Ένα από τα πλέον πολύτιμα φυσικά προϊόντα με αρκετές ευεργετικές για τον ανθρώπινο οργανισμό ιδιότητες υπάρχει στην Ελλάδα και στην ευρύτερη περιοχή της Θράκης.
Ο λόγος για τον ζεόλιθο, ο οποίος αναφέρεται να έχει μια κρυσταλλική δομή τέτοια η οποία του προσδίδει αρκετά ευεργετικές ιδιότητες που έχουν κυρίως να κάνουν με την φυσιολογία του σώματός μας αλλά και με τις μεταβολικές διαδικασίες του οργανισμού μας
ΓΡΑΦΕΙ Ο Δρ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΣ
Αναπλ. Καθηγητής Ανώτατου Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Καλαμάτας – Τμήμα Τεχνολογίας Τροφίμων.
Σίγουρα θα αναρωτιέστε τι ακριβώς είναι ο ζεόλιθος. Ο Ζεόλιθος είναι ένα φυσικό ένυδρο αργιλοπυριτικό υλικό με προικισμένες ιδιότητες από πλευράς χημειοσύνθεσης στοιχείων όσο και ικανότητας ιοντοανταλλαγής, δηλαδή ικανότητας να δεσμεύει άλλα στοιχεία και ακόμη ολόκληρες ενώσεις. Η δυνατότητα δέσμευσης ουσιών ανέρχεται έως τριάντα (30) τις εκατό του βάρους του. Στην πραγματικότητα αυτό συμβαίνει επειδή , είναι ένα από τα λίγα αρνητικά φορτισμένη ορυκτών στη φύση. Ακόμη είναι αρκετά σταθερό θερμικά έως τους 600o C. Η ιατρική χρήση του ζεόλιθου αφορά την κρυσταλλική μορφή του. Η δομική του μονάδα που είναι το πυριτίο είναι ηλεκτρικά ουδέτερη και με το δομικό αλουμίνιο παρουσιάζουν αρνητικό φορτίο σε όλη την κρυσταλλική δομή. Ένα σημαντικό στοιχείο που αφορά την δομή του είναι ότι είναι πορώδες και τα συνδεόμενα στοιχεία του δημιουργούν κενά μεταξύ τους ή αφήνουν κενά οπότε δημιουργούνται κατά κάποιο τρόπο ειδικοί πόροι σαν κλουβιά τα οποία εγκλωβίζουν άλλα μόρια. Η ιδιότητα της δέσμευσης άλλων μορίων αλλά και η χημική του σύνθεση μπορούν να αιτιολογήσουν γιατί οι ερευνητές που έχουν ασχοληθεί μαζί του έχουν προτείνει μια σειρά από ευεργετικές συμπεριφορές.
Στις ΗΠΑ περιλαμβάνεται από τον FDA τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων στην λίστα των Γενικώς Αναγνωρισμένων ως Ασφαλών (GRAS) και θεωρείται ότι είναι «γενικώς ασφαλές».
Σύμφωνα με τα βιβλιογραφικά δεδομένα πλούσια πηγή εξαιρετικού ζεόλιθου είναι όλη η περιοχή της Θράκης, η καθαρότητα του οποίου αγγίζει το 95% , που τον κατατάσσει στην κορυφαία ποιότητα παγκοσμίως. Σύμφωνα με έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί κυρίως στο εξωτερικό αλλά και στη χώρα μας ο ζεόλιθος μπορεί να βρει αρκετές εφαρμογές αλλά το μεγάλο του ατού είναι η χρήση του, έπειτα από κατάλληλη επεξεργασία, σαν φυσικό συμπλήρωμα της ανθρώπινης διατροφής. Η συνήθης περιεκτικότητα του είναι Πυρίτιο έως 68% Αργίλιο έως 11% Κάλιο έως 4% Ασβέστιο έως 1% και σε μικρότερα ποσοστά Μαγνήσιο, Σίδηρο και Μαγγάνιο. Όλα τα στοιχεία αυτά υπάρχουν στην δομή του υπό μορφή οξειδίων.
Ένα φυσικό προιόν με πολλές υποσχέσεις χάρη της μοναδικής του κρυσταλλικής δομής, όπου αντιγράφει την δομή ενός «τυπικού κυττάρου με τεράστια θα λέγαμε χυμοτόπια» που παγιδεύουν μέταλλα και οργανικές ενώσεις τις οποίες αποσύρει με ασφάλεια από το σώμα. και αυτό επειδή ο Ζεόλιθος είναι ένα από τα λίγα αρνητικά φορτισμένα ορυκτά στη φύση.
Μπορεί να λειτουργήσει ως ένας φυσικός αποτοξινωτής του οργανισμού μας
Οι επιστήμονες συνεχίζουν τις έρευνές τους σχετικά με τον ζεόλιθο και μέχρι στιγμής τα αποτελέσματά τους που αναφέρονται σε περισσότερα από 200 άρθρα είναι εντυπωσιακά. Συγκεκριμένα φαίνεται ο Ζεόλιθος:
1. Να εγκλωβίζει τις ελεύθερες ρίζες μην αφήνοντας να λειτουργήσουν, λειτουργώντας ως ισχυρό αντιοξειδωτικό και να μπορεί να δώσει σημαντική βοήθεια σε προβληματικά κύτταρα. (LifeLink Pharmaceuticals, 2005).
2. Να βοηθά στην εξάλειψη των βαρέων μετάλλων, ιδίως του μόλυβδου, υδράργυρου, καδμίου, αρσενικού, αλουμινίου, κασσίτερου και του επιπλέον σιδήρου, χωρίς να αφαιρεί τα υγιή ιόντα και μέταλλα. Επίσης, βοηθά στο να αποβάλλονται από τον οργανισμό τα ραδιενεργά μέταλλα όπως του καισίου και στροντίου-90, τα φυτοφάρμακα, τα ζιζανιοκτόνα, καθώς και άλλες τοξίνες από το σώμα, ουσίες που ενοχοποιούνται για την εμφάνιση πολλών προβλημάτων υγείας. Κι αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό αν αναλογιστεί κανείς ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν περί τις 100.000 χημικές ουσίες γύρω μας (από τα φυτοφάρμακα στα τρόφιμα, το νερό που πίνουμε, τα αέρα που αναπνέουμε κ.ά.)
3. Τείνει να παγιδέψει τα αλλεργιογόνα από την κυκλοφορία του αίματος και την πεπτική οδό προτού να μπορέσει το σώμα να αντιδράσει μειώνοντας κατά συνέπεια τα συμπτώματα από τα διάφορα τρόφιμα και τις περιβαλλοντικές αλλεργίες.
4. Ίσως να βελτιώνει την ηπατική λειτουργία αφού αποτοξινώνει το σώμα.
5. Να αποτελεί ένα ισχυρό αντι-ιικό φυσικό προϊόν. Όπως αναφέρεται στην βιβλιογραφία, σε 40 ανέκδοτες μελέτες με περιπτώσεις έρπητα ζωστήρα, τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά. Επίσης προκαταρκτικές μελέτες δείχνουν ότι μπορεί να ανακουφίσει τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, την σκλήρυνση κατά πλάκας, την ηπατίτιδα C, καθώς και το κοινό κρυολόγημα ή την γρίπη.
6. Να δημιουργεί μια φυσική ασπίδα στον οργανισμό με τη δημιουργία ενός άριστου επιπέδου pH (μεταξύ 7,35 και 7,45), η οποία με τη σειρά της ενεργοποιεί την υγιή λειτουργία του εγκεφάλου και ταυτόχρονα ένα ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα ενώ παράλληλα δρα σαν άριστο φυσικό ισοτονικό
7. Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο ζεόλιθος δημιουργεί μια αίσθηση ευεξίας και ευφορίας κυρίως λόγω της εξάλειψης των τοξινών ενώ σύμφωνα με προκαταρκτική έρευνα φαίνεται να συμβάλλει στην αύξηση της παραγωγής σεροτονίνης από τον οργανισμό.
8. Επίσης φαίνεται να έχει θετική συνδρομή στην οισοφαγική παλινδρόμηση, καούρα.
Ασφάλεια & παρενέργειες
Σύμφωνα με την αρθρογραφία είναι εξαιρετικά ασφαλές και μη τοξικό σε οποιοδήποτε επίπεδο: τα ίχνη του ζεόλιθου εξαλείφονται εντελώς από το σώμα μέσα σε 6 με 8 ώρες χωρίς να αφήνει κανένα κατάλοιπο. Δεν έχει καμία γεύση ή οσμή και μπορεί να λαμβάνεται με άδειο στομάχι.
Ζεόλιθο Θράκης θα βρείτε σε όλα τα φαρμακεία σε μορφή δισκίου.
Όσον αφορά τις παρενέργειες, κυρίως λόγω αποβολής των τοξινών, ένα ελάχιστο ποσοστό χρηστών περίπου 1% έχει αναφέρει λίγο πόνο των μυών, κεφαλαλγία, εξάνθημα η αίσθηση κακουχίας στα πρώτα στάδια της αποτοξίνωσης. Τα συμπτώματα αυτά οφείλονται στην έντονη αποτοξίνωση που προκαλεί και αντιμετωπίζονται με διακοπή της χρήσης για μερικές ημέρες ή με μείωση της ποσότητας. Πάντως καλό είναι να ξεκινά κάποιος με χαμηλή δοσολογία ώστε να φτάσει το ένα γραμμάριο την ημέρα.
Άλλη παρενέργεια είναι η αφυδάτωση που δημιουργείται με την αποβολή των τοξινών, αλλά αυτό δεν θα συμβεί εάν πίνουμε τουλάχιστον 10-12 ποτήρια νερό την ημέρα.
Πολύτιμος σύμμαχος στις δίαιτες αδυνατίσματος
Οι δίαιτες που οδηγούν σε γρήγορο αδυνάτισμα προκαλούν μια κατάσταση στον οργανισμό που ονομάζεται τοξίνωση, και αυτό γιατί σε κανονικές συνθήκες οι λιπόφιλες τοξίνες , όπως οι διοξίνες, είναι αποθηκευμένες στο λίπος του οργανισμού και απελευθερώνονται και αποβάλλονται αργά, αλλά σταθερά. Αν κάποιος χάσει μεγάλη ποσότητα λίπους απότομα τότε τεράστιες ποσότητες λιπόφιλων τοξινών απελευθερώνονται στον οργανισμό με σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία. Επομένως πριν κάποιος ξεκινήσει την προσπάθειά του για απώλεια βάρους ας φροντίσει να προμηθευτεί από το φαρμακείο ένα κουτάκι με ζεόλιθο ώστε να αποβάλλονται οι βλαβερές ουσίες από τον οργανισμό, και να αδυνατίσει με ασφάλεια.
Σκεφτείτε το και σαν αποτοξινωτικό μετά από την πλούσια σε πρωτεΐνες και λιπαρά γεύματα των γιορτών.
Αποποίηση
Αυτό το κείμενο δεν προορίζεται για τη διάγνωση, θεραπεία ή πρόληψη Οι δηλώσεις αυτές είναι μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς και δεν έχουν σκοπό να αντικαταστήσουν τις υπηρεσίες ή τις συστάσεις του γιατρού ή αναγνωρισμένο επαγγελματία στον τομέα της υγείας.
Πέμπτη 26 Μαΐου 2011
ΣΠΙΡΟΥΛΙΝΑ: ΕΝΑ ΜΕΓΙΣΤΟ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΟ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ
Η σπιρουλίνα είναι ένα μικροσκοπικό φύκι μπλε-πράσινο (φυτοπλαγκτόν) με σχήμα σπιράλ (εξ ου και το όνομά της) το οποίο ζει σε γλυκά νερά, και συγκεκριμένα στις λίμνες της Αφρικής και της Αμερικής, και το οποίο εμφανίστηκε στην γη πριν περίπου 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Υπήρξε από τις πρώτες μορφές φυτικής ζωής με δυνατότητα ανάπτυξης της διαδικασίας της φωτοσύνθεσης η οποία, με την παραγωγή και αποδέσμευση οξυγόνου στον ατμοσφαιρικό αέρα, βοήθησε στην εξέλιξη της ανώτερης μορφής ζωής.
Η σπιρουλίνα μετατρέπει την ανόργανη ύλη με την βοήθεια της ηλιακής ενέργειας σε μια πληθώρα βιοδιαθέσιμων θρεπτικών ουσιών (οργανική ύλη) και είναι το φυσικό προϊόν, γνωστό σήμερα, το οποίο μας εφοδιάζει με τέτοιες ουσίες όχι μόνο σε μεγάλο αριθμό αλλά και σε μεγαλύτερη συγκέντρωση.
Αυτό το φύκι χρησιμοποιήθηκε επί αιώνες από τους ιθαγενείς αυτών των περιοχών, και συγκεκριμένα στο Μεξικό από τους Ατζέκους που το θεωρούσαν άγια τροφή και με αυτό διατρέφονταν πριν από τις μάχες.
Ακόμα και σήμερα είναι βασική διατροφή των αφρικανικών πληθυσμών που ζουν στην περιοχή Rift Valley, βορειοανατολικά της Αντις Αμπέμπα της Αιθιοπίας,
ο θρύλος δε, θέλει τον αφρικανό νεάντερνταλ να τρέφεται με σπιρουλίνα ,ελλείψει κυνηγιού, ενώ ήταν έτοιμος να εξαφανισθεί.
Η σπιρουλίνα των λιμνών και τα όστρακα της θάλασσας (πρωτεΐνη και πολύτιμο λίπος) έσωσαν τον αφρικανό νεάντερνταλ και ήταν πλέον ζήτημα μερικών χιλιετιών για να εμφανισθεί :
Ο Homo Sapiens , στον οποίο βλέπουμε σαφή ανάπτυξη του εμπρόσθιου εγκεφαλικού λοβού, δείγμα της αλματώδους προόδου που επέτυχε εξ αιτίας των πρωτεϊνών των φυκών της σπιρουλινας και του λίπους, όπως είπαμε ,των οστράκων.
Ας μη ξεχνάμε, ο εγκέφαλός μας είναι κατά 70-80% λίπος!
Αποθηκεύεται με μια διαδικασία στιγμιαίας αφυδάτωσης, έτσι ώστε να διατηρήσει αναλλοίωτα όλα τα θρεπτικά συστατικά.
Διατίθεται στο εμπόριο σε χάπια, ταμπλέτες και σκόνη.
Παλαιότερα η σπιρουλίνα προστατευόταν από τα δικαιώματα ευρεσιτεχνίας, με την λήξη της όμως έγινε διαθέσιμη και με κόστος αποδεκτό, και έκτοτε χρησιμοποιείται ευρέως στην ζωική διατροφή, και συγκεκριμένα στην ιχθυοκαλλιέργεια, την ορνιθοτροφία και στην εκτροφή εξωτικών πουλιών και ιδιαίτερα παπαγάλων.
Σύνθεση και ιδιότητες
Η σπιρουλίνα περιέχει πάνω από 100 θρεπτικές ουσίες, συμπεριλαμβανομένων και της πλήρους σειράς των βιταμινών και των μεταλλικών αλάτων.
Οι θρεπτικές ουσίες είναι εύπεπτες και αφομοιώνονται πολύ εύκολα από τον οργανισμό, διότι οι πολυσακχαρίτες οι οποίοι είναι από τα κύρια συστατικά των τοιχωμάτων του κυττάρου διαλύονται αυτομάτως με την επαφή με την υγρασία και τα πεπτικά ένζυμα.
Η σπιρουλίνα είναι το μοναδικό φυτικό διατροφικό στοιχείο το οποίο περιέχει την πλήρη σειρά των πρωτεϊνών:
περιέχει και τα οκτώ βασικά αμινοξέα σε ιδανικές αναλογίες- τα οποία ο οργανισμός δε μπορεί να παράγει αυτόνομα και τα δέκα μη ουσιαστικά αμινοξέα.
Συγκεκριμένα περιέχει:
Πρωτεΐνες: Στην μεγαλύτερη συγκέντρωση από οποιοδήποτε άλλο φυσικό προϊόν. Περιέχει 55% έως 70% φυτικές πρωτεΐνες -χωρίς λίπος και χοληστερόλη, τα οποία υπάρχουν στις ζωικές πρωτεΐνες ? και οι οποίες είναι κατά 95% εύπεπτες σε σύγκριση με τις ζωικές που είναι μόνο 18-20%.
Βιταμίνες: Η σπιρουλίνα περιέχει μεγάλη συγκέντρωση βιταμινών: Α, Β1, Β2, Β6, Β12, D, E, H, και K.
Είναι επίσης η μεγαλύτερη φυσική πηγή βητα-καροτίνης (προβιταμίνης Α), βιταμίνης Ε και Β12.
Μεταλλικά άλατα: Περιέχει σίδηρο, φώσφορο, ασβέστιο και μαγνήσιο τα οποία έχουν ήδη υποστεί την διαδικασία της πέψης από το ίδιο το φύκι και επομένως είναι άμεσα έτοιμα προς αφομοίωση.
GLA (Γάμμα λινολενικό οξύ): είναι ένα ουσιαστικό και σπάνιο λιπαρό οξύ της σειράς Ωμέγα-6.
Θεωρείται ένα από τα κλειδιά της υγείας γιατί έχει άμεση επιρροή σε βασικές λειτουργίες του οργανισμού, όπως την διέγερση της ορμονικής ισορροπίας, την ανάπτυξη, τον μεταβολισμό και το ανοσοποιητικό σύστημα.
ΦΥΤΟΘΡΕΠΤΙΚΑ
Η σπιρουλίνα είναι ένα από τα φυσικά προϊόντα με την μεγαλύτερη συγκέντρωση σε χλωροφύλλη (χρωστική πράσινη), καροτίνη (χρωστική πορτοκαλί), φυτοκυανίνη (χρωστική μπλε σπάνια η οποία περιέχεται μόνο στα μπλε-πράσινα φύκια) και ξανθοφύλλη (χρωστική κίτρινη).
Αυτές οι χρωστικές εκτός του ότι έχουν ιδιότητες αποτοξινωτικές, είναι και μια πλουσιότατη πηγή ενζύμων τα οποία ευνοούν τον μεταβολισμό και την καλή κατάσταση του πεπτικού συστήματος.
Η σπιρουλίνα περιέχει:
Βητακαροτίνη (προβιταμίνη Α) 25 φορές περισσότερη από τα καρότα.
Ασβέστιο 5 φορές περισσότερο από το πλήρες γάλα
Οργανικό σίδηρο 58 φορές περισσότερο από το σπανάκι και 28 από το μοσχαρίσιο συκώτι.
Πρωτεΐνες 2 φορές περισσότερο από τη σόγια, 3 φορές περισσότερο από το ψάρι, κοτόπουλο και κόκκινα κρέατα και 9 φορές περισσότερο από το ρύζι.
Βιταμίνη Β12 4 φορές περισσότερο από το μοσχαρίσιο συκώτι.
Βιταμίνη Ε 3 φορές περισσότερο από τους σπόρους σιταριού.
1Kg. σπιρουλίνας αποδίδει διατροφικό επίπεδο μεγαλύτερο από 1000Kg ανάμεικτα χορταρικά.
Η σπιρουλίνα μετατρέπει την ανόργανη ύλη με την βοήθεια της ηλιακής ενέργειας σε μια πληθώρα βιοδιαθέσιμων θρεπτικών ουσιών (οργανική ύλη) και είναι το φυσικό προϊόν, γνωστό σήμερα, το οποίο μας εφοδιάζει με τέτοιες ουσίες όχι μόνο σε μεγάλο αριθμό αλλά και σε μεγαλύτερη συγκέντρωση.
Αυτό το φύκι χρησιμοποιήθηκε επί αιώνες από τους ιθαγενείς αυτών των περιοχών, και συγκεκριμένα στο Μεξικό από τους Ατζέκους που το θεωρούσαν άγια τροφή και με αυτό διατρέφονταν πριν από τις μάχες.
Ακόμα και σήμερα είναι βασική διατροφή των αφρικανικών πληθυσμών που ζουν στην περιοχή Rift Valley, βορειοανατολικά της Αντις Αμπέμπα της Αιθιοπίας,
ο θρύλος δε, θέλει τον αφρικανό νεάντερνταλ να τρέφεται με σπιρουλίνα ,ελλείψει κυνηγιού, ενώ ήταν έτοιμος να εξαφανισθεί.
Η σπιρουλίνα των λιμνών και τα όστρακα της θάλασσας (πρωτεΐνη και πολύτιμο λίπος) έσωσαν τον αφρικανό νεάντερνταλ και ήταν πλέον ζήτημα μερικών χιλιετιών για να εμφανισθεί :
Ο Homo Sapiens , στον οποίο βλέπουμε σαφή ανάπτυξη του εμπρόσθιου εγκεφαλικού λοβού, δείγμα της αλματώδους προόδου που επέτυχε εξ αιτίας των πρωτεϊνών των φυκών της σπιρουλινας και του λίπους, όπως είπαμε ,των οστράκων.
Ας μη ξεχνάμε, ο εγκέφαλός μας είναι κατά 70-80% λίπος!
Αποθηκεύεται με μια διαδικασία στιγμιαίας αφυδάτωσης, έτσι ώστε να διατηρήσει αναλλοίωτα όλα τα θρεπτικά συστατικά.
Διατίθεται στο εμπόριο σε χάπια, ταμπλέτες και σκόνη.
Παλαιότερα η σπιρουλίνα προστατευόταν από τα δικαιώματα ευρεσιτεχνίας, με την λήξη της όμως έγινε διαθέσιμη και με κόστος αποδεκτό, και έκτοτε χρησιμοποιείται ευρέως στην ζωική διατροφή, και συγκεκριμένα στην ιχθυοκαλλιέργεια, την ορνιθοτροφία και στην εκτροφή εξωτικών πουλιών και ιδιαίτερα παπαγάλων.
Σύνθεση και ιδιότητες
Η σπιρουλίνα περιέχει πάνω από 100 θρεπτικές ουσίες, συμπεριλαμβανομένων και της πλήρους σειράς των βιταμινών και των μεταλλικών αλάτων.
Οι θρεπτικές ουσίες είναι εύπεπτες και αφομοιώνονται πολύ εύκολα από τον οργανισμό, διότι οι πολυσακχαρίτες οι οποίοι είναι από τα κύρια συστατικά των τοιχωμάτων του κυττάρου διαλύονται αυτομάτως με την επαφή με την υγρασία και τα πεπτικά ένζυμα.
Η σπιρουλίνα είναι το μοναδικό φυτικό διατροφικό στοιχείο το οποίο περιέχει την πλήρη σειρά των πρωτεϊνών:
περιέχει και τα οκτώ βασικά αμινοξέα σε ιδανικές αναλογίες- τα οποία ο οργανισμός δε μπορεί να παράγει αυτόνομα και τα δέκα μη ουσιαστικά αμινοξέα.
Συγκεκριμένα περιέχει:
Πρωτεΐνες: Στην μεγαλύτερη συγκέντρωση από οποιοδήποτε άλλο φυσικό προϊόν. Περιέχει 55% έως 70% φυτικές πρωτεΐνες -χωρίς λίπος και χοληστερόλη, τα οποία υπάρχουν στις ζωικές πρωτεΐνες ? και οι οποίες είναι κατά 95% εύπεπτες σε σύγκριση με τις ζωικές που είναι μόνο 18-20%.
Βιταμίνες: Η σπιρουλίνα περιέχει μεγάλη συγκέντρωση βιταμινών: Α, Β1, Β2, Β6, Β12, D, E, H, και K.
Είναι επίσης η μεγαλύτερη φυσική πηγή βητα-καροτίνης (προβιταμίνης Α), βιταμίνης Ε και Β12.
Μεταλλικά άλατα: Περιέχει σίδηρο, φώσφορο, ασβέστιο και μαγνήσιο τα οποία έχουν ήδη υποστεί την διαδικασία της πέψης από το ίδιο το φύκι και επομένως είναι άμεσα έτοιμα προς αφομοίωση.
GLA (Γάμμα λινολενικό οξύ): είναι ένα ουσιαστικό και σπάνιο λιπαρό οξύ της σειράς Ωμέγα-6.
Θεωρείται ένα από τα κλειδιά της υγείας γιατί έχει άμεση επιρροή σε βασικές λειτουργίες του οργανισμού, όπως την διέγερση της ορμονικής ισορροπίας, την ανάπτυξη, τον μεταβολισμό και το ανοσοποιητικό σύστημα.
ΦΥΤΟΘΡΕΠΤΙΚΑ
Η σπιρουλίνα είναι ένα από τα φυσικά προϊόντα με την μεγαλύτερη συγκέντρωση σε χλωροφύλλη (χρωστική πράσινη), καροτίνη (χρωστική πορτοκαλί), φυτοκυανίνη (χρωστική μπλε σπάνια η οποία περιέχεται μόνο στα μπλε-πράσινα φύκια) και ξανθοφύλλη (χρωστική κίτρινη).
Αυτές οι χρωστικές εκτός του ότι έχουν ιδιότητες αποτοξινωτικές, είναι και μια πλουσιότατη πηγή ενζύμων τα οποία ευνοούν τον μεταβολισμό και την καλή κατάσταση του πεπτικού συστήματος.
Η σπιρουλίνα περιέχει:
Βητακαροτίνη (προβιταμίνη Α) 25 φορές περισσότερη από τα καρότα.
Ασβέστιο 5 φορές περισσότερο από το πλήρες γάλα
Οργανικό σίδηρο 58 φορές περισσότερο από το σπανάκι και 28 από το μοσχαρίσιο συκώτι.
Πρωτεΐνες 2 φορές περισσότερο από τη σόγια, 3 φορές περισσότερο από το ψάρι, κοτόπουλο και κόκκινα κρέατα και 9 φορές περισσότερο από το ρύζι.
Βιταμίνη Β12 4 φορές περισσότερο από το μοσχαρίσιο συκώτι.
Βιταμίνη Ε 3 φορές περισσότερο από τους σπόρους σιταριού.
1Kg. σπιρουλίνας αποδίδει διατροφικό επίπεδο μεγαλύτερο από 1000Kg ανάμεικτα χορταρικά.
Ολη η Ελλάδα σε 50 βήματα
ΤΟ ΒΗΜΑ
Ξαφνικά, φτάνει στο e-mail μια μικρή, αδιάφορη είδηση: Στον τιτάνιο αγώνα της χώρας τους να ξεπεράσουν τη βιβλική καταστροφή, κάποιοι Ιάπωνες μηχανικοί ξανάφτιαξαν έναν κατεστραμμένο αυτοκινητόδρομο σε 6 (!) ημέρες.
Φίλος αναγνώστης την έστειλε, μαζί με… τη συνέχειά της: ένα συγκριτικό με τα καθ΄ ημάς κείμενο. Σ' αυτό, η ζωή μας, που όλα μπερδεύονται με όλα και προκύπτει το χάος, προβάλλει ανάγλυφα σε όλο της το μάταιο μεγαλείο, σ’ όποιο πεδίο μπορεί να φανταστεί κανείς. Ο συντάκτης αυτού του με εξαιρετικό χιούμορ κειμένου δεν αναφέρεται, αλλά μπράβο του! Λησμόνησε πάντως δύο κομβικά, διαχρονικά σημεία: το «Στάδιο μηδέν», όπου το όποιας μορφής έργο / ανάθεση / σύμβαση / θέση σε κάθε τομέα δημόσιας χρηματοδότησης (δηλαδή περίπου παντού...) μπορεί να «μαγειρεύεται» σε προδιαγραφές και κόστος και ένα «διαρκές σημείο» που μπαίνει σε πολλά στάδια της διαδικασίας, το πάρε / δώσε της μίζας…
Εδωσε όμως μια ακτινογραφία όλης της Ελλάδας του «βουλιάζουμε» σε 50 βήματα, η οποία ακολουθεί αυτούσια και αξίζει να διαβαστεί μέχρι το τέλος...:
«Ηλίθιοι Ιάπωνες. Η ορθή διαδικασία είναι η ακόλουθη:
1. Σχεδιάζουμε έναν παρακαμπτήριο δρόμο για να εκτρέπουμε την κυκλοφορία όσο διάστημα θα διαρκούν οι εργασίες.
2. Προσέχουμε η χάραξη να είναι στενή και με αρκετές στροφές - μη σκοτωθεί κανένας από υπερβολική ταχύτητα!
3. Αλλάζουμε τη χάραξη γιατί η αρχική περνούσε από τον ελαιώνα του κοινοτάρχη.
4. Αναθέτουμε (μετά από διαγωνισμό βεβαίως, μη μας πούνε και τίποτα) 8 μελέτες σε 8 διαφορετικούς μελετητές.
5. Κηρύσσουμε απαλλοτριωτέα την έκταση.
6. Βγαίνει η δικαστική απόφαση απαλλοτρίωσης.
7. Οι ενδιαφερόμενοι καταθέτουν ενστάσεις γιατί η τιμή είναι χαμηλή.
8. Βγαίνει νέα δικαστική απόφαση με νέες, υψηλότερες τιμές.
9. Εφεσιβάλλουμε την απόφαση ενώπιον των δικαστηρίων.
10. Βγαίνει δευτεροβάθμια απόφαση που μοιράζει τη διαφορά στη μέση.
11. Εν τω μεταξύ, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις προσβάλλουν τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων γιατί στην περιοχή εθεάθη ζεύγος σπουργιτιών με σπάνιο χρώμα φτερών (δύο τόνοι σκουρότερο καστανό από το κανονικό).
12. Χρειαζόμαστε χρήματα για καταβάλλουμε το κόστος των απαλλοτριώσεων. Λόγω δύσκολων καιρών, τοποθετούμε έναν νέο σταθμό διοδίων στην είσοδο της παρακαμπτηρίου.
13. Προκηρύσσεται δημόσιος διεθνής διαγωνισμός για την ανάληψη του έργου.
14. Αναδεικνύεται ο ανάδοχος.
15. Οι υπόλοιποι προσφεύγουν στα δικαστήρια για την ακύρωση του διαγωνισμού.
16. Το δικαστήριο βγάζει απόφαση και δικαιώνει τους προσφεύγοντες. Αφαιρεί το έργο από τον πρώτο και το δίνει στο δεύτερο της κατάταξης.
17. Ο πρώτος ανάδοχος προσφεύγει εκ νέου στα δικαστήρια.
18. Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο δικαιώνει ξανά τον πρώτο και αφαιρεί το έργο από τον δεύτερο.
19. Στο μεταξύ ο πρώτος έχει πτωχεύσει και δεν μπορεί να το αναλάβει.
20. Ο δεύτερος αλλάζει προτεραιότητες και πλέον δεν το θέλει ούτε αυτός (σιγά μην κάτσω ν' ασχοληθώ με καραγκιόζηδες σκέφτεται).
21. Το έργο κατακυρώνεται στον τρίτο, ο οποίος πρέπει πλέον να προσλάβει επειγόντως Αλβανούς, Πακιστανούς και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις για να το αναλάβει.
22. Ξεκινάμε τις χωματουργικές εργασίες στην παρακαμπτήριο.
23. Διακόπτουμε τις χωματουργικές εργασίες γιατί ανακαλύφθηκε ένα αρχαίο κτίσμα.
24. Επεμβαίνει η αρχαιολογική υπηρεσία για σωστικές ανασκαφές.
25. Σε συμβούλιο του ΚΑΣ αποφασίζεται ότι το κτίσμα ήταν ένα μαντρί της ελληνιστική περιόδου και δεν πειράζει αν καταχωθεί.
26. Συνεχίζονται οι χωματουργικές εργασίες.
27. Διακόπτονται οι χωματουργικές εργασίες γιατί μπήκαμε στο Ραμαζάνι και οι Πακιστανοί αρνούνται να εργαστούν.
28. Μετά το Μπαϊράμι συνεχίζονται οι χωματουργικές εργασίες.
29. Τελειώνουν οι χωματουργικές εργασίες και πλέον η παρακαμπτήρια είναι έτοιμη για ασφαλτόστρωση.
30. Εν τω μεταξύ όλοι οι οδηγοί έχουν ανακαλύψει αυτόν το δρόμο και τον χρησιμοποιούν, ασχέτως αν απαιτείται να κάνουν σλάλομ ανάμεσα στα μηχανήματα.
31. Οι εργασίες διακόπτονται γιατί ένα αγροτικό χτύπησε έναν Πακιστανό και οι ομοεθνείς του ξεσηκώνονται για την άνανδρη χριστιανική επίθεση σε αθώους μουσουλμάνους.
32. Στο χώρο προσέρχονται στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για συμπαράσταση στο δίκαιο αγώνα των Πακιστανών.
33. Οι Πακιστανοί πετυχαίνουν αύξηση των ημερομισθίων και επιστρέφουν στην εργασία τους.
34. Οι Αλβανοί απέχουν γιατί διαμαρτύρονται για την αύξηση των ημερομισθίων των Πακιστανών.
35. Οι Αλβανοί πετυχαίνουν κι αυτοί αύξηση του ημερομισθίου τους και επιστρέφουν στη δουλειά τους.
36. Οι εργασίες ασφαλτόστρωσης ολοκληρώνονται με την φυσιολογική καθυστέρηση των 28 μηνών.
37. Η παρακαμπτήρια οδός δίνεται στην κυκλοφορία.
38. Η παρακαμπτήρια οδός κλείνει γιατί δίπλωσε μία νταλίκα.
39. Η νταλίκα μαζεύεται και η παρακαμπτήρια οδός ξανανοίγει.
40. Η συντονιστική επιτροπή του κινήματος «Δεν Πληρώνω» κάνει κατάληψη στα διόδια γιατί τα θεωρεί απαράδεκτα.
41. Η παρακαμπτήρια οδός κλείνει γιατί τώρα που τις μπάρες τις κρατάν ανοικτές οι «Δεν Πληρώνω» ένα κωλοφτιαγμένο Hyundai περνάει με ταχύτητα και παρασέρνει το κοπάδι πρόβατα του κυρίου Μήτσου που διασχίζει το δρόμο.
42. Τα αίματα και τα μέλη των προβάτων καθαρίζονται και η παρακαμπτήρια οδός ξανανοίγει.
43. Τα διόδια λειτουργούν και πάλι μετά από παρέμβαση των μονάδων της τάξης που ρίχνουν χημικά στους «Δεν Πληρώνω». Έτσι κι αλλιώς συνηθισμένοι είναι.
44. Η παρακαμπτήρια οδός κλείνει γιατί ο εργολάβος τοποθετεί τα μηχανήματά του στο δρόμο επειδή δεν έχει πληρωθεί για τη δουλειά του, η οποία τώρα κοστολογείται στο 360% του αρχικού προϋπολογισμού.
45. Τα ΜΑΤ περιποιούνται και τον εργολάβο και η παρακαμπτήρια οδός ξανανοίγει.
46. Τώρα που λύθηκαν τα προβλήματα με την παρακαμπτήρια οδό, είναι ώρα να επισκευάσουμε και το δρόμο.
47. Επαναλαμβάνονται τα βήματα 1-45.
48. Εν τω μεταξύ, και επειδή έχουν περάσει πολύς καιρός, κανείς πλέον δεν θυμάται γιατί χάλασε ο δρόμος και αποφασίζεται να τον αφήσουν στην ησυχία του και να διαπλατύνουν τελικά την παρακαμπτήρια.
49. Μέχρι να διαπλατυνθεί η παρακαμπτήρια, έχει περάσει η περίοδος επανάληψης του σεισμού και ένας νέος σεισμός την καταστρέφει εντελώς.
50. Αποφασίζεται να χρησιμοποιηθεί ο παλιός αυτοκινητόδρομος ως παρακαμπτήρια της παρακαμπτήριας μέχρι να ολοκληρωθούν οι εργασίες αποκατάστασης. Και όλα κάνουν τον κύκλο τους...»
gmalouchos@tovima.gr
Ξαφνικά, φτάνει στο e-mail μια μικρή, αδιάφορη είδηση: Στον τιτάνιο αγώνα της χώρας τους να ξεπεράσουν τη βιβλική καταστροφή, κάποιοι Ιάπωνες μηχανικοί ξανάφτιαξαν έναν κατεστραμμένο αυτοκινητόδρομο σε 6 (!) ημέρες.
Φίλος αναγνώστης την έστειλε, μαζί με… τη συνέχειά της: ένα συγκριτικό με τα καθ΄ ημάς κείμενο. Σ' αυτό, η ζωή μας, που όλα μπερδεύονται με όλα και προκύπτει το χάος, προβάλλει ανάγλυφα σε όλο της το μάταιο μεγαλείο, σ’ όποιο πεδίο μπορεί να φανταστεί κανείς. Ο συντάκτης αυτού του με εξαιρετικό χιούμορ κειμένου δεν αναφέρεται, αλλά μπράβο του! Λησμόνησε πάντως δύο κομβικά, διαχρονικά σημεία: το «Στάδιο μηδέν», όπου το όποιας μορφής έργο / ανάθεση / σύμβαση / θέση σε κάθε τομέα δημόσιας χρηματοδότησης (δηλαδή περίπου παντού...) μπορεί να «μαγειρεύεται» σε προδιαγραφές και κόστος και ένα «διαρκές σημείο» που μπαίνει σε πολλά στάδια της διαδικασίας, το πάρε / δώσε της μίζας…
Εδωσε όμως μια ακτινογραφία όλης της Ελλάδας του «βουλιάζουμε» σε 50 βήματα, η οποία ακολουθεί αυτούσια και αξίζει να διαβαστεί μέχρι το τέλος...:
«Ηλίθιοι Ιάπωνες. Η ορθή διαδικασία είναι η ακόλουθη:
1. Σχεδιάζουμε έναν παρακαμπτήριο δρόμο για να εκτρέπουμε την κυκλοφορία όσο διάστημα θα διαρκούν οι εργασίες.
2. Προσέχουμε η χάραξη να είναι στενή και με αρκετές στροφές - μη σκοτωθεί κανένας από υπερβολική ταχύτητα!
3. Αλλάζουμε τη χάραξη γιατί η αρχική περνούσε από τον ελαιώνα του κοινοτάρχη.
4. Αναθέτουμε (μετά από διαγωνισμό βεβαίως, μη μας πούνε και τίποτα) 8 μελέτες σε 8 διαφορετικούς μελετητές.
5. Κηρύσσουμε απαλλοτριωτέα την έκταση.
6. Βγαίνει η δικαστική απόφαση απαλλοτρίωσης.
7. Οι ενδιαφερόμενοι καταθέτουν ενστάσεις γιατί η τιμή είναι χαμηλή.
8. Βγαίνει νέα δικαστική απόφαση με νέες, υψηλότερες τιμές.
9. Εφεσιβάλλουμε την απόφαση ενώπιον των δικαστηρίων.
10. Βγαίνει δευτεροβάθμια απόφαση που μοιράζει τη διαφορά στη μέση.
11. Εν τω μεταξύ, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις προσβάλλουν τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων γιατί στην περιοχή εθεάθη ζεύγος σπουργιτιών με σπάνιο χρώμα φτερών (δύο τόνοι σκουρότερο καστανό από το κανονικό).
12. Χρειαζόμαστε χρήματα για καταβάλλουμε το κόστος των απαλλοτριώσεων. Λόγω δύσκολων καιρών, τοποθετούμε έναν νέο σταθμό διοδίων στην είσοδο της παρακαμπτηρίου.
13. Προκηρύσσεται δημόσιος διεθνής διαγωνισμός για την ανάληψη του έργου.
14. Αναδεικνύεται ο ανάδοχος.
15. Οι υπόλοιποι προσφεύγουν στα δικαστήρια για την ακύρωση του διαγωνισμού.
16. Το δικαστήριο βγάζει απόφαση και δικαιώνει τους προσφεύγοντες. Αφαιρεί το έργο από τον πρώτο και το δίνει στο δεύτερο της κατάταξης.
17. Ο πρώτος ανάδοχος προσφεύγει εκ νέου στα δικαστήρια.
18. Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο δικαιώνει ξανά τον πρώτο και αφαιρεί το έργο από τον δεύτερο.
19. Στο μεταξύ ο πρώτος έχει πτωχεύσει και δεν μπορεί να το αναλάβει.
20. Ο δεύτερος αλλάζει προτεραιότητες και πλέον δεν το θέλει ούτε αυτός (σιγά μην κάτσω ν' ασχοληθώ με καραγκιόζηδες σκέφτεται).
21. Το έργο κατακυρώνεται στον τρίτο, ο οποίος πρέπει πλέον να προσλάβει επειγόντως Αλβανούς, Πακιστανούς και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις για να το αναλάβει.
22. Ξεκινάμε τις χωματουργικές εργασίες στην παρακαμπτήριο.
23. Διακόπτουμε τις χωματουργικές εργασίες γιατί ανακαλύφθηκε ένα αρχαίο κτίσμα.
24. Επεμβαίνει η αρχαιολογική υπηρεσία για σωστικές ανασκαφές.
25. Σε συμβούλιο του ΚΑΣ αποφασίζεται ότι το κτίσμα ήταν ένα μαντρί της ελληνιστική περιόδου και δεν πειράζει αν καταχωθεί.
26. Συνεχίζονται οι χωματουργικές εργασίες.
27. Διακόπτονται οι χωματουργικές εργασίες γιατί μπήκαμε στο Ραμαζάνι και οι Πακιστανοί αρνούνται να εργαστούν.
28. Μετά το Μπαϊράμι συνεχίζονται οι χωματουργικές εργασίες.
29. Τελειώνουν οι χωματουργικές εργασίες και πλέον η παρακαμπτήρια είναι έτοιμη για ασφαλτόστρωση.
30. Εν τω μεταξύ όλοι οι οδηγοί έχουν ανακαλύψει αυτόν το δρόμο και τον χρησιμοποιούν, ασχέτως αν απαιτείται να κάνουν σλάλομ ανάμεσα στα μηχανήματα.
31. Οι εργασίες διακόπτονται γιατί ένα αγροτικό χτύπησε έναν Πακιστανό και οι ομοεθνείς του ξεσηκώνονται για την άνανδρη χριστιανική επίθεση σε αθώους μουσουλμάνους.
32. Στο χώρο προσέρχονται στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για συμπαράσταση στο δίκαιο αγώνα των Πακιστανών.
33. Οι Πακιστανοί πετυχαίνουν αύξηση των ημερομισθίων και επιστρέφουν στην εργασία τους.
34. Οι Αλβανοί απέχουν γιατί διαμαρτύρονται για την αύξηση των ημερομισθίων των Πακιστανών.
35. Οι Αλβανοί πετυχαίνουν κι αυτοί αύξηση του ημερομισθίου τους και επιστρέφουν στη δουλειά τους.
36. Οι εργασίες ασφαλτόστρωσης ολοκληρώνονται με την φυσιολογική καθυστέρηση των 28 μηνών.
37. Η παρακαμπτήρια οδός δίνεται στην κυκλοφορία.
38. Η παρακαμπτήρια οδός κλείνει γιατί δίπλωσε μία νταλίκα.
39. Η νταλίκα μαζεύεται και η παρακαμπτήρια οδός ξανανοίγει.
40. Η συντονιστική επιτροπή του κινήματος «Δεν Πληρώνω» κάνει κατάληψη στα διόδια γιατί τα θεωρεί απαράδεκτα.
41. Η παρακαμπτήρια οδός κλείνει γιατί τώρα που τις μπάρες τις κρατάν ανοικτές οι «Δεν Πληρώνω» ένα κωλοφτιαγμένο Hyundai περνάει με ταχύτητα και παρασέρνει το κοπάδι πρόβατα του κυρίου Μήτσου που διασχίζει το δρόμο.
42. Τα αίματα και τα μέλη των προβάτων καθαρίζονται και η παρακαμπτήρια οδός ξανανοίγει.
43. Τα διόδια λειτουργούν και πάλι μετά από παρέμβαση των μονάδων της τάξης που ρίχνουν χημικά στους «Δεν Πληρώνω». Έτσι κι αλλιώς συνηθισμένοι είναι.
44. Η παρακαμπτήρια οδός κλείνει γιατί ο εργολάβος τοποθετεί τα μηχανήματά του στο δρόμο επειδή δεν έχει πληρωθεί για τη δουλειά του, η οποία τώρα κοστολογείται στο 360% του αρχικού προϋπολογισμού.
45. Τα ΜΑΤ περιποιούνται και τον εργολάβο και η παρακαμπτήρια οδός ξανανοίγει.
46. Τώρα που λύθηκαν τα προβλήματα με την παρακαμπτήρια οδό, είναι ώρα να επισκευάσουμε και το δρόμο.
47. Επαναλαμβάνονται τα βήματα 1-45.
48. Εν τω μεταξύ, και επειδή έχουν περάσει πολύς καιρός, κανείς πλέον δεν θυμάται γιατί χάλασε ο δρόμος και αποφασίζεται να τον αφήσουν στην ησυχία του και να διαπλατύνουν τελικά την παρακαμπτήρια.
49. Μέχρι να διαπλατυνθεί η παρακαμπτήρια, έχει περάσει η περίοδος επανάληψης του σεισμού και ένας νέος σεισμός την καταστρέφει εντελώς.
50. Αποφασίζεται να χρησιμοποιηθεί ο παλιός αυτοκινητόδρομος ως παρακαμπτήρια της παρακαμπτήριας μέχρι να ολοκληρωθούν οι εργασίες αποκατάστασης. Και όλα κάνουν τον κύκλο τους...»
gmalouchos@tovima.gr
Πέμπτη 19 Μαΐου 2011
Ο σεβασμός στούς τιτλούχους από τη μεσαιωνική έως τη σημερινή Αγγλία...
ΠΟΤΕ
ΘΑ ΠΑΨΟΥΜΕ
ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ
ΣΑ ΖΩΑ;
Ένα παληότερο, αλλά πάντα επίκαιρο
κείμενο τού Νίκου Τσιφόρου
...Ως τότε, ο αγγλικός κλήρος ήτανε ασύδοτος. Οι άγγλοι ιερείς και πρωθιερείς δεν ξέρανε τίποτα από πειθαρχία και εγκράτεια. Τα πίνανε, τρέχανε με γυναίκες, κάνανε βρωμιές, παίζανε ζάρι και κανένας δεν τους ενοχλούσε.
Ο νορμανδός βασιλιάς φώναξε τον Λανφράν: «Τι θα γίνει, ρε, μ΄ αυτούς;». Πιάσανε, λοιπόν, και τούς επιβάλανε μια διαγωγή μετρημένη. Τούς απαγορεύσανε τις γυναίκες, το γάμο και αφήσανε όσους ήτανε παντρεμένοι να ΄ναι παντρεμένοι. Τούς βάλανε σε μια πειθαρχία, να μην πίνουνε, να μην παίζουνε, να μη βλαστημάνε, να φέρονται κύριοι. Και το σπουδαιότερο, θεσπίσανε, ότι μόνον από τη Ρώμη διορίζεται κανείς ιερωμένος κι όχι ν΄ αγοράζει το παπαδίστικο αξίωμα, όπως γινότανε μέχρι τότε.
Έγινε κι ένα εκκλησιαστικό συμβούλιο να λογοδοτούνε τούτοι οι ατίθασοι, και επίσης η αγγλική Εκκλησία αναγνωριζότανε από τη νορμανδική, που πάλι αναγνωριζότανε από τη Ρώμη. Δηλαδή δεν εξαρτιότανε πια παρά από τον ίδιο τον νορμανδό βασιλιά... Αμ πώς;
Όλα τούτα σημαίνουνε, ότι ο βασιλιάς πήρε όλες τις εξουσίες στα χέρια του κι έκανε ό,τι τού γουστάριζε. Κι επειδή έκανε ό,τι τού γουστάριζε, έκανε κι αδικίες. Αμα, λοιπόν, κανένας βαρόνος αδικιότανε, επαναστατούσε. Όλη η Αγγλία, λοιπόν, μοιράστηκε σε «φέουδα», σε μεγάλα τσιφλίκια, που τα είχανε οι βαρόνοι. Οι βαρόνοι παίρνανε τα χρήματα κι είχανε υποχρέωση αν γίνει πόλεμος να ενισχύσουνε το βασιλιά με ιππότες και στρατό.
Για να ΄χουνε, όμως, ιππότες, έπρεπε από τα χτήματα που παίρνανε να μοιράσουνε στους βασάλους τους κάμποσα. Να πούμε: Ένας βαρόνος έπαιρνε εκατό τσιφλίκια. Κράταγε τα σαράντα για πάρτη του, να έχει να καλοπερνάει, και τα άλλα εξήντα τα μοίραζε σε τριάντα βασάλους του. Τα χτήματα τα καλλιεργούσανε οι χωριάτες, που δίνανε στο βαρόνο ή στο βασάλο όλον τον καρπό και κρατάγανε μόνον όσον τούς χρειαζότανε για συντήρηση τους... Οι χωριάτες ήτανε ή ελεύθεροι ή σκλάβοι. Αλλά με τον καιρό, επειδή δεν μπορούσανε να πάνε πουθενά μήτε οι ελεύθεροι, καταντήσανε όλοι «δουλοπάροικοι», δηλαδή ήτανε δεμένοι με τη γη που καλλιεργούσανε κι άμα κάποιος αφέντης πούλαγε το κτήμα του, τούς πούλαγε μαζί και τούς χωριάτες του.
Το φόρο τον πληρώνανε όλοι οι ευγενείς, ανάλογα με το εισόδημα τους, στο βασιλιά. Άμα οι ευγενείς είχανε διαφορές μεταξύ τους, τις δίκαζε το Συμβούλιο των Ευγενών. Αμα είχανε οι χωριάτες, τις δίκαζε ο αφέντης τους. Στα τσιφλίκια μέσα χτίζανε πύργους και τον άρχοντα τον λέγανε λορντ, κύριο, τούς λόρδους που λέμε σήμερα. Ο λόρδος είχε και τούς τεχνίτες του. Σιδεράδες, παπουτσήδες, ράφτες, αμαξάδες κ.λπ.. Τούτοι οι τεχνίτες ήτανε παραπάνω από τούς δουλοπάροικους, αλλά κάπως σκλάβοι κι αυτοί με περισσότερα δικαιώματα. Ένας λόρδος μπορούσε:
- Να κάνει ελεύθερο το σκλάβο του.
- Να τον πουλήσει σε άλλον αφέντη.
- Να χαίρεται τις κόρες τού σκλάβου του.
- Να τον βάζει το σκλάβο να δουλεύει όπου θέλει.
- Να τον τιμωρεί όπως θέλει, ακόμα και με θάνατο.
- Να τον κάνει στρατιώτη.
Οι στρατιώτες τού άρχοντα ήτανε ακόμα πιο ελεύθεροι κι αυτοί επιστατούσανε την τάξη στα χτήματά του. Επειδή όμως μετά τον πόλεμο έγινε ειρήνη, στις πόλεις οι έμποροι, δηλαδή οι αστοί -τούς λέγανε μπουρκς-, πηγαίνανε καλά με το εμπόριο και πλουτίζανε. Δημιουργήθηκε, λοιπόν, μια άλλη τάξη ανάμεσα στούς ευγενείς και στο λαό. Οι αστοί. Και κοντά τους ήρθανε οι τεχνίτες, που κι αυτοί κάνανε περιουσίες. Μπήκανε μέσα κι οι εβραίοι, που σαν έξυπνοι έμποροι τα βολέψανε μια χαρά.
Τώρα, λοιπόν, έγινε άλλη δουλειά. Οι ευγενείς σπαταλούσανε τα λεφτά τους και μένανε από λεφτά. Πηγαίνανε να δανειστούνε από τούς εμπόρους. Οι έμποροι δίνανε λεφτά με τόκο και με υποθήκη τη γη. Αμα ο πλούσιος δεν πλήρωνε, τού παίρνανε τη γη κι έτσι βρεθήκανε οι έμποροι με γη. Κι επειδή τον τόκο τον παίρνανε οι εβραίοι, τούς βάζανε άγριο χέρι και τούς καταδιώκανε σαν αντίχριστους... Οι εβραίοι, λοιπόν, τρέχανε στο βασιλιά να ζητήσουνε προστασία: «Αμάν, μάς σφάζουνε». Ο βασιλιάς τούς προστάτευε, αλλά τούς έπαιρνε λεφτά για τούτη δω την εξυπηρέτηση... Και πλούτιζε ο βασιλιάς και κάθε φορά που χρειαζότανε λεφτά να κάνει πόλεμο ή να αντιμετωπίσει καμμιάν επανάσταση ευγενούς, τα πληρώνανε οι εβραίοι.
Δηλαδή, τη χειρότερη μοίρα την είχανε οι παραγωγοί, οι χωριάτες. Αυτοί πληρώνανε, αυτοί δουλεύανε σαν ζώα. αυτοί δεν τρώγανε, αυτοί ήτανε σκλάβοι, αυτούς αδικούσανε. Επειδή, όμως, και πριν από τον Γουλιέλμο τα ίδια τραβάγανε, δεν τούς έκανε και μεγάλη εντύπωση... Και εκτός από τούς ευγενείς, ό,τι περίσσευε το έτρωγε ο κλήρος και το παπαδαριό για να σώσει την... ψυχή τους.
Οι άνθρωποι, αμόρφωτοι και πρωτόγονοι, πιστεύανε τυφλά ό,τι τούς λέγανε και δίνανε, γιατί τυραννισμένοι στη Γη, περιμένανε μια καλύτερη τύχη στον Παράδεισο...
Για τον ίδιο λόγο, επειδή δηλαδή έτσι είχανε μάθει, σεβόντουσαν και το αφεντικό τους. Πάππου προς πάππου έτσι ήτανε. Και σήμερα ακόμα στην Αγγλία υπάρχει αυτός ο σεβασμός των ανθρώπων στούς τιτλούχους, γιατί εκεί διατηρείται κάποια παράδοση... Κι επειδή είχανε και ειρήνη και ησυχία, παραδεχτήκανε, ότι έτσι έπρεπε να γίνεται και να ζούνε και δε ζητάγανε το καλύτερο... Ακριβώς όπως τα ζώα, που έχουμε στην αυλή μας...
Πότε θα πάψουμε άραγε να σκεφτόμαστε σα ζώα; Εδώ είναι η απορία, που έλεγε κι ο δανέζος πρίγκιπας ο Άμλετ...
Νίκος Τσιφόρος (*)
ΘΑ ΠΑΨΟΥΜΕ
ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ
ΣΑ ΖΩΑ;
Ένα παληότερο, αλλά πάντα επίκαιρο
κείμενο τού Νίκου Τσιφόρου
...Ως τότε, ο αγγλικός κλήρος ήτανε ασύδοτος. Οι άγγλοι ιερείς και πρωθιερείς δεν ξέρανε τίποτα από πειθαρχία και εγκράτεια. Τα πίνανε, τρέχανε με γυναίκες, κάνανε βρωμιές, παίζανε ζάρι και κανένας δεν τους ενοχλούσε.
Ο νορμανδός βασιλιάς φώναξε τον Λανφράν: «Τι θα γίνει, ρε, μ΄ αυτούς;». Πιάσανε, λοιπόν, και τούς επιβάλανε μια διαγωγή μετρημένη. Τούς απαγορεύσανε τις γυναίκες, το γάμο και αφήσανε όσους ήτανε παντρεμένοι να ΄ναι παντρεμένοι. Τούς βάλανε σε μια πειθαρχία, να μην πίνουνε, να μην παίζουνε, να μη βλαστημάνε, να φέρονται κύριοι. Και το σπουδαιότερο, θεσπίσανε, ότι μόνον από τη Ρώμη διορίζεται κανείς ιερωμένος κι όχι ν΄ αγοράζει το παπαδίστικο αξίωμα, όπως γινότανε μέχρι τότε.
Έγινε κι ένα εκκλησιαστικό συμβούλιο να λογοδοτούνε τούτοι οι ατίθασοι, και επίσης η αγγλική Εκκλησία αναγνωριζότανε από τη νορμανδική, που πάλι αναγνωριζότανε από τη Ρώμη. Δηλαδή δεν εξαρτιότανε πια παρά από τον ίδιο τον νορμανδό βασιλιά... Αμ πώς;
Όλα τούτα σημαίνουνε, ότι ο βασιλιάς πήρε όλες τις εξουσίες στα χέρια του κι έκανε ό,τι τού γουστάριζε. Κι επειδή έκανε ό,τι τού γουστάριζε, έκανε κι αδικίες. Αμα, λοιπόν, κανένας βαρόνος αδικιότανε, επαναστατούσε. Όλη η Αγγλία, λοιπόν, μοιράστηκε σε «φέουδα», σε μεγάλα τσιφλίκια, που τα είχανε οι βαρόνοι. Οι βαρόνοι παίρνανε τα χρήματα κι είχανε υποχρέωση αν γίνει πόλεμος να ενισχύσουνε το βασιλιά με ιππότες και στρατό.
Για να ΄χουνε, όμως, ιππότες, έπρεπε από τα χτήματα που παίρνανε να μοιράσουνε στους βασάλους τους κάμποσα. Να πούμε: Ένας βαρόνος έπαιρνε εκατό τσιφλίκια. Κράταγε τα σαράντα για πάρτη του, να έχει να καλοπερνάει, και τα άλλα εξήντα τα μοίραζε σε τριάντα βασάλους του. Τα χτήματα τα καλλιεργούσανε οι χωριάτες, που δίνανε στο βαρόνο ή στο βασάλο όλον τον καρπό και κρατάγανε μόνον όσον τούς χρειαζότανε για συντήρηση τους... Οι χωριάτες ήτανε ή ελεύθεροι ή σκλάβοι. Αλλά με τον καιρό, επειδή δεν μπορούσανε να πάνε πουθενά μήτε οι ελεύθεροι, καταντήσανε όλοι «δουλοπάροικοι», δηλαδή ήτανε δεμένοι με τη γη που καλλιεργούσανε κι άμα κάποιος αφέντης πούλαγε το κτήμα του, τούς πούλαγε μαζί και τούς χωριάτες του.
Το φόρο τον πληρώνανε όλοι οι ευγενείς, ανάλογα με το εισόδημα τους, στο βασιλιά. Άμα οι ευγενείς είχανε διαφορές μεταξύ τους, τις δίκαζε το Συμβούλιο των Ευγενών. Αμα είχανε οι χωριάτες, τις δίκαζε ο αφέντης τους. Στα τσιφλίκια μέσα χτίζανε πύργους και τον άρχοντα τον λέγανε λορντ, κύριο, τούς λόρδους που λέμε σήμερα. Ο λόρδος είχε και τούς τεχνίτες του. Σιδεράδες, παπουτσήδες, ράφτες, αμαξάδες κ.λπ.. Τούτοι οι τεχνίτες ήτανε παραπάνω από τούς δουλοπάροικους, αλλά κάπως σκλάβοι κι αυτοί με περισσότερα δικαιώματα. Ένας λόρδος μπορούσε:
- Να κάνει ελεύθερο το σκλάβο του.
- Να τον πουλήσει σε άλλον αφέντη.
- Να χαίρεται τις κόρες τού σκλάβου του.
- Να τον βάζει το σκλάβο να δουλεύει όπου θέλει.
- Να τον τιμωρεί όπως θέλει, ακόμα και με θάνατο.
- Να τον κάνει στρατιώτη.
Οι στρατιώτες τού άρχοντα ήτανε ακόμα πιο ελεύθεροι κι αυτοί επιστατούσανε την τάξη στα χτήματά του. Επειδή όμως μετά τον πόλεμο έγινε ειρήνη, στις πόλεις οι έμποροι, δηλαδή οι αστοί -τούς λέγανε μπουρκς-, πηγαίνανε καλά με το εμπόριο και πλουτίζανε. Δημιουργήθηκε, λοιπόν, μια άλλη τάξη ανάμεσα στούς ευγενείς και στο λαό. Οι αστοί. Και κοντά τους ήρθανε οι τεχνίτες, που κι αυτοί κάνανε περιουσίες. Μπήκανε μέσα κι οι εβραίοι, που σαν έξυπνοι έμποροι τα βολέψανε μια χαρά.
Τώρα, λοιπόν, έγινε άλλη δουλειά. Οι ευγενείς σπαταλούσανε τα λεφτά τους και μένανε από λεφτά. Πηγαίνανε να δανειστούνε από τούς εμπόρους. Οι έμποροι δίνανε λεφτά με τόκο και με υποθήκη τη γη. Αμα ο πλούσιος δεν πλήρωνε, τού παίρνανε τη γη κι έτσι βρεθήκανε οι έμποροι με γη. Κι επειδή τον τόκο τον παίρνανε οι εβραίοι, τούς βάζανε άγριο χέρι και τούς καταδιώκανε σαν αντίχριστους... Οι εβραίοι, λοιπόν, τρέχανε στο βασιλιά να ζητήσουνε προστασία: «Αμάν, μάς σφάζουνε». Ο βασιλιάς τούς προστάτευε, αλλά τούς έπαιρνε λεφτά για τούτη δω την εξυπηρέτηση... Και πλούτιζε ο βασιλιάς και κάθε φορά που χρειαζότανε λεφτά να κάνει πόλεμο ή να αντιμετωπίσει καμμιάν επανάσταση ευγενούς, τα πληρώνανε οι εβραίοι.
Δηλαδή, τη χειρότερη μοίρα την είχανε οι παραγωγοί, οι χωριάτες. Αυτοί πληρώνανε, αυτοί δουλεύανε σαν ζώα. αυτοί δεν τρώγανε, αυτοί ήτανε σκλάβοι, αυτούς αδικούσανε. Επειδή, όμως, και πριν από τον Γουλιέλμο τα ίδια τραβάγανε, δεν τούς έκανε και μεγάλη εντύπωση... Και εκτός από τούς ευγενείς, ό,τι περίσσευε το έτρωγε ο κλήρος και το παπαδαριό για να σώσει την... ψυχή τους.
Οι άνθρωποι, αμόρφωτοι και πρωτόγονοι, πιστεύανε τυφλά ό,τι τούς λέγανε και δίνανε, γιατί τυραννισμένοι στη Γη, περιμένανε μια καλύτερη τύχη στον Παράδεισο...
Για τον ίδιο λόγο, επειδή δηλαδή έτσι είχανε μάθει, σεβόντουσαν και το αφεντικό τους. Πάππου προς πάππου έτσι ήτανε. Και σήμερα ακόμα στην Αγγλία υπάρχει αυτός ο σεβασμός των ανθρώπων στούς τιτλούχους, γιατί εκεί διατηρείται κάποια παράδοση... Κι επειδή είχανε και ειρήνη και ησυχία, παραδεχτήκανε, ότι έτσι έπρεπε να γίνεται και να ζούνε και δε ζητάγανε το καλύτερο... Ακριβώς όπως τα ζώα, που έχουμε στην αυλή μας...
Πότε θα πάψουμε άραγε να σκεφτόμαστε σα ζώα; Εδώ είναι η απορία, που έλεγε κι ο δανέζος πρίγκιπας ο Άμλετ...
Νίκος Τσιφόρος (*)
Τετάρτη 11 Μαΐου 2011
Οµιλία Δασκάλου στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την 25η Μαρτίου
Aυτά τα λόγια απηύθυνα στους µαθητές µου, στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου
Σκέφτηκα να σου µιλήσω για τον Καραϊσκάκη,
Αλλά το µυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.
Σκέφτηκα να σου µιλήσω για το 21,
Αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.
Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει
Να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο µακρινό, τόσο ξένο.
Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα
Τι να λένε σε σένα; Σε εσένα που βιάζεσαι να φύγεις,
Να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.
Θα σου µιλήσω λοιπόν προσωπικά.
Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο
Και σε δεκαπέντε µέρες φεύγω για αλλού
Σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία
Ή και περισσότερα χρόνια,
Θα σου µιλήσω σταράτα
Για να σου εκφράσω δυο σκέψεις µου.
Οι µαθητές που συνάντησα µέσα στις τάξεις,
Οι µαθητές που δίδαξα φέτος
Στην συντριπτική τους πλειονότητα µε σεβάστηκαν,
Αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του µαθήµατος.
Πολλοί όµως από τους υπόλοιπους µαθητές
Δε µε σεβάστηκαν, µε προσέβαλαν κατ’ επανάληψη.
Με έργα, µε λόγια, µε ύβρεις,
Δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος
Που µε σόκαρε, που µε έβαλε σε µελαγχολικές σκέψεις.
Αυτό το φαινόµενο αποδεικνύει
Πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο,
Πως εκτός του γνωστικού ελλείµµατος
Το συγκεκριµένο σχολείο χωλαίνει δραµατικά
Και στο ηθικοπλαστικό του έργο,
Στη διαµόρφωση δηλαδή των µαθητικών ψυχών και πνευµάτων.
Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία
Είναι ευθύνη αποκλειστικά δική µας,
Των δασκάλων σας και των γονιών σας.
Δεν έχουµε κατορθώσει να σας δείξουµε
Πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι µια κόλαση,
Πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα,
Θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν,
Θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας,
Θα σας γεµίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση,
Θα σας γεράσουν πρόωρα.
Αν όµως θέλετε µια συµβουλή από ένα δάσκαλο,
Σκεφτείτε το παράδειγµα του Μακρυγιάννη,
Που έφτασε αγράµµατος µέχρι τα πενήντα σχεδόν,
Για να καταλάβει τότε πως η µόρφωση, η καλλιέργεια
Ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη.
Και κάθισε µε πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο
Και έµαθε πέντε κολλυβογράµµατα,
Για να µας πει την ιστορία του βίου του,
Το παραµύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωµιών.
Αυτό το παράδειγµα είναι για σένα το πιο κατάλληλο,
Και µπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη
Να ακολουθήσεις το δρόµο που εκείνος έδειξε,
το µονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόµο της παιδείας,
Τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.
Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από
Τον µπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Γιώργη Καραϊσκάκη.
Ήταν κι αυτός αθυρόστοµος σαν κι εσάς,
Αλλά είχε αυτό που από τα αλβανικά µάθαµε σαν µπέσα,
Ήταν πάνω απ´ όλα µπεσαλής.
Αυτό θα ‘θελα να έχετε κι εσείς.
Υπευθυνότητα, µπέσα, τσίπα.
Να αναλαµβάνετε τις ευθύνες σας,
Να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συµφέρον,
Να µισείτε το ψέµα και την ευθυνοφoßία.
Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του
Ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταµατελόπουλου,
του Νικηταρά.
Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης,
Συνέßαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του
Κι έπειτα φυλακίστηκε,
Για να χαθεί σ’ ένα στενοσόκακο του Πειραιά,
Σχεδόν τυφλωµένος, πάµπτωχος και εγκαταλειµµένος από όλους,
Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα
Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει
Από την κυβέρνηση µια πλούσια σύνταξη,
Απαντούσε πως η πατρίδα τον αµείβει πολύ καλά,
Λέγοντας ψέµατα, για να µην προσβάλει την πατρίδα του.
Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγµα του Νικηταρά.
Αλλά νοµίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα,
Μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόµο της αξιοπρέπειας,
Να προσπαθήσετε τίµια και µε αγωνιστικότητα
Για εσάς και για το µέλλον της οικογένειας που
Αύριο θα κάνετε.
Ξέρω, καταλαβαίνω, αντιλαµβάνοµαι
Πως σας προτείνω µια διαδροµή ζωής δύσκολη και απαιτητική,
Όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόµος
των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών,
της εποχής στην οποία µεγαλώνετε.
Όµως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της,
Περιµένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά
Και µε επιτυχία τη σηµαία του αγώνα
και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους
σε καλύτερες µέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.
Κι όταν βλέπω την εποχή µας
Να µαραζώνει χωµένη στην αλλοτρίωση,
Να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία,
Να µουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας,
Μόνο σε εσάς ελπίζω,
Στην ειλικρινή σας διάθεση
να αγωνιστείτε,
να αντισταθείτε,
να πολεµήσετε,
να νικήσετε.
Μη µας απογοητεύσετε.
Σκέφτηκα να σου µιλήσω για τον Καραϊσκάκη,
Αλλά το µυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.
Σκέφτηκα να σου µιλήσω για το 21,
Αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.
Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει
Να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο µακρινό, τόσο ξένο.
Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα
Τι να λένε σε σένα; Σε εσένα που βιάζεσαι να φύγεις,
Να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.
Θα σου µιλήσω λοιπόν προσωπικά.
Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο
Και σε δεκαπέντε µέρες φεύγω για αλλού
Σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία
Ή και περισσότερα χρόνια,
Θα σου µιλήσω σταράτα
Για να σου εκφράσω δυο σκέψεις µου.
Οι µαθητές που συνάντησα µέσα στις τάξεις,
Οι µαθητές που δίδαξα φέτος
Στην συντριπτική τους πλειονότητα µε σεβάστηκαν,
Αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του µαθήµατος.
Πολλοί όµως από τους υπόλοιπους µαθητές
Δε µε σεβάστηκαν, µε προσέβαλαν κατ’ επανάληψη.
Με έργα, µε λόγια, µε ύβρεις,
Δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος
Που µε σόκαρε, που µε έβαλε σε µελαγχολικές σκέψεις.
Αυτό το φαινόµενο αποδεικνύει
Πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο,
Πως εκτός του γνωστικού ελλείµµατος
Το συγκεκριµένο σχολείο χωλαίνει δραµατικά
Και στο ηθικοπλαστικό του έργο,
Στη διαµόρφωση δηλαδή των µαθητικών ψυχών και πνευµάτων.
Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία
Είναι ευθύνη αποκλειστικά δική µας,
Των δασκάλων σας και των γονιών σας.
Δεν έχουµε κατορθώσει να σας δείξουµε
Πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι µια κόλαση,
Πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα,
Θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν,
Θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας,
Θα σας γεµίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση,
Θα σας γεράσουν πρόωρα.
Αν όµως θέλετε µια συµβουλή από ένα δάσκαλο,
Σκεφτείτε το παράδειγµα του Μακρυγιάννη,
Που έφτασε αγράµµατος µέχρι τα πενήντα σχεδόν,
Για να καταλάβει τότε πως η µόρφωση, η καλλιέργεια
Ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη.
Και κάθισε µε πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο
Και έµαθε πέντε κολλυβογράµµατα,
Για να µας πει την ιστορία του βίου του,
Το παραµύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωµιών.
Αυτό το παράδειγµα είναι για σένα το πιο κατάλληλο,
Και µπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη
Να ακολουθήσεις το δρόµο που εκείνος έδειξε,
το µονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόµο της παιδείας,
Τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.
Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από
Τον µπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Γιώργη Καραϊσκάκη.
Ήταν κι αυτός αθυρόστοµος σαν κι εσάς,
Αλλά είχε αυτό που από τα αλβανικά µάθαµε σαν µπέσα,
Ήταν πάνω απ´ όλα µπεσαλής.
Αυτό θα ‘θελα να έχετε κι εσείς.
Υπευθυνότητα, µπέσα, τσίπα.
Να αναλαµβάνετε τις ευθύνες σας,
Να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συµφέρον,
Να µισείτε το ψέµα και την ευθυνοφoßία.
Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του
Ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταµατελόπουλου,
του Νικηταρά.
Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης,
Συνέßαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του
Κι έπειτα φυλακίστηκε,
Για να χαθεί σ’ ένα στενοσόκακο του Πειραιά,
Σχεδόν τυφλωµένος, πάµπτωχος και εγκαταλειµµένος από όλους,
Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα
Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει
Από την κυβέρνηση µια πλούσια σύνταξη,
Απαντούσε πως η πατρίδα τον αµείβει πολύ καλά,
Λέγοντας ψέµατα, για να µην προσβάλει την πατρίδα του.
Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγµα του Νικηταρά.
Αλλά νοµίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα,
Μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόµο της αξιοπρέπειας,
Να προσπαθήσετε τίµια και µε αγωνιστικότητα
Για εσάς και για το µέλλον της οικογένειας που
Αύριο θα κάνετε.
Ξέρω, καταλαβαίνω, αντιλαµβάνοµαι
Πως σας προτείνω µια διαδροµή ζωής δύσκολη και απαιτητική,
Όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόµος
των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών,
της εποχής στην οποία µεγαλώνετε.
Όµως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της,
Περιµένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά
Και µε επιτυχία τη σηµαία του αγώνα
και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους
σε καλύτερες µέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.
Κι όταν βλέπω την εποχή µας
Να µαραζώνει χωµένη στην αλλοτρίωση,
Να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία,
Να µουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας,
Μόνο σε εσάς ελπίζω,
Στην ειλικρινή σας διάθεση
να αγωνιστείτε,
να αντισταθείτε,
να πολεµήσετε,
να νικήσετε.
Μη µας απογοητεύσετε.
Η αποτελεσματικότητα;;; της ψυχοθεραπείας
Αναρτήθηκε από: Βελίκης Ιωάννης, Ψυχολόγος PhD, τηλ. 6932683468
Σχόλιο στη δημοσίευση «Ψυχολογία – Ψυχοθεραπεία: επιστημονική θεραπεία ή συντήρηση του συστήματος;»
http://psychanaptyxis.blogspot.com/2010/12/blog-post.html
Καλημέρα σας
Βρήκα το θάρρος να σας στείλω mail διότι στην ιστοσελίδα σας γράφετε ότι μπορεί οποιοσδήποτε να επικοινωνήσει μαζί σας, αν έχει κάτι να πει. Τυχαία βρέθηκα στην ιστοσελίδα σας και διάβασα ένα άρθρο σας περί ψυχοθεραπείας, το οποίο μου άρεσε. Το άρθρο αναφέρει κάποιες παγίδες του επαγγέλματος. Ο τίτλος είναι "θεραπεία ή συντήρηση του συστήματος"Είμαι κάτοικος Αθηνών. Είχα μακροχρόνια καταθλιπτικά συμπτώματα, πέρασα από όλες τις φάσεις και είμαι πλέον σχετικά καλά. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι είμαι απογοητευμένη από πολλούς ψυχολόγους και είμαι διατεθειμένη να σας γράψω και όλη μου την ιστορία καθώς και τις ψυχοθεραπευτικές μου εμπειρίες, αν τυχόν θέλετε να γράψετε κάποιο άρθρο ή να συγκεντρώσετε πληροφορίες. Αναρωτιέμαι γιατί αυτός ο κλάδος είναι τόσο ανεξέλεγκτος. Έχω αλλάξει τουλάχιστον τέσσερις ψυχολόγους . Με τους τρεις από αυτούς: έκανα ενάμιση έτος ψυχοθεραπεία με τον κάθε έναν και κόντεψα να τρελαθώ. Εν τέλει το μετάνιωσα που δεν είχα προτιμήσει τα χάπια στα δύσκολα. Τελικά άρχισα να διαβάζω μόνη μου άρθρα και βιβλία, ώστε να βγάλω άκρη και ηρέμησα. Εν ολίγοις οι πρώτοι δύο ψυχολόγοι ήταν επικριτικοί σε βαθμό άρρωστο...μπήκα δηλαδή εν τέλει σε εξαρτητική σχέση θύτη - θύματος εντός της ίδια της ψυχοθεραπείας. (μιλάμε για βρισιές, όχι απλά επίρριψη ευθυνών) ....Όταν ο τρίτος ψυχολόγος μου άνοιξε τα μάτια και κατάλαβα ότι αυτό δεν ήταν νορμαλ , τότε ο ίδιος έφτασε στο άλλο άκρο... μου χάιδευε τα αυτιά σε βαθμό που ακινητοποιήθηκα πλήρως και ήμουν οργισμένη σε βαθμό τρέλας με τους προηγούμενους ψυχολόγους. Αντί να μου μιλήσει για τις δικές μου ευθύνες, έβριζε ο ίδιος διαρκώς τους συναδέλφους του και εμένα συνεχώς μου έλεγε ότι δεν φταίω σε τίποτα απολύτως και να αποδέχομαι τον εαυτό μου όπως είναι κι ότι φταίνε μόνο οι άλλοι (γονείς, ψυχολόγοι, άντρες με τους οποίους είχα σχέσεις) Το αποτέλεσμα ήταν να ξεσπάω την οργή μου σε όλους τους παραπάνω και να φτάσω στο άλλο άκρο να μην αναλαμβάνω καμία ευθύνη της ζωής μου. Τελικά άρχισα να παρατηρώ ότι ανθρώπους που του ανέφερα ότι είχαν παρόμοια συμπεριφορά με εμένα, τους κατηγορούσε ενώ εμένα πάντα μου χάιδευε τα αυτιά. Ακόμα αρνούμαι να πιστέψω ότι το έκανε επίτηδες για τα λεφτά. Θέλω να πιστεύω ότι απλά είχε και ο ίδιος θυμό και ανταγωνισμό μέσα του και ότι είχε ανάγκη να εξαρτηθώ από αυτόν ή να εκτιμάω μόνο αυτόν για να νιώθει επιβεβαίωση. Όχι ότι δικαιολογώ τους προηγούμενους που ήταν υπερβολικά επικριτικοί αλλά το μεγαλύτερο κακό νιώθω ότι μου το έκανε ο τελευταίος. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΧΩ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΚΙ ΕΧΩ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΚΤΙΜΩ ΤΟΝ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΝΑ ΠΑΡΩ ΧΑΠΙΑ ΚΙ ΕΓΩ ΤΟ ΕΙΧΑ ΑΡΝΗΘΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΛΥΣΩ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ.......αν θέλετε να μου πείτε κάποια γνώμη, θα εκτιμούσα κι αν μου λέγατε αν όλα αυτά είναι συνηθισμένο η όχι. Κι αν γίνονται επίτηδες ή όχι.
Ευχαριστώ
Χαίρομαι πάρα πολύ που επικοινώνησες μαζί μου, μιας και αυτά που μου γράφεις τα γνωρίζω (μέσες άκρες) αλλά σπάνια συζητιούνται ανοιχτά.Αυτό που πέρασες έχει δύο κύριες αιτίες (ίσως να υπάρχουν κι άλλες):- την αγορά και το χρηματοπιστωτικό σύστημα της εποχής μας, που αναζητά συνεχώς πελάτες - καταναλωτές, με αποτέλεσμα κάθε προϊόν ή υπηρεσία να είναι ημιτελής, ώστε ο πελάτης να έχει ανάγκη συνεχώς την ίδια υπηρεσία εσαεί. Έτσι τα κινητά, τα αυτοκίνητα, τα έπιπλα, όλα χαλάνε μετά από ένα διάστημα ώστε να χρειάζεται να αγοράζουμε καινούργια και να κινείται η αγορά. Η ψυχοθεραπεία δεν θα μπορούσε να ξεφύγει απ αυτόν τον κανόνα, και έτσι προσανατολίζεται στο να βρίσκει - δημιουργεί πελάτες που δεν θεραπεύονται.- την κακή πρόθεση, με την έννοια ότι παίρνεις από τον άρρωστο ότι μπορείς τον καιρό που σε έχει ανάγκη, γιατί εάν γίνει καλά τον έχασες. Ή την άγνοια των ψυχοθεραπευτών, όπου οι ίδιοι είναι εντελώς ανέτοιμοι και ανεκπαίδευτοι στο να κάνουν αυτό που θα πρεπε (και κανείς δεν ενδιαφέρεται να τους ελέγξει γι αυτό)!Σου δίνω μερικά σχετικά linkshttp://psychanaptyxis.blogspot.com/2010/12/blog-post_20.html http://sites.google.com/site/yannisvelikis/katathlipse-kai-anchos-e-ypoboethese-tes-psychotherapeias-tous http://sites.google.com/site/yannisvelikis/essays/comments_psychiatry Περιμένω κι άλλα σχόλια σου, καθώς θα συνειδητοποιείς περισσότερα...
κ. Βελίκη
Θα σας στείλω τα γεγονότα πιο αναλυτικά γιατί είναι μια ολόκληρη ιστορία...μακροχρόνια..... Θα σας πω την ιστορία μου με τους ψυχολόγους κι αν σας είναι εύκολο να με διευκολύνετε να βάλω μια τάξη στο χάος γιατί έχω ακούσει διαφορετικές απόψεις.
Κάνω πολλά χρόνια ψυχοθεραπεία με διαφορετικούς ψυχολόγους αλλά μόλις πριν 4 μήνες άρχισα πραγματικά να κάνω αποτελεσματική ψυχοθεραπεία και να νιώθω πολύ καλύτερα. Ωστοσο νιωθω την αναγκη να μιλησω και στην ιστοσελιδα σας για το προβλημα μου κι οχι μονο στον ψυχοθεραπευτη μου.
Πριν πολλά χρόνια είχα την ατυχία να κάνω ομαδική ψυχοθεραπεία για 1μιση έτος σε κάποια ψυχολόγο που κυριολεκτικά μας "έβριζε¨ κι έβγαζε απωθημένα πολλά (μισογυνισμό, αυταρχικότητα, ανάγκη επιβολής, ελέγχου, επίκρισης, πίεση για πράγματα που δεν ήμασταν έτοιμοι με φοβερά υβριστικές κουβέντες).
Ευτυχώς "σώθηκα" με τη βοήθεια κάποιου ειδικού που μου εξήγησε για ποιούς λόγους είχα εξάρτηση από μια τέτοια γυναίκα και δεν καταλάβαινα από την αρχή ότι με έβλαπτε( ειχε να κανει με την μανα μου και την εξουσια). Καπάκι εκανα δυο χρόνια περίπου ατομική ψυχοθεραπεία με κάποια γυναίκα που ενώ αρχικά δεν έμοιαζε με την προηγούμενη (τουλαχιστον οχι τοσο ωστε να καταλαβω το προβλημα), συντομα αρχισε να χανει τον ελεγχο μαζι μου. Εφτασε να μου πει "χεσε μας" με πολλη οργη, "ποια νομιζεις οτι εισαι", ¨"αυτο που ακους, τι εχεις να πεις τωρα,ε?" επισης ειρωνευοταν συχνα, δεν ακουγε τα συναισθηματα μου, ηταν απορριπτικη και μου εριξε και ευθυνες οτι "ειμαι η μονη εκει μεσα που δεν εχω προοδο γιατι δεν την ακουω" (δεν αμφιβαλλω οτι ειμαι δυσκολη και αντιδραστικη περιπτωση αλλα αμφιβαλλω αν οι ψυχολογοι δικαιολογουνται να μου φερονται ετσι, οπως κι αν ειμαι εγω!) Η ιδια ψυχολογος εκανε μια συγχρονη μεθοδο ψυχοθεραπειας κατα την οποια, λεει, συζηταμε μονο για το παρον, οχι τα βαθυτερα θεματα του παρελθοντος μεχρι να παρουμε δυναμη, λεει, να λυσουμε τα βαθυτερα. Λοιπον, οσο ημουν εκει (2 ετη) ΠΟΤΕ δεν μιλησαμε για την αθλια σχεση με τους γονεις μου, για τη σχεση των γονιων μου μεταξυ τους, για τα βιωματα της παιδικης ηλικιας και για τα φοιτητικα μου χρονια που ηταν κολαση. Δεν ανοιγα τα θεματα γιατι ενιωθα οτι αυτη θα τα ανοιγε οταν θα χρειαζοταν. Τοτε πιστευα οτι αυτη ειναι νορμαλ μεθοδος.να μιλαμε μονο για το ΤΩΡΑ. Η σχεση μας αρχισε να ειναι προβληματικη, κατα τα παραπανω, οταν αρνιομουν να συνεχισω σχεση με ενα ατομο που δεν με ελκυε καθολου. ΔΗΛΑΔΗ ΟΤΑΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΚΟΥΣΑ! Με κατεκρινε ανοιχτα οτι δεν την ακουω και κανω ο,τι θελω κι ετσι δεν θα γινω καλα. Συγκεκριμενα ηθελε να κανω οπωσδηποτε σεξ γιατι λεει ειναι το παν και δεν εχει σημασια αν σε ελκυει καποιος η οχι, το σεξ γινεται και ειναι θεμα υγειας και η ιδια το ξερει απο πρωτο χερι γιατι εχει κανει και σπουδες σεξολογιας. Ειχε γενικα μανια με τη συχνοτητα, την ποιοτητα του σεξ κλπ και ποτε δεν μιλησε σε εμενα για αγαπη, για ερωτα, για ουσιαστικες σχεσεις.,για γονεις. Δεν ανελυε βαθυτερα θεματα οπως γονεις,ενοχες, αυτοκαταστροφη κλπ. Μιλουσαμε για επαγγελματικα ,για σεξ και επιφανειακα περι αυτοπεποιθησης και περι ανικανοποιητου. Ηταν κατευθυντικη πολυ. Ολο αυτο που κανει ,λεει, ειναι η συστημικη θεραπεια.Τους τελευταιους μηνες η ιδια με εβαλε σε ομαδα οπου ερωτευτηκα τον ψυχοθεραπευτη συνεργατη της και εφυγα απο την ομαδα τρομαγμενη χωρις αυτος να ξερει τιποτα. Πηγα ατομικα να μιλησω σ αυτην για το θεμα και με αντιμετωπισε σαν να μιλουσα κινεζικα. Πληρης απαξιωση. Να μην σας τα πολυλογω, σωθηκα και απο αυτην με τον ιδιο τροπο οπως απο την προηγουμενη.μεσω του ιδιου ειδικου που μου ειχε εξηγησει τοτε για την πρωτη ψυχολογο οτι ειχα πεσει θυμα. που τελικα ο ειδικος αυτος με ανελαβε αναγκαστικα παρα την μεγαλη αποσταση( (φοβομουν μηπως ξαναμπλεξω! κι αποφασισα να κανω τηλεφωνικα ραντεβου με αυτον). Ελα ομως που μου εγινε εμμονη εκεινος ο αντρας ψυχοθεραπευτης απο την ομαδα της 2ης ψυχολογου και ενω εχει περασει ενας χρονος απο τοτε και δεν ξεκολλαω παρολο που τωρα ειμαι σε πολυ καλα χερια ψυχοθεραπευτικα, εστω στην αρχη ακομα αλλα σε καλα χερια. Τα αναλυω βεβαια περι ερωτικης μεταβιβασης με τον νυν ψυχολογο μου αλλα η εμμονη δε φευγει. Νιωθω οτι θα εφευγε μονο αν μιλουσα λιγο με το ιδιο το προσωπο που εχω εμμονη!Το προβλημα ειναι το εξης. Ενω ο ανθρωπος αυτος ηταν πολυ καλος και χαμογελαστος μαζι μου και πολυ καλος επαγγελματιας, πηγα 2 φορες να του δωσω ερωτικο γραμμα (οχι προσδωκωντας κατι), τη δευτερη του ζητησα και μια μονο συνεδρια μηπως λυσω το θεμα, και με αντιμετωπισε λες και ημουν η τρελλη που θα του εκανε κακο, τον κηνυγουσα στο δρομο σε καποια φαση να του μιλησω.Μιλησαμε λιγο, μου ειπε περι δεοντολογιας στα γρηγορα και με απεφευγε λεγοντας, ΄΄ειμαι παντρεμενος,δεν θελω να κανω κακο στην οικογενεια μου, θελω να ειμαι ενταξει,κλπ κλπ» Σαν να φοβοταν μην τον πουν αντοδεοντολογο. Ενιωσα σαν πρεζακι που τον ενοχλουσα και φυσικα αρνιοταν και το γραμμα και τη συνεδρια. (την πρωτη φορα το πρωτο γραμμα το ειχε παρει γιατι τον αιφνιδιασα μαλλον, δεν ηξερε το περιεχομενο, δεν προλαβε και να αντιδρασει, εφυγα κι εγω αμεσως). Αυτα εγιναν στην εισοδο της πολυκατοικιας που δουλευαν αυτοι οι 2 συνεργατες, δεν μπηκα μεσα για να αποφυγω την πρωην ψυχοθεραπευτρια μου.Αν μπορειτε σχολιαστε μου τουλαχιστον το τελευταιο που με καιει: 1)γιατι οχι μια συνεδρια ? δεν θα βοηθουσε λιγο? 2) γιατι θα ηταν τοσο φοβερο να παρει και το δευτερο γραμμα αφου ειχε παρει και το πρωτο? 3)γιατι ενας τοσο καλος μαζι μου ψυχολογος στην ομαδα, μου φερθηκε λες και ειμαι «ο σχιζοφρενης δολοφονος με το πριονι που θα του εκανα κακο»??? Γιατι τοσος φοβος?? Τι ειναι πιο δεοντολογικο? να με αποφευγει τοσο ασχημα η να κανει συνεδρια μαζι μου μια φορα παρολο που ειμαι ερωτευμενη?4) μονο σε εμενα συμβαινει να μπλεκω με τετοιου ειδους γυναικες ψυχολογους? Είναι σύνηθες? Υπάρχουν πολλες τέτοιες? Οι υπολοιποι τις καταλαβαινουν αμεσως ή γενικά παραπλανούν τον πιο πολυ κόσμο με την υπερβολοκή τους αυτοπεποιθηση?? Συγγνωμη για την οργη μου απεναντι στον επαγγελματικο σας κλαδο αλλα ειχα κοντεψει να τρελαθω με αυτες τις ιστοριες. Δεν καταλαβαινω πια τι ειναι οντως αντιδεοντολογικο.
Απλα εχω κι ενα πεμπτο ερωτημα, αν θελετε να μου απαντησετε: 5) Αυτη η συστημικη θεραπεια οντως συνισταται σε επιφανειακη μονο αναλυση του τωρα χωρις αναλυση παιδικης ηλικιας και σχεσεω με γονεις? ειναι δυνατον να εχει αποτελεσμα κατι τετοιο ?απλα και μονο ακολουθωντας τις οδηγιες του ψυχολογου που κανει mind coaching οπως χαρακτηριστικα μου ανεφερε αυτη η δευτερη κατα σειρα ψυχολογος? δηλαδη κατευθυνση συμπεριφορας χωρις αναλυση παρελθοντος και σε περιπτωση που δεν ακολουθω τις οδηγιες ηταν λογικη η επικριτικη αντιδραση της ? υπαρχει μεθοδος ψυχοθεραπειας αναγνωρισμενη η οποια θεωρει οτι θεραπεια = σεξ με συγκεκριμενη συχνοτητα και ανεξαρτητως ελξης και συναισθηματων ? ειναι επιτρεπτη η κουβεντα "ΧΕΣΕ ΜΑΣ" απο μια ψυχολογο που ακολουθει τετοια μεθοδο? ειναι αντιμεταβιβαση αποδεκτη αυτο???? πειτε μου σας παρακαλω αν κανω λαθος εκτιμησεις. ποια ειναι η δικη σας αποψη ? ολο αυτο λεγεται συστημικη ψυχοθεραπεια η ειναι προκαλυμμα προσωπικων απωθημενων της ψυχολογου να κατευθυνει, να επικρινει, να μιλαει για σεξ καθως και αδυναμιων της να αναλυει βαθυτερα θεματα? Σε περιπτωση που εχω δικιο, πιστευετε οτι θα βρω τον μπελα μου αν απευθυνθω στο συλλογο ψυχολογων και στην επιτροπη δεοντολογιας απλα για εκθεση των παραπονων μου κι οχι για καταγγελια?? εχω αυτο το δικαιωμα χωρις αποδειξεις η θα κατηγορηθω για δυσφημιση και θα μεινω απροστατευτη απο το συλλογο σας????Αλλά αυτό το μέρος το είχα γράψει προτού αρχίσω να αμφισβητώ και τον τελευταίο κατά σειρά ψυχολόγο μου... για τον οποίο δεν εχω καταλήξει 100% αν το έκανε επίτηδες ή από άγνοια ή από προσωπικό του άλυτο θέμα ή από ανταγωνισμό για συναδέλφους του. Σε γενικές γραμμές ήταν υπερβολικά επιεικής γιατί ήθελε να απενοχοποιήσει το άρρωστο ανήλικο κομμάτι μου. Ωστόσο, όπως σας εξήγησα, έφτασε στο άλλο άκρο, κατά τη γνώμη μου. Νιώθω τελικά ότι οι ψυχολόγοι χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες : Αυτούς που μένουν στην απενοχοποίηση και δεν συνεχίζουν στην διαδικασία ωρίμανσης κι ανάληψης ευθύνης εκ μέρους του "κακομαθημένου - καθηλωμένου στην παιδική ηλικία" πελάτη. Και αυτούς που δεν κάνουν καθόλου απενοχοποίηση και μόνο κατηγορούν και επικρίνουν με κακία, με αποτέλεσμα το "ανήλικο - άρρωστο" κομμάτι να κάνει αντίσταση και να παραμένει καθηλωμένο για να το αποδεχτούν και να το συγχωρέσουν που είναι "κακομαθημένο". Τουλάχιστον αυτές τις δύο κατηγορίες έχω συναντήσει εγώ. Έλεος! Κανείς δεν βρίσκει τη χρυσή τομή;;; Το ενδιάμεσο;; Γιατί τέτοιες αποκλίσεις και γιατί oi σημερινοί ψυχολόγοι "ακουμπούν" μόνο τα άκρα; Μήπως για να μας κρατούν σε εξάρτηση με τον έναν ή τον άλλον τρόπο; Δεν μπορούν να μας πουν "αλήθειες" χωρίς "χάιδεμα αυτιών" με τρόπο ευγενικό, μη επικριτικό, ώστε να μην παρερμηνεύσουμε; Δεν μπορούν να μας απενοχοποιούν αλλά παράλληλα να θέτουν και όρια, ώστε να αναλάβουμε και τις δικές μας ευθύνες χωρίς υπέρμετρη ενοχή; Μια χρυσή τομή είναι. Τόσο δύσκολο είναι να την βρούνε; (εκτός αν δεν την βρίσκουν επίτηδες).
Σχόλιο στη δημοσίευση «Ψυχολογία – Ψυχοθεραπεία: επιστημονική θεραπεία ή συντήρηση του συστήματος;»
http://psychanaptyxis.blogspot.com/2010/12/blog-post.html
Καλημέρα σας
Βρήκα το θάρρος να σας στείλω mail διότι στην ιστοσελίδα σας γράφετε ότι μπορεί οποιοσδήποτε να επικοινωνήσει μαζί σας, αν έχει κάτι να πει. Τυχαία βρέθηκα στην ιστοσελίδα σας και διάβασα ένα άρθρο σας περί ψυχοθεραπείας, το οποίο μου άρεσε. Το άρθρο αναφέρει κάποιες παγίδες του επαγγέλματος. Ο τίτλος είναι "θεραπεία ή συντήρηση του συστήματος"Είμαι κάτοικος Αθηνών. Είχα μακροχρόνια καταθλιπτικά συμπτώματα, πέρασα από όλες τις φάσεις και είμαι πλέον σχετικά καλά. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι είμαι απογοητευμένη από πολλούς ψυχολόγους και είμαι διατεθειμένη να σας γράψω και όλη μου την ιστορία καθώς και τις ψυχοθεραπευτικές μου εμπειρίες, αν τυχόν θέλετε να γράψετε κάποιο άρθρο ή να συγκεντρώσετε πληροφορίες. Αναρωτιέμαι γιατί αυτός ο κλάδος είναι τόσο ανεξέλεγκτος. Έχω αλλάξει τουλάχιστον τέσσερις ψυχολόγους . Με τους τρεις από αυτούς: έκανα ενάμιση έτος ψυχοθεραπεία με τον κάθε έναν και κόντεψα να τρελαθώ. Εν τέλει το μετάνιωσα που δεν είχα προτιμήσει τα χάπια στα δύσκολα. Τελικά άρχισα να διαβάζω μόνη μου άρθρα και βιβλία, ώστε να βγάλω άκρη και ηρέμησα. Εν ολίγοις οι πρώτοι δύο ψυχολόγοι ήταν επικριτικοί σε βαθμό άρρωστο...μπήκα δηλαδή εν τέλει σε εξαρτητική σχέση θύτη - θύματος εντός της ίδια της ψυχοθεραπείας. (μιλάμε για βρισιές, όχι απλά επίρριψη ευθυνών) ....Όταν ο τρίτος ψυχολόγος μου άνοιξε τα μάτια και κατάλαβα ότι αυτό δεν ήταν νορμαλ , τότε ο ίδιος έφτασε στο άλλο άκρο... μου χάιδευε τα αυτιά σε βαθμό που ακινητοποιήθηκα πλήρως και ήμουν οργισμένη σε βαθμό τρέλας με τους προηγούμενους ψυχολόγους. Αντί να μου μιλήσει για τις δικές μου ευθύνες, έβριζε ο ίδιος διαρκώς τους συναδέλφους του και εμένα συνεχώς μου έλεγε ότι δεν φταίω σε τίποτα απολύτως και να αποδέχομαι τον εαυτό μου όπως είναι κι ότι φταίνε μόνο οι άλλοι (γονείς, ψυχολόγοι, άντρες με τους οποίους είχα σχέσεις) Το αποτέλεσμα ήταν να ξεσπάω την οργή μου σε όλους τους παραπάνω και να φτάσω στο άλλο άκρο να μην αναλαμβάνω καμία ευθύνη της ζωής μου. Τελικά άρχισα να παρατηρώ ότι ανθρώπους που του ανέφερα ότι είχαν παρόμοια συμπεριφορά με εμένα, τους κατηγορούσε ενώ εμένα πάντα μου χάιδευε τα αυτιά. Ακόμα αρνούμαι να πιστέψω ότι το έκανε επίτηδες για τα λεφτά. Θέλω να πιστεύω ότι απλά είχε και ο ίδιος θυμό και ανταγωνισμό μέσα του και ότι είχε ανάγκη να εξαρτηθώ από αυτόν ή να εκτιμάω μόνο αυτόν για να νιώθει επιβεβαίωση. Όχι ότι δικαιολογώ τους προηγούμενους που ήταν υπερβολικά επικριτικοί αλλά το μεγαλύτερο κακό νιώθω ότι μου το έκανε ο τελευταίος. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΧΩ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΚΙ ΕΧΩ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΚΤΙΜΩ ΤΟΝ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΝΑ ΠΑΡΩ ΧΑΠΙΑ ΚΙ ΕΓΩ ΤΟ ΕΙΧΑ ΑΡΝΗΘΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΛΥΣΩ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ.......αν θέλετε να μου πείτε κάποια γνώμη, θα εκτιμούσα κι αν μου λέγατε αν όλα αυτά είναι συνηθισμένο η όχι. Κι αν γίνονται επίτηδες ή όχι.
Ευχαριστώ
Χαίρομαι πάρα πολύ που επικοινώνησες μαζί μου, μιας και αυτά που μου γράφεις τα γνωρίζω (μέσες άκρες) αλλά σπάνια συζητιούνται ανοιχτά.Αυτό που πέρασες έχει δύο κύριες αιτίες (ίσως να υπάρχουν κι άλλες):- την αγορά και το χρηματοπιστωτικό σύστημα της εποχής μας, που αναζητά συνεχώς πελάτες - καταναλωτές, με αποτέλεσμα κάθε προϊόν ή υπηρεσία να είναι ημιτελής, ώστε ο πελάτης να έχει ανάγκη συνεχώς την ίδια υπηρεσία εσαεί. Έτσι τα κινητά, τα αυτοκίνητα, τα έπιπλα, όλα χαλάνε μετά από ένα διάστημα ώστε να χρειάζεται να αγοράζουμε καινούργια και να κινείται η αγορά. Η ψυχοθεραπεία δεν θα μπορούσε να ξεφύγει απ αυτόν τον κανόνα, και έτσι προσανατολίζεται στο να βρίσκει - δημιουργεί πελάτες που δεν θεραπεύονται.- την κακή πρόθεση, με την έννοια ότι παίρνεις από τον άρρωστο ότι μπορείς τον καιρό που σε έχει ανάγκη, γιατί εάν γίνει καλά τον έχασες. Ή την άγνοια των ψυχοθεραπευτών, όπου οι ίδιοι είναι εντελώς ανέτοιμοι και ανεκπαίδευτοι στο να κάνουν αυτό που θα πρεπε (και κανείς δεν ενδιαφέρεται να τους ελέγξει γι αυτό)!Σου δίνω μερικά σχετικά linkshttp://psychanaptyxis.blogspot.com/2010/12/blog-post_20.html http://sites.google.com/site/yannisvelikis/katathlipse-kai-anchos-e-ypoboethese-tes-psychotherapeias-tous http://sites.google.com/site/yannisvelikis/essays/comments_psychiatry Περιμένω κι άλλα σχόλια σου, καθώς θα συνειδητοποιείς περισσότερα...
κ. Βελίκη
Θα σας στείλω τα γεγονότα πιο αναλυτικά γιατί είναι μια ολόκληρη ιστορία...μακροχρόνια..... Θα σας πω την ιστορία μου με τους ψυχολόγους κι αν σας είναι εύκολο να με διευκολύνετε να βάλω μια τάξη στο χάος γιατί έχω ακούσει διαφορετικές απόψεις.
Κάνω πολλά χρόνια ψυχοθεραπεία με διαφορετικούς ψυχολόγους αλλά μόλις πριν 4 μήνες άρχισα πραγματικά να κάνω αποτελεσματική ψυχοθεραπεία και να νιώθω πολύ καλύτερα. Ωστοσο νιωθω την αναγκη να μιλησω και στην ιστοσελιδα σας για το προβλημα μου κι οχι μονο στον ψυχοθεραπευτη μου.
Πριν πολλά χρόνια είχα την ατυχία να κάνω ομαδική ψυχοθεραπεία για 1μιση έτος σε κάποια ψυχολόγο που κυριολεκτικά μας "έβριζε¨ κι έβγαζε απωθημένα πολλά (μισογυνισμό, αυταρχικότητα, ανάγκη επιβολής, ελέγχου, επίκρισης, πίεση για πράγματα που δεν ήμασταν έτοιμοι με φοβερά υβριστικές κουβέντες).
Ευτυχώς "σώθηκα" με τη βοήθεια κάποιου ειδικού που μου εξήγησε για ποιούς λόγους είχα εξάρτηση από μια τέτοια γυναίκα και δεν καταλάβαινα από την αρχή ότι με έβλαπτε( ειχε να κανει με την μανα μου και την εξουσια). Καπάκι εκανα δυο χρόνια περίπου ατομική ψυχοθεραπεία με κάποια γυναίκα που ενώ αρχικά δεν έμοιαζε με την προηγούμενη (τουλαχιστον οχι τοσο ωστε να καταλαβω το προβλημα), συντομα αρχισε να χανει τον ελεγχο μαζι μου. Εφτασε να μου πει "χεσε μας" με πολλη οργη, "ποια νομιζεις οτι εισαι", ¨"αυτο που ακους, τι εχεις να πεις τωρα,ε?" επισης ειρωνευοταν συχνα, δεν ακουγε τα συναισθηματα μου, ηταν απορριπτικη και μου εριξε και ευθυνες οτι "ειμαι η μονη εκει μεσα που δεν εχω προοδο γιατι δεν την ακουω" (δεν αμφιβαλλω οτι ειμαι δυσκολη και αντιδραστικη περιπτωση αλλα αμφιβαλλω αν οι ψυχολογοι δικαιολογουνται να μου φερονται ετσι, οπως κι αν ειμαι εγω!) Η ιδια ψυχολογος εκανε μια συγχρονη μεθοδο ψυχοθεραπειας κατα την οποια, λεει, συζηταμε μονο για το παρον, οχι τα βαθυτερα θεματα του παρελθοντος μεχρι να παρουμε δυναμη, λεει, να λυσουμε τα βαθυτερα. Λοιπον, οσο ημουν εκει (2 ετη) ΠΟΤΕ δεν μιλησαμε για την αθλια σχεση με τους γονεις μου, για τη σχεση των γονιων μου μεταξυ τους, για τα βιωματα της παιδικης ηλικιας και για τα φοιτητικα μου χρονια που ηταν κολαση. Δεν ανοιγα τα θεματα γιατι ενιωθα οτι αυτη θα τα ανοιγε οταν θα χρειαζοταν. Τοτε πιστευα οτι αυτη ειναι νορμαλ μεθοδος.να μιλαμε μονο για το ΤΩΡΑ. Η σχεση μας αρχισε να ειναι προβληματικη, κατα τα παραπανω, οταν αρνιομουν να συνεχισω σχεση με ενα ατομο που δεν με ελκυε καθολου. ΔΗΛΑΔΗ ΟΤΑΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΚΟΥΣΑ! Με κατεκρινε ανοιχτα οτι δεν την ακουω και κανω ο,τι θελω κι ετσι δεν θα γινω καλα. Συγκεκριμενα ηθελε να κανω οπωσδηποτε σεξ γιατι λεει ειναι το παν και δεν εχει σημασια αν σε ελκυει καποιος η οχι, το σεξ γινεται και ειναι θεμα υγειας και η ιδια το ξερει απο πρωτο χερι γιατι εχει κανει και σπουδες σεξολογιας. Ειχε γενικα μανια με τη συχνοτητα, την ποιοτητα του σεξ κλπ και ποτε δεν μιλησε σε εμενα για αγαπη, για ερωτα, για ουσιαστικες σχεσεις.,για γονεις. Δεν ανελυε βαθυτερα θεματα οπως γονεις,ενοχες, αυτοκαταστροφη κλπ. Μιλουσαμε για επαγγελματικα ,για σεξ και επιφανειακα περι αυτοπεποιθησης και περι ανικανοποιητου. Ηταν κατευθυντικη πολυ. Ολο αυτο που κανει ,λεει, ειναι η συστημικη θεραπεια.Τους τελευταιους μηνες η ιδια με εβαλε σε ομαδα οπου ερωτευτηκα τον ψυχοθεραπευτη συνεργατη της και εφυγα απο την ομαδα τρομαγμενη χωρις αυτος να ξερει τιποτα. Πηγα ατομικα να μιλησω σ αυτην για το θεμα και με αντιμετωπισε σαν να μιλουσα κινεζικα. Πληρης απαξιωση. Να μην σας τα πολυλογω, σωθηκα και απο αυτην με τον ιδιο τροπο οπως απο την προηγουμενη.μεσω του ιδιου ειδικου που μου ειχε εξηγησει τοτε για την πρωτη ψυχολογο οτι ειχα πεσει θυμα. που τελικα ο ειδικος αυτος με ανελαβε αναγκαστικα παρα την μεγαλη αποσταση( (φοβομουν μηπως ξαναμπλεξω! κι αποφασισα να κανω τηλεφωνικα ραντεβου με αυτον). Ελα ομως που μου εγινε εμμονη εκεινος ο αντρας ψυχοθεραπευτης απο την ομαδα της 2ης ψυχολογου και ενω εχει περασει ενας χρονος απο τοτε και δεν ξεκολλαω παρολο που τωρα ειμαι σε πολυ καλα χερια ψυχοθεραπευτικα, εστω στην αρχη ακομα αλλα σε καλα χερια. Τα αναλυω βεβαια περι ερωτικης μεταβιβασης με τον νυν ψυχολογο μου αλλα η εμμονη δε φευγει. Νιωθω οτι θα εφευγε μονο αν μιλουσα λιγο με το ιδιο το προσωπο που εχω εμμονη!Το προβλημα ειναι το εξης. Ενω ο ανθρωπος αυτος ηταν πολυ καλος και χαμογελαστος μαζι μου και πολυ καλος επαγγελματιας, πηγα 2 φορες να του δωσω ερωτικο γραμμα (οχι προσδωκωντας κατι), τη δευτερη του ζητησα και μια μονο συνεδρια μηπως λυσω το θεμα, και με αντιμετωπισε λες και ημουν η τρελλη που θα του εκανε κακο, τον κηνυγουσα στο δρομο σε καποια φαση να του μιλησω.Μιλησαμε λιγο, μου ειπε περι δεοντολογιας στα γρηγορα και με απεφευγε λεγοντας, ΄΄ειμαι παντρεμενος,δεν θελω να κανω κακο στην οικογενεια μου, θελω να ειμαι ενταξει,κλπ κλπ» Σαν να φοβοταν μην τον πουν αντοδεοντολογο. Ενιωσα σαν πρεζακι που τον ενοχλουσα και φυσικα αρνιοταν και το γραμμα και τη συνεδρια. (την πρωτη φορα το πρωτο γραμμα το ειχε παρει γιατι τον αιφνιδιασα μαλλον, δεν ηξερε το περιεχομενο, δεν προλαβε και να αντιδρασει, εφυγα κι εγω αμεσως). Αυτα εγιναν στην εισοδο της πολυκατοικιας που δουλευαν αυτοι οι 2 συνεργατες, δεν μπηκα μεσα για να αποφυγω την πρωην ψυχοθεραπευτρια μου.Αν μπορειτε σχολιαστε μου τουλαχιστον το τελευταιο που με καιει: 1)γιατι οχι μια συνεδρια ? δεν θα βοηθουσε λιγο? 2) γιατι θα ηταν τοσο φοβερο να παρει και το δευτερο γραμμα αφου ειχε παρει και το πρωτο? 3)γιατι ενας τοσο καλος μαζι μου ψυχολογος στην ομαδα, μου φερθηκε λες και ειμαι «ο σχιζοφρενης δολοφονος με το πριονι που θα του εκανα κακο»??? Γιατι τοσος φοβος?? Τι ειναι πιο δεοντολογικο? να με αποφευγει τοσο ασχημα η να κανει συνεδρια μαζι μου μια φορα παρολο που ειμαι ερωτευμενη?4) μονο σε εμενα συμβαινει να μπλεκω με τετοιου ειδους γυναικες ψυχολογους? Είναι σύνηθες? Υπάρχουν πολλες τέτοιες? Οι υπολοιποι τις καταλαβαινουν αμεσως ή γενικά παραπλανούν τον πιο πολυ κόσμο με την υπερβολοκή τους αυτοπεποιθηση?? Συγγνωμη για την οργη μου απεναντι στον επαγγελματικο σας κλαδο αλλα ειχα κοντεψει να τρελαθω με αυτες τις ιστοριες. Δεν καταλαβαινω πια τι ειναι οντως αντιδεοντολογικο.
Απλα εχω κι ενα πεμπτο ερωτημα, αν θελετε να μου απαντησετε: 5) Αυτη η συστημικη θεραπεια οντως συνισταται σε επιφανειακη μονο αναλυση του τωρα χωρις αναλυση παιδικης ηλικιας και σχεσεω με γονεις? ειναι δυνατον να εχει αποτελεσμα κατι τετοιο ?απλα και μονο ακολουθωντας τις οδηγιες του ψυχολογου που κανει mind coaching οπως χαρακτηριστικα μου ανεφερε αυτη η δευτερη κατα σειρα ψυχολογος? δηλαδη κατευθυνση συμπεριφορας χωρις αναλυση παρελθοντος και σε περιπτωση που δεν ακολουθω τις οδηγιες ηταν λογικη η επικριτικη αντιδραση της ? υπαρχει μεθοδος ψυχοθεραπειας αναγνωρισμενη η οποια θεωρει οτι θεραπεια = σεξ με συγκεκριμενη συχνοτητα και ανεξαρτητως ελξης και συναισθηματων ? ειναι επιτρεπτη η κουβεντα "ΧΕΣΕ ΜΑΣ" απο μια ψυχολογο που ακολουθει τετοια μεθοδο? ειναι αντιμεταβιβαση αποδεκτη αυτο???? πειτε μου σας παρακαλω αν κανω λαθος εκτιμησεις. ποια ειναι η δικη σας αποψη ? ολο αυτο λεγεται συστημικη ψυχοθεραπεια η ειναι προκαλυμμα προσωπικων απωθημενων της ψυχολογου να κατευθυνει, να επικρινει, να μιλαει για σεξ καθως και αδυναμιων της να αναλυει βαθυτερα θεματα? Σε περιπτωση που εχω δικιο, πιστευετε οτι θα βρω τον μπελα μου αν απευθυνθω στο συλλογο ψυχολογων και στην επιτροπη δεοντολογιας απλα για εκθεση των παραπονων μου κι οχι για καταγγελια?? εχω αυτο το δικαιωμα χωρις αποδειξεις η θα κατηγορηθω για δυσφημιση και θα μεινω απροστατευτη απο το συλλογο σας????Αλλά αυτό το μέρος το είχα γράψει προτού αρχίσω να αμφισβητώ και τον τελευταίο κατά σειρά ψυχολόγο μου... για τον οποίο δεν εχω καταλήξει 100% αν το έκανε επίτηδες ή από άγνοια ή από προσωπικό του άλυτο θέμα ή από ανταγωνισμό για συναδέλφους του. Σε γενικές γραμμές ήταν υπερβολικά επιεικής γιατί ήθελε να απενοχοποιήσει το άρρωστο ανήλικο κομμάτι μου. Ωστόσο, όπως σας εξήγησα, έφτασε στο άλλο άκρο, κατά τη γνώμη μου. Νιώθω τελικά ότι οι ψυχολόγοι χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες : Αυτούς που μένουν στην απενοχοποίηση και δεν συνεχίζουν στην διαδικασία ωρίμανσης κι ανάληψης ευθύνης εκ μέρους του "κακομαθημένου - καθηλωμένου στην παιδική ηλικία" πελάτη. Και αυτούς που δεν κάνουν καθόλου απενοχοποίηση και μόνο κατηγορούν και επικρίνουν με κακία, με αποτέλεσμα το "ανήλικο - άρρωστο" κομμάτι να κάνει αντίσταση και να παραμένει καθηλωμένο για να το αποδεχτούν και να το συγχωρέσουν που είναι "κακομαθημένο". Τουλάχιστον αυτές τις δύο κατηγορίες έχω συναντήσει εγώ. Έλεος! Κανείς δεν βρίσκει τη χρυσή τομή;;; Το ενδιάμεσο;; Γιατί τέτοιες αποκλίσεις και γιατί oi σημερινοί ψυχολόγοι "ακουμπούν" μόνο τα άκρα; Μήπως για να μας κρατούν σε εξάρτηση με τον έναν ή τον άλλον τρόπο; Δεν μπορούν να μας πουν "αλήθειες" χωρίς "χάιδεμα αυτιών" με τρόπο ευγενικό, μη επικριτικό, ώστε να μην παρερμηνεύσουμε; Δεν μπορούν να μας απενοχοποιούν αλλά παράλληλα να θέτουν και όρια, ώστε να αναλάβουμε και τις δικές μας ευθύνες χωρίς υπέρμετρη ενοχή; Μια χρυσή τομή είναι. Τόσο δύσκολο είναι να την βρούνε; (εκτός αν δεν την βρίσκουν επίτηδες).
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)