ ΜΕ ΑΔΕΙΟ ΣΤΟΜΑΧΙ! ! !


Πιθανώς θα γνωρίζετε τα ιατρικά πλεονεκτήματα του μελιού, αλλά έχετε ποτέ ανακαλύψει τις θεραπευτικές ιδιότητες του νερού με μέλι; 

Οδηγίες για την προετοιμασία του νερού με μέλι 

Βάλτε ένα κουταλάκι του γλυκού μέλι σε ένα ποτήρι χλιαρό νερό και ανακατέψτε. Θα προκύψει ένα μείγμα 30% μελιού , το οποίο είναι πανομοιότυπο με το πλάσμα του αίματος. Το μέλι κάνει μία παχιά ένωση στο νερό, το οποίο επεκτείνει τα ιατρικά πλεονεκτήματα του παρόντος μείγματος. Το νερό με μέλι αβίαστα συγκρατείται από την βιολογική μας οντότητα. 



Εδώ είναι μερικά από τα οφέλη του να πίνετε νερό με μέλι το πρωί με άδειο στομάχι:



Εναρμονίζει την μεθοδολογία επεξεργασίας, πράγμα που σημαίνει ότι βάζει τέλος στο θέμα των «τεμπέλικων εντέρων».



Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, είναι επίσης απίστευτο έναντι της βρογχίτιδας και καθαρίζει τα σωματικά υγρά στους πνεύμονες.



Καθαρίζει το πεπτικό σύστημα των παρασίτων και φροντίζει την αναπαραγωγή τους. Καθαρίζει επιπλέον το εσωτερικό των δηλητηριωδών αποθέσεων.



Κατ “αρχάς, θα αντιληφθείτε την διεύρυνση της περιφέρειας της μέσης, ωστόσο δεν θα πρέπει να νιώσετε άγχος. Αυτό συμβαίνει επειδή η λάσπη  των κοπράνων διογκώνεται, γίνεται πιο απαλή και κατά μήκος αυτών των γραμμών ο τρόπος που αφήνουν τα κόπρανα το σώμα ξεκινάει.



Οι αντι-ιικές, αντιβακτηριακές και αντιμυκητιακές ιδιότητες αυξάνονται με αποτέλεσμα την κάθαρση των κυττάρων στην οργανική μας οντότητα.



Η λειτουργία του παχέος εντέρου είναι τυποποιημένη. Το νερό με μέλι θα βοηθήσει στην αποκατάσταση της παρούσας χλωρίδας του παχέος εντέρου, αφανίζοντας τους μικροοργανισμούς.



Αυτό το μείγμα μπορεί να βοηθήσει στο να μην πηγαίνετε ανεξέλεγκτα για κατούρημα τη νύχτα. Το μέλι συγκεντρώνει το νερό, το οποίο σημαίνει ότι οι νεφροί δεν λειτουργούν με μεγαλύτερη ένταση από την κανονική.



Βήμα προς βήμα οδηγίες για να <<καταβροχθίσετε>> το νερό με μέλι



Για προληπτικούς λόγους, πίνετε το νερό με μέλι το πρωί με άδειο στομάχι.



Το πίνετε γρήγορα.



Η βαλβίδα του στομάχου ανοίγει άμεσα και το νερό εισέρχεται ταχύτατα στις οδούς πέψης. Ξεκινώντας από εδώ, το νερό εισέρχεται στο κυκλοφορικό μας σύστημα .



Το νερό με μέλι πρέπει να καταναλώνετε το πρωί και το βράδυ.



Δεν θα έχετε οποιαδήποτε προβλήματα σε περίπτωση που πίνετε αυτό το ρόφημα το βράδυ λαμβάνοντας υπ’όψη ότι ανακουφίζει την λειτουργία του νεφρού.





Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτό το μείγμα για να καθαρίσετε το πρόσωπό σας λαμβάνοντας υπ’όψη ότι θα κάνει το δέρμα σας πιο ήπιο, πιο λαμπερό και λείο.



Το νερό με μέλι είναι επίσης εξαιρετικό καλλυντικό.

ΠΗΓΗ healthyfoodstar
Πιθανώς θα γνωρίζετε τα ιατρικά πλεονεκτήματα του μελιού, αλλά έχετε ποτέ ανακαλύψει τις θεραπευτικές ιδιότητες του νερού με μέλι; 

Οδηγίες για την προετοιμασία του νερού με μέλι 

Βάλτε ένα κουταλάκι του γλυκού μέλι σε ένα ποτήρι χλιαρό νερό και ανακατέψτε. Θα προκύψει ένα μείγμα 30% μελιού , το οποίο είναι πανομοιότυπο με το πλάσμα του αίματος. Το μέλι κάνει μία παχιά ένωση στο νερό, το οποίο επεκτείνει τα ιατρικά πλεονεκτήματα του παρόντος μείγματος. Το νερό με μέλι αβίαστα συγκρατείται από την βιολογική μας οντότητα. 



Εδώ είναι μερικά από τα οφέλη του να πίνετε νερό με μέλι το πρωί με άδειο στομάχι:



Εναρμονίζει την μεθοδολογία επεξεργασίας, πράγμα που σημαίνει ότι βάζει τέλος στο θέμα των «τεμπέλικων εντέρων».



Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, είναι επίσης απίστευτο έναντι της βρογχίτιδας και καθαρίζει τα σωματικά υγρά στους πνεύμονες.



Καθαρίζει το πεπτικό σύστημα των παρασίτων και φροντίζει την αναπαραγωγή τους. Καθαρίζει επιπλέον το εσωτερικό των δηλητηριωδών αποθέσεων.



Κατ “αρχάς, θα αντιληφθείτε την διεύρυνση της περιφέρειας της μέσης, ωστόσο δεν θα πρέπει να νιώσετε άγχος. Αυτό συμβαίνει επειδή η λάσπη  των κοπράνων διογκώνεται, γίνεται πιο απαλή και κατά μήκος αυτών των γραμμών ο τρόπος που αφήνουν τα κόπρανα το σώμα ξεκινάει.



Οι αντι-ιικές, αντιβακτηριακές και αντιμυκητιακές ιδιότητες αυξάνονται με αποτέλεσμα την κάθαρση των κυττάρων στην οργανική μας οντότητα.



Η λειτουργία του παχέος εντέρου είναι τυποποιημένη. Το νερό με μέλι θα βοηθήσει στην αποκατάσταση της παρούσας χλωρίδας του παχέος εντέρου, αφανίζοντας τους μικροοργανισμούς.



Αυτό το μείγμα μπορεί να βοηθήσει στο να μην πηγαίνετε ανεξέλεγκτα για κατούρημα τη νύχτα. Το μέλι συγκεντρώνει το νερό, το οποίο σημαίνει ότι οι νεφροί δεν λειτουργούν με μεγαλύτερη ένταση από την κανονική.



Βήμα προς βήμα οδηγίες για να <<καταβροχθίσετε>> το νερό με μέλι



Για προληπτικούς λόγους, πίνετε το νερό με μέλι το πρωί με άδειο στομάχι.



Το πίνετε γρήγορα.



Η βαλβίδα του στομάχου ανοίγει άμεσα και το νερό εισέρχεται ταχύτατα στις οδούς πέψης. Ξεκινώντας από εδώ, το νερό εισέρχεται στο κυκλοφορικό μας σύστημα .



Το νερό με μέλι πρέπει να καταναλώνετε το πρωί και το βράδυ.



Δεν θα έχετε οποιαδήποτε προβλήματα σε περίπτωση που πίνετε αυτό το ρόφημα το βράδυ λαμβάνοντας υπ’όψη ότι ανακουφίζει την λειτουργία του νεφρού.





Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτό το μείγμα για να καθαρίσετε το πρόσωπό σας λαμβάνοντας υπ’όψη ότι θα κάνει το δέρμα σας πιο ήπιο, πιο λαμπερό και λείο.



Το νερό με μέλι είναι επίσης εξαιρετικό καλλυντικό.



ΠΗΓΗ healthyfoodstar - See more at: http://www.ingossip.gr/?q=post/%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%B9-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B5-%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%BF-%CE%BC%CE%B5-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B9-%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%B9#sthash.ylYItU90.dpuf

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Η ψυχική υγεία στο κατώφλι του 21ου αιώνα




 του Γιάννη Βελίκη

Άγχος… Κατάθλιψη… Πόσο συχνά πια ακούμε αυτές τις λέξεις;
Συνέχεια… Οι περισσότεροι  άνθρωποι υποφέρουν είτε από άγχος, είτε από κατάθλιψη, είτε και από τα δύο! Η κατανάλωση αγχολυτικών, υπνωτικών και αντικαταθλιπτικών έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία των φαρμακευτικών εταιριών, που οι μέτοχοι τους τρίβουν με χαρά τα χέρια τους για την επιτυχία των προϊόντων τους! Κανείς πριν 50 χρόνια δεν περίμενε να συμβεί κάτι τέτοιο…
Πριν 50 χρόνια, όταν οι άνθρωποι λέγανε «υγεία» εννοούσαν μόνο τη σωματική. Θεωρούσαν ότι αν είχαν στέγη και φαγητό τα είχαν όλα. Κάποια ψυχολογικά προβλήματα δεν θεωρούνταν ιδιαίτερα προβλήματα… «Έχει τα νευρικά του» λέγανε, και εννοούσαν ότι ένας άνθρωπος μπορούσε να βιώνει από άγχος και κατάθλιψη, μέχρι θυμό και παρανοϊκό παραλήρημα. Αλλά όλα αυτά δεν είχαν τόσο μεγάλη σημασία… Οι άνθρωποι εντάσσανε στο κοινωνικό σύνολο ακόμη και τους «νευρικούς» και αποδεχόταν τις παραξενιές τους (εκτός ίσως από τα πολύ βαριά ψυχιατρικά περιστατικά που κλείνονταν για όλη τους τη ζωή σε ψυχιατρικά ιδρύματα). Ακόμη και οι πολύ τρελοί (που δεν ήταν επικίνδυνοι) είχαν τη θέση τους στα χωριά των περασμένων δεκαετιών. Τους κερνούσαν στα καφενεία, τους τάιζαν και τους φρόντιζαν σαν αναπόσπαστο κομμάτι της κοινότητας…
Και έπειτα ήρθε αυτός ο αμείλικτος και σκληρός Νέος Κόσμος, μετά τη δεκαετία του 1970 και ιδιαίτερα μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου (1989), που σαν οδοστρωτήρας άλλαξε τις ζωές των ανθρώπων όλου του πλανήτη και αύξησε δραματικά την ψυχική ασθένεια του παγκόσμιου πληθυσμού… Η απουσία κοινωνικών υποστηρικτικών πλαισίων (ζωή σε μεγάλες πόλεις), η διάλυση των οικογενειακών σχέσεων, η υποταγή στην αγορά και την τεχνολογία, και η πρωτοφανής κοινωνική διαστρωμάτωση (υπερβολικό άνοιγμα της ψαλίδας πλουσίων και φτωχών), έκανε την ψυχική ασθένεια να είναι ο κανόνας για όλους: και για τους φτωχούς και για τους πλουσίους του πλανήτη. Η δε ποιότητα ζωής όλων να υποβαθμιστεί, σε σημείο, που το σύνολο του Δυτικού Κόσμου (Η.Π.Α. και Ευρώπη), καθώς και ο Αναπτυσσόμενος Κόσμος (Αφρική, Νότια Αμερική, Ασία) να δηλώνουν δυστυχισμένοι (εξαίρεση αποτελούν οι Σκανδιναβικές χώρες και ο Καναδάς, που όμως παρουσιάζουν αυξημένα ποσοστά αυτοκτονιών).
Οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας προσπαθούν να αλλάξουν την οδυνηρή αυτή κατάσταση της ανθρωπότητας. Δεν τα καταφέρνουν όμως! Όσες κινητές μονάδες κι αν διαθέτουν, τα περιστατικά, ειδικά στις μεγάλες πόλεις, τους ξεπερνούν. Το ίδιο το κοινωνικό σύστημα, αυτό της τεράστιας κοινωνικής διαστρωμάτωσης, της έλλειψης  κοινωνικών και συναισθηματικών σχέσεων και της υποταγής στην αγορά και στην τεχνολογία, γεννά συνεχώς καινούργιους ασθενείς. Τα προβλήματα σωματικής υγείας που οφείλονται σε ψυχολογικούς λόγους αυξάνονται, οι χρήστες ουσιών επίσης, τα αυτοκτονικά περιστατικά επίσης, οι εθισμένοι σε αλκοόλ, τζόγο και διαδίκτυο επίσης… Και ναι, τα τελευταία χρόνια αυξήθηκαν και οι εν ψυχρώ εκτελέσεις… Είναι σύνηθες πια το να ακούμε για μαζικές εκτελέσεις μαθητών σε σχολεία των Η.Π.Α. από συμμαθητή τους!
Σε αυτόν τον παραλογισμό του σύγχρονου κόσμου, η ψυχική υγεία και η ποιότητα ζωής τείνουν να γίνουν οι χαμένοι παράδεισοι της ανθρώπινης ψυχής… Και, φαντάζει ειρωνικό, αλλά ακόμη και η Επιστήμη ασχολείται, αποκλειστικά, με το πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις ψυχικές ασθένειες, αντί να ασχολείται με το πώς θα ξαναγίνουμε υγιείς! Αφήνει το συγκεκριμένο πεδίο μόνο στους φιλοσόφους! Και αυτό δεν είναι τυχαίο, αφού η μόνη χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων και των Ερευνητών αφορά σε αντιμετώπιση ψυχικών νόσων και όχι σε έρευνα για την προαγωγή της ψυχικής υγείας!
Κι όμως… Η ψυχική υγεία και η ποιότητα ζωής, ακόμη και στον σύγχρονο κόσμο, είναι εφικτό να ξαναγίνουν η πραγματικότητα για τους ανθρώπους. Θα χρειαστούν προσαρμογές, αλλαγές στάσεων και πεποιθήσεων και προσπάθεια… Αλλά μπορεί ένας άνθρωπος, μία κοινότητα, μία κοινωνία, ακόμη και όλος ο κόσμος να είναι ψυχικά υγιής και ευτυχισμένος. Αν το θέλει και αν το προσπαθήσει…
Ο τρόπος είναι σύνθετος και συνάμα τόσο απλός… Για να ευτυχίσει ένας άνθρωπος, θα χρειαστεί να καλύψει τις προσωπικές του ανάγκες: εκείνες τις ανάγκες που μίλησε πρώτος ο Maslow… Θα πρέπει να φροντίσει το σώμα, τα συναισθήματα, το μυαλό, την κοινωνική του θέση και το άγχος του θανάτου του. Και αν τα κάνει όλα αυτά, θα δώσει ένα καλό παράδειγμα για να το κάνουν και οι γύρω του! Και αν το κάνουν οι γύρω του, αυτό μπορεί να μεταδοθεί και στους υπόλοιπους, και σε όλον τον κόσμο! Δεν υπάρχει καμία μαγεία σε αυτό! Ο κάθε άνθρωπος αποτελεί πρότυπο για τους υπολοίπους: αν ασθενεί τους παροτρύνει και αυτούς να ασθενήσουν. Αν υγιαίνει, παροτρύνει και του υπόλοιπους να γίνουν πιο υγιείς!
Για να φροντίσει ένας άνθρωπος τις ανάγκες του, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να συνειδητοποιήσει την κακή ψυχολογική του κατάσταση. Σε δεύτερο χρόνο θα χρειαστεί να αποφασίσει να αλλάξει αυτήν την κακή κατάσταση και σε τρίτο χρόνο να αναζητήσει τρόπους με τους οποίους θα το καταφέρει… Αν όλα πάνε καλά, και αποκτήσει τον τρόπο (το know how), τέταρτη και τελευταία διαδικασία θα είναι να τον εφαρμόσει, και να επιμείνει…
Για ποιο λόγο να επιμείνει; Γιατί, απλούστατα, ο δρόμος της υγείας (όπως και της αρετής) είναι πιο δύσκολος και απαιτεί προσπάθεια.. Είναι πολύ πιο εύκολο να είμαστε ψυχικά ασθενείς, να καθόμαστε σε έναν ωραίο καναπέ, και να απαιτούμε από τους άλλους να μας φροντίσουν… Η ψυχική υγεία και η ποιότητα ζωής θέλουν συνειδητοποίηση, απόφαση, μελέτη και προσπάθεια.
Το τι θα χρειαστεί να μάθει κανείς (για να είναι υγιής) δεν είναι το δύσκολο μέρος: πολλά ψυχολογικά βιβλία μιλάνε γι αυτό… Τα άλλα στάδια (της συνειδητοποίησης, της απόφασης και της εφαρμογής) είναι τα δύσκολα…
Θα πει ο μέσος άνθρωπος: δεν φταίω εγώ που δυστυχώ… οι δυσκολίες μου φταίνε και το κακό παρελθόν μου…
Εδώ σας παραθέτω τα λόγια του Dreamer από το βιβλίο «Η Σχολή των Θεών» του Elio DAnna, όπου γίνεται κατανοητό ότι ο τρόπος που λειτουργήσαμε στο παρελθόν θα συνεχίσει να επαναλαμβάνεται στο μέλλον, φέρνοντας τα ίδια αποτελέσματα, μέχρι να αλλάξουμε κάτι…
«A man cannot change the events of his life but only his way to take them… Αυτό που βλέπεις, αυτό το κομμάτι της ύπαρξης σου όπου θα ήθελες να παρέμβεις, δεν είναι το παρελθόν σου… Είναι ο μέλλον σου… Όλα επαναλαμβάνονται στη ζωή σου…. Τα γεγονότα ξανασυμβαίνουν, πάντα ίδια, γιατί εσύ δεν θέλεις να αλλάξεις…. Ακόμα παραπονιέσαι, ακόμα κατηγορείς τον κόσμο, πεπεισμένος ότι κάποιος απ’ έξω θα μπορούσε να σε βλάψει ή να είναι αιτία των συμφορών σου… Ο καθημερινός άνθρωπος, φυλακισμένος στην κυκλικότητα του χρόνου δεν έχει πραγματικό μέλλον παρά μόνο ένα παρελθόν που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά… Κάποια μέρα, όταν θα έχεις αποκτήσει υπευθυνότητα, θα γνωρίζεις ότι η μεμψιμοιρία σου δεν είναι το επακόλουθο αλλά η αφετηρία όλων των συμφορών σου… Ότι εσύ, μόνο εσύ, είσαι η αιτία για όλα αυτά… Μόνο τότε θα μπορείς να φωτίσεις το παρελθόν σου και να το θεραπεύσεις»
Η επιλογή της υγείας και της βίωσης μιας ποιοτικής ζωής είναι στο χέρι μας και στο μέλλον που θα θελήσουμε να οραματιστούμε! Ο άρρωστος κόσμος του 21ου αιώνα σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι ούτε εμπόδιο στην ψυχική μας ανάπτυξη, ούτε δικαιολογία στο να μην κάνουμε κάτι! Τα πάντα υπάρχουν μέσα μας και για τα πάντα εμείς αποφασίζουμε: είτε να τα διατηρήσουμε, είτε να τα αλλάξουμε!
Είναι αλήθεια ότι ο κόσμος δυσκολεύει… Το ίδιο και οι ζωές μας… και θα χειροτερέψουν κι άλλο αν δεν κάνουμε κάτι… Και θα χρειαστεί να το κάνουμε τώρα εμείς…
Γιατί αν δεν το κάνουμε εμείς, ποιοί θα το κάνουν; Αν δεν το κάνουμε τώρα, πότε αυτό θα γίνει;

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

ΜΕΘΟΔΟΙ ΕΠΙΤΕΥΞΗΣ ΣΤΟΧΩΝ




του Γιάννη Βελίκη

Ένα όνειρο είναι μονάχα ένα όνειρο. Ένας στόχος είναι ένα όνειρο με σχέδιο και προθεσμία (Harvey Mackay, Αμερικανός συγγραφέας)
Ο σκοπός της ζωής είναι μια ζωή με σκοπό (Robert Byrne, Αμερικανός σκακιστής)
Να είσαι προσηλωμένος στους στόχους σου. Κανένας δεν μπορεί να βρεθεί τυχαία στο Έβερεστ, περιπλανώμενος άσκοπα (Zig Ziglar, Αμερικανός συγγραφέας)
Υπάρχουν δυο επιδιώξεις στη ζωή: Πρώτον, να πάρουμε αυτά που θέλουμε και δεύτερον, να τα απολαύσουμε. Μόνο οι πιο σοφοί από το ανθρώπινο είδος κατορθώνουν το δεύτερο (Logan Pearsall Smith, Αμερικανός κριτικός & δοκιμιογράφος).
Στη ζωή μας συχνά τοποθετούμε στόχους που θέλουμε να πετύχουμε. Ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις και για πολλούς λόγους δεν καταφέρνουμε να υλοποιήσουμε τις αποφάσεις μας. Είναι λοιπόν απαραίτητο να έχουμε κάποιες βασικές αρχές, ένα τρόπο σκέψης και προσέγγισης που μπορούν να μας βοηθούν να μένουμε στο σωστό δρόμο για την επίτευξη των στόχων μας.
Στο διαδίκτυο μπορούμε να βρούμε προσχεδιασμένους τρόπους που μπορούν να μας βοηθήσουν στην επίτευξη των στόχων μας. Π.χ. βρίσκουμε το ότι η διαδικασία επιτυχίας στόχων καλό είναι να περιλαμβάνει τα ακόλουθα στάδια:
  • Έντονη επιθυμία
  • Προσδιορισμό του στόχου
  • Νοητική απεικόνιση
  • Σχέδιο πορείας
  • Έλεγχο χρονοδιαγράμματος
  • Αξιολόγηση προόδου
Σύμφωνα με τον γνωστικό θεραπευτή Beck, ο κάθε στόχος μπορεί να επιμεριστεί σε μικρότερους, ειδικούς στόχους. Οι μικρότεροι στόχοι πραγματοποιούνται ευκολότερα και γρηγορότερα, με αποτέλεσμα το άτομο να λαμβάνει ενίσχυση για τις προσπάθειές του· με αυτόν τον τρόπο αρχίζει να ανασκευάζει την αρνητική θεώρηση του εαυτού του και αρχίζει να πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει.
Ποια μικρότερα βήματα μπορεί να γίνουν για να επιτευχθεί ο γενικός στόχος;
Πώς πρέπει να ξεκινήσει για την επίτευξη του στόχου – ποιο είναι το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνει;
Σε πόσο καιρό θεωρεί ότι θα μπορέσει να επιτύχει το στόχο; Τι μπορεί να κάνει ενδιάμεσα προς την
κατεύθυνσή του;
Ποια θα είναι η πρώτη ένδειξη προόδου;
Σύμφωνα με τον Craik «…αν ο οργανισμός έχει στον εγκέφαλό του ένα πρότυπο «μικρής κλίμακας» της εξωτερικής πραγματικότητας και των δικών του πιθανών πράξεων, τότε είναι ικανός να δοκιμάσει διάφορες εναλλακτικές λύσεις, να συμπεράνει ποια είναι η καλύτερη, να αντιδράσει σε μελλοντικές καταστάσεις προτού προκύψουν, να αξιοποιήσει τη γνώση γεγονότων του παρελθόντος στην αντιμετώπιση του παρόντος και του μέλλοντος και, οπωσδήποτε, να αντιδρά με πολύ πληρέστερο, ασφαλέστερο και αποτελεσματικότερο τρόπο στις καταστάσεις ανάγκης που προκύπτουν».
Ένας άλλος πρακτικό κατάλογο ελέγχου με 12 κανόνες για την επίτευξη στόχων είναι ο εξής:
1.       Προσδιορίστε ποια οφέλη θα αποφέρει ο στόχος σας, και ποια θα είναι η συνεισφορά του. Σημειώστε όλα τα θετικά στοιχεία που θα προκύψουν από την επίτευξή του. Όσο πιο σημαντικός είναι ο στόχος σας, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η παρακίνησή σας να τον επιτύχετε.
2.      Γράψτε το στόχο σας. Περιγράψτε τον με σαφήνεια ώστε να γνωρίζετε ακριβώς τι επιθυμείτε να επιτύχετε. Τοποθετήστε μέσα σε ένα χρονοδιάγραμμα ένα φύλλο με την περιγραφή του στόχου.
3.      Χωρίστε το στόχο σας σε επιμέρους στόχους και/ή σχέδια ενεργειών. Αυτό σας παρέχει διαύγεια και σας βοηθά να επιλέξετε τον καλύτερο τρόπο για να επιτύχετε το στόχο σας.
4.      Καταγράψτε τους κρίσιμους παράγοντες. Αναρωτηθείτε: Τι επηρεάζει καθοριστικά την επίτευξη του στόχου μου; Τι μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο; Καθορίστε στρατηγικές για να εξαλείψετε τα εμπόδια και για να δημιουργήσετε τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις.
5.      Βεβαιωθείτε ότι ο στόχος σας είναι μετρήσιμος. Εκφράστε τον σε αριθμούς τους οποίους μπορείτε εύκολα να ελέγξετε. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να βλέπετε αν πραγματοποιείτε πρόοδο και αν όλα βαίνουν σύμφωνα με το πρόγραμμά σας.
6.      Ο στόχος σας πρέπει να αποτελεί πρόκληση. Στοχεύστε όσο ψηλότερα γίνεται. Ωστόσο, πρέπει να είναι και εφικτός. Μόνον ένας ρεαλιστικός στόχος είναι πράγματι υλοποιήσιμος.
7.      Προϋπολογίστε χρόνο για το στόχο σας. Αποφασίστε πόσο χρόνο θα χρειαστείτε για την υλοποίησή του. Βεβαιωθείτε ότι πράγματι διαθέτετε τον απαιτούμενο χρόνο.
8.     Καθορίστε χρονοδιάγραμμα για το στόχο σας. Θέστε ημερομηνίες ανασκόπησης προόδου και κρίσιμες προθεσμίες. Πάντα έχετε κατά νου την τελική προθεσμία. Αυτή είναι η καλύτερη εγγύηση για την υλοποίηση του στόχου μέσα στον προβλεπόμενο χρόνο.
9.      Ο στόχος σας πρέπει να επιδεικνύεται οπτικά με σαφή και καταφανή τρόπο ώστε να διαθέτετε διαρκώς πλήρη εικόνα του. Διαμορφώστε το χρονοδιάγραμμα σας έτσι ώστε να μπορείτε να υπενθυμίζετε διαρκώς το στόχο σας στον εαυτό σας.
10.  Ιεραρχήστε το στόχο σας. Όσο πιο σημαντικός είναι, τόσο υψηλότερη θα είναι η προτεραιότητά του. Συγκρίνετέ τον με τους άλλους στόχους σας και κατατάξτε τους όλους σύμφωνα με τη σπουδαιότητά τους. Όπου δύο στόχοι συγκρούονται, ο πιο σημαντικός λαμβάνει προτεραιότητα.
11.   Δημοσιοποιήστε το στόχο σας. Αν οι άλλοι γνωρίζουν το στόχο σας, μπορεί να σας βοηθήσουν να τον υλοποιήσετε. Επιπλέον, υπάρχει ένα σημαντικό ψυχολογικό όφελος: όταν οι άλλοι είναι ενήμεροι για το στόχο μας, είμαστε ακόμη πιο αποφασισμένοι να τον επιτύχουμε.
12.  Για να αντλήσετε πρόσθετη εσωτερική ενέργεια για το στόχο σας, προσφέρετε στον εαυτό σας μια ανταμοιβή για την επίτευξή του. Η ανταμοιβή σας πρέπει να είναι κάτι που πραγματικά σας αρέσει. Δείξτε στον εαυτό σας γενναιοδωρία!
Τέτοιες και πολλές άλλες λίστες κανόνων και προτροπών για την επίτευξη στόχων υπάρχουν πολλές στο ελληνόφωνο διαδίκτυο και πολύ περισσότερες στο αγγλόφωνο.
Στην πράξη, ωστόσο, μία «κρυφή» τεχνική που πετυχαίνει και σπάνια εφαρμόζεται θα αναλυθεί ευθύς αμέσως. Εφαρμόζεται σπάνια διότι αντίκειται στην κοινή διαισθητική λογική λύσης προβλημάτων και επίτευξης σκοπών…
Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: το σύνηθες, για την επίτευξη ενός στόχου, είναι να ξεκινήσει κάποιος από το πιο εύκολο βήμα. Για παράδειγμα, ας σκεφτούμε μία νοικοκυρά που θέλει να καθαρίσει το σπίτι της. Συνήθως θα ξεκινήσει από την πιο εύκολη δουλειά (ξεσκόνισμα, πλύσιμο πιάτων) και σταδιακά θα προχωρήσει σε πιο δύσκολες (π.χ. τίναγμα χαλιών, καθάρισμα αποχωρητηρίων κ.λπ.). Ή αντίστοιχα, ένας μαθητής, προκειμένου να ετοιμαστεί για το αυριανό μάθημα, θα αρχίσει από το πιο εύκολο μάθημα και θα συνεχίσει με τα δύσκολα. Οι περισσότεροι άνθρωποι λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο, διότι ώσπου να κινητοποιηθεί ο ψυχισμός προς το στόχο του, επιλέγει σχεδόν πάντα τον πιο εύκολο δρόμο και αφήνει τα δύσκολα για μετά.
Το πλεονέκτημα, ωστόσο, της «ήπιας προσαρμογής» με το ξεκίνημα από το πιο εύκολο βήμα, γίνεται μειονέκτημα λίγο αργότερα, όταν σώμα και ψυχή αρχίζουν να κουράζονται, και ακόμη έπονται να γίνουν οι πιο βαριές δουλειές. Στο σημείο αυτό, η επίτευξη του στόχου γίνεται πολύ δύσκολη και η πιο συχνή συμπεριφορά είναι αυτή της αναβολής της επίτευξης του για το μέλλον.
Η ακριβώς αντίθετη μέθοδος, αν και πιο «βάρβαρη», αποδεικνύεται πολύ πιο αποτελεσματική στην πράξη: ξεκινάμε από τις πιο δύσκολες ενέργειες που πρέπει να γίνουν και σταδιακά πηγαίνουμε στις ευκολότερες. Αν δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε την πιο δύσκολη ενέργεια, παρατάμε προσωρινά το στόχο μας, και τον αφήνουμε για κάποια μελλοντική στιγμή που θα έχουμε καλύτερη διάθεση και περισσότερη ενέργεια. Αν πιστεύουμε ότι είμαστε έτοιμοι, ξεκινάμε από την πιο δύσκολη ενέργεια και προσπαθούμε να την ολοκληρώσουμε. Αν το καταφέρουμε, θα έχουμε την ικανοποίηση ότι επιτύχαμε το πιο δύσκολο στάδιο. Συνήθως αυτή ακριβώς η ικανοποίηση θα γίνει το «καύσιμο» μας για να πάμε στο επόμενο ευκολότερο στάδιο. Με τον ίδιο τρόπο θα συνεχίσουμε σε ακόμη πιο εύκολα στάδια, και τη στιγμή ακριβώς που θα είμαστε σωματικά και ψυχικά κουρασμένοι, θα έχουν μείνει τα πιο εύκολα να γίνουν. Αυτά τα εύκολα στάδια, και αν ακόμη τα αφήσουμε για μια μελλοντική στιγμή λόγω κούρασης, θα τα αποτελειώσουμε γρήγορα και εύκολα όποτε το θελήσουμε… Και έτσι θα έχουμε πετύχει το στόχο μας!
Η μέθοδος αυτή μπορεί να εφαρμοστεί από τον πιο απλό στόχο (π.χ. να φτιάξω μία ομελέτα) ως τον πιο σύνθετο (να τελειώσω την Ιατρική ή να διεκδικήσω ολυμπιακό μετάλλιο).
Καλή επιτυχία!



Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ



του Γιάννη Βελίκη

Η Υγεία είναι ο παράγοντας που μετράει την φυσική, ψυχολογική ή ακόμα και την πνευματική κατάσταση ενός ζώντος οργανισμού.
Στο καταστατικό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (1946) ως υγεία ορίστηκε «η κατάσταση της πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι μόνο η απουσία ασθένειας ή αναπηρίας». Έτσι λοιπόν, η έννοια της υγείας, δεν αποδίδεται μόνο από την ιατρική – βιολογική πλευρά, αλλά και από άλλους παράγοντες όπως είναι το περιβάλλον, η οικονομία, η εργασία κ.α.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας οι καλύτεροι φίλοι της υγείας μας είναι.
1.     Ψυχική ηρεμία.
2.     Ισορροπημένη διατροφή
3.     Αποφυγή τοξικών παραγόντων (κάπνισμα, αλκοόλ, ναρκωτικές  
        ουσίες)
4.     Συστηματική και ισορροπημένη άσκηση.
5.     Καλή πνευματική και ακαδημαϊκή  μόρφωση.

Παράλληλα οι χειρότεροι εχθροί της υγείας μας είναι:
1.     Η φτώχια
2.     Η ανεργία, η χαμηλόμισθη, αγχώδης χειρονακτική εργασία
3.   Η κακής ποιότητας κατοικία με υγρασία, μολυσμένο περιβάλλον,  ηχορύπανση σε περιοχή γκέτο  με ανυπόληπτους γείτονες όπου αισθάνεσαι ότι δεν ανήκεις
4.   Η έλλειψη ταυτότητας και αυτοεκτίμησης
5.   Η ανεπαρκής μόρφωση και εκπαίδευση.
Σε έναν άλλο ορισμό της υγείας μέσα από το πρίσμα της θεωρίας συστημάτων υγεία είναι η δυναμική ισορροπία του εσωτερικού με το εξωτερικό περιβάλλον, που παρέχει στο άτομο τη δυνατότητα να ζει δημιουργικά, σύμφωνα με τις πεποιθήσεις του και τις επιδιώξεις του. Η ύπαρξη της δυναμικής ισορροπίας με το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον σε ένα συγκεκριμένο οικολογικό πλαίσιο, επιτρέπει στο άτομο να ανταποκρίνεται στις περιβαλλοντικές προκλήσεις και να προσαρμόζεται στις περιβαλλοντικές αλλαγές, διασφαλίζοντας έτσι την αρμονική σχέση με το περιβάλλον του. Η διατάραξη αυτής ακριβώς της αρμονικής σχέσης αποτελεί, τη βασική αιτία πρόκλησης της αρρώστιας, που μπορεί να εκδηλωθεί με διαφορετικούς τρόπους και σε διαφορετικά επίπεδα (κυτταρικό, οργανικό, συμπεριφερολογικό, κοινωνικό).
Πάμε τώρα στον ορισμό της έννοιας «Ποιότητα Ζωής». Οι Παπάνης και Ρουμελιώτου αναφέρουν ότι ο όρος ποιότητα ζωής αποτελεί μία σχετικά νέα έννοια που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ στη δεκαετία του ’50. Αρχικά, είχε ταυτιστεί με την έννοια του βιοτικού επιπέδου, καθώς περιλάμβανε έννοιες που είχαν να κάνουν με την καταναλωτική κοινωνία: την ιδιοκτησία ηλεκτρικών συσκευών, αυτοκινήτων και οικίας. Ο ελεύθερος χρόνος, οι ευκαιρίες για διακοπές και αναψυχή προστέθηκαν αργότερα. Το 1960 ο όρος διευρύνθηκε, για να περιλάβει την παιδεία, την υγεία και ευεξία, την οικονομία και τη βιομηχανική ανάπτυξη.
Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ένας κοινώς αποδεκτός ορισμός για την ποιότητα ζωής, ειδικά αφού η έννοια βρίσκεται στο μεταίχμιο μεταξύ των ανθρωπιστικών, κοινωνικών επιστημών και των επιστημών της υγείας. Σε θεωρητική βάση, η ποιότητα ζωής μπορεί να ορισθεί με την περιγραφή των χαρακτηριστικών, συνθηκών ή τομέων της ζωής που είναι απαραίτητες για τη λειτουργία των ατόμων ως ανεξάρτητων και αυτόνομων όντων. Πρόκειται για την ελευθερία δράσης, τη νοηματοδότηση πράξεων, την επαγγελματική και οικογενειακή καταξίωση, την ακεραιότητα και εκπλήρωση βιολογικών και ψυχοκοινωνικών λειτουργιών στην καθημερινή τους ζωή και τη διατήρηση της υγείας.
Η Σίμογλου επίσης συμφωνεί ότι δεν υπάρχει ομοφωνία ως προς τον ορισμό της έννοιας και οι περισσότεροι ερευνητές συμφωνούν ότι η  ποιότητας ζωής είναι πολυδιάστατη και περικλείει την συνολική ικανοποίηση που νιώθει ένα άτομο από τη ζωή του και μια υποκειμενική αίσθηση ευεξίας και απόλαυσης, που μετριέται συχνά ως σωματική, ψυχολογική και κοινωνική. Επηρεάζεται μερικώς από την ενασχόλησή του με ικανοποιητικές δραστηριότητες στον ελεύθερό του χρόνο και την υποκειμενική αντίληψη του βαθμού λειτουργικότητάς του σε σημαντικούς τομείς της ζωής, πάντα, ωστόσο, με την προϋπόθεση ότι το άτομο είναι υγιές.
Με αυτήν την έννοια, ζω μια ποιοτική ζωή σημαίνει ζω μια ζωή μέσα στην οποία νιώθω καλά, μια ζωή που έχει νόημα και που την απολαμβάνω. Συνεπώς, ποιότητα ζωής είναι ο βαθμός απόλαυσης και πραγμάτωσης που αποκομίζουν οι άνθρωποι από τη ζωή τους, στα πλαίσια των οικονομικών, πολιτισμικών και άλλων συνθηκών της. Η απόλαυση αυτή αφορά τρεις τομείς της ζωής: το είναι (το οποίο χωρίζεται σε βιολογικό, ψυχολογικό και πνευματικό), το πού ανήκει κανείς (δηλαδή τις προσωπικές και κοινωνικές διασυνδέσεις με το περιβάλλον) και το πού θέλει να φτάσει (δηλαδή την κατάκτηση προσωπικών στόχων και επιθυμιών). Συνεπώς, η ικανοποίηση που αντλεί κανείς από την πραγμάτωση των στόχων του, την οποία βρίσκουμε πίσω από κάθε ορισμό της ποιότητας ζωής, έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό και με την προσωπική στάση ζωής του καθενός και στρέφει την προσοχή στην ολότητα του ατόμου.
Συγκρίνοντας τους ορισμούς των δύο εννοιών, γίνεται εύκολα αντιληπτή η σχετικότητα και η ομοιότητα τους. Τόσο στην υγεία όσο και στην ποιότητα ζωής συμπεριλαμβάνονται ως κριτήρια η σωματική, ψυχική, νοητική και κοινωνική καλή λειτουργικότητα. Αν για παράδειγμα, ένα άτομο πάσχει ψυχολογικά ούτε στον ορισμό της υγείας θεωρείται υγιής, ούτε στον ορισμό της ποιότητας ζωής θεωρείται ότι ζει μια ποιοτικά καλή ζωή. Το ίδιο ισχύει σε όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης λειτουργικότητας και του βιώματος του. Ένας άνθρωπος θεωρείται υγιής και ότι ζει μια ποιοτική ζωή αν και εφόσον είναι ικανοποιημένος στην ολότητα του (βιολογική, ψυχολογική, κοινωνική και υπαρξιακή)!
Συνεπώς οι δύο έννοιες, υγεία και ποιότητα ζωής, αναφέρονται σε περίπου ταυτόσημες παραμέτρους.
Η διαφορά τους φέρεται να είναι η αντικειμενικότητα στη μέτρηση της «υγείας», έναντι της υποκειμενικότητας στη μέτρηση του προσωπικού βιώματος ικανοποίησης στην «ποιότητα ζωής». Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι τόσο η «υγεία» και η μέτρηση της συμπεριλαμβάνει πολλές υποκειμενικές εκτιμήσεις (π.χ. στον χρόνιο ψυχολογικό πόνο δεν υπάρχει καμιά αντικειμενική μέτρηση), όσο και στην «ποιότητα ζωής» πολλές από τις μετρήσεις της συμπεριλαμβάνουν αντικειμενικά κριτήρια (π.χ. αν έχει δουλειά κάποιος, αν έχει εισόδημα κ.λπ.). Έτσι, υγεία και ποιότητα ζωής συμβαδίζουν, και παρά το αρχικά διαφορετικό ορισμό τους (υγεία σήμαινε μόνο σωματική λειτουργικότητα και ποιότητα ζωής εισόδημα και απολαύσεις), όλο και πιο πολύ οι δύο έννοιες τείνουν να συγκλίνουν και να περιγράφουν το ίδιο πράγμα.
Για το λόγο αυτό, ίσως θα ήταν πιο πρακτικό, υγεία και ποιότητα ζωής να χρησιμοποιούνται μαζί, ή να υπάρξει ένας καινούργιος όρος που θα συνδυάζει τις δύο αλληλο – επικαλυπτόμενες έννοιες .



Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

Η ζωή μας είναι αποτέλεσμα των επιλογών μας



του Γιάννη Βελίκη

«Ήταν κάποτε μια γριούλα που, αφού γέρασε αρκετά, αποφάσισε πως καλύτερα θα ήταν για την ίδια, να μπει σε κέντρο φροντίδας ηλικιωμένων ατόμων. Έτσι ετοίμασε μια μικρή βαλίτσα και με ένα ταξί πήγε. Η νοσοκόμα που γνώριζε για την άφιξη της, την πλησίασε και της είπε.
-Ελάτε παρακαλώ να σας δείξω το δωμάτιο σας πριν το ετοιμάσουμε.
-Μα δεν χρειάζεται να το δω. Ετοιμάστε το, απάντησε η γριούλα.
-Μα έχετε επιλογή ανάμεσα σε 3 είδη αν θέλετε να τα δείτε και να διαλέξετε πιο από όλα σας αρέσει πιο πολύ.
-Δεν χρειάζεται καλή μου, επανάλαβε η γριούλα. Δεν χρειάζεται να το δω, μου αρέσει ήδη.
-Μα πως; Ξαναρώτησε η νοσοκόμα. Αφού δεν το είδατε.
-Δεν χρειάζεται να το δω. Έχω ήδη αποφασίσει ότι μου αρέσει, απάντησε με ένα ζεστό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο γλυκό αλλά γερασμένο προσωπάκι της.
Τότε η νοσοκόμα της έδειξε το ένα απ τα 3 δωμάτια και την συνόδεψε μέχρι εκεί. Η γριούλα την ευχαρίστησε και η νοσοκόμα την ρώτησε ξανά με κάποιο δισταγμό. 
-Είστε σίγουρα εντάξει; Τώρα που το είδατε συνεχίζετε να πιστεύετε ότι αυτό σας αρέσει; Χωρίς να δείτε και τις άλλες δύο επιλογές;
-Μα φυσικά. Πολλά πράγματα στη ζωή κορίτσι μου, της απάντησε η γριούλα, δεν θέλουν πολύ σκέψη. Είναι θέμα απόφασης και αγάπης. Αποφάσισα ότι θα το αγαπώ χωρίς να μπω στην διαδικασία να διαλέξω ανάμεσα σε άλλα. Σάμπως μια γυναίκα άμα γεννήσει το παιδί της, όσο άσχημο και αν είναι δεν θα το αγαπάει; Άσε που δεν θα το δει ποτέ άσχημο. Είναι θέμα απόφασης και αγάπης».
Στην ίδια γραμμή σκέψης με την παραπάνω ιστορία ο Καθηγητής Δ. Μπουραντάς στο έργο του «Όλα σου τα’ μαθα μα ξέχασα μια λέξη» έγραψε…
«… Οι επιλογές μας είναι που καθορίζουν το θέατρο της ζωής μας. Δεδομένων των περιορισμών και της τυχαιότητας, το γίγνεσθαι ή πιο απλά το τι και πως σκεφτόμαστε, τι αισθανόμαστε, το πως βλέπουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο, το τι κάνουμε, ποιοι είμαστε, τι θα γίνουμε, πού θα πάμε, πώς θα πάμε, και το πώς θα φύγουμε, όλα αυτά είναι κατ΄ουσίαν  αποτελέσματα των δικών μας επιλογών. Λίγο ή πολύ, όλοι μας σχεδόν είμαστε αποτελέσματα των επιλογών μας. Συνεπώς, η κατανόηση της ελευθερίας να επιλέγουμε, είναι προϋπόθεση για να ζήσουμε τη ζωή μας και να μην αφήσουμε να μας ζήσει αυτή….
… Ο Ρήγας Φεραίος είχε πει ότι «συλλογάται καλά όποιος συλλογάται ελεύθερα». Είχε δίκιο. Όμως, για να συλλογίζεται κανείς ελεύθερα, πρέπει να διαθέτει γνώση: αυτή είναι που προσδιορίζει κυρίως την ποσότητα, την ποιότητα των εναλλακτικών λύσεων που διαθέτουμε και την ορθότητα των επιλογών που κάνουμε. Άρα την ελευθερία μας. Όσο περισσότερη γνώση, τόσο περισσότερες εναλλακτικές επιλογές και τόσο πιο σωστή η αξιολόγησή μας γι΄αυτές…
… Εκείνο που ήθελα ήταν να επιτύχω. Δεν ήξερα εάν επιθυμούσα επιτυχημένη καριέρα, αν ήθελα δόξα, αν ήθελα χρήματα, αν ήθελα οικογένεια, αν ήθελα έρωτες. Το μόνο που ζητούσε η ψυχή μου ήταν να επιτύχω. Να γίνω ο εαυτός μου. Να ζήσω δηλαδή εγώ την ζωή μου και να μην αφήσω να με ζήσει αυτή. Να καθορίσω εγώ την μοίρα μου και να μην με καθορίσει εκείνη. Να δημιουργήσω εγώ το πεπρωμένο και να μην αφήσω να μου το δημιουργήσουν οι άλλοι. Ήθελα και θέλω να ζήσω μια ζωή που, όταν φτάσει στο τέλος της, να μπορώ να πω ότι θα ήθελα να ξαναζήσω ακριβώς την ίδια….».
Δυο ακόμη ανυπόγραφα κείμενα στο διαδίκτυο λένε το ίδιο πράγμα.
«Κάποιος είπε ότι η μοίρα μας δεν εξαρτάται από την τύχη αλλά είναι αποτέλεσμα των συνεχόμενων επιλογών που κάνουμε στη ζωή μας. Οι ευκαιρίες , δεν είναι κάτι που πρέπει να περιμένουμε σαν αποτέλεσμα τύχης ή συγκυριών. Τις ευκαιρίες στη ζωή μας πρέπει να τις δημιουργούμε ΕΜΕΙΣ για τον εαυτό μας. Το μέλλον μας είναι κάτι που εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε και δυστυχώς μόνο όταν αρχίσουμε να λειτουργούμε με αυτή την πεποίθηση και πάψουμε να είμαστε μοιρολάτρες θα δούμε την ζωή μας να αλλάζει δραματικά και να αρχίζει να μοιάζει με εκείνη την ζωή που ονειρευτήκαμε για τον εαυτό μας.
Όλα αυτά που θα θέλαμε να μας συμβούν λοιπόν , δεν μας συμβαίνουν γιατί εμείς δεν τα προκαλούμε για να μας συμβούν – γιατί εμείς δεν έχουμε κάνει τις σωστές επιλογές που θα μας οδηγήσουν στην εκπλήρωση των στόχων και των ονείρων μας. Η κάθε επιλογή μας έχει τις επιπτώσεις και τα αποτελέσματα της στην ζωή μας , είτε αυτά είναι θετικά είτε αρνητικά. Το σύνολο των επιπτώσεων των επιλογών μας είναι αυτό που καθορίζει το ποιοι είμαστε και το τι έχουμε πετύχει.
Πολλοί λένε ότι η ζωή μας είναι αποτέλεσμα του χαρακτήρα μας. Αλλά αν το δείτε πιο προσεκτικά ο ίδιος μας ο χαρακτήρας διαμορφώνεται και αυτός από τις επιλογές μας. Πάρτε για παράδειγμα την επιλογή που ο καθένας μας έχει για την μόρφωση ή για την πνευματικότητα. Είναι επιλογή μας το αν θα σπουδάσουμε ή όχι. Είναι επιλογή μας το αν θα επιθυμήσουμε να εμβαθύνουμε στο νόημα της ζωής ή αν θα παραμείνουμε επιφανειακοί και λάτρεις της ύλης. Είναι επιλογή μας εάν θα προσπαθήσουμε να σώσουμε τον γάμο μας ή να διατηρήσουμε τη σχέση μας ή αν θα προκόψουμε στην δουλειά μας ή ακόμα εάν θα ευτυχίσουμε ή θα δυστυχήσουμε στη ζωή μας. Ναι , ακόμα και αυτή η ευτυχία εξαρτάται από την επιλογή του τρόπου με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα. Είναι το ποτήρι μας μισό – άδειο ή μισό – γεμάτο; Είμαστε επιτυχημένοι γιατί αξίζουμε την επιτυχία ή είμαστε αποτυχημένοι γιατί είμαστε άτυχοι; Τελικά, είμαστε υπεύθυνοι για όλα όσα συμβαίνουν στην ζωή μας....
Κάποιοι θα πουν : «Δεν επέλεξα να μην έχω χρήματα , δεν έχω επιλέξει να είμαι άρρωστος, δεν έχω επιλέξει να είμαι δυστυχισμένος....!» Ναι , σαφώς, κανένας δεν επιλέγει να είναι φτωχός, αλλά όμως επιλέγει να ξοδεύει περισσότερα από όσα κερδίζει και να είναι χρεωμένος μέχρι τον λαιμό ή επιλέγει να επιθυμεί πράγματα χωρίς να σκέφτεται τρόπους για να τα αποκτήσει. Κανένας δεν επιλέγει να είναι άρρωστος αλλά είναι επιλογή του μια ζωή να καπνίζει , να μην ασκείται , να καταναλώνει βλαβερά φαγητά , να κάνει κατάχρηση αλκοόλ και είναι μόνιμα αγχωμένος. Όσο για την δυστυχία κανείς δεν θα ήθελε να είναι δυστυχισμένος αλλά δεν προσέχει το πως φέρεται στο σύντροφο του, έχει παραμελήσει την οικογένεια και τους φίλους του, έχει γίνει εργασιομανής και έχει μείνει μόνος, έχει γίνει πικρόχολος, απότομος και εριστικός. Μετά λοιπόν φταίει η μοίρα; Όχι... δεν φταίει καμία μοίρα και καμία σκοτεινή συνομωσία του σύμπαντος που μας θέλει να δυστυχούμε, να αποτυγχάνουμε, να χωρίζουμε, να πονάμε και να υποφέρουμε. Εμείς φταίμε! Εμείς και οι λανθασμένες επιλογές μας....
Η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο παρά το αποτέλεσμα των επιλογών μας! Αυτές οι επιλογές μπορεί να είναι εξαναγκαστικές από τρίτα πρόσωπα π.χ. οικογένεια, σχολεία ή να είναι εμφυτευμένες υποσυνείδητα μέσα μας από τον τρόπο που μεγαλώνουμε. Χρειάζεται κριτικό μυαλό και πολλή μελέτη για να μπορέσει ένας άνθρωπος να κάνει ενσυνείδητες επιλογές και κατ' επέκταση να είναι πραγματικά ευτυχισμένος. Γιατί το εύκολο είναι πάντα πιο ελκυστικό, όμως το δύσκολο σε οδηγεί στην ευτυχία!
Κάποιες επιλογές ίσως να έρχονται δεύτερες ή και τρίτες στη λίστα μας, γιατί απλούστατα οι πρώτες και καλύτερες δεν ήταν εφικτές. Δυστυχώς στη ζωή δεν εξαρτώνται τα πάντα από εμάς, όσο κι αν κάποια βιβλία περί «μυστικών της ζωής» και περί «σύμπαντος» θέλουν να μας το πλασάρουν έτσι. Για παράδειγμα, δεν ερωτευόμαστε πάντα με ανταπόκριση από το ποθητό μας πρόσωπο, δεν γινόμαστε πάντα δεκτοί στη δουλειά των ονείρων μας και μιας και δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε μέχρι τη Νέα Υόρκη θα αρκεστούμε και με την Κρήτη. Το θέμα είναι πόσο μαθαίνουμε να ζούμε με αυτές τις επιλογές μας και πόσο ευτυχισμένοι είμαστε με αυτές. Ο σύντροφός μας, η δουλειά μας, το σπίτι μας, οι φίλοι μας... πόσο συνειδητές επιλογές ήταν τελικά; Μόνο ο χρόνος το δείχνει...
Όπως όμως κάνουμε εμείς τις επιλογές μας κάνουν και οι άλλοι τις δικές τους. Και δεν είμαστε πάντα μια από αυτές! Όταν είσαι τελευταίος στη λίστα επιλογών κάποιου φαίνεται. Και φαίνεται εύκολα: αναπάντητες κλήσεις, καθυστερημένες απαντήσεις μηνυμάτων ή και καμία απάντηση, καμία αναζήτηση για έξοδο, καμία διάθεση για κουβέντα... Απλά από δειλία δεν σε έχει σβήσει εντελώς από τη λίστα του, έρχεσαι όμως τελευταίος! Κι εκεί δεν είναι επιλογή σου, όμως πρέπει να βρεις τη δύναμη να πεις αντίο. Πρέπει το αντίο να γίνει η πιο δυνατή, η πιο ποθητή σου επιλογή, προτού η αξιοπρέπεια σου και τα αισθήματα σου γίνουν ένα μάτσο κουρέλια που δεν αξίζουν τίποτα».
Και κάτι τελευταίο… Η ζωή μας έχει πάντα το χρώμα και την ποιότητα που της δίνουμε. Εάν βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο θα είναι όμορφη, αν το ποτήρι το βλέπουμε μισοάδειο θα είναι άσχημη. Η ευτυχία είναι θέμα επιλογής, η υγεία επίσης και η ζωή που ζήσαμε και θα ζήσουμε επίσης. Αν επιθυμήσουμε μία όμορφη ζωή, κάποια στιγμή θα την ζήσουμε. Αν πιστεύουμε ότι τίποτα καλό ποτέ δεν θα μας συμβεί, θα το δούμε να συμβαίνει στην πράξη. Η τύχη παίζει ελάχιστο ρόλο στην καθημερινότητα μας… Το χρώμα των γυαλιών μας όμως, με τα οποία κοιτάμε και ερμηνεύουμε τον κόσμο και τη ζωή μας είναι το κριτήριο: τα όμορφα χρώματα στα γυαλιά μας μάς δείχνουν έναν όμορφο κόσμο, και τα άσχημα χρώματα έναν άσχημο… Το χρώμα των γυαλιών μας το επιλέγουμε, ευτυχώς ή δυστυχώς, εμείς!

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

Η μοίρα του ανθρώπου και ο χαρακτήρας του



του Γιάννη Βελίκη

Ως προς το τί συνιστά το χαρακτήρα του ανθρώπου, πολλά έχουν ειπωθεί, από φιλόσοφους, στοχαστές ψυχολόγους και ψυχαναλυτές. Οι περισσότεροι συμφωνούν για τη μόνιμη φύση του: π.χ. ο Μωάμεθ φέρεται να είπε «…πιστέψτε, αν θέλετε, ότι και τα βουνά αλλάζουν θέση, αλλά ποτέ μην πιστέψετε ότι ο άνθρωπος αλλάζει χαρακτήρα…», και ο Μπέντζαμιν Ντισραέλι ότι «…ο χαρακτήρας ποτέ του δεν αλλάζει, μόνο εξελίσσεται….». Και αν ο χαρακτήρας είναι μια «μόνιμη κατασκευή» τότε αυτομάτως δεν γίνεται αναπόφευκτη και η μοίρα του ανθρώπου, όπως είπε ο Ηράκλειτος, αφού κανείς δεν μπορεί να αλλάξει τον χαρακτήρα του και αυτό τον φέρνει αντιμέτωπο με τις ίδιες καταστάσεις στη ζωή του συνεχώς; Και αφού βιώνει συνεχώς τις ίδιες καταστάσεις, αναγκαστικά πια, υποτάσσεται στην παραδοχή ότι έχει πεπρωμένο από το οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει;
Σύμφωνα με τον Τσούκα «…ο χαρακτήρας μας δεσμεύει: είναι δύσκολο και κοστίζει το να αποφύγουμε τις συμπεριφορές που υποδεικνύει. Η κατασκευή του χαρακτήρα είναι μια κοινωνική – ιστορική διαδικασία: σμιλεύεται μέσα από τη συμμετοχή του ατόμου σε συλλογικές δραστηριότητες, πλάθεται από το πνεύμα της εποχής, διαμορφώνεται από τις επιλογές που κάνει κανείς. Ο χαρακτήρας συνοψίζει προσπάθειες ατομικής αυτό – δημιουργίας, σε ένα συλλογικό πλαίσιο αναφοράς. Προδιαγράφει μια συγκεκριμένη τάση συμπεριφοράς, στην οποία εκδηλώνονται αρετές και πάθη, αξίες και συναισθήματα».
Και συνεπώς, αφού ο χαρακτήρας μας δεσμεύει, μας αναγκάζει στις ίδιες επιλογές ζωής και επομένως στην ίδια μοίρα! Ας πάρουμε για παράδειγμα έναν άνθρωπο που είναι παράξενος και μοναχικός: λόγω του συγκεκριμένου χαρακτήρα του δεν γίνεται εύκολα συμπαθής στους άλλους ανθρώπους. Αυτό τους κάνει να απομακρύνονται από αυτόν, να τον απομονώνουν και να τον σχολιάζουν αρνητικά. Όσο όμως ο άνθρωπος αυτός συνεχίζει να μένει μόνος του, τού ενισχύεται η ιδέα ότι είναι πράγματι μοναχικός και παράξενος (αφού δεν το θέλει κανείς). Και όσο συνεχίζει να ενισχύει αυτήν του την άποψη θα την εφαρμόσει ξανά και στις υπάρχουσες αλλά και στις νέες κοινωνικές του επαφές. Και αυτοί με τη σειρά τους θα τον ξανα – απομονώσουν και ο φαύλος κύκλος θα συνεχίζεται… Και τόσο οι άλλοι, όσο και αυτός ο άνθρωπος θα πιστεύουν ότι είναι στη μοίρα του να είναι παράξενος και μοναχικός, χωρίς καμιά ελπίδα διεξόδου και διαφυγής. Επομένως, ισχύει ότι, το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο…
Ο Ηράκλειτος που πρώτος συνέδεσε μοίρα και χαρακτήρα παρατήρησε πως η φύση του ανθρώπου, ο χαρακτήρας με τον οποίο γεννιέται καθορίζει τις πράξεις του, όσα θα του συμβούν στην διάρκεια της ζωής του, την καλή ή κακή μοίρα που τον περιμένει. Ο Γκάντι το είπε πολύ καλύτερα: Να είσαι προσεκτικός με τις σκέψεις σου, γιατί οι σκέψεις σου γίνονται λόγια. Να είσαι προσεκτικός με τα λόγια σου, γιατί τα λόγια γίνονται πράξεις. Να είσαι προσεκτικός με τις πράξεις σου, γιατί οι πράξεις γίνονται συνήθειες. Να είσαι προσεκτικός με τις συνήθειές σου, γιατί οι συνήθειές σου καθορίζουν τον χαρακτήρα σου. Να είσαι προσεκτικός με τον χαρακτήρα σου, γιατί ο χαρακτήρας σου γίνεται το πεπρωμένο σου!
Να λοιπόν η αποκάλυψη των τεχνικών της μελλοντολογίας: ο μελλοντολόγος που έχει ταλέντο στο να καταλαβαίνει και να διαισθάνεται τους ανθρώπους, αφού καταναλώσει λίγο χρόνο στο να «ζυγίσει» και να τσεκάρει το χαρακτήρα του πελάτη του, μπορεί να κάνει ασφαλείς προβλέψεις για το μέλλον και τη μοίρα του, αφού λόγω της μονιμότητας του χαρακτήρα του, αυτά που συνέβηκαν ήδη στον πελάτη του θα ξανασυμβούν… Με πολύ μεγάλη πιθανότητα!
Οι ψυχολόγοι, ωστόσο, μετά από μεγάλες ερευνητικές προσπάθειες, καταλήξανε στο ότι ο χαρακτήρας αλλάζει! Και στην πραγματικότητα ούτε καν υπάρχει! Αυτό που υπάρχει και είναι σίγουρο για τους περισσότερους, είναι ότι ο καθένας μας επαναλαμβάνει μέσα του τις φράσεις και τις σκέψεις που άκουσε ή έκανε σχετικά με τον χαρακτήρα του, ώστε με αυτόν τον τρόπο να έχει την ασφαλή πεποίθηση ότι έχει μια σταθερότητα και συνέπεια ως άτομο, και δεν είναι «φτερό στον άνεμο» που παρασύρεται από την κάθε κατάσταση. Και οι ψυχολόγοι συμφωνούν ότι αυτή η τάση έχει κάποια πλεονεκτήματα στην καθημερινή λειτουργία. Δεν συμφωνούν, ωστόσο, ότι το να επιμένει κανείς στο χαρακτήρα του, θα ήταν λειτουργικό ακόμη και σε καταστάσεις που αυτός ο χαρακτήρας λειτουργεί εις βάρος των συμφερόντων του ατόμου.
Πράγματι, η ικανότητα των περισσοτέρων ανθρώπων, να διατηρούν ατόφια τη δομή του χαρακτήρα τους, παρά τις αλλαγές που βιώνουν στη ζωή τους, είναι η πιο τραγική τους συμπεριφορά και «χτίζει» γύρω τους την πιο αδιαπέραστη φυλακή που δεν θα μπορούσαν ποτέ να αποδράσουν… Όταν ένας άνθρωπος δηλώνει περήφανος ότι «εγώ έτσι είμαι και σε όποιον αρέσει…», βάζει ακόμη πιο χοντρά σίδερα στη φυλακή του, δυσκολεύοντας ακόμη περισσότερο τον εαυτό του, από μια απόδραση που ενδεχομένως θα χρειαζόταν να κάνει στο μέλλον για το ίδιο του το συμφέρον. Και η μοίρα του έρχεται ακόμη πιο έντονα, να τον ξαναβάλει σε ίδια και χειρότερα προβλήματα, κάνοντας ακόμη πιο χειρότερη τη ζωή και την ψυχοπαθολογία του. Και το κοινωνικό του περιβάλλον πείθεται ακόμη περισσότερο ότι αυτός ο άνθρωπος έτσι είναι και δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει, και τον αφήνουν στη μοίρα του… Μόνο που, σε τελική ανάλυση, αυτή του τη μοίρα, αυτός την έχει διαλέξει, αυτός την υπερασπίζεται και αυτός την ενισχύει, συνειδητά ή ασυνείδητα.
Και αυτός που υπερασπίζεται το χαρακτήρα και τη μοίρα του, δεν μπορεί αναγκαστικά να βρει ανακούφιση ούτε σε ψυχοθεραπευτή! Όσο είναι παγιωμένος, ισχυρογνώμων και κλειστός σε ότι αφορά στον χαρακτήρα του, δεν μπορεί να ωφεληθεί από καμιά ψυχοθεραπεία, από κανένα φίλο, από κανέναν δάσκαλο. Μόνο το άνοιγμα στο καινούργιο (openness σύμφωνα με το τεστ Big Five), μπορεί να αφήσει χώρο σε άλλες σκέψεις, που μπορεί να γίνουν με τη σειρά τους άλλες πράξεις, συμπεριφορές, συνήθειες, χαρακτήρας και τελικά άλλη μοίρα!
Και το άνοιγμα στο καινούργιο είναι στο χέρι του καθενός που θέλει να έχει το δικαίωμα να μην έχει πεπρωμένο και να είναι ελεύθερος!