“Ποιό είναι το σπουδαιότερο μάθημα που δεχθήκατε ποτέ;”
Η απάντηση ήταν εύκολη: το πιο ζωτικό μάθημα που διδάχτηκα ποτέ, είναι η σημασία του τι σκεφτόμαστε.
Αν ήξερα τι σκέφτεστε, θα μπορούσα να σας πω ποιος είστε.
Οι σκέψεις μας μας κάνουν αυτό που είμαστε.
Η διανοητική μας στάση είναι ο παράγων X που καθορίζει τη μοίρα μας.
Ο Έμερσον είπε κάποτε:
“Ο άνθρωπος ειν’ αυτό που σκέφτεται ολόκληρη την ημέρα”...
Και πώς θα μπορούσε να’ ναι τίποτ’ άλλο;
Τώρα πια ξέρω, πέρα από κάθε αμφισβήτηση, ότι το σπουδαιότερο πρόβλημα που όλοι μας αντιμετωπίσαμε ποτέ στην πραγματικότητα, ίσως το μοναδικό πρόβλημα που έχουμε να διακανονίσουμε είναι το να διαλέξουμε σωστές σκέψεις.
Αν μπορέσουμε να το κάνουμε αυτό, είμαστε στο σωστό δρόμο για τη λύση όλων των προβλημάτων μας.
Ο μεγάλος φιλόσοφος που κυβερνούσε ταυτόχρονα και τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ο Μάρκος Αυρήλιος, το συνόψισε όλο αυτό σ’ έντεκα λέξεις που καθορίζουν τα πεπρωμένα μας:
“Η ζωή μας είναι αυτό που την κάνουν οι σκέψεις μας“.
Ναι, αν κάνουμε ευτυχισμένες σκέψεις, θα’ μαστέ ευτυχισμένοι.
Αν σκεφτόμαστε εξαθλιωμένα, θάμαστε αξαθλιωμένοι.
Αν κάνουμε τρομερές σκέψεις, θα ζούμε μέσα στον τρόμο.
Αν σκεφτόμαστε αρρωστημένα, θάμαστε σίγουρα άρρωστοι.
Αν συλλογιζόμαστε την αποτυχία θ’ αποτύχουμε στη ζωή μας.
Αν λυπόμαστε τον εαυτό μας, όλοι οι γύρω μας θα μας λυπούνται και θα μας αποφεύγουν.
Ο Νόρμαν Βίνσεντ Πήλ, είπε κάποτε:
“ Δεν είσαστε αυτό που νομίζετε ότι είσαστε, αλλ’ αυτό που σκέπτεσθε, και τίποτ’ άλλο.
Εκείνο που θέλω να τονίσω περισσότερο, είναι ότι πρέπει να υιοθετήσουμε μια θετική στάση απέναντι στη ζωή, παρά μια αρνητική.
Και ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην απασχόληση με τα προβλήματα και στη στεναχώρια απ' αυτά;
Επιτρέψτε μου να σας το εξηγήσω μ’ ένα παράδειγμα.
Κάθε φορά που περνώ από ένα πολυσύχναστο δρόμο της Νέας Υόρκης στο απέναντι πεζοδρόμιο, μ’ απασχολεί αυτό που κάνω, αλλά δε στενοχωριέμαι γι’ αυτό. Θέλω να πω, η απασχόληση με το πρόβλημα σημαίνει αντιμετώπισή του κι ήρεμη σκέψη για τη λύση του. Στενοχώρια για το πρόβλημα σημαίνει ανήσυχοι κύκλοι γύρω απ’ αυτό, που τελικά δεν οδηγούν πουθενά...
Ένας άνθρωπος μπορεί νά’ναι απασχολημένος μ’ ένα πλήθος προβλήματα κι ωστόσο να περπατά με το κεφάλι ψηλά και με μια γαρδένια στο πέτο του. Το ξέρω αυτό, γιατί είδα τον Λάουελ Τόμας να το κάνει.
Κάποτε είχα την τύχη να συνεργασθώ με τον Λόουελ Τόμας στην παρουσίαση των περίφημων κινηματογραφικών ταινιών του, από τη ζωή και τη δράση των Άλλενμπυ και Τ.Ε. Λώρενς στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο μεγάλος αυτός σκηνοθέτης του κινηματογράφου, μετά από πολλές κινηματογραφικές επιτυχίες, αντιμετώπισε συνεχείς κακοτυχίες που διαδέχονταν η μια την άλλη και τελικά το απίστευτο συνέβη:
ο Λόουελ Τόμας βρέθηκε κατεστραμμένος οικονομικά στο Λονδίνο.
Εκείνη την εποχή ήμουν μαζί του. Θυμάμαι ότι είμασταν υποχρεωμένοι να τρώμε σε φτηνά εστιατόρια, τόσο φαγητό όσο να κρατιόμαστε στη ζωή.
Αλλά δε θα μπορούσαμε ούτε κι αυτό το λιγοστό φαγητό να εξασφαλίσουμε, αν δε δανειζόμασταν χρήματα από έναν Σκωτσέζο τον Τζαίημς Μακ Μπέυ, το φημισμένο ηθοποιό.
Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το σημείο της ιστορίας που θέλω να τονίσω:
Ακόμη κι όταν ο Λόουελ Τόμας αντιμετώπιζε αυτά τα τεράστια χρέη και τις βαθιές απογοητεύσεις δε στενοχωρήθηκε, αλλά τον απασχολούσαν με σοβαρότητα.
Ήξερε πως αν άφηνε να τον πάρει η “ κάτω βόλτα “, οι πιστώτες, μα και όλοι οι φίλοι του θα τον περιφρονούσαν και δε θα τον λογάριαζαν. Για αυτό κάθε πρωί, ακόμη κι αν δεν είχε να πιεί ένα τσάι, πριν να ξεκινήσει για τον καθημερινό αγώνα του, να πείσει διάφορους χρηματοδότες, δανειστές να τον περιμένουν να τους επιστρέφει τα χρέη, αγόραζε μια γαρδένια, την έβαζε στο πέτο του και κατέβαινε ψιλοτραγουδώντας την Οξφορντ Στρήτ, με το κεφάλι ψηλά και με χοροπηδιστό βήμα.
Σκεφτόταν θετικά, όλο κουράγιο, και δεν άφηνε την ήττα να τον νικήσει.
Γι’ αυτόν, το κυριότερο μέρος του παιχνιδιού ήταν νά’ναι ψύχραιμος και χαρούμενος και για όλους μας νομίζω πως δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος, αν θέλουμε να φτάσουμε στην κορυφή.
Η διανοητική μας στάση έχει ένα σχεδόν απίστευτο αποτέλεσμα πάνω στις σωματικές μας δυνάμεις. Η πραγματικότητα αυτή αποδεικνύεται και πειραματικά:
Ο περίφημος Βρεταννός ψυχίατρος, Τζ.Α. Χάντφιλντ, δίνει ένα εκπληκτικό παράδειγμα στο υπέροχο βιβλίο του:
“Η Ψυχολογία της Δύναμης".
“ Ζήτησα από τρεις άντρες”, γράφει,“να υποβληθούν στον έλεγχο των αποτελεσμάτων της διανοητικής υποβολής πάνω στη δύναμή τους, που θα τη μετρούσα μ’ ένα δυναμόμετρο”.
Τους είπε να σφίξουν το δυναμόμετρο μ’ όλη τους τη δύναμη και να το κάνουν αυτό, κάτω από τρεις διαφορετικές συνθήκες.
Όταν τους δοκίμασε με τη φυσιολογική τους διανοητική κατάσταση, ο μέσος όρος της δύναμής τους έφτασε στους 101 βαθμούς.
Όταν έκανε το ίδιο πείραμα αφού τους υπνώτισε και τους είπε ότι ήταν πολύ αδύναμοι, δε μπόρεσαν να φτάσουν σε περισσότερους από 29 βαθμούς - δηλαδή μόνο το ένα τρίτο της φυσιολογική τους δύναμης.
Όταν ο ψυχίατρος Χάντφιλντ πειραματίσθηκε με τους ίδιους άντρες για τρίτη φορά και κάτω από συνθήκες ύπνωσης όπου τους υπέβαλε την ιδέα ότι είναι πολύ δυνατοί, ο μέσος όρος της δύναμής τους έφτασε στους 142 βαθμούς.
Όταν δηλαδή η σκέψη τους διακατέχονταν από θετικούς συλλογισμούς, η φυσική τους δύναμη αυξανόταν σχεδόν 50%.
Αυτή είναι η απίστευτη κι όμως αληθινή και πραγματική δύναμη της σωστής διανοητικής στάσης μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου