Πώς να βοηθήσετε τα παιδιά σας να αντιμετωπίσουν την απόφαση για το διαζύγιο

 

Της Αγγελικής Μπολουδάκη

“Η πτωχή καρδούλα μου γεμάτη απορία, επειδή δεν γνωρίζει.” – Τ. Ουγκαρέττι

Το διαζύγιο είναι μια κατάσταση που προκαλεί δυσκολίες στα παιδιά, μόνο όταν οι γονείς δεν μπορούν να διαχειριστούν τη σύγκρουση μεταξύ τους και αυτή η σύγκρουση μεταφέρεται στα παιδιά τους, με τρόπο που τα πληγώνει. Ένα από τα λάθη, που κάνουν οι γονείς όταν χωρίζουν, είναι να μεταφέρουν στα παιδιά την εχθρότητα που νιώθουν ο ένας για τον άλλον. Έτσι όμως η συναισθηματική ζωή του παιδιού κλονίζεται, γιατί εξαιτίας της αδυναμίας των γονιών να διαχειριστούν τα συναισθήματα τους, χάνει την εμπιστοσύνη του προς αυτούς.
Τα σταθερά σημεία αναφοράς του αποτελούν δυο γονείς, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τις αλλαγές που προκύπτουν στη ζωή τους με ώριμο τρόπο. Αν εκείνοι παραδίδονται για μεγάλο χρονικό διάστημα στο χάος που τους προκαλεί το κενό που βιώνουν, τότε ένα παρόμοιο χάος αιχμαλωτίζει το παιδί ακυρώνοντας τη συνέχεια της ύπαρξής του.
Αυτό που χρειάζεται, για να μπορέσει να διατηρήσει ενωμένη την ύπαρξή του, είναι να αισθανθεί, αλλά κυρίως να βιώσει, ότι οι γονείς του μπορεί να χωρίζουν σα ζευγάρι, αλλά σα γονείς θα είναι πάντα κοντά του με συνέπεια και σταθερότητα. Η ασφάλεια είναι ζωτική για ένα παιδί και ειδικά σε περιόδους μεγάλων αλλαγών, όπως είναι το διαζύγιο, η ασφάλεια είναι αυτό που περισσότερο έχει ανάγκη για να μπορέσει να κρατήσει ενωμένο τον εαυτό του, κάτι που θα τον προφυλάξει από οποιαδήποτε συναισθηματική δίνη, γιατί ο πυρήνας του, που τον αποτελούν τα δυο του σύμβολα, οι γονείς του, θα είναι συμπαγής.
Όταν οι γονείς είναι επιθετικοί ο ένας προς τον άλλον ή όταν ο ένας γονιός εκφράζεται επιθετικά για το άλλο μέλος, τότε και τα παιδιά έχουν μια δυσκολία να διαχειριστούν την επιθετικότητα τους. Η βία του ζευγαριού ξυπνά τη βία των παιδιών και μένουν αβοήθητα μπροστά σε αυτήν. Ξεσπούν στους άλλους ή στον γονέα που υφίσταται την επιθετικότητα ή στον εαυτό τους. Τα παιδιά φοβούνται πως η αλλαγή θα φέρει την απώλεια του ενός γονιού. Χρειάζεται να τα καθησυχάσουμε πως αυτό δεν θα συμβεί, πως τόσο ο γονιός που μένει μαζί του, όσο κι εκείνος που ζει σε άλλο σπίτι, θα έχει πάντα ένα χώρο στην καρδιά του για εκείνον.
Για το παιδί οι αλλαγές δεν είναι εύκολες. Θα πρέπει να εξηγηθεί ο λόγος που συμβαίνει η κάθε αλλαγή στη ζωή του με τρόπο που να το αφορά. Αν δηλαδή η απόφαση δεν είναι κοινή και ο ένας γονιός νιώθει εχθρικά για τον άλλον, ή αν ο ένας γονιός είναι πληγωμένος που η πορεία του γάμου του δεν εξελίχθηκε όπως είχε ονειρευτεί, αυτά τα συναισθήματα αφορούν στο γονιό και όχι το παιδί. Αυτό που το παιδί επιθυμεί να ακούσει είναι, πως μπορεί το ζευγάρι να μην παραμείνει μαζί, αλλά αυτή η αλλαγή στα συναισθήματα δεν θα συμβεί ποτέ μεταξύ ενός γονιού και του παιδιού του, γιατί αυτά τα συναισθήματα παραμένουν πάντα στην καρδιά του γονιού αμετάβλητα.
Χρειάζεται επίσης να τους εξηγήσουν πως η απόφαση για το διαζύγιο θα επικυρωθεί και με το νόμο, έτσι ώστε να γνωρίζουν ότι αυτή δεν θα αλλάξει, για να μην διατηρούν ψευδαισθήσεις. Να τους εξηγήσουν ότι σκέφτηκαν πολύ πριν πάρουν αυτήν την απόφαση, έτσι ώστε να γνωρίσουν ότι οι γονείς τους δεν φέρθηκαν επιπόλαια. Και βέβαια να τους το ανακοινώσουν όταν είναι πλέον σίγουροι για την απόφαση τους.
Εάν υπάρχουν συγκρούσεις στο ζευγάρι, αλλά η απόφαση δεν έχει ληφθεί ακόμα μεταξύ τους, μπορούν να του πουν ότι έχουν μεταξύ τους κάποιες διαφωνίες, αλλά σαν ενήλικες θα σκεφτούν τρόπους να τις αντιμετωπίσουν. Παρατηρούμε σε περιπτώσεις συγκρούσεων του ζευγαριού τα παιδιά να αναλαμβάνουν γονικό ρόλο προς τους γονείς τους, προκειμένου να αλλάξουν εκείνοι την απόφαση τους. Όταν όμως βεβαιωθεί πως οι γονείς του μπορούν να αναλάβουν με ευθύνη τα θέματά τους μεταξύ τους, τότε και εκείνα αποφεύγουν να μπουν στην παγίδα να υιοθετήσουν ένα παντοδύναμο ρόλο για τους γονείς τους.
Τα παιδιά αισθάνονται ανασφάλεια, φόβο, νιώθουν να κομματιάζεται η ψυχή τους όταν οι γονείς τους αισθάνονται κατακερματισμένοι και δεν μπορούν να πάρουν αποφάσεις, είτε για τη συνέχιση της σχέσης ή τη διάλυση της. Αισθάνονται ότι δεν μπορούν να βασιστούν σε ανθρώπους που αδυνατούν να πάρουν τα ηνία της ζωής τους, νιώθουν προδομένα και απογοητευμένα, γιατί οι γονείς είναι τα πρόσωπα που θαυμάζουν, αποτελούν τα ιδανικά τους. Εάν όμως φέρονται με τρόπο ανεύθυνο και επιπόλαιο, γίνονται αρνητικά πρότυπα για τα παιδιά τους.
Οι γονείς χρειάζεται να αντέξουν τα συναισθήματα λύπης και θυμού των παιδιών τους, γιατί είναι συναισθήματα που έχουν ανάγκη να εκφραστούν. Χρειάζεται να τα κατανοήσουν και να εξηγήσουν στα παιδιά τους ότι έχουν δίκιο να αισθάνονται έτσι, γιατί συνέβηκε κάτι που δεν το περίμεναν, ότι τους καταλαβαίνουν και ότι θα είναι κοντά τους σε κάθε συναισθηματική αλλαγή. Ο χωρισμός μεταξύ τους δεν σημαίνει ότι θα αποχωριστούν τα παιδιά τους, γιατί ένα ζευγάρι μπορεί να χωρίσει, αλλά οι γονείς δεν χωρίζουν από εκείνα και θα είναι πάντα κοντά τους, στις χαρές και στις λύπες τους.
Θα αφουγκραστούν τα συναισθήματά τους με ψύχραιμο τρόπο, με την έννοια πως δε θα ταυτιστούν με αυτά και, αν είναι θυμωμένοι ή λυπημένοι, δεν θα συμμαχήσουν με τα συναισθήματα του παιδιού, προκειμένου να δώσουν διέξοδο στα δικά τους, χρησιμοποιώντας έτσι το παιδί. Θα τον συναισθανθούν με τρόπο που το παιδί θα νιώσει πως οι γονείς του αποδέχονται τα συναισθήματά του, όποια κι αν είναι αυτά.
Όταν το παιδί γίνει υπερβολικό στις αντιδράσεις του, υποκινούμενο από ένα γονιό συνήθως, το βοηθάμε να καταλάβει πως, ενώ έχει το δικαίωμα να νιώθει όπως νιώθει, ο χρόνος θα το βεβαιώσει ότι αυτή η απόφαση σταδιακά θα αποφέρει οφέλη και στο παιδί, με την έννοια πως δεν θα υπάρχουν εντάσεις στο σπίτι ή δε θα ζει σε ένα περιβάλλον, όπου δυο άνθρωποι δεν θα νιώθουν θετικά συναισθήματα ο ένας για τον άλλον.
Πολλά παιδιά νομίζουν ότι ευθύνονται τα ίδια για το διαζύγιο. Νιώθουν ενοχές και κατηγορούν τον εαυτό τους για αυτό. Χρειάζεται να τα καθησυχάσουμε και με απλά λόγια να εξηγήσουμε τους λόγους που οι ενήλικες παίρνουν αυτή την απόφαση και δεν μπορούν να είναι μαζί. Και βέβαια να τα πείσουμε πως δεν φταίνε τα ίδια. Κάποια παιδιά λένε χαρακτηριστικά: «Ο μπαμπάς έφυγε από το σπίτι γιατί ήμουν άτακτος».
Χρειάζεται να του πούμε ότι για την εξέλιξη του γάμου και για τις αποφάσεις των ενηλίκων σχετικά με αυτόν ευθύνονται οι ίδιοι και το παιδί δεν έχει καμιά ανάμειξη σε αυτό. Απαλύνουμε τα συναισθήματα ενοχής του λέγοντάς του ότι ένα παιδί μόνο καλά μπορεί να φέρει στη σχέση δυο ανθρώπων και εξηγούμε το λόγο που μένει χωριστά ο ένας γονιός, χωρίς αυτός ο λόγος να είναι φορτισμένος με τα δραματικά συναισθήματα του γονιού.
Εδώ χρειάζεται να αναφερθεί ότι το παιδί ήταν επιθυμητό όταν γεννήθηκε, γιατί στο άκουσμα της λέξης διαζύγιο, φαντάζεται ότι είναι ένα παιδί που γεννήθηκε μέσα από μια σύγκρουση και ότι δεν είναι παιδί επιθυμίας. Χρειάζεται λοιπόν να ακούσει πως όταν παντρευτήκαν δεν έκαναν λάθος, γιατί αυτή η σχέση τούς έδωσε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα στη ζωή τους και τους έκανε να νιώσουν ευτυχισμένο. Και βέβαια το μεγαλύτερο δώρο ήταν η γέννηση των παιδιών τους.

Kτηνωδεις Θεραπειες: Οι Επιβλαβείς «Θεραπείες» της Ψυχιατρικής

 Γιαν Ίστγκεϊτ,
Πρόεδρος της Επιτροπής Πολιτών
για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

Η θεραπεία με Ηλεκτροσόκ –επίσης γνωστή ως ηλεκτροσπασμοθεραπεία– (ΗΣΘ) και οι ψυχοχειρουργικές «θεραπείες» σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουμε επιστρέφουν δριμύτερες. Ωστόσο, από την έναρξή τους, οι διαδικασίες αυτές συνοδεύονται από συγκρούσεις ανάμεσα στους ψυχίατρους της ηλεκτροσπασμοθεραπείας που ορκίζονται στο όνομα των «θεραπειών», και στα πλήθη των θυμάτων και των οικογενειών τους, των οποίων οι ζωές έχουν καταστραφεί ολοσχερώς από αυτές τις «θεραπείες».
Οπότε ποιος λέει την αλήθεια; Όποιος έχει δει με τα μάτια του και έχει αποστραφεί μια καταγραφή πραγματικής ηλεκτροσπασμοθεραπείας ή ψυχοχειρουργικής διαδικασίας ξέρει την απάντηση πολύ καλά. Έχουν όλα τα γνωρίσματα των μεθόδων των σωματικών βασανιστηρίων που θα μπορούσαν να χαρακτηρίζουν έναν ανακριτή της KGB (μυστική αστυνομία της πρώην Σοβιετικής Ένωσης) και όχι στον κατάλογο ενός «γιατρού της ψυχής». Ωστόσο, πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν δει τέτοιες καταγραφές, συμπεριλαμβανομένων, όπως φαίνεται κι εκείνων που θεσπίζουν νόμους για την υποχρεωτική χρήση τους -και ακόμη λιγότεροι είναι αυτοί που τις έχουν δει από πρώτο χέρι.
Οι ψυχίατροι αποκρύπτουν με δόλο αυτές τις διαδικασίες με ιατρική νομιμότητα: το περιβάλλον του νοσοκομείου, βοηθοί με λευκές ρόμπες, αναισθητικά, φάρμακα που παραλύουν τους μυς και υπερσύγχρονος εξοπλισμός. Οι συνέπειες της θεραπείας με σοκ είναι τρομακτικές, αλλά ο αντίκτυπός της δεν γίνεται γνωστός ούτε στους ασθενείς ούτε στις οικογένειες. Το χειρότερο είναι ότι, ακόμα κι όταν υπάρχουν αντιρρήσεις, παραβλέπονται.
Ότι αυτές οι διαδικασίες είναι εξαιρετικά επικερδείς για τους ψυχίατρους και τα νοσοκομεία, εφ’ όσον οδηγούν σε συνέχιση της μακρόχρονης και δαπανηρής ψυχιατρικής «φροντίδας» αργότερα, διασφαλίζοντας το μέλλον των επιχειρήσεων και τα έσοδα για τον ψυχίατρο, δεν αναφέρεται στις συζητήσεις έτσι ώστε να πειστεί ο απρόθυμος ή ο ανυποψίαστος.
Και, όπως θα επιβεβαίωνε και η Μαρία Γκαρσία [επινοημένο όνομα], αν είχε αποτύχει κάθε άλλη μέθοδος οι ψυχίατροι εύκολα θα κατέφευγαν σε εξαναγκασμό ή φόβο για να αποσπάσουν τη «συναίνεση» για τη θεραπεία.
Η Μαρία, μια μεσήλικη Ισπανίδα νοικοκυρά, ζήτησε τη γνώμη ενός ψυχιάτρου αφού είχαν συνεχιστεί τα συναισθήματα της κατάθλιψης και αυτός της έδωσε ιατρική συνταγή για ψυχιατρικά φάρμακα. Αφού βίωσε ανεξέλεγκτους σπασμούς στο σώμα της –άμεσο αποτέλεσμα της βλάβης που προκαλείται από αυτά τα φάρμακα– ο ψυχίατρος συνέστησε ηλεκτροσπασμοθεραπεία. Αρνήθηκε, αλλά όταν αργότερα εισήχθη στο νοσοκομείο για θεραπεία αποτοξίνωσης από τα φάρμακα, της συνέστησαν και πάλι ηλεκτροσπασμοθεραπεία. Παρά το γεγονός ότι αντιστάθηκε, ο ψυχίατρος της είπε, «οι φόβοι σου δεν είναι τίποτα άλλο, από χωριάτικες δεισιδαιμονίες» και «αν δεν κάνεις αυτές τις θεραπείες θα πεθάνεις». Υπέστη πέντε ηλεκτροσπασμοθεραπείες.
Ο σύζυγός της αφηγείται τι συνέβη: «Ως αποτέλεσμα της ΗΣΘ... η μνήμη της συζύγου μου μειώθηκε σημαντικά... Αν και τα Αγγλικά ήταν η δεύτερη γλώσσα της για σαράντα δύο χρόνια, έχασε το μεγαλύτερο μέρος της ικανότητάς της να μιλά και να καταλαβαίνει τη γλώσσα... Η όλη εμπειρία ήταν μια απάτη, ένα ψέμα, μια πισώπλατη μαχαιριά... Η κατάθλιψη της δεν είχε θεραπευτεί και η μνήμη της είναι αρκετά εξασθενημένη πλέον... Είμαστε και οι δύο πολύ αγανακτισμένοι από όσα έγιναν. Νιώθω σαν να είχε βιαστεί μπροστά στα μάτια μου».
Με κυριολεκτικά δισεκατομμύρια κέρδη από την ΗΣΘ και την ψυχοχειρουργική, σήμερα υπάρχει ένα τρομακτικό επίπεδο παραπληροφόρησης σχετικά με αυτές τις πρακτικές, και το μεγαλύτερο κομμάτι της, οφείλεται στους ψυχιάτρους. Υπάρχουν πολλοί επιστήμονες που επικρίνουν τη διαδικασία.
Ο Δρ. Τζον Φρίντζμπεργκ ένας νευρολόγος που ερεύνησε τις επιπτώσεις της ΗΣΘ για πάνω από τριάντα χρόνια, δήλωσε: «Είναι πολύ δύσκολο να ειπωθεί με λέξεις ακριβώς τι κάνει η θεραπεία με σοκ στους ανθρώπους γενικά...Καταστρέφει τη φιλοδοξία των ανθρώπων και... τη ζωτικότητά τους. Κάνει τους ανθρώπους μάλλον αδρανείς και απαθείς... Εκτός από την αμνησία, η απάθεια και η έλλειψη ενέργειας είναι, κατά την άποψή μου, ο λόγος για τον οποίο ...[οι ψυχίατροι] εξακολουθούν να μπορούν να τη χορηγούν».
Η Μαίρη Λου Ζίμερμαν καταλαβαίνει τη σημαίνει να χάνεις τη φιλοδοξία και τη ζωτικότητά σου, στα χέρια ενός ψυχιάτρου. Τον Ιούνιο του 2002, ένα σώμα ενόρκων διέταξε την Κλινική του Οχάιο να πληρώσει το ποσό των 7.500.000 δολαρίων στην εξηνταδυάχρονη γυναίκα ως αποζημίωση για μια φριχτή ψυχοχειρουργική επέμβαση. Η κα Ζίμερμαν είχε αναζητήσει θεραπεία επειδή είχε εμμονή να πλένει συνεχώς τα χέρια της, αφού είχε διαβάσει στην ιστοσελίδα της κλινικής, επαινετικές εκθέσεις για τη διαδικασία. Η πραγματικότητα όμως ήταν ένας εφιάλτης. Υπεβλήθη σε μια εγχείρηση κατά την οποία οι ψυχίατροι άνοιξαν με τρυπάνι τέσσερις τρύπες στο κεφάλι της και αφαιρέθηκαν κομμάτια από τον εγκέφαλό της, το καθένα ίσου μεγέθους με ένα βώλο. Μετά από αυτή τη δοκιμασία, ήταν ανίκανη να περπατήσει, να στέκεται, να φάει ή να πάει μόνη της στην τουαλέτα. Ο δικηγόρος της, Ρόμπερτ Λίντον, δήλωσε, «Έχασε τα πάντα, εκτός από την επίγνωση με ποιον τρόπο είναι πλέον διαφορετική... Είναι εντελώς σακατεμένη και χρειάζεται φροντίδα όλο το εικοσιτετράωρο».
Σήμερα, η ψυχιατρική βιομηχανία μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες εισπράττει περίπου 5 δισεκατομμύρια δολάρια από την ΗΣΘ κάθε χρόνο. Στις ΗΠΑ, οι εξηνταπεντάχρονοι λαμβάνουν τριακόσια εξήντα τοις εκατό περισσότερο ηλεκτροσόκ απ’ ότι οι εξηντατρετράχρονοι, δεδομένου ότι η κρατική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τίθεται σε ισχύ σε ηλικία 65 ετών, στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η χρήση της ηλεκτροσπασμοθεραπείας είναι καθοδηγούμενη, όχι από ιατρική συμπόνια, αλλά από το κέρδος και την απληστία. Παρά το γεγονός ότι η ψυχοχειρουργική είναι λιγότερο διαδεδομένη σήμερα, μέχρι και τριακόσιες εγχειρήσεις εξακολουθούν να πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, συμπεριλαμβανομένου της διαβόητης προμετωπιαίας λοβοτομής.
Παρά την εξελιγμένη βιτρίνα της επιστήμης τους, η κτηνωδία της ΗΣΘ και της ψυχοχειρουργικής επαληθεύει το γεγονός ότι η ψυχιατρική δεν έχει προοδεύσει πέρα από τη σκληρότητα και τη βαρβαρότητα των πρώτων θεραπειών της. Η παρούσα έκθεση έχει γραφτεί για να βοηθήσει να εξασφαλιστεί ότι ακριβώς όπως το μαστίγωμα και η αφαίμαξη με βδέλλες που είναι πλέον παράνομες ως θεραπευτικές διαδικασίες, έτσι και αυτές οι «θεραπείες» θα πρέπει να απαγορευθούν ή να διωχθούν ποινικά με την κατηγορία της εγκληματικής επίθεσης.
Φιλικά

Άνοια και "αντιμετώπιση" της: Tο σκάνδαλο των ηλικιωμένων

Η βιομηχανία φαρμάκων μονοπωλεί τη θεραπεία της άνοιας, αν και οι θεραπευτικές αγωγές της είναι αναποτελεσματικές και κάποιες φορές θανάσιμες για τους ασθενείς – ενώ οι εναλλακτικές λύσεις που είναι πιο δραστικές αγνοούνται ή ακόμα καταστέλλονται
Η άνοια έχει περιγραφεί ως «το μακρύ αντίο» και είναι η ασθένεια που οι περισσότεροι από εμάς φοβούνται περισσότερο από όλες τις άλλες. Είναι ο γενικός όρος για μια σειρά ασθενειών, κυρίως του Αλτσχάιμερ, που επηρεάζουν τη μνήμη και την κατανόηση, και είναι η κύρια αιτία προβλημάτων στους ηλικιωμένους, πριν από τον καρκίνο, τις καρδιακές παθήσεις και τα εγκεφαλικά επεισόδια.
Γράφει ο Bryan Hubbard

Περίπου 24 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν σήμερα διαγνωστεί με άνοια και αυτοί οι αριθμοί αναμένεται να διπλασιαστούν στα επόμενα 20 χρόνια.
Μόλις διαγνωστεί, η πρόγνωση είναι ζοφερή: η άνοια, σε όλες τις μορφές της, είναι προοδευτική και ανίατη. Αλλά η αρχική διάγνωση δεν γίνεται πάντα σωστά, ειδικά στα αρχικά της στάδια, και οι γιατροί συχνά κάνουν λάθος. Σε μια μελέτη 2000 ατόμων, το ποσοστό αυτών που διαγνώστηκαν με άνοια κυμαινόταν από 3,1 τοις εκατό έως 29,1 τοις εκατό, ανάλογα με τα κριτήρια που χρησιμοποιούσε ο γιατρός. Όταν χρησιμοποιήθηκαν και τα έξι κριτήρια, μόλις 20 άτομα - ή το 1 τοις εκατό - είχαν διαγνωστεί σωστά. Αυτό δείχνει ότι στην άνοια και τη νόσο του Αλτσχάιμερ γίνεται μεγάλη υπερδιάγνωση στα πρώτα στάδια (N Engl J Med, 1997; 337: 1667-74).
Τα τυπικά συμπτώματα, όπως η απώλεια μνήμης, είναι επίσης αποτέλεσμα ενός λανθασμένου τρόπου ζωής που γίνεται πιο φανερός όσο μεγαλώνουμε, και τα προβλήματα μνήμης χειροτερεύουν από πολλές συνταγογραφήσεις και φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων και κάποιων για τη θεραπεία της άνοιας.
Η διάγνωση άνοιας μπορεί να οδηγήσει σε συνταγογράφηση ενός αναστολέα χοληνεστεράσης – το συνηθισμένο φάρμακο για τα πρώτα στάδια του Αλτσχάιμερ – που προκαλεί παρενέργειες οι οποίες μιμούνται τα συμπτώματα της άνοιας, κάτι το οποίο επιβεβαιώνει ότι η διάγνωση είναι, τελικά, λάθος.
Η φαρμακευτική προσέγγιση
Αν και η άνοια είναι “μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η κοινωνία”, σύμφωνα με τον Σερ Ian Carruthers, ανώτερο διευθυντή του Εθνικού Συστήματος Υγείας της Βρετανίας (NHS), η θεραπεία είναι σχεδόν αποκλειστικά περιορισμένη σε φαρμακευτικά ναρκωτικά. Στην καλύτερη περίπτωση, τα φάρμακα λειτουργούν μόνο για μία μικρή χρονική περίοδο, και συνήθως μόνο όσο τα συμπτώματα της ασθένειας είναι ήπια. Τα αντιψυχωτικά – που δίνονται ως κατευναστικά στους περισσότερους ασθενείς με άνοια που βρίσκονται σε ιδρύματα – σκοτώνουν περίπου 1800 ασθενείς κάθε χρόνο μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο, και βοηθούν μόνο το 20 τοις εκατό εκείνων που τα λαμβάνουν.
Αυτή η επικέντρωση σε μια αποτυχημένη ναρκωτική θεραπεία μπλοκάρει την υιοθέτηση ενός πλήθους εναλλακτικών θεραπειών, οι οποίες δείχνουν πιο υποσχόμενες από τα φάρμακα, σύμφωνα με τους ειδικούς. Σε αυτές τις εναλλακτικές θεραπείες περιλαμβάνονται: η Snoezelen, μια θεραπεία πολυαισθητηριακής διέγερσης, η γνωστική συμπεριφοριστική θεραπεία, η φωτοθεραπεία και η μουσικοθεραπεία.
Τα βότανα από την Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική έχουν δείξει επίσης ότι είναι τόσο αποτελεσματικά όσο και τα φάρμακα στην αντιμετώπιση της άνοιας, και ο βελονισμός και η αρωματοθεραπεία φαίνεται να ωφελούν τον ασθενή. Η διατροφική ιατρική έχει επιβραδύνει αποτελεσματικά – και σε κάποιες περιπτώσεις έχει αντιστρέψει – κάποιες περιπτώσεις άνοιας.
Τα περισσότερα εναλλακτικά φάρμακα φαίνονται πολλά υποσχόμενα, αλλά το πρόβλημα είναι πάντα το ίδιο: χρειάζεται περισσότερη έρευνα, και δεν διατίθεται ποτέ κάποια χρηματοδότηση για την πραγματοποίηση μεγάλων δοκιμών έτσι ώστε να ερευνηθεί ή να αποδειχθεί η αποτελεσματικότητά τους.
Κατανοώντας τα αίτια της άνοιας
Η ιατρική είναι αβέβαιη για τα αίτια της άνοιας, εκτός από το ότι φαίνεται να εμφανίζεται περισσότερο όταν γερνάμε.
Η νόσος του Αλτσχάιμερ είναι η πιο κοινή μορφή άνοιας, και είναι η ασθένεια που αλλάζει τη δομή του εγκεφάλου και σκοτώνει τα νευρικά κύτταρα. Αυτά τα κύτταρα εξαρτώνται από την ακετυλοχολίνη ως χημικό αγγελιοφόρο ή νευροδιαβιβαστή. Ένα ένζυμο που ονομάζεται ακετυλοχολινεστεράση, καταστρέφει τη χημική ουσία και, ως αποτέλεσμα, σταματά την επικοινωνία μεταξύ των κυττάρων.
Αυτή η θεωρία υποστηρίζει την σχεδόν αποκλειστικά φαρμακευτική προσέγγιση της ασθένειας, με σκοπό την αντιστροφή των συμπτωμάτων.
Η αγγειακή άνοια είναι μία άλλη μορφή άνοιας που προκαλείται από εμφράξεις στα αιμοφόρα αγγεία του εγκεφάλου και είναι επίσης γνωστή ως ‘πολυεμφρακτικού τύπου άνοια’. Η άνοια με σωμάτια του Lewy (Lewy bodies dementia) είναι ένας πιο σπάνιος τύπος άνοιας που χαρακτηρίζεται από τα σωμάτια Lewy, που προκαλούνται από μη φυσιολογική συγκέντρωση πρωτεΐνης στον εγκέφαλο.
Αλλά το τι πυροδοτεί αυτές τις διαδικασίες παραμένει άγνωστο. Νέα έρευνα υποστηρίζει ότι υπάρχει συσχετισμός με την κολπική μαρμαρυγή ή τις καρδιακές αρρυθμίες. Ερευνητές ανακάλυψαν ότι εκείνοι που πάσχουν από αυτές τις μορφές καρδιακής ασθένειας έχουν έως και 50 τοις εκατό μεγαλύτερη πιθανότητα να υποφέρουν από άνοια (J Am Geriatr Soc, 2011). Ένα άλλο πρόσφατο ερευνητικό πρόγραμμα έφτασε στο συμπέρασμα ότι το Αλτσχάιμερ ίσως είναι αποτέλεσμα αφθονίας αιμοφόρων αγγείων – το ακριβώς αντίθετο από την θεωρία της νέκρωσης των κυττάρων (PLoS ONE, 2011;6: e23789;doi: 10.1271/journal.pone.0023789).
Προγενέστερες έρευνες συμφωνούν ότι το χρόνιο στρες και η κατάθλιψη παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη άνοιας. Μία Ρωσική μελέτη υποστηρίζει ότι το χρόνιο στρες παίζει ζωτικό ρόλο ειδικά στην ανάπτυξη της νόσου του Αλτσχάιμερ (Vestn Ross Akad Med Neuk, 1999; 1: 39-46). Μια ανεξάρτητη μελέτη σε 823 ασθενείς ανακάλυψε ότι το 57 τοις εκατό εκείνων που έπασχαν από Αλτσχάιμερ και το 86 τοις εκατό εκείνων που έπασχαν από αγγειακή άνοια, έπασχαν επίσης από κατάθλιψη (Int J Geriatr Psychiatry, 2006; 21: 246-51).
To Αλουμίνιο στο νερό που πίνουμε έχει επίσης θεωρηθεί ύποπτο ως αιτία (Aging (Milano), 2001; 13:143-62).
To τυπικό προφίλ ενός ασθενή με άνοια είναι: συνήθως γυναίκα, ηλικίας 80 ετών ή μεγαλύτερη, χαμηλής μόρφωσης, καπνίστρια που κάνει συχνή χρήση φαρμάκων, που έχει υποστεί τραύμα στο κεφάλι, που έχει εκτεθεί σε τοξίνες στο εργασιακό περιβάλλον.
Θεραπεία SPECAL
H έρευνα του περιοδικού What Doctors Don’t Tell You έχει ανακαλύψει μια πρωτοποριακή αφάρμακη θεραπεία που ονομάζεται SPECAL ή Specialized Early Care for Alzheimer’s (Εξειδικευμένη πρώιμη Θεραπευτική Αγωγή για Αλστχάιμερ) που ίσως προσφέρει τη μεγαλύτερη ελπίδα για τον ασθενή με άνοια και την οικογένειά του. Στα 20 χρόνια που εφαρμόζεται, έχει ένα αποδεδειγμένο ιστορικό βοήθειας για χιλιάδες ασθενείς που υπέφεραν από άνοια και τους φροντιστές τους. Η Penny Garner, διευθύντρια του προγράμματος, λέει ότι η προσέγγιση του SPECAL σταματά μόνιμα την επιδείνωση της άνοιας και έχει ακόμη και συμπτώματα αντιστροφής της κατάστασης.
Το SPECAL που λειτουργεί ως μη κερδοσκοπικός οργανισμός, είχε θετική αξιολόγηση από το Royal College of Nursing (Βασιλικό Κολέγιο Περίθαλψης) και ο επικεφαλής κλινικός ψυχολόγος Oliver James το υπερασπίστηκε στο ‘best seller’ βιβλίο του με τίτλο: Contented Dementia.
Μόλις λίγα χρόνια πριν, το κόμμα των Συντηρητικών ήταν ενθουσιώδες στην ιδέα να χρησιμοποιηθεί πιο ευρέως η θεραπεία στην αντιμετώπιση του Αλτσχάιμερ και σήμερα ο οργανισμός αγωνίζεται να επιβιώσει αναζητώντας χρηματοδότηση και δωρεές. Τα προβλήματά του φαίνεται να δυσκολεύουν από μία πολύ αρνητική αξιολόγηση από την Alzheimer’s Society (Εταιρία για το Αλτσχάιμερ), μία από τις φωνές με τη μεγαλύτερη επιρροή στις αποφάσεις που καθορίζουν την έρευνα για την άνοια και τη φροντίδα των ασθενών. Η εταιρεία έχει αναρτήσει μία ολοσέλιδη καταδίκη για το SPECAL στην ιστοσελίδα της, υπονοώντας ακόμα και ότι οι τεχνικές του αντιτίθενται στους ηθικούς κανόνες του νόμου του 2005 (Mental Capacity Act).
Είναι μια εκπληκτική μεταστροφή για μία εταιρεία που, το 1997, περίγραψε το SPECAL ως “μία πολύ εντυπωσιακή επίδειξη προσωποκεντρικής φροντίδας” και “μία μοναδική υπηρεσία με ένα υπόδειγμα έμφασης στην πολύ υψηλά εξατομικευμένη προσωποκεντρική φροντίδα” (John J, Pride L. SPECAL Project Care Service Review, Care Consortium. Alzheimer’s Disease Society, 1997). H συμπεριφορά της είναι ακόμα πιο ακατανόητη, καθώς το SPECAL ξεκίνησε υπό την προστασία της εταιρίας όταν η Garner, που ήταν τότε εθελόντρια, ξεκίνησε να παρουσιάζει κάποιες από τις τεχνικές σε ασθενείς με άνοια στο τοπικό νοσοκομείο της περιοχής της.
Τα φάρμακα για το Αλτσχάιμερ
Η ιατρική έχει δύο οικογένειες φαρμάκων για τη θεραπεία της νόσου του Αλτσχάιμερ, της κύριας αιτίας άνοιας.
Οι αναστολείς χοληνεστεράσης – π.χ. Aricept (Donepezil hydrochloride), Exelon (rivastigmine) και Reminyl (galantamine) – έχουν σχεδιαστεί για άτομα με ήπια ή μέτρια μορφή Αλτσχάιμερ, αλλά αυτά τα φάρμακα έχουν περιορισμένη επιτυχία στη βελτίωση του άγχους, του κίνητρου, της αυτοπεποίθησης, της μνήμης και της σκέψης. Σύμφωνα με μία έρευνα που πραγματοποιήθηκε από την Alzheimer’s Society, γύρω στο 40 τοις εκατό των ασθενών αντλούν κάποια οφέλη από τα φάρμακα, αν και η βελτίωση των συμπτωμάτων διαρκεί μόνο έως και ένα χρόνο το πολύ (www.alzheimers.org.uk). Τελικά, υποστηρίζουν οι επιστήμονες, οι αναστολείς χοληνεστεράσης επιτυγχάνουν μόνο ένα «μέτριο και προσωρινό όφελος» (Prescrire Int, 2011; 20: 95).
Νέα έρευνα υποστηρίζει ότι αυτά τα λιγοστά οφέλη συνδυάζονται με τεράστιους κινδύνους που προκαλούν οι αναστολείς χοληνεστεράσης. Βρετανοί ερευνητές από το πανεπιστήμιο της East Anglia ανακάλυψαν ότι τα αντιχοληνεργικά προκαλούν πρόωρο θάνατο στους ηλικιωμένους και ο κίνδυνος αυξάνεται από τον αριθμό των αντιχοληνεργικών που παίρνει ο ασθενής. Αν και τα φάρμακα του Αλτσχάιμερ έχουν σχεδιαστεί αποκλειστικά ως αναστολείς χοληνεστεράσης, πολλά άλλα φάρμακα – συμπεριλαμβανομένης και της κωδείνης – επίσης μοιράζονται τις ίδιες ιδιότητες (J Am Geriatr Soc, 2011; 59: 1477-83).
Ένας άλλος τύπος φαρμάκου για το Αλτσχάιμερ, ο ανταγωνιστής υποδοχέων NMDA (N-methyl-D-aspartate), επικεντρώνεται σε ένα διαφορετικό χημικό αγγελιοφόρο – την ουσία  glutamate. Όταν τα εγκεφαλικά κύτταρα καταστρέφονται, απελευθερώνονται τεράστιες ποσότητες glutamate και αυτή η ουσία με τη σειρά της προκαλεί επιπλέον βλάβη στον εγκέφαλο.
Το Ebixa (memantine) είναι ο πρώτος ανταγωνιστής υποδοχέων NMDA που εγκρίθηκε ως θεραπεία για Αλτσχάιμερ μέτριας ή σοβαρής μορφής. Αν και το Ebixa έχει θεωρηθεί ως η νέα ελπίδα για τους ασθενείς με Αλτσχάιμερ, η έρευνα δεν υποστηρίζει αυτή τη διαφήμιση. Σε μία μετα-ανάλυση τριών δοκιμών που έλεγξαν το φάρμακο σε ένα σύνολο 1128 ασθενών με ήπια έως και μέτρια μορφή Αλτσχάιμερ, οι ερευνητές βρήκαν ότι τα οφέλη για τη θεραπεία των ήπιων συμπτωμάτων δεν ήταν μεγαλύτερα από αυτά του εικονικού φαρμάκου (placebo), ενώ ήταν μόνο οριακά καλύτερα για κάποια σοβαρά συμπτώματα (Arch Neurol, 2011; 68: 991-8).
Η χημική προσέγγιση
Περίπου το 60 τοις εκατό των ηλικιωμένων που βρίσκονται σε ιδρύματα φροντίδας πάσχουν από άνοια και πολλοί από αυτούς παίρνουν κάποιο αντιψυχωσικό φάρμακο για να παραμένουν υπάκουοι. Έτσι, τα φάρμακα είναι προς όφελος όσων φροντίζουν τους ασθενείς και όχι για τη βελτίωση της υγείας των ίδιων των ασθενών.
Ο καθηγητής Suibe Banerjee, διευθυντής κλινικής του South London & Maudsley NHS Foundation Trust, συνέταξε μία τόσο επικριτική αναφορά για τις υπηρεσίες στο εθνικό σύστημα υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου που άλλαξε την πολιτική του: ως αποτέλεσμα, η χρήση αντιψυχωσικών θα περιορίζεται και πιθανόν να καταργηθεί σταδιακά στο Ηνωμένο Βασίλειο, μέσα στον επόμενο χρόνο. Από τον επόμενο Απρίλιο, οι γιατροί θα πρέπει να επανεξετάσουν όλες τις συνταγογραφήσεις αντιψυχωσικών φαρμάκων, ενώ τα νοσοκομεία και τα ιδρύματα φροντίδας θα πρέπει να επιδεικνύουν ότι εξετάζουν πάντα και εναλλακτικές λύσεις, αλλιώς θα επηρεάζεται η χρηματοδότησή τους.
Στην αναφορά του με τίτλο ‘Time for action: The use of antipsychotic medication for people with dementia’ (Ώρα για δράση: Η χρήση αντιψυχωσικών φαρμάκων για άτομα με άνοια), ο καθηγητής Banerjee υπολογίζει ότι σε περίπου 180.000 άτομα με άνοια στο Ηνωμένο Βασίλειο δίνονται αντιψυχωσικά φάρμακα, σκοτώνοντας περίπου 1620 ασθενείς κάθε χρόνο. Μόνο το 20 τοις εκατό αυτών των ανθρώπων έχουν κάποιο όφελος από αυτά τα φάρμακα.
Η επικέντρωση στη θεραπεία με ναρκωτικά φάρμακα σημαίνει ότι αγνοούνται οι εναλλακτικές θεραπείες που είναι πιο ωφέλιμες. ‘Υπάρχει ξεκάθαρο θέμα για ουσιαστική μείωση της χρήσης των αντιψυχωτικών σε συνδυασμό με την ευρεία υιοθέτηση εναλλακτικών παρεμβάσεων που ξέρουμε ότι μπορούν να βοηθήσουν στην αύξηση της ποιότητας της ζωής των ατόμων με άνοια και όσων τα φροντίζουν’, αναφέρει ο καθηγητής Banerjee.
Η μέθοδος SPECAL
‘Η θεραπεία SPECAL προσφέρει μοναδικά εργαλεία σε όσους φροντίζουν ασθενείς με άνοια, για να τους βοηθήσει να καταλάβουν την οπτική ενός ατόμου με άνοια. Ως αποτέλεσμα, ο ασθενείς σπάνια, αν όχι ποτέ, ταράζεται, αγχώνεται ή γίνεται βίαιος. Η έλλειψη στρες φαίνεται να μειώνει την εξέλιξη της ασθένειας’, αναφέρει η Garner.
Η θεραπεία SPECAL αναπτύχθηκε μέσα από την εμπειρία της Garner και τις παρατηρήσεις της, τα χρόνια που φρόντιζε τη μητέρα της, Dorothy, που υπέφερε από άνοια. H Garner παρουσίασε το ‘φωτογραφικό άλμπουμ’, την μοναδική αναλογία του τρόπου που λειτουργούμε όλοι και αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο.
‘Κάθε λεπτό’, λέει η Garner, ‘ο εγκέφαλός μας «φωτογραφίζει» τον κόσμο και τους ανθρώπους σε αυτόν. Η φωτογραφία έχει δύο πλαίσια: γεγονότα που σχετίζονται με τη φωτογραφία και που βοηθούν στην αντίληψή της, και συναισθήματα, η δική μας απόκριση στην εικόνα.
Τα πλαίσια επίσης έχουν ένα από τα τρία χρώματα: πράσινο, για μία φυσιολογική κατάσταση που δεν απαιτεί καμία δράση, κόκκινο, για εκείνη την κατάσταση που απαιτεί άμεση δράση και πορτοκαλί, όταν η δράση συνεχίζεται αλλά είναι λιγότερο πιεστική και ζωτικής σημασίας.
Αυτή η διαδικασία συμβαίνει αυτόματα και ασυναίσθητα, αλλά χωρίς αυτή δεν θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε τον κόσμο γύρω μας. Το φωτογραφικό μας άλμπουμ είναι ανοιχτό στη σημερινή σελίδα – συνήθως χρειάζεται να κατανοήσουμε το εδώ και το τώρα – αλλά έχουμε επίσης αποθηκεύσει όλες τις παλιές εικόνες, αν και γίνεται όλο και πιο δύσκολο να έχουμε πρόσβαση σε αυτές όσο μεγαλώνουμε.’
Ο εγκέφαλος στους ασθενείς που πάσχουν από άνοια δουλεύει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο – εκτός από μια ζωτικής σημασίας διαφορά. Οι φωτογραφίες τους δεν έχουν πλαίσια γεγονότων, και έτσι δεν μπορούν να κατανοήσουν τον κόσμο γύρω τους. Ωστόσο, οι παλαιότερες σελίδες του φωτογραφικού άλμπουμ που είχαν συγκεντρωθεί πριν η άνοια αρχίσει να επηρεάζει τον εγκέφαλό τους, είναι ακόμα εκεί και τη δεδομένη χρονική στιγμή μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αυτές. Αυτή η διαισθητική αντίληψη έχει επικυρωθεί από ερευνητές με τη χρήση τεχνικών απεικόνισης του εγκεφάλου, που ανακάλυψαν ότι η άνοια δεν επηρεάζει παλαιότερες μνήμες (Brain, 2005; 128: 2006-15).
Όταν στον ασθενή με άνοια τίθεται μία ερώτηση για κάτι που συμβαίνει στο παρόν, δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει έτσι η φωτογραφία αλλάζει αμέσως σε κόκκινη – απαιτείται άμεση δράση, αλλά δεν είναι ικανός να δράσει γιατί δεν υπάρχουν συνοδευτικά γεγονότα. Ένα κόκκινο πλαίσιο χωρίς γεγονότα αφήνει τον ασθενή ταραγμένο, και ίσως τον κάνει επιθετικό καθώς δεν μπορεί να κάνει κανέναν άλλον να καταλάβει.
Έτσι, η θεραπεία SPECAL έχει τρεις χρυσούς κανόνες που πρέπει να ακολουθεί όποιος φροντίζει ασθενείς με άνοια:

1.    Μην κάνετε ερωτήσεις.

2.    Μάθετε από τον/την ασθενή, καθώς είναι ο ειδικός στο πρόβλημά του/της.

3.    Πάντα να συμφωνείτε με όλα όσα λέει, ποτέ μην τον/την διακόπτετε.

Στην ουσία, το άτομο με άνοια δεν μπορεί να λάβει νέες πληροφορίες, έτσι προσπαθεί να κατανοήσει τον κόσμο μέσα από παλαιές φωτογραφίες και παλιά πλαίσια γεγονότων για τη συγκεκριμένη εικόνα. Το άτομο με άνοια δεν ξεχνάει, απλά ποτέ δεν κατέγραψε την πληροφορία.
Ενώ ακολουθεί πάντα τους τρεις χρυσούς κανόνες, το άτομο που φροντίζει τον ασθενή με άνοια πρέπει επίσης να καθιερώσει ένα σύστημα όπου η παλαιές εικόνες θα χρησιμοποιούνται με αποτελεσματικότητα. Αυτό έχει τρεις πτυχές: εξακρίβωση του βασικού θέματος του ασθενή, ένας σημαντικός τομέας του παρελθόντος του όπως η εργασία του ή το κύριο ενδιαφέρον του, ένα θέμα υγείας, όπως μια παλαιότερη ασθένεια που θα επιτρέψει στον ασθενή να φροντίζεται τώρα, και εξηγήσεις που βοηθούν το άτομο με άνοια να κατανοεί το παρόν μέσα από φίλους και καταστάσεις του παρελθόντος.
Ακολουθώντας τους κανόνες και το σύστημα αυτό, η Garner υποστηρίζει ότι το άτομο με άνοια παραμένει σε μία καλή κατάσταση ευεξίας, για το υπόλοιπο της ζωής του.
Οι τεχνικές της SPECAL άρχισαν να χρησιμοποιούνται σε ένα τοπικό νοσοκομείο 11 κλινών στο Burford στην περιοχή της Οξφόρδης, το 1990 και το νοσοκομείο εξακολουθεί να είναι η βάση της οργάνωσης μέχρι και σήμερα. Από τότε, εκατοντάδες άτομα που έχουν στην φροντίδα τους ασθενείς με άνοια, έμαθαν πώς να αντιμετωπίζουν την άνοια των αγαπημένων τους προσώπων χρησιμοποιώντας τη μέθοδο, ενώ πολλοί επαγγελματίες εκπαιδεύτηκαν στις τεχνικές που με τη σειρά τους παρουσίασαν τα δικά τους ιδρύματα και νοσοκομεία.
Όπως ανέφεραν οι ερευνητές από το Royal College of Nursing κατά την εκτίμηση της μεθόδου: ‘Η προσέγγιση SPECAL έχει τη δυνατότητα να επιδρά θετικά στη φροντίδα της άνοιας σε ευρύτερη κλίμακα μέσω της αναπαραγωγής της μεθόδου’ (Aging Ment Health, 2001; 5: 63-72). H ερευνήτρια ψυχολόγος Margaret Godel δηλώνει ότι ‘η μέθοδος αυτή είναι μοναδική στο να προσφέρει μία προληπτική, περιεκτική βοήθεια’ (J Dementia Care, 2000; Sept/Oct:20-4).
O διάσημος κλινικός ψυχολόγος Oliver James, που αφιέρωσε το βιβλίο του Contented Dementia στη μέθοδο SPECAL, υποστηρίζει ότι είναι η μόνη θεραπεία που μπορεί “να προσφέρει διαρκή ευημερία (στον ασθενή με άνοια)”.
H μεγαλύτερη επίκριση για τη μέθοδο SPECAL έχει προέλθει από την Alzheimer’s Society (Εταιρία για το Αλτσχάιμερ), η οποία 14 χρόνια πριν την είχε επαινέσει. Μέχρι το 2004, φαινόταν ως μία από τις θεραπείες που υποστήριζε η εταιρία. Σήμερα, η στάση της είναι εντελώς διαφορετική, και υποστηρίζει ότι η προσέγγιση της θεραπείας αντιτίθεται στους ηθικούς κανόνες του νόμου του 2005 (Mental Capacity Act).
‘Η μέθοδος SPECAL υποστηρίζει ότι είναι αποδεκτό σε πολλές περιπτώσεις να λέμε ψέματα σε ασθενείς με άνοια και τους απομακρύνει από το να τους προσφέρει ένα αποτελεσματικό εύρος επιλογών. Εξαπατά τους ασθενείς’.
Σε απάντηση, το SPECAL λέει ότι οι μέθοδοί του επιτρέπουν στον ασθενή να διατηρεί την κατανόησή του υποστηρίζοντας την πραγματικότητά τους. Είναι επίσης μη αποδεκτό να περιμένουμε από το άτομο που υποφέρει από άνοια να συμβιβάζεται με μια πραγματικότητα την οποία δεν κατανοεί.
Η στάση της Alzheimer’s Society κάνει ζημιά στο SPECAL. Επηρεάζει τα Βρετανικά χρηματικά κονδύλια – πιθανόν επηρεάζοντας την κυβέρνηση – και δυσκολεύει την ανεύρεση χρηματοδοτήσεων και δωρεών ακόμα και για την κάλυψη των βασικών εξόδων του προγράμματος.
Η Garner και η μικρή της ομάδα στο SPECAL λέει ότι εκφράζουν ικανοποίηση για την πλήρη και μακροπρόθεσμη αξιολόγηση της θεραπείας, αλλά πάλι, έχουν ανάγκη από χρηματοδότηση για να μπορεί να υπάρχει. Υπολογίζει ότι η μη κερδοσκοπική οργάνωση που προωθεί το SPECAL μπορεί να επιβιώσει για τρία ακόμη χρόνια πριν στερέψει και η τελευταία χρηματοδότηση και αναγκαστούν να κλείσουν. (www.specal.co.uk)

Bryan Hubbard
Οι αφάρμακες εναλλακτικές προσεγγίσεις
Αν τα φάρμακα δεν έχουν αποτέλεσμα, τότε τι; Υπάρχει ένα τεράστιο εύρος αφάρμακων εναλλακτικών θεραπειών που φαίνεται ότι λειτουργούν καλύτερα, αν και τα στοιχεία συχνά βασίζονται σε μικρό αριθμό ασθενών. Δυστυχώς, για οποιαδήποτε αφάρμακη προσέγγιση είναι σχεδόν αδύνατο να συγκεντρωθούν χρηματοδοτήσεις για την πραγματοποίηση ερευνών μεγάλης κλίμακας.
- Αρωματοθεραπεία. Μία μελέτη έδειξε ότι αυτή η θεραπεία είχε σημαντικά ευεργετικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση της άνοιας σε ασθενείς με ταραχή και νευροψυχιατρικά συμπτώματα. (Cochrane Database Syst Rev, 2009; 3: CD003150).
- Γκίνγκο μπιλόμπα. Πρόκειται για ένα από τα βασικά βότανα της Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής για την αντιμετώπιση της απώλειας μνήμης, της σύγχυσης και του άγχους. Έχει ερευνηθεί εκτενώς και, αν και κάποιες μελέτες βρήκαν ότι τα οφέλη του δεν είναι καλύτερα από ενός εικονικού φαρμάκου, μία ανακάλυψε σημαντικά οφέλη για τους ασθενείς με άνοια, στους οποίους βελτιώθηκε η νόηση και η διάθεση και μειώθηκε η κατάθλιψη (Cochrane Database Syst Rev, 2009; I: CD003120).
- Tζίνσενγκ. Είναι ένα από τα πιο γνωστά βότανα με τις μεγαλύτερες πωλήσεις παγκοσμίως και σχετίζεται με τη βελτίωση της νοητικής επίδοσης. Εννέα διπλές-τυφλές ελεγχόμενες δοκιμές βρήκαν ότι βελτιώνει την νοητική λειτουργία, τη συμπεριφορά και την ποιότητα ζωής των ασθενών σε κάποιες περιπτώσεις. (Cochrane Database Syst Rev, 2010; 12: CD007769).
- Βελονισμός. Ο βελονισμός – και ειδικά ο ηλεκτροβελονισμός – φαίνεται να έχει θετική επίδραση στη λειτουργία του εγκεφάλου που σχετίζεται με την άνοια. Μία μελέτη έδειξε πολύ θετικά αποτελέσματα – αλλά ήταν σε εργαστηριακά πειραματόζωα, έτσι τα αποτελέσματα ίσως να μην επαναλαμβάνονται σε ανθρώπους (Zhen Ci Yan Jiu, 2011; 36: 95-100).
- Βιταμίνες Β. Οι βιταμίνες Β1 (θειαμίνη), Β3 (νιασίνη) και Β12 είναι όλες ζωτικής σημασίας για την υγιή νοητική λειτουργία. Ο διατροφολόγος Dr Melvyn Werbach αναφέρει ότι η άνοια είναι μία κλασική περίπτωση έλλειψης νιασίνης, και έχει αντιστρέψει αποτελεσματικά κάποιες περιπτώσεις άνοιας όταν τα επίπεδα της νιασίνης επέστρεψαν στις φυσιολογικές τιμές. Όμοια, τα ένζυμα που εξαρτώνται από τη βιταμίνη Β1 και είναι σημαντικά για την εγκεφαλική λειτουργία είναι συχνά διαταραγμένα σε ασθενείς με Αλτσχάιμερ, και παρατηρήθηκαν μικρές αλλά σημαντικές βελτιώσεις στην εγκεφαλική λειτουργία ασθενών στους οποίους δόθηκαν μόλις 3gr βιταμίνης Β1 καθημερινά (J Geriatr Psychiatry Neurol, 1993; 6: 222-9).
- Βιταμίνη Ε. Οι αντιοξειδωτικές βιταμίνες – Α, C και Ε – είναι ισχυρά αποτρεπτικά της άνοιας, αλλά η βιταμίνη Ε συγκεκριμένα φαίνεται να καθυστερεί την εξέλιξη της νόσου του Αλτσχάιμερ. Ασθενείς στους οποίους δόθηκαν 2000IU βιταμίνης Ε κάθε μέρα καθυστέρησαν την εξέλιξη της ασθένειας και βελτίωσαν την καθημερινή τους εγκεφαλική λειτουργία (N. Engl J Med, 1997; 336: 1216-22).
- Snoezelen. Αυτή η πολυαισθητηριακή θεραπεία διεγείρει την όραση, την ακοή, την αφή, τη γεύση και την οσμή χρησιμοποιώντας οπτικές δράσεις, επιφάνειες αφής, μουσική και αιθέρια έλαια. Ξεκίνησε ως βοήθεια για να ξεπεραστούν οι μαθησιακές δυσκολίες, αλλά έχει πρόσφατα χρησιμοποιηθεί και για την αντιμετώπιση της άνοιας. Ερευνητές δυσκολεύτηκαν να καταλήξουν σε μια σαφή άποψη για την αποτελεσματικότητα της μεθόδου, γιατί οι θεραπευτές χρησιμοποιούσαν μόνο μέρη και όχι όλο το σύστημα. Ωστόσο, δύο μελέτες έχουν δείξει ότι βοηθά στη βελτίωση πολλών προβλημάτων συμπεριφοράς που σχετίζονται με την άνοια, όπως η απάθεια, η ανησυχία, η διαταραγμένη συμπεριφορά και οι επαναλαμβανόμενες ενέργειες (Cochrane Database Syst Rev, 2002; 4: CD003152).
- Μουσικοθεραπεία. Μία ανασκόπηση από 33 μελέτες διάφορων αφάρμακων θεραπειών για την άνοια βρήκε ότι η θεραπεία με μουσική ήταν η πιο αποτελεσματική, τόσο για τους ασθενείς όσο και για τους φροντιστές τους. Το μασάζ, η θεραπεία με το άγγιγμα και η φυσική άσκηση ήταν εξίσου ευεργετικές (Int J Geriatr Psychiatry, 2010; 25: 756-63).
- Φωτοθεραπεία. Καναδοί ερευνητές ανακάλυψαν ότι η θεραπεία με φως φαίνεται πολλά υποσχόμενη, αν και δεν υπάρχουν αρκετές καλές μελέτες που να δίνουν μια σαφή άποψη (Cochrane Database Syst Rev, 2009; 4: CD003946).
- Μασάζ / Θεραπεία με άγγιγμα. Αυτή η μορφή θεραπείας προσφέρει μια γνήσια εναλλακτική στα φάρμακα για την άνοια. Εξουδετερώνει το άγχος, την ταραχώδη συμπεριφορά και την κατάθλιψη και ίσως ακόμα να επιβραδύνει την νοητική ύφεση (Cochrane Database Syst Rev, 2006; 4: CD004989).

Βιοφωτόνια: το ανθρώπινο σώμα εκπέμπει, επικοινωνεί και είναι κατασκευασμένο από φως

 

Η επιστήμη συμφωνεί ολοένα και περισσότερο με την άποψη της άμεσης ανθρώπινης εμπειρίας: είμαστε κάτι περισσότερο από τα άτομα και τα μόρια που απαρτίζουν το σώμα μας: είμαστε ταυτοχρόνως και όντα του φωτός. Τα βιοφωτόνια εκπέμπονται από το ανθρώπινο σώμα, απελευθερώνονται μέσω της νοητικής πρόθεσης και μπορούν να ρυθμίζουν θεμελιώδεις διαδικασίες όσον αφορά την επικοινωνία των κυττάρων και το DNA.
Τίποτα δεν είναι πιο εκπληκτικό από το εξαιρετικά απίθανο γεγονός ότι υπάρχουμε. Συχνά βέβαια το αγνοούμε, χωρίς να συνειδητοποιούμε την ύπαρξη της πιθανότητας να μην υπήρχε τίποτα απολύτως. Γιατί δηλαδή να υπάρχει κάποιο σύμπαν (το οποίο έχει επίγνωση του εαυτού του μέσα από εμάς) και όχι ένα κενό χωρίς καμία αίσθηση της ύπαρξής του;
Σκεφτείτε ότι από το φως, τον αέρα, το νερό, τα βασικά μεταλλικά στοιχεία μέσα στον φλοιό της γης και πληροφορίες τουλάχιστον 3 δισεκατομμυρίων ετών που περιέχονται στο εσωτερικό του πυρήνα ενός διπλοειδούς κυττάρου σχηματίζεται το ανθρώπινο σώμα και μέσα σε αυτό το σώμα μια ψυχή ικανή τουλάχιστον να προσπαθήσει να κατανοήσει την προέλευση του σώματος και του πνεύματος. Με δεδομένο τον απόλυτο παραλογισμό της υπαρξιακής μας κατάστασης και της σωματικής ενσάρκωσης στο σύνολο και λαμβάνοντας υπόψη ότι η γήινη ύπαρξή μας εν μέρει σχηματίζεται από το ηλιακό φως και απαιτεί τη συνεχή χρήση του συμπυκνωμένου ηλιακού φωτός, μάλλον δεν φαίνεται τόσο ακραίο το γεγονός ότι το σώμα μας εκπέμπει φως.
Πράγματι, το ανθρώπινο σώμα εκπέμπει βιοφωτόνια, μια διαδικασία επίσης γνωστή ως ασθενής εκπομπή φωτονίων (UPE), με ορατότητα 1000 φορές χαμηλότερη από την ευαισθησία του ματιού μας. Αν και δεν είναι ορατά σε μας, αυτά τα σωματίδια του φωτός (ή κύματα, αναλόγως με τον τρόπο μέτρησης) αποτελούν μέρος του ορατού ηλεκτρομαγνητικού φάσματος (380-780 nm) και είναι ανιχνεύσιμα μέσω εξελιγμένων σύγχρονων οργάνων. [1], [2]

Τα σωματικά και «νοητικά» μάτια εκπέμπουν φως

Τα ίδια τα μάτια, τα οποία είναι συνεχώς εκτεθειμένα στα ισχυρά φωτόνια του περιβάλλοντος που περνούν ανάμεσα από διάφορους οφθαλμικούς ιστούς, εκπέμπουν ορατά φωτόνια. [3] Έχει ακόμα υποτεθεί ότι το ορατό φως προκαλεί καθυστερημένο βιοφωτισμό εντός του εκτεθειμένου οφθαλμικού ιστού προσφέροντας έτσι μια εξήγηση για την προέλευση του αρνητικού ειδώλου. [4]
Αυτές οι εκπομπές φωτός έχουν επίσης συσχετιστεί με τον εγκεφαλικό μεταβολισμό της ενέργειας και το οξειδωτικό στρες στον εγκέφαλο των θηλαστικών. [5] [6] Κι όμως, η εκπομπή βιοφωτονίων δεν είναι απαραίτητα επιφαινόμενη. Η υπόθεση του καθηγητή Bókkon υποδηλώνει ότι τα φωτόνια που απελευθερώνονται από χημικές διεργασίες στον εγκέφαλο παράγουν βιοφυσικές εικόνες κατά τη διάρκεια την οπτικοποίησης ενώ μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι όταν οι συμμετέχοντες φαντάζονταν φως όταν βρίσκονταν σε ένα πολύ σκοτεινό περιβάλλον, η πρόθεσή τους προκάλεσε σημαντική αύξηση στην ασθενη εκπομπή φωτονίων. [7]
Αυτό συνάδει με την αναδυόμενη άποψη ότι τα βιοφωτόνια δεν αποτελούν μόνο κυτταρικά μεταβολικά υποπροϊόντα, αλλά επειδή η ένταση των βιοφωτονίων είναι σημαντικά υψηλότερη στο εσωτερικό των κυττάρων, είναι δυνατόν ο νους να αποκτήσει πρόσβαση σε αυτή την ενέργεια και να δημιουργήσει βιοφυσικές εικόνες κατά την οπτική αντίληψη. [8]

Τα κύτταρα και το DNA μας χρησιμοποιούν βιοφωτόνια για να αποθηκεύσουν και να μεταφέρουν πληροφορίες

Προφανώς τα βιοφωτόνια χρησιμοποιούνται από τα κύτταρα πολλών ζωντανών οργανισμών προκειμένου να επικοινωνούν, πράγμα που διευκολύνει τη μεταφορά ενέργειας / πληροφοριών η οποία είναι πολύ ταχύτερη από τη χημική επικοινωνία. Σύμφωνα με μια μελέτη του 2010, «Η επικοινωνία ανάμεσα στα κύτταρα μέσω των βιοφωτονίων έχει αποδειχτεί στα φυτά, τα βακτήρια, τα ουδετερόφιλα κοκκιοκύτταρα των ζώων και τα νεφρικά κύτταρα». [9]
Οι ερευνητές κατάφεραν να αποδείξουν ότι «…η διαφορετική φασματική διέγερση (με υπέρυθρο, κόκκινο, κίτρινο, μπλε, πράσινο και λευκό φως) στο ένα άκρο του νωτιαίου αισθητηριακού υποδοχέα ή τις κινητικές νευρικές ρίζες οδήγησε σε σημαντική αύξηση της βιοφωτονικής δραστηριότητας στο άλλο άκρο». Οι ερευνητές δηλώσαν ότι «…η διέγερση μέσω φωτός μπορεί να δημιουργήσει βιοφωτόνια που μεταφέρονται κατά μήκος των νευρικών ινών, πιθανώς ως σήματα νευρικής επικοινωνίας».
Ακόμα κι αν εξετάσουμε το μοριακό επίπεδο του γονιδιώματός μας, το DNA μπορεί επίσης να προσδιοριστεί ως μια πηγή εκπομπής βιοφωτονίων. Ένας συγγραφέας θεωρεί ότι το DNA εξαρτάται τόσο πολύ από τα βιοφωτόνια που διαθέτει ιδιότητες παρόμοιες με το λέιζερ οι οποίες του επιτρέπουν να υπάρχει σε μια σταθερή κατάσταση πέρα από τη θερμική ισορροπία. [10]
Από τεχνικής άποψης, το βιοφωτόνιο είναι ένα στοιχειώδες σωματίδιο ή κβάντο φωτός μη θερμικής προέλευσης στο ορατό και υπεριώδες φάσμα που εκπέμπεται από ένα βιολογικό σύστημα. Γενικά πιστεύεται ότι παράγεται ως αποτέλεσμα του μεταβολισμού της ενέργειας μέσα στα κύτταρά μας ή πιο επιστημονικά ως «… υποπροϊόν βιοχημικών αντιδράσεων όπου τα διεγερμένα μόρια παράγονται από βιοενεργητικές διεργασίες οι οποίες περιλαμβάνουν είδη ενεργού οξυγόνου». [11 ]

Η κιρκαδική παραγωγή βιοφωτονίων του σώματος

Επειδή ο μεταβολισμός του σώματος αλλάζει με κιρκαδικό τρόπο, οι εκπομπές βιοφωτονίων μεταβάλλονται επίσης κατά μήκος του άξονα της ημέρας. [12] Οι ερευνητές έχουν χαράξει διακριτές ανατομικές θέσεις στο σώμα όπου οι εκπομπές βιοφωτονίων είναι ισχυρότερες και ασθενέστερες ανάλογα με την ώρα της ημέρας:
Γενικά, η διακύμανση του αριθμού των φωτονίων πάνω από το σώμα είναι χαμηλότερη το πρωί παρά το απόγευμα. Στην περιοχή του θώρακα και της κοιλιάς η εκπομπή είναι χαμηλή και συνεχής. Τα άνω άκρα και η περιοχή του κεφαλιού έχουν τη μεγαλύτερη εκπομπή και μάλιστα με αυξανόμενο ρυθμό κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η φασματική ανάλυση της χαμηλής, της μέσης και της υψηλής εκπομπής από το ανώτερο μπροστινό τμήμα του δεξιού ποδιού, του μετώπου και των παλαμών στο εύρος ευαισθησίας του φωτοπολλαπλασιαστή έδειξε ότι η μεγάλη αυθόρμητη εκπομπή ήταν στα 470 – 570 nm.
Η κεντρική περιοχή της παλάμης των χεριών παρουσίασε μεγαλύτερη εκπομπή της τάξεως των 420 με 470 nm στο φάσμα της αυθόρμητης εκπομπής από το χέρι κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου και του χειμώνα. Το φάσμα της καθυστερημένης φωτοβολίας από το χέρι έδειξε υψηλή εκπομπή ιδίου εύρους με την αυθόρμητη εκπομπή. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «τα φασματικά δεδομένα έδειξαν ότι οι μετρήσεις μπορούν να παρέχουν και ποσοτικά δεδομένα σχετικά με το ατομικό μοτίβο των υπεροξειδωτικών και αντιοξειδωτικών διαδικασιών στους έμβιους οργανισμούς».

Ο διαλογισμός και τα βότανα επηρεάζουν την παραγωγή βιοφωτονίων

Έρευνες έδειξαν διαφορά που οφειλόταν στο οξειδωτικό στρες όσον αφορά την εκπομπή βιοφωτονίων σε όσα άτομα έκαναν διαλογισμό και σε όσα δεν έκαναν. Εκείνοι που διαλογίζονται τακτικά φαίνεται ότι έχουν χαμηλότερη ασθενή εκπομπή φωτονίων (εκπομπή βιοφωτονίων), η οποία πιστεύεται ότι προκύπτει από το χαμηλότερο επίπεδο αντίδρασης των ελεύθερων ριζών που υπάρχουν στο σώμα.
Σε μία κλινική μελέτη στην οποία συμμετείχαν επαγγελματίες του υπερβατικού διαλογισμού οι ερευνητές διαπίστωσαν τα εξής: Η χαμηλότερη ένταση στην εκπομπή βιοφωτονίων παρατηρήθηκε σε 2 άτομα που διαλογίζονταν τακτικά. Η φασματική ανάλυση της ανθρώπινης εκπομπής βιοφωτονίων έδειξε ότι, τουλάχιστον εν μέρει, αποτελεί πιθανότατα μια αντανάκλαση των αντιδράσεων των ελεύθερων ριζών σε έναν ζωντανό οργανισμό. Έχει τεκμηριωθεί ότι προκύπτουν διάφορες φυσιολογικές και βιοχημικές μεταβολές από τη μακροχρόνια πρακτική του διαλογισμού και από αυτό συνάγεται ότι ο διαλογισμός μπορεί να επηρεάσει τη δράση των ελεύθερων ριζών. [13]
Προκαλεί ενδιαφέρον το γεγονός ότι ένα βότανο γνωστό από τη χρήση του για τη μείωση του στρες (συμπεριλαμβανομένης της μετρήσιμης μείωσης της κορτιζόλης) και συνδέεται με το αυξημένο οξειδωτικό στρες, έχει δοκιμαστεί κλινικά στη μείωση του επιπέδου των βιοφωτονίων που εκπέμπονται από ανθρώπους. Είναι γνωστό ως ροδιόλα και σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2009 στο περιοδικό «Phytotherapeutic Research» διαπιστώθηκε ότι όσοι κατανάλωσαν το βότανο για 1 εβδομάδα παρουσίασαν σημαντική μείωση της εκπομπής φωτονίων σε σύγκριση με την ομάδα που έλαβε εικονικό φάρμακο. [14]

Το ανθρώπινο δέρμα μπορεί να συλλάβει ενέργεια και πληροφορίες από το ηλιακό φως

Ίσως το πιο απίστευτο από όλα είναι το γεγονός ότι η σωματική μας επιφάνεια περιέχει κύτταρα ικανά να παγιδεύουν την ενέργεια και τις πληροφορίες από την υπεριώδη ακτινοβολία. Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Journal of Photochemistry and Photobiology» το 1993 με τίτλο «Η τεχνητή ηλιακή ακτινοβολία προκαλεί ασθενή εκπομπή φωτονίων στους ινοβλάστες του ανθρώπινου δέρματος» αποκάλυψε το εξής: όταν το ηλιακό φως από τεχνητή πηγή εφαρμόστηκε στους ινοβλάστες υγιών ανθρώπων είτε σε άτομα που πάσχουν από μελαγχρωματική ξηροδερμία η οποία χαρακτηρίζεται από ανεπαρκή μηχανισμό επιδιόρθωσης του DNA, προκάλεσε πολύ υψηλότερη εκπομπή φωτονίων (10-20 φορές) στη δεύτερη ομάδα.
Από αυτό το πείραμα οι ερευνητές κατέληξαν στο παρακάτω συμπέρασμα: «Αυτά τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι τα κύτταρα με μελαγχρωματική ξηροδερμία τείνουν να χάνουν την ικανότητα της αποτελεσματικής αποθήκευσης των φωτονίων υποδεικνύοντας την ύπαρξη ενός αποτελεσματικού ενδοκυτταρικού συστήματος παγίδευσης φωτονίων μέσα στα ανθρώπινα κύτταρα.» [15] Ακόμα πιο πρόσφατες έρευνες προσδιόρισαν επίσης μετρήσιμες διαφορές στην εκπομπή βιοφωτονίων ανάμεσα στα φυσιολογικά κύτταρα και τα κύτταρα του μελανώματος. [16]
Η μελανίνη έχει την ικανότητα μετασχηματισμού της ενέργειας του υπεριώδους φωτός σε θερμότητα με μια διαδικασία γνωστή ως «υπερταχεία εσωτερική μετατροπή». Πάνω από το 99,9% της απορροφούμενης ακτινοβολίας UV μετασχηματίζεται από εν δυνάμει γονιδιοτοξική (που βλάπτει το DNA) υπεριώδη ακτινοβολία σε ακίνδυνη θερμότητα.
Αν η μελανίνη μπορεί να μετατρέψει το φως σε θερμότητα, θα μπορούσε άραγε να μετατρέψει και την υπεριώδη ακτινοβολία σε άλλες βιολογικές / μεταβολικές χρήσιμες μορφές ενέργειας; Αυτό μπορεί να μην φαίνεται τόσο απίθανο αν αναλογιστεί κανείς ότι ακόμα και η ακτινοβολία γάμμα, η οποία είναι ιδιαίτερα τοξική για τις περισσότερες μορφές ζωής, αποτελεί μια πηγή τροφής για ορισμένα είδη μυκήτων και βακτηρίων.

Η παραγωγή βιοφωτονίων του σώματος οφείλεται στην ηλιακή και σεληνιακή ακτινοβολία

Φαίνεται ότι η σύγχρονη επιστήμη πολύ πρόσφατα άρχισε να αναγνωρίζει την ικανότητα του ανθρώπινου σώματος να λαμβάνει και να εκπέμπει ενέργεια και πληροφορίες απευθείας από το φως του ήλιου. [17] Επίσης, οι επιστήμονες συνειδητοποιούν ολοένα και περισσότερο ότι ο ήλιος και η σελήνη επηρεάζουν την εκπομπή βιοφωτονίων μέσω της βαρύτητας.
Πρόσφατα, βρέθηκε ότι η εκπομπή βιοφωτονίων από φύτρες σιταριού στη Γερμανία και τη Βραζιλία συγχρονίζονταν διηπειρωτικά σύμφωνα με τον ρυθμό της σεληνιακής και ηλιακής παλίρροιας. [18] Στην πραγματικότητα, η σεληνιακή και ηλιακή παλιρροιακή δύναμη, όπου ο ήλιος συμμετέχει σε ποσοστό 30% και η σελήνη 60% στη συνδυασμένη επιτάχυνση της βαρύτητας, έχει βρεθεί ότι ρυθμίζει ορισμένα χαρακτηριστικά της ανάπτυξης των φυτών στη γη. [19]

Στη Φυσιολογία η πρόθεση αποτελεί ζωντανή δύναμη

Ακόμη και η ίδια η ανθρώπινη πρόθεση, το λεγόμενο φιλοσοφικό δόγµα του «φαντάσµατος µέσα στην µηχανή» (Arthur Koestler), ίσως έχει εμπειρική βάση στα βιοφωτόνια. Ένας πρόσφατος σχολιασμός που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Investigacion Clinica» με τίτλο «Αποδεικτικά στοιχεία για τη δύναμη της πρόθεσης» αποκάλυψε την παρακάτω σύνδεση: Η πρόθεση ορίζεται ως μια κατευθυνόμενη σκέψη η οποία εκτελεί μια καθορισμένη πράξη. Οι σκέψεις που έχουν κάποιο στόχο μπορούν να επηρεάσουν τα άψυχα αντικείμενα και πρακτικά όλα τα έμβια όντα που κυμαίνονται από τους μονοκύτταρους οργανισμούς μέχρι τον άνθρωπο.
Η εκπομπή σωματιδίων φωτός (βιοφωτόνια) φαίνεται να αποτελεί τον μηχανισμό μέσω του οποίου λειτουργεί η πρόθεση. Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί εκπέμπουν μια σταθερή ροή φωτονίων ως μέσο για να στείλουν στιγμιαία σήματα από το ένα μέρος του σώματος στο άλλο αλλά και στον εξωτερικό περιβάλλον. Τα βιοφωτόνια αποθηκεύονται στο ενδοκυτταρικό DNA. Όταν ο οργανισμός είναι άρρωστος, προκύπτουν μεταβολές στην εκπομπή των βιοφωτονίων. Η άμεση πρόθεση εκδηλώνεται ως μια ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια που παράγει μια συγκεκριμένη ροή φωτονίων. Οι προθέσεις μας φαίνεται ότι λειτουργούν ως ιδιαίτερα συνεκτικές συχνότητες ικανές να αλλάζουν τη μοριακή δομή της ύλης.
Για να είναι αποτελεσματική η πρόθεση, είναι απαραίτητο να δράσει την κατάλληλη στιγμή. Στην πραγματικότητα, τα έμβια όντα συγχρονίζονται αμοιβαία με τη γη και τις συνεχείς αλλαγές της μαγνητικής της ενέργειας. Έχει αποδειχτεί ότι η ενέργεια της σκέψης μπορεί επίσης να προκαλέσει αλλαγές στο περιβάλλον. Η ύπνωση, το φαινόμενο των στιγμάτων και το φαινόμενο πλασέμπο μπορούν επίσης να θεωρηθούν τύποι πρόθεσης, δηλαδή οδηγίες προς τον εγκέφαλο κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης κατάστασης της συνείδησης.
Περιπτώσεις αυτόματης θεραπείας ή θεραπείας εξ αποστάσεως βαριά άρρωστων ασθενών αντιπροσωπεύουν περιπτώσεις μιας εξαιρετικά ισχυρής πρόθεσης για έλεγχο των ασθενειών απειλητικών για τη ζωή. Η πρόθεση του ασθενή να θεραπευτεί καθώς και οι πεποιθήσεις του σχετικά με την αποτελεσματικότητα της θεραπευτικής επίδρασης ενισχύουν την ανάρρωσή του. Συμπερασματικά, οι μελέτες για τη σκέψη και τη συνείδηση είναι θεμελιώδους σημασίας και όχι απλώς επιφαινόμενες και οδηγούν γρήγορα σε μια βαθιά αλλαγή της βάσης της Βιολογίας και της Ιατρικής.
Αυτό είναι λοιπόν το συμπέρασμα. Η επιστήμη συμφωνεί ολοένα και περισσότερο με την άμεση ανθρώπινη εμπειρία: είμαστε κάτι περισσότερο από τα άτομα και τα μόρια από τα οποία αποτελούμαστε: είμαστε όντα που εκπέμπουμε, επικοινωνούμε και προερχόμαστε από το φως.
Βιβλιογραφία
[1]. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15947466
[2]. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15910080
[3]. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21034725
[4]. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21463953
[5]. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10498336
[6]. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11467852
[7]. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22343311
[8]. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20584615
[9]. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20221457
[10]. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6204761
[11]. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19606225
[12]. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19606225
[13]. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16494566
[14]. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19170145
[15]. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8350193
[16]. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15910080
[17]. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15947467
[18]. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23011402
[19]. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22437666

Διαλογισμός: Η ψυχανάλυση του μέλλοντος

72

Πιστεύετε ότι μπορείτε να εκμεταλλευτείτε τις βαθύτερες δυνατότητες του νου σας…ο διαλογισμός λέει πως ναι! Εσείς;
Μας φέρνει σε επαφή με τις απεριόριστες ικανότητες που έχει ο νους όταν βρίσκεται σε ηρεμία και γαλήνη και όχι κάτω από την πίεση και τον αποπροσανατολισμό που δημιουργούν τα αρνητικά συναισθήματα.
Τα ψυχοσωματικά οφέλη αυτής της πανάρχαιας τεχνικής, που έχουν επιστημονικά τεκμηριωθεί μέσα στα τελευταία 50 χρόνια, καθιστούν αυτή τη μέθοδο ένα εξαιρετικό όπλο κατά του στρες και των ασθενειών που αυτό προκαλεί – και όχι μόνο.
Κάποιες εμπειρίες στη ζωή σου δεν τις ξεχνάς ποτέ. Όπως εκείνη την πρώτη φορά, 25 χρόνια πριν, που ανέβαινα ασθμαίνοντας κάποιο δρομάκι στο Λυκαβηττό για να προλάβω την παρθενική μου επαφή με το διαλογισμό σε ένα ισόγειο της οδού… δεν θυμάμαι. Επί της ουσίας δεν είχα ιδέα περί τίνος επρόκειτο.
Τυχαία ακούσματα από δω και από κει, σε συνδυασμό με οπτικά ερεθίσματα κουρεμένων γουλί και μειδιώντων από ευτυχία ρασοφόρων, που παρήλαυναν τα καλοκαίρια στα νησιά, με παρέπεμπαν σε μια κουλτούρα ξένη από τη δική μου και κυρίως σε μια θρησκεία, που εκείνη την εποχή για μένα αποτελούσε το όπιο του λαού σε οποιαδήποτε έκφανσή της.
Oι υπαρξιακές ανησυχίες, όμως, είναι ανθρώπινες και ανεξίθρησκες και έτσι με έσπρωξαν μέσα σε ένα δωμάτιο γεμάτο κουραμπιέδες, θυμιάματα με λιβάνια, κεριά, ένα μίζερο χαλί, μια κατανυκτική ησυχία που μου έσπαγε τα νεύρα και πολύχρωμα μαξιλάρια, σε ένα από τα οποία κάθισα περιμένοντας τον ινδό γκουρού να μας καθοδηγήσει.
O διαλογισμός άρχισε και ένας κατά τα άλλα συμπαθής, ισχνός γενειοφόρος με πορτοκαλί φορεσιά, που κράταγε ένα σακουλάκι στο χέρι του, κάθισε στο μεγαλύτερο μαξιλάρι και χτύπησε ένα καμπανάκι για να αρχίσουμε.
Πριν μπούμε σε βαθιά περισυλλογή, μας έδειξε το σακουλάκι και είπε ήρεμα και με πολύ χιούμορ πως είναι γεμάτο στραγάλια και πως όποιος δεν ησυχάζει κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, θα του τα ρίχνει επάνω του. Όλοι έκλεισαν τα μάτια. Εγώ τα μισόκλεισα. Ήθελα να βλέπω τι γίνεται και τι κάνουν όλοι αυτοί οι αλαφροΐσκιωτοι γύρω μου! Μου ήταν αδιανόητο να κάθομαι σε ένα μαξιλάρι ακούνητη, αμίλητη και αγέλαστη.
Τα πόδια μου μούδιαζαν σιγά-σιγά, η πλάτη μου πόναγε, τα λιβάνια μού έφερναν ναυτία, η ανησυχία μου κορυφωνόταν με τα λεπτά που δεν περνούσαν, ενώ τα στραγάλια έρρεαν χωρίς σταματημό στο τυραννισμένο μου κορμί. Αυτή ήταν η πρώτη μου εμπειρία με το διαλογισμό!

Και τώρα ας σοβαρευτούμε..

O διαλογισμός δεν είναι μια εξωτερική τεχνική, κάτι σαν την εκμάθηση μιας γλώσσας ή των υπολογιστών, που επιβάλλουμε στον εαυτό μας. Επίσης, δεν είναι θρησκεία και μπορεί να εφαρμοστεί από όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως ηλικίας και πίστης.
O διαλογισμός είναι αίσθηση και επίγνωση. Η αίσθηση ότι ανακαλύπτετε ξανά κάτι που υπήρχε πάντα μέσα σας. Με απλά λόγια, είναι η εμπειρία των απεριόριστων δυνατοτήτων που έχει ο ανθρώπινος νους, όταν παύει να κυριαρχείται από τους καθημερινούς νοητικούς μηρυκασμούς, τα άγχη επιβίωσης, τις αγωνίες, τους φόβους, τις επιθυμίες, την απληστία, τη ζήλια και ένα πλήθος άλλων συναισθηματικών και νοητικών διαδικασιών που αποπροσανατολίζουν το μυαλό από την αληθινή του φύση, την ηρεμία και τη γαλήνη.
Όταν το μυαλό είναι γαλήνιο, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και το κυριότερο να ηρεμήσουμε και να ελέγξουμε τα συναισθήματά μας. Oι σκέψεις και τα συναισθήματα είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Όταν το μυαλό διαρκώς ανησυχεί για το μέλλον ή κουβαλάει δυσάρεστες μνήμες από το παρελθόν, τότε τα συναισθήματα που πυροδοτούνται είναι ο θυμός, ο φόβος, η απόρριψη, η απελπισία.
Με το διαλογισμό, τα συναισθήματα έρχονται σε ένα άλλο επίπεδο, όπου ο διαλογιζόμενος μπορεί να τα παρατηρεί αντικειμενικά χωρίς να χάνεται σε αυτά, μέσα από μια συνειδητή εσωτερική σιωπή που τον αποσπά από το Εγώ του. Έτσι, με τη συνεχή εξάσκηση, τα αρνητικά συναισθήματα δεν είναι πλέον ευπρόσδεκτα και οι εν δυνάμει ενοχλητικές σκέψεις περνούν μέσα από το μυαλό σαν μικρά σύννεφα που δεν σκιάζουν τη λαμπρότητα και την καθαρότητά του.

Μικρό ιστορικό
Όλες οι μεγάλες φιλοσοφικές παραδόσεις (ταοϊσμός, σουφισμός, ινδουισμός, ακόμα και οι Πυθαγόρειοι) συνδέονται με το διαλογισμό. O βουδισμός όμως είναι στενά συνδεδεμένος με το διαλογισμό, αφού ουσιαστικά πήρε μορφή στο πρόσωπο του Βούδα, ο οποίος στην ηλικία των 35 ετών κατόρθωσε να φτάσει στη νιρβάνα (απόλυτη ευτυχία), ενώ καθόταν για 49 ολόκληρες μέρες διαλογιζόμενος κάτω από ένα δέντρο στο Bodh Gaya της ανατολικής Ινδίας.
Από εκείνο το σημείο και μετά, ο διαλογισμός έγινε το βασικό πνευματικό μονοπάτι μέσα από το οποίο ο άνθρωπος βρίσκει αβίαστα την απόλυτη ισορροπία και τη δημιουργική επαφή με τον εαυτό του. Τα δύο βασικά είδη διαλογισμού είναι ο Samatha (ηρεμία) και ο Vipassana (ενόραση) και οι διαφορές τους βρίσκονται στο ότι στο Samatha η συγκέντρωση γίνεται μεν πάνω σε κάτι συγκεκριμένο, αλλά είναι απαραίτητο ο διαλογιζόμενος να διώχνει τις σκέψεις που του έρχονται στο μυαλό, για να μην τον αποσπούν.
Στο Vipassana βασική αρχή είναι η αυτοπαρατήρηση και η αποστασιοποίηση από σκέψεις και συναισθήματα που δεν τα αποφεύγει όμως ο διαλογιζόμενος, αλλά τα βιώνει την παρούσα στιγμή ψύχραιμα, χωρίς να τα αγνοεί ή να τα καταπιέζει.

O μηχανισμός του διαλογισμού
Κατά έναν παράδοξο τρόπο, η στενή παρατήρηση και επίγνωση των σκέψεων που έρχονται και φεύγουν σας οδηγεί στο να νιώθετε λιγότερο παγιδευμένοι μέσα σε αυτές. Παράλληλα, αποκτάτε μια βαθύτερη προσέγγιση των αντιδράσεών σας στο καθημερινό στρες και στις πιέσεις.
Παρατηρώντας τις σκέψεις και τα συναισθήματα ένα βήμα πίσω από αυτά, αντιλαμβάνεστε πιο καθαρά τι συμβαίνει στο μυαλό σας. Βλέπετε τις σκέψεις να έρχονται και να υποχωρούν, παρατηρείτε το περιεχόμενό τους, τα συναισθήματα που συνδέονται με αυτές και τις αντιδράσεις σας σε αυτές.
Το «κλειδί» για την επίγνωση δεν είναι το πού θα διαλέξετε να συγκεντρωθείτε, αλλά πόσο ποιοτική είναι η παρατήρηση και η επίγνωση. Μετατρέπεστε σε ένα σιωπηλό μάρτυρα, σε έναν απαθή παρατηρητή που σταματά να κρίνει, να διαχωρίζει και να κριτικάρει.
O σκοπός του διαλογισμού είναι να σας φέρει σε επαφή με τη ζωή και οτιδήποτε συμβαίνει στο σώμα και στο μυαλό σας, τη στιγμή ακριβώς που συμβαίνει. Αυτή η σιωπηρή αποδοχή δεν σημαίνει παθητικότητα ή παραίτηση. Αντίθετα, με το να δέχεστε όσα η κάθε στιγμή σάς προσφέρει, όσο οδυνηρά ή χαρούμενα και αν είναι, βιώνετε την πραγματικότητα ουσιαστικά και μπορείτε να ανταποκριθείτε σε οποιαδήποτε κατάσταση πιο αποτελεσματικά.
Όπως έλεγε ο Ζορμπάς: «Το να δέχεσαι τη ζωή σε κάνει να κυβερνάς τα πάνω και τα κάτω της με ευγένεια, αίσθηση του χιούμορ και ίσως κάποια κατανόηση του αθέατου κόσμου, κάτι που εμένα μΆ αρέσει να το λέω φρονιμάδα».

Τι λένε οι έρευνες
Τα εξαιρετικά οφέλη αυτής της πανάρχαιας τεχνικής διαχείρισης του νου και της ψυχής τεκμηριώθηκαν τα τελευταία 50 χρόνια στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής και της Αγγλίας. Αυτό που μπορείτε να πετύχετε αρχικά με το διαλογισμό είναι η βελτίωση των διανοητικών ικανοτήτων σας.
Πιο αναλυτικά: Ανάπτυξη της συγκέντρωσης και νοημοσύνης, εστίαση της προσοχής, μαθησιακές ικανότητες και οραματισμό. Σε επίπεδο φυσιολογίας βελτιώνει τη φυσική κατάσταση, ενισχύει το ανοσοποιητικό, καθυστερεί το γήρας, περιορίζει τις λοιμώξεις και φλεγμονές, επιταχύνει την ανάρρωση, βελτιώνει τους βιολογικούς δείκτες (π.χ. χοληστερίνη), ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση, μειώνει τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής και, το κυριότερο, μειώνει σημαντικά το άγχος, που προκαλεί σωρεία ασθενειών.
Δρώντας σταδιακά σε ψυχικό επίπεδο, σας μαθαίνει να έχετε αυτοκυριαρχία, αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση, καλύτερη αντίληψη, δημιουργικότητα, έμπνευση και μεγαλύτερη κατανόηση και συμπόνια (όχι με την έννοια του οίκτου, αλλά ως οντολογική αρχή) για τους ανθρώπους γύρω σας.

Διαλογισμός για αρχάριους
● Η καλύτερη ώρα για να κάνετε διαλογισμό είναι πριν την ανατολή του ήλιου και στο ηλιοβασίλεμα. Μπορείτε όμως να διαλογιστείτε οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, ακόμα και μέσα στο ασανσέρ, στο λεωφορείο, στο διάλειμμα της εργασίας σας ή όταν περιμένετε να πάρετε το παιδί σας από το σχολείο.
● Βρείτε έναν ήσυχο χώρο. Καθίστε κάτω, σε ένα μαξιλάρι, με τα πόδια οκλαδόν ή, αν δεν μπορείτε, καθίστε σε μια καρέκλα με ίσιο τον κορμό, με το κεφάλι και το λαιμό σε ευθεία γραμμή με τη σπονδυλική στήλη. Μη σφίγγετε το σώμα σας. Ξεκινήστε με 5 λεπτά, δύο φορές την ημέρα.
● Συγκεντρωθείτε και προσπαθήστε να αισθανθείτε το σώμα σας. Στρέψτε την προσοχή στην αναπνοή σας και ακολουθήστε τα κύματα της εισπνοής και εκπνοής, καθώς μπαινοβγαίνουν μέσα από τα ρουθούνια, καθώς φουσκώνουν και χαλαρώνουν την κοιλιά σας.
Όταν οι σκέψεις σάς αποσπάσουν, προσπαθήστε να επανασυνδεθείτε με την αναπνοή σας, χωρίς να αγωνιάτε για την παρουσία τους. Φερθείτε στο μυαλό σας με ευγένεια, σταθερότητα και αγάπη. Είναι σαν ένα μικρό κακομαθημένο παιδί. Πρέπει να μάθετε πότε να είστε αυστηροί και πότε να χαλαρώνετε μαζί του.
● Μην κοιμάστε. O ύπνος δεν είναι διαλογισμός. Είναι ξεκούραση. O διαλογισμός είναι εγρήγορση, παρατήρηση, συγκέντρωση.
● Διαλογιστείτε 2 ώρες μετά το φαγητό.
● Κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, υιοθετήστε μια ορισμένη νοοτροπία: Μην κρίνετε, έχετε υπομονή, ανοίξτε το μυαλό σας, έχετε εμπιστοσύνη στη σοφία και στην καλοσύνη σας, μη σκέφτεστε τα αποτελέσματα, ζήστε τη στιγμή και, τέλος, αφήστε τα όλα πίσω σας και τα καλά και τα κακά. Μάθετε να βιώνετε συνειδητά κάθε λεπτό, όπως ακριβώς είναι.
Και μην ξεχνάτε… κανένα βιβλίο ή άρθρο δεν θα σας μάθει να διαλογίζεστε. Μόνο με τη συνεχή πρακτική θα βρείτε την άκρη στο λαβύρινθο του μυαλού και της ψυχής σας.

Επιστημονικά επιβεβαιωμένο: Η πρόθεσή μας μπορεί να αλλάξει το DNA μας!

90

Εάν πιστεύετε πως βρίσκεστε στο έλεος του γενετικού σας κώδικα, έπονται σπουδαία νέα, αφού κάτι τέτοιο δεν ισχύει! Σύμφωνα με την επιστήμη της επιγενετικής ( την μελέτη, δηλαδή, του τρόπου που παράγοντες εξωτερικοί του γενετικού υλικού – DNA – επηρεάζουν τις αλλαγές στην γονιδιακή έκφραση), τα βλαστοκύτταρα καθώς και το DNA μπορεί να τροποποιηθεί μέσω μαγνητικών πεδίων, θετικών νοητικών καταστάσεων, πρόθεσης καθώς και μέσω της συνοχής της καρδιάς. Κορυφαίοι επιστήμονες παγκοσμίως συμφωνούν πως η θεωρία του γενετικού ντετερμινισμού είναι λανθασμένη.

Η πεποίθηση ότι είμαστε θύματα του γενετικού μας κώδικα καταρρέει

Το σύνολο των γενετικών πληροφοριών με το οποίο γεννιόμαστε – DNA – δεν αποτελεί τον μοναδικό καθοριστικό παράγοντα για την υγεία και την ευημερία μας. Ο βιολόγος Bruce Lipton, Ph.D., με ειδίκευση στην μελέτη των βλαστοκυττάρων, δίνοντας μια συνέντευξη στο περιοδικό «Super Consciousness» συζητά για την σημαντική διαφορά μεταξύ γενετικού ντετερμινισμού και επιγενετικής:

«Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι πολύ σημαντική, διότι αυτή η θεμελιώδης πεποίθηση που ονομάζεται γενετικός ντετερμινισμός στη ουσία σημαίνει πως οι ζωές μας, οι οποίες ορίζονται ως τα φυσικά, βιολογικά και συναισθηματικά χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς μας, ελέγχονται πλήρως από τον γενετικό μας κώδικα. Αυτού του είδος οι πεποιθήσεις δημιουργούν μια εικόνα των ανθρώπων ως άβουλα θύματα, αφού αν τα γονίδια έχουν την δυνατότητα να ελέγχουν την λειτουργία της ζωής μας, τότε οι ζωές μας καθορίζονται από παράγοντες εξωτερικούς τους οποίους δεν έχουμε την ικανότητα να τους αλλάξουμε! Αυτό οδηγεί στην στάση της θυματοποίησης ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για τις ασθένειες και τα νοσήματα που παρατηρούνται να εμφανίζονται μέσα σε μια οικογένεια και πολλαπλασιάζονται μέσω της κληρονομικότητας. Εργαστηριακά στοιχεία έχουν δείξει πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει.»

Η θεωρία του Lipton επιβεβαιώνεται από τον καθηγητή και ερευνητή του Πανεπιστημίου της Μπολόνια της Ιταλίας Carlo Ventura, M.D., Ph.D. . Ο Δρ. Ventura απέδειξε μέσω εργαστηριακών δοκιμών πως το DNA των βλαστικών κυττάρων μπορεί να μεταβληθεί με τη χρήση συχνοτήτων μαγνητικού πεδίου.

« Είναι σαν μια χρονομηχανή! Με κάποιο τρόπο επαναπρογραμματίζεις τα κύτταρα αυτά σε μια αβέβαιη κατάσταση, στην οποία οποιαδήποτε απόφαση κατά κάποια έννοια είναι δυνατή, ακόμα και η απόφαση να εξελιχθεί εικονικά σε οποιοδήποτε είδος κυττάρου ενός οργανισμού. Σκεφτείτε λοιπόν τις τεράστιες δυνατότητες εξέλιξης της ανακάλυψης αυτής. »

Αναφέρει επίσης πως δύο Νομπελίστες επιστήμονες ανακάλυψαν πως ακόμα και μη βλαστικά ενήλικα κύτταρα μπορούν επιγενετικά να επαναπρογραμματιστούν σε μια προηγούμενη κατάσταση κατά την οποία θα είχαν την δυνατότητα τελικά να δημιουργήσουν νευρικά ή καρδιακά κύτταρα, κύτταρα των σκελετικών μυών ή ακόμα και κύτταρα που θα παράγουν ινσουλίνη.

Αλλαγή του DNA μέσω της πρόθεσης

Σύμφωνα με το Ινστιτούτο HeartMath στο Boulder Creek της California, η επιστήμη της επιγενετικής συμπεριλαμβάνει πολλά περισσότερα από απλώς DNA, το περιβάλλον και την εμπειρία μας. Ύστερα από δύο δεκαετίες έρευνας, ανακαλύφθηκε πως παράγοντες όπως η αγάπη και η εκτίμηση ή αντίθετα το άγχος και ο θυμός επηρεάζουν το γενετικό αποτύπωμα ενός ατόμου. Σε ένα πείραμα, επιλεγμένοι συμμετέχοντες μπόρεσαν να μεταβάλλουν το DNA μέσω θετικών νοητικών δηλώσεων.

« Σε ένα άτομο που κρατούσε τρία δείγματα γενετικού υλικού – DNA – δόθηκαν οδηγίες να δημιουργήσει μια ευεργετική ψυχική, συναισθηματική και σωματική κατάσταση ισορροπίας και αρμονίας – με την βοήθεια μιας τεχνικής, ανεπτυγμένης στο Ινστιτούτο HeartMath, που χρησιμοποιεί την αναπνοή της καρδιάς και τα εκ προθέσεως θετικά συναισθήματα. Το άτομο που συμπεριλήφθηκε στο πείραμα αυτό πέτυχε, ακολουθώντας τις οδηγίες των επιστημόνων, να μεταβάλλει ταυτόχρονα δύο από τα τρία δείγματα σε διαφορετικό βαθμό αφήνοντας το τρίτο αμετάβλητο.»

Ομάδες εθελοντών με χαμηλή καρδιακή συνοχή δεν ήταν σε θέση να μεταβάλλουν το DNA.

Υγιής κυτταρική έκφραση και μια κβαντικά θρεπτική δίαιτα.

Εάν θέλουμε να θρέψουμε το σώμα μας σε κυτταρικό επίπεδο και να αποτρέψουμε την εμφάνιση ασθενειών, το Ινστιτούτο HeartMath συνιστά μια πλούσια σε κβαντικά θρεπτικά συστατικά διατροφή. Όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση άγχους ή οποιαδήποτε αρνητική κατάσταση, τα βιολογικά αποθέματα ενέργειας εκτρέπονται από την περαίωση του σημαντικού έργου της αναγέννησης και της επισκευής του σώματος. Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κυτταρική αυτή πείνα, εστιάζοντας σε καταστάσεις ειλικρινούς φροντίδας, αγάπης και εκτίμησης. Τα θετικά αυτά συναισθήματα ενισχύουν το ενεργειακό μας σύστημα και τροφοδοτούν το σώμα μας, ακόμη και σε γενετικό επίπεδο. Το Ινστιτούτο αποκαλεί τα τέτοιου είδους θετικά συναισθήματα «κβαντικά θρεπτικά συστατικά».

Μετάφραση: Δανάη Πετροπούλου

Το σώμα που αρρωσταίνει "βγαίνει από τη σιωπή"

ΡΕΝΑ ΚΟΜΝΗΝΟΥ

"Ο άνθρωπος αρρωσταίνει επειδή κρύβει από τον εαυτό του μια ιστορία η σημασία της οποίας του είναι αβάσταχτη. Η αρρώστια του είναι στο μεγαλύτερο μέρος της μια συμβολική απάντηση, μια ασυνείδητη απόπειρα να αλλάξει τη σημασία της ιστορίας ή τον επίλογό της, που είναι το ίδιο πράγμα" Chiozza 1986

Με άλλα λόγια, θα λέγαμε ότι η ανάγκη να αποκρυβεί η αδιαφορία, η σιωπή της φύσης απέναντι στο γεγονός που ονομάζουμε ζωή, οδήγησε στη γέννηση του επινοήματος πως η ζωή είναι θείο δώρο κι επομένως εμείς πρέπει να αποδεικνύουμε καθημερινά πως είμαστε αντάξιοί της.
Η αρρώστια είναι η είσοδος μέσα από την οποία μπαίνει ο θάνατος στη ζωή μας, ένα πρώιμο άνοιγμα περάσματος που δείχνει ωμά, όχι μόνον πόσο προσωρινή αλλά και πόσο άνευ σημασίας είναι η ύπαρξή μας στον κόσμο...Η αρρώστια είναι μια πρόκληση, η τελική δοκιμασία της πίστης των πιστών, αλλά κυρίως, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εξιλέωση, δια της ποινής, από ένα αμάρτημα...
Στην πραγματικότητα, η αρρώστια δημιουργεί μιαν άβυσσο στη ροή των εννοιών της ύπαρξής μας, είναι ο άχρονος προθάλαμος της κόλασης, το μετέωρο παρόν μέσα στο οποίο γίνεται όλο και πιο πιεστική η αναζήτηση ενός νοήματος....
Η αρρώστια βιώνεται , τουλάχιστον στην αρχή, ως δίωξη. Νιώθουμε πως δεχόμαστε επίθεση, πως είμαστε θύματα μιας εισβολής που, έχοντας πλήξει το σώμα μας, μας έχει καταστήσει άχρηστους.
Η αρρώστια παίρνει τη μορφή του εχθρού που θέλει να μας εκτοπίσει στα όρια της ζωής και του θανάτου.
Ο άρρωστος είναι μετέωρος σε ένα χρόνο-μη-χρόνο και η ζωή του σμικρύνεται στη διάσταση ενός ανώμαλα μεγενθυμένου παρελθόντος, αποστερείται αδικαιολόγητα από το μέλλον της ύπαρξής του. Γίνεται κυνηγός αναμνήσεων, επιστρέφει στο παρελθόν, σαν εγκαταλειμμένος εραστής που κάνει μια απεγνωσμένη προσπάθεια να νιώσει ζωντανός ακόμη...
Όταν είμαστε άρρωστοι, είμαστε απόλυτα, απελπιστικά μόνοι. Ο άρρωστος προκαλεί τον φόβο και η ανθρώπινη κοινότητα αποφεύγει νάχει σχέσεις μαζί του...Εάν η φροντίδα των ασθενών ήταν φυσική παρόρμηση και όχι υποχρέωση, δεν θα είχε αναγορευτεί σε μέσο για την κατάκτηση της θείας χάριτος. Η αρρώστια γίνεται προειδοποίηση, κάνει συγκεκριμένο τον κίνδυνο που απειλεί τον καθένα μας...
Το σώμα που αρρωσταίνει "βγαίνει από τη σιωπή"...
Κάνει βίαια αισθητή την παρουσία του...Το σώμα που, ασκούσε επιμελώς τα καθήκοντά του, χωρίς να ζητά την προσοχή μας, τώρα κάνει έφοδο σαν πλήρωμα σε ανταρσία...Κάποια στιγμή το σώμα παύει να μας υπηρετεί διαψεύδοντας την μη ρεαλιστική απαίτηση του Εγώ να ορίζει ολόκληρη την προσωπικότητα....Ο τέλειος μηχανισμός παθαίνει εμπλοκή...
Η εξήγηση που ψάχνουμε ίσως βρίσκεται στο μήνυμα που κάθε αρρώστια κομίζει στο θύμα της.
Με κάποιο τρόπο ασφαλώς ασυνείδητο, το εν λόγω άτομο έχει επιλέξει να φέρει τον εχθρό μέσα του, αντί να τον αναζητήσει έξω από τον εαυτό του, όπως συνηθίζεται.
Το άρρωστο όργανο, ίσως για πρώτη φορά, μας φέρνει αντιμέτωπους με το πιο επικίνδυνο "διώκτη", ίσως τον "προπάτορα" των διωκτών: εκείνον που  φέρουμε μέσα μας.
Αλλά το σήμα συναγερμού, η αρρώστια, με το οποίο το σώμα μας προειδοποιεί, όχι μόνο δεν πρέπει και δεν μπορεί να αγνοηθεί, αλλά επείγει να ερευνηθεί σε βάθος σε όλα τα επίπεδα και με όλες τις συνέπειες.
Η αρρώστια δεν πρέπει επουδενί να εκλαμβάνεται ως αποκλειστικά και μόνο σωματικό πρόβλημα, γιατί μπορεί να είναι μια καλή ευκαιρία να φωτιστεί η περίπλοκη σχέση μας με το σώμα μας.
Με τον ίδιο τρόπο που ανακαλύπτουμε το σώμα μας όταν μας πονέσει, έτσι ανακαλύπτουμε και τη συνείδηση, όταν το υποσυνείδητο καταφεύγει σε παρόμοια ακραίες μεθόδους επικοινωνίας...
Με ψυχολογικούς όρους, η σωματοποίηση της αρρώστιας είναι συνέπεια απώλειας επαφής με την παθογενή σύγκρουση η οποία παρεμποδίστηκε να ανέβει στη συνείδηση..
Τι συνέβει στον άνθρωπο, ώστε να φτάσει στο σημείο να αρρωστήσει και ποιό σκοπό από ψυχολογική άποψη, εξυπηρετεί  αυτή η αρρώστια.
Το σώμα είναι ο κατάσκοπος της ψυχής, αλλά η γλώσσα του πρέπει να μετατραπεί, να ερμηνευτεί με όρους άλυτων ψυχικών συγκρούσεων, με τις οποίες δεν ήρθαμε ποτέ αντιμέτωποι.
Η ψυχοσωματική αρρώστια παρεμβαίνει όταν το ψυχολογικό μας επίπεδο, είτε δεν είναι επαρκώς εξελιγμένο, είτε δεν έχει τη δύναμη να εκφραστεί συμβολικά και επιτίθεται στο πιο ευαίσθητο σημείο μας, το σώμα. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, η αρρώστια είναι πάντοτε μία μομφή.
Είναι πλέον γνωστό ότι καταστάσεις κατάθλιψης πλήττουν το αμυντικό σύστημα και εκθέτουν το άτομο σε μολύνσεις από τις οποίες κανονικά είναι απρόσβλητο.
Τα άτομα που έχουν να φέρουν σε πέρας ένα σημαντικό έργο, συγκαταλέγονται μεταξύ αυτών, που δεν αρρωσταίνουν ποτέ, ακριβώς επειδή διαθέτουν ψυχολογική ιδιοσυστασία ικανή να αντισταθεί στην αρρώστια.

Ο άνθρωπος που δεν αρρωσταίνει, διαθέτει ένα πολύ εξελιγμένο ψυχολογικό επίπεδο, γιατί μπορεί και ερμηνεύει συμβολικά τις εσωτερικές καταστάσεις, χωρίς να παρεμβαίνει σ' αυτές εξωτερικά και να τις πραγματώνει "έμπρακτα".

Η χρησιμοποίηση της γλώσσας του σώματος σημαίνει ότι η ικανότητα του ατόμου να αντιμετωπίσει τις συγκρούσεις είναι σαφώς πρωτόγονη.
Και σ' αυτό το σημείο, η ασθένεια μας μέμφεται-αλλά συγχρόνως μας επιτρέπει να μεμφόμαστε τους άλλους. Αποτέλεσμα αυτού του πράγματος είναι επιθετικότητα προς τον εαυτό μας και προς τους άλλους. Ο άρρωστος γίνεται φορέας του συμπτώματος, αυτός που ασυνείδητα έχει επιφορτιστεί με την έκφραση αλλά και τη διαιώνιση της παθολογικής οικογενειακής ισορροπίας...

Σκλήρυνση κατά πλάκας και αντιστροφή της μέσω διατροφής

 

Από την Ελένη Παπακωνσταντίνου BA, CNP, RNCP
Εάν έχετε ένα αγαπημένο πρόσωπο με σκλήρυνση κατά πλάκας [1], (όπως κι εγώ), θα αγαπήσετε αυτή την δημοσίευση. Διαθέτει την εμπνευσμένη ιστορία της Δρ Τέρι Wahls [2],η οποία αντέστρεψε την σκλήρυνση κατά πλάκας μετά από επτά χρόνια επιδείνωσης απλώς αλλάζοντας τη διατροφή της. Αυτό το έκανε μέσα σε 8 μήνες και μετά πήγε για μια περιοδεία 18 μιλίων με το ποδήλατο.
Κανένα φάρμακο δεν είναι ποτέ σε θέση να διεκδικήσει τα ίδια αποτελέσματα.
Ερχόμενοι στην ιστορία της, στα τέλη του περασμένου έτους ήταν το καλύτερο χριστουγεννιάτικο δώρο που πήρε ποτέ.
Η Δρ Wahls είναι καθηγήτρια Παθολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα, όπου διδάσκει, και ειδικεύει στην κλινική τραυματολογία βλάβης του εγκεφάλου. Αυτή η συμβατική γιατρός είχε το θάρρος να κάνει το βήμα έξω από το ιατρικό κατεστημένο.
Αρχικά διαγνώστηκε με υποτροπιάζουσα-διαλείπουσα σκλήρυνση κατά πλάκας, το 2000, ακολούθησε τη συμβατική διαδρομή και έπαιρνε φάρμακα χημειοθεραπείας και άλλα κατασταλτικά του ανοσοποιητικού, σε μια προσπάθεια να επιβραδύνει την ασθένεια.
Μέχρι το 2003, η Δρ Wahls είχε προχωρήσει στην «Δευτερογενή προϊούσα πολλαπλή σκλήρυνση» (η πιο προχωρημένη μορφή), και έπρεπε να αρχίσει να χρησιμοποιεί μια αναπηρική καρέκλα εξαιτίας της αδυναμίας στους ραχιαίους μυς της. Στην ΣΚΠ, το ανοσοποιητικό σύστημα ευαισθητοποιείται και επιτίθεται στις πρωτεϊνες στο έλυτρο της μυελίνης το οποίο προστατεύει τους νευρίτες του κεντρικού νευρικού συστήματος [3].
Όπως ο καθένας με μια εκφυλιστική ασθένεια , ήθελε να προλάβει την περαιτέρω επιδείνωση όσο το δυνατόν περισσότερο. Λόγω της ιατρικής της εκπαίδευσης, η Δρ Wahls ήξερε ότι η έρευνα σε ζωικά μοντέλα της νόσου είναι συνήθως 20 ή 30 χρόνια πιο μπροστά από την κλινική πρακτική.
Έμενε μέχρι αργά κάθε βράδυ για να ψάχνει και να αξιολογεί τις έρευνες και να αναλύει τα τελευταία άρθρα σχετικά με την σκλήρυνση κατά πλάκας.
Ήξερε ότι οι περισσότερες από τις μελέτες των δοκιμών φαρμάκων, θα χρειαστούν χρόνια για την έγκριση του FDA κι έτσι στράφηκε στην έρευνα σχετικά με τις βιταμίνες και τα συμπληρώματα τα οποία είναι σημαντικά για την υγεία των μιτοχονδρίων και του εγκεφάλου .
Συνέχισε την έρευνα αργά τις νύχτες, ανακάλυψε μελέτες που δείχνουν ότι με το πέρασμα του χρόνου, οι εγκέφαλοι των ανθρώπων με σκλήρυνση κατά πλάκας είχαν την τάση να συρρικνώνονται.
Αυτό μεγάλωσε την περιέργεια της και την οδήγησε να ερευνήσει και τις άλλες ασθένειες που έχουν παρόμοια συρρίκνωση του εγκεφάλου, δηλαδή τις ασθένειες του Huntington, τη νόσο του Πάρκινσον και του Αλτσχάιμερ.
Ένα πράγμα κοινό σε όλες αυτές τις εκφυλιστικές παθήσεις είναι η κακή λειτουργία των μιτοχόνδριων. Τα μιτοχόνδρια είναι κάτι σαν τις «μπαταρίες» των κυττάρων που διαχειρίζονται την παροχή ενέργειας στο κύτταρο. Εάν ξεχάσετε να τα θρέψετε , τα κύτταρά σας μαραίνονται και πεθαίνουν. Οι μύες συρρικνώνονται, ο όγκος του εγκεφάλου συρρικνώνεται και τα άλλα κύτταρα στο σώμα σας βρίσκονται επίσης σε κίνδυνο.

Βελτίωση , αλλά όχι αρκετή

Με την έρευνα που έκανε η Dr Wahls, ανακάλυψε ότι ιδίως τρεις θρεπτικές ουσίες, ήταν απαραίτητες για τη σωστή λειτουργία των μιτοχονδρίων:
1) ωμέγα-3 λιπαρά οξέα – δηλαδή, από ψάρια ή λάδι κριλ
2) κρεατίνη (μια ένωση που ασχολείται με την παραγωγή ενέργειας στο σώμα) και
3) Το συνένζυμο Q10 – κατά προτίμηση στην «αναγώμενη» έκδοση του είναι , καλύτερα απορροφούμενο, γνωστό ως Ubiquinol που έχει 3 φορές μεγαλύτερη αντιοξειδωτική δυνατότητα από ότι το κανονικό Co-Q10. Μετά τη λήψη αυτών των συμπληρωμάτων, η επιδείνωση της επιβραδύνθηκε κάπως, αλλά παρέμενε ακόμα ασθενής.

Η μεγάλη αλλαγή – Παίρνοντας τα θρεπτικά συστατικά από τα τρόφιμα

Το φθινόπωρο του 2007, η Wahls είχε μια σημαντική στιγμή επιφοίτησης. Αναρωτήθηκε τι θα συμβεί αν αλλάξει τη διατροφή της ώστε να έπαιρνε αυτά τα σημαντικά θρεπτικά συστατικά για τον εγκέφαλο όχι από τα συμπληρώματα, αλλά από τα τρόφιμα που έτρωγε. Για να ευδοκιμήσουν τα μιτοχόνδρια της για στη μέγιστη αποδοτικότητα τους χρειαζόταν βιταμίνες του συμπλέγματος Β, θείο και αντιοξειδωτικά. Η Δρ Wahls επίσης ήθελε να βάλει στην διατροφή της όλα τα τρόφιμα που βοηθούν στον σχηματισμό της μυελίνης – κυρίως Β1 (θειαμίνη), Β9 (φολικό οξύ) και Β12 (Κοβαλαμίνη), ιχθυέλαιο και ιώδιο.
Για την επίτευξη όλων αυτών, προσάρμοσε την διατροφή της σε μια δίαιτα με ένα πρότυπο του κυνηγού-τροφοσυλλέκτη, (βασικά τρώμε ό, τι έτρωγε ο άνθρωπος των σπηλαίων ) το οποίο περιλάμβανει ρίζες, σπόρους, ξηρούς καρπούς, λιπαρά ψάρια, κρέατα από φυτοφάγα , όργανα ζώων, και φυσικό ιώδιο από τα φυτά της θάλασσας.
Έτρωγε επίσης 9 κύπελλα μη-αμυλούχων λαχανικών και μούρα κάθε μέρα. (Για να είναι εύκολο να το θυμάστε.
Είναι 3 φλιτζάνια χόρτα, 3 φλιτζάνια λαχανικά που περιέχουν θείο, και 3 φλιτζάνια πολύχρωμα λαχανικά και μούρα).
Τα Θειούχα λαχανικά είναι το κατσαρό λάχανο, το μπρόκολο, το λάχανο, τα λαχανάκια Βρυξελλών, το κουνουπίδι, το σκόρδο, τα κρεμμύδια, το σχοινόπρασο, τα πράσα, τα μανιτάρια, τα σπαράγγια, κλπ.
Τα αμυλώδη λαχανικά όπως οι πατάτες ή τα δημητριακά όπως το ρύζι δεν τα έτρωγε εκτός αν είχε φάει πρώτα τα 9 κύπελλα από τα άλλα λαχανικά.
Συμβουλές για το “τρώγοντας με τον τρόπο με της Wahls” μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της:
http://www.terrywahls.com/eating-the-wahls-way?EID=18923451&CID=3395727
Μπορείτε επίσης να αγοράσετε το βιβλίο της Wahl,
Φροντίζοντας τα μιτοχόνδρια μου
και να διαβάσετε περισσότερα σχετικά με τις προτάσεις της ερευνάς της , τις συνταγές και το μενού της.
Δείτε επίσης και το βίντεό της στο TED

Ονόμασε αυτόν τον τρόπο της διατροφής «Εντατική Κατευθυνόμενη Διατροφή» και είναι εύκολο να καταλάβει κανείς το γιατί. Σύντομα διαπίστωσε ότι είχε περισσότερη ενέργεια και αισθανόταν καλύτερα. Μέσα σε 3 μήνες ήταν σε θέση να σηκωθεί από την αναπηρική καρέκλα περπατώντας στις αίθουσες κατά την εργασία της χρησιμοποιώντας ένα μόνο μπαστούνι .
Αργότερα, με την προσθήκη της άσκησης και άλλων θεραπειών η Δρ Wahls πήγε σταδιακά καλύτερα.

Γιατί σταυρανθή λαχανικά και θείο;

Το Θείο είναι υπεύθυνο για εκατοντάδες βιοχημικές αντιδράσεις στο ανθρώπινο σώμα. Μαζί με τα αντιοξειδωτικά, το θείο βοηθά τα μιτοχόνδρια να επιβιώσουν. Κατά βάρος, το θείο είναι ένα από τα πιο άφθονα μέταλλα στο σώμα – ο μέσος άνθρωπος έχει περίπου 140 γραμμάρια ανά πάσα στιγμή.
Τα Θειούχα λαχανικά επίσης βοηθάνε επειδή περιέχουν ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό την γλουταθειόνη – η οποία μπορεί να βοηθήσει να αποτραπεί η περαιτέρω ζημία στους νευροδιαβιβαστές.
Επιπλέον, το θείο χρειάζεται για τη σύνθεση της ταυρίνης, ένα αμινοξύ που απαιτείται για τη σωστή λειτουργία των μυών και του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Το Θείο υποβοηθάει επίσης τις μεθόδους αποτοξίνωσης των νεφρών και του ήπατος.

Τροφές που πρέπει να αποφεύγονται

Η τυπική δίαιτα ενός Βορειοαμερικάνου (@episthmi πλέον δεν διαφέρει από τον μεσο-έλληνα) είναι τόσο φτωχή σε θρεπτικά συστατικά που δεν έχει τα δομικά στοιχεία για τη διατροφή των μιτοχονδρίων ή για να κάνετε την επισκευή της μυελίνης.
Είναι πολύ σημαντικό να αφαιρέσετε από τη διατροφή όλα τα εξευγενισμένα ή προσυσκευασμένα τρόφιμα και ουσίες πλούσιες σε ωμέγα 6 λιπαρά.
Τα ωμέγα- 6 λιπαρά οξέα βρίσκονται στο κρέας των ζώων που τρέφονται με αραβόσιτο , αραβοσιτέλαιο, καρθαμέλαιο και φυτικά έλαια, σογιέλαιο, μαργαρίνες και τηγανισμένα τρόφιμα.
Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι κάποιος πρέπει να αφαιρέσει όλα τα λίπη και έλαια από την διατροφή. Ενθαρρύνονται τα «υγιή λίπη», όπως τα ιχθυέλαια, ο λιναρόσπορος, και τα σπορέλαια το έξτρα παρθένο λάδι καρύδας και το ελαιόλαδο.(@(episthmi Τα σπορέλαια ή το ελαιόλαδο πρέπει νάναι ΨΥΧΡΗΣ έκθλιψης και ΜΟΝΟ + βιολογικής καλλιέργειας).
Οτιδήποτε φλεγμονώδες και επεξεργασμένο πρέπει να αφαιρεθεί – έτσι όχι στην ζάχαρη, στο σιρόπι καλαμποκιού υψηλής φρουκτόζης, στην ασπαρτάμη, στα αλλεργιογόνα, τα γαλακτοκομικά, δημητριακά,και ορισμένα λαχανικά. Τα φιστίκια, τα φασόλια σόγιας , τα δημητριακά και τα γαλακτοκομικά προϊόντα ή που έχουν υποστεί ζύμωση.
Τα φυστίκια και τα φασόλια σόγιας που είναι όσπρια και τα γαλακτοκομικά ωμά ή από ζύμωση περιέχουν καζεϊνη και πρέπει να αφαιρεθούν από τη δίαιτα.
Τα γαλακτοκομικά προϊόντα, τα δημητριακά και τα όσπρια εμπλέκονται σε αυτοάνοσες αντιδράσεις στα άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας, και πρέπει να αποφευχθούν ακόμη και σε μικρές ποσότητες. [4]
Μικρές ποσότητες από ωμό καρπό κακάου που περιέχει ισχυρά ανιοξειδωτικά και ακατέργαστο μέλι επιτρέπεται περιστασιακά.
Εκείνοι που δεν θα μπορεσουν να ακολουθήσουν μια δίαιτα χωρίς δημητριακά ενθαρρύνονται να δοκιμάσουν δίαιτα χωρίς γλουτένη πρώτα, αλλά τα γρήγορα αποτελέσματα αναμένονται, όταν οι κατευθυντήριες γραμμές ακολουθούνται αυστηρά.

ΣΚΠ και αυγά

Τα βιολογικά, ελευθέρας βοσκής, αυγά χωρίς αντιβιοτικά (αν βρεθούν), συνιστώνται, διότι περιέχουν χολίνη – που μαζί με την ινοσιτόλη – είναι ζωτικής σημασίας για την επισκευή του έλυτρου μυελίνης. Συνεργικά εργάζονται για να παράξουν φυσική λεκιθίνη στο σώμα.
Μαυτό τον τρόπο δεν χρειάζεται να βασίζεστε στη λεκιθίνη σόγιας.
(@episthmi σήμερα η λεκιθίνη σόγιας είναι 95% – 100% από Γ Τ σόγια)
Γενικώς, τα άτομα με αυτοάνοσες νόσους, πρέπει να μην τρώνε τα ασπράδια εξαιτίας μιας προβληματικής πρωτεϊνης στο ασπράδι που ονομάζεται «λυσοζύμη».
Συνήθως αυτή είναι ακίνδυνη, αλλά μπορεί να συνδεθεί με ορισμένες πρωτεΐνες που αναστέλλουν τη θρυψίνη, εμποδίζοντάς την να κάνει τη δουλειά της που είναι να αφομοιώνει τις πρωτεΐνες.
Μερικά από τα συστατικά της “λυσοζύμης” μπορεί να περάσουν μέσα από το έντερικό τοίχωμα και να επιδεινώσουν το κατεστραμμένο έντερο.
Η αβιδίνη, μία άλλη ουσία που βρίσκεται στα ασπράδια αυγών, μπλοκάρει μια από τις βιταμίνες Β που ονομάζεται Βιοτίνη, η οποία είναι υπεύθυνη για τη σύνθεση των λιπαρών οξέων και την ρύθμιση της γλυκόζης στο αίμα.
Ακόμα και όταν είναι καλά μαγειρεμένο το αυγό , η αβιδίνη συνεχίζει να αναστέλλει την απορρόφηση της Βιοτίνης κατά 30%.
Έτσι, πώς θα ξέρετε εάν είστε ευαίσθητοι στα ασπράδια αυγών;
Ένας τρόπος για να το μάθετε είναι να αποφύγετε τα αυγά για μια εβδομάδα και να τα προσθέστε μετά από μερικές εβδομάδες. Μπορούν να καταναλωθούν αν δεν υπάρξει αντίδραση σε αυτά.
Το ίδιο πράγμα μπορεί να δοκιμαστεί με τα στρυχνοειδή λαχανικά (ντομάτες, μελιτζάνες, πατάτες), το οποία μπορεί μερικές φορές να προκαλέσουν πόνο στις αρθρώσεις σε μερικούς ανθρώπους.
Αν διαπιστώσετε ότι δεν μπορείτε να πάρετε τη χολίνη σας από τους κρόκους αυγών,οι εναλλακτικές πηγές χολίνης είναι το βοδινό συκώτι (υψηλότερη πηγή), κοτόπουλο και γαλοπούλα, χτένια και γαρίδες, σολομός, λαχανίδες, σέσκουλο και κουνουπίδι. [5]
Θα βρείτε, επίσης, χολίνη στο σουσάμι και στο λιναρόσπορο.
Η Ινοσιτόλη βρίσκεται σε μεγάλες ποσότητες στα όσπρια (τα όσπρια δεν επιτρέπονται σε αυτή τη δίαιτα), ωστόσο μπορείτε να πάρετε ινοσιτόλη σε μεγάλες ποσότητες από γκρέιπφρουτ, πορτοκάλια, μανταρίνια, πεπόνι, βατόμουρα, αγκινάρες, μπάμιες, ακτινίδια, και νεκταρίνια.
Πώς αλλιώς μπορεί να αποκαταστήσετε τη μυελίνη και να αποτρέψετε την καταστροφή της;
Η «Ισορροπημένη διατροφή» είναι το κλειδί. Το έλυτρο της μυελίνης αποτελείται από περίπου 75 τοις εκατό λίπος και χοληστερόλη και το υπόλοιπο είναι πρωτεΐνη [6].
Κρίταμα πλούσια και σε Ω3 εκτός απο ιώδιο.
Το πρώτο δομικό στοιχείο είναι Ωμέγα-3, το οποίο μπορείτε να πάρετε από αγνά έλαια των ψαριών, τα άγρια ​​ψάρια και κρέατα από ζωα που τρέφονται με χόρτο.
Οργανικα κρέατα – που οι παραδοσιακές κοινωνίες πάντα έτρωγαν- συνιστώνται μία φορά την εβδομάδα για να πάρετε φυσικά τη κοβαλαμίνη ή Β12.
(@episthmi είναι αυτά που η ΕΕ απαγόρευσε λόγω της “νόσου των τρελλών αγελάδων”).
Το βιολογικό συκώτι είναι ιδιαίτερα καλό για Β12. Το φυσικό ιώδιο από τα λαχανικά της θάλασσας, όχι μόνο βοηθά στην επισκευή της μυελίνης, αλλά βοηθά επίσης το συκώτι και τον εγκέφαλο να καθαρίσει τον υδράργυρο και τα άλλα βαρέα μέταλλα από το σώμα.
Η Βιταμίνη Β1 (θειαμίνη) βοηθάει για να πάρουν ενέργεια οι μύες, αλλά βοηθά επίσης στην επισκευή της μυελίνης. Τρώγοντας 3 φλιτζάνια χόρτα την ημέρα βοηθάτε στην παροχή βιταμινών στο σώμα του συμπλέγματος Β και φολλικό οξύ – βιταμίνες που βοηθούν τον εγκέφαλο από την συρρίκνωση.
(Πράγματι, πολλοί άνθρωποι που έχουν δοκιμάσει αυτή την διατροφή που χαρακτηρίζεται από καθαρό μυαλό και την απομάκρυνση του φαινομένου της «εγκεφαλικής θολούρας» που είχαν νωρίτερα).
Η Λεκιθίνη αποτελείται από φωσφορικό οξύ, χολίνη, λινολεϊκό οξύ, ινοσιτόλη και αρκετές βιταμίνες συμπλέγματος Β. Για να τη πάρετε από την τροφή, οι πηγές της είνα τα πορτοκάλια γκρέιπφρουτ,, μανταρίνια, σουσάμι και ηλιόσποροι.
Προσθέστε λίγο τριμμένο τζίντζερ για αντιοξειδωτικό και έχετε μια νόστιμη φρουτοσαλάτα.
Καθημερινά ζωμοί από κρέας και κόκκαλα (από ζωα χορτοφάγα), συνιστώνται επίσης.
Αργοβρασμένα οστά και κρέατα απελευθερώνουν μέταλλα, κολλαγόνο και γλυσίνη (ζελατίνη), τα οποία χρησιμοποιεί ο οργανισμός σας για να απορρίψει τα βαρέα μέταλλα,να επισκευάσει το κατεστραμμένο κολλαγόνο και βοηθούν στο σχηματισμό προστατευτικού φράγματος στην βλεννογόνο του εντέρου. Εχοντας καθημερινά ζωμούς είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να αποφευχθεί το σύνδρομο διαρροής του έντέρου, που θα μπορούσε να συμβάλλει στις αυτοάνοσες αντιδράσεις γενικά.
Τα αντιοξειδωτικά από τα μπαχαρικά, όπως ο κουρκουμάς (κιτρινόριζα) είναι μέρος της πληθώρας μελετών σε ανθρώπους και ζώα που δείχνουν ότι η κουρκουμίνη συστατικό του κουρκουμά βοηθά στην πρόληψη της οξειδωτικής βλάβης. [8]
Πόση κουρκουμίνη θα μπορούσε να λειτουργήσει για την πρόληψη της απομυελοποίησης παραμένει ασαφές, αλλά οι ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Vanderbilt πιστεύουν ότι μπορεί να διακόπτει την παραγωγή της IL-12, μιας πρωτεΐνης που παίζει βασικό ρόλο στην καταστροφή της μυελίνης των νευρικών ειδικού αντιγόνου Th1 κύτταρων , σηματοδοτώντας την ανάπτυξη, κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος τα οποία στη συνέχεια ξεκινούν μια επίθεση στο έλυτρο μυελίνης. [9]
Ένας άλλος τρόπος για την αποκατάσταση της χαμένης μυελίνης είναι να υποβάλουμε τους μύες στο «στρες» της καθημερινής άσκησης – περισσότερα για αυτό αργότερα.

Η χρήση των λιπών και ελαίων στη σκλήρυνση κατά πλάκας

Σε αντίθεση με άλλες δίαιτες ΣΚΠ που προτείνουν τη δραστική μείωση κορεσμένων λιπών, η Wahls λέει ότι τα υγιή λίπη – από το μουρουνέλαιο και το σολομό και έλαια από, καρύδια, σπόρους τσία,ghee βουτυρο από χορτοφάγα ζώα ελευθέρας βοσκής, , έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και έλαια καρύδας και … ακόμη και λαρδί … είναι μια χαρά.
(@episthmi Αποφύγετε τις μαργαρίνες και οτιδήποτε έχει σχέση με υδρογωνομένα έλαια)
Το Ghee , ή εξευγενισμένο βούτυρο, από το οποίο έχουν αφαιρεθεί οι πρωτεΐνες του γάλακτος, έτσι στην ουσία έχει χαρακτηριστεί ως ‘ λίπος ‘και όχι ως γαλακτοκομικό.
Εδώ ένα βίντεο για το πώς παρασκευάζεται

Λάβετε υπόψη σας ότι χρειάζεστε ίχνη χαλκού για να ενεργοποιήσετε αυτά τα υγιή λίπη, έτσι ώστε να μπορούν να πάνε να εργαστούν για την επισκευή της μυελίνης.Στις πηγές χαλκού περιλαμβάνονται η ρίγανη και το θυμάρι, οι σπόροι κολοκύθας και το σουσάμι.
Το μουρουνέλαιο έχει υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη D .
μια βιταμίνη λιποδιαλυτή η οποία διαδραματίζει έναν κρίσιμο ρόλο, όχι μόνο στην πρόληψη, αλλά και στη θεραπεία της απομυελίνωσης σε ασθενείς με ΣΚΠ.
Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο The Journal of the American Medical Association το 2006 διαπίστωσε ότι η βιταμίνη D μείωσε σημαντικά τον κίνδυνο της απομυελίνωσης.
Πόσο βιταμίνης D3; Η Wahls πιστεύει ότι η βιταμίνη D πρέπει να είναι πάνω από 50 ng / ml, αλλά κάτω από 100 ng / ml για να ληφθούν τα καλύτερα οφέλη – μειωμένος κινδύνος για αυτοάνοση ασθένεια, καρκίνος, καρδιαγγειακές ασθένειες και υψηλή αρτηριακή πίεση.
Πώς μπορείτε να γνωρίζετε πόσο θα πρέπει να πάρετε;
Κάντε ένα τεστ βιταμίνης D κάθε 1 με 3 μήνες και παίρνετε 4.000 IU βιταμίνης D3 ημερησίως ή περισσότερο, αν χρειαστεί.
Σε επίπεδα πάνω από 150 ng/ml, υπάρχει ένας αυξημένος κίνδυνος υπερβολικής ασβεστίου στο αίμα, παραισθήσεις, ψύχωση, και βλάβη στα νεφρά.
Είναι ενδιαφέρον ότι η συγκέντρωση του ωμέγα-9 ελαϊκού οξέος (ένα είδος υγιούς μονοακόρεστου ελαίου που βρίσκεται στο ελαιόλαδο και στο αβοκάντο), είναι χαμηλότερο στη μυελίνη των ατόμων με ΣΚΠ. Το ελαϊκό οξύ προωθεί την παραγωγή των αντιοξειδωτικών στο σώμα και επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου της καρδιάς. Το ελαϊκό οξύ χρησιμοποιείται επίσης για τη διαμόρφωση του `ελαίου του Lorenzo’ s ‘ το οποίο βοηθά τους ασθενείς με αδρενολευκοδυστροφία – άλλη μία απομυελινωτική νόσο.

Δημιουργία νέων νευρώνων και συνάψεων και περισσότερη Ενέργεια

Με την καλή λειτουργία των μιτοχόνδριων , η Δρ Wahls ήλπίζε ότι το σώμα της θα πάρει τη μέγιστη ενέργεια από τη γλυκόζη, που αποτελεί βασικό παράγοντα για τη μείωση ή την εξάλειψη της κόπωσης τόσο κοινή στη σκλήρυνση κατά πλάκας.
Με περισσότερη ενέργεια θα μπορούσε να ασκηθεί και να κάνει περισσότερα.
Η υψηλή σε αντιοξειδωτικά δίαιτα της Wahl δεν θα αυξήσει μόνο την προστασία των νευρώνων, αλλά αυξάνει την παραγωγή των νευροτροφικών παραγόντων. – μια οικογένεια πρωτεϊνών που είναι υπεύθυνες για την ανάπτυξη και την ωρίμανση των νέων νευρώνων και συνάψεων [7]

Η συνεργιστική προσέγγιση: Χτυπώντας την ΣΚΠ με πολλά πράγματα ταυτόχρονα

Καθιερώνοτας την εντατική καθημερινή διατροφή της , η Δρ Wahls συνέχισε να ερευνά τα συμπληρώματα που μπορεί να βοηθήσουν και να θρέψουν τα μιτοχόνδρια.
Τα συμπληρώματα, επισημαίνει, μπορεί να είναι χρήσιμα, σε θρεπτικά συστατικά αλλά η διατροφή πρέπει πάντα να είναι σε πρώτη βάση. Υπάρχει σοφία σε αυτό – τα λαμπρά χρωματισμένα λαχανικά και τα μούρα μπορεί να περιέχουν ευεργετικές συμπαράγοντες ενώσεις που δεν περιλαμβάνονται στα συμπληρώματα που οι επιστήμονες μπορεί να μην έχουν ανακαλύψει ακόμα ή να αναφερθούν σε αυτά μετά από χρόνια, ακόμα κι αν τα ψάχνουν για καιρό.
Σήμερα η Δρ Wahls χρησιμοποιεί
200 mg του συμπλέγματος Β,
200 mg συνένζυμο Q 10,
1 g του άλφα λιποϊκού οξέος,
600 mg ακετυλο L Καρνιτίνης,
120 mg του Τζινγκο μπιλόμπα,
2 g Ν Aκετυλο Κυστεΐνης,
2 γρ Ταυρίνης,
2 γρ της γλουταθειόνης,
200 mg ρεσβερατρόλης, και αρκετό οροτικό λίθιο για να δώσει
13 mg στοιχειακού λιθίου, σε καθημερινή βάση.

Βάζοντας τα όλα μαζί

Μέχρι το Δεκέμβριο του 2007, είχε συνδυάσει την εντατική κατευθυνόμενη διατροφή με ένα πρόγραμμα προοδευτικής άσκησης, ηλεκτρο-διέγερσης των μυών [10], και καθημερινής άσκησης.
Η καθημερινή άσκηση, ακόμη και για εκείνους που δεν μπορούν να περπατήσουν, είναι εξαιρετική, διότι οποιαδήποτε «πίεση» στο μυες προκαλεί τον οργανισμό να παράγει νέα μυελίνη και βοηθάει στην ανάπτυξη νέων νευρολογικών μονοπατιών. Η άσκηση οδηγεί επίσης σε μειωμένη παραγωγή των φλεγμονωδών πρωτεϊνών.
Διάφορα πειράματα σε ζώα έχουν δείξει ότι η άσκηση αυξάνει τις «νευροτροφίνες» , μία οικογένεια πρωτεϊνών που επάγουν την επιβίωση, την ανάπτυξη και τη λειτουργία των νευρώνων.
Τα αποτελέσματα εξέπληξαν το γιατρό της, την οικογένειά της, ακόμη και τον ίδιο τον εαυτό της.
Μέσα σε ένα χρόνο, ήταν σε θέση να περπατήσει μέσα στο νοσοκομείο χωρίς μπαστούνι και ακόμα να ολοκληρώσει μια περιοδεία18-μιλίων με ποδήλατο. Αντί να εξαρτάται από τους άλλους, η Wahls ανέκτησε την ικανότητα να πηγαίνει στην εργασία της με το ποδήλατο , και να κάνει γύρους περπατώντας, χωρίς την ανάγκη του μπαστουνιού ή της αναπηρικής καρέκλας.

Πετώντας την αναπηρική καρέκλα και βοηθώντας τους άλλους

Ευγνώμων που είχε ξαναβρεί την ενέργεια της πίσω, η Δρ Wahls πέρασε τα τελευταία τρία χρόνια στην έρευνα, σε διαλέξεις και μιλώντας για το ταξίδι της προς την ευεξία και μοιράζοντας τις εμπειρίες της με τους άλλους στο πως μπορούν να βοηθήσουν τους εαυτούς τους με την εντατική κατευθυνόμενη διατροφή.
Η Δρ Wahls τώρα έχει αρκετή ενέργεια για να αρχίσει να ασχολείται με τις υποτροφίες για την έρευνα και πάλι. Έχει δημιουργήσει μια διεπιστημονική ομάδα για τη διεξαγωγή κλινικών δοκιμών με τη χρήση της εντατικής, κατευθυνόμενης διατροφής και της νευρομυϊκής ηλεκτρικής διέγερσης για την καταπολέμηση της προχωρημένης νόσου του Parkinson και τόσο της πρωτοβάθμιας όσο και της δευτεροβάθμιας προοδευτικής σκλήρυνσης κατά πλάκας
.
Αυτή τη φορά διεξάγει μια τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή παρέμβασης για τη διατροφή και την νευρομυϊκή ηλεκτρική διέγερση και την δευτερογενή προϊούσα πολλαπλή σκλήρυνση. Μπορείτε να διαβάσετε για αυτό εδώ:
http://clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT01381354?term=wahls+sclerosis&rank=1
Γλυστρίδα κοινώς αντράκλα
Αλλο ενα φυτό πλούσιο σε Ω3
Για να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση και τα κονδύλια για την έρευνα και το μη-κερδοσκοπικό ίδρυμα της, η Δρ Wahls έχει καταγράψει πολλές από τις δημόσιες διαλέξεις της. Πενήντα τοις εκατό των κερδών από τις πωλήσεις των διαλέξεων της σε DVDs και CD ήχου χρησιμοποιούνται για την υποστήριξη της κλινικής διατροφής στον τομέα της διατροφής, μασάζ, άσκησης, και νευρομυϊκής διέγερσης. Αυτοί οι πόροι είναι διαθέσιμοι στην ιστοσελίδα της Δρ Wahl:
http://www.mindingmymitochondria.com/
Εν τω μεταξύ, εδώ είναι μερικές φράσεις από την Δρ Wahls:
“Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε για την αποκατάσταση της υγείας μας, χωρίς να χρειαζόμαστε ένα γιατρό. Εδώ είναι δέκα προτάσεις για το πώς μπορείτε να βοηθήσετε να εξαπλωθεί .
1. Διαδίδοντας το βιβλίο. “Φροντίζοντας τα μιτοχόνδρια μου” στο Facebook και το Twitter.
2. Πείτε το στους φίλους σας ότι έχετε διαβάσει αυτό το υπέροχο βιβλίο που άλλαξε τη ζωή σας.
3. Πείτε τους συναδέλφους σας, ότι ο λόγος που έχετε τόσο πολύ περισσότερη ενέργεια οφείλεται στο “Φροντίζοντας τα μιτοχόνδρια μου”.
4. Ενημερώστε την οικογένειά σας ότι το ”Φροντίζοντας τα μιτοχόνδρια μου” αλλάζει τη ζωή σας και τις δικές τους .
5. Γράψτε μια κριτική για το Amazon. Είναι εύκολο. Ακριβώς μια παράγραφο, γραμμένη μέσα από την καρδιά σας, θα είναι μια χαρά.
6. Γράψτε μια κριτική για την τοπική εφημερίδα σας. Ή μια επιστολή προς τον εκδότη.
7. Αγοράστε το βιβλίο για ένα φίλο ή ένα μέλος της οικογένειάς σας, των οποίων η υγεία θα θέλατε να δείτε να βελτιώνετε.
8. Πάρτε μια συνέντευξη από την Δρ Wahls για το τοπικό ενημερωτικό δελτίο σας, ή κλαμπ.
9. Ακολουθήστε τις υποδείξεις της Δρ Wahls που έχει στο στο “Φροντίζοντας τα μιτοχόνδρια μου”. Καθώς θα γίνεστε πιο υγιής, πιο ζωντανή , οι άλλοι θα ρωτήσουν ποιο είναι το μυστικό σας.
10. Όταν οι άλλοι σας ρωτήσουν τι σας έκανε να φαίνεστε 6 μήνες νεότεροι από ό, τι την τελευταία φορά που σας είδαν, να τους πείτε τον λόγο . Αυτό οφείλεται στο ότι τα μιτοχόνδρια σας είναι υγιή και πάλι, χάρη στο “Φροντίζοντας τα μιτοχόνδρια μου”.
[1] Η σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) είναι μια χρόνια, εκφυλιστική ασθένεια των νεύρων του εγκεφάλου και της σπονδυλικής στήλης, που προκαλείται μέσω μιας διαδικασίας της απομυέλινωσης.
Η μυελίνη είναι το μονωτικό, μια κέρινη ουσία γύρω από τα νεύρα στο κεντρικό νευρικό σας σύστημα. Όταν η μυελίνη καταστρέφεται από μια αυτοάνοση ασθένεια ή μέσω μιας αυτο-καταστροφικής διαδικασίας στο σώμα σας, η λειτουργία αυτών των νεύρων χειροτερεύει με το πέρασμα του χρόνου, με αποτέλεσμα την πρόκληση μιας σειράς συμπτώματων, όπως τα εξής: μυϊκή αδυναμία, έλλειψη ισορροπίας, ή απώλεια συντονισμού, αστιγματισμό, απώλεια της όρασης , και μυϊκού τρόμου.
[2] Η Δρ Wahls είναι μια κλινική καθηγήτρια της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του κολλεγίου του Carver της Ιατρικής, όπου διδάσκει Εσωτερική Ιατρική . Έχει δημοσιεύσει πάνω από 60 επιστημονικές περιλήψεις, και διεξάγει επί του παρόντος κλινικές δοκιμές για το πώς μια θρεπτική ουσία υψηλής διατροφικής αξίας μπορεί να βοηθήσει στην αντιστροφή των συμπτωμάτων της ΣΚΠ.
[3] Η έρευνα έχει δείξει ότι θραύσματα από ξένες πρωτεΐνες (δηλαδή, από μολυσματικούς παράγοντες και τροφιμα) μπορούν να ενεργοποιήσουν την μυελίνη- τα ευαίσθητα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος μέσω από διασταυρούμενες αντιδράσεις.
Πολλές νέες ξένες πρωτεΐνες εισήχθησαν στο ανθρώπινο περιβάλλον από τη γεωργική επανάσταση, 10.000 έως 5000 χρόνια πριν.
Ορισμένες νέες πρωτεΐνες έχουν περάσει μέσα στον άνθρωπο από τα οικόσιτα ζώα (π.χ. ιός Epstein Barr) και από εντελώς νέα ειδη διατροφής, όπως τα γαλακτοκομικά, δημητριακά και τα όσπρια. Οι άνθρωποι βρίσκονται εδώ πολύ περισσότερο από 5.000 χρόνια, και η χλωρίδα του εντέρου μας δεν έχει εξελιχθεί αρκετά ώστε να ξέρει τι να κάνει με μερικά από αυτά τα δημητριακά και τα όσπρια.
[4] Ο ρόλος των λεκτινών και των οσπρίων στη σκλήρυνση κατά πλάκας είναι ενδιαφέρων. Σύμφωνα με την Dr Loren Cordain PhD, μια κορυφαία ερευνήτρια στη διατροφή, οι λεκτίνες από τα όσπρια, τα δημητριακά, τις ντομάτες μπορεί να εμπλέκονται στην ενεργοποίηση της μυελίνης των Τ κύτταρων.
Είναι από καιρό γνωστό ότι πρωτεϊνικά θραύσματα που προέρχονται από διάφορα τρόφιμα, όπως το γάλα και από τα βακτήρια του εντέρου μπορούν να ενεργοποιήσουν την μυελίνη-των Τ κυττάρων μέσω μοριακού μιμητισμού.
Ακόμη και αν κάποιος δεν έχει «διαρρέον έντερο», οι διάφορες λεκτίνες θα προσκολλώνται ακόμη και διάφορα θραύσματα πρωτείνης μεταφέρονται διαμέσου του εντερικού φραγμού.
Με αυτόν τον τρόπο δρουν σαν «Δούρειος Ίππος», φέρνοντας τον «εχθρό» διαπερνώντας την προστασία του εντερικού τοιχώματος. Ο Επιδερμικός αυξητικός παράγοντας ανακαλύφθηκε από τον Stanley Cohen του Πανεπιστημίου Vanderbilt, μαζί με Ρίτα Λεβί-Μονταλτσίνι. Και οι δύο έλαβαν το βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής το 1986.
[5] See: World’s Healthiest Foods: choline.
http://whfoods.org/genpage.php?tname=nutrient&dbid=50
[6]Schmidt, Michael A, PhD., Brain Building Nutrition:
How dietary fats and oils affect mental, physical, and emotional Intelligence. Frog Books, Colorado,December2
[7] Στον εγκέφαλο αυτοί οι παράγοντες είναι σημαντικοί για την εκμάθηση ,τη μακροπρόθεσμη μνήμη, καθώς και την αναγέννηση και την ανάπτυξη των νεύρων.
Μελέτες δείχνουν ότι αυτοί οι εγκεφαλικοί παράγοντες παίζουν ένα προστατευτικό ρόλο έναντι της τοξικότητας της βήτα αμυλοειδούς – ένα είδος πλάκας που φαίνεται να συσσωρεύεται στον εγκέφαλο καθώς γερνάμε
.
[8] Natarajan C, Φωτεινό JJ. Η κουρκουμίνη αναστέλλει πειραματικά την αλλεργική εγκεφαλομυελίτιδα με αποκλεισμό της ενεργοποίησης της IL-12 μέσω της Janus kinase-STAT pathway σε Τ λεμφοκύτταρα. J Immunol 2002; 168; 6506-6513.
Διαθέσιμο στο:
http://www.jimmunol.org/content/168/12/6506.full.pdf
Ερευνητές έδωσαν ενέσεις των 50 – και 100-μικρογραμμάρια κουρκουμίνη, τρεις φορές την εβδομάδα κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 30 ημερών, σε μια ομάδα ποντικών που εκτρέφονταν για την ανάπτυξη της πειραματικής μορφής ΣΚΠ γνωστή ως ΕΑΕ, και στη συνέχεια παρακολούθησαν τα ποντίκια για ενδείξεις ανάπτυξης MS-σαν νευρολογική δυσλειτουργία.
Μέχρι την 15η ημέρα , οι ποντικοί που δεν έλαβαν κουρκουμίνη ανέπτυξαν ΕΑΕ( Experimental Allergic Encephalomyelitis), σε τέτοιο βαθμό ώστε να αναπτυχθεί πλήρης παράλυση και των δύο οπίσθιων άκρων.
Αντίθετα, οι ποντικοί με τα 50-μικρογραμμαρία δόσης της κουρκουμίνης έδειξαν μόνο ελάσσονα συμπτώματα, όπως μια προσωρινά άκαμπτη ουρά.
Ποντίκια, με τη δόση των 100-μικρογραμμαρίων τα πήγαν καλύτερα από όλα. Εμφανίστηκαν εντελώς ανεπηρέαστα στη διάρκεια των 30 ημερών της μελέτης.
[9] Natarajan C, Φωτεινό JJ. Πολλαπλασιαστή περοξυσώματος ενεργοποιημένου υποδοχέα-γάμμα αγωνιστές αναστέλλουν πειραματική αλλεργική εγκεφαλομυελίτιδα με αποκλεισμό της IL-12 στην παραγωγή, η IL-12 σηματοδότηση και Th1 διαφοροποίηση. Γονίδια Immun2002? 3 (2) :59-70. 2003. Διαθέσιμο στο: Natarajan C, Φωτεινό JJ. Γονίδια Immun. 2002 Απρίλιος? 3 (2) :59-70J Immunol. 15 Ιουνίου 2002? 168 (12) :6506-13. J Immunol. 15 Ιουνίου 2002? 168 (12) :6506-13
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11960303.
.
[10] Νευρομυϊκή Ηλεκτρική διέγερση περιλαμβάνει την εφαρμογή ηλεκτροδίων και ηλεκτρική τάση σε διάφορες ομάδες μυών πάνω από το σώμα με στόχο την ενίσχυση των μυών. Η τεχνική ήταν πρωτοπόρος στη Σοβιετική Ένωση για τη βελτίωση της αθλητικής απόδοσης και ακόμα χρησιμοποιείται από αθλητές, ειδικά για την επούλωση μυϊκής βλάβης. Σήμερα φορητά μηχανήματα NEMS είναι διαθέσιμα και είναι μια θεραπεία στο πλαίσιο του «κάντο μόνος σου».006.