Η σχεση του προπατορικού αμαρτήματος με την ελληνική οικονομική κρίση

Iωάννη Δ.Κεραμαρίδη

καθηγητή θεολογίας

μέλους της ελληνικής λέσχης υψηλής νοημοσύνης (ΕΛYΝ)

 

Ο τίτλος του άρθρου με μια πρώτη ανάγνωση παραπέμπει στην θεωρία του χάους,όπου το πέταγμα μιας πεταλούδας,οπουδήποτε,μπορεί να προκαλέσει σε κάποιο σημείο του πλανήτη μας ένα σεισμό ή οποιοδήποτε άλλο φυσικό φαινόμενο,διότι τι σχέση μπορεί να έχει η διήγηση του προπατορικού αμαρτήματος υπό του Μωυσέως με την ελληνική οικονιμική κρίση ?

Ας βάλουμε τάξη στο χάος…

Κατά την διήγηση του προπατορικού αμαρτήματος οι πρωτόπλαστοι παρέβηκαν την εντολή του Θεού,όταν ήρθε η ώρα να απολογηθούν,στην ερώτηση του Θεού γιατί παρήκουσαν την εντολή του,

ο μεν Αδάμ απάντησε ότι δεν φταίει αυτός αλλά η Εύα που του προσέφερε τον απαγορευμένο καρπό,

η δε Εύα με την σειρά της, είπε ότι δεν φταίει αυτή αλλά ο όφις που την εξαπάτησε.

Τόσο ο Αδάμ όσο και η Εύα,δεν ανέλαβαν τις ευθύνες τών πράξεων τους,αντίθετα ο καθένας από αυτούς μετέθεσε την ευθύνη της πράξης του σε κάποιον άλλο,ο μεν Αδάμ στην Εύα, η δε Εύα στο φίδι.Η στάση τους αυτή,δηλαδή η μη ανάληψη της ευθύνης τών πράξεων τους,τους οδήγησε εκτός παραδείσου.Διότι στην συμβολική αυτή διήγηση,ο πάνσοφος Μωυσής,αυτό που θέλει να τονίσει

είναι ότι για κάθε τι που κάνουμε υπεύθυνοι είμαστε εμείς και μόνο εμείς.

Παρεμπιπτόντως κορυφαίοι ψυχολόγοι σήμερα,τονίζουν με έμφαση  ότι υπάρχει ένας χρυσός κανόνας στην ψυχολογία,και αυτός είναι ότι ”ποτέ μα ποτέ δεν φταιει ο άλλος για ότι μας συμβαίνει”.

Με αλλά λόγια,αυτό που είπε ο πάνσοφος Μωυσής είναι ότι,μόλις οι πρωτόπλαστοι μετατράπηκαν σε ανδρείκελα έχασαν τον παράδεισο,δηλαδή την ευτυχία.

Αυτός είναι και ο θεμέλιος λίθος της θεραπευτικής ψυχολογίας όπως εκφράζεται από κορυφαίους ψυχολόγους,μαθητές του πατέρα της ατομικής ψυχολογίας,του αυστριακού Alfred Adler.

Με αλλά λόγια σήμερα οι ψυχολόγοι,λένε αυτό που είπε ο πάνσοφος Μωυσής 2000 χρόνια πριν την γέννηση του Χριστού,ότι δηλαδή ο δρόμος που οδηγεί τον άνθρωπο στην ευτυχία ξεκινάει από την ανάληψη της ευθύνης του εαυτού του.

Τί σημαίνει όμως αναλαμβάνω την ευθύνη του εαυτού μου ?

Σημαίνει πρώτα και πάνω από όλα,ότι αναλαμβάνω την ευθύνη τών σκέψεων μου,διότι πριν από κάθε πράξη,προηγείται πάντα μια σκέψη.

Oι σκέψεις μου είναι δικές μου και μόνο δικές μου,εγώ και μόνο εγώ μπορώ να επιλέξω ποιες σκέψεις θα περάσουν από το μυαλό μου.

Βεβαίως αυτό ακούγεται υπέρ-απλουστευμένο,διότι στην πραγματικότητα οι ανθρωποι

αδυνατούν να ελέγξουν ποιες σκέψεις θα περάσουν από το μυαλό τους.

Το ερώτημα που τίθεται μετά από αυτήν την διαπίστωση είναι το εξής:

Υπάρχει ένας τρόπος,μια μέθοδος να ελέγξουμε τις σκέψεις μας ?

Σε αυτό το πολύ δυσκολο ερώτημα,η απάντηση δεν βρίσκεται πουθενά στα βιβλία της ψυχολογίας,βρίσκεται όμως στην Ορθόδοξη

Πατερική Παράδοση της Εκκλησίας μας.

Η απάντηση είναι το ”κομποσχοίνι”,η αδιάλειπτη προσευχή,η προσευχή του Ιησού όπως είναι

γνωστή,είναι το ” Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με ”.Πριν δούμε όμως με ποιον τρόπο λειτουργεί η μέθοδος αυτή,θεωρώ απαραίτητο να

κάνω μια πολύ σημαντική  παρατήρηση.

Ο μηχανισμός της αδιάλειπτου προσευχής,δεν περιορίζεται μόνο στα λόγια ” Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με ”,αλλά μπορεί να τροποποιηθεί ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε ανθρώπου.

Έτσι για παράδειγμα,κάποιος μπορεί να επαναλαμβάνει ως αδιάλειπτη προσευχή τα λόγια ”υγεία,αγάπη,πλούτη,επιτυχία,ευτυχία” ή ότι άλλο επιθυμεί ο καθένας από εμάς,όπως για παράδειγμα,φιλιά,εμπιστοσύνη κλπ.

Δηλαδή ο μηχανισμός αυτός είναι πολύ εύπλαστος και προσαρμόζεται ανάλογα ….

Πέρα από το γεγονός ότι οι σκέψεις μας δημιουργούν τα συναισθήματα μας,άρα ελέγχουμε με τον τρόπο αυτό τον συναισθηματικό μας κόσμο,ελέγχουμε παράλληλα και τις σκέψεις οι οποίες περνάνε από το μυαλό μας.Διότι όταν κάποιος εξασκήσει το μυαλό του να λέει την αδιάλειπτη προσευχή,δημιουργεί με τον τρόπο αυτό ένα τείχος στο μυαλό του,οπότε κάθε τι το διαφορετικό που θα περάσει από το μυαλό του,μια άλλη σκέψη δηλαδή,μπορεί και την ελέγχει,οπότε ή την κρατά και συνεχίζει να σκέπτεται πάνω σε αυτή ή την απορρίπτει….

Τώρα το ερώτημα είναι τι σχέση έχουν όλα αυτά με την οικονομική κρίση η οποία μαστίζει τον τόπο μας.

Από το 1453 έως το 1974 η πατρίδα μας βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση.

Από το 1974 μέχρι σήμερα 2015,μεσολαβούν μόλις 40 χρόνια.Ο τόπος μας 521 χρόνια αγωνιζόταν να αποκτήσει την ελευθερία του,και μόλις 40 χρόνια απολαμβάνει μια φυσιολογική ζωή.

Στην διάρκεια μιας εμπόλεμης κατάστασης,η απάτη,η ψευτιά και η κλεψιά αποτελούν κορυφαίες πολεμικές αρετές,διότι χωρίς αυτές είναι αδύνατον να επιβιώσει κάποιος που βρίσκεται υπό ζυγό κατοχής.Οι πολεμικές αυτές αρετές όμως,είναι καταστροφικές σε καιρό ειρήνης.

Ο εθισμός όμως του λαού μας σε αυτές,δεν του επέτρεψε να έχει μια ”φυσιολογική” ζωή όπως είχαν οι άλλοι λαοί της Ευρώπης.Διότι ναι μέν οι λαοί της Ευρώπης έζησαν 2 παγκόσμιους πολέμους,δεν έζησαν όμως 400 χρόνια σκλαβιάς από τους Τούρκους,όπως ζήσαμε εμείς.

Κατά συνέπεια μπορούμε να πούμε ότι το τρένο της Ευρώπης για εμάς τους Έλληνες χάθηκε ανεπιστρεπτί.

Ο λαός μας παρέμεινε αγράμματος και αμόρφωτος στην συντριπτική του πλειοψηφία μέχρι το 1974,οπότε απέκτησε την ελευθερία του.

Μέσα σε 40 μόλις χρόνια,είναι αδύνατον ένας λαός να μορφωθεί και να αναπτυχθεί σε σημείο ώστε να είναι σε θέση να συγκριθεί με τους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης.

Αυτό είχε πολλαπλές συνέπειες στην πολιτική ζωή του τόπου μας.Ο λαός μας εθισμένος σε νοοτροπία λαού εμπόλεμης κατάστασης συνέχισε να έχει αυτή την νοοτροπία η οποία μεταβιβαζόταν μέσα στην ελληνική οικογένεια.Έτσι για παράδειγμα,κληρονόμησε την νοοτροπία που λέει ότι οι άλλοι είναι σημαντικοί,εμείς ασήμαντοι (βλέπε την νοοτροπία του ραγιά στην διάρκεια της κατοχής από τους Τούρκους),κλέψε να φας και άρπαξε να έχεις,πρόσεξε τι θα πει ο κοσμος,η γνώμη τού άλλου είναι πολύ σημαντική,πιο σημαντική από την δικιά σου,έτσι πρέπει να έχεις μια καλή δημόσια εικόνα.Δεν θέλω να αναλύσω τις απόψεις αυτές που πότισαν όλη την ελληνική κοινωνία,αλλά η νοοτροπία αυτή είχε αντίκτυπο στην πολιτική ζωή του τόπου,διότι ως γνωστόν η Βουλή είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας.

Οι πολιτικοί γνωρίζοντας τις αδυναμίες του λαού μας άρχισαν να χρησιμοποιούν τα ”κόλπα εξουσίας”,δηλαδή συμπεριφορές του ”τύπου”, ”εγώ είμαι σημαντικός και σπουδαίος ενώ εσύ ασήμαντος”,έτσι για παράδειγμα βλέπαμε πολιτικούς να περπατάνε στον δρόμο και να μη γυρίζουν να κοιτάξουν κανέναν,αντί αυτού υπήρχε πάντα κάποιος παρατρεχάμενος από πίσω του,ο όποιος έσταζε μέλι και σκίζονταν να χαιρετίσει τον κόσμο.

Ο λαός μας,αμόρφωτος γαρ,έβαζε πάνω από όλα το χρήμα αντί να βάζει πρώτο και πάνω από όλα  τον σεβασμό απέναντι στον εαυτό του.Έτσι υπέκυπτε στα ”κόλπα εξουσίας ” τών πολιτικών και τών πολιτευόμενων,ψηφίζοντας τους,έναντι κάποιου οικονομικού ανταλαγματος,είτε αυτό είχε την μορφή ενός διορισμού  στο δημόσιο είτε είχε την μορφή κάποιου άλλου οικονομικού οφέλους.

Δεν είχε την ικανότητα να αντιληφθεί ότι κάποιος που δεν τον σέβεται προεκλογικά,δεν προκειτε να τον σεβαστεί και μετά τις εκλογές,αλλά αυτό δεν τον ενδιέφερε καθόλου.Έτσι λοιπόν οι πολιτικοί μας,δεν σεβάστηκαν τον τιποτένιο ψηφοφόρο ούτε μετά τις εκλογές.

Το αποτέλεσμα ήταν να αλωνίζουν το δημόσιο χρήμα και να φτάσουμε έτσι στην καταστροφή.

Συμπέρασμα:όποιος βάζει σαν πρώτη αξία στην ζωή του το χρήμα,πρόκειται να ζήσει ως φτωχός,αντίθετα αυτός που πρώτα και πάνω από όλα βάζει τον σεβασμό προς τον εαυτό του,πρόκειται να ζήσει ως πλούσιος.

Αλλά αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μη μας σέβεται  και όλος ο υπόλοιπος κόσμος,όπως οι λαοί της Ευρώπης για παράδειγμα,και η ασέβεια αυτή εκφράστηκε με τα υποτιμητικά και εξευτελιστικά σχόλια εναντίον μας,για την οικονομική καταστροφή μας.

Αυτό σημαίνει ότι όταν δεν έχουμε αυτοσεβασμό και πάνω από όλα βάζουμε το οικονομικό μας συμφέρον,όχι μόνο πρόκειται να ζήσουμε φτωχικά σε όλη μας την ζωή,αλλά δεν πρόκειται να μας σεβαστεί και κανείς άλλος.Ας μην διαμαρτυρόμαστε λοιπόν που δεν μας σέβονται στην Ευρώπη και μιλούν υποτιμητικά και εξευτελιστικά για εμάς,διότι πρώτα και πάνω από όλα δεν σεβαστήκαμε εμείς τον εαυτό μας,υποκύπτοντας στα ”κόλπα εξουσίας” τών πολιτικών μας,ψηφίζοντας τους.

Αυτή ήταν η αρχή της ασεβείας προς τον εαυτό μας,στείλαμε στην εξουσία ανθρώπους που δεν είχαν κανέναν απολύτως σεβασμό για τον ψηφοφόρο,και το έδειχναν κιόλας προεκλογικά με την συμπεριφορά τους,αλλά δεν μας ενδιέφερε καθόλου.

Σε όλο τον κόσμο,ο λαός έχει την τάση να αντιγράφει τις συμπεριφορές τών πολιτικών που τον κυβερνούν.Στην πατρίδα μας για παράδειγμα,ποτέ δεν ακούστηκε να δηλώνει κάποιος πολιτικός ή κάποια πολιτική παράταξη ότι φταίει για κάτι,πάντα έφταιγε η προηγούμενη  κυβέρνηση.

Στην πολιτική ζωή του τόπου μας,ποτέ και κανείς δεν ανάλαβε την ευθύνη τών πράξεων του,πάντα έφταιγε κάποιος άλλος ή κάποιοι άλλοι.Ποτέ και κανείς πολιτικός δεν ανάλαβε την ευθύνη για κάτι κακό που συνεβει στον τόπο μας.Αντιγράφοντας ο λαός μας τις συμπεριφορές τών πολιτικών που τον κυβερνούσαν,δεν έμαθε να αναλαμβάνει ποτέ τις ευθύνες του και για τίποτε.Έμαθε να λέει και να πιστεύει ότι ποτέ δεν φταίει αυτός,αλλά ότι πάντα φταίει κάποιος άλλος.

Το χειρότερο απ όλα είναι ότι νομίζει ότι  δεν φταίει και για την οικονομική καταστροφή που τον βρήκε,αλλά φταίνε οι κακοί τραπεζίτες.Αγνοεί το γεγονός ότι ο τραπεζίτης δεν είναι ένα υποκατάστατο του πατέρα του και της μητέρας του,ώστε να τον φροντίσει και να τον νταντέψει.

Στοργή και αγάπη ανιδιοτελή δίνουν μόνο οι γονείς μας,κανένας άλλος.

Το δεύτερο έγκλημα που έγινε στον τόπο μας πέρα από την οικονομική καταστροφή,ήταν η μη ανάληψη των ευθυνών μας για αυτό που συνεβει.

Στον αντίποδα όλων αυτών,ο γερμανός υπουργός τών οικονομικών είπε το εξής μνημειώδες:αναλάβαμε τίς ευθύνες μας εν μέσω κρίσης και κερδίσαμε τόσα δισσεκατομμύρια  ευρώ.Αυτό που είπε και ο πάνσοφος Μωυσής 2000 χρόνια πριν την γέννηση του Χριστού,ότι δηλαδή ο δρόμος για τον παράδεισο προυποθέτει την ανάληψη της ευθύνης του εαυτού μας.

Ο υπουργός των οικονομικών της Γερμανίας είναι προτεστάντης,νομίζω ότι πρέπει να έρθει στην πατρίδα μας για να διδάξει όχι οικονομια αλλά θεολογία.

http://happydreamseducation.blogspot.de/2015/02/blog-post_21.html