Αναρτήθηκε από: Βελίκης Ιωάννης, Ψυχολόγος PhD, τηλ. 6932683468
του Γιάννη Βελίκη
Σε προηγμένες χώρες όπως οι Η.Π.Α., μία στις τρεις γυναίκες κακοποιείται σωματικά. Ενδεχομένως κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην Ευρώπη, ενώ όσον αφορά στην Ελλάδα το επίσημο ποσοστό των γυναικών που κακοποιούνται είναι πολύ μικρό. Είναι ωστόσο σίγουρο ότι ο αριθμός των θυμάτων της συζυγικής είναι πολύ μεγαλύτερος, χωρίς όμως ποτέ να δημοσιοποιείται.
Αυτό που προκαλεί εύλογες απορίες είναι, όχι μόνο γιατί αυτή η κατάφορη παραβίαση όλων των ατομικών δικαιωμάτων (ξυλοδαρμός, ταπείνωση, εξευτελισμός, εξαναγκασμός σε πειθήνια υπακοή σε αφέντη κ.α.) δεν καταγγέλλεται, αλλά πολύ περισσότερο γιατί γίνεται επιτρεπτή να ξανασυμβεί. Γιατί, με άλλα λόγια, ενώ το θύμα έχει απτές αποδείξεις στο σώμα της ότι ο σύντροφος (που θα ‘πρεπε να την αγαπά και να τη φροντίζει) την χτύπησε απάνθρωπα, και πολλές φορές επανειλημένα, τον ξαναδέχεται όταν αυτός ζητήσει συγνώμη και ρισκάρει να την ξαναχτυπήσει όταν αυτός το επιθυμήσει.
Το ζήτημα είναι περίπλοκο, αλλά η βασική του ουσία είναι ότι οι γυναίκες αυτές εμπιστεύονται όποιον φαίνεται να ζητάει πραγματικά συγνώμη. Άλλωστε αυτή είναι και μία από τις κεντρικές θέσεις της ορθόδοξης χριστιανοσύνης: ανεξάρτητα από τα εγκλήματα του, ένας άνθρωπος όταν ζητάει ειλικρινά συγνώμη…συγχωρείται! Ο άσωτος υιός ξαναγυρίζει στον πατέρα του, η Μαγδαληνή αποποιείται την πορνεία, και ο ληστής στο Σταυρό θα πάρει εισητήριο για τον Παράδεισο.
Οπωσδήποτε οι γυναίκες που κακοποιούνται εκδηλώνουν, σύμφωνα με τις έρευνες, φοβικά, εξαρτητικά και καταθλιπτικά στοιχεία. Επίσης είναι ανώριμες προσωπικότητες και με μικρό ή ανύπαρκτο κοινωνικό κύρος και φήμη (αν και η Μπόνι Τάυλερ στη βιογραφία της αναφέρει την κακοποίηση από τον άντρα της, παρά το γεγονός ότι ήταν διάσημη).
Ωστόσο, γυναίκες με παρόμοια στοιχεία που όμως είναι καχύποπτες σπάνια βιώνουν αυτές τις καταστάσεις. Η εξάρτηση τους δεν είναι ικανή να τις επιβάλλει να «κάνουν τα στραβά μάτια» και να ξανα – εμπιστευτούν το βασανιστή τους. Αντίθετα οι γυναίκες που τον συγχωρούν και τον ξανα – εμπιστεύονται γρήγορα ξανα - βρίσκονται στη θέση του θύματος, και μετά από κλάμματα και παρακάλια θα ξανανοίξουν την αγκαλιά τους στον κατ’ επανάληψη δήμιο τους.
Η παράξενη αυτή συμπεριφορά, δεν συναντάται μόνο σε γυναίκες – θύματα, αλλά σε πολλές κοινωνικές ομάδες «αδύναμων», που κυριαρχούνται από «βασανιστές – δυνατούς», και παρά τα δεινά, τις δοκιμασίες, και τις αδικίες που υπόκεινται, τους συγχωρούν και τους ξανα – επιτρέπουν να τους αδικήσουν, να τους κακοποιήσουν, να τους κλέψουν ή να τους ταπεινώσουν.
Ένα τέτοιο, πολύ επίκαιρο, παράδειγμα είναι η συμπεριφορά του λαού μας μπροστά στους πολιτειακούς και πολιτικούς υποψήφιους. Επί δεκαετίες χάνει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του, η εργασία και ο κόπος του έχει προ πολλού κλαπεί, η εργασία και η κοινωνική ασφάλιση για το ένα πέμπτο του πληθυσμού θα παύσει, η ζωή του καθενός θα ελέγχεται μέσα από ηλεκτρονικά συστήματα παρακολούθησης, το έθνος θα χάσει την εθνική του κυριαρχία σε μεγάλα τμήματα της χώρας, το μέλλον του προοιωνίζεται ζοφερό, αλλά… μπρος στην κάλπη (τους υπεύθυνους) θα τους συγχωρήσει!
Και το πιο πιθανό είναι ότι θα τους έχει ήδη συγχωρήσει από καιρό τώρα, μιας και μπροστά στις κάμερες οι κοστουμαρισμένοι κλέφτες και βασανιστές ζητάνε «ειλικρινά» συγνώμη, και, σαν τους συζύγους που κακοποιούν τις γυναίκες τους, φέρνουν λουλούδια και δωράκια, και υπόσχονται ότι ποτέ πια δεν θα ξανα – κλέψουν, δεν θα ξανα – αδικήσουν, δεν θα ξανα – θυσιάσουν χιλιάδες ψυχές και σώματα για να εξυπηρετήσουν την αχόρταγη λύσσα τους για εξουσία, χρήμα, αίγλη και κύρος!
Και μετά την επίσημη συγχώρεση, που θα φανεί τη νύχτα των εκλογών (έστω και αν το ποσοστά αλλάξουν 2 – 5%), θα ξανα – ακονίσουν τα νύχια τους για το φαγοπότι που θα ακολουθήσει για άλλα 4 χρόνια. Για μια ακόμη φορά ο λαός θα τους έχει εμπιστευτεί και συγχωρήσει. Σαν τις γυναίκες – θύματα. Και αυτό θα συνεχίζεται αενάως!
του Γιάννη Βελίκη
Σε προηγμένες χώρες όπως οι Η.Π.Α., μία στις τρεις γυναίκες κακοποιείται σωματικά. Ενδεχομένως κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην Ευρώπη, ενώ όσον αφορά στην Ελλάδα το επίσημο ποσοστό των γυναικών που κακοποιούνται είναι πολύ μικρό. Είναι ωστόσο σίγουρο ότι ο αριθμός των θυμάτων της συζυγικής είναι πολύ μεγαλύτερος, χωρίς όμως ποτέ να δημοσιοποιείται.
Αυτό που προκαλεί εύλογες απορίες είναι, όχι μόνο γιατί αυτή η κατάφορη παραβίαση όλων των ατομικών δικαιωμάτων (ξυλοδαρμός, ταπείνωση, εξευτελισμός, εξαναγκασμός σε πειθήνια υπακοή σε αφέντη κ.α.) δεν καταγγέλλεται, αλλά πολύ περισσότερο γιατί γίνεται επιτρεπτή να ξανασυμβεί. Γιατί, με άλλα λόγια, ενώ το θύμα έχει απτές αποδείξεις στο σώμα της ότι ο σύντροφος (που θα ‘πρεπε να την αγαπά και να τη φροντίζει) την χτύπησε απάνθρωπα, και πολλές φορές επανειλημένα, τον ξαναδέχεται όταν αυτός ζητήσει συγνώμη και ρισκάρει να την ξαναχτυπήσει όταν αυτός το επιθυμήσει.
Το ζήτημα είναι περίπλοκο, αλλά η βασική του ουσία είναι ότι οι γυναίκες αυτές εμπιστεύονται όποιον φαίνεται να ζητάει πραγματικά συγνώμη. Άλλωστε αυτή είναι και μία από τις κεντρικές θέσεις της ορθόδοξης χριστιανοσύνης: ανεξάρτητα από τα εγκλήματα του, ένας άνθρωπος όταν ζητάει ειλικρινά συγνώμη…συγχωρείται! Ο άσωτος υιός ξαναγυρίζει στον πατέρα του, η Μαγδαληνή αποποιείται την πορνεία, και ο ληστής στο Σταυρό θα πάρει εισητήριο για τον Παράδεισο.
Οπωσδήποτε οι γυναίκες που κακοποιούνται εκδηλώνουν, σύμφωνα με τις έρευνες, φοβικά, εξαρτητικά και καταθλιπτικά στοιχεία. Επίσης είναι ανώριμες προσωπικότητες και με μικρό ή ανύπαρκτο κοινωνικό κύρος και φήμη (αν και η Μπόνι Τάυλερ στη βιογραφία της αναφέρει την κακοποίηση από τον άντρα της, παρά το γεγονός ότι ήταν διάσημη).
Ωστόσο, γυναίκες με παρόμοια στοιχεία που όμως είναι καχύποπτες σπάνια βιώνουν αυτές τις καταστάσεις. Η εξάρτηση τους δεν είναι ικανή να τις επιβάλλει να «κάνουν τα στραβά μάτια» και να ξανα – εμπιστευτούν το βασανιστή τους. Αντίθετα οι γυναίκες που τον συγχωρούν και τον ξανα – εμπιστεύονται γρήγορα ξανα - βρίσκονται στη θέση του θύματος, και μετά από κλάμματα και παρακάλια θα ξανανοίξουν την αγκαλιά τους στον κατ’ επανάληψη δήμιο τους.
Η παράξενη αυτή συμπεριφορά, δεν συναντάται μόνο σε γυναίκες – θύματα, αλλά σε πολλές κοινωνικές ομάδες «αδύναμων», που κυριαρχούνται από «βασανιστές – δυνατούς», και παρά τα δεινά, τις δοκιμασίες, και τις αδικίες που υπόκεινται, τους συγχωρούν και τους ξανα – επιτρέπουν να τους αδικήσουν, να τους κακοποιήσουν, να τους κλέψουν ή να τους ταπεινώσουν.
Ένα τέτοιο, πολύ επίκαιρο, παράδειγμα είναι η συμπεριφορά του λαού μας μπροστά στους πολιτειακούς και πολιτικούς υποψήφιους. Επί δεκαετίες χάνει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του, η εργασία και ο κόπος του έχει προ πολλού κλαπεί, η εργασία και η κοινωνική ασφάλιση για το ένα πέμπτο του πληθυσμού θα παύσει, η ζωή του καθενός θα ελέγχεται μέσα από ηλεκτρονικά συστήματα παρακολούθησης, το έθνος θα χάσει την εθνική του κυριαρχία σε μεγάλα τμήματα της χώρας, το μέλλον του προοιωνίζεται ζοφερό, αλλά… μπρος στην κάλπη (τους υπεύθυνους) θα τους συγχωρήσει!
Και το πιο πιθανό είναι ότι θα τους έχει ήδη συγχωρήσει από καιρό τώρα, μιας και μπροστά στις κάμερες οι κοστουμαρισμένοι κλέφτες και βασανιστές ζητάνε «ειλικρινά» συγνώμη, και, σαν τους συζύγους που κακοποιούν τις γυναίκες τους, φέρνουν λουλούδια και δωράκια, και υπόσχονται ότι ποτέ πια δεν θα ξανα – κλέψουν, δεν θα ξανα – αδικήσουν, δεν θα ξανα – θυσιάσουν χιλιάδες ψυχές και σώματα για να εξυπηρετήσουν την αχόρταγη λύσσα τους για εξουσία, χρήμα, αίγλη και κύρος!
Και μετά την επίσημη συγχώρεση, που θα φανεί τη νύχτα των εκλογών (έστω και αν το ποσοστά αλλάξουν 2 – 5%), θα ξανα – ακονίσουν τα νύχια τους για το φαγοπότι που θα ακολουθήσει για άλλα 4 χρόνια. Για μια ακόμη φορά ο λαός θα τους έχει εμπιστευτεί και συγχωρήσει. Σαν τις γυναίκες – θύματα. Και αυτό θα συνεχίζεται αενάως!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου