26 Ιανουαρίου 1824: Πώς άρχισε η χρεοκοπία στην Ελλάδα

Η Επανάσταση του 1821, εκτός από τις ένδοξες μάχες των Καραΐσκάκη, Κολοκοτρώνη, Μακρυγιάννη και άλλων επώνυμων και ανώνυμων αγωνιστών, είχε φυσικά και το πολιτικό σκέλος, το οποίο φυσικά μεταξύ άλλων είχε και πλούσιο παρασκήνιο. Ήταν 12 Απριλίου του 1823, όταν στη Β' Εθνοσυνέλευση στο Άστρος Κυνουρίας, αποφασίστηκε η σύναψη εξωτερικού δανείου, η οποία θα άλλαζε ριζικά την ελληνική ιστορία.

Στην Β' Εθνοσυνέλευση του Άστρος, εκτός από την αναθεώρηση του Συντάγματος, έγινε και ένας πρόχειρος προϋπολογισμός του επαναστατημένου ελληνικού Έθνους, ο οποίος δεν άφηνε κανένα περιθώριο παρερμηνείας: το ταμείον ήταν μείον και παρά τη φορολογία, τους τελωνειακούς δασμούς, τις λείες, τα λάφυρα, τα λύτρα, τον εσωτερικό δανεισμό, και τις εισφορές ντόπιων και φιλελλήνων, τα έξοδα ήταν 38 εκατ. γρόσια και τα έσοδα μόλις 12 εκατ. γρόσια. Η ανάγκη εξωτερικού δανεισμού ήταν πλέον μονόδρομος.

Στις 2 Ιουνίου 1823, το Εκτελεστικό εξουσιοδότησε τους Ιωάννη Ορλάνδο, Ανδρέα Ζαΐμη και Ανδρέα Λουριώτη να μεταβούν στο Λονδίνο και να συνάψουν δάνειο 4.000.000 ισπανικών ταλλήρων. Το ελληνικό παράδοξο βέβαια εμφανίστηκε ξανά με την επιτροπή να μην έχει χρήματα να ταξιδέψει, τα οποία κάλυψε εν τέλει με δάνειο ο Λόρδος Βύρων. Στις 26 Ιανουαρίου 1824, ο Ιωάννης Ορλάνδος και ο Ανδρέας Λουριώτης έφθασαν στο Λονδίνο και μετά από έντονες διαπραγματεύσεις, στις οποίες πήραν μέρος και μέλη του Φιλελληνικού Κομιτάτου, εγκρίθηκε ένα δάνειο 800.000 λιρών με τον οίκο Λόφναν (9 Φεβρουαρίου 1824). Το δάνειο είχε τόκο 5%, προμήθεια 3%, ασφάλιστρα 1,5% και περίοδο αποπληρωμής 36 χρόνια. Ως εγγύηση για την αποπληρωμή του δανείου τέθηκαν από ελληνικής πλευράς τα δημόσια κτήματα και όλα τα δημόσια έσοδα. Και τότε ήταν που άρχισαν τα ευτράπελα.

Το δάνειο αμέσως μειώθηκε αφού το είχε οριστεί στο 59% του ονομαστικού (472.000 λίρες) και αμέσως μετά αφαιρέθηκαν προμήθειες, χρεολύσια, η προκαταβολή των τόκων δύο ετών συνολικής αξίας 98.000 λιρών, με μόλις 298.000 λίρες να φτάνουν εν τέλει στην Ελλάδα, με την κυβέρνηση Κουντουριώτη να σπαταλά το μεγαλύτερο μέρος του στην εμφύλια διαμάχη, διαψεύδοντας οικτρά τις όποιες ελπίδες υπήρχαν για μια -υποτυπώδη έστω- ανάπτυξη.

Σύντομα έγινε ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα δεν μπορούσε να αποπληρώσει το δάνειο και έτσι στις 31 Ιουλίου του 1824 το Βουλευτικό αποφασίζει τη σύναψη και νέου δανείου, λίγες εβδομάδες μετά την καταστροφή της Κάσου και των Ψαρών κι ενώ η Επανάσταση βρίσκεται σε κρίσιμο στάδιο, με την ίδια...επιτυχημένη ομάδα των Ορλάνδου και Λουριώτη να κάνει πάλι τις διαπραγματεύσεις. Σύντομα εγκρίθηκε δάνειο ονομαστικής αξίας 2.000.000 λιρών και όπως και στο πρώτο δάνειο, το ποσό να μειώνεται στις 816.000 λίρες, αφού το δάνειο είχε οριστεί στο 55% του ονομαστικού (1.100.000) και από αυτό παρακρατήθηκαν 284.000 λίρες για προκαταβολή τόκων δύο ετών, χρεολύσια, προμήθεια και άλλες δαπάνες.

Το δάνειο αυτή τη φορά το διαχειρίστηκαν Άγγλοι τραπεζίτες, οι οποίοι απευθείας αφαίρεσαν 212.000 λίρες για την αναχρηματοδότηση του πρώτου δανείου, 77.000 για την αγορά όπλων και πυροβόλων, από τα οποία ελάχιστα ήρθαν στην Ελλάδα, 160.000 για την παραγγελία 6 ατμοκίνητων πλοίων, από τα οποία μόνο τρία έφθασαν στην Ελλάδα («Καρτερία», «Επιχείρηση», «Ερμής») και 155.000 για τη ναυπήγηση δύο φρεγατών στην Νέα Υόρκη, από τις οποίες μόνο η φρεγάτα «Ελλάς» ήλθε στην Ελλάδα, ενώ η δεύτερη πουλήθηκε για να χρηματοδοτηθεί η πρώτη. Τελικά, στην Ελλάδα έφθασε μόνο το ποσό των 232.558 στερλινών, δηλαδή λιγότερο από εκείνο που έλαβε κατά το πρώτο δάνειο, αν και το δεύτερο είχε συναφθεί σε υπερδιπλάσιο ύψος.

Τα δύο δάνεια, τα οποία χαιρετίστηκαν ως «σωτήρια» από το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο, όχι μόνο δεν βοήθησαν ποτέ τον Ελληνικό Αγώνα, αλλά έφεραν πιο πολλές διαμάχες, ενώ έθεσαν επίσης τη χώρα σε τροχιά εξάρτησης από τις «Μεγάλες Δυνάμεις», εξάρτηση η οποία κατά πολλούς συνεχίζεται μέχρι τώρα...

Πηγή

Υγρό πόσιμο κολλαγόνο: Πολύ κακό για το τίποτα

Πηγή: HealthyLiving.gr

18/07/2012

Το κολλαγόνο είναι η μεγαλύτερη σε ποσότητα πρωτεΐνη που υπάρχει στο σώμα μας. Οι πρωτεΐνες (μόρια που περιέχουν άνθρακα, υδρογόνο, οξυγόνο και άζωτο) αποτελούν περίπου το 45% του βάρους ενός ανθρώπινου κανονικoύ βάρους αν δεν υπολογίσουμε το νερό που περιέχει το σώμα. Η ποσότητα του κολλαγόνου ως ποσοστό των πρωτεϊνών είναι γύρω στο 75%, δηλαδή αποτελεί το 30% του «στεγνού» σωματικού βάρους. Αυτό και μόνο σημαίνει ότι το κολλαγόνο είναι μια  πολύ σημαντική πρωτεΐνη για το σώμα. To  κολλαγονο βρίσκεται παντού στο σώμα μας, στους τένοντες, στην καρδιά, στα νύχια, στα μαλλιά, στο δέρμα, στα ούλα, στα μάτια, στις αρθρώσεις και στα αιμοφόρα αγγεία μας. Να σημειωθεί ότι υπάρχουν διάφοροι τύποι κολλαγόνου στα διάφορα μέρη του σώματος.
Το κολλαγόνο είναι αυτό που κρατά «κολλημένο» το σώμα μας και δεν το αφήνει να διαλυθεί. Είναι δηλαδή ένα είδος κόλλας (εξ’ ού και το όνομά του) που διατηρεί του ιστούς του σώματος και τα κύτταρά μας «κολλημένα» όπως το τσιμέντο κρατάει τα τούβλα του σπιτιού.
Αν για κάποιο λόγο το σώμα μας σταματήσει να παράγει κολλαγόνο τότε εμφανίζεται μια τρομερή ασθένεια που πριν από δύο αιώνες συνήθιζε  να «χτυπά» τους ναυτικούς των πλοίων που έκαναν μακρινά ταξίδια: το σκορβούτο. Η ασθένεια αυτή είναι η διάλυση του σώματος λόγω παντελούς έλλειψης βιταμίνης C (έτσι όταν ανακαλύφθηκε ο ρόλος της βιταμίνης C, ονομάστηκε ασκορβικό οξύ). Όταν δεν υπάρχει βιταμίνη C στο σώμα δεν μπορεί να παραχθεί κολλαγόνο. To αποτέλεσμα είναι το σώμα να αρχίζει να καταρρέει και πρώτα απ’ όλα τα αιμοφόρα αγγεία μας.
Σίγουρα κανείς δεν θα ήθελε να έχει πρόβλημα με την παραγωγή κολλαγόνου. Αλλά καθώς περνούν τα χρόνια, το σώμα γερνά και μειώνονται οι δυνατότητές του.  Όπως λοιπόν με το πέρασμα των δεκαετιών μειώνεται η κινητική ικανότητα του σώματος, έτσι μειώνεται και η ικανότητα παραγωγής πολλών πρωτεϊνών, ενζύμων και ορμονών. Το αποτέλεσμα είναι να παράγεται λιγότερο κολλαγονο.
Μετά τα 30 η παραγωγή κολλαγόνου μειώνεται κατά 1-1,5% το χρόνο και αυτό έχει εμφανείς συνέπειες, ειδικά στο δέρμα. Συνέπεια της έλλειψης κολλαγόνου είναι συχνά η κούραση, οι πόνοι και μια γενικότερη μείωση της φυσικής απόδοσης. Πολλές ασθένειες χαρακτηριστικές του γήρατος, όπως η οστεοαρθρίτιδα, είναι στενά συνδεδεμένες με την ποσότητα του διαθέσιμου κολλαγόνου που υπάρχει στον οργανισμό.

Μην πετάτε τα λεφτά σας

Τι μπορεί να κάνει κάποιος για να διατηρεί σε ικανοποιητικό επίπεδο παραγωγή κολλαγόνου; Ένας τρόπος να καταναλώνει επαρκείς ποσότητες βιταμίνης C από τη διατροφή και ενδεχομένως από κάποια διατροφικά συμπληρώματα (πολυβιταμίνες ή βιταμίνη C). Ένας άλλος τρόπος είναι να καταναλώνει επαρκείς ποσότητες πρωτεϊνών. Οι πρωτεΐνες υπάρχουν κυρίως στα ζωικά τρόφιμα και ειδικά το κολλαγόνο υπάρχει μόνο στις ζωικές τροφές (όπως ο άνθρωπος έτσι και τα ζώα είναι φτιαγμένα από τα ίδια υλικά).
To ερώτημα είναι: Αν κάποιος τρώει τροφές που περιέχουν κολλαγόνο, θα δώσει στο σώμα του μια ώθηση για να παράγει περισσότερο κολλαγόνο;
Η απάντηση είναι πιθανότατα όχι. Διότι το κολλαγόνο δεν απορροφάται ως τέτοιο. Οι πρωτείνες που τρώμε διασπώνται στο στομάχι και το λεπτό έντερο ενώ το σώμα απορροφά τα δομικά στοιχεία που τις αποτελούν, δηλαδή τα αμινοξέα. Στη συνέχεια τα αμινοξέα χρησιμοποιούνται για να συνθέσουν τις πρωτεΐνες που χρειαζόμαστε, μεταξύ των οποίων και το κολλαγόνο. Άρα δεν έχει σημασία τις είδους πρωτεΐνες τρώμε διότι θα διασπασθούν κατά την πέψη. Αυτό που έχει σημασία είναι να παίρνουμε από τις πρωτεΐνες όλα τα απαραίτητα αμινοξέα που χρειάζεται ο οργανισμός (το καλύτερο τρόφιμο από αυτής της πλευράς είναι το αυγό). Συνεπώς το να καταναλώνει κάποιος ειδικά κολλαγόνο δεν έχει κάποια αξία αφού υπάρχουν ένα σωρό τρόφιμα που παρέχουν τα αμινοξέα που χρειάζεται ο οργανισμός.
Υπάρχει κάποιος τρόπος με τον οποίο θα μπορούσε το να βοηθάει το υγρό, πόσιμο  κολλαγόνο;
Η μόνη περίπτωση είναι όταν περιέχονται σ’ αυτό ορισμένα πεπτίδια τα οποία κάποιος δεν μπορεί να συνθέσει εύκολα. Η λέξη πεπτίδια προέρχεται από το “πεπτός”. Πρόκειται για “μικρές πρωτεΐνες” που απορροφούνται από τον οργανισμό χωρίς περαιτέρω διάσπαση. Θα μπορούσε λοιπόν να φανταστεί κανείς την περίπτωση που κάποιος έχει μια δυσκολία να συνθέσει ορισμένα μέρη του κολλαγόνου τα οποία υπάρχουν έτοιμα στο υγρό, πόσιμο  κολλαγόνο. Από την άλλη μεριά όμως, τέτοια πεπτίδια είναι παρόντα και όταν τρώμε ζωικές τροφές οι οποίες όπως είπαμε περιέχουν κολλαγόνο.
Άρα είναι εντελώς άγνωστο αν η κατανάλωση υγρού, πόσιμου κολλαγόνου προσθέτει πραγματικά κάτι παραπάνω από ότι μια ισορροπημένη διατροφή. Με λίγα λόγια, το σώμα ενός υγιούς ανθρώπου που κάνει σωστή διατροφή δεν θα παράγει περισσότερο κολλαγόνο επειδή ο ίδιος καταναλώνει υγρό κολλαγόνο. Οι παραπανίσιες ποσότητες χρησιμοποιούνται απλά ως θερμίδες.
Οι εταιρείες που εμπορεύονται τα διατροφικά συμπληρώματα ισχυρίζονται ότι οι ευεργετικές ιδιότητες του κολλαγόνου είναι αμέτρητες και βρίσκουν εφαρμογή τόσο στην αισθητική όσο και στην ιατρική. Τονίζουν ιδιαίτερα ότι το υγρό, πόσιμο κολλαγόνο βοηθάει στα αρθριτικά προβλήματα, καθώς και στην οστεοπόρωση. Η έρευνα έχει δείξει ότι η υγρή, πόσιμη μορφή του κολλαγόνου απορροφάται από τον ανθρώπινο οργανισμό σε ικανοποιητικό ποσοστό, πάνω από 90% (κάτι που αδυνατούν να πετύχουν οι ταμπλέτες και οι κάψουλες που περιέχουν κολλαγόνο) ωστόσο δεν υπάρχει η επιστημονική απόδειξη ότι αυτό βοηθάει σε κάτι περισσότερο από μια διατροφή που περιέχει τα όλα απαραίτητα αμινοξέα στη σωστή δοσολογία.
Πάντως η κατανάλωση υγρού, πόσιμου κολλαγόνου δεν είναι κάτι που μπορεί να έχει παρενέργειες, εκτός κι αν κάποιος καταναλώνει ήδη πολλές πρωτείνες. Τα “δομικά στοιχεία” των πρωτεϊνών είναι 20 αμινοξέα που επαναλαμβάνονται σε διαφορετικούς συνδυασμούς πολλές φορές και κατασκευάζουν τις πρωτεΐνες. Ο οργανισμός από μόνος του μπορεί να κατασκευάσει 11 αμινοξέα, επομένως τα υπόλοιπα εννέα πρέπει να τα παίρνει από τη διατροφή, γι ‘ αυτό και είναι γνωστά ως “απαραίτητα αμινοξέα“.
Λαμβάνοντας υπόψη ένα περιθώριο ασφάλειας, πιστεύεται ότι ενήλικες πρέπει να καταναλώνουν από 0,9 έως 1,2 g πρωτεΐνης ανά κιλό σωματικού βάρους την ημέρα, ενώ τα παιδιά που οικοδομούν μυς και έγκυες γυναίκες πρέπει να καταναλώνουν 1,2-1,4 γραμμάρια πρωτεϊνών ανά κιλό σωματικού βάρους. Αλλά υπάρχει ένα όριο στην ποσότητα της πρωτεΐνης που μπορεί να προσληφθεί χωρίς παρενέργειες από τον ανθρώπινο οργανισμό. Διότι το άζωτο των πρωτεϊνών μετατρέπεται σε ουρία από το συκώτι και όταν η πρόσληψη σε πρωτεΐνες υπερβαίνει την ικανότητα του συκωτιού να συνθέσει την ουρία, αυτή συσσωρεύεται στο αίμα και εμφανίζονται μερικά αρνητικά συμπτώματα που ισοδυναμούν με ήπια δηλητηρίαση.
Θα πρέπει τέλος να επισημάνουμε ότι οι καταναλωτές βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με ένα σωρό διαφημίσεις προϊόντων που υποτίθεται ότι βελτιώνουν  την υγεία ή τις αθλητικές επιδόσεις. Τα προϊόντα αυτά αφορούν συμπληρώματα διατροφής, ενεργειακά ποτά, ρούχα, παπούτσια κλπ. Οι ισχυρισμοί των εταιρειών που παράγουν αυτά τα προϊόντα πρέπει να συνοδεύονται με αποδείξεις. Ωστόσο μια μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι διαφημίσεις συνήθως παραπλανούν τον καταναλωτή υπερβάλλοντας για το τι πραγματικά κάνουν αυτά τα προϊόντα, κι ένα παράδειγμα είναι οι ισχυρισμοί για το σολάριουμ. Η ιατρική έρευνα, και πολύ περισσότερο το ιατρικό μάρκετινγκ, δεν διεξάγεται από αγίους και ο καταναλωτής πρέπει να είναι καχύποπτος απέναντι στα διάφορα “θαύματα” που κάνουν ορισμένα διατροφικά συμπληρώματα.

Ελληνες, Επανάσταση και πολιτική εξουσία

Ιστορική επιμέλεια:
Γ. Η. ΟΡΦΑΝΟΣ*
Πηγή: www.haniotika-nea.gr

Πολλοί αποδίδουν τα δεινά της σύγχρονης κοινωνικοπολιτικής ζωής στην Ελλάδα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και στη 'νόθα' ανάπτυξη πολιτικών θεσμών από τα χρόνια της Επανάστασης του 1821 και δώθε. Είναι, όμως, αυτό η αλήθεια; Οι επαναστατημένοι Έλληνες, όταν ξέσπασε η Επανάσταση του 1821, όπως βλέπουμε στις διάφορες περί το νεότερο ελληνισμό ελληνικές και ξενόγλωσσες ιστοριογραφίες (π.χ. Παπαρρηγόπουλος, Κορδάτος, Βουρνάς, Φίνλεϋ κ.ά.), κατάλαβαν από νωρίς πως η συγκρότηση πρώτα, βεβαίως τοπικής, περιφερειακής και κεντρικής αργότερα εξουσίας ήταν επιτακτική ανάγκη για τον Αγώνα τους.

Για τρεις, κυρίως, λόγους: για τη στρατολόγηση δυνάμεων, για τη συντήρησή τους και για τον σχεδιασμό των (σε πολεμικό και σε διπλωματικό στάδιο) επιχειρήσεων.
Πυρήνες πολιτικής εξουσίας προϋπήρχαν. Ήσαν οι κοτζαμπάσηδες ή πρόκριτοι ή προεστοί, οι οποίοι: (i) ήσαν αιρετοί ή όχι, (ii) διαχειρίζονταν την εξουσία, (iii) συντηρούσαν ή είχαν δυνατότητα να συντηρούν ένοπλα τμήματα με αρχηγούς που όριζαν αυτοί.
Πριν από το 1821, βεβαίως, υπήρχαν διάφορες μορφές κοινοτήτων ανά την Ελλάδα: Στη Μάνη, υπήρχε στρατιωτικός φεουδαρχισμός, με τον λαό υποταγμένο στους άρχοντες. Στο Σούλι, συναντούμε το καθεστώς της πατριαρχικής οργάνωσης σε φάρες. Στο Πήλιο, στα Μαντεμοχώρια της Χαλκιδικής, στα Ζαγοροχώρια, συναντούμε οργάνωση, επηρεασμένη από την οικονομική τους ανάπτυξη και τις σχέσεις τους με τον έξω κόσμο (Βαλκάνια, Ευρώπη κ.ά.), η οποία θυμίζει... ομόρρυθμη εταιρεία. Οι εμποροναυτικές κοινότητες των μικρομέγαλων νησιών στο Σαρωνικό και στο Αιγαίο έχουν επικεφαλής ντόπιους άρχοντες και λογοδοτούν απευθείας στους Τούρκους, που διορίζουν διοικητές, για να καταστείλουν τις αντιθέσεις λαού  – προεστών.
Στην πορεία, όμως, του εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα ζήτησαν μερίδιο στη νομή της εξουσίας κι οι εμπειροπόλεμοι κλεφτοκαπεταναίοι, που είλκυαν τη δύναμή τους από τις πολεμικές του επιτυχίες κατά των Τούρκων. Καθώς οι πρόκριτοι καταλαβαίνουν πως η καρέκλα τους τρίζει και ότι το επίμαχο θέμα της διάθεσης των φόρων πιθανόν να απέβαινε εις βάρος τους, οι νέοι, οι πολεμικοί, ηγέτες δεν ανέχονταν να παραγκωνιστούν, αφού ήταν στον νου τους αυτονόητο ότι στα στρατιωτικά, τουλάχιστον, θέματα δεν ήταν δυνατόν να είναι μόνιμα εξαρτημένοι από τους προκρίτους και γι’ αυτό πίστευαν πως αυτοί (οι στρατιωτικοί) έπρεπε να διευθύνουν τις επιχειρήσεις.
Όταν διώχτηκαν οι Τούρκοι, το κενό εξουσίας προσπάθησαν να καλύψουν οι προεπαναστατικοί πρόκριτοι – κοτζαμπάσηδες, που αντλούσαν τη δύναμή τους από την πείρα, τα χρήματα και την πολιτική μεθοδολογία που διέθεταν και οι αναφυόμενοι πολεμικοί ηγέτες, που βασίζονταν στην αίγλη. Την πρωτοκαθεδρία, βεβαίως, στη μετεπαναστατική πολιτική σκηνή της Ελλάδος διεκδίκησαν και όσοι Φαναριώτες κατέβηκαν στην Επανάσταση και έχασαν τίτλους, αξιώματα και δύναμη που, όλα, είχαν την αρχική τους προέλευση στην οθωμανική διοίκηση. Όμως ο πλούτος που έφεραν μαζί τους στην Ελλάδα και η πνευματική τους καλλιέργεια τους έδωσαν θέση υπεροχής στο νέο ελληνικό κράτος όσο και αν στάθηκαν ανταγωνιστικές και δύσπιστες απέναντί τους άλλες ηγετικές ή και λαϊκές ομάδες.
Στο σημείο αυτό, όμως, κρίνεται σκόπιμο να γίνει μια μικρή παρέκβαση, για να εξηγήσουμε ποιοι ήσαν οι Φαναριώτες, που διεκδίκησαν τα πρωτεία με το πέρας του εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα. Οι Φαναριώτες είχαν πάρει την επονομασία τους εκ της περιοχής του Φαναρίου ή διπλοφάναρου του Κερατίου κόλπου, την οποία είχε ως έδρα το Οικουμενικό Πατριαρχείο από το 1601, ύστερα από τις πολλές μετακινήσεις του σε διαφόρους ιστορικούς ναούς της Κωνσταντινουπόλεως. Βαθμηδόν, το Φανάρι μεταβλήθηκε σε κέντρο των ομογενών εμπόρων και των μορφωμένων κληρικών, οι οποίοι αποτέλεσαν μια διοικητική «αριστοκρατία», αποτελούµενη από λαϊκούς αξιωματούχους, μορφωμένους, γλωσσομαθείς και ορθοδόξους. Η οικονομική, φιλεκπαιδευτική, κοινωνική, εκκλησιαστική και πολιτική δράση των Φαναριωτών καθιέρωσε την ονομαζόμενη «Φαναριώτικη περίοδο», η οποία άρχισε κατά το ξεκίνημα του 17ου αιώνα και τέλειωσε αμέσως μετά την επανάσταση του 1821.
Οι Φαναριώτες άρχισαν να διαπρέπουν στο εμπόριο και έγιναν οι αυτοκρατορικοί συλλέκτες των φόρων. Ανέλαβαν το μονοπώλιο του άλατος, την εκτέλεση οικοδομικών έργων και το εμπόριο του σίτου στη Μαύρη Θάλασσα, ενώ εξασκούσανε και το επάγγελμα του δικηγόρου στα οθωμανικά δικαστήρια.
Σπουδασμένοι στην Εσπερία οι Φαναριώτες, συν τω χρόνω, έγιναν απαραίτητοι στους Οθωμανούς, κυρίως ως διπλωμάτες στις σχέσεις με τους Δυτικούς. Έτσι, πέρα από το ρυθμιστικό ρόλο τους στην εκλογή του πατριάρχη, μονοπώλησαν και το αξίωμα του Μεγάλου Διερμηνέως της Πόλης, ισοδύναμο με αυτό του υπουργού των Εξωτερικών καθώς και το αξίωμα του Διερμηνέως του Στόλου, ενώ, από τις αρχές του 18ου αιώνα, διορίζονταν σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα, βοεβόδες ή και οσποδάροι στις δύο παραδουνάβιες ηγεμονίες (Μολδαβία και Βλαχία).
Οι παραδουνάβιες ηγεμονίες απολάμβαναν αυτονομία εντός των ορίων της επικράτειας της οθωμανικής αυτοκρατορίας και οι ηγεμόνες τους είχαν αρκετά προνόμια. Αυτοί οι ηγεμόνες καθίσταντο στο αξίωμά τους με ειδική εκκλησιαστική τελετή στέψεως που λάμβανε χώρα στον πατριαρχικό ναό υπό του εκάστοτε πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.
Οι Φαναριώτες ηγεμόνες ενδιαφέρθηκαν για την παιδεία, εκδώσανε βιβλία, μετέφρασαν Ευρωπαίους λόγιους και ίδρυσαν τις Ελληνικές Ακαδηµίες στη σημερινή Ρουμανία και ήσαν και μεγάλοι ευεργέτες, αφού ίδρυαν σχολές, βιβλιοθήκες, τυπογραφεία, ορφανοτροφεία, ιατρεία και πτωχοκομεία. Υπήρξαν σθεναροί υποστηρικτές του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των απαράγραπτων δικαίων και προνομίων του στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, αλλά και ενώπιον της Υψηλής Πύλης, όπου υπερασπίζονταν το Πατριαρχείο επιτυχώς λόγω των νευραλγικών αξιωμάτων που κατείχαν.
Εδώ, όμως, πρέπει να γραφεί και ότι όσοι ήλθαν έξω από το Μοριά γενικότερα και συμμετείχαν ως πολεμικοί (: στρατιωτικοί) ηγέτες, ο Παπαφλέσσας π.χ. και ο Δ. Υψηλάντης, στις επιχειρήσεις του Αγώνα θα έλεγε κάποιος, κρίνοντας από τον τρόπο που στράφηκαν κατά των προυχόντων, ότι η συμμετοχή τους στην Επανάσταση δεν είχε σκοπό την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού των ραγιάδων, αλλά την κατάληψη της εξουσίας, που έως τότε, με τη λαϊκή στήριξη και παρά τα «τρωτά» τους, κρατούσαν οι νοικοκυραίοι και οι δεσποτάδες. Έτσι, προσεταιρίστηκαν και τους κλεφτοκαπεταναίους, τους οποίους έστρεψαν κατά των προεστών σπέρνοντας «ζιζάνια» και παραπλανώντας τους, ενώ χαρακτηριστικό παράδειγμα τούτου είναι το ότι ο Θ. Κολοκοτρώνης, αν και είχε διοριστεί γενικός αρχηγός της πολιορκίας της Πάτρας από την 1η εθνοσυνέλευση (1822), φαίνεται πως ξεγελάστηκε και πίστεψε σε ό,τι του έγραφαν ότι η κυβέρνηση και οι πρόκριτοι, από ζηλοφθονία και για να μην τους πάρει τη… δόξα, δεν τον βοηθούν στην πολιορκία.
Τα κατοπινά, βεβαίως, χρόνια και μετά από την απελευθέρωση του Γένους, για να δικαιολογηθούν, κυρίως, οι «αρχομανείς αξιώσεις» των κοτζαμπάσηδων, πολλοί ήσαν εκείνοι που θέλησαν να αποδώσουν «δάφνες» δόξας, πρωτοβουλίας και δράσης στα πεδία των μαχών και της διπλωματίας στον ανώτερο κλήρο και τους προεστούς. Όμως, είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι δεν ήσαν λίγες οι φορές, που, για να εξυπηρετηθούν τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντά τους, οι πρόκριτοι και ο κλήρος τάσσονταν με τους Τούρκους και ακολουθούσαν «προδοτική (:ανθελληνική!)» στάση (ο καλόγερος Γεράσιμος Παπαδόπουλος π.χ. στην Καλαμάτα), ενώ αξιοσημείωτη είναι και η σθεναρή άρνηση, κατά τις παραμονές της Επανάστασης σε γράμματα του Αλεξάνδρου Υψηλάντη, του Χρ. Περραιβού και του Ανθίμου Γαζή και σε δια ζώσης συνομιλίες με τον Παπαφλέσσα, των Υδραίων προυχόντων (Κουντουριώτηδες κ.ά.) να λάβουν μέρος στον Αγώνα, για να μη χάσουν το βιος και τα προνόμιά τους.
Αντίλογο στα παραπάνω και ότι η Εκκλησία, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, συμπαρατασσόταν, σχεδόν πάντα, στο πλευρό του καταπιεζόμενου ελληνικού λαού σε συνεργασία με τις συντεχνίες βρίσκουμε στον Μιχαήλ Καλινδέρη, που σημειώνει: «[…] Ειρηνικοί παράγοντες αμφότεροι, Εκκλησία και συντεχνίαι, ηγωνίζοντο τον καλόν δρόμον της σωτηρίας και κατά το δυνατόν της βελτιώσεως των συνθηκών της δουλείας […] Είναι αληθές ότι κατά τόπους και καιρούς Μητροπολίται και Επίσκοποι, ως και πρωτομαΐστορες των εσναφίων ενεπλάκησαν εις τας διενέξεις και διαμάχας των Κοινοτήτων, εις τα λεγόμενα γκοτζαμπασλίκια.
Αλλά τοιαύται εκδηλώσεις, εάν δεν προήρχοντο εκ των ανθρωπίνων αδυναμιών και εκ της πολιτικής της τουρκικής διοικήσεως της αποσκοπούσης εις την φθοράν των ενημερουσών ιδίως Κοινοτήτων των υποδούλων, πρέπει κατά τινα τρόπον να οφείλωνται περισσότερον εις τας επιδιώξεις των προεστώτων, «των τσορμπατζήδων» περί των οποίων η ιστορία της Τουρκοκρατίας γενικώτερον έχει εκφρασθή ουχί ευμενώς.
Εν πάση περιπτώσει η Εκκλησία μαρτυρείται ότι σπανιώτατα δεν συνετάγη με τας λαϊκάς μάζας, αφού είχεν εξαντλήσει τας ειρηνευτικάς και κατευναστικάς της προσπαθείας συμφώνως προς την βαθυτέραν υφήν του προορισμού της […]. ».
Επιπλέον, κοντά σ’ αυτά, ο Γ. Μεταλληνός υπογραμμίζει: «[…] Περισσότερες από 70 είναι, κατά τον υπολογισμό μας, οι εξεγέρσεις και τα επαναστατικά κινήματα σ' όλη την περίοδο της Τουρκοκρατίας, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη ανάλογες κινήσεις σε βενετοκρατούμενες περιοχές. Και σ' όλα πρωτοστατούν Κληρικοί κάθε βαθμού και Μοναχοί. Το Ράσο γίνεται ένα είδος επαναστατικού λαβάρου και σημαίας. Βέβαια, τα αποτυχημένα αυτά επαναστατικά κινήματα επιτρέπουν και κάποιες άλλες σημαντικές διαπιστώσεις: α) Το Γένος δεν συμβιβάσθηκε ποτέ με την κατάσταση της δουλείας και δεν έπαυσε να πιστεύει στη δυνατότητα αποκαταστάσεώς του. β) Οι επανειλημμένες αποτυχίες των επαναστατικών αυτών κινημάτων δικαιολογούν, αλλά και ερμηνεύουν συνάμα, τους δισταγμούς των Ηγετών του Γένους το 1821, όταν μάλιστα το φόβο της νέας τραγικής αποτυχίας τον ενίσχυε η καταθλιπτική παρουσία της «Ιεράς Συμμαχίας» (από το 1815). γ) Αποδεικνύεται τελείως αβάσιμο το επιχείρημα, ότι ο Διαφωτισμός και ιδίως η Γαλλική Επανάσταση (1789) γέννησαν το ’21, όταν το Γένος δεν παύει στιγμή να βρίσκεται σε επαναστατικό βρασμό. H Γαλλική Επανάσταση ήταν φυσικό να επιταχύνει τους ρυθμούς και να ενθαρρύνει την αστική τάξη, όχι όμως και να προκαλέσει τον Αγώνα του '21, ο οποίος δεν είναι παρά ένας σταθμός στη μακραίωνη φιλελεύθερη πορεία του Γένους μας […]».
Όμως, κατακριτέοι ήσαν και όσοι οπλαρχηγοί, στη διάρκεια του Αγώνα, επιδίδονταν, με απώτερο σκοπό το προσωπικό όφελος, σε πλιάτσικα, όχι σε βάρος των Τούρκων, αλλά των ελληνικών πληθυσμών…

*Το παρόν άρθρο είναι απόσπασμα
από εκτενέστερη ανέκδοτη μελέτη
για την Επανάσταση του 1821

Free Europe - Ελευθερώστε την Ευρώπη

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Η Ευρώπη έχει αλωθεί

από τους μαφιόζους τοκογλύφους...

...oι κακοποιοί, νίκησαν τους στρατηγούς.

Χρειάστηκαν...

...τρεις παγκόσμιοι πόλεμοι,

...δεκάδες εκατομμύρια νεκροί

...και περίπου εκατό χρόνια,

για να κατακτήσουν οι Αμερικανοί την Ευρώπη.

Στη σημερινή ναζιστική Γερμανία βρίσκεται η γιάφκα της συμμορίας.

Το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου βρήκε την Ευρώπη απόλυτα σοκαρισμένη. Μόλις είχε βιώσει την απόλυτη ανθρωποσφαγή. Στην εποχή εκείνη, που ήλπιζε ότι η τεχνολογία θα έλυνε όλα της τα προβλήματα, την είδε να "στήνεται" απέναντί της να την "πυροβολεί" χωρίς έλεος. Τα πιο άγρια ανθρώπινα ένστικτα ένωναν τις δυνάμεις τους με τη σύγχρονη τεχνολογία και το αποτέλεσμα ήταν απόλυτα σοκαριστικό ...Το ανθρώπινο κρέας δεν προλάβαινε να "χορταίνει" τα νέα πολυβόλα που εφεύρισκε ο άνθρωπος, για να ξεπαστρεύει τους ομοίους του ...Ούτε ζώα δεν μπήκαν σε τέτοιες σφαγιαστικές καταστάσεις. Η τεχνολογία "ξερνούσε" θάνατο και αυτός έπεφτε με όλο του το "βάρος" πάνω στο ανθρώπινο είδος ...Είτε ως καυτό μολύβι είτε ως δηλητηριώδες αέριο, "έπεφτε" επάνω στους ανθρώπους και τους διέλυε.

Από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα η ανθρώπινη σάρκα και οι ιδιότητές της θα έπαυαν να είναι το "μέτρο" των πολεμικών συρράξεων. Για το τελικό αποτέλεσμα της μάχης θα μετρούσε πλέον το πόσο σκληρό ήταν το μέταλλο και όχι το πόσο γυμνασμένο ήταν το ανθρώπινο κορμί των πολεμιστών. Τώρα μετρούσε το απλά λειτουργικό δάκτυλο —ακόμα και του πιο δειλού ανθρώπου— για να πατάει τη σκανδάλη ενός πολυβόλου και όχι το κορμί τού ήρωα. Τώρα μετρούσε η τοξικότητα του δηλητηριώδους αερίου και όχι η πνοή του γενναίου πολεμιστή. Τώρα μετρούσε η ποσότητα των πυρομαχικών που διέθετε ένας λαός και όχι το "φορτίο" τής γενναιότητας των λαών. Δεν υπήρχαν πλέον άνθρωποι-ήρωες, γιατί ο άνθρωπος δεν ήταν πλέον ο πρωταγωνιστής του πολέμου ...Ο άνθρωπος ήταν πλέον ο κομπάρσος του πολέμου ...Το κορόιδο ...Ο στόχος ...Το "κρέας". Τα πολεμικά "μηχανήματα" ήταν πλέον οι πρωταγωνιστές.

Ακόμα και στην πιο θλιβερή παράσταση, που έδινε το ανθρώπινο είδος μέσα στους αιώνες, είχε καταφέρει να μην πρωταγωνιστεί. Είχε καταφέρει να γίνει κομπάρσος ...Να γίνει ένα κομμάτι κρέας, το οποίο έπρεπε η τεχνολογία να "εξουδετερώσει" ...Η απρόσωπη και παγωμένη τεχνολογία, η οποία δεν είχε "αισθήματα" και "θέριζε" το ίδιο, είτε είχε απέναντί της στάχυα σιταριού είτε κορμιά ανθρώπων. Για την τεχνολογία, δηλαδή, είναι το ίδιο "εχθρός" ένα σκληρό στάχυ με ένα σκληρό ανθρώπινο κορμί. Δεν έχει διαφορά γι' αυτήν, αν πρέπει το πρώτο να το αντιμετωπίσει με μια θεριστική μηχανή και το δεύτερο με ένα πολυβόλο ...Υπάρχει γι' αυτήν ένα πρόβλημα κι αναζητείται η πιο εύκολη και φθηνή λύση.

 Από τη στιγμή που η τεχνολογία αυτή μπήκε στον πόλεμο ως πρωταγωνιστής, το μακελειό θα ήταν αναπόφευκτο. Αν, δηλαδή, στη μέχρι τότε σκληρότητα των πολέμων υπήρχε —έστω και στοιχειωδώς— ένα ιπποτικό πνεύμα, το οποίο αναγνώριζε την έννοια του "ελέους", αυτό εξαφανίστηκε. Οι μηχανές δεν έχουν έλεος και οι στρατοί έγιναν "μηχανές" καταστροφής και θανάτου. Έγιναν "βιομηχανίες" παραγωγής θανάτου και καταστροφής υποδομών. Οι στρατιώτες έπαψαν να είναι πολεμιστές και έγιναν εργάτες χειριστές μηχανημάτων, τα οποία "παρήγαγαν" θάνατο. Τα τανκ δεν ήταν πανοπλίες πολεμιστών, αλλά ασφαλείς "συνθήκες" εργασίας μέσα σε έναν ιδιόμορφο εργασιακό χώρο. Οι πάντες κορόιδα μέσα σε ένα "παιχνίδι", το οποίο δεν γνώριζαν ποιοι το "έπαιζαν" και οι ίδιοι παρίσταναν το "κρέας" για τη σφαγή.

Αρκεί να δει κάποιος μερικά ιστορικά "στατιστικά" του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και να τα συγκρίνει με όλες τις πολεμικές συρράξεις πριν από αυτόν. Στη Μάχη του Σομμ, όπου συμμετείχαν οι Βρετανικές Δυνάμεις υπό τις διαταγές του Στρατηγού Ντάγκλας Χαίηγκ, τα πράγματα ήταν πρωτοφανή ακόμα και για την Υπερδύναμη της εποχής Βρετανία.  Η επίθεσή της ξεκίνησε την 1^η Ιουλίου και μόνον την πρώτη ημέρα οι Βρετανοί είχαν 60.000 νεκρούς στρατιώτες. Ασκόπως και αναιτίως οι Βρετανοί "ξόδεψαν" ένα ανθρώπινο δυναμικό μεγαλύτερο από τον στρατό εκείνον, που κάποτε έδωσε στον Μέγα Αλέξανδρο τη μισή Ασία. Μέχρι το τέλος της μάχης οι Βρετανοί είχαν απώλειες 1.000.000 στρατιωτών με κέρδος μία λωρίδα γης. Αν αυτά ήταν τα "κόστη" τής υπερεξοπλισμένης Υπερδύναμης, τότε οι άλλοι —οι πολύ πιο αδύναμοι— τι ακριβώς θα πλήρωναν ως "κόστος";

Γιατί έγινε όμως αυτή η αλλαγή; Γιατί μέσα σε λίγα χρόνια άλλαξε μια πρακτική αιώνων; Γιατί ο πόλεμος έγινε μια απλή "φάμπρικα" γενικής καταστροφής και θανάτου; Γιατί ξαφνικά στόχος έπαψε να είναι η κατάκτηση και έγινε η καταστροφή; Η απάντηση είναι πιο απλή από αυτήν που φαντάζεται ο αναγνώστης. Άλλαξαν οι απαιτήσεις του πολέμου, γιατί απλούστατα άλλαξαν τα αφεντικά του. Αν μέχρι τότε τα αφεντικά τού πολέμου ήταν οι στρατιωτικοί και οι πολιτικοί παράγοντες των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης, αυτοί άλλαξαν. Άλλαξαν τα αφεντικά, άλλαξαν τα συμφέροντα και άρα λογικό ήταν ν' αλλάξουν και οι μέθοδοι που έφερναν τα πολυπόθητα κέρδη.

Μέχρι τότε όλοι οι φιλόδοξοι πολιτικοί ή στρατιωτικοί παράγοντες ονειρεύονταν να "χτίσουν" αυτοκρατορίες ...Να τις επεκτείνουν ...Να τους δώσουν νέες επαρχίες, τις οποίες εύκολα και γρήγορα θα τις ενέτασσαν στη δομή τους. Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι πόλεμοι γίνονταν με κάποια συγκεκριμένη λογική. Πολεμούσαν οι άνθρωποι, για να προστατεύσουν αυτά που τους ανήκαν ή ν' αρπάξουν εκείνα που ανήκαν σε άλλους. Πολεμούσαν άνθρωποι ανθρώπους με στόχο τα υλικά αποκτήματα που κατείχαν. Οι στρατιώτες σκότωναν τους αντίπαλους στρατιώτες, αλλά δεν κατέστρεφαν τα πάντα στο πέρασμά τους. Είχαν συναίσθηση των αξιών, τις οποίες είτε προστάτευαν είτε διεκδικούσαν. Πολεμούσαν μεταξύ τους, αλλά δεν κατέστρεφαν γενικά ό,τι έβρισκαν μπροστά τους, γιατί αυτό ήταν βλακώδες.

Διεκδικούσες το καλό "σπίτι" τού γείτονα, για να το απολαύσεις ο ίδιος και όχι απλά για να το γκρεμίσεις. Διεκδικούσες έναν χώρο με υποδομές, για να τις εκμεταλλευτείς ο ίδιος και όχι για να τις καταστρέψεις. Αν τις κατέστρεφες, μείωνες την αξία τής κατάκτησής σου. Αν τις ισοπέδωνες, εξανέμιζες μόνος σου τα κέρδη τής νίκης σου. Μετέτρεπες τον χώρο σε ένα έρημο τοπίο, το οποίο εσύ θα έπρεπε ν' αναπτύξεις και με τον κόπο και τα χρήματά σου να το επαναφέρεις στην κατάσταση που το έκανε επιθυμητό. Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Οι στρατοί δεν μετέτρεπαν τις κατακτήσεις τους σε "οικόπεδα", γιατί δεν είχαν μεγάλο κέρδος από τα οικόπεδα. Οι στρατοί διεκδικούσαν τις λείες τους όσο το δυνατόν πιο ανέπαφες από την καταστροφή τού πολέμου. Οι ιδιοκτήτες ήταν αυτοί που τους "ενοχλούσαν" και όχι οι "ιδιοκτησίες".

Όλα αυτά τα βλέπαμε επί αιώνες να συμβαίνουν. Περιοχές όπως η Αλσατία ή η Λωρραίνη, η Σιλεσία, η Ρηνανία ή η Βεστφαλία δεν τις γνωρίσαμε επειδή έδωσαν στην ανθρωπότητα μεγάλους φιλοσόφους, λαμπερούς καλλιτέχνες ή τρομερούς επιστήμονες. Όλες αυτές ήταν περιοχές της Ευρώπης, οι οποίες έγιναν γνωστές ως διάσημες "λείες" πολέμων ...Περιοχές, οι οποίες μετά από κάποιους πολέμους άλλαξαν "χέρια" ...Περιοχές, οι οποίες έγιναν γνωστές όταν όλα γίνονταν με τη γνωστή πάγια λογική των πολέμων ...Τη λογική που γνωρίζαμε από την αρχαία ιστορία ...Τη λογική που μάθαμε ν' αναλύουμε στα μαθήματα της ιστορίας.

Όλα αυτά άλλαξαν μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πόλεμος ξαφνικά έχασε τον "γήινο" στόχο του. Έπαψε να έχει στόχο την κατάκτηση. Απέκτησε "συμβολική" διάσταση. Πολεμούσες "εδώ", αλλά το κέρδος ήταν "αλλού". Πέθαινες "εδώ", αλλά τα συμφέροντα επεκτείνονταν "παραπέρα". Οι εκατόμβες των θυμάτων δεν γίνονταν για μια λωρίδα γης, όπως αυτό φαινόταν στον "άσχετο" παρατηρητή ...Γίνονταν για δήθεν παγκόσμιες πρωτιές ενός δήθεν παγκόσμιου ανταγωνισμού. Το βιομηχανικό κεφάλαιο διεκδικούσε τις αγορές παγκοσμίως και όταν πλησίαζε ο κορεσμός, οι ανταγωνιστές πολεμούσαν μεταξύ τους, δίνοντας "ραντεβού". Σαν τα αληταριά των οπαδών των ποδοσφαιρικών ομάδων. Έδιναν "ραντεβού" θανάτου και ο νικητής κυριαρχούσε μακριά από τον χώρο του ραντεβού.

Όταν δηλαδή η Γερμανία έφτασε στο όριο του ανταγωνισμού της με τη Βρετανία, έδωσε ένα "ραντεβού" θανάτου με τη Βρετανία κάπου στο Βέλγιο. Στόχος δεν ήταν κάποια γωνιά τού Βελγίου. Το Βέλγιο ήταν το "ρινγκ" των "μονομάχων". Όποιος κέρδιζε τη μάχη σ' αυτό το "ραντεβού", θα κέρδιζε την "αγορά" εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων, εφόσον όλα γίνονταν για την παγκόσμια αγορά. Υπό αυτήν τη σκοπιά βλέπουμε ότι οι απώλειες των 60.000 Βρετανών μέσα σε μία ημέρα και επάνω σε ελάχιστα στρέμματα γης έχουν μια κάποια λογική. Εφόσον οι μάχες, οι οποίες αφορούσαν "μέτωπα" δεκάδων χιλιάδων χιλιομέτρων, γίνονταν "σημειακές" για την ανάπτυξη της μέγιστης ισχύος των αντιμαχόμενων πλευρών και η "κατάκτηση" ήταν virtual και τεράστια, τότε αναπόφευκτα και ο αριθμός των νεκρών θα ήταν τεράστιος ...Virtual βέβαια ήταν μόνον η κατάκτηση και όχι η μάχη των πραγματικών ανθρώπων.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Αλλάζοντας τα αφεντικά, άλλαξαν οι στόχοι. Αν μέχρι τότε οι πολιτικοστρατιωτικοί ηγέτες αγωνίζονταν να "χτίσουν" αυτοκρατορίες, μοιράζοντας φέουδα στους εκλεκτούς τους, όλα αυτά άλλαζαν. Ξαφνικά εμφανίστηκαν νέα αφεντικά, που ήταν προφανές ότι δεν ενδιαφέρονταν για νέα φέουδα και κατακτήσεις, αλλά για "κατακτήσεις" αγορών. Ρωτάμε λοιπόν τον αναγνώστη. Ποιοι ήταν τα νέα αυτά "αφεντικά" των κρατών; ...Οι τρομεροί βιομήχανοι, θα έλεγε κάποιος με αριστερή "παιδεία" ...Το "κεφάλαιο", όπως θα έλεγε ο "κεφάλας" ο Μαρξ ...Οι κεφαλαιοκράτες, όπως θα έλεγαν οι γνωστοί "καθοδηγητές" των συνδικαλιστών. Όλα αυτά είναι αληθή. Όμως, πόσο σωστά είναι, όταν αναζητούμε τα αφεντικά; ...Τα πραγματικά αφεντικά και όχι αυτά, που μας δείχνουν σαν τέτοια.

Αν το καταλάβει ο αναγνώστης αυτό, θα καταλάβει πολλά πράγματα. Θεωρητικά αυτοί οι βιομήχανοι στήριζαν τη νέα μορφή του πολέμου, γιατί αυτοί ήταν που ενδιαφέρονταν για τις αγορές και ονειρεύονταν παγκόσμια μονοπώλια. Μήπως όμως αυτοί οι βιομήχανοι ήταν "μαριονέτες"; ..."Μαριονέτες" ποιων; ...Αυτών, οι οποίοι μπορούσαν να τους χρηματοδοτήσουν από την αρχή μέχρι το τέλος τής δραστηριότητάς τους ...Αυτών, οι οποίοι μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να τους δημιουργήσουν, αλλά και να τους "κλείσουν". Εκ του μηδενός δεν μπορεί να γίνει κάποιος βιομήχανος; Δεν θέλει να γίνει φεουδάρχης, ώστε να απαιτείται νέο φέουδο —και άρα αίμα—, για να αποκτηθεί από αυτούς που το κατέχουν και όπως είναι φυσικό δεν το παραδίδουν αμαχητί.

Ενώ οι φεουδάρχες όμως είναι ένα σύνολο πεπερασμένο και το οποίο δύσκολα μεταβάλλεται, η βιομηχανία δεν έχει τέτοια προβλήματα. Μέσα στον ίδιο χώρο πολλοί μπορούν να γίνουν βιομήχανοι, χωρίς καν ν' ανταγωνίζονται μεταξύ τους ...Ένα οικόπεδο χρειάζεται ο καθένας τους για την "κάθετη" ανάπτυξή του. Η οποιαδήποτε εργασία μπορεί να γίνει βιομηχανία ...Ένας μυλωνάς μπορεί να γίνει αλευροβιομήχανος, χωρίς ν' αλλάξει αντικείμενο ...Ένας γαλατάς μπορεί να γίνει επίσης βιομήχανος ...Ένας τεχνίτης, ο οποίος κατασκευάζει με τα χέρια του πήλινα οικιακά σκεύη, μπορεί να γίνει επίσης βιομήχανος ...Ένας καροποιός μπορεί με μια καλή χρηματοδότηση να γίνει αυτοκινητοβιομήχανος. Ο οποιοσδήποτε δηλαδή κατασκευάζει οτιδήποτε μπορεί να γίνει βιομήχανος. Μπορεί να δημιουργήσει έναν μεγαλύτερο χώρο για να χωρέσουν τεχνίτες, οι οποίοι θα κάνουν σε μεγάλες ποσότητες ό,τι έκανε και ο ίδιος στο μικρό του εργαστήριο. Οι ποσότητες —και άρα οι κλίμακες— αλλάζουν και τίποτε άλλο.

Γιατί τα λέμε όλα αυτά; ...Για να καταλάβει ο αναγνώστης ότι οι τρομεροί βιομήχανοι δεν είναι και τόσο τρομεροί όσο μας τους εμφανίζουν οι "μαρξιστές". Είναι σκληροί στους από "κάτω", αλλά έχουν και οι ίδιοι "αφεντικά" από "πάνω". Ποιοι όμως μπορεί να είναι τα "αφεντικά" τους; Τι έχουν ανάγκη όλοι όσοι θέλουν να γίνουν βιομήχανοι; ...Το χρήμα. Τι έχουν ανάγκη όσοι είναι ήδη βιομήχανοι; ...Το χρήμα; Άρα; Άρα, όποιος έχει το χρήμα, μπορεί και να τους "κατασκευάζει" αλλά μπορεί και να τους εκβιάζει στη συνέχεια. Ακόμα δηλαδή κι αν τους "φτιάξει", δεν χάνονται από τον έλεγχό του. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να τους εκβιάζει με "ασφυξία", που θα τους οδηγήσει στο θάνατο. Άρα; Άρα, μόνον θεωρητικά οι ισχυροί των συστημάτων είναι οι βιομήχανοι. Είναι ισχυροί για όσο διάστημα είναι βιομήχανοι και άρα για όσο διάστημα τους διατηρούν στη "ζωή" αυτοί, οι οποίοι έχουν το χρήμα ...Άρα οι τραπεζίτες.

Εδώ είμαστε λοιπόν. Τα πραγματικά αφεντικά τής Ευρώπης, η οποία "εσωτερικά" σπαραζόταν σε συμβολικούς πολέμους, ήταν οι τραπεζίτες. Μπορεί στους πολέμους των αποικιών να πρωταγωνιστούσαν οι φεουδάρχες και οι λόρδοι, αλλά στους "εσωτερικούς" βιομηχανικούς πολέμους της Ευρώπης πρωταγωνιστούσαν οι τραπεζίτες. Αυτοί, οι οποίοι έβαζαν τους βιομηχάνους σαν "βιτρίνα" των συγκρούσεων ...Οι ίδιοι τραπεζίτες, οι οποίοι πλήρωναν τον Μαρξ να τους "δαιμονοποιεί" απέναντι στη μάζα ...Οι ίδιοι τραπεζίτες, που, όταν ένιωθαν απειλή, πλήρωναν τους κομμουνιστές να εξαγριώνουν τη μάζα εναντίον της βιομηχανίας και άρα και του ίδιου του κράτους.

Οι νέοι τραπεζικοί "ηγέτες" —όπως αντιλαμβανόμαστε— είχαν διαφορετικές ανάγκες από τον πόλεμο. Δεν τους ενδιέφερε το αποτέλεσμα, γιατί είχαν φροντίσει να προεισπράττουν τα κέρδη του πριν αυτός ακόμα διεξαχθεί. Πώς γινόταν αυτό; Πλήρωναν εξίσου τους "μονομάχους" και απλά, όταν έφτανε ο πόλεμος στο σημείο που τους βόλευε, σταματούσαν τη χρηματοδότηση εκείνου, που είχαν προαποφασίσει ότι θα "έχανε" τον πόλεμο ...Σαν να χρηματοδοτούσαν μάχη δυτών και όταν ήθελαν αυτή να τελειώσει, έκοβαν τον αέρα όποιου τους βόλευε. Μόνοι τους αποφάσιζαν για όλα και μόνοι τους εισέπρατταν από όλους. Η δραστηριότητά τους, δηλαδή, ήταν πολύ απλή. Δεν χρειαζόταν να βρίσκουν διαρκώς νέα πεδία μαχών και νέες αιτίες. Μπορούσαν επ’ άπειρον στον ίδιο χώρο για τους ίδιους λόγους και με τους ίδιους πρωταγωνιστές να κάνουν "παγκόσμιους" πολέμους...

...Οι ίδιοι "φούσκωναν" τους επιθυμητούς μονομάχους και οι ίδιοι τους "ξεφούσκωναν" ...Οι ίδιοι χρηματοδοτούσαν τον πόλεμο και οι ίδιοι χρηματοδοτούσαν και την ειρήνη. Αυτοί δάνειζαν στους "μονομάχους" τα χρήματα να αποκτήσουν όπλα και οι ίδιοι τους δάνειζαν για να κτίσουν αυτά, τα οποία οι ίδιοι γκρέμισαν με τα όπλα αυτά. Ό,τι και να γινόταν, αυτοί οι χρηματοδότες θα πληρώνονταν από όλους τους "μονομάχους" ...Είτε νικητές είτε νικημένοι, όλοι τους χρωστούσανε ...Απλά πράγματα ...Είτε κερδίσει κάποιος είτε χάσει, στους ίδιους τραπεζίτες θα πληρώσει. Στους ίδιους χρωστάει τα δάνεια του πολέμου και από τους ίδιους θα δανειστεί τα δάνεια της εθνικής του "αναγέννησης". Αυτό θέλουν οι τραπεζίτες ...Εθνικά "υπερήφανα" κορόιδα, που νικάνε, έστω κι αν χρεοκοπούν ..."Πατριώτες", που ηττώνται, αλλά μετά βρίσκουν το "κουράγιο" και με άπειρο "κόπο" πετυχαίνουν το "θαύμα" της ανασυγκρότησης.

Ο αναγνώστης καταλαβαίνει τη λογική των όσων "παραλόγων" περιγράψαμε στην αρχή του κειμένου; Καταλαβαίνει τον λόγο που ο πόλεμος άλλαξε την απρόβλεπτη φύση του και έγινε μια απλή αλλά θανατηφόρος "ρουτίνα"; Κατάλαβε πώς το πεδίο της δόξας των ηρώων έγινε μια βαρετή βιομηχανία των "εργατών" του θανάτου και καταστροφής; Από τη στιγμή που οι βιομήχανοι ωθήθηκαν από τους χρηματοδότες τους να αναζητήσουν τη λύση της επιβίωσής τους στον πόλεμο, αναγκαστικά ο πόλεμος θα αποκτούσε τη λογική τους και βέβαια την τεχνολογία τους. Οι βιομήχανοι, ως οι ισχυρότεροι της κοινωνίας, θα γίνονταν οι πρωταγωνιστές του πολέμου και αυτό θα άλλαζε τον ίδιο τον πόλεμο. Σε αυτήν την περίπτωση η γενναιότητα για παράδειγμα και το πάθος των πολεμιστών δεν ήταν απαραίτητα.

Ο στρατιώτης της βιομηχανικής εποχής έπαψε να είναι ένας δυνάμει ήρωας του έθνους. Ο στρατιώτης έγινε ένας κοινός "εργαζόμενος" στην εθνική "βιομηχανία" του θανάτου ...Ένας "εργάτης" του θανάτου ...Ο ίδιος εργάτης, που απασχολούσαν οι βιομήχανοι πριν τον πόλεμο στα εργοστάσιά τους. Αυτός άλλαζε τη στολή "εργασίας" του και πήγαινε στο μέτωπο, για να "εργαστεί". Όπως η "γαζώτρια" στο εργοστάσιο "γάζωνε" τα υφάσματα με καλές και αξιόπιστες γαζωτικές μηχανές, έτσι και στρατιώτες —ως καλοί εργάτες— θα "γάζωναν" ομοίους τους με καλές και αξιόπιστες "γαζωτικές" πολυβολικές μηχανές.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Οι βιομήχανοι "πολεμούσαν" μεταξύ τους στον πόλεμο για το ποιος θα προσφέρει στους "εργάτες" του καλύτερες "μηχανές" για να νικήσουν στην πολεμική "αγορά" ..."Μηχανές", οι οποίες θα τους έκαναν ανταγωνιστικότερους και άρα ικανότερους.

Ποιος ήταν ο στόχος και άρα η "παραγωγή" αυτών των "εργατών" του θανάτου; ...Η καταστροφή ...Η κατεδάφιση των πάντων. Όσο πιο πολλά πράγματα κατέστρεφαν, τόσο πιο καλά. Με αυτόν τον τρόπο συνδέθηκε η νέα λογική τού πολέμου με τους νέους στόχους του.  Όσο πιο καλά "μηχανήματα" είχαν στη διάθεσή τους οι "εργάτες", τόσο πιο "καλές" καταστροφές θα είχαμε. Γιατί; Γιατί αυτό βόλευε τα αφεντικά τους. Βόλευε κυρίως τα αφεντικά των αφεντικών τους. Βόλευε όχι τόσο αυτούς που "πολεμούσαν" —και ήταν οι βιομήχανοι—, όσο αυτούς που τους έβαζαν να πολεμάνε —και ήταν οι τραπεζίτες—. Αν τα αφεντικά τους έκαναν καλές "μηχανές", θα έπαιρναν τα σωτήρια δάνεια των τραπεζιτών, για να επιβιώσουν.

Ποιος όμως ήταν ο στόχος των μεγάλων "αφεντικών" από αυτήν την πολεμική δραστηριότητα; ...Η καταστροφή ...Η απόλυτη και γενική καταστροφή. Γιατί; Γιατί αυτοί ήταν τραπεζίτες και όχι στρατηγοί ή πολιτικοί. Είχαν κέρδος από την καταστροφή. Η καταστροφή απαιτεί δάνεια για να αποκατασταθεί και τα δάνεια είναι η χαρά των τραπεζιτών. Με δάνεια κατασκευάζονταν οι βόμβες, οι οποίες γκρέμιζαν τα ΠΑΝΤΑ και με δάνεια θα χτίζονταν ΟΛΑ όσα γκρεμίζονταν. Αυτοί νέα δάνεια ήθελαν να δώσουν και όχι ν' αποκτήσουν νέα φέουδα ...Δεν είχαν παραπάνω φιλοδοξίες ...ας δοξάζονταν άλλοι. Αυτοί ήταν τραπεζίτες και τοκογλύφοι και με τους πολέμους όχι μόνον διατηρούσαν την παλιά τους πελατεία αλλά δημιουργούσαν και νέα. Όσο πιο πολλούς έμπλεκαν στους πολέμους, τόσο πιο πολλές αιτήσεις για δάνεια. Όσο πιο πολλά γκρεμίζονταν, τόσο πιο πολλά χρήματα θα δάνειζαν, για να ξαναχτιστούν.

Λέμε τίποτε παράλογο μέχρι τώρα; Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που άλλαξε η λογική του πολέμου των προηγούμενων αιώνων; ...Άλλαξαν τα αφεντικά ...και διαφορετικά ήταν τα συμφέροντά τους και οι μεθοδολογίες τους. Όμως, αυτοί οι τραπεζίτες και τοκογλύφοι μπορεί να ασχολούνταν με τα κέρδη και τους τόκους, αλλά, από τη στιγμή που έπαιζαν αιματηρά παιχνίδια πολέμου, έπρεπε αναγκαστικά να εκτελούν και χρέη στρατηγών. Από τη στιγμή που προκαλούσαν πολέμους —και από αυτούς τους πολέμους μετρούσαν κέρδη και ζημιές—, έπρεπε να γνωρίζουν τη στρατηγική σκέψη. Δεν τους έφτανε πλέον η γνώση της λογιστικής, αλλά έπρεπε να μάθουν και ιστορία.

Υποχρεωτικά έπρεπε να παντρέψουν τις βασικές γνώσεις της οικονομίας με αυτές της στρατηγικής σκέψης. Από τη στιγμή που, μέσω των πολέμων, μπορούσαν να ισχυροποιήσουν τις θέσεις τους ή να καταστραφούν ολοκληρωτικά, έπρεπε να σκέπτονται ως στρατηγοί και άρα και να θέσουν στόχους στρατηγικούς ...Στόχους, οι οποίοι θα τους ισχυροποιούσαν, γιατί οι αντίπαλοί τους θα ήθελαν να τους "γκρεμίσουν" από τους "θρόνους" τους ...Στόχους, τους οποίους είχαν ανάγκη για την άμυνά τους, γιατί τα "παιχνίδια" τους κόστιζαν άπειρες ανθρώπινες ζωές και αυτό δεν θα τους το συγχωρούσαν τα θύματά τους, αν ανακάλυπταν την αλήθεια.

Στην ανάγκη αυτής της "μίξης" γνώσεων επένδυσαν χρήματα στις νέες τότε "επιστήμες", τις οποίες "πουλούσαν" τα διάφορα Χάρβαρντ ...Τα δικά τους Χάρβαρντ, τα οποία έγιναν η "φωλιά" των νεοσσών των τοκογλύφων. Εκεί αναπτύχθηκαν οι "επιστήμες" της πλάκας, αλλά απαραίτητες για τη λειτουργία του συστήματος των τοκογλύφων ...Επιστήμες, οι οποίες συνδύαζαν τις γνώσεις των γύφτων και των τοκογλύφων με αυτές των στρατηγών. Τότε επινοήθηκαν η "κυβερνητική", οι "διεθνείς σχέσεις" και άλλες αστειότητες, που παρίσταναν τα επιστημονικά αντικείμενα. Η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων ήταν αυτή. Οι τοκογλύφοι, στην ανάγκη τους να προσλάβουν εκπαιδευμένους "στρατηγοτοκογλύφους", επένδυσαν σε αυτού του τύπου τις σπουδές. Αυτοί οι "επιστήμονες" ήταν που θα καθόριζαν τα δεδομένα της νέας εποχής.

Από τη στιγμή που μπορείς και δρομολογείς πολέμους, στους οποίους —για λόγους κέρδους— προσπαθείς να εμπλέξεις τους πάντες, ποιος μπορεί να είναι ο βασικός στρατηγικός σου στόχος; Από τη στιγμή που οι λαοί τους "προκάτ" πολέμους σου τούς ονομάζουν παγκόσμιους, ποιος μπορεί να είναι ένας λογικός σου στόχος; ...Μα η παγκόσμια κυριαρχία ...Η δημιουργία ενός διεθνούς συντονιστικού οργάνου, ώστε να μπορεί να γίνεται απροβλημάτιστα η διοργάνωση του θανατηφόρου "σώου" ...Μια μυστηριώδης Global Government, όπως θα έλεγε και ένας τενεκές, όπως ο Γιωργάκης ...Ο δικός τους Γιωργάκης ...Ο Γιωργάκης των δικών τους σπουδών και "εκκολαπτηρίων".

Τι άλλο μάθαμε από αυτό το χαζοχαρούμενο όρνιο; ...Μάθαμε πώς μπορεί —για ένα τυπικά ανεξάρτητο κράτος— να μετατραπεί μια οικονομική ζημιά σε μια στρατιωτικού τύπου ήττα ...Μάθαμε, δηλαδή, πώς "κατακτούν" τους αντιπάλους τους οι τοκογλύφοι "στρατηγοί". Πώς μας είπε; ..."Όταν χρωστάς, πρέπει να παραδίδεις ένα μέρος της κυριαρχίας σου" ...Μας είπε το ίδιο και ο Ντράγκι της Κεντρικής Τράπεζας της Ευρώπης ...Μας το είπε και το ανάπηρο κτήνος του Βερολίνου ...Μας το είπαν με όλους τους δυνατούς τρόπους όλοι οι "υπάλληλοι" των τραπεζιτών....Είναι γνωστά όλα αυτά. Από τη στιγμή που τώρα πλέον είναι γνωστά σε όλους μας, αυτό σημαίνει πως ήταν γνωστά σ' εκείνους που τα δρομολόγησαν όταν κανένας άλλος δεν τα γνώριζε.

Άρα; Άρα, σήμερα επιβεβαιώνεται πλέον —και με στοιχεία— ότι οι "στρατηγοί" τής τοκογλυφίας πράγματι είχαν θέσει ως στόχο τους την παγκόσμια κυριαρχία. Από πότε τον είχαν θέσει; ...Από τότε που ανακάλυψαν ότι μπορούν να "παίζουν" με την ανταγωνιστικότητα και άρα με την ισχύ των βιομηχανικών κρατών ...Από τότε που κατάλαβαν ότι μπορούν να εκβιάζουν ανά πάσα στιγμή τους βιομηχάνους με τα χρήματά τους ...Από τότε που κατάλαβαν ότι μπορούν να εκβιάζουν ανά πάσα στιγμή τους πάντες με "εργατικές" επαναστάσεις ...Από τότε, που, για "ανεξήγητους" λόγους, τα εθνικά κυρίαρχα κράτη τούς έδωσαν το προνόμιο να "ελέγχουν" τον τραπεζικό τομέα. Όταν ένα κράτος παραδίδει τον τραπεζικό του τομέα στους ιδιώτες, "αυτοκτονεί" και αυτό το καταλαβαίνουμε σήμερα καλύτερα από ποτέ. Γιατί; Γιατί τώρα έχουμε τον "πεθαμένο" μπροστά μας, ενώ κάποτε για να το καταλάβεις αυτό έπρεπε να κάνεις ανάλυση μιας άγνωστης "αρρώστιας", η οποία δεν γνώριζες πού οδηγεί.

Σήμερα καταλαβαίνουμε όλοι το πού οδηγεί η "ιδιωτικοποίηση" του τραπεζικού τομέα. Σήμερα, που το "πτώμα" της παγκόσμιας οικονομίας "ζέχνει", καταλαβαίνουμε πού οδηγεί ο έλεγχος του χρήματος από τους ιδιώτες τραπεζίτες ...Καταλαβαίνουμε τι σημαίνει για ολόκληρο τον Πλανήτη να δώσεις μια FED σε ιδιώτες ...Αυτά, δηλαδή, τα οποία μας "έλεγε" έναν αιώνα πριν ο Ρότσιλντ και δεν τα καταλαβαίναμε. Δεν καταλαβαίναμε και τρέχαμε στους δικούς του πολέμους να παραστήσουμε τους "ήρωες", που θυσιάζονται για την πατρίδα ...Στην πραγματικότητα, για να κάνουμε τους τζάμπα "κομπάρσους" σε μια παράσταση με τεράστια κέρδη, που "ανέβαζε" ο Ρότσιλντ...

...Μια "παράσταση" εφιαλτική, εφόσον, όσο πιο "ηρωικοί" ήταν οι "κομπάρσοι", τόσο πιο καταστροφικοί ήταν για τους αντιπάλους τους "κομπάρσους" ...Μια "παράσταση" βιομηχανική, που, όσο πιο "ενσυνείδητοι" ήταν οι ένστολοι "εργάτες" τού θανάτου, τόσο πιο ανταγωνιστικά ήταν τα "αφεντικά" τους ...Όσο πιο πολύ καταστρεφόταν ένα κράτος, τόσο μεγαλύτερο μέρος τής κυριαρχίας του θα πρόσφερε στον Ρότσιλντ και τους ομοεθνείς του. Τα όρνια της τοκογλυφίας με αυτόν τον τρόπο κατακτούσαν τον κόσμο, "καταπίνοντάς" τον μέσα σε "λογαριασμούς". Δεν τους ενδιέφερε να τον κατακτήσουν πραγματικά, εφόσον τον "κατακτούσαν" οικονομικά. Κάθε νέος πόλεμος τους πρόσφερε μεγαλύτερο "ποσοστό" στην ίδια την ιδιοκτησία των υποτίθεται ελεύθερων κρατών.

Οι Εβραίοι στο πιο δύσκολο "σταυροδρόμι" της ιστορίας τους.

Όσο κι αν αυτό που θα πούμε φαίνεται περίεργο, η σημερινή "έκθεση" των Εβραίων στους κινδύνους —που συνεπάγεται μια απόπειρα κατάλυσης της χριστιανικής αυτοκρατορίας— δεν ήταν εύκολη απόφαση για τους ίδιους ...Ήταν μια απόφαση υψηλού κινδύνου, γιατί γνώριζαν ότι σε περίπτωση "αστοχίας" θα έχαναν ―όπως και κινδυνεύουν σήμερα να πάθουν― τα πάντα ...Ήταν μια απόφαση, που την πήραν σχεδόν αναγκαστικά ...Η "εξέλιξη" των κοινωνιών και της οικονομίας ήταν αυτή, που τους "έσπρωξε" στην αναζήτηση των "υπερκερδών", έστω και με το ρίσκο να θέσουν την ίδια τους την ύπαρξη σε κίνδυνο.

Λογικό είναι αυτό που λέμε. Το να διεκδικήσει ένα τόσο μικρό έθνος τόση μεγάλη εξουσία και τόσο μεγάλο πλούτο εις βάρος όλων των υπολοίπων λαών, αν μη τι άλλο το κάνει προκλητικό και οι λαοί αυτά δεν τα συγχωρούν. Αυτά δεν είναι παιχνίδια. Αυτά είναι πόλεμος, που κοστίζει σε πραγματικό αίμα. Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πεθάνει και πολλοί περισσότεροι έχουν δυστυχήσει γι' αυτά τα εβραϊκά "υπερκέρδη". Ως εκ τούτου δεν αντιμετωπίζεται το θέμα τους σαν ένα παιχνίδι της "μονόπολης".

Δεν θα πουν οι λαοί: ..."α !, εντάξει, μας ξεγέλασαν οι Εβραίοι, γιατί είναι έξυπνοι και πρέπει αυτό να τους το αναγνωρίσουμε και άρα να αποδεχθούμε τον οικονομικό "ζυγό" τους". Οι λαοί, αν σε αντιληφθούν ότι τους νίκησες "αναίμακτα", θα σε κάνουν να το μετανιώσεις "αιματηρά". Θα σε στείλουν στον αγύριστο και μόνον που σκέφτηκες να εφαρμόσεις την εξυπνάδα σου πάνω τους. Οι λαοί θα σε "ματώσουν" στην κυριολεξία, αν αντιληφθούν ότι για πολλά χρόνια συνωμοτούσες εναντίον τους με μόνο στόχο να τους υποδουλώσεις, ώστε να αυξήσεις τα κέρδη σου.

Οι Εβραίοι όλα αυτά τα γνώριζαν ...Δεν ήταν και δεν είναι αφελείς ...Θα ήμασταν οι τελευταίοι, που θα τους χαρακτηρίζαμε ως τέτοιους. Γνώριζαν το ρίσκο που έπαιρναν γι' αυτήν την "επίθεση" που θα έκαναν. Εδώ ο αναγνώστης θα αναρωτηθεί για το βάσιμο των ισχυρισμών μας. Μπορούσε ένα τόσο μικρό έθνος να διεκδικήσει την κοσμοκρατορία; ...Βεβαίως και μπορούσε. Όχι τόσο εξαιτίας της εξυπνάδας του όσο εξαιτίας της εξειδίκευσής του ...Η "εξειδίκευσή" του το επέτρεπε ...Το "προνόμιο" να ελέγχει τον χρηματοπιστωτικό τομέα μέσα στον χριστιανισμό. Πάντα γνώριζαν οι Εβραίοι τις δυνατότητες τού "όπλου" τους. Το έχουν αποδείξει άλλωστε σε πολλές ομοειδείς περιπτώσεις ...Ολόκληρη η Νέα Υόρκη και ο υπόκοσμός της αλληλοπυροβολιόταν και εισέπρατταν "προστασίες", για να "ξεπληρώσουν" τους τοκογλύφους.

Δεν χρειάζεται να είσαι ο αδίστακτος και φονικός Αλ Καπόνε, για να ελέγχεις τη γειτονιά και να "κονομάς" από όλες τις δραστηριότητές της, είτε αυτές είναι νόμιμες είτε παράνομες ...Μπορείς αυτό να το κάνεις και ως "αφεντικό" τού Αλ Καπόνε. Άλλωστε κι αυτός τον τραπεζίτη του φοβάται ...Αυτόν, που έχει ανάγκη ...Αυτόν, που θα του δώσει τα χρήματα να αγοράσει όπλα κι αυτοκίνητα, για να παραμείνει ο φοβερός και τρομερός Αλ Καπόνε. Αυτόν, που θα του δώσει την "ανταγωνιστικότητα" των νέων "Τόμιγκαν" και των νέων Ford. Αν αυτός ο Αλ Καπόνε βρεθεί σε οικονομική δυσκολία, ποιος γίνεται ο πραγματικός "κάπο" τής γειτονιάς; ...Ο τραπεζίτης του. Αυτός, για τον οποίο μαζεύει χρήματα ο Αλ Καπόνε, πυροβολώντας τον κόσμο.

Ποιος "κονομάει", δηλαδή, από τα πιστολίδια στους δρόμους; ...Ο σκληρός και σημαδεμένος μαφιόζος που βλέπουμε στις ταινίες; ...Αυτός, ο οποίος ξοδεύει χρήματα σε πόρνες, αλκοόλ και τζόγο; ...Όχι βέβαια. Τα χρήματα του υποκόσμου είναι "βρόμικα" και θέλουν "πλύσιμο". Αυτά τα χρήματα πρέπει κάποιος να τα "ξεπλύνει", γιατί σε διαφορετική περίπτωση όχι απλά δεν σε κάνουν πλούσιο, αλλά σε βάζουν φυλακή. Ο πολύς Αλ Καπόνε, για παράδειγμα, δεν πήγε φυλακή για φόνους, αλλά για φορολογικές απάτες. Άρα; Άρα, αυτός, που κονομάει πραγματικά και χωρίς ρίσκο, είναι ο τραπεζίτης, ο οποίος βρίσκεται πίσω από τον μαφιόζο ...Ο τραπεζίτης με το άσπρο "κολάρο", ο οποίος δεν γνωρίζει καν πώς είναι το πιστόλι. Γνωρίζει όμως πόσο κοστίζει ένα πιστόλι και τι πρέπει να "παράγει" σε πτώματα, για να καλύψει τους τόκους του.

Πότε έγινε η "έκρηξη" του οργανωμένου εγκλήματος στις ΗΠΑ; Όταν απέκτησαν πιστόλια οι φτωχοί Σικελιάνοι; ...Όχι βέβαια ...Αυτοί εγκληματούσαν και με σουγιάδες ...Δεν χρειάζονταν ακριβά πιστόλια. Η έκρηξη του οργανωμένου εγκλήματος στις ΗΠΑ έγινε όταν οργανώθηκαν σε αυτές οι Εβραίοι τραπεζίτες, οι οποίοι μετανάστευσαν από την Ευρώπη ...Όταν οργανώθηκαν αυτοί, οι οποίοι θα χρηματοδοτούσαν τους κακοποιούς να αποκτήσουν πιστόλια, για να μην λερώνονται με τα αίματα των σουγιάδων ...Όταν οργανώθηκαν αυτοί, οι οποίοι θα μπορούσαν να κάνουν το έγκλημα πολύ πιο κερδοφόρο για τους εγκληματίες και να τους προσφέρουν "πλυντήριο" για τα τεράστια αυτά έσοδα

Τότε πραγματικά σημειώθηκε η "έκρηξη" του εγκλήματος ...Μόλις οργανώθηκαν αυτοί, οι οποίοι θα όριζαν νέους στόχους και νέους χώρους στο τοπικό έγκλημα ...Μόλις οργανώθηκαν αυτοί, οι οποίοι με τη διαφθορά κρατικών λειτουργών "παρήγαγαν" κρατική πολιτική, που ευνοεί το έγκλημα και άρα την "κονόμα". Είναι δηλαδή κάτι παραπάνω από προφανές ότι κρατικοί λειτουργοί, οι οποίοι τα είχαν πάρει από τους τοκογλύφους, "σκέφτηκαν" την ποτοαπαγόρευση. Τα άπειρα χρήματα της ποτοαπαγόρευσης έκαναν συνεταίρους τους πιστολάδες με τους τοκογλύφους τραπεζίτες.

Κάτι ανάλογο έγινε και εντός του συνόλου της χριστιανικής αυτοκρατορίας. Πότε έγινε η "έκρηξη" των Παγκοσμίων Πολέμων; ...Όταν η τραπεζική "μαφία" τής Νέας Υόρκης ένιωσε ότι είχε γίνει πολύ ισχυρή, για να αρκείται να "παίζει" μόνο με τα φτηνά πιστολάκια των μαφιόζων στα πορνεία της αμερικανικής μεγαλούπολης ...Όταν ένιωσε ότι τα μπουκάλια με το ουίσκι δεν της αρκούσαν πλέον. Τότε "επιτέθηκε" στην Ευρώπη. Με τα άπειρα "βρόμικα" χρήματά της, αντί να χρηματοδοτεί κοινούς μαφιόζους, χρηματοδοτούσε κράτη, τα οποία λειτουργούσαν σαν μαφιόζοι. Αντί να αγοράζονται με τα χρήματά της πιστόλια και αυτοκίνητα, αγοράζονταν κανόνια και τανκ. Στην πραγματικότητα μετέτρεψε την παγκόσμια κοινωνία σε ένα περιβάλλον με το οποίο είχε εξοικείωση. Τη μετέτρεψε σε μια πλούσια "γειτονιά", την οποία διεκδικούσε για λογαριασμό της η "μαφία" των ισχυρών βιομηχανικών κρατών ...Μια "μαφία", τα μέλη της οποίας στον αγώνα τους για μεγαλύτερα μερίδια κερδών έμπλεκαν σε μεταξύ τους συγκρούσεις.

Τα βιομηχανικά κράτη "προγραμματίστηκαν" από τους τραπεζίτες να φέρονται σαν αδίστακτοι και οπλοφόροι "νονοί", οι οποίοι διεκδικούσαν με τα όπλα τους την παγκόσμια "γειτονιά". Δεν διεκδικούσαν την ίδια τη "γειτονιά" ως στρατηγοί, αλλά διεκδικούσαν το νταβατζιλίκι από το σύνολο της αγοράς της "γειτονιάς" ως κοινοί μαφιόζοι. Οι Εβραίοι τραπεζίτες χρηματοδοτούσαν αυτά τα κράτη, για να φέρονται σαν εριστικοί κακοποιοί ...Απλά πράγματα. Διέφθειραν τους πάντες και μπορούσαν να εκβιάζουν τους πάντες. Κατέβασαν την πολιτική στο επίπεδο του πεζοδρομίου και εκεί ήταν "μετρ" οι ίδιοι. Ηγέτες των κρατών θα γίνονταν κοινοί κακοποιοί, οι οποίοι θα έδιναν τα χαρακτηριστικά τους και στα κράτη. Τα "Τόμιγκαν" θα γίνονταν κανόνια και όλα τα άλλα θα παρέμεναν ίδια.  

...Απλά πράγματα. Νεοϋορκέζικα καθάρματα —σαν τους Ροκφέλερ, τους Μόργκαν και τους Goldman— σχεδίασαν τον ιμπεριαλισμό τού προηγούμενου αιώνα. Το ένα κράτος θα παρίστανε τον "Αλ Καπόνε" και το άλλο τον "Λουτσιάνο". Οι κυρίαρχες "φαμίλιες" θα είχαν και τους συμμάχους τους και πάντα θα ήταν οπλισμένες, επικίνδυνες και έτοιμες να τα κάνουν όλα "ρημαδιό". Με απειλές και εκβιασμούς θα απειλούσαν τα κράτη, προσφέροντάς τους "προστασία" και βεβαίως προϊόντα ...Νταβατζήδες και προμηθευτές ταυτόχρονα ...Η εξειδίκευση της μαφίας.

Όποιος δεν υπάκουε, θα μπορούσε να φάει και καμία "σφαίρα" στο "κεφάλι". Μέσα σε αυτό το γνώριμο για τους Εβραίους "περιβάλλον" θα εξελισσόταν το παγκόσμιο "παιχνίδι" της βιομηχανικής γεωστρατηγικής. Η αλητεία θα έμπαινε στα "σαλόνια" των κρατών. Πρόβλημα κανένα. Τα κράτη θα τα κυβερνούσαν απλοί κακοποιοί των δρόμων και την "ανταγωνιστικότητά" τους θα την πλήρωναν οι Εβραίοι τραπεζίτες. Αυτοί θα τους τύπωναν τις αφίσες, θα τους εξασφάλισαν δημοσιογραφικούς "ύμνους", θα τους διοργάνωναν τις συγκεντρώσεις και θα τους προστάτευαν.

Όταν θα τους παρέδιδαν την εξουσία, θα τους διέταζαν κανονικά. Θα τους εκβίαζαν και θα τους είχαν στο "τσεπάκι" τους. Έτσι "ρυθμίστηκαν" τα κράτη τής βιομηχανικής περιόδου ...Κοινοί κακοποιοί ήταν τύποι σαν τον Ρούσβελτ, τον Χίτλερ ή τον Τσόρτσιλ ...Άνθρωποι, οι οποίοι κάθονταν στο ένα πόδι, όταν έμπαιναν στα γραφεία των τραπεζιτών ...Άνθρωποι, οι οποίοι είχαν "φακέλους" στα γραφεία των τραπεζιτών, οι οποίοι τους εκβίαζαν. Αυτοί έδωσαν στα κράτη τους τα δικά τους "χαρακτηριστικά", εφόσον αυτοί επέλεγαν σε κάθε κρίση τι θα εμφανιζόταν σαν "λύση" των προβλημάτων. Θα "έλυναν" τα προβλήματα με τρόπο τέτοιο, που να χρειαζόταν να τα "ξαναλύσουν" μετά από λίγες δεκαετίες.

 Ελέγχοντας οι Εβραίοι τραπεζίτες τον σχεδιασμό των κρατών, έπαιξαν με τις ανάγκες τους. Έπαιξαν πολλές φορές με τον ίδιο τρόπο και κάθε φορά τα "στρίμωχναν" όλο και παραπάνω. Στο τέλος τα έκαναν υπερχρεωμένους "υπαλλήλους" τους, που δεν γνώριζαν καν τι κάνουν. Αυτή είναι όλη η "δουλειά". Κάθε φορά που σκοτώνονταν στους "δρόμους" ο "Αλ Καπόνε" με τον σφετεριστή και ταραξία "Λουτσιάνο", αυξάνονταν τα δάνεια καί των δύο και μαζί μ' αυτά και τα μερίδια των τοκογλύφων. Στο τέλος αυτοί "σκοτώνονταν" χωρίς καθόλου μερίδιο μόνο και μόνο επειδή οι τραπεζίτες ήθελαν εκτεταμένες "ζημιές".

Αυτό το κόλπο των τραπεζιτών ήταν οι Παγκόσμιοι Πόλεμοι. Με αυτούς τους πολέμους των κρατών-κακοποιών μπόρεσαν κι ανέβηκαν στην κορυφή του κόσμου, χωρίς να χρειαστεί να παραβρεθούν οι ίδιοι σε κανένα πολεμικό μέτωπο. Με αυτόν τον τρόπο μπόρεσαν και διεκδίκησαν την κοσμοκρατορία. Απλά, αυτή η κοσμοκρατορία είναι περισσότερο "εικονική" παρά πραγματική ...Είναι σαν να "βάφεις" ένα "κάστρο" και όχι σαν να το "χτίζεις".

Είναι κοσμοκρατορία, η οποία προήλθε από την "ανάγκη" των συμμετεχόντων και όχι εξαιτίας της ισχύος του νικητή. Είναι η κοσμοκρατορία η οποία προκαλείται από τη δυσλειτουργία των υπαρχόντων συστημάτων και όχι εξαιτίας νέων συστημάτων. Είναι η κοσμοκρατορία της "αλογόμυγας", η οποία προκαλεί συγκρούσεις μεταξύ των "βουβαλιών", προκειμένου να πίνει το "αίμα" των πληγών τους ...Κοσμοκρατορία των "αγορών" των τοκογλύφων και όχι των στρατών των στρατηγών.

Οι Εβραίοι ήταν εύκολο να επιχειρήσουν μια τέτοια πρακτική, γιατί γνώριζαν τις χριστιανικές ηγεσίες στο σύνολό τους. Είχαν μεγάλη εξοικείωση με τα ανώτατα κλιμάκια της χριστιανικής ηγεσίας και αυτό έδινε αξία στην "τεχνογνωσία" τού εγκλήματος που διέθεταν, προκειμένου να διεκδικήσουν αυτήν την κοσμοκρατορική "βαφή". Αυτό ήταν το απόλυτο πλεονέκτημά τους ...Η πολύ στενή "επαφή" με την ανώτατη εξουσία ...Πολύ πιο στενή "επαφή" από τη συνηθισμένη ...Πάρα πολύ στενή, γιατί οι ισχυροί χριστιανοί ηγέτες ποτέ δεν τους υπολόγιζαν ως κίνδυνο και ως εκ τούτου δεν είχαν μυστικά από αυτούς ...Ήταν αλλοεθνείς, αλλόθρησκοι και ασήμαντοι και δεν αντιπροσώπευαν κίνδυνο, ώστε να φυλάγεται κάποιος από αυτούς ...Ήταν σαν τους ευνούχους, που οι ισχυροί τούς άφηναν να περιφέρονται ακόμα κι ανάμεσα στις "παλλακίδες" τους, γιατί απλούστατα δεν τους φοβούνταν.

Τέτοιοι χρήσιμοι ευνούχοι εντός του χριστιανισμού ήταν και οι Εβραίοι. Γνώριζαν τα πάντα, γιατί κανένας δεν τους αντιλαμβάνονταν ως ανταγωνιστές και άρα ως απειλή. Όταν δανείζεις στους Πάπες και στους Βασιλείς της Ευρώπης, δεν είναι και τόσο δύσκολο να γνωρίζεις τις οικονομικές τους "δυσκολίες" ...Πόσο μάλλον όταν οι Εβραίοι δεν γνώριζαν μόνον αυτά τα μυστικά, εφόσον δεν ασχολούνταν μόνον μ' αυτά. Οι Εβραίοι δεν ήταν μόνον τοκογλύφοι των ισχυρών ...Ήταν και οι νταβατζήδες των ισχυρών. Αυτοί τους πήγαιναν καί τα κοριτσάκια, αλλά καί τα αγοράκια που ήθελαν ...Ήταν καί οι έμποροι ναρκωτικών των ισχυρών. Αυτοί τους εξασφάλιζαν την πρέζα ...Ήταν καί οι δολοφόνοι των ισχυρών. Αυτοί τους απάλλασσαν από ανταγωνιστές, σφετεριστές ή απλά τους "διασκέδαζαν" με αιματηρά βίτσια ...Ήταν καί οι γιατροί των ισχυρών, που θα τους ανακούφιζαν από μια ανεπιθύμητη σύφιλη, χωρίς να το μάθει κανένας άλλος.

Οι Εβραίοι, δηλαδή, δεν γνώριζαν μόνον τα "λογιστήρια" των κρατών της Ευρώπης, αλλά γνώριζαν και τα "αποχωρητήριά" τους. Όταν γνωρίζεις τα "αποχωρητήρια" των ισχυρών, μπορείς να τους εκβιάζεις και στο τέλος να τους κάνεις δούλους σου. Αυτό έκαναν και οι Εβραίοι. Γι' αυτόν τον λόγο θεωρήσαμε απόλυτο πλεονέκτημά τους τη γνώση των "άπλυτων" των προσώπων της χριστιανικής εξουσίας. Γνώριζαν τα "άπλυτα" και ρίσκαραν να εκβιάσουν τους βρόμικους ηγέτες. Σε κάθε περίπτωση όμως αυτό είναι μεγάλο ρίσκο και εμπεριέχει πολλούς κινδύνους.

Το θέμα είναι πως γνώριζαν ότι αυτός ο εκβιασμός, σε συνδυασμό με την "τραπεζική" τους "εξειδίκευση", θα τους επέτρεπε να φτάσουν σχετικά εύκολα στη σημερινή τους παντοδυναμία. Γνώριζαν όμως επίσης πολύ καλά πως, όταν πέφτεις από "ψηλά", χτυπάς πολύ άσχημα. Άλλωστε το έχουν "αποτυπώσει" στις κατάρες τους. Γνωρίζει ο αναγνώστης ποια είναι η χειρότερη κατάρα των Εβραίων; Τι "εύχονται" σε κάποιον, όταν τον καταριούνται; ...Δεν του "εύχονται" απλά να καταστραφεί απόλυτα ...Του "εύχονται" πρώτα να αποκτήσει τα πάντα και μετά να τα χάσει όλα ...Του εύχονται πρώτα να γευτεί την απόλυτη επιτυχία, για να γνωρίζει τι ακριβώς χάνει σε περίπτωση που αποτύχει.

Γνωρίζουν δηλαδή το μέγιστο του πόνου, που προκαλεί η μέγιστη απώλεια. Δεν τους φτάνει να είσαι φτωχός και να χάσεις τα λίγα που έχεις. Θέλουν να γίνεις πλούσιος και να τα χάσεις όλα ...και μαζί μ' αυτά και το "μυαλό" σου ...Να σε πιάσει τρέλα από την απώλεια ...Να θέλεις να αυτοκτονήσεις, βλέποντας ότι δεν μπορείς να επιστρέψεις εκεί όπου βρισκόσουν. Γνωρίζουν πως το να τα κατακτήσεις όλα δεν είναι απαραίτητα ένα καλό τέλος, αλλά πιθανότατα η πικρή αρχή για ένα άσχημο τέλος.

Η ώρα των μεγάλων αποφάσεων.

Θα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, για να καταλάβει ο αναγνώστης ποιοι παράγοντες τους "ανάγκασαν" να διεκδικήσουν την κοσμοκρατορία ...Να διεκδικήσουν την ηγεμονία του έθνους τους πάνω στα έθνη. Όλα αυτά ξεκίνησαν μετά τη βιομηχανική επανάσταση και άρα με την "έκρηξη" του εθνικισμού. Μέχρι τη βιομηχανική επανάσταση οι Εβραίοι δεν έκαναν "δεύτερες" σκέψεις εις βάρος των χριστιανών. Βολεύονταν με την κατάστασή τους και δεν είχαν παραπάνω φιλοδοξίες. Είχαν καλές ζωές και χωρίς πολλά ρίσκα. Οι ισχυροί Εβραίοι κονομούσαν από τις "υπηρεσίες" τους και οι φτωχοί Εβραίοι ήταν μια ανεξάντλητη ανθρώπινη "δεξαμενή", για να έρθουν αυτές οι "υπηρεσίες" εις πέρας ...Από εκεί οι πλούσιοι Εβραίοι έβρισκαν πόρνες, δολοφόνους, τραγουδιστές, ταχυδακτυλουργούς, μαχαιροβγάλτες και ό,τι τους "παρήγγειλαν" οι ισχυροί χριστιανοί κι "απαγορευόταν" να το ζητήσουν νόμιμα μέσα στη χριστιανική κοινωνία.

Οι Εβραίοι ζούσαν μια καθημερινότητα μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας, γιατί αυτό ήταν το "διαβατήριό" τους για την ελεύθερη ζωή τους μέσα σε έναν φανατικά χριστιανικό κόσμο. Εξαιτίας της αστικής τους αυτής εξειδίκευσης, αναγκαστικά "διασκορπίζονταν" στον χώρο. Δεν τους "χωρούσε" ο τόπος όλους μαζί, γιατί οι δραστηριότητες θα τους έφερναν σε σύγκρουση. Ο ένας τοκογλύφος εκπαίδευε τρία παιδιά στην "τέχνη" του και αυτά έπρεπε να "σκορπιστούν", γιατί θα συγκρούονταν μεταξύ τους. Η "διάσπαση", δηλαδή, και η "ξενιτιά" ήταν "ευλογία" για τους Εβραίους και όχι το αντίθετο. Πατρίδα τους έγινε όπου υπάρχει "κονόμα" και όχι όπου γεννιούνταν ...Από εκεί και πέρα "τυφλοσούρτης". Ξεκινούσαν τη ζωή τους με "σκονάκια" και άρα με πλεονεκτήματα ..."Πήγαινε σ' εκείνη την πόλη, που ο δήμαρχός της είναι παιδεραστής και πες του ότι σε έστειλε ο Ιακώβ" ..."Πήγαινε στην άλλη πόλη, όπου ο δικαστής της είναι ναρκομανής και πες του ότι σε έστειλε ο Δαυίδ".

Κινούμενοι στο "περιθώριο" της "υψηλής" κοινωνίας, μπορούσαν να "κονομάνε", αλλά ταυτόχρονα να εξασφαλίζουν και υψηλές "γνωριμίες" και προστασίες. Ο κόσμος ο πολύς τούς απεχθάνονταν, αλλά οι ισχυροί τούς "λάτρευαν". Ήταν οι καλοί "φίλοι", για να χρηματοδοτήσουν πολέμους, αλλά και πάρτι. Ήταν οι καλοί "φίλοι", για να φέρουν από την πίσω "πόρτα" ό,τι απαγορευόταν να μπει από την "είσοδο". Όλοι οι ισχυροί χριστιανοί ήθελαν να έχουν φίλο έναν Εβραίο, αλλά ποτέ δεν θα τον καλούσαν στο σπίτι τους ...Φίλος με "νοήματα" και από μακριά ..."Ξέρεις εσύ ...το ίδιο μ' αυτό που μου έφερες την προηγούμενη φορά" ...Όπλο ήταν αυτό; ...Ναρκωτικά; ...Πόρνη; ...Παιδάκι; Κανένας δεν ήξερε, όσο κι αν κρυφάκουγε ...Οι "φίλοι" μόνον ήξεραν.

Η βιομηχανική ανάπτυξη όλα αυτά τα άλλαξε. Ενώ θεωρητικά βόλευε τους αστίζοντες Εβραίους, στην πραγματικότητα τους απειλούσε με "θάνατο". Θεωρητικά πράγματι τους βόλευε, γιατί ήταν τοκογλύφοι σε έναν κόσμο ο οποίος σύντομα θα αναπτυσσόταν πάρα πολύ και ως εκ τούτου θα χρειαζόταν άμεσα πάρα πολλά χρήματα. Σε έναν κόσμο πολύ πιο σύνθετο από τη φεουδαρχία το χρήμα θα έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο και αυτοί ήταν ειδικοί πάνω στο χρήμα. Όμως, αυτός ο νέος κόσμος ήταν φοβερά απειλητικός γι' αυτούς. Γιατί; Γιατί "άνοιγε" την αστική δραστηριότητα σε μεγάλες μάζες χριστιανών και θα έπαυαν οι Εβραίοι να κρατούν τα "σκήπτρα" του χώρου. Θα αποκτούσαν χριστιανούς ανταγωνιστές ...πολλούς και επικίνδυνους.

Λογικό είναι αυτό. Η βιομηχανική ανάπτυξη ταυτίζεται με την ανάπτυξη του εθνικισμού, εφόσον αυτές οι έννοιες αλληλοϋποστηρίζονται. Η μία υποβοηθά την άλλη στην ανάπτυξή της. Οι βιομηχανικές κοινωνίες είχαν ανάγκη τον εθνικισμό για την ανάπτυξή τους και ο εθνικισμός αναπτυσσόταν εύκολα μέσα σε τέτοιες κοινωνίες. Τα ισχυρά βιομηχανικά κράτη δεν ενδιαφέρονταν για νέες κατακτήσεις, γιατί δεν ενδιαφέρονταν για το "πλάτος" τους. Τα βιομηχανικά κράτη ήθελαν ν' αποκτήσουν μεγάλο "ύψος" και ο εθνικισμός ήταν αυτός, ο οποίος θα λειτουργούσε σαν συνεκτικό "μπετόν", που θα εξασφάλιζε αυτήν τη δυνατότητα στα βιομηχανικά κράτη. Αυτός συνέδεε τα συμφέροντα όλων των κοινωνικών τάξεων με το βιομηχανικό κεφάλαιο.

Χωρίς τον εθνικισμό δεν θα μπορούσαν να "υψωθούν" τα βιομηχανικά κράτη. Χωρίς τον εθνικισμό δεν θα μπορούσε να επιβληθεί ο "προστατευτισμός" ή να καλλιεργηθεί η εθνική καταναλωτική "νοοτροπία", που βοηθά την τοπική βιομηχανική παραγωγή στην ανάπτυξή της. Ο εθνικισμός "αναγκάζει" τους πολίτες ως καταναλωτές να αγοράσουν ακόμα και το "κατώτερο" ή το ακριβότερο προϊόν προς χάριν του έθνους. Ο εθνικισμός "αναγκάζει" τους εργαζόμενους ακόμα και να περικόψουν τις απαιτήσεις τους, προκειμένου να γίνει ανταγωνιστικότερο το εργοστάσιό τους. Ο εθνικισμός δηλαδή βάζει έννοιες όπως ο "πατριωτισμός", "η "γενναιότητα", η "αυτοθυσία" κλπ. μέσα στην παραγωγή. Αυτός ο εθνικισμός —σε συνδυασμό με τις ιδιαιτερότητες της βιομηχανίας— έβαζε στο παιχνίδι τής παγκόσμιας πρωτοκαθεδρίας και κράτη εκείνα, τα οποία στην προηγούμενη εποχή δεν είχαν ελπίδες ...Κράτη με ελάχιστη "επιφάνεια" για έναν παγκόσμιο στόχο ...Κράτη όπως η Γερμανία.

Αυτός ο εθνικισμός, όπως αντιλαμβανόμαστε, ήταν θέμα χρόνου να εντοπίσει τους "διαφορετικούς" Εβραίους ως εχθρούς του. Οι Εβραίοι —με πρωταγωνιστές αδίστακτους ανθρώπους, σαν τον Τέοντορ Χερτσλ—, αντιλήφθηκαν πως είχαν μπροστά τους ένα νέο φαινόμενο ...Είχαν την "έκρηξη" ενός νέου είδους αντισημιτισμού, ο οποίος δεν είχε σχέση με τις παλιές χριστιανικές αντιεβραϊκές συμπεριφορές ...Ενός νέου τύπου αντισημιτισμού, που έκανε τους Εβραίους όχι απλά "αμαρτωλούς" —λόγω της θυσίας του Ιησού— αλλά ανεπιθύμητους ανταγωνιστές στα κράτη στα οποία φιλοξενούνταν και μέχρι τότε δεν είχαν προβλήματα επιβίωσης.

Ο εθνικισμός δηλαδή των χριστιανικών κρατών δημιουργούσε ένα εχθρικό "κλίμα" για τους Εβραίους, το οποίο δεν είχε σχέση τόσο με τη θρησκεία τους όσο με τα χρήματά τους. Κάποιοι απλά εκμεταλλευόταν τη διαφορετικότητα της θρησκείας τους, για να τους στοχοποιήσουν στους απλούς χριστιανούς και να τους φέρουν σε δυσχερή θέση ως ανταγωνιστές τους. Το θρησκευτικό περιεχόμενο δηλαδή του αντισιωνισμού δεν ήταν το πραγματικό αίτιο αυτής της συμπεριφοράς. Το πραγματικό αίτιο ήταν ο ανταγωνισμός ...Ένας μεγάλος και επικίνδυνος ανταγωνισμός, ο οποίος διαρκώς μεγάλωνε, εφόσον, λόγω της εκβιομηχάνισης, είχαμε μαζική αστικοποίηση των χριστιανικών πληθυσμών και άρα διογκούμενη αντιπαλότητα με τις εβραϊκές κοινότητες. Κάποιοι χριστιανοί δηλαδή μορφώνονταν ή δραστηριοποιούνταν στις μεγάλες πόλεις τής βιομηχανικής εποχής και "έμπαιναν" σε χώρους που μέχρι τότε παραδοσιακά μονοπωλούσαν οι Εβραίοι.

Μέχρι τότε οι Εβραίοι δεν είχαν προβλήματα ανταγωνισμού ...Είχαν εξασφαλισμένα τα "παπικά" προνόμια ...Μιλάμε για πραγματικά προνόμια με "βούλες" και "σφραγίδες". Η εξειδίκευσή τους για παράδειγμα στον τραπεζικό τομέα δεν ήταν αποτέλεσμα της εξυπνάδας τους και της αφέλειας των άλλων ...Η Ρώμη τούς έδωσε αυτό το προνόμιο. Γιατί; Γιατί η Ρώμη ήταν πονηρή. Στην εποχή τής φεουδαρχίας είχε ως στόχο να διαχωρίζει απόλυτα την κοινωνία σ' αυτούς που τα είχαν όλα και σ' αυτούς που δεν είχαν τίποτε ...Στους "αγαπημένους" της φεουδάρχες και στα "παραπαίδια" της τους δουλοπάροικους ...Στους μορφωμένους κεφαλαιοκράτες και στους αγράμματους εργαζόμενους στα φέουδα.

Αυτός ο διαχωρισμός έκανε την κοινωνία εύκολη στον χειρισμό της. Οι λίγοι θα ζούσαν καλά σ' αυτόν τον "κόσμο" και οι πολλοί θα περίμεναν να ζήσουν "καλύτερα" στον "άλλο" κόσμο. Όμως, το εύρυθμο της λειτουργίας της κοινωνίας απαιτούσε και την αστική δραστηριότητα ...Τη δραστηριότητα των μορφωμένων ή των ικανών, που, ενώ δεν είχαν κεφάλαιο, με τις δραστηριότητές τους είχαν κέρδη κεφαλαίου. Επειδή η Ρώμη δεν ήθελε αυτή η αστική δραστηριότητα να γίνει το "Ελντοράντο" των έξυπνων δουλοπάροικων, αποφάσισε να τους κλείσει την "πόρτα" του.

Ονόμασε την αστική δραστηριότητα "αμαρτία" και την παρέδωσε στα χέρια των "αμαρτωλών". Τα τεράστια κέρδη τής αστικής δραστηριότητας με αυτόν τον τρόπο θα περνούσαν στα "χέρια" των αλλόθρησκων Εβραίων και άρα η Ρώμη θα κοιμόταν ήσυχη. Θα περνούσαν αιώνες μέχρι να μορφωθούν οι δουλοπάροικοι και να καταλάβουν ότι δικαιούνται κι αυτοί κάτι παραπάνω από το ν' αντιμετωπίζονται σαν τα κατοικίδια "γουρούνια" των φεουδαρχών.

Με αυτόν τον τρόπο η Ρώμη μονιμοποίησε την παρουσία των Εβραίων στον χριστιανικό κόσμο και τους έδωσε σημαντικό κοινωνικό ρόλο ...Πολύ σημαντικό, ο οποίος γινόταν σημαντικότερος όσο περνούσε ο χρόνος και οι κοινωνίες εξελίσσονταν. Ως οι μόνοι οικιοθελώς "βρόμικοι", που έκαναν τις "βρόμικες" δουλειές, οι Εβραίοι εξυπηρετούσαν τις χριστιανικές κοινωνίες στις ανάγκες τους ...Σε όλες τις ανάγκες τους ...νόμιμες και παράνομες. Δεν τις εξυπηρετούσαν μόνον ως δικηγόροι ή ως γιατροί και καλλιτέχνες —εφόσον, λόγω χρήματος, μπορούσαν να μορφώνονται σε δύσκολες εποχές—, τις εξυπηρετούσαν ακόμα και ως τοκογλύφοι ή νταβατζήδες ή θεατρίνοι. Ήταν σημαντικά "γρανάζια" στη λειτουργία τους.

...Συμφωνημένη και κατοχυρωμένη από την ίδια τη Ρώμη ήταν η θέση τους στην κοινωνία. Μπορεί με προβλήματα διωγμών —ή ακόμα και με κόκκινους σκούφους κάποιες φορές—, αλλά κατοχυρωμένη θέση κατείχαν στην κοινωνία. Απαραίτητο "γρανάζι" της, για να λειτουργήσει. Ακόμα και ο πιο φτωχός χριστιανός τούς έβλεπε να "κονομάνε", αλλά δεν τους θεωρούσε ανταγωνιστές, εφόσον δεν ήθελε να μπει στους "χώρους" τους. Δεν ήθελε να μπει στους χώρους, όπως δεν θέλει κάποιος να γίνει νταβατζής ή βαποράκι ναρκωτικών, άσχετα αν βλέπει ότι κονομάνε. Δεν τους έδιωχνε από την πόλη του, γιατί ήθελε να έχει πόρνη, αλλά δεν ήθελε αυτή να είναι από τα δικά του τα "παιδιά". Κάπως έτσι έβλεπαν οι θρησκόληπτοι χριστιανικοί όλες τις αστικές δραστηριότητες στις οποίες πρωτοστατούσαν οι Εβραίοι ...Αναγκαίο κακό, που, όταν σκοτείνιαζε, γινόταν "απόλαυση" ...Μιλάμε για άλλες εποχές ..."Σκοτεινές" εποχές, όπου ακόμα και η ιατρική για κάποιους θρησκόληπτους ήταν τέχνη του "διαβόλου", εφόσον αμφισβητούσε το "δικαίωμα" του Θεού ν' "αποφασίζει" ποιον θα πάρει κοντά Του ...Ακόμα και με ένα απλό κρυολόγημα.

Με την "έκρηξη" της βιομηχανικής εποχής όλα αυτά άλλαξαν. Οι πληθυσμοί των χριστιανικών κρατών άρχισαν να εγκαταλείπουν την "τσιγκούνα" γη και να πλημμυρίζουν τις "γενναιόδωρες" πόλεις. Οι θρησκόληπτοι δουλοπάροικοι έφευγαν από τα χωράφια και έβλεπαν για πρώτη φορά στη ζωή τους πλακόστρωτους δρόμους. Αυτό άλλαξε τα ήθη και έθιμα των λαών. Άρχισαν οι πάντες να εξοικειώνονται με τις αστικές δραστηριότητες και άρα να βλέπουν με καλό "μάτι" τα τεράστια κέρδη των δραστηριοτήτων αυτών. Τα παιδιά των εργατών μπορούσαν να κάθονται σπίτι, εφόσον δεν ακολουθούσαν τους γονείς τους στα εργοστάσια, όπως έκαναν τα παιδιά των δουλοπάροικων στα χωράφια. Αυτό σημαίνει ότι μπορούσαν να μορφώνονται ...Αρχικά με λίγα κουτσογράμματα εθελοντών παπάδων και δασκάλων και στη συνέχεια με οργανωμένα συστήματα παιδείας.

Όσο πιο πολύ ισχυροποιούνταν η βιομηχανική παραγωγή, τόσο μεγαλύτερη ανάγκη εκπαιδευμένου προσωπικού είχε και άρα έπρεπε να υπάρχει οργανωμένος μηχανισμός εκπαίδευσης. Όσο μεγάλωναν οι παραγωγές, τόσο περισσότερο μεγάλωναν οι αγωνίες των βιομηχάνων ν' αποκτήσουν "πιστούς" πελάτες και αυτό έπρεπε να το προετοιμάσουν στα οργανωμένα συστήματα εκπαίδευσης. Εκεί θα γαλουχούσαν τους "πιστούς" οπαδούς των προϊόντων τους. Εκεί θα γαλουχούσαν τους "πιστούς" εχθρούς των προϊόντων των εχθρών τους. Τα σχολεία, δηλαδή, εξ’ αρχής "χτίστηκαν", ώστε να επιβάλουν τον εθνικιστικό φανατισμό και όχι τον πολιτισμό ...Εθνικιστικοί "μεντρεσέδες", που "παρήγαγαν" ό,τι βόλευε το σύστημα.

Αυτή η τεράστια κοινωνική "παραγωγή" έπρεπε να βρει τον χώρο της μέσα στην κοινωνία. Κάποια από αυτά τα παιδιά θα γίνονταν εργάτες σαν τους γονείς τους, αλλά κάποια άλλα θα γίνονταν επιστήμονες και "επιστήμονες" ...Επιστήμονες των επιστημών και "επιστήμονες" του πεζοδρομίου. Θέμα χρόνου ήταν η αστική τάξη των βιομηχανικών κρατών να αρχίσει να πολλαπλασιάζεται με τρομερούς ρυθμούς. Όλοι αυτοί θα έβγαιναν στις "πιάτσες" των πόλεων, οι οποίες μέχρι τότε αποτελούσαν μονοπώλια των Εβραίων ...Των Εβραίων, οι οποίοι τώρα θα γίνονταν πραγματικοί εχθροί και ανταγωνιστές τους.

Τι σημαίνει αυτό; ...Ότι, άλλο πράγμα ήταν ο αντιεβραϊσμός της φεουδαρχικής εποχής και άλλο πράγμα ο αντισιωνισμός της βιομηχανικής εποχής ...Για άλλους λόγους και για άλλα συμφέροντα κάποιος φανατικός χριστιανός τής φεουδαρχικής εποχής ήταν αντιεβραίος και για άλλους λόγους και για άλλα συμφέροντα κάποιος νεοαστός χριστιανός της βιομηχανικής εποχής ήταν αντισιωνιστής. Ο πρώτος είχε το χαζό μίσος του φανατικού θρησκόληπτου, ο οποίος απλά δεν ήθελε να "συναναστρέφεται" "αμαρτωλούς" αλλόθρησκους και άρα να περιφέρονται αυτοί στη γειτονιά του. Ο δεύτερος είχε το στοχευμένο μίσος τού επίσης φανατικού, όμως όχι ως θρησκόληπτος, αλλά ως επαγγελματίας. Ήταν ένας αδίστακτος επαγγελματίας, ο οποίος εκ του πονηρού επικαλούταν τη θρησκεία, ενώ στην πραγματικότητα ήθελε να τους διώξει από τη γειτονιά του, για να "κληρονομήσει" τη δραστηριότητά τους.

Αυτόν τον αντισιωνιστικό εθνικισμό με την οικονομική στόχευση αντιλήφθηκαν άνθρωποι σαν τον Χερτσλ και αυτόν προσπάθησαν να αναχαιτίσουν ...Να τον αντιμετωπίσουν και όχι να τον μιμηθούν ως έθνος, όπως πολλοί ιστορικοί εσφαλμένα ισχυρίζονται. Ο εθνικισμός αυτός ποτέ δεν άγγιξε τους Εβραίους. Γιατί; Γιατί δεν τον είχαν ανάγκη. Οι ίδιοι ήταν ακραίοι εθνικιστές όταν όλοι οι άλλοι δεν ήταν τίποτε απολύτως. Πάντα πίστευαν για το έθνος τους αυτά, τα οποία, αν τα υποστηρίξει κάποιος άλλος για το δικό του, θα τον κλείσουν φυλακή. Πάντα πίστευαν πως ήταν οι "εκλεκτοί" του Θεού ...Οι "καλύτεροι", οι "ικανότεροι" και οι "ανώτεροι". Η "έκρηξη" του εθνικισμού δηλαδή για τους Εβραίους δεν εξηγεί την εθνική τους "εκστρατεία" ...Ο εθνικισμός των άλλων δεν τους "άγγιξε" καν...

...Είναι σαν να λέμε ότι η "έκρηξη" της μόδας του καλοκαιρινού μαυρίσματος "άγγιξε" τους μαύρους και τους ώθησε μαζικά στις αμμουδιές για ηλιοθεραπεία. Όπως δεν έχουν ανάγκη οι μαύροι τον επιπλέον ήλιο για να μαυρίσουν, έτσι και οι Εβραίοι δεν έχουν ανάγκη τις θεωρίες των εθνικιστών, για να γίνουν περισσότερο εθνικιστές απ' όσο είναι. Η ίδια τους η θρησκεία "παράγει" τον ισχυρότερο και πιο φανατικό εθνικισμό ...Το είπε άλλωστε και ο Αρχιερέας τους κάποτε ..."Συμφέρει να σκοτώσουμε τον Ιησού, για να σώσουμε το έθνος". Μπορούν ακόμα και τον Υιό του Θεού να σκοτώσουν, για να σώσουν το έθνος τους. Το να λέει κάποιος δηλαδή εθνικιστή έναν Εβραίο, είναι πλεονασμός. Είναι σαν να λες "γυμνασμένος αθλητής" ή "διακορευμένη πόρνη". Μπορεί κάποιος να είναι αθλητής και να είναι αγύμναστος; Μπορεί κάποια πόρνη να μην είναι διακορευμένη; ...Το "Εβραίος" φτάνει από μόνο του, για να τον χαρακτηρίσει ...Το "εθνικιστής" είναι πλεονασμός.

Αυτοί οι Εβραίοι —και για "ξεκάρφωμα"— επινόησαν τον "στόχο" τής ίδρυσης του Ισραήλ. Γιατί; ...Για να φαίνεται πως δήθεν έχουν στόχους, οι οποίοι βολεύουν αυτούς, οι οποίοι ήθελαν να τους "ξεφορτωθούν" ...Να φαίνεται στους εθνικιστές των χωρών που τους "φιλοξενούσαν" ότι κι αυτοί —ως τέτοιοι— ήθελαν το δικό τους κράτος ...Να φαίνεται πως "οσονούπω" θα τους αδειάζουν τη γωνιά, ώστε να μην είναι επιθετικοί εναντίον τους. Αυτό ήταν "παπατζηλίκι" των πρώτων σιωνιστών Εβραίων, για να πάρουν μια "παράταση" και να "παίζουν" με το θέμα τού κράτους, μπαίνοντας με αυτόν τον τρόπο στα διεθνή "σαλόνια" των εθνών ...Το υπό "κατασκευή" εβραϊκό κράτος τούς έβαζε στην κοινωνία των Εθνών και τους διαφοροποιούσε από τους γύφτους ή τους Ρομά, για παράδειγμα, οι οποίοι δεν μπορούσαν να συμμετέχουν πουθενά. Οι Εβραίοι είχαν παντού παρουσία ως "σκιώδεις" πολιτικοί ενός "σκιώδους" κράτους, το οποίο δεν υπήρχε πουθενά στον κόσμο.

Εξασφαλίζοντας το "άλλοθί" τους, αναζητούσαν τρόπους να διατηρήσουν τα πλεονεκτήματά τους και να "επιπλεύσουν" στη βιομηχανική εποχή ...Την εποχή εκείνη, η οποία τους απειλούσε με ολοκληρωτική καταστροφή, εφόσον "πλημμύριζε" τις "πιάτσες" τους με φιλόδοξους χριστιανούς, οι οποίοι φθονούσαν τα πλούτη τους και σφετερίζονταν τις "πελατείες" τους. Η Ρώμη δεν μπορούσε πλέον να τους προστατεύσει με "διατάγματα", εφόσον και η ίδια έχανε προνόμια από την εξέλιξη τής κοινωνίας. Επί αιώνες καθυστερούσε την εξέλιξη, αλλά τώρα πλέον δεν μπορούσε να την ελέγξει.

Όταν άρχισε η βιομηχανική επανάσταση, γνώριζε η Ρώμη —και οι υποτακτικοί της Εβραίοι— ότι από την εργατική τάξη θα προέκυπτε μια νέα, πολυπληθής και πιο ισχυρή αστική τάξη. Οι μισθοί —ακόμα και οι πιο ασήμαντοι— των εργατών θα επέτρεπαν σ' αυτούς να μορφώσουν τα παιδιά τους και αυτό έκανε την κατάσταση μη αναστρέψιμη. Αναγκαστικά η Ρώμη θα έπρεπε να ανεχθεί τις εξελίξεις. Μαζί με αυτήν θα έπρεπε να τις ανεχθούν και οι Εβραίοι. Όλοι αυτοί οι χριστιανοί νεοαστοί, που "παρήγαγε" η βιομηχανική εποχή, θα έφταναν έξω από τις "πόρτες" τους ...Θα αναζητούσαν τη "μοίρα" τους στον ήλιο εκεί όπου μέχρι τότε "λιάζονταν" μόνον οι Εβραίοι. Από τη στιγμή που αυτήν την εξέλιξη δεν μπορούσαν να την σταματήσουν, θα έπρεπε τουλάχιστον να την ελέγξουν. Στόχος τους έγινε να ελέγξουν τις αστικές τάξεις των βιομηχανικών και όχι μόνον κρατών.

Οι τραπεζίτες και οι κομμουνιστές.

Βλέποντας οι —από τη φύση των δραστηριοτήτων τους— παρασιτικοί Εβραίοι τη βιομηχανική Ευρώπη να προσπαθεί μέσω της βιομηχανικής ανάπτυξης να βρει μια πανανθρώπινη λύση, ανησύχησαν για τα κέρδη τους. Βλέποντας την εθνικιστική Ευρώπη να μην τους "θέλει" —και εν πολλοίς να μην τους προβλέπει στον μελλοντικό σχεδιασμό της— τρόμαξαν. Βλέποντας την εξέλιξη των εθνών να τους απειλεί, αναγκάστηκαν να "υπερβούν" τα εθνικά όρια. Δεν θα άφηναν την "Belle Epoque" —ή στα ελληνικά "Ωραία Εποχή"— να γίνει γι' αυτούς Εφιαλτική Εποχή. "Η Μεγάλη Χίμαιρα", όπου "προαναγγελλόταν" το οριστικό τέλος των πολέμων, ήταν γι' αυτούς η αρχή του εφιάλτη. Αν κάποιοι Ευρωπαίοι ονειρεύονταν εκείνη την εποχή το τέλος των πολέμων, οι Εβραίοι έβλεπαν στο τέλος αυτό το δικό τους τέλος. Θα τελείωναν τα μεγάλα κέρδη και το χειρότερο ήταν ότι θα τίθονταν εκ νέου ερωτήματα για την παραμονή τους στην Ευρώπη.

Οι "εφευρέτες" του εθνικισμού αναγκάσθηκαν να "επενδύσουν" στον διεθνισμό. Απλά να "επενδύσουν" και όχι βέβαια να γίνουν οι ίδιοι διεθνιστές. Πού όμως τους βόλευε να "επενδύσουν"; ...Στα νέα "μέτωπα" συγκρούσεων, τα οποία εκείνη την εποχή διαμορφώνονταν. Η βιομηχανική ανάπτυξη αναδείκνυε τους νέους ισχυρούς "μονομάχους" όλων των συγκρούσεων ...Τόσο των κρατικών όσο και των κοινωνικών συγκρούσεων. Αυτό δεν διέφυγε της προσοχής των Εβραίων. Από τη σύγκρουση μεταξύ των φεουδαρχικών κρατών —με στόχο την κατάκτηση— θα πηγαίναμε στη σύγκρουση μεταξύ των βιομηχανικών κρατών —με στόχο την αγορά—. Από τη σύγκρουση των φεουδαρχών με τους δουλοπάροικους —για ένα κομμάτι γη— θα πηγαίναμε στη σύγκρουση των βιομηχάνων με τους εργάτες —για ένα νέο "επίδομα"—.

Αυτές τις νέες κοινωνικές δυνάμεις έπρεπε να "καβαλήσουν" οι Εβραίοι, αν ήθελαν να ελπίζουν σε επιβίωση στον χώρο-"φιλέτο", τον οποίο μονοπωλούσαν ...Να γίνουν διεθνιστές, για να χρηματοδοτούν τις συγκρούσεις μεταξύ διαφορετικών κρατών ...Να γίνουν κοινωνικοί "ταγοί", για να προσανατολίζουν κατά βούληση τις κοινωνικές συγκρούσεις. Η απόφασή τους δεν ήταν δύσκολη. "Ανέτειλε" ένας νέος κόσμος, όπου οι κύριοι εχθροί μεταξύ τους ήταν οι βιομήχανοι και οι εργάτες ...Οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι ...Οι εκμεταλλευτές και οι εκμεταλλευόμενοι. Όλοι τους —μηδενός εξαιρουμένου— είχαν ανάγκη τα χρήματα και οι Εβραίοι τα διέθεταν. Εφόσον τα χρήματα τα είχαν, το μόνο που τους έλλειπε ήταν να βρουν εκείνες τις "ισορροπίες", οι οποίες θα τους επέτρεπαν να τα χρησιμοποιούν με τέτοιον τρόπο, που να ελέγχουν το παιχνίδι καί από τις δύο πλευρές. Χρήματα χρειάζονταν οι βιομήχανοι και τα ίδια χρήματα ήταν ένα καλό "καρότο" για διεφθαρμένους "εργατοπατερούληδες".

Αναγκαστικά έπρεπε να το κάνουν αυτό, προκειμένου να βρουν "συμμάχους" για τις δραστηριότητές τους. Από τη στιγμή που θα δάνειζαν χρήματα, θα έπρεπε να μπορούν να εκβιάζουν τους πελάτες τους ...Να μην τους αφήνουν να παίρνουν τα χρήματά τους δανεικά κι αγύριστα ...Σίγουρα αγύριστα, αν σκεφτεί κάποιος ποιους είχαν ως σκοπό τους να δανείζουν ...Τους ισχυρότερους των κεφαλαιοκρατών, τους βιομηχάνους και τα ισχυρότερα των κρατών, τα βιομηχανικά. Γνωρίζοντας ότι τα πάντα θα γίνονταν υπό την πίεση των πολέμων, γνώριζαν ότι υπήρχε το ρίσκο να τους "φεσώσουν" ...Να μην τους πληρώσουν δηλαδή τα "συμφωνηθέντα" και τοκογλυφικά τους κέρδη.

Έπρεπε λοιπόν να βρουν τρόπο να "κρατάνε" τόσο τους βιομηχάνους όσο και τα βιομηχανικά κράτη. Έπρεπε να μπορούν να "ρυθμίζουν" ενδοκοινωνικές σχέσεις, ώστε να μπορούν να απειλούν αυτούς που τους χρωστούσαν. Γι' αυτόν τον λόγο έβαλαν τον τεμπελχανά τον Μαρξ να "κατασκευάσει" μια θεωρία, η οποία τους βόλευε ...Ούτε καν αυτό δεν ήταν πρωτότυπο. Δεν ήταν οι πρώτοι που θα παρήγγειλαν μια "επιστημονική" θεωρία, για να εξυπηρετήσουν τα εθνικά τους συμφέροντα. Το ίδιο δεν είχαν κάνει και οι Βρετανοί με τη βλακώδη θεωρία τού Δαρβίνου; Πήραν οι Βρετανοί μια αστεία ―και απολύτως αντιχριστιανική θεωρία― και την έκαναν "σημαία" τους. Γιατί; Για να πείσουν τους λαούς ότι οι ίδιοι —σαν "ανώτεροι"— δικαιούνται να κυβερνούν "κύματα κι ανθρώπους".

Οι εποχές ήταν κατάλληλες για τέτοιου είδους "παραγγελιές" και οι Εβραίοι δεν ήταν κουτοί. Μέσα σε έναν νέο κόσμο, ο οποίος δεν είχε βρει ακόμα το "βήμα" του, ο καθένας μπορούσε να ισχυριστεί ό,τι ήθελε. Ο κόσμος "βάδιζε" μέσα στο "σκοτάδι" και οι "πειραματισμοί" ήταν μέσα στο πρόγραμμα. Μέσα στον γενικό χαμό τής δημιουργίας των νέων τάσεων κι "απόψεων", τις οποίες πλέον δεν μπορούσε να ελέγξει η Εκκλησία με το δικό της "μέτρο", εμφανίστηκε και η θεωρία του Μαρξ.

Ο παντελώς αλλοτριωμένος από τους τραπεζίτες "εργαζόμενος" Μαρξ μάς εξήγησε πώς "αλλοτριώνεται" ο εργάτης μέσα στον χώρο εργασίας του από τους εργοδότες του ...Ο Μαρξ, ο οποίος "πούλησε" τον εαυτό του στους τραπεζίτες ως εμπόρευμα ειδικού "σκοπού", μας εξήγησε πώς ένας εργάτης γίνεται εμπόρευμα στα χέρια των καπιταλιστών ...Ο απολύτως εθνικιστής και σιωνιστής Μαρξ μάς πρότεινε να εγκαταλείψουμε τις εθνικές μας "αγκυλώσεις" και να γίνουμε διεθνιστές.

Αυτά πάνω-κάτω μάς είπε ο Μαρξ. Ο Εβραίος, ο οποίος μισούσε την εργασία και τους εργαζόμενους, ανέλαβε να μας "διαφωτίσει" για τα εργασιακά. Ο εργαζόμενος γι' αυτόν ήταν ένα "εμπόρευμα", το οποίο γίνεται θύμα ακραίας εκμετάλλευσης και ως εκ τούτου "αλλοτριώνεται" μέσα στις βιομηχανίες. Ως εκ τούτου δεν έπρεπε αυτές οι βιομηχανίες —όπως και όλα τα μέσα παραγωγής— να είναι ιδιωτικά ...Μόνον ένας Εβραίος τοκογλύφος εκμεταλλευτής και τεμπέλης, όπως ήταν ο Μαρξ, μπορούσε να "συλλάβει" την έννοια του "ανθρώπου-εμπορεύματος" ...Μόνον ένας Εβραίος ψευδοδιανοούμενος μπορούσε ν' αντιληφθεί τον εργαζόμενο άνθρωπο σαν ένα ζώο που αλλοτριώνεται, γιατί απλούστατα αντιλαμβάνεται όλους τους ανθρώπους —πλην των Εβραίων— σαν κατώτερα "γκόιμ" ...

Όλη η εμετική αντίληψη των παρασιτικών και τεμπέληδων Εβραίων για την έννοια της εργασίας πέρασε μέσα από τη θεωρία του Μαρξ. Μόνον ένας Εβραίος όπως αυτός μπορούσε να μισεί τόσο πολύ την εργασία, ώστε να μην την αντιλαμβάνεται σαν το απόλυτο μέσο για τη χειραφέτηση του ανθρώπου, αλλά να την παρουσιάζει σαν ένα "σφαγείο", που τον καταστρέφει ...Μια χειραφέτηση, που την είχε ανάγκη εκείνη την εποχή ο άνθρωπος, για να ξεφύγει από το "πατρονάρισμα" των ιερέων, των φεουδαρχών και των απατεώνων. Μόνον ένας Εβραίος, όπως αυτός, μπορούσε να μετατρέψει σε "εμπόρευμα" την υπέρτατη μορφή κεφαλαίου της Δημιουργίας, που είναι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ...Ο homo Sapiens, που το μυαλό και το σώμα του μαζί τον καθιστούν την πιο τέλεια δημιουργική και παραγωγική "μηχανή", που γνώρισε ποτέ η φύση ...Ένα "εργοστάσιο" από μόνος του είναι ο κάθε άνθρωπος ...Το απόλυτο κεφάλαιο.

Αυτά σκέφτηκε ο τενεκές Μαρξ. Γιατί; ...Γιατί αυτό βόλευε τα αφεντικά και χρηματοδότες του ...Για να δημιουργήσει "μέτωπο" σύγκρουσης μεταξύ βιομηχάνων και εργατών ...Για να προκαλέσει στοχευμένα ταξικά μίση, που βόλευαν τους τραπεζίτες ...Για να ερεθίσει ένστικτα αγράμματων εργατών και να τα "καπελώσει" ...Για να ισοπεδώσει παντελώς τον εργαζόμενο και ―εκμεταλλευόμενος τις κρυφές τραπεζικές του "πλάτες" και την άγνοιά του― να του "πουλήσει" προστασία ...Για να τον μετατρέψει ο ίδιος σε "εμπόρευμα" και να τον "πουλήσει" σαν τέτοιο στα δικά του αφεντικά και σε όποιον άλλο πληρώνει. Αυτό, δηλαδή, που κάνουν κατ’ επάγγελμα όλοι οι μαρξιστές, οι οποίοι επιδίδονται στον συνδικαλισμό. Η χρηματοδότηση των Εβραίων τραπεζιτών έκανε τη βλακώδη θεωρία τού ανύπαρκτου "φιλοσόφου" διάσημη στον κόσμο.

Αυτός ήταν ο Μαρξ και ανάλογη ήταν και η θεωρία του. Αν δεν υπήρχε η χρηματοδότηση των τραπεζιτών, το περίφημο "Κεφάλαιο" θα πήγαινε κατ’ ευθείαν για πολτό. Γι' αυτόν τον λόγο —και παρ' όλη την προπαγάνδα, το χρήμα και τις απειλές— δεν κατόρθωσε ποτέ να γίνει πραγματικά δημοφιλές. Δημοφιλές έγινε μόνον ως εγχειρίδιο εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Δημοφιλές ήταν για τους "μεροκαματιάρηδες" των κομμουνιστικών κομμάτων. "Σωτήριο" ήταν μόνον για τους πονηρούς τεμπέληδες, οι οποίοι περίμεναν να βρουν εργαζόμενους κορόιδα, για να τους "δουλεύουν" και να ζουν εις βάρος τους ...Οι άλλοι απλά δεν το "καταλάβαιναν" ..."Η "τέλεια" θεωρία, αλλά χωρίς πρακτική εφαρμογή", όπως έλεγαν οι ακόμα πιο πονηροί, προκειμένου να την "προστατεύσουν" από την κριτική ...Η πρώτη και η μόνη κοσμοθεωρία που λειτούργησε και συνεχίζει να λειτουργεί μόνον με έμμισθους επαγγελματίες οπαδούς.

Ήταν όμως μόνον δικές του σκέψεις; Ήταν σκέψεις για την αποφυγή μόνον των κοινωνικών ανταγωνιστών των Εβραίων; ...Όχι βέβαια ...Μέσα σε αυτό το έργο συμπεριλαμβάνονταν και συνυπολογίζονταν όλες οι ανάγκες των σιωνιστών, προκειμένου ν' αποφύγουν τις "κακοτοπιές" της βιομηχανικής εποχής. Όλα όσα διαβάζουμε μέσα σ' αυτό ήταν "παραγγελιά" των ισχυρών σιωνιστών, για ν' αποφευχθούν κίνδυνοι, οι οποίοι ξεπερνούσαν το κοινωνικό επίπεδο και αφορούσαν την ίδια την επιβίωση του εβραϊκού έθνους. Σε έναν νέο εθνικιστικό "κόσμο", ο οποίος αναγκαστικά θα πήγαινε τις συγκρούσεις του σε εθνικά "επίπεδα", δεν τους συνέφερε, ως εθνική μειονότητα, να ανοίγει το "μέτωπο" αυτό ...Να ανοίγει ερήμην τους και χωρίς οι ίδιοι να έχουν λόγο πάνω σ' αυτό.

Ως σιωνιστές Εβραίοι, με μεγάλη διασπορά σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, είχαν ανάγκη μια διεθνιστικού τύπου οικονομική θεωρία, γιατί οι οικονομικοί τους στόχοι ξεπερνούσαν τα εθνικά όρια ...τόσο τα δικά τους όσο και των θυμάτων τους. Ταυτόχρονα όμως, ως εθνικά Εβραίοι, είχαν ανάγκη μια οικονομικού τύπου κοινωνική θεωρία, γιατί οι ίδιοι συνέθεταν μειονότητες μέσα στις χώρες όπου κατοικούσαν κι αναζητούσαν συμμαχίες μέσα από τις τοπικές κοινωνικές δυνάμεις. Ήταν γι' αυτούς θέμα επιβίωσης να υπάρχει μια διεθνιστικού τύπου αντίληψη, για να συνεχίσουν τις υπερεθνικές τους "μπίζνες" και έπρεπε ταυτόχρονα να μπορούν να "κινούν" κοινωνικές δυνάμεις μέσα στα κράτη όπου κατοικούσαν.

Επιπλέον οι Εβραίοι, ως επαγγελματίες τραπεζίτες, είχαν ανάγκη να κάνουν όσο το δυνατόν πιο ισχυρή την απειλή τους. Έπρεπε να δημιουργήσουν ένα ατόφιο κομμουνιστικό σύστημα, για να τρομοκρατήσουν τους μελλοντικούς πελάτες τους. Είχαν ανάγκη να δημιουργήσουν μια υπαρκτή "απειλή" τόσο για τα κράτη όσο και για τις βιομηχανίες, γιατί αυτή η απειλή θα έδινε αξία στα χρήματά τους. Οι βιομήχανοι και οι πολιτικοί ηγέτες θα ήταν αυτοί, οι οποίοι θα είχαν ανάγκη τα χρήματα των Εβραίων, όχι μόνον για ν' αναπτυχθούν εις βάρος των ομοίων τους, αλλά και για να σταματήσουν την απειλητική κομμουνιστική "λαίλαπα" έξω από τις "πόρτες" τους ...Τη "λαίλαπα" που οι ίδιοι οι Εβραίοι χρηματοδοτούσαν, για να την κάνουν να φαίνεται "απειλητική.

Γι' αυτόν τον λόγο οι Εβραίοι τραπεζίτες χρηματοδότησαν τον κομμουνισμό. Χρηματοδότησαν τη δική τους ιδιόκτητη θεωρία με τη δική τους "ιδιόκτητη" ηγεσία. Τον κομμουνισμό τον χρηματοδότησαν από την κορυφή μέχρι τη βάση. Ό,τι ήταν δυνατόν να τον κάνει να δείχνει ισχυρός κι απειλητικός, χρηματοδοτήθηκε από αυτούς. Χρηματοδότησαν τους "εμπνευστές" του, αλλά χρηματοδότησαν και τους οπαδούς του ...Αυτό, δηλαδή, που είπαμε πιο πάνω ...Ο κομμουνισμός ήταν η πρώτη ιδεολογία στον κόσμο με έμμισθους οπαδούς ...Οπαδούς, οι οποίοι δεν εργάζονταν, αλλά ήταν ειδικοί στην εργασία ...Οπαδούς, οι οποίοι πολεμούσαν το κεφάλαιο με χρηματοδότηση από ....το κεφάλαιο.

...Λογικό είναι αυτό. Τι οπαδούς θα μπορούσε να έχει η θεωρία τού τεμπελχανά Μαρξ; Οπαδούς έψαχναν στα θολά "νερά" του κοινωνικού περιθωρίου ...Εκεί όπου συνήθως ψάχνουν όλοι οι φασίστες ...Στις μπυραρίες της Γερμανίας και στα καφενεία όλου του κόσμου. Το είπε άλλωστε σε ανύποπτο χρόνο και ο Εβραίος Λένιν ...Ο μέγας "στρατηγός" του κομμουνισμού. Επί 100 κομμουνιστών οι 40 είναι αγύρτες οι 59 αφελείς και ΕΝΑΣ πραγματικός μπολσεβίκος. Μέσα στους 40 ήταν οι Εβραίοι και έψαχναν τους υπόλοιπους αφελείς και αγύρτες. Τέτοιους οπαδούς έψαχναν οι Εβραίοι τραπεζίτες και τέτοιους βρήκαν ...Οπαδούς, οι οποίοι αναγνώριζαν μόνον "αφεντικά" και όχι πατρίδα ...Οπαδούς, οι οποίοι λειτουργούσαν οργανωμένα μέσα στην κοινωνία σαν τους οργανωμένους οπαδούς των γηπέδων, οι οποίοι μοιάζουν με όλους τους υπόλοιπους οπαδούς, αλλά δεν είναι ίδιοι.

...Δεν ταυτίζονται, γιατί για μια κοινή ιδιότητα, την οποία φέρουν και πολλοί άλλοι τζάμπα, οι ίδιοι πληρώνονται ...Πληρώνονται, για να είναι οπαδοί ...Τα "παίρνουν" από τους προέδρους και "χρωματίζουν" τις εξέδρες ...Τα "παίρνουν" και κάνουν εξυπηρετήσεις στους προέδρους ...Τα "παίρνουν", για να κάνουν τον "σαματά" και τις "φασαρίες" που βολεύουν τους προέδρους, γιατί αυτές "διαπραγματεύονται". Τέτοιοι ήταν οι κομμουνιστές "εργάτες", οι οποίοι έμπαιναν στο εργατικό κίνημα ...Επαγγελματίες προβοκάτορες ...Κοινωνικό περιθώριο, που, αν δεν έμπαιναν στον κομμουνισμό, θα έμπαιναν στον ναζισμό ή σε καμιά συμμορία τής μαφίας.

Ό,τι χειρότερο, απεχθέστερο και κομπλεξικότερο υπάρχει μέσα σε μια κοινωνία, θα το βρεις "οργανωμένο" στο τοπικό κομμουνιστικό κόμμα ...Θα το βρεις να προσπαθεί να "εκδικηθεί" την κοινωνία με την ιδιότητα του κομμουνιστή ...Να προσπαθεί να εκδικηθεί τους βιομηχάνους, οι οποίοι είναι ευχαριστημένοι όταν βγάζουν κέρδη ...Να προσπαθεί να εκδικηθεί τους εργαζόμενους, οι οποίοι είναι ευχαριστημένοι από την εργασία τους ...Να προσπαθεί να εκδικηθεί τους πολίτες, οι οποίοι είναι ευχαριστημένοι πατριώτες. Ό,τι μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο ευτυχή, είναι στόχος για τον κομμουνιστή ...Το αντιλαμβάνεται σαν απειλή, εφόσον τον "ακυρώνει" και του στερεί τον λόγο ύπαρξης ...Τον κάνει δυστυχή. Αυτό ακριβώς είναι η ουσία του κομμουνισμού ...Μισεί την κοινωνική και ατομική ευτυχία και την πολεμά με όλα τα μέσα. Γι' αυτόν τον λόγο και τα κομμουνιστικά κόμματα "ψαρεύουν" στελέχη μέσα στους κοινωνικούς "βόθρους" της ανθρώπινης δυστυχίας. 

Με τους επαγγελματίες κομμουνιστές οι Εβραίοι τραπεζίτες κατάφερναν όλους τους στόχους τους. Απειλούσαν τα κράτη στο γενικό επίπεδο και απειλούσαν και τους βιομηχάνους των κρατών αυτών στο οικονομικό επίπεδο. Με τα κομμουνιστικά κόμματα των επαγγελματιών "επαναστατών" απειλούσαν τα ίδια τα κράτη με "επαναστατικές" προσπάθειες και άρα με αποσταθεροποίηση. Με τα κομμουνιστικά κόμματα των επαγγελματιών "συνδικαλιστών" απειλούσαν τους βιομηχάνους με "λουκέτο", εφόσον οι εργάτες είναι το απαραίτητο στοιχείο τής λειτουργίας των βιομηχανιών και οι επαγγελματίες και καλά εκπαιδευμένοι κομμουνιστές έλεγχαν απόλυτα τους αγράμματους και αφελείς εργάτες.

Με ελάχιστα χρήματα πλήρωναν τους δυστυχείς, για να βασανίζουν ολόκληρες κοινωνίες. Αν αυτοί οι δυστυχείς ήταν ταυτόχρονα και Εβραίοι, άσχημοι και σακάτηδες, θα μπορούσαν να γίνουν μέχρι και ...Λούξεμπουργκ ..."Θεοί" του κομμουνισμού όποιοι τερμάτιζαν τα "κοντέρ" της ανθρώπινης δυστυχίας. Μέρκελ, Παπαρήγα και άλλες τέτοιες δυστυχείς ανθρώπινες υπάρξεις ήταν "γεννημένες" με όλα τα προσόντα, για να διαπρέψουν σε κομμουνιστικά κόμματα ...Τα Hobbit του σοσιαλισμού ...Δεν χρειάζεται να πούμε ποια είναι η Λούξεμπουργκ στη φωτογραφία ...Φωνάζει η "ιδεολογία" από μακριά.

Όποιος "ενοχλούσε" τους τραπεζίτες, για όποιον λόγο κι αν τους ενοχλούσε, γνώριζε ότι θα το πλήρωνε ακριβά. Οι Εβραίοι θα μπορούσαν να τον εκδικηθούν ακόμα κι αν χρειαζόταν να πληρώσουν ακριβά την εκδίκησή τους ...Είπαμε ...δυστυχείς είχαν στρατολογηθεί άφθονοι και ...χρήματα υπήρχαν. Αν ο εχθρός τους ήταν πολιτικός ηγέτης, οι Εβραίοι θα πλήρωναν τα κομμουνιστικά κόμματα να τον βάλουν σε περιπέτειες για τα κοινωνικά "δίκια". Αν ο εχθρός τους ήταν βιομήχανος, οι Εβραίοι θα πλήρωναν τους εργάτες να του σπάσουν το εργοστάσιο για τα εργατικά "δίκια". Πάντα θα υπήρχε ένα "δίκιο", για να βολεύει τους Εβραίους και να στρέφεται εναντίον των εχθρών τους. Τόσο καλό "όπλο" τούς πρόσφερε ο άχρηστος Μαρξ.

Αυτό δεν το λέμε εμείς, επειδή είμαστε συνομωσιολόγοι ...Αυτό το αποκαλύπτουν άθελά τους οι ίδιοι οι μπολσεβίκοι από τον "ενθουσιασμό" τους. Ένας μπολσεβίκος —ονόματι Μίνορ Ρόμπερτ— δημοσίευσε στην St. Louis Post-Dispatch το 1911 ένα σκίτσο, που "δείχνει" τον Μαρξ ανάμεσα σε ένα ενθουσιώδες πλήθος τραπεζιτών της Wall Street. Από τον ενθουσιασμό του —και για να δείξει πόσο μεγάλη "επιρροή" είχε ο "ηγέτης" Μαρξ— αποκαλύπτει αυτό, το οποίο δεν έπρεπε να αποκαλυφθεί, εφόσον οι τραπεζίτες χρηματοδοτούσαν κρυφά τούς Λένιν, Τρότσκι και τους άλλους πληρωμένους αλητάμπουρες της ιστορίας. Όλα αυτά το 1911 και άρα 6 ολόκληρα χρόνια πριν την "επιτυχή" και "αυθόρμητη" επανάσταση των "Ρώσων" στη Ρωσία.

Μαζεμένοι λοιπόν γύρω από τον "κομουνιστή" Μαρξ —και χαιρετώντας τον με ενθουσιώδεις χειραψίες— βρίσκονται χαρακτήρες με μεταξωτά καπέλα, που αναγνωρίζονται ως John D. Rockefeller, J.P. Morgan, John D. Ryan της National City Bank, ο συνεργάτης τού Morgan George W. Perkins και Teddy Roosevelt, ηγέτης του Προοδευτικού κόμματος ...Όλα τα "καλά" παιδιά, που σήμερα παριστάνουν τις "Αγορές" ...Όλα τα "καλά" παιδιά, που σήμερα τα "πολεμάει" η Παπαρήγα ως επικεφαλής του κόμματος του Εβραίου Μπεναρόγια.

Ο αναγνώστης εύκολα αντιλαμβάνεται μερικά "κρυφά" πράγματα ...Αρχίζει και υποπτεύεται ότι οι "ενθουσιώδεις" τραπεζίτες της Νέας Υόρκης με τα χρήματά τους σχεδίασαν και δρομολόγησαν όλη την "Οκτωβριανή Επανάσταση". Γιατί; Για να υπάρχει ένα "δείγμα", που να αποδεικνύει την ισχύ της απειλής του. "Πυροβόλησαν" έναν ισχυρό, για να καταλάβουν και οι υπόλοιποι τι σημαίνει "πυροβολισμός" ...Όπως κάνουν οι μπράβοι των δρόμων, που πυροβολούν προκλητικά έναν μαγαζάτορα, για να στείλουν "μήνυμα" στους υπόλοιπους. Εκείνη η "Επανάσταση" ήταν ένα "μήνυμα" προς όλους τους ενδιαφερόμενους για το πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει ο δικός τους "κομμουνισμός", αν "βρει" συμπάθειες και βέβαια χρήματα ...Τα χρήματα που οι ίδιοι διέθεταν και θα έπρεπε να "σκεφτούν" πολύ καλά για το πώς θα τα διαχειριστούν, αν δέχονταν απειλές.

Δεν είναι τυχαίο, δηλαδή, που όλα τα μέλη του Πολίτμπιρο της Σοβιετικής Ένωσης ήταν Εβραίοι ...Σιωνιστές Εβραίοι, συνδεδεμένοι απόλυτα με το τραπεζικό "παρακράτος" της Ευρώπης. Όπως ήταν φυσικό, η "επιτυχία" τής "επανάστασης" των "υπαλλήλων" των τραπεζιτών τρόμαξε όλα τα κράτη και όλες τις κοινωνίες. Κράτη και βιομήχανοι πήραν το "μήνυμα" και αυτό ισχυροποίησε τα "επιχειρήματα" των Εβραίων τραπεζιτών. Αυτοί οι ίδιοι Εβραίοι, έχοντας αποκτήσει τη μοσχοβίτικη "βάση", μπορούσαν να δρουν υπό το "προκάλυμμα" της μάχης των ιδεολογιών. Τα χρήματα των Εβραίων τραπεζιτών, μέσω της σταλινικής Μόσχας, "σκορπίζονταν" στην Ευρώπη. Άνθρωποι του υποκόσμου ανέλαβαν τα ηνία μεγάλων κρατών και έπαιζαν τον ρόλο των μπράβων των τραπεζιτών. Αστοιχείωτα ανθρώπινα "σκουπίδια" σαν τον Στάλιν.

Αυτοί οι τραπεζοϋπάλληλοι "επαναστάτες" ίδρυσαν και στελέχωσαν όλα τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης ...Τα κόμματα της Ρόζας Λούξεμπουργκ ...Τα κόμματα εκείνα, που, όταν βόλευε τους Εβραίους, μπορούσαν να απειλήσουν όλα τα κράτη με αποσταθεροποίηση ...Τα κόμματα εκείνα, που, όταν βόλευε τους Εβραίους, μπορούσαν να απειλήσουν όλες τις οικονομίες με παράλυση ...Τα κόμματα εκείνα, που, όταν βόλευε τους Εβραίους, μπορούσαν να απειλήσουν όλες τις κοινωνίες με εμφυλίους. Μήπως αυτό θυμίζει τίποτε στον αναγνώστη; Μήπως του θυμίζει τον ελληνικό Εμφύλιο, ο οποίος βόλευε μόνον τους τοκογλύφους της Νέας Υόρκης; Τον Εμφύλιο εκείνον, που πραγματοποίησε το κόμμα του Μπεναρόγια; Τον Εμφύλιο εκείνον, που ξεκίνησε από τον Ζαχαριάδη, τον οποίο τον "προστάτευαν" οι χρηματοδοτούμενοι από τους Εβραίους Ναζί στις "κυριλέ" πτέρυγες του Νταχάου;

Οι Εβραίοι είχαν βρει τη λύση. Με τα χρήματά τους είχαν δημιουργήσει μόνοι τους τα τεχνητά "μέτωπα", όπου θα προκαλούσαν τις κοινωνικές συγκρούσεις τής βιομηχανικής εποχής και εκεί θα εξασφάλιζαν την άμυνά τους ...Όλα τα "μέτωπα", είτε αυτά ήταν εθνικά είτε πολιτικά είτε κοινωνικά. Όλες οι ανθρώπινες συγκρούσεις θα "περνούσαν" μέσα από τα "χέρια" των δικών τους υπαλλήλων. Με αυτόν τον τρόπο είχαν δώσει τη μέγιστη αξία στα χρήματά τους, εφόσον αυτά τα χρήματα τα είχαν ανάγκη οι "μονομάχοι" όλων των ειδών των ανθρώπινων συγκρούσεων.

Από τους ίδιους τραπεζίτες πληρωνόταν τόσο ο ναζιστής ιδιοκτήτης τής βιομηχανίας Mercedes όσο και η "κομμουνίστρια" Ρόζα Λούξεμπουργκ. Από τους ίδιους τραπεζίτες πληρωνόταν τόσο ο "πατέρας" όλων των προλετάριων Μαρξ όσο και ο δήθεν "πατέρας" όλων των αντικομμουνιστών Χίτλερ. Από τους ίδιους τραπεζίτες πληρώνονταν τόσο οι Γερμανοί, για να κατακτήσουν τον κόσμο, όσο και οι Βρετανοί, για να τους σταματήσουν. Από τους ίδιους τραπεζίτες πληρωνόταν τόσο ο Στάλιν, για να επεκτείνει τον "σοσιαλισμό", όσο και ο Ρούζβελτ, για να τον περιορίσουν στο όνομα της "δημοκρατίας" ...Είπαμε ...Λεφτά υπήρχαν ...Οι Εβραίοι έβαζαν τα χρήματα και οι λαοί το αίμα τους και βεβαίως τις "υποθήκες" ...Ποιος "ξεμπλέκει" εύκολα από τοκογλύφους, για να ξεμπλέξουν οι λαοί;

Οι απάτες των Παγκοσμίων Πολέμων

και η σημερινή παγκόσμια κρίση χρέους.

Έχοντας οι Εβραίοι —μέσω κομμουνισμού— δημιουργήσει ένα δικό τους σημείο "τριβής" μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, θα μπορούσαν να μεθοδεύουν την κατάσταση κατά το δοκούν. Θα μπορούσαν να ρυθμίζουν τις εθνικές κοινωνίες με βάση τα συμφέροντά τους. Όταν δηλαδή μπορείς να δημιουργείς κοινωνικά πρότυπα μέσω των "κομμουνιστών" ταγών της κοινωνίας και ταυτόχρονα μπορείς αυτά τα πρότυπα να τα "υποστηρίζεις" μέσω της λειτουργίας της αγοράς, ευνόητα είναι μερικά πράγματα ...Εσύ αποφασίζεις αν μια κοινωνία θα είναι "παραγωγική" ή "καταναλωτική" ...Εσύ αποφασίζεις αν μια κοινωνία θα αποταμιεύει ή θα σπαταλά ...Εσύ αποφασίζεις αν ο εργάτης θα είναι κοινωνικό "πρότυπο" ή θα εμφανίζεται σαν ένα μεγάλο "κορόιδο".

Με το πλεονέκτημα της δυνατότητας να ελέγχουν και να ρυθμίζουν την "ένταση" των κοινωνικών συγκρούσεων στην Ευρώπη, ήταν θέμα χρόνου να δοκιμάσουν να την "κατακτήσουν" ...Μόνον την Ευρώπη. Γιατί; ...Γιατί η Ευρώπη ήταν η κορυφή του κόσμου. Αν κατακτούσες την Ευρώπη, κατακτούσες ολόκληρο τον κόσμο, εφόσον η Ευρώπη τους προηγούμενους αιώνες είχε κατακτήσει τον κόσμο. Σε έναν Πλανήτη πλήρως χαρτογραφημένο —και άρα πεπερασμένο— και σχεδόν στο σύνολό του ελεγχόμενο από τις δυνάμεις των Ευρωπαίων, ποιος ο λόγος να επαναλάβεις την τακτική τους;

Ο κόσμος ήταν γνωστός και μοιρασμένος στους νέους ιδιοκτήτες του. Δεν χρειαζόταν πλέον να "χτίσεις" νέα καράβια για να τον ανακαλύψεις και να τον κατακτήσεις. "Σκοτώνεις" τους προηγούμενους κατακτητές και "κληρονομείς" τα δικά τους κεκτημένα. Τους βάζεις να συγκρούονται μεταξύ τους και μετά τους χρηματοδοτείς μέχρι να τους ξαναβάλεις να ξανασυγκρουστούν. Γιατί; Γιατί, κάθε φορά που συγκρούονται χρειάζονται χρήματα και κάθε φορά που παίρνουν τα χρήματα σου υποθηκεύουν τα ίδια τους τα κράτη. Αυτό το επαναλαμβάνεις μέχρι να τους οδηγήσεις στο "θάνατο".

Η Ευρώπη "έπεσε" στα χέρια τους, χωρίς να το καταλάβει. Οι Εβραίοι "έχτισαν" μια ολόκληρη αυτοκρατορία βήμα-βήμα. Σε πρώτη φάση έθεσαν την Ευρώπη υπό την οικονομική εξάρτηση των ΗΠΑ. Σε δεύτερη φάση έφεραν τις "ΗΠΑ" με στρατιωτικές βάσεις μέσα στην Ευρώπη και άρα την έθεσαν σε πραγματική κηδεμονία. Σε τρίτη φάση ―στην οποία βρισκόμαστε σήμερα― παραδίδουν την ίδια την ιδιοκτησία της Ευρώπης στις ΗΠΑ και άρα στους εαυτούς τους. Κάθε φάση είναι και ένας παγκόσμιος πόλεμος, ο οποίος παρέδιδε μέρος της κυριαρχίας της Ευρώπης στις ΗΠΑ ...Τρόπος του λέγειν στις ΗΠΑ ...ΗΠΑ είναι και ο αγρότης του Άρκανσο και ΗΠΑ είναι και ο Μπλανκφάιν της Goldman Sachs. Εννοείται δηλαδή ότι η ιδιοκτησία της Ευρώπης θα πάει στην Goldman Sachs ...Εκεί όπου άλλωστε ανήκει και το χωραφάκι του αγρότη του Άρκανσο.

Γιατί οι Εβραίοι επέλεξαν τις ΗΠΑ να "κρυφτούν" πίσω τους, όταν θα εκδήλωναν την παγκόσμια επίθεσή τους; Μήπως οι τραπεζίτες είχαν ιδιαίτερη προτίμηση στους Αμερικανούς; Όχι βέβαια. Τις ΗΠΑ τις επέλεξαν, γιατί βρίσκονταν εκτός Ευρώπης. Αν "πόνταραν" τη δική τους κυριαρχία σε κάποιον ευρωπαϊκό λαό, θα γίνονταν κι αυτοί μέρος της σύγκρουσης και δεν θα μπορούσαν να επιβληθούν ολοκληρωτικά στην Ευρώπη. Πόνταραν "εκτός" Ευρώπης, για να την έχουν "απέναντι" και να την "καταπιούν" ολόκληρη ...Για να μπορούν να την "τσουβαλιάσουν", όπως θα έλεγαν και οι συνάδερφοί τους κακοποιοί.

Γι' αυτόν τον λόγο οι Εβραίοι τραπεζίτες του ευρωπαϊκού "χώρου" με επικεφαλής τους Ρότσιλντ "πόνταραν" στις ΗΠΑ και όχι στον φυσικό τους "χώρο". Το "παιχνίδι" θα γινόταν απ' "έξω" από την Ευρώπη και όχι από "μέσα", ώστε να υπάρχει κίνδυνος "εγκλωβισμού" τους....Δεν ήταν λοιπόν θέμα προτίμησης. Οι ΗΠΑ ήταν απλά πιο "τυχερές", εφόσον ήταν η μόνη χώρα, η οποία είχε τις προοπτικές να παίξει αυτό το παιχνίδι. Είχε το μέγεθος να σταθεί μόνη της απέναντι σε ολόκληρη την Ευρώπη και επιπλέον ανήκε στο "αγγλοσαξονικό" δεδομένο και αυτό την έκανε "αδερφή" των ισχυρών της Ευρώπης, που ήταν οι Βρετανοί. Δεν ήταν ούτε Βραζιλία ούτε Μεξικό, ώστε να κινεί την "καχυποψία" των Ευρωπαίων και να μην την αφήνουν να "παίξει".

Ανάλογη εξήγηση υπάρχει και στο θέμα της επιλογής τής Γερμανίας ως "μοχλού" πίεσης για τη δρομολόγηση εξελίξεων. Γιατί την επέλεξαν; Γιατί ήταν η πιο εύκολα ελεγχόμενη βιομηχανική χώρα ...Ο μοναδικός "μεγάλος" της βιομηχανικής εποχής, που ήταν "ανάπηρος" ...Ο "Σόιμπλε" των κρατών ...Ένα κράτος με γερά "χέρια" και "πνευμόνια", αλλά που δεν είχε καθόλου "πόδια". Είχε τεράστια βιομηχανία, αλλά δεν είχε αποικίες εκτός Γερμανίας. Δεν είχε ούτε καν δικές του πλουτοπαραγωγικές πηγές, ώστε να στηρίξει στοιχειωδώς τη βιομηχανία της. Ως εκ τούτου ήταν απόλυτα εξαρτώμενη από τις εισαγωγές ...Εξαρτώμενη από τα χρήματα των χρηματοδοτών της και άρα από τους Εβραίους.

Αυτό ήταν το μυστικό της Γερμανίας. Ήταν επιλογή των Εβραίων, γιατί είχε εκείνα τα χαρακτηριστικά, που τους βόλευαν. Είχε εκείνα τα χαρακτηριστικά, που θα τους επέτρεπαν να την ελέγχουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΠΟΛΥΤΑ. Μόνον με το "καρότσι" των Εβραίων η Γερμανία μπορούσε ν' αποκτήσει ανταγωνιστικότητα και άρα να μπει τεχνητά στο "παιχνίδι" του παγκόσμιου ανταγωνισμού. Αν της έδιναν οι Εβραίοι "φτηνό" χρήμα, ήταν ανταγωνιστική. Αν της έδιναν "φτηνό" χρήμα, αγόραζε πρώτες ύλες από παντού στον κόσμο. Αν της έδιναν "φτηνό" χρήμα, ανέπτυσσε την τεχνογνωσία μέσα στα Πανεπιστήμια και τα εργοστάσια. Αν της έδιναν "φτηνό" χρήμα, επιδοτούσαν τις εξαγωγές της. Αν της έδιναν "φτηνό" χρήμα, διέφθειραν τα κράτη, προκειμένου να της δώσουν παραγγελίες ...Μιλάμε για τον παντελώς εξαρτώμενο "ανάπηρο" της βιομηχανικής εποχής.

Το γερμανικό κράτος "Λουτσιάνο".

Η Γερμανία είναι το μεγαλύτερο "επίτευγμα" του εβραϊκού εθνικισμού

...μεγαλύτερο ακόμα και από το ίδιο το Ισραήλ.

Όταν κάποιοι Εβραίοι βλέπουν τους Γερμανούς να τραγουδούν τον εθνικό τους ύμνο γεμάτοι συγκίνηση και με το χέρι στην καρδιά, πρέπει να ξεκαρδίζονται στα γέλια ...Πρέπει να πέφτουν από τις καρέκλες τους από τα γέλια ...Πρέπει να μην τους μένει "άντερο" από τα γέλια. Γιατί; Γιατί γνωρίζουν αυτό, το οποίο αγνοούν οι Γερμανοί. Γνωρίζουν ότι οι Γερμανοί είναι ίσως από τα μεγαλύτερα κορόιδα που έχουν υπάρξει όχι μόνο στην ευρωπαϊκή αλλά στην ανθρώπινη ιστορία. Οι Εβραίοι τούς έβαλαν να πιστεύουν σαν "ιερό" κάτι, το οποίο το είχαν "κατασκευάσει" οι ίδιοι στα "υπόγειά" τους ...Τους έβαλαν να λατρεύουν σαν "ιερή" πατρίδα μια καθαρά ιδιωτική "επιχείρηση", όπως είναι η σύγχρονη Γερμανία ...Πάλι καλά που δεν τους έδωσαν κανένα παλιό "βρακί" του Μωυσή να το έχουν για "σημαία".

Ποτέ και κανένας λαός δεν έχει "δουλευτεί" για τόσο μεγάλο διάστημα από τόσους λίγους ανθρώπους. Ποτέ και κανένας λαός δεν πλήρωσε τόσο βαρύ τίμημα σε "αίμα" για τα κέρδη ενός άλλου λαού. Ποτέ και κανένας άλλος λαός δεν δέχθηκε να κουβαλήσει στις "πλάτες" του ως άβουλο υποζύγιο έναν άλλο λαό. Ποτέ και κανένας άλλος λαός δεν "συγκινήθηκε" τόσο πολύ για μια ιδιότητα και για ένα κράτος, το οποίο σκέφτηκαν και υλοποίησαν οι θύτες του. Ποτέ και κανένας άλλος λαός δεν ζήτησε τόσες πολλές φορές "συγνώμη" για λάθη, που άλλοι τον ανάγκασαν να κάνει. Ό,τι γνωρίζουν, ό,τι νομίζουν και ό,τι πιστεύουν για το κράτος τους οι Γερμανοί είναι λάθος και είναι καθαρά "κατασκεύασμα" των Εβραίων.

...Μιλάμε για πρωτοφανή πράγματα ...Μιλάμε για καταστάσεις-παγίδα, οι οποίες μέσα στους αιώνες δεν έχουν βρει εφαρμογή ούτε σε απομονωμένες φυλές της ζούγκλας. Αρκεί να πούμε ότι ο Εβραίος υπερσιωνιστής και υπερεθνικιστής Χερτσλ έχει στο "βιογραφικό" του μεγαλύτερο "αγώνα" για τη "ενωμένη" Γερμανία απ' ό,τι για το "ελεύθερο" Ισραήλ ...Έχει μεγαλύτερο ρόλο στη διαμόρφωση της σύγχρονης Γερμανίας από τον οποιονδήποτε Γερμανό "πατέρα" της Γερμανίας. Είναι γνωστό ότι ως νέος ο Χερτσλ είχε εμπλακεί σε μια ένωση με την επωνυμία Burschenschaft, η οποία αγωνίστηκε για την ενοποίηση της Γερμανίας υπό το σύνθημα "Ehre, Freiheit, Vaterland" (τιμή, ελευθερία, πατρίδα).

Όταν ένας Εβραίος —και μάλιστα ο Χερτσλ— "αγωνίζεται" για την "πατρίδα", την "τιμή" και την "ελευθερία" των Γερμανών, ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Όταν κύρια "συστατικά" τής σύγχρονης Γερμανίας είναι οι "αγώνες" της Εβραίας Ρόζας Λούξεμπουργκ και τα "έργα" του Εβραίου Μαρξ, ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Όταν ο χρηματοδοτούμενος από τους Εβραίους Χίτλερ είναι ο μόνος αρχηγός, τον οποίο "ακολούθησαν" οι Γερμανοί στο σύνολό τους, ευνόητα είναι επίσης κάποια πράγματα. Στην πραγματικότητα ο Χίτλερ ήταν ο μόνος πραγματικός αρχηγός τού εθνικού κράτους της Γερμανίας ...Ο πρώτος πραγματικός Καγκελάριος της Γερμανίας, αν σκεφτεί κάποιος ότι ο Χίτλερ εκλέχθηκε Καγκελάριος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και μόνος του "κατασκεύασε" την Καγκελαρία της γνωστής Deutschland.

Ο Χίτλερ "αποφάσισε" για την "ταυτότητα" της σύγχρονης Γερμανίας. Αυτός, με τα χρήματα των Εβραίων, είναι ο "κατασκευαστής" ολόκληρης της γερμανικής παράδοσης, η οποία λειτουργεί ως "πλατφόρμα", η οποία "ενώνει" όλους τους Γερμανούς και "στηρίζει" το σύγχρονο γερμανικό κράτος. Αυτό, που βλέπουμε σήμερα, δεν πρέπει να μας φαίνεται περίεργο. Τους ανθρώπους δεν τους ενώνουν μόνον τα καλά, αλλά και τα άσχημα. Τους ανθρώπους δεν τους ενώνουν μόνο οι ηρωισμοί, αλλά και τα εγκλήματα. Πολλές φορές μάλιστα οι συνενοχές στα εγκλήματα δημιουργούν ισχυρότερους δεσμούς απ' ό,τι η συντροφικότητα στα "μεγάλα" και στα "ωραία".

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους λαούς. Παράδοση για έναν λαό δεν είναι μόνον οι "μεγάλες" ημέρες του κράτους του ...Είναι όλες οι ημέρες του και άρα και οι αρνητικές ...Οι ημέρες που θα ήθελαν να "ξεχάσουν", αλλά δεν επιτρέπεται να "ξεχάσουν". Για την μεταχιτλερική Γερμανία μόνον τέτοιες ημέρες υπάρχουν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι αξιοποιήσιμες ...Δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να γίνουν ένα "πακέτο" παράδοσης. Αυτές τις "αξέχαστες" αλλά αρνητικές ημέρες διαθέτει η Γερμανία και αυτές διατηρεί ως κοινή πανγερμανική παράδοση. Αυτές οι ημέρες είναι όλες τους δημιουργήματα του "πατέρα" τής Γερμανίας, ο οποίος ήταν "υπάλληλος" των Εβραίων και ήταν ο Χίτλερ.

Αν αυτό, το οποίο λέμε, φαίνεται υπερβολικό στον αναγνώστη, ας το διερευνήσει μόνος του ...Ακόμα και Γερμανός να είναι, ας το επιχειρήσει. Ας προσπαθήσει να σκεφτεί έστω και ένα γερμανικό "στοιχείο" παράδοσης, που να ενώνει τη Γερμανία από άκρο εις άκρο ...Να βρει ένα στοιχείο, για παράδειγμα, που να "ενώνει" το Αμβούργο ή το Βερολίνο με το Μόναχο και το Φράιμπουργκ. Δεν θα βρει τίποτε πέρα από τα γνωστά και βεβαίως τραγικά για όλη την Ευρώπη. Μόνον ο Χίτλερ "συνδέει" όλους τους Γερμανούς μεταξύ τους. Μόνον οι "ενοχές" για τα έργα του Χίτλερ συνδέουν τους καθολικοπροτεστάντες Γερμανούς μεταξύ τους. Μόνον η Βέρμαχτ, οι Ναζί και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι κοινά σημεία αναφοράς για τους Γερμανούς στο σύνολο της γερμανικής επικράτειας. Μόνον οι "συγνώμες" μπορούν να καταγραφούν ως κοινές θετικές γερμανικές "παραδόσεις".

Ευτυχώς υπάρχει και η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου και έχουν λόγο οι Γερμανοί να πάρουν μια κοινή σημαία και να υποστηρίξουν κάτι "κοινό", που να μην συνδέεται με τα "αριθμημένα" Ράιχ ...Τίποτε άλλο. Ακόμα και η "υπερηφάνειά" τους για τη βιομηχανική τους υπεροχή ανήκει στην ίδια χιτλερική παράδοση. Φίλοι, θαυμαστές και "κολλητοί" τού Χίτλερ ήταν όλοι οι μεγάλοι της γερμανικής βιομηχανίας ...Από τους ιδρυτές της Mercedes και της Volkswagen μέχρι τους ιδρυτές της Siemens και της Bayer ήταν όλοι τους επιδοτούμενοι από τον Χίτλερ και χρηματοδοτούμενοι από τους Εβραίους.

Για ό,τι μπορούν να είναι υπερήφανοι οι σύγχρονοι Γερμανοί της τεχνολογίας και της ανάπτυξης, αυτό έχει τις "ρίζες" του στη ναζιστική Γερμανία και έχει αναπτυχθεί με εβραϊκή χρηματοδότηση. Μέχρι και ο Hugo Boss, που σήμερα εκφράζει το "γούστο" και τη "φινέτσα" των Γερμανών, ήταν ο "ράφτης" του Ράιχ ...Ο κύριος και αποκλειστικός "ράφτης" του Ράιχ ...Ο σχεδιαστής των στολών των Ες-Ες και της Βέρμαχτ. Τίποτε απολύτως, που να ορίζει την έννοια της Γερμανίας, δεν "ξεφεύγει" από τον Χίτλερ και άρα από την εβραϊκή χρηματοδότηση.

Δεν λέμε κάτι το μυστήριο. Στην εποχή των υπολογιστών ζούμε. Ποιες είναι οι λέξεις "κλειδιά", που φέρνουν στον νου τού καθενός τη Γερμανία; ...Τα γνωστά tag, που χρησιμοποιούμε στις αναζητήσεις μας μέσα στα ηλεκτρονικά δίκτυα. Για την Ελλάδα, για παράδειγμα, tags είναι oι λέξεις: "Δημοκρατία", "Θερμοπύλες", "φιλοσοφία", "Αλέξανδρος", "Αριστοτέλης" κλπ.. Για τη Γαλλία tags είναι οι λέξεις: "Επανάσταση", "αδελφοσύνη", "Βολτέρος", "κοινωνικό συμβόλαιο", "Ρουσσώ", "Ναπολέοντας" κλπ.. Για τη Γερμανία τι είναι; Πώς θα "ανακαλέσουμε" στη μνήμη μας τη Γερμανία, προκειμένου να μην την μπερδέψουμε με την Πρωσία ή τη Βαυαρία; ...Με τα δικά της tag ..."Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας", "αποζημιώσεις θυμάτων", "κούρεμα χρεών", "στάση πληρωμών", "στρατόπεδα συγκέντρωσης", "Χίτλερ", "προπαγάνδα"," Γκαίμπελς κλπ.. Υπάρχει κάποιος, που να μην "θυμάται" τη Γερμανία με αυτά τα tags;

Αυτά μόνον είναι η Γερμανία, γιατί αυτά μόνον "καλύπτουν" τον περιορισμένο χρόνο της "ζωής" της. Η ιστορία της προτεσταντικής Πρωσίας δεν είναι η ιστορία της Γερμανίας. Η ιστορία της καθολικής Βαυαρίας δεν είναι η ιστορία της Γερμανίας. Δεν είναι κοινές ιστορίες των Γερμανών, για να ανήκουν στην κοινή "πλατφόρμα" τής Γερμανίας. Είναι διαφορετικές ιστορίες διαφορετικών ανθρώπων, οι οποίοι πολλές φορές έχουν έρθει σε σύγκρουση μεταξύ τους. Είναι ιστορίες ανθρώπων, οι οποίοι έχουν διαφορετικές αντιλήψεις στα θέματα της θρησκείας, αλλά και του πολιτισμού ...Ανθρώπων, οι οποίοι έχουν διαφορετικές απόψεις για τον χριστιανισμό, όπως έχουν και διαφορετικές απόψεις για τον ελληνικό πολιτισμό ...Απόψεις, οι οποίες παραμένουν ακλόνητες μέσα στον χρόνο και δεν "παντρεύονται" σε καμία νέα κοινή "πανγερμανική" άποψη. Οι προτεστάντες διατηρούν τα χαρακτηριστικά τους και οι καθολικοί το ίδιο.

Διέφεραν μεταξύ τους παλιά και διαφέρουν μεταξύ τους και τώρα. Ως εκ τούτου τα "φορτία" τους δεν μπαίνουν στο κοινό νεογερμανικό "φορτίο". Μοιράζονται μεταξύ τους μόνον ό,τι μπορεί να μοιραστεί και τους αφορά εξίσου. Η ιστορία της Γερμανίας είναι αυτή, που "περιορίζεται" μέσα στα χρονικά περιθώρια της "ζωής" της. Δεν μπαίνουν όλα στο ίδιο "τσουβάλι". Ο Γκαίτε έζησε και πέθανε ως προτεστάντης, όταν δεν υπήρχε η Γερμανία. Ο Ότο φον Μπίσμαρκ ήταν ένας εριστικός Πρώσος μεθύστακας φανατικός προτεστάντης, που μισούσε τους καθολικούς Γερμανούς του Νότου και με την "ένωση" ασκούσε ιμπεριαλιστική πολιτική εις βάρος τους. Ο Νίτσε ήταν Πρώσος φιλόσοφος γερμανικής καταγωγής.

Όλα αυτά τα οποία λέμε είναι πολύ σημαντικά, γιατί η ιστορία τής σύγχρονης "άθεης" Γερμανίας είναι πολύ συγκεκριμένη. Ξεκινάει από συγκεκριμένο χρονικό σημείο και δεν τους συμπεριλαμβάνει όλους αυτούς. Όσο πιο "πίσω" πάει κανείς, τόσο πιο "αχνή" γίνεται η έννοια της "Γερμανίας" και τόσο πιο πολύ διαφοροποιούνται οι Γερμανοί, φτάνοντας στο τέλος να γίνονται μισητοί εχθροί μεταξύ τους. Γι' αυτόν τον λόγο οι Γερμανοί, προκειμένου να βρουν κοινά ιστορικά σημεία αναφοράς μεταξύ τους, θα πρέπει στην πραγματικότητα να "αρνηθούν" την καταγωγή τους ...Να "ξεχάσουν" ότι ήταν Πρώσοι ή Βαυαροί ...

Να "θυμούνται" τη γερμανικότητά τους μετά από κάποια συγκεκριμένα χρονικά όρια ...Να περιοριστούν σ' αυτό το οποίο απομένει ως κοινή γερμανική ιστορία και είναι μόνον ένας Χίτλερ, ένα Ολοκαύτωμα και κάτι "ψιλά" ...Κάτι "ψιλά", τα οποία στο μέλλον θα γίνουν περισσότερα με "σκουπίδια" του τύπου Κολ, Μέρκελ, Σόιμπλε, Βεστερβέλε κλπ.. Μόνον αυτοί οι "πρωταγωνιστές" προστίθενται στην ιστορία της σύγχρονης Γερμανίας και όχι ο Νίτσε και ο Γκαίτε ...Ο Νίτσε και ο Γκαίτε είναι ανεπιθύμητοι στη σύγχρονη γερμανική πραγματικότητα ...Είναι εχθρικοί, εφόσον ανήκουν σε μια ευρύτερη γερμανική παράδοση των Πρώσων ...μιας Πρωσίας, η οποία "φτάνει" μέχρι τη Βαλτική και την οποία η σύγχρονη Γερμανία την έχει εγκαταλείψει.

Στην πραγματικότητα, ό,τι πιστεύουν οι σύγχρονοι Γερμανοί για τους εαυτούς τους, είναι ψέμα ...Ένα τεράστιο ψέμα, το οποίο το δημιούργησαν οι Εβραίοι, για να τους εκμεταλλευτούν και να επικρατήσουν οι ίδιοι στη Γερμανία τής βιομηχανικής εποχής. Οι Εβραίοι έχουν υποβάλει τους Γερμανούς σε μια τρομακτική ιστορική "λοβοτομή", η οποία δεν τους επιτρέπει να "βλέπουν" τίποτε πέρα από κάποιες χρονολογίες. Αυτήν την "ακρωτηριασμένη" ιστορικά Γερμανία την "εφεύραν" οι Εβραίοι. Την "άχρωμη" θρησκευτικά Γερμανία την "εφεύραν" οι Εβραίοι. "Πάγωσαν" το μέχρι τότε πιο "καυτό" σημείο των θρησκευτικών συγκρούσεων. Γι' αυτόν τον λόγο οι ισχυρότεροι και δολιότεροι των σιωνιστών αγωνίστηκαν με το απόλυτο πάθος για την ένωση των δύο διαφορετικών γερμανικών οντοτήτων μέσα στο ίδιο κράτος. Γι' αυτό τον λόγο προσπάθησαν να αμβλύνουν τα μίση μεταξύ των δύο διαφορετικών δογμάτων ...Δεν το έκαναν από πολιτισμό, αλλά από συμφέρον.

Φιλοδοξούσαν ―και όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε ορθώς― ότι η καταστολή των θρησκευτικών ενστίκτων των κυρίαρχων δογμάτων της Γερμανίας θα τους ευνοούσε. Όταν η Γερμανία αναγκάστηκε —προκειμένου να "επιβιώσει" ως ενιαίο κράτος— να μην κάνει διακρίσεις μεταξύ καθολικών και προτεσταντών, ευνόητο είναι πως κάπου εκεί αναζητούμε το όφελος των Εβραίων. Η θρησκευτική "απονεύρωση" της ενωμένης Γερμανίας θα ήταν ευεργετική μόνον για τους Εβραίους και για κανέναν άλλο. Οι Γερμανοί έτσι κι αλλιώς —ως λαός— δεν την είχαν και τόσο πολύ ανάγκη για την επιβίωσή τους. Οι "διαφορετικοί" Γερμανοί θα μπορούσαν να ζήσουν και "χώρια" στα δικά τους "διαφορετικά" κράτη. Αυτό όμως δεν βόλευε τους Εβραίους. Αυτούς τους βόλευε μια ενωμένη νέα Γερμανία, όπου "χωρούσαν" οι παλιοί μισητοί θρησκευτικοί εχθροί και άρα θα "χωρούσαν" και οι ίδιοι. Ανάμεσα στους "αλληλομισούμενους" συγκάτοικους θα "χωρούσαν" και οι μισητοί, παρασιτικοί και "σοσιαλιστές" Εβραίοι.

Γι' αυτόν τον λόγο δεν "χωρούσε" στην νέα Γερμανία ούτε καν ο φυσικός ιδρυτής της ...Ο προτεστάντης Πρώσος φανατικός αντισοσιαλιστής Μπίσμαρκ με τον αντικαθολικό του Kulturkampf....Δεν "χωρούσε" δηλαδή στην ενωμένη Γερμανία ούτε αυτός, ο οποίος ήταν θεωρητικά ο "πατέρας" της ...Δεν "χωρούσε" τίποτε από όλα εκείνα τα στοιχεία, τα οποία "θύμιζαν" στους Γερμανούς την προηγούμενη "καταγωγή" τους και τη θρησκεία τους. Στην νέα εβραϊκής "κατασκευής" Γερμανία όλα έπρεπε να είναι κοινά και ενιαία όπως τα ήθελε και τα "ονειρευόταν" ο πραγματικός "πατέρας" τής Γερμανίας, ο Χίτλερ. Όλα θα έπρεπε να είναι "κρύα", "ουδέτερα" και σχεδόν "αντιγερμανικά".

Με αυτόν τον τρόπο οι Εβραίοι κατόρθωναν και λειτουργούσαν μέσα στην ιδιόμορφη "πολυδογματική" Γερμανία ως ξεχωριστό "δόγμα" ανάμεσα στα άλλα δόγματα και όχι ως ξεχωριστή "θρησκεία" μέσα σε ένα αμιγώς χριστιανικό κράτος. Τους βόλευε τους Εβραίους να δημιουργηθεί μια μεγάλη και σχεδόν "άθεη" και ανεκτική Γερμανία, γιατί δεν ήθελαν οι ίδιοι να είναι η μειονότητα, είτε σε μια φανατικά προτεσταντική Πρωσία είτε σε μια φανατικά καθολική Βαυαρία. Η ένωση "εξουδετέρωνε" αυτές τις δύο "τάσεις" και αυτό βόλευε τους Εβραίους. Αυτή η Γερμανία έκανε τους κατά παραγγελία των Εβραίων πολέμους.

Γι' αυτόν ακριβώς τον στόχο αγωνίστηκε ο Χερτσλ ...Ο φανατικός σιωνιστής, που σε όλη του τη ζωή υπηρετούσε τα συμφέροντα των Εβραίων ...Ο σιωνιστής, που μαζί με τους ομοίους του συνετέλεσαν τα μέγιστα στην "κατασκευή" της ίδιας της έννοιας της "Γερμανίας". Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό; Μήπως είμαστε υπερβολικοί ή παράλογοι και μόνον που το ισχυριζόμαστε; Γιατί να αποδίδουμε αυτήν την "πρόθεση" στους Εβραίους και να μην είναι η Γερμανία η έκφραση ενός πανγερμανικού "οράματος"; Δεν είναι όλοι τους Γερμανοί αυτοί, οι οποίοι κατοικούν τη Γερμανία; Γιατί να μην θέλουν να ενωθούν μέσα σε ένα κράτος σαν αδέρφια; Ο Χίτλερ και οι Εβραίοι τούς έκαναν Γερμανούς; ...Όχι βέβαια ...Παράλογοι δεν είμαστε ...Γερμανοί είναι οι όλοι οι κάτοικοι της Γερμανίας...

...Όμως, αυτό, από μόνο του, δεν σημαίνει τίποτε. Η έννοια της "γερμανικότητας" είναι γενική και ομοεπίπεδη με την έννοια —για παράδειγμα— της "σλαβικότητας". Είναι όλοι τους Γερμανοί στη περιοχή, όπως πιο "δίπλα" από αυτούς είναι όλοι τους Σλάβοι. Τι σχέση έχει ο θρησκευτικά καθολικός και εθνικά Πολωνός με έναν θρησκευτικά ορθόδοξο και εθνικά Ρώσο; Οι Πολωνοί και οι Ρώσοι αλληλομισούνται μεταξύ τους, άσχετα αν είναι καί οι δύο τους σλαβικοί λαοί. Το ίδιο συμβαίνει και με τους γερμανικούς λαούς. Τι σχέση έχει ο Πρώσος με τον Βαυαρό, που είναι καί οι δύο Γερμανοί; Τι σχέση έχει η ιστορία του προτεστάντη Πρώσου με αυτήν του καθολικού Βαυαρού; Το γεγονός ότι φυλετικά είναι Γερμανοί, δεν σημαίνει τίποτε απολύτως ...Αυτό δεν το λέμε εμείς ...Αυτό το λένε" οι τόνοι αίματος, που έχουν χυθεί ανάμεσά τους.

Στην πραγματικότητα μεγαλύτερες διαφορές και μίση χωρίζουν τους Πρώσους με τους Βαυαρούς παρά τους Πολωνούς με τους Ρώσους. Λιγότερο έχουν αλληλοσφαγεί οι Σλάβοι μεταξύ τους από τους Γερμανούς. Όπως λοιπόν είναι γελοίο ένας Ρώσος πολιτικός να θεωρεί ότι, ως Σλάβος, νομιμοποιείται να εκφράζει και τον Πολωνό, επειδή καί οι δύο είναι Σλάβοι και μιλάνε εκδοχές τής ίδιας γλώσσας, άλλο τόσο γελοίο είναι ένας Βαυαρός να θεωρεί ότι, ως Γερμανός, εκφράζει και τον Πρώσο, επειδή επίσης τυπικά είναι όλοι "Γερμανοί" και μιλάνε "γερμανικά" ...Αυτό, δηλαδή, που βλέπουμε σήμερα να συμβαίνει στη γερμανική Βουλή.

Όμως, αυτό το οποίο δεν τόλμησε να κάνει ποτέ και κανένας εις βάρος των Πολωνών και των Ρώσων, το τόλμησαν και το κατάφεραν οι Εβραίοι εις βάρος των Πρώσων και των Βαυαρών ...Ενώ κανένας δεν τόλμησε να δημιουργήσει τη "Σλαβία", τόλμησαν οι Εβραίοι και δημιούργησαν τη "Γερμανία" ...Ενώ κανένας δεν τόλμησε να δοκιμάσει να υποτάξει τους καθολικούς Πολωνούς στον ορθόδοξο δικέφαλο αετό της Μόσχας, το κατάφεραν οι Εβραίοι με τους Γερμανούς. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για χαϊβάνια, που όμοιά τους δεν υπάρχουν ούτε στις απομακρυσμένες ζούγκλες ...Τα μεγαλύτερα της ευρωπαϊκής ιστορίας.

Μιλάμε για τραγικά πράγματα. Πώς είναι δυνατόν σύμβολο της "ενότητας" —και άρα και της "αδελφοσύνης" της Γερμανίας— να είναι ο προτεσταντικός "αετός" της Πρωσίας, όταν αυτός ο "αετός" ήταν το πιο μισητό σύμβολο για τους καθολικούς Βαυαρούς; ...Ο αιμοβόρος πρωσικός "αετός", ο οποίος "καπέλωσε" τον βαυαρικό "λέοντα". Γιατί εξαφανίστηκε από παντού ο βαυαρικός "λέοντας" και στη θέση του έμεινε μόνον το μπακλαβαδωτό "τραπεζομάντιλο" που χρησιμοποιεί η Βαυαρία ως σημαία της; Πόσο δηλαδή μπορεί να γελάει ο Εβραίος "κατασκευαστής" τής Γερμανίας, όταν βλέπει έναν Βαυαρό πολιτικό, όπως είναι ο Σόιμπλε, να υπερασπίζεται τη γερμανική πολιτική "κάτω" από τον αετό της Πρωσίας; ...Συμβαίνει όμως, γιατί η σύγχρονη Γερμανία —και άρα και η πολιτική της— δεν είναι η φυσική συνέχεια της γερμανικής ιστορίας.

Η σύγχρονη Γερμανία "διαγράφει" όλη την προηγούμενη γερμανική ιστορία των λαών της και διατηρεί μόνον το "όραμα" του Χίτλερ ...Του Χίτλερ αποκλειστικά ...Ούτε του Πρώσου Μπίσμαρκ ούτε του Πρώσου Κάιζερ ούτε του Πρώσου Χίντεμπουργκ. Ο Χίτλερ ήταν ο πρώτος Νεογερμανός, ο οποίος με χρήματα των Εβραίων μετέτρεψε το ασταθές πρωσικό "υβρίδιο" της Βαϊμάρης στο σύγχρονο γερμανικό κράτος. Ο Χίτλερ είναι ο μοναδικός "πατέρας" τού Σόιμπλε ...Ο πρώτος Βαυαρός, ο οποίος "υιοθέτησε" πλήρως τους εβραϊκούς σχεδιασμούς και τους μετέτρεψε σε πανγερμανικούς ...Ο πρώτος Βαυαρός, ο οποίος εξέφραζε —στα πλαίσια του "οράματος" του για τη δική του Γερμανία— ...και τον Πρώσο.

Στο "βήμα" της γερμανικής εξουσίας, που ο ίδιος ο Χίτλερ έφτιαξε, προκειμένου να εξυπηρετήσει το δικό του γερμανικό "όραμα", μιλάει ο Σόιμπλε. Στη "θέση" όπου καθόταν ο Χίτλερ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου, περιμένοντας γερμανικές διακρίσεις, "κάθεται" η Μέρκελ, όταν περιμένει διακρίσεις τής Νationalmannschaft ...Οι Γερμανοί εξουσιαστές κάθονται στο "βάθρο" που έφτιαξε ο Χίτλερ για τους επιγόνους του, προκειμένου να εξυπηρετήσουν μια "άθεη" Γερμανία, η οποία δεν υπήρχε πριν από αυτόν και την οποία ο ίδιος "έχτισε"

...Μια Γερμανία καθαρά δική του, εφόσον μετά τον πόλεμο των Ναζί η Γερμανία στην πραγματικότητα δεν "αποναζιστοποιήθηκε" ποτέ. Κανένας στην πραγματικότητα δεν τιμωρήθηκε για τα εγκλήματα της Γερμανίας στην Ευρώπη και κανένας δεν αντικαταστάθηκε από τη θέση που κατείχε. Οι ίδιοι Ναζί, οι οποίοι στελέχωναν τον κρατικό μηχανισμό της Γερμανίας του Χίτλερ, ήταν οι "δημοκράτες", που με τα "συγχωροχάρτια" των τοκογλύφων τον στελέχωναν και μετά τον πόλεμο. Τα Μερσεντές του εγκληματία Friedrich Flick οδηγούσαν προπολεμικά οι Ναζί και τα ίδια Μερσεντές οδηγούσαν και μεταπολεμικά οι ίδιοι άνθρωποι.

Γιατί λοιπόν μας φαίνεται σήμερα παράξενη η κατά κανόνα προκλητική και αντιευρωπαϊκή γερμανική συμπεριφορά; Γιατί μας φαίνεται παράξενη η αλαζονεία της και η "παντογνωσία" της; ...Αυτή είναι η φυσική συμπεριφορά της Γερμανίας, γιατί απλούστατα, ως Γερμανία, δεν έχει άλλη. Ο ναζισμός, δηλαδή, για τη σύγχρονη Γερμανία δεν είναι απλά το φυσικό της θεμέλιο, αλλά το μοναδικό της θεμέλιο ...Δεν έχει άλλο ...Ας ψάξει κάποιος όσο θέλει, για να βρει κάποιο άλλο. Κανένας Γερμανός, όποιας καταγωγής κι αν είναι, δεν μπορεί να προσδιορίσει την εθνική του ταυτότητα με κάτι άλλο, το οποίο υπήρξε πριν από τους παγκόσμιους πολέμους.

Ο σύγχρονος Γερμανός, για ν' αποδείξει την εθνική του ταυτότητα, μπορεί να επικαλεστεί μόνον τις γερμανικές "συγνώμες", τις Mercedes και βεβαίως ...τα κύπελλα της εθνικής ποδοσφαίρου ...Τίποτε άλλο ...Εντελώς τίποτε άλλο. Η ιστορία της Πρωσίας έχει πάει στα "αζήτητα" μαζί με τους Μάγιας και τους Ίνκας. Ολόκληρη Βαυαρία με μια τεράστια ιστορία, που φτάνει στην αρχαία Ρώμη, κατάντησε να έχει σαν μεγαλύτερη σύγχρονη "μορφή" της ένα αγράμματο σέντερ μπακ τής εθνικής Γερμανίας. "Σκότωσαν" τον Κάιζερ και στη θέση του έβαλαν έναν "Κάιζερ" με κοντά παντελονάκια, ο οποίος ακόμα προσπαθεί να μάθει ανάγνωση και γραφή ...Έναν γνήσιο Γερμανό, ο οποίος μπορεί να είναι αστοιχείωτος, αλλά έχει ύφος και τουπέ "ανώτερου", το οποίο θα ζήλευαν και οι ναζιστές

...Άλλος ένας εθελοντής Βαυαρός, που στο όνομα της "Γερμανίας" αγωνίστηκε για τον "αετό" της Πρωσίας, χωρίς να γνωρίζει ότι με αυτόν τον τρόπο ευθυγραμμίζεται με το "όραμα" του Χίτλερ Η βαυαρική καταγωγή του και η ταύτισή του ως αρχηγού με την Εθνική Γερμανίας ήταν η τύχη τού παρ' ολίγον ασφαλιστή Φραντς. Για να καταλάβει και ο αναγνώστης τον λόγο που οι Γερμανοί τον προσέχουν ως "κόρη" οφθαλμού, ενώ δεν υπήρξε ποτέ ο σούπερσταρ του γερμανικού ποδοσφαίρου ...Τραγικό και μόνον να το σκεφτεί κάποιος.

Στο ποδόσφαιρο "ξέπεσε" μια ολόκληρη Γερμανία, προκειμένου να βρει ένα κοινό σημείο αναφοράς για ολόκληρο τον γερμανικό λαό. Στα γήπεδα τρέχει και η ―κόρη προτεστάντη πάστορα― Μέρκελ, για να παραστήσει τη φανατική Γερμανίδα. Μπορεί να μην καταλαβαίνει τον λόγο που τρέχουν πάνω-κάτω τόσοι μαντραχαλάδες, αλλά καλό είναι να πανηγυρίζει με το "πόπολο" που ψηφίζει  ...Καλό είναι και για την ίδια να περιφέρεται στα αποδυτήρια των ανδρών ...Κατάντια.

Υπάρχουν όμως κι άλλα πράγματα, τα οποία προκαλούν ακόμα πιο πολύ γέλιο στους γνώστες της κατάστασης. Ακόμα και ο "εθνικός" ύμνος των Γερμανών, ο οποίος τους "συγκινεί" και τους αναγκάζει να "πιάσουν" τις καρδιές τους, είναι ο ύμνος του Χίτλερ. 1. Deutschland, Deutschland über alles, Über alles in der Welt, Wenn es stets zu Schutz und Trutze Brüderlich zusammenhält, Von der Maas bis an die Memel, Von der Etsch bis an den Belt ...Αφαίρεσαν τους πρώτους στίχους τής πρώτης στροφής, για να αποκρύψουν το "Deutschland über Αlles" και διατήρησαν το υπόλοιπο ...Αφαίρεσαν το γνωστό και τραγουδάνε το άγνωστο.

Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι οι Γερμανοί τραγουδάνε δυνατά αυτό, το οποίο αυθαίρετα όρισαν ως το πιο νόμιμο και από "μέσα" τους κυριαρχεί το χιτλερικό μέρος του, ως το πιο γνωστό ...Ούτε τον ύμνο του Χίτλερ δεν μπόρεσε ν' αλλάξει η "δημιουργική" και "ανταγωνιστική" Γερμανία ..."Το τραγούδι των Γερμανών", το οποίο γράφτηκε για Γερμανούς, οι οποίοι ήταν Πρώσοι και έγινε αυθαίρετα το "Τραγούδι της Γερμανίας", το οποίο τραγουδήθηκε για πρώτη φορά από όλους τους Γερμανούς όταν αυτοί ήταν Ναζί ...Γιατί να μην ξεκαρδιστεί κάποιος στο γέλιο;

Η Γερμανία, δηλαδή, είναι ένα κράτος, το οποίο υπάρχει μόνον εξαιτίας του σχεδιασμού ...Το κράτος της "συγνώμης". Όταν δεν ζητάει "συγνώμη", ζητάει δανεικά ...Πάντα κάτι ζητάει. Όσο κι αν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους, η έννοια της "Γερμανίας" είναι ίσως από τις χειρότερες "πλευρές" της γερμανικής ιστορίας ...Ίσως το χειρότερο των συστημάτων που ανέλαβαν να "εκφράσουν" τα γερμανικά φύλα, εφόσον ταυτίζεται μόνον με τις "μαύρες" σελίδες του γερμανικού λαού. Δεν υπάρχει το παραμικρό θετικό αποτέλεσμα για την Ευρώπη και τον κόσμο από τη βραχεία ιστορία της Γερμανίας.

Ταυτίζεται απόλυτα με τη "μαυρίλα", γιατί απλούστατα δεν υπήρχε πριν τους παγκοσμίους πολέμους, τους οποίους η ίδια προκάλεσε. Γερμανία, ως εθνικό κράτος, πριν τους παγκόσμιους πολέμους δεν υπήρχε. Αυτά, για τα οποία ζητάει συγνώμη από τους λαούς, είναι η μοναδική εθνική παράδοση της Γερμανίας ...Η κοινή παράδοση των πρώην Πρωσοβαυαρών, που μόλις ενώθηκαν, ακολούθησαν τις εντολές του Χίτλερ και έβαλαν τις στολές της γερμανικής Βερμαχτ, αιματοκυλώντας την Ευρώπη ...Τις στολές εκείνες, οι οποίες τους καθιστούσαν πλέον  Γερμανούς σφαγείς της Ευρώπης. Η μόνη πραγματική εθνική "παράδοση" της Γερμανίας είναι οι ΔΥΟ ΣΥΓΝΩΜΕΣ, που ήδη έχει δώσει στην Ευρώπη και μια νέα ΣΥΓΝΩΜΗ, που σύντομα θα κληθεί να δώσει.

Γι' αυτόν τον λόγο θεωρούμε ότι ο πραγματικός —και ίσως μόνος— "πατέρας" της Γερμανίας είναι ο Χίτλερ και μαζί μ' αυτόν και κάτι "τρωκτικά" τύπου Μαρξ, Έγκελς και Λούξεμπουργκ ...Απλά πράγματα, τα οποία κάποιοι δεν θέλουν ν' "ακούγονται". Αυτοί οι κάποιοι "παίζουν" με τη γερμανικότητα των Γερμανών, για να προκαλέσουν συναισθηματικές ταυτίσεις εθνικιστικού τύπου, ώστε να διατηρούν τη συνοχή μεταξύ των διαφορετικών γερμανικών φύλων.

Μιλούν για Γερμανία των Γερμανών με μοναδική "προίκα" την κοινή γερμανική γλώσσα και "φορτίο" προφανώς τις κοινές ...ενοχές. Προσπαθούν να πετύχουν ταύτιση όλων των Γερμανών και μιας τεχνητά ενιαίας Γερμανίας, για να διατηρούν το "μαγαζί" τους ...Μία ταύτιση, η οποία "γέννησε" μόνον κακά τόσο για τους ίδιους τους Γερμανούς όσο και για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ...Μία ταύτιση, η οποία είναι "εφεύρημα" των τελευταίων ιδιοκτητών της...

...Των ιδιοκτητών εκείνων, που ακόμα και σήμερα παραμένουν τέτοιοι. Αυτοί οι ιδιοκτήτες ίδρυσαν, εξόπλισαν και έστρεψαν την ενιαία Γερμανία εναντίον των υπόλοιπων Ευρωπαίων με γνώμονα το δικό τους προσωπικό συμφέρον και όχι το συμφέρον του γερμανικού λαού. Αυτή η "ιδιωτική" Γερμανία πολύ συγκεκριμένων Εβραίων τραπεζιτών, εκδοτών και βιομηχάνων, δεν έχει υπηρετήσει ποτέ τα ευρωπαϊκά συμφέροντα και βεβαίως ούτε τα γερμανικά ...Είναι η Γερμανία-"γκάγκστερ" ...Είναι η Γερμανία-"Λουτσιάνο", η οποία συμμετέχει στα "κόλπα" της "συμμορίας" της Νέας Υόρκης ...Είναι η Γερμανία αυτή, που εξαιτίας της ο γερμανικός λαός δάρθηκε, ταπεινώθηκε και εξευτελίστηκε για περισσότερο από έναν αιώνα ...Είναι η Γερμανία αυτή, που για το κέρδος έκανε κατά παραγγελία πολέμους ...εξ’ αρχής χαμένους.

Αυτήν την "ανάπηρη" Γερμανία οι Εβραίοι με τα χρήματά τους την έκαναν ό,τι ήθελαν. Δική τους ιδιοκτησία ήταν και όποτε ήθελαν την "φούσκωναν" και όποτε ήθελαν την "ξεφούσκωναν". Όμως, το καλύτερο γι' αυτούς ήταν ότι την είχαν μετατρέψει σε ένα "όπλο" τους. Όποτε ήθελαν την έστρεφαν εναντίον των γειτόνων της και όποτε ήθελαν την έβαζαν ξανά στην "τρύπα" της. Όποτε ήθελαν έβγαζαν το "όπλο" και πυροβολούσαν τους αντιπάλους τους και όποτε ήθελαν το έβαζαν στη "θήκη" του και ευγνωμονούνταν από τα θύματά τους.

...Τα κόλπα των συμμοριών της Νέας Υόρκης. Πάντα η Γερμανία θα ήταν ένας επιθετικός και διεκδικητικός "Λουτσιάνο" στην ευρωπαϊκή ‘γειτονιά‘ που διεκδικούσαν οι ίδιοι ...Ένας δικός τους φτωχός "Λουτσιάνο", που οι Εβραίοι θα τον όπλιζαν με δικά τους χρήματα, γιατί δεν είχε τα δικά του μέσα να το κάνει ...Ένα "αλάνι" του δρόμου, που θα του δάνειζαν για ν' αγοράσει όπλο. Γιατί; ...Θεωρητικά, γιατί φιλοδοξούσε από μόνος του να γίνει ο "νονός" της γειτονιάς ...Πρακτικά, γιατί ήταν υποχείριό τους, που τον έβγαζαν στη "‘γειτονιά" να "πυροβολήσει" τους άλλους "νονούς", ώστε να επικρατήσουν οι τραπεζίτες. "Αμολάνε" οι πονηροί Εβραίοι τραπεζίτες τον αφελή γερμανόφωνο "Λουτσιάνο" στους "δρόμους", απλά, για να κάνει ζημιά στους υπόλοιπους "νονούς" της ευρωπαϊκής "γειτονιάς".

...Αυτό είναι το κόλπο. Ακόμα και οι φιλοδοξίες του "Λουτσιάνο" είναι "δανεικές" από τα αφεντικά του. Όμως, κάθε φορά που αυτός ο "Λουτσιάνο" οπλιζόταν, έβαζε  τους υπόλοιπους "νονούς" σε έξοδα. Κάθε φορά, που έβγαινε στους "δρόμους", κατέστρεφε τα πάντα στο πέρασμά του. Οι χρηματοδότες του γνώριζαν πως, είτε χάσει είτε κερδίσει στη μάχη του, όλοι οι "κάπο" θα έρχονταν στα "ταμεία" τους ...Νέα όπλα, νέα αυτοκίνητα, νέες γυψοσανίδες για τα μαγαζιά που κάηκαν και νέα φορτία με ουίσκι. Πάντα οι Γερμανοί φαίνονταν σαν εγκληματίες και ποτέ οι Εβραίοι, οι οποίοι τους έβαζαν να εγκληματήσουν. Μάλιστα, για να μην φαίνονται οι σχέσεις τους, δημιούργησαν και την "τεχνητή" έχθρα των δήθεν διωγμών ...Ο "Λουτσιάνο", ο οποίος εκτός των άλλων κυνηγούσε δήθεν και τον προδότη Εβραίο "λογιστή" του ..."Ξεκάρφωμα" απλό, γιατί αυτός ο "λογιστής" ήταν και ο "λογιστής" των άλλων "μαφιόζων".

"Ποντάροντας" πάνω στις πραγματικές φιλοδοξίες πραγματικών και μεγάλων λαών, οι Εβραίοι μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Θα έβαζαν τους λαούς να σκοτώνονται μεταξύ τους και —κάθε φορά που θα γινόταν αυτό— θα έβγαιναν αυτοί με το "φαράσι" των δανείων να μαζεύουν τα "συντρίμμια". Οι ΗΠΑ και η Γερμανία τούς βόλευαν σε αυτόν τον σχεδιασμό και σε αυτά τα κράτη "πόνταραν". Η Γερμανία θα ήταν το εβραϊκό "σφυρί", που θα ξεκινούσε πρώτη το "γκρέμισμα" της Ευρώπης και οι ΗΠΑ θα ήταν το "φαράσι" τους, που θα "συμμάζευε" την Ευρώπη μέχρι να ξαναχτιστεί με εβραϊκά δάνεια, ώστε να ξαναποκτήσει ρόλο η Γερμανία. Οι ΗΠΑ και η Γερμανία παρέδωσαν τον απόλυτο έλεγχο των τραπεζικών τους συστημάτων στους Εβραίους και με αυτά τα δεδομένα ξεκίνησαν τον σχεδιασμό τους.

Η πιο δολοφονική φάμπρικα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Το εβραϊκό "εργοστάσιο" του θανάτου.

ΦΑΣΗ Α:

Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος.

Οι Αμερικανοί έρχονται στην Ευρώπη σαν δανειστές της.

Τα αμερικανικά δάνεια "δένουν" την Ευρώπη.

Όλα αυτά τα οποία λέμε —όσο ωραία ή έξυπνα κι αν ακούγονται—, για να έχουν την παραμικρή αξία, θα πρέπει να τα "αποτυπώσουμε" πάνω στα πραγματικά ιστορικά στοιχεία των πολέμων. Πρέπει να επιβεβαιωθούν με ιστορικές αποδείξεις οι εικασίες μας, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα παραμείνουν τέτοιες.

Αυτό, το οποίο δίνει ιδιαιτερότητα στη δική μας "έρευνα" και την κάνει ξεχωριστή είναι κάτι πολύ σημαντικό ...Εμείς δεν θα πάμε στα γνωστά στατιστικά των πολέμων ...Στα "στατιστικά" των "ηρώων" ή των "νικητών" ...Στα στατιστικά" των θυμάτων και των προδοτών. Όλα αυτά εμάς δεν μας ενδιαφέρουν. Αυτά ενδιαφέρουν τους ιστορικούς. Εμείς θα πάμε κατ’ ευθείαν στο "ταμείο" των πολέμων. Θα ψάξουμε να βρούμε πού και πότε έγινε μεγάλη κι ανεξήγητη "κίνηση" χρημάτων. Θα ψάξουμε να βρούμε σε ποιες περιπτώσεις μια χρηματοδότηση μπορεί να "κινήσει" κάποιες εξελίξεις. Από τις ανεξήγητες "κινήσεις" θα βρούμε χρηματοδότες και χρηματοδοτούμενους. Αν τα βρούμε αυτά, είναι εύκολο στη συνέχεια να καταλάβουμε ποιος έκανε τι και αν ταυτόχρονα χρηματοδοτήθηκε για να το κάνει ή το έκανε "τζάμπα". Πότε δηλαδή αυτός, ο οποίος χρηματοδοτούσε κατά "σύμπτωση" έναν μελλοντικό εγκληματία, απολάμβανε τεράστια κέρδη μετά τα εγκλήματά του. Τι ψάχνουμε δηλαδή; ...ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΤΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ...Εκεί είναι βέβαιον ότι θα βρούμε τους Εβραίους.

Θα ξεκινήσουμε κι εμείς, όπως όλοι οι αναλυτές, από τα βασικά. Αν κάποιος διαβάσει την επίσημη ιστορία της Ευρώπης, θα "μάθει" ότι ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος είχε μια πολύ βασική αιτία. Πέρα από τις αφορμές και τις προφάσεις, αυτό το οποίο ήταν η πραγματική αιτία, ήταν ο ανταγωνισμός μεταξύ της Γερμανίας και της Βρετανίας ...Ο βιομηχανικός ανταγωνισμός τους για την παγκόσμια αγορά. Εδώ προκύπτει το πρώτο περίεργο ερώτημα. Τι είδους ανταγωνισμός μπορούσε να είναι εκείνος; Η Βρετανία είχε στη διάθεσή της ένα μεγάλο μέρος του Πλανήτη και η Γερμανία ήταν ένα "περιφραγμένο" και χωρίς πολύ μεγάλες δυνατότητες "οικόπεδο" στο κέντρο της Ευρώπης.

Πώς μπορούσαν αυτές οι δυνάμεις με τις τεράστιες διαφορές δυναμικότητας να είναι ανταγωνίστριες; Η Γερμανία δεν διέθετε τίποτε και η Βρετανία διέθετε τα πάντα. Η Γερμανία διέθετε την πιο ισχυρή βιομηχανία και δεν "παρήγαγε" ούτε ένα μπετόνι με πετρέλαιο, για να κινήσει έστω έναν ιμάντα μέσα σ' αυτά τα εργοστάσια. Πώς εξηγείται αυτό το περίεργο; Η ιστορία δίνει την "απάντηση" σε αυτό το οικονομικό μυστήριο — την αφελή και όπως πάντα χρήσιμη απάντηση για τους νικητές. Ο ανταγωνισμός οφειλόταν στη "ραγδαία" βιομηχανική ανάπτυξη της Γερμανίας. Τι θα πει ραγδαία; Ραγδαία εξελίσσεται μια βροχόπτωση, μια χιονόπτωση, μια θύελλα, μια πυρκαγιά ή μια αρρώστια. Η βιομηχανία πώς μπορεί ν' αναπτυχθεί ραγδαία; Δεν είναι φυσικό φαινόμενο, για να εξελίσσεται με βάση τους νόμους του χάους ..."Έβρεξε" μυαλό κι εξυπνάδα στη Γερμανία και "προσπέρασε" τους Βρετανούς;

Κάτι έγινε δηλαδή και είχαμε "ραγδαία" ανάπτυξη της βιομηχανίας. Κάποια λογική εξήγηση υπάρχει γι' αυτό το "ανεξήγητο" για την ιστορία "φυσικό" φαινόμενο. Μπορεί κάποιος από τους αναγνώστες να απαντήσει σ' αυτό το μυστήριο; Πώς μπορεί ένα κράτος χωρίς κανένα συγκριτικό πλεονέκτημα ν' αποκτήσει ανταγωνιστικότητα απέναντι σε ένα άλλο κράτος, το οποίο διαθέτει όλα τα πλεονεκτήματα μαζί; Τι έγινε τότε και η Γερμανία "εξελίχθηκε" ραγδαία;

Η απάντηση, όσο κι αν μας φαίνεται περίεργο, είναι γνωστή σε όλους τους Έλληνες ...Έγινε στη Γερμανία ό,τι έγινε και στην Ολυμπιακή Αθήνα, όπου είχαμε "ραγδαία" ανάπτυξη του ελληνικού αθλητισμού ...Ό,τι έγινε και στο Ολυμπιακό Λονδίνο, όπου είχαμε "ραγδαία" ανάπτυξη του βρετανικού αθλητισμού ..."Έπεσε" χρήμα ...Όπου ρέει το χρήμα, έχουμε "ραγδαία" εξέλιξη ...Το χρήμα είναι "καταλύτης" ραγδαίων εξελίξεων ...Όπου "πέφτει" χρήμα, "σηκώνεται" η εξέλιξη. Λογικό είναι αυτό. Αν πέσει χρήμα σε έναν τομέα, αυτός ο τομέας "αντλεί" το καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό μιας χώρας. Αν πέσει χρήμα, δημιουργείται "στίβος" και εκεί σπεύδουν να τρέξουν οι πιο ικανοί, για να το "μαζέψουν".

Αν το χρήμα "πέσει" στον αθλητισμό, εκεί θα κατευθυνθεί το καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό σε μια χώρα. Αν το χρήμα πέσει στη βιομηχανία, οι βιομήχανοι θα "ζητήσουν" από την κοινωνία το καλύτερο δυναμικό της. Ο έξυπνος μαθητής δεν θα θέλει να γίνει πολιτικός ή στρατιωτικός ή αθλητής, αλλά επιστήμονας. Γιατί; Γιατί εκεί θα είναι οι μεγάλοι μισθοί. Γιατί εκεί θα δίνουν τεράστιες αμοιβές για νέες επινοήσεις. Με "φτηνό" χρήμα η Γερμανία μπορούσε να έχει "ραγδαία" βιομηχανική εξέλιξη.

Όμως, αυτή η απάντηση στο ερώτημά μας, αντί να ξεδιαλύνει την κατάσταση, την περιπλέκει. Προκαλεί νέα ερωτήματα. Ποιος της έδινε το χρήμα; Γιατί να της δώσει κάποιος τόσο πολύ χρήμα, όταν στα όρια ήταν δεδομένο ότι, λόγω των αδυναμιών της, θα έχανε τη μάχη του ανταγωνισμού; Γιατί κάποιος να "πετάξει" τα χρήματά του για κάτι, το οποίο φαίνεται εξ’ αρχής χαμένο; Στα συμφέροντα αυτού του "μυστηριώδους" και "αφελούς" χρηματοδότη της Γερμανίας αναζητούμε τα αίτια της "ραγδαίας" βιομηχανικής της εξέλιξης.

Αν, δηλαδή, τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο τον "πυροδότησε" η μέγιστη ανταγωνιστικότητα μιας Γερμανίας, η οποία δεν μπορούσε να στηρίξει τη βιομηχανία της, τότε τη "σκανδάλη" την πάτησε αυτός, ο οποίος την έκανε παρά φύση ανταγωνιστική ...Αυτός, ο οποίος τη χρηματοδότησε αφύσικα, για να παρακάμψει τις φυσικές της αδυναμίες ...Αυτός, ο οποίος τη χρηματοδότησε αναίτια, για ν' αποκτήσει αφύσικα μεγάλη βιομηχανία ...Αυτός, ο οποίος την "ντόπαρε" σε σημείο τέτοιο, που να μην της κάνουν τα "ρούχα" της και ν' αναζητεί νέα "ρούχα" από αυτά των άλλων ...Αυτός, ο οποίος δάνεισε στη Γερμανία παρ' όλο που εξ’ αρχής γνώριζε ότι δύσκολα θα κατάφερνε η Γερμανία να επιβληθεί στην παγκόσμια αγορά και άρα να του επιστρέψει τα "δανεικά".

Δεν χρειάζεται δηλαδή να γνωρίζεις κάποιες μυστικές πληροφορίες, για να προβλέψεις τα αποτελέσματα. Η Γερμανία, όσο κι αν ανταγωνιζόταν τη Βρετανία, θα έχανε την μάχη. Ο ανταγωνισμός θα οδηγούσε στην οικονομική κρίση και στην κρίση νικάει αυτός, ο οποίος έχει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές. Η Γερμανία δεν είχε τέτοιες πηγές και άρα ήταν μια βιομηχανική "πεταλούδα", η οποία θα "έλαμπε" για μία ημέρα ...Θα "έλαμπε" μέχρι να τελειώσουν τα φτηνά της "καύσιμα" και άρα τα χρήματα. Στους χρηματοδότες της Γερμανίας ―οι οποίοι φυσιολογικά θα έχαναν τα χρήματά τους από τη βέβαιη αδυναμία της να κατακτήσει τον στόχο της― αναζητούμε τον "παρασκηνιακό" παράγοντα, ο οποίος προκάλεσε τον Πόλεμο.

Άρα; Άρα, αναζητούμε τους Εβραίους τραπεζίτες, οι οποίοι με τα χρήματα του παγκόσμιου εβραϊκού κυκλώματος "ντόπαραν" το κουτσό "άλογο" του Ρήνου. Αυτούς, οι οποίοι, αφού πρώτα την "ένωσαν", στη συνέχεια τη χρηματοδότησαν αδρά, για ν' αποκτήσει την πανίσχυρη βιομηχανία της και να επιτεθεί στην Ευρώπη. Δεν χρηματοδότησαν ούτε την Πρωσία ούτε τη Βαυαρία. Χρηματοδότησαν ένα γερμανικό "μόρφωμα" δικό τους με τα χαρακτηριστικά εκείνα, τα οποία τους εξυπηρετούσαν. Ένωση διαφορετικών Γερμανιών, τεράστια δάνεια και γενική επίθεση στην Ευρώπη, θυμίζουν τίποτε στον αναγνώστη; ...Αν ναι, καλώς ...Αν όχι, δεν πειράζει, εφόσον έτσι κι αλλιώς θα επανέλθουμε σε αυτό το θέμα σε άλλο σημείο του κειμένου.

Πού καταλήγουμε λοιπόν; Σε ένα συμπέρασμα "αλλιώτικο" από αυτό στο οποίο κατέληξε η ιστορία ...Όχι διαφορετικό, αλλά αλλιώτικο. Η ιστορία μας "είπε" ότι το αίτιο του πολέμου ήταν η ραγδαία βιομηχανική εξέλιξη της Γερμανίας, ενώ εμείς καταλήξαμε σε κάτι άλλο, το οποίο μοιάζει, αλλά είναι "αλλιώτικο". Το αίτιο του πολέμου για εμάς ήταν Η ΑΦΥΣΙΚΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ...Η αφύσικη χρηματοδότηση, η οποία σε φυσιολογικές συνθήκες θα έλεγε κάποιος πως ήταν λάθος επένδυση, εφόσον με μαθηματική ακρίβεια οδηγούσε σε αδιέξοδο.

Δεν υπήρχε περίπτωση να ήταν βιώσιμη αυτή η τεχνητά και άρα πανάκριβη "καλπάζουσα" ανάπτυξη με μια Γερμανία "αποκλεισμένη" από παντού. Η Γερμανία έμοιαζε με ένα τραίνο φορτωμένο με καύσιμα, που έτρεχε υπερβολικά πάνω σε μια γραμμή, η οποία δεν οδηγούσε πουθενά ...πάνω σε μια "γραμμή", η οποία δεν θα έφερνε κέρδος σ' αυτούς που το "φόρτωσαν". Εφόσον αυτό το αδιέξοδο ήταν ορατό και στους τυφλούς, ευνόητο είναι ότι οι Εβραίοι το "έβλεπαν". Άρα, Άρα το επεδίωξαν. Θα έχαναν τα χρήματά τους σ' αυτήν την επένδυση, αλλά θα κέρδιζαν περισσότερα από τις συνέπειες της "σύγκρουσης" στο αδιέξοδο. Χρηματοδοτώντας τη βιομηχανική έξαρση της "ενωμένης" Γερμανίας, στην πραγματικότητα χρηματοδοτούσαν τον πόλεμο, ο οποίος θα την ακολουθούσε.

Αφού βρήκαμε ποιος "επένδυσε" και άρα ποιος δρομολόγησε αυτόν τον πόλεμο, θα αναζητήσουμε αυτόν, ο οποίος κέρδισε από την έκβασή του. Αν δηλαδή αυτός, ο οποίος "αφελώς" χρηματοδότησε έναν εγκληματία, ήταν κατά "σύμπτωση" εκείνος, ο οποίος κατά "τύχη" επωφελήθηκε από το έγκλημα, μπορούμε να μιλάμε για προμελετημένο έγκλημα. Ρωτάμε λοιπόν τον αναγνώστη. Ποιος κέρδισε από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο; Οι Ενωμένες Δυνάμεις της Ευρώπης, καλούμενες ως Αντάντ, το οποίο προήλθε από το γαλλικό Entente, που σημαίνει συμφωνία; Η Βρετανία, η οποία πρωτοστάτησε στη "νίκη" των "Ενωμένων"; Η Γαλλία, η οποία απελευθερώθηκε και έγινε συνέταιρος στον θρίαμβο; Αυτοί δεν ήταν οι νικητές, που μας μαθαίνουν στα σχολεία;

...Και όμως. Η στατιστική του χρήματος λεει άλλα. Από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο η Ευρώπη στο σύνολό της ήταν χαμένη ...Τόσο οι νικητές όσο και οι νικημένοι καταστράφηκαν οικονομικά. Ποιος ήταν ο νικητής τότε; Δεν μπορεί να μην υπάρχει νικητής σε μια τέτοια μεγάλη σύγκρουση. Μια τόσο μεγάλη σύγκρουση, θα είχε έναν πολύ κερδισμένο νικητή ...Αυτός, ο οποίος επωφελήθηκε από αυτήν τη γενική καταστροφή, ήταν οι ΗΠΑ και άρα οι Αμερικανοί. Γιατί; ...Γιατί αυτό αναφέρεται σαν "παράπλευρο" αποτέλεσμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου σε όλα τα βιβλία της ιστορίας ...Γιατί αυτό "λέει" το φλύαρο ΤΑΜΕΙΟ ...Εξαιτίας εκείνου του Πολέμου μπήκαν οι ΗΠΑ στον "χάρτη". Μέχρι τον πόλεμο εκείνο ολόκληρος ο Πλανήτης "χρωστούσε" στην Ευρώπη. Μετά τον πόλεμο ολόκληρη η Ευρώπη "χρωστούσε" στις ΗΠΑ ...Πόσο πιο αποκαλυπτικό να είναι το ΤΑΜΕΙΟ; ...Πόσο πιο απλά να περιγράψουμε εμείς τον νικητή;

Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που μιλάμε για "φάμπρικα"; ...Τον λόγο που μιλάμε για προμελετημένο έγκλημα; Αυτοί, οι οποίοι από "αφέλεια" επένδυσαν στη Γερμανία, ήταν οι ίδιοι, που εντελώς "τυχαία" κέρδισαν από την καταστροφή που αυτή προκάλεσε. Πραγματικοί νικητές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν οι τραπεζίτες των ΗΠΑ, οι οποίοι έβαλαν στο "χέρι" ολόκληρη την Ευρώπη. Πραγματικοί νικητές ήταν αυτοί, οι οποίοι θα δάνειζαν στους πάντες στην Ευρώπη να χτίσουν από την αρχή τα πάντα στην Ευρώπη. Ποιοι ήταν αυτοί οι τραπεζίτες; ...Οι Εβραίοι τραπεζίτες ...Το τοκογλυφικά τέρατα της Νέας Υόρκης ...Η συμμορία των Ρότσιλντ, των Ροκφέλερ, των Γκόλντμαν, των Σαγκς, του Σίφερ και των άλλων "τρωκτικών" ...Τα "παιδιά" του Χερτσλ.

Αυτών των σιωνιστών η παγκόσμια θέση ισχυροποιήθηκε εξαιτίας εκείνου του δήθεν πρώτου "παγκοσμίου" πολέμου. Μόνον αυτοί είχαν παγκόσμια κέρδη, εξαιτίας εκείνου του πολέμου ...Οι Ευρωπαίοι είχαν παγκόσμιες ζημιές. Για να μην έχουν κίνδυνο οι Εβραίοι να χάσουν τα χρήματα τους, έκαναν κι αυτό το οποίο είπαμε παραπάνω. Έκαναν αυτό, το οποίο κάνουν οι "μαφιόζοι". "Πυροβόλησαν" έναν από τους "πελάτες" τους, για να το δουν οι υπόλοιποι. Χρηματοδότησαν τον θάνατό του. Χρηματοδότησαν την "επανάσταση" των δικών τους παιδιών, προκειμένου να τον ανατρέψουν. Μεγαλοπελάτης τους ήταν ο Τσάρος της Ρωσίας. Τον "θυσίασαν" όμως χωρίς δεύτερη σκέψη, για να "διδάξουν" τους υπόλοιπους.

...Αναγκαστικά. Δεν μπορούσε διαφορετικά να χτιστεί ένας "κλειστός" εθνικιστικός κόσμος με τεράστια χρέη και κοινούς δανειστές, αν αυτός δεν "περιφραζόταν". "Φράχτης" καλύτερος από τον φόβο δεν υπάρχει. Ένα "θύμα" ήταν απαραίτητο, για να τον βαστά ενωμένο ...Απλά κόλπα του πεζοδρομίου. Μαθαίνει μια "κάστα" επαγγελματιών τι έπαθε κάποιος "συνάδερφός" τους, ο οποίος δεν υποτάχθηκε στους "μαφιόζους" και ευθυγραμμίζεται με τις απαιτήσεις τους. Με αυτόν τον τρόπο οι Εβραίοι έστειλαν τα "μηνύματά" τους προς όλους τους ενδιαφερομένους ...Επικίνδυνα μηνύματα.

Γι' αυτόν τον λόγο εκμεταλλεύτηκαν τον "χαμό" του πολέμου και μπόρεσαν και "ύψωσαν" το "δείγμα" της κομμουνιστικής απειλής, το οποίο θα τρόμαζε τα αστικά εθνικά κράτη της Ευρώπης ...Στην κυριολεξία "πυροβόλησαν" τη Ρωσία, για να στείλουν το "μήνυμά" τους. Τι έλεγε εκείνο το μήνυμα; Είτε οι "ενωμένοι" νικητές είτε οι "κεντρικοί" ηττημένοι, μην αμφισβητείτε τα απεχθή χρέη σας προς τους τραπεζίτες, γιατί οι κομμουνιστές παραμονεύουν ...Χρηματοδότηση περιμένουν και —ως γνωστόν— ...χρήματα υπάρχουν.

Οι Εβραίοι τα είχαν καταφέρει περίφημα. Είχαν "πυροβολήσει" τη Ρωσία και ταυτόχρονα είχαν οι ίδιοι τον έλεγχο τού "πτώματός" της για μελλοντική χρήση. Θα την άφηναν να "σέρνεται" μέσα στον χρόνο μέχρι να τους εξυπηρετήσει στην επόμενη φάση. Αλητάμπουρες Εβραίοι ήταν αυτοί, οι οποίοι ανέλαβαν να κάνουν όλα τα εγκλήματα εις βάρος του ρωσικού λαού και όλων των μειονοτήτων στη Ρωσία. Κανένα ηθικό πρόβλημα για τους Εβραίους. Βρώμικα "γκόιμ" ήταν όλα και δεν δικαιούνταν τίποτε παραπάνω σ' αυτόν τον κόσμο. Εφόσον ο θάνατός τους εξυπηρετούσε τους "εκλεκτούς" του Θεού, πρόβλημα δεν υπήρχε. Ολόκληρο Ιησού θυσίασαν για τα συμφέροντά τους, θα "μασούσαν" στους αγράμματους αγρότες τής Ρωσίας ή τους Πόντιους εμπόρους της Κριμαίας;

Το τέλος του πολέμου και ο πρώτος θρίαμβος των Αμερικανών.

...Το μεγάλο "κόλπο".

Με τη λήξη του πολέμου υπήρχαν κάποια δυνατά "μυαλά", τα οποία αμέσως αντιλήφθηκαν την κατάσταση και προσπάθησαν να τη σταματήσουν ...Ευρωπαίοι, οι οποίοι δεν είδαν με "καλό" μάτι αυτήν την αμερικανική πατερναλιστική εμφάνιση ...Ο Κλεμανσό ήταν ένας από αυτούς. Κατάλαβε ότι οι Αμερικανοί ήταν αυτοί, οι οποίοι κέρδιζαν από τα εγκλήματα της Γερμανίας. Εντόπισε όμως και τα πραγματικά αίτια της επιθετικής συμπεριφοράς της Γερμανίας. Γρήγορα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτή η βιομηχανική Γερμανία ήταν ένα "πυρακτωμένο" κάρβουνο, το οποίο έπρεπε να καταστραφεί άπαξ και όχι απλά να "σβηστεί" πρόσκαιρα, γιατί θα αποτελούσε μόνιμη απειλή όχι μόνον για τη Γαλλία, αλλά για την Ευρώπη ολόκληρη.

Ο Κλεμανσό κατάλαβε ότι το "ντοπάρισμα" της βιομηχανίας με φτηνό χρήμα επηρέαζε τη συμπεριφορά των κρατών και αυτό ήταν επικίνδυνο για μια εκβιομηχανισμένη Ευρώπη. Ήταν επικίνδυνο, γιατί επέτρεπε σε "εξωγενείς" παράγοντες να επηρεάζουν τη λειτουργία των μελών της. Επέτρεπε σε "εξωγενείς" παράγοντες να προκαλούν ενδοευρωπαϊκούς πολέμους κατά βούληση. Αμέσως κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, αν δεν κατέστρεφαν αυτό το γερμανικό "κάρβουνο" στο κέντρο μιας "εύφλεκτης" Ευρώπης, θα έβρισκαν σύντομα τον μπελά τους. Θα "έσβηναν" τη νέα "φωτιά" που θα προκαλούσε μέχρι να τρέξουν να την "ξανασβήσουν". Κατάλαβε, δηλαδή, ότι υπήρχε κίνδυνος η πρακτική τού Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου να γίνει επαναλαμβανόμενη "φάμπρικα" και να παρασύρει ολόκληρη την Ευρώπη στην καταστροφή.

Ο Κλεμανσό με λίγα λόγια υποπτεύτηκε το σχέδιο των Αμερικανών και των Εβραίων τοκογλύφων, οι οποίοι κρύβονταν από πίσω τους. Μπορεί να μην είχε στοιχεία να τεκμηριώσει τις υποψίες του, εφόσον τότε "στήνονταν" τα πάντα, αλλά είχε την πολιτική διαίσθηση να καταλάβει πού γινόταν το σφάλμα και πώς από αυτό το σφάλμα, αν δεν το προλάβαιναν θα οδηγούσε σύντομα σε μια νέα ευρωπαϊκή τραγωδία. Ενστικτωδώς κατάλαβε τα σχέδια αυτών, οι οποίοι ήθελαν πάση θυσία να διατηρήσουν μόνιμα τη Γερμανία σε μια βιομηχανική "ετοιμότητα", ώστε την κατάλληλη στιγμή να την "ντοπάρουν" και να εκμεταλλεύονται την απέλπιδη και εκ των προτέρων χαμένη μάχη της για επικράτηση.

Αυτόν τον κίνδυνο εντόπισε ο έξυπνος Κλεμανσό. Τον κίνδυνο πως, αν δεν ελεγχθεί η βιομηχανική ανάπτυξη ενός κράτους με ιδιομορφίες —όπως ήταν η Γερμανία—, η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Ευρώπης θα "καπελωνόταν" από τους τοκογλύφους ...Τους τοκογλύφους, οι οποίοι ήδη είχαν βάλει στο "χέρι" την Ευρώπη στο σύνολό της. Ήταν προφανές γι' αυτόν ότι, όποιος μπορούσε να χρηματοδοτεί τη Γερμανία, μπορούσε να βάζει την Ευρώπη σε περιπέτειες. Ακόμα και για τοκογλυφική "πλάκα" μπορούσε να προκαλεί ενδοευρωπαϊκές συγκρούσεις. Αποτέλεσμα της αντίληψης του Κλεμανσό ήταν η πρότασή του για το γερμανικό ζήτημα ...Η τελική πρόταση της Γαλλίας για την τελική λύση στο γερμανικό "ζήτημα".

Ο Κλεμανσό ζήτησε να "λυθεί" το πρόβλημα με τη λογική των προηγούμενων πολέμων και όχι να "εκσυγχρονιστεί" αυτή η λογική, όπως βόλευε τους τραπεζίτες και την οποία περιγράψαμε στην αρχή του κειμένου. Για τη Γαλλία θα ήταν αρκετή η "αποζημίωση" με τη λογική των πολέμων της φεουδαρχίας ..."Αποζημίωση" σε είδος. Παρ' όλο που δικαιούνταν το μεγαλύτερο μέρος των χρηματικών αποζημιώσεων, θα αρκούνταν με την απόκτηση της Αλσατίας ή της Λωρραίνης ...Χρήματα δεν ήθελε, όχι γιατί δεν τα είχε ανάγκη η Γαλλία, αλλά γιατί δεν ήθελε να ευθυγραμμιστεί με τους σχεδιασμούς των τοκογλύφων. Παρ' όλο που η Γαλλία ήταν υπερχρεωμένη στους Αμερικανούς, δεν τα ήθελε. Γιατί; Γιατί οι απαιτήσεις της Γαλλίας, όπως και των υπολοίπων σε χρήματα —και άρα σε αποζημιώσεις— από τους Γερμανούς, θα την "παγίδευαν" στα σχέδια των τοκογλύφων.

Αυτό ήθελε να αποφύγει ο Κλεμανσό. Δεν ήθελε χρήματα, γιατί απλούστατα αυτή η απαίτηση μπορούσε να γίνει "παγίδα". Ο Κλεμανσό δεν ήθελε καν να έχει η Γερμανία τη δυνατότητα να πληρώνει αποζημιώσεις και να ξεπληρώνει χρέη και άρα να παράγει "πλούτο" ...Δεν την ήθελε βιομηχανική δύναμη ...Δεν ήθελε να έχει η Γερμανία ούτε ένα εργοστάσιο. Την ήθελε κτηνοτροφική και γεωργική δύναμη, για να μην απασχολήσει ποτέ ξανά την ευρωπαϊκή ιστορία με τα "ένστικτά" της ...Ήθελε την κοιλάδα του Ρουρ έναν κοινό βοσκότοπο και όχι βιομηχανική ζώνη ...Ήθελε να εξουδετερώσει άπαξ τον κίνδυνο της Γερμανία και αυτό γινόταν μόνον με τον παντελή αποκλεισμό της από τη βιομηχανική ανάπτυξη.

Ο Κλεμανσό ήθελε να διώξει τον γερμανόφωνο "Λουτσιάνο" από τη "γειτονιά" του ιμπεριαλισμού. Ήθελε να τον "αφοπλίσει" μόνιμα και να τον στείλει πίσω στο "χωριό" του και στα χωράφια. Δεν τον ήθελε "οπλισμένο" να μαζεύει χρήματα για τις αποζημιώσεις των θυμάτων του. Δεν τον ήθελε καν στη "γειτονιά", εφόσον δεν πείθονταν από τις συγνώμες και τις υποσχέσεις του για αποζημιώσεις. Δεν τον ήθελε καν "οπλισμένο". "Αφοπλισμός" για τον Κλεμανσό σήμαινε πλήρης αποβιομηχάνιση της Γερμανίας και όχι υποκριτική αποστρατιωτικοποίησή της, που μπορούσε ανά πάσα στιγμή ν' ανατραπεί. "Αφοπλισμός" ενός κράτους σημαίνει να μην έχει την δυνατότητα να μπαίνει στην παγκόσμια αγορά και να την διεκδικεί με αξιώσεις ...Σημαίνει να μην έχει την τεχνογνωσία και την υποδομή να αυτοεξοπλίζεται ...Απόλυτη αποβιομηχάνιση ήταν τότε η λύση για το γερμανικό ζήτημα.

Ποιοι επέμεναν όμως να ξεπληρώσουν οι Γερμανοί τις αποζημιώσεις; ...Οι Αμερικανοί. Γιατί; ...Γιατί αυτό τους βόλευε ...Γιατί αυτό βόλευε τους Εβραίους, οι οποίοι βρίσκονταν πίσω τους ...Γιατί η Γερμανία ήταν όλο το μυστικό τής "φάμπρικάς" τους να κατακτήσουν κάποτε ολόκληρη την Ευρώπη. Αν αποβιομηχανιζόταν η Γερμανία, οι Αμερικανοί θα έφευγαν από την Ευρώπη πριν καν φτάσουν. Αν οι Ευρωπαίοι αφόπλιζαν τον "Λουτσιάνο", θα έπρεπε οι Αμερικανοί να εγκαταλείψουν τον στόχο να γίνουν παγκόσμιοι "κάπο" με τις "πλάτες" του. Σε μια τέτοια περίπτωση ακόμα και τα δάνεια τους θα κινδύνευαν με ένα "κούρεμα", το οποίο θα τους έστελνε πάλι πίσω στις βαμβακοφυτείες της Αλαμπάμα.

Αποτελούσε λοιπόν βασικό τους στρατηγικό μέλημα να διατηρήσουν τη Γερμανία στη βιομηχανική "σφαίρα". Έπρεπε αυτό να το επιτύχουν, εφόσον θα ήθελαν να την ξαναχρησιμοποιήσουν εναντίον της Ευρώπης και αυτό δεν γινόταν αν οι Γάλλοι του Κλεμανσό την έβαζαν να βόσκει αγελάδες στις όχθες του Ρήνου. Η βιομηχανία ήταν αυτή η οποία μετέτρεπε τη Γερμανία σε έναν "χρήσιμο", απελπισμένο και οπλισμένο "δανειολήπτη" και όχι η κτηνοτροφία ...Βόμβες ρίχνεις στον κόσμο για να τον καταστρέψεις και όχι σβουνιές από αγελάδες ...Οι καταστροφές κάνουν πλούσιους τους τοκογλύφους και όχι οι λεκέδες. Ο Ουίλσον —υπό τις εντολές των τοκογλύφων— ήταν αυτός, ο οποίος θα εμπόδιζε πάση θυσία την αποβιομηχάνιση της Γερμανίας.

Η αποβιομηχάνιση της Γερμανίας ήταν εύκολη υπόθεση τότε. Η βιομηχανία τότε δεν είχε τη "βρόμικη" εικόνα και τη μικρή "βαρύτητα" που έχει σήμερα. Η βιομηχανία τότε ήταν το απόλυτο "απόκτημα" για έναν λαό και ένα κράτος. Ήταν στρατηγικό "όπλο" για τους ισχυρούς της εποχής, όπως είναι σήμερα τα πυρηνικά όπλα. Όπως μιλάμε σήμερα για έλεγχο των πυρηνικών όπλων, έτσι μιλούσαν τότε για έλεγχο της βιομηχανίας. Όπως μιλάμε σήμερα για ελεγχόμενη διασπορά της πυρηνικής τεχνολογίας, έτσι μιλούσαν τότε για ελεγχόμενη διασπορά της βιομηχανικής τεχνολογίας. Τότε υπήρχαν λαοί, οι οποίοι ήταν επιθυμητοί στο κλαμπ της βιομηχανίας και λαοί, οι οποίοι ήταν παντελώς ανεπιθύμητοι.

Η Γερμανία τότε μπορούσε να "τιμωρηθεί" και να κηρυχθεί ανεπιθύμητη για την παραμονή της στο βιομηχανικό κλαμπ. Όπως σήμερα κηρύσσεται ανεπιθύμητο το Ιράν στο κλειστό "κλαμπ" αυτών, που διαθέτουν πυρηνική τεχνολογία, έτσι μπορούσε να συμβεί και τότε με τη Γερμανία σε σχέση με τη βιομηχανία. Η Γερμανία δεν θα ήταν ούτε η πρώτη ούτε η μόνη ευρωπαϊκή δύναμη, που μετά από απόφαση των ισχυρών δεν θα διέθετε βιομηχανική υποδομή. Όπως σήμερα θα τιμωρούνταν ένα κράτος, αν έκανε κακή χρήση των πυρηνικών του όπλων, έτσι τότε θα τιμωρούνταν και η Γερμανία με το ίδιο σκεπτικό ...Κακή χρήση του βιομηχανικού "όπλου".

Δεν ήταν σπάνιο εκείνη την εποχή να μην έχει κάποιος βιομηχανία. Δεν θα ήταν παράξενο και να τη χάσει, αν είχε. Η γερμανική κοινωνία, εξαιτίας των απωλειών του πολέμου, είχε "αποψιλωθεί" πληθυσμιακά σε τόσο μεγάλο βαθμό, που η κοινωνία της θα "χωρούσε" στη γεωργοκτηνοτροφία χωρίς κανένα πρόβλημα. Επιπλέον, οι Γερμανοί δεν θα αντιδρούσαν, γιατί, μετά το πρωτοφανές μακελειό που προκάλεσαν, ήταν τόσο τρομοκρατημένοι από την οργή των Ευρωπαίων, που, ακόμα κι αν τους παρεχόταν μια στοιχειώδης ελευθερία, θα την εκτιμούσαν δεόντως. Τότε δεν υπήρχαν οι "μοντέρνες" εκδοχές των πολέμων, που οδηγούν σε χρέη και υποκριτικές αποζημιώσεις και οι Γερμανοί φοβούνταν πραγματικές υποδουλώσεις σε Γάλλους, Ρώσους ή Πολωνούς, τους οποίους μισούσαν απίστευτα.

Όμως, ο Κλεμανσό ήταν μόνος και οι Αμερικανοί —ως δανειστές όλων των υπολοίπων— πανίσχυροι. Είτε με την ισχύ είτε με την πονηριά, έβαλαν όλους τους υπολοίπους στη λογική τους. Θα έπαιρναν όλοι αποζημιώσεις από μια ελεγχόμενη Γερμανία. Οι ίδιοι θα ήταν οι "εγγυητές" ότι η Γερμανία θα ήταν "ήσυχη". Θα "δούλευε", για να τους αποζημιώσει όλους. Της έβαλαν ένα απίστευτο ποσό ως "υποχρέωση" να καταβάλει στα θύματά της και αυτό ήταν το "τυράκι", το οποίο παρέσυρε τους πάντες στη λογική τους. Θα την έβαζαν να πληρώσει 269 εκατομμύρια χρυσά μάρκα ...περίπου £6.6 δισεκατομμύρια ή $32 δισεκατομμύρια ...Ποσά ασύλληπτα για την εποχή. Υποτίθεται για εκείνον τον πόλεμο θα "πλήρωνε" μέχρι το κοντινό σε εμάς 1984 ...Οι σκληρά "τιμωρημένοι" Γερμανοί θα "δούλευαν" υποτίθεται για όλους τους Ευρωπαίους.

Οι Αμερικανοί είχαν πετύχει τους στόχους τους ...Όλους τους στόχους τους. Ως δανειστές έβαλαν στο "χέρι" ολόκληρη την Ευρώπη και διατήρησαν τη Γερμανία στο "κλαμπ" των βιομηχανικών δυνάμεων, για να επαναλάβουν σε κάποια στιγμή το ίδιο "κόλπο" και να βάλουν το "χέρι" τους ακόμα πιο βαθιά. Η νικημένη Γερμανία χρηματοδοτήθηκε πιο πολύ και από τους νικητές και συμμάχους, για να ανασυγκροτηθεί. Με ποια δικαιολογία; ...Να ξαναχτίσει τη βιομηχανία της, για να "ξεπληρώσει" τα χρέη της. Να χτίσει με τα χρήματά τους τα καλύτερα και άρα ανταγωνιστικότερα εργοστάσια, για να παράγει τα μεγαλύτερα κέρδη με τις εξαγωγές και να αποζημιωθούν "γρηγορότερα" τα θύματά της ...Όλοι στην "ουρά", για να αποζημιωθούν ...Η απόλυτη απάτη. Έριξαν "στάχτη" στα μάτια των Ευρωπαίων και άρχισαν να "χτίζουν" τα δεδομένα για την επόμενη φάση τού σχεδίου τους.

Ο αναγνώστης αρχίζει κι αντιλαμβάνεται την "απάτη". Οι τοκογλύφοι για "ξεκάρφωμα" δημιούργησαν τον "μύθο" της άξιας Γερμανίας, η οποία "αναγεννιέται" μέσα από τις "στάχτες" της. Ο "μύθος" της δημιουργικής Γερμανίας, η οποία δήθεν αναπτύσσεται με "καταιγιστικούς" ρυθμούς, είναι προϊόν πληρωμένης προπαγάνδας. Ο "μύθος" της εργατικής Γερμανίας, η οποία είναι ασυναγώνιστη εξαιτίας της μεθοδικότητάς της, είναι επιλογή των τοκογλύφων να διαδίδεται, για να μην αποκαλύπτονται οι ίδιοι και οι σχεδιασμοί τους.

Όλα αυτά είναι ψέματα ...Κολοσσιαία ψέματα. Εδώ και έναν αιώνα τα πάντα στη Γερμανία γίνονται ερήμην των Γερμανών. Οι Γερμανοί είναι ένα ανιστόρητο και αποπροσανατολισμένο "έρμα", το οποίο το σέρνουν οι τοκογλύφοι κατά βούληση ...Ένας λαός, ο οποίος έχει φάει τόσο δυνατές "σφαλιάρες", που αδυνατεί να καταλάβει όχι μόνον το περιβάλλον του, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό ...Ένας λαός, ο οποίος κατοικεί σε ένα κράτος "ξένο" και "αφιλόξενο" προς τον ίδιο και το οποίο δεν το ελέγχει ...Ένα κράτος, που, όταν θέλουν οι τοκογλύφοι, το "φουσκώνουν" με ανάπτυξη και όποτε θέλουν το στρέφουν εναντίον των υπολοίπων.

Φάση Β.

Από τον Κάιζερ στον Χίτλερ.

Οι Αμερικανοί, από απλοί δανειστές της Ευρώπης ...συνιδιοκτήτες της.

Από τη στιγμή που οι Αμερικανοί, ως χρηματοδότες της Ευρώπης, την "έσερναν" στις πολιτικές τους, ήταν θέμα χρόνου να κάνουν το επόμενο βήμα ...Ήταν θέμα χρόνου να επιχειρήσουν να βάλουν πλέον πραγματικό "πόδι" στην ίδια την Ευρώπη ...Να επιχειρήσουν να γίνουν από δανειστές τής Ευρώπης συνιδιοκτήτες τής Ευρώπης ...Να επιχειρήσουν πραγματική κατοχή της, μεταφέροντας ακόμα και στρατεύματα στη γηραιά ήπειρο. Έτσι ύπουλα "κατακτούν" πάντα οι τοκογλύφοι και αυτοί ήταν που διαμόρφωναν την πολιτική των ΗΠΑ. Πρώτα σου δανείζουν φτηνά, για να σε "γλυκάνουν" και κατόπιν σου δανείζουν ακόμα περισσότερα με χειρότερους όρους, για να βάλουν "υποθήκη" το σπίτι σου. Μετά σου "κουβαλιούνται" μέσα σ' αυτό με το "άλλοθι" του δανειστή, ο οποίος απλά θέλει να "εξασφαλίσει" το "δίκιο" του.

Αυτό το "κουβάλημα" στην Ευρώπη ήταν ο στόχος των Αμερικανών. Έπρεπε να δημιουργήσουν συνθήκες, οι οποίες θα τους επέτρεπαν ν' αποκτήσουν τον πραγματικό έλεγχο της Ευρώπης, έχοντας στρατιωτική παρουσία κατακτητή στα εδάφη της. Οι Αμερικανοί, όπως ήταν φυσικό, αφού με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών εξασφάλισαν τα δεδομένα που τους βόλευαν, την γύρισαν την "πλάκα". Από τη στιγμή που οι Ευρωπαίοι πιάστηκαν στον "ύπνο" και τους άφησαν μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο να παρεμβαίνουν στα ευρωπαϊκά ζητήματα, ήταν θέμα χρόνου οι Αμερικανοί ν' αρχίσουν τις "δολιοφθορές". Για όσο διάστημα η Γερμανία έχτιζε τα νέα εργοστάσιά της με αμερικανικά χρήματα ―εβραϊκής προέλευσης― και είχε ανάγκη την ευρωπαϊκή ανοχή, παρίστανε τη "μετανοήσασα" αμαρτωλή ...Δεν σήκωνε καν τα "μάτια" της ...Την είχε "γλιτώσει" φτηνά και αυτό το γνώριζε ...Δεν προκαλούσε την τύχη της με προκλήσεις.

Οι Αμερικανοί, ως "προστάτες" και "επιτηρητές" της, την έβαλαν να πληρώνει κάποιες δόσεις των αποζημιώσεών της, για να μην υπάρχει γκρίνια και καχυποψία από τους Ευρωπαίους ...Μια καχυποψία πολύ επικίνδυνη για τα σχέδιά τους, γιατί στο μεταξύ βοηθούσαν τη Γερμανία για ένα νέο "στημένο" βιομηχανικό "θαύμα" ...Ένα βιομηχανικό "θαύμα", το οποίο θα τους επέτρεπε να το εκτρέψουν κατά βούληση σε μια νέα πολεμική απειλή για την Ευρώπη. Κάτι το οποίο έκαναν λίγα χρόνια αργότερα. Εκμεταλλευόμενοι την παγκόσμια οικονομική κρίση και το κραχ του 1929, της επέτρεψαν να κάνει στάση πληρωμών. Στην πραγματικότητα της "χάρισαν" τις αποζημιώσεις ακριβώς τη στιγμή που είχε μια βιομηχανία, η οποία "διψούσε" για νέα δάνεια και νέες αγορές.

Ενώ δηλαδή ήταν αυτοί, οι οποίοι στις Βερσαλλίες επέμεναν —υποτίθεται— να παραμείνει η Γερμανία βιομηχανική, για να ξεπληρώσει τα χρέη της, μετά άλλαξαν την πολιτική τους. Στην πραγματικότητα της χάρισαν τα χρέη, αναγκάζοντας και τους υπόλοιπους να κάνουν τα ίδια. Της τα χάρισαν όμως αφού είχαν εξασφαλίσει —εξαιτίας της— τα δάνεια των υπολοίπων Ευρωπαίων. Χάρισαν δηλαδή τα χρέη σε εκείνον, που εξαιτίας του οποίου βυθίστηκαν στα χρέη όλοι οι υπόλοιποι. Χάρισαν τα χρέη του ηττημένου και καθήλωσαν στα χρέη τους παλιούς νικητές. Γιατί το έκαναν αυτό; ...Για να ξαναρχίσει η "φάμπρικα" ...Για να δώσουν νέα δάνεια στη Γερμανία ...Για να ξαναρχίσει το "ντοπάρισμα" της βιομηχανικής Γερμανίας, προκειμένου να πάμε στη φάση Β’ ...Στη φάση εκείνη, η οποία θα τους έφερνε πλέον και στρατιωτικά στην Ευρώπη ως "συνιδιοκτήτες" της και όχι ως απλούς δανειστές της. Δημιούργησαν εκ νέου ένα βιομηχανικό τέρας, το οποίο "διψούσε" για χρήμα και θα μπορούσε και πάλι ν' απειλήσει την Ευρώπη.

Τι τους χρειαζόταν πλέον; ...Ένας νέος Κάιζερ ...Ένας νέος Φύρερ ...Ένας εξουσιαστής, ο οποίος θα έβλεπε τα χρήματά τους σαν "λύση" για τη "δίψα" της Γερμανίας ...Ένας ηγέτης, ο οποίος θα εκμεταλλευόταν την ανταγωνιστικότητα της "ντοπαρισμένης" Γερμανίας και θα την έστρεφε και πάλι εναντίον των γειτόνων της ...Των γειτόνων, που την "ταπείνωσαν" ...Των γειτόνων, που την "χώρισαν" από τα μέλη της. Τι είπαμε σε άλλο σημείο; ...Ένωση, δάνεια ...επίθεση. Ξανά ο ίδιος τυφλοσούρτης ...Νέα Ένωση, νέα δάνεια και ...νέα επίθεση. Οι Γερμανοί και πάλι αναζητούσαν την "ένωση" με τα αδέρφια τους. Η βιομηχανία τους και πάλι μυστηριωδώς ασυναγώνιστη. Πάλι "έβρεξε" μυαλό στη Γερμανία. Τα δάνεια των Ροκφέλερ, των Ρότσιλντ και των Μπους ήταν και πάλι έτοιμα να παραδοθούν στον παραλήπτη ...Στον Φύρερ.

Τότε έψαξαν στα "σκουπίδια" και βρήκαν τον κατάλληλο ...Τον Αδόλφο Χίτλερ ...Το "καμάρι" των μπυραριών ...Τον τενεκέ του Ρήνου ...Το αποτέλεσμα μακροχρόνιων αιμομιξιών και κτηνοβασιών ...Αυτόν, τον οποίο θα προόριζαν σαν "πατέρα" τής μόνιμα δικής τους Γερμανίας ...Αυτόν, που για "ξεκάρφωμα" θα καταδίωκε τους Εβραίους ...Αυτόν, ο οποίος θα τους "θυματοποιούσε" σε βαθμό "ιερότητας" ...Αυτόν, ο οποίος θα τους μετέτρεπε σε "ιερές αγελάδες" του χριστιανισμού ...Αυτόν, ο οποίος θα τους ανέβαζε στην "κορυφή" του κόσμου, απαλλαγμένους από κάθε "αμαρτία" ...Απαλλαγμένους από κάθε έλεγχο και αμφισβήτηση ...Το απόλυτο "στήσιμο". Οι Εβραίοι ήταν ακόμα μία φορά έτοιμοι να πυροδοτήσουν έναν νέο Παγκόσμιο Πόλεμο ...Να χρηματοδοτήσουν μια ακόμα ανθρωποσφαγή μεγαλύτερη από την προηγούμενη ...Χάρη στον δικό τους άνθρωπο ...Τον υστερικό υποδεκανέα Χίτλερ.

Με χρήματα των Εβραίων τοκογλύφων των ΗΠΑ άρχισαν να δουλεύουν τα ναζιστικά εργοστάσια με στόχο τον πόλεμο. Με τα χρήματα των Εβραίων τοκογλύφων γίνονταν όλες οι γερμανικές φιέστες. Οι Γερμανοί ήταν απλά οι "κουβαλητές" των λαβάρων ...Οι απλά "υπερήφανοι" άνευ λόγου και σκοπού. Εφόσον δεν ήταν πλέον ούτε Πρώσοι ούτε Βαυαροί, για να έχουν "πυξίδα" στις ζωές τους, δεν αντιδρούσαν στις ασχήμιες ενός Αυστριακού. Εφόσον δεν ήταν πλέον ούτε προτεστάντες ούτε καθολικοί, παρακολουθούσαν τις παγανιστικές "πατέντες" των αγράμματων κοτοπουλάδων. Ήταν τα "ζωντανά" της νέας και άνευ περιεχομένου Γερμανίας ...Οι "πρωτοπόροι" μιας "πρωτοπορίας", την οποία δεν αντιλαμβάνονταν. Ως εκ τούτου, απλά παρακολουθούσαν ...Παρακολουθούσαν άλλους να ενεργούν για λογαριασμό τους, γιατί απλούστατα είχαν κρίση ταυτότητας ...Παρακολουθούσαν αυτούς, οι οποίοι τους υπόσχονταν μεροκάματα, λιγότερη φορολογία και βεβαίως εθνική υπερηφάνεια μέσα από την επιτυχία.

Αντιδρούσαν όπως αντιδρούν οι σημερινοί Γερμανοί, οι οποίοι κάνουν "παράδοση" ή εθνικό τους "δόγμα" ό,τι τους πουν οι σημερινοί εκφραστές τής "σούπερ" γερμανικής ανταγωνιστικότητας. Τότε διάβαζαν την "Der Stürmer", ενώ τώρα διαβάζουν την "Bild". Αυτοί θα προετοιμάζονταν για άλλη μια φορά να "σώσουν" την Ευρώπη από τους "κατώτερους" ...Οι "εργατικοί", οι οποίοι θα "έσωζαν" και πάλι την Ευρώπη από τους "τεμπέληδες" ...Οι "ασυναγώνιστοι", οι οποίοι θα "έσωζαν" την Ευρώπη από τους "αδύναμους". Αυτά μάθαιναν από τις εφημερίδες τους και αυτά πίστευαν. Μπορεί να μην ήξεραν ποιος τα χρηματοδοτεί, αλλά τα πίστευαν ...Και οι στολές τους άρεσαν. Μπορεί να μην ήξεραν ποιος τις χρηματοδοτούσε, αλλά ο Hugo Boss αναμφίβολα είχε καλό γούστο.

Ο πόλεμος ξεκίνησε και "έπνιξε" την Ευρώπη στο αίμα. Ο υποδεκανέας, που παρίστανε τον στρατηγό-αυτοκράτορα, εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου στρατιωτική επίθεση σε όλη την Ευρώπη. Τα χρήματα των τοκογλύφων είχαν γίνει βόμβες και σφαίρες, που "πλήγωναν" τη γηραιά ήπειρο σε όλα της τα μήκη και τα πλάτη ...Οι τοκογλύφοι ήταν ευτυχείς. Κάθε βόμβα που έπεφτε θα δημιουργούσε μια νέα ανάγκη για δάνειο. Αυτοί υποδείκνυαν στον "Λουτσιάνο" πού να "χτυπάει" ...Αυτό τους ενδιέφερε μόνον ...Να πιάνουν "τόπο" τα χρήματά τους ...Να γκρεμίζουν υποδομές οι βόμβες ...Να γκρεμίζουν οι Ναζί τα πάντα στο πέρασμά τους, είτε στο "πήγαινε" —όταν νικούσαν— είτε στο "έλα" —όταν έχαναν—. Πίεζαν τους Ναζί να μην αφήνουν τίποτε όρθιο, ειδικά στην υποχώρησή τους.

Μέσα σε λίγα χρόνια η Ευρώπη είχε γίνει ένα τεράστιο "οικόπεδο" ...Ένα "οικόπεδο" με άπειρα χαλάσματα και οι Ευρωπαίοι έτοιμοι να ζητήσουν νέα δάνεια, δίνοντας ακόμα μεγαλύτερες αντιπαροχές στους "δανειστές" τους ...Οι τοκογλύφοι ήταν πανευτυχείς. Οι υλικές ζημιές, οι οποίες θα έπρεπε να επανορθωθούν, ήταν ακόμα μεγαλύτερες από εκείνες του προηγούμενου πολέμου. Η Ευρώπη, που άφηναν οι Γερμανοί στο πέρασμά τους, ήταν ένα εφιαλτικό και απάνθρωπο περιβάλλον ...Ένα περιβάλλον, το οποίο δεν μπορούσε να "φιλοξενήσει" ανθρώπους και ως εκ τούτου έπρεπε να επανορθωθεί σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Όταν αρχίζουμε και μιλάμε για "χρόνο", αρχίζουμε και μιλάμε για "χρήμα" ...Αρχίζουμε και μιλάμε για τοκογλύφους.

Η ολοκλήρωση της καταστροφής ήταν θέμα χρόνου να οδηγήσει στη Διάσκεψη της Γιάλτας. Η Γερμανία είχε κάνει τη δουλειά της και θα επέστρεφε στη "φωλιά" της. Από εκεί κι έπειτα τα αφεντικά της είχαν τον λόγο. Αυτήν τη φορά οι Αμερικανοί θα έπαιρναν μέρος στον σχεδιασμό τής μεταπολεμικής Ευρώπης ως επικυρίαρχοι. Δεν θα ήταν περίπου "φιλοξενούμενοι" παρατηρητές —ως δανειστές—, όπως ήταν στη Συνθήκη των Βερσαλλιών ...Θα ήταν αυτοί, οι οποίοι θα αποφάσιζαν μόνοι τους για την Ευρώπη. Σαν "εγγυητές" τής ασφάλειας της Ευρώπης από τη Γερμανία, ήταν "υποχρεωμένοι" πλέον να "εγκατασταθούν" στρατιωτικά σ' αυτήν, για να μην επαναληφθεί το ίδιο φαινόμενο ...Είχαν εξασφαλίσει το άλλοθί τους να διατηρήσουν στρατεύματα στην Ευρώπη.

Οι Εβραίοι τοκογλύφοι, οι οποίοι τους πατρόναραν από το παρασκήνιο, ήταν έτοιμοι να τους παράσχουν ό,τι μέσον διέθεταν, προκειμένου ο σχεδιασμός να τους βάλει μέσα στην Ευρώπη. Τότε έσυραν το "πτώμα" της Σοβιετικής Ένωσης στο Κέντρο της Ευρώπης, για να το χρησιμοποιήσουν σαν "φόβητρο" ...Έφεραν τον "πεθαμένο" τού προηγούμενου πολέμου να τρομάξει τους ζωντανούς. Οι Αμερικανοί βρήκαν τον κατάλληλο "εχθρό", ο οποίος τους έδινε νομιμότητα στην παραμονή τους στην Ευρώπη ...Έναν τεράστιο και μοχθηρό εχθρό, τον οποίο δεν μπορούσαν οι Ευρωπαίοι να αντιμετωπίσουν μόνοι τους και ως εκ τούτου τους χρειάζονταν στην Ευρώπη για την ασφάλειά τους. Ο "πεθαμένος" του προηγούμενου πολέμου έγινε ο "ζωντανός" εχθρός της μεταπολεμικής εποχής.

Όμως, επειδή έχουμε να κάνουμε με κακοποιούς, οι οποίοι πάντα εκφοβίζουν προληπτικά τα θύματά τους, θα έπρεπε να διευθετήσουν τα "θεματάκια" τους. Ως γνήσιοι κακοποιοί έπρεπε να κάνουν επίδειξη της "οπλοφορίας" τους. Έπρεπε να μπορούν να αποδείξουν σε κάποιους ανήσυχους και απείθαρχους Ευρωπαίους ότι μπορούν να τους τιμωρήσουν άμεσα και αποτελεσματικά ...ακόμα κι αν ανάμεσά τους παρεμβάλλεται ένας ολόκληρος ωκεανός. Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο "πυροβόλησαν" τη Ρωσία, για να δείξουν στους εχθρούς τους ότι έχουν το κομμουνιστικό "όπλο", το οποίο μπορεί να "σκοτώσει" το οποιοδήποτε κράτος δεν πληρώνει τα δάνειά του. Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο θα έκαναν κάτι ανάλογο.

...Κακοποιοί ήταν ...και έτσι λειτουργούν οι κακοποιοί. Τι έκαναν; ..."Πυροβόλησαν" την Ιαπωνία, για να αποδείξουν ότι μπορούν εξ’ αποστάσεως να σκοτώσουν το οποιοδήποτε κράτος αμφισβητεί τη στρατιωτική τους παρουσία στους χώρους όπου τους ενδιαφέρουν. Όπως δεν "έσωσε" ο ωκεανός την Ιαπωνία, έτσι δεν θα "έσωζε" και την Ευρώπη, αν αυτή δεν υποτασσόταν στη θέλησή τους. Την ατομική βόμβα στην Ιαπωνία την έριξαν, για να την δουν όσοι τους αμφισβητούσαν ...Όσοι νόμιζαν ότι ένας ωκεανός μπορεί να τους προστατεύσει από τα νέα "αφεντικά" ...Προπαγανδιστικό "χτύπημα" ήταν η ρίψη της και όχι στρατηγική ανάγκη σε έναν πόλεμο ο οποίος τελείωνε.

Η ρίψη της ήταν ένα βρόμικο "χτύπημα", το οποίο τρόμαξε τον κόσμο ...Ένα ύπουλο και στρατηγικά αναίτιο χτύπημα στις "καθυστερήσεις", αν σκεφτεί κάποιος ότι η ρίψη της έγινε στις 6 Αυγούστου του 1945 ...τη στιγμή που ο Πόλεμος τελείωσε τυπικά στις 2 Σεπτεμβρίου του 1945 ...Ένα αλήτικο χτύπημα, που το καθιστά το πιο θανατηφόρο χτύπημα κοινών κακοποιών της ιστορίας. Χιλιάδες άμαχοι Ιάπωνες πέθαναν, επειδή αυτό βόλευε την εκφοβιστική πολιτική κοινών τοκογλύφων. Το κόλπο όμως έπιασε. Με εκείνο το χτύπημα όλοι "έμαθαν" αυτό, το οποίο έπρεπε να γνωρίζουν. Ήταν ένα χτύπημα, το οποίο καθιστούσε τους κακοποιούς της Νέας Υόρκης ως τον μόνο εκείνη τη στιγμή "οπλισμένο" μαφιόζο.

Ταυτόχρονα "τακτοποίησαν" και τη Γερμανία. Έπρεπε να την τακτοποιήσουν, γιατί θα ζητούσαν τη "φιλοξενία" της και οι κακοποιοί σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ιδιαίτερα γενναιόδωροι. Πάντα, όταν φιλοξενεί κάποιος έναν κακοποιό, δέχεται δώρα μεγάλα και πολύτιμα. Πάντα στην "υπόθαλψη" εγκληματία η δικαιοσύνη αναζητά τα κέρδη του οικοδεσπότη. Αυτό έκαναν οι Αμερικανοί με τους Γερμανούς ...Τους αντάμειψαν βασιλικά. Δεν τιμώρησαν σχεδόν κανέναν από τους Γερμανούς εγκληματίες, που αιματοκύλισαν την Ευρώπη. Ο κρατικός μηχανισμός της Γερμανίας συνέχισε τη λειτουργία του με τα ίδια στελέχη ...Το ίδιο και η βιομηχανία της. Όλες οι εταιρείες τού Χίτλερ όχι απλά παρέμεναν "ζωντανές", αλλά θα χρηματοδοτούνταν, για να ισχυροποιηθούν ακόμα πιο πολύ.

Οι Γερμανοί ήταν ευγνώμονες στα γενναιόδωρα "αφεντικά" τους. Η πραγματική αμερικανική κατοχή ―έστω και στο γερμανικό μέρος― της Ευρώπης είχε ξεκινήσει. Το όνειρο των Αμερικανών να "πατήσουν" την Ευρώπη είχε πραγματοποιηθεί σε έναν βαθμό. Το όνειρο των Εβραίων τοκογλύφων να κλέβουν υπεράνω ανταγωνισμού και κριτικής όλα τα χριστιανικά έθνη είχε γίνει πραγματικότητα. Είχαν καταφέρει να γίνουν οι "ιερές αγελάδες" του χριστιανισμού και να μην τους αμφισβητεί κανένας. Και μόνο να τους κοιτούσες "στραβά", θα αποτελούσε πλέον ποινικό αδίκημα. "Καπέλωσαν" το σύνολο των αστικών τάξεων σε ολόκληρη τη χριστιανική επικράτεια και άρα ο σχεδιασμός του Χερτσλ —έστω και στο πρώτο μέρος του, που αφορούσε την ασφάλειά τους— είχε ολοκληρωθεί.

Οι υπάλληλοί των τοκογλύφων συμφώνησαν στη Γιάλτα ό,τι ακριβώς τους βόλευε. Οι Αμερικανοί με τα όπλα τους πλέον θα τους προστάτευαν από τους εχθρούς τους και οι Γερμανοί θα γίνονταν πραγματικά σκλάβοι τους. Οι Εβραίοι τραπεζίτες ήταν οι πραγματικοί συνιδιοκτήτες της Ευρώπης ...Οι πραγματικοί ιδιοκτήτες της Γερμανίας. Το τρομερό είναι ότι οι κατακτημένοι Γερμανοί όχι μόνον δεν αντιδρούσαν σε αυτές τις μεθοδεύσεις, αλλά τους έβλεπαν όλους αυτούς σαν σωτήρες. Γιατί; Γιατί και πάλι φοβούνταν την οργή της Ευρώπης, η οποία θα μπορούσε να ξεσπάσει πάνω τους.

Επιπλέον οι Γερμανοί γνώριζαν ότι με τους Αμερικανούς στην Ευρώπη και πάλι θα είχαν την ευκαιρία τους για ένα νέο "θαύμα" ...Ένα "θαύμα" ακόμα ευκολότερο, εφόσον οι Αμερικανοί δεν θα είχαν ανάγκη να δώσουν λογαριασμό σε κανέναν. Οι Αμερικανοί δεν είχαν πλέον ανάγκη από "άλλοθι" ή από "παιχνίδι", για να την βοηθήσουν ξανά στην ανάπτυξή της. Δικό τους ήταν πλέον το "μαχαίρι" και δικό τους και το "καρπούζι" ...Ξανά ο ίδιος "τυφλοσούρτης" ...Και πάλι δήθεν δικαστήρια για αποζημιώσεις ...Και πάλι επιδικάζονταν μυθικές αποζημιώσεις, τις οποίες όμως τα θύματα δεν θα τις "βλέπανε" ποτέ.

 Οι λαοί και πάλι δεν αντέδρασαν, γιατί και πάλι περίμεναν ...Περίμεναν ν' αρχίσει η Γερμανία να παράγει, για να πάρουν κι αυτοί το "κατιτίς" τους. Οι Αμερικανοί χωρίς καμία αμφισβήτηση θα έστηναν και πάλι με τα εβραϊκά χρήματα τη βιομηχανία της Γερμανίας. Οι Γερμανοί όχι μόνον δεν θα τιμωρούνταν για το απίστευτο μακελειό, που για άλλη μια φορά προκάλεσαν στην Ευρώπη, αλλά θα ήταν και οι πρώτοι Ευρωπαίοι βιομήχανοι και εργαζόμενοι, που θα επέστρεφαν στα εργοστάσιά τους ...Στα υπερσύγχρονα εργοστάσιά τους. Όλοι οι "κολλητοί" του Χίτλερ επιβίωσαν και στη μεταπολεμική εποχή ...Όλοι οι βιομήχανοι, οι οποίοι επί ναζισμού χρησιμοποιούσαν τζάμπα τους σκλάβους των στρατοπέδων συγκεντρώσεως ...Δεν κατηγορήθηκαν καν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Τους κυρίαρχους Αμερικανούς και τους "ιερούς" Εβραίους τοκογλύφους εξυπηρετούσαν ως Ναζί και δεν είχαν λόγο να φοβούνται για το μέλλον τους, εφόσον τα "αφεντικά" τους ήταν οι "κατήγοροι" των ναζιστών. Με τέτοιους "κατήγορους" ήταν σίγουρη η "επιτυχία" τους και στην επόμενη φάση του σχεδίου. Δεν είχαν πλέον την ανάγκη ούτε καν ν' αναζητούν δικαιολογίες και ν' αλλάζουν τα ονόματά τους ...Η ίδια Mercedes, η ίδια Siemens, η ίδια Thyssen, οι οποίες "πρωταγωνίστησαν" επί ναζισμού, ήταν οι πρωταγωνιστές και της μεταπολεμικής περιόδου.

Στο μεταξύ όλα τα κράτη της Ευρώπης παρέδωσαν το μεγαλύτερο μέρος τής κυριαρχίας τους στους Αμερικανούς. Κανένας δεν μπορούσε να διαμαρτυρηθεί για την "ανάσταση" των ναζιστικών "βρικολάκων", γιατί δεν τους το επέτρεπαν οι Αμερικανοί ...Οι μεγάλοι προστάτες των ζωντανών από τον "πεθαμένο" του Βόλγα. Κράτη, όπως η Ελλάδα, με επιδικασμένα τα ποσά των πολεμικών αποζημιώσεων από καταμετρημένες ζημιές, δεν τολμούσαν να ζητήσουν αυτά που τους ανήκαν. Τα πάντα είχαν γίνει "φέουδο" των Αμερικανών. Δίπλα σε κάθε Βουλή "ελεύθερου" κράτους υπήρχε μια Αμερικανική Πρεσβεία που την έλεγχε. Δίπλα σε κάθε Πρωθυπουργό "ελεύθερου" κράτους υπήρχε ένας Πρέσβης, ο οποίος του υποδείκνυε τι να κάνει. Τα πάντα ελέγχονταν σε απίστευτο βαθμό.

Οι Αμερικανοί ήταν ευτυχείς με τη συμμορία της Νέας Υόρκης. Ήταν ευτυχείς που είχαν βρει τόσο έξυπνους και ικανούς "συνεταίρους" και χρηματοδότες. Απολάμβαναν την ευρωπαϊκή τους "επιτυχία" και πουλούσαν "τρέλα" με τα χαβανέζικα πουκάμισά τους. Εκδικούνταν τους Ευρωπαίους για την αποικιοκρατική περίοδο της Νέας Γης. Αδιαφορούσαν για το ανθρώπινο κόστος, το οποίο πληρώθηκε γι' αυτήν την "επιτυχία". Όμως, το "κοντέρ" ήταν ψυχρό και έγραφε συνέχεια θύματα. Οι μπίζνες στων τοκογλύφων ήθελαν τεράστιες ποσότητες αίμα και αυτό "έρεε" άφθονο.

Τα θύματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου ανήλθαν σε 9 εκατομμύρια στρατευμένους και σε άλλους τόσους αμάχους, ξεπερνώντας συνολικά τα 18,5 εκατομμύρια ψυχών. Τα θύματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που ήταν πραγματικά παγκόσμιος, ανήλθαν σε 23 εκατομμύρια στρατευμένους και 57 εκατομμύρια αμάχους. Μιλάμε για μια ανείπωτη τραγωδία. Μέσα σε λιγότερο από είκοσι χρόνια οι Εβραίοι τοκογλύφοι είχαν χρηματοδοτήσει μια διπλή ανθρωποσφαγή 32 εκατομμυρίων στρατευμένων και 66 εκατομμυρίων αμάχων. 100 εκατομμύρια ανθρώπων θυσιάστηκαν, για να δημιουργηθούν οι "Αγορές", οι οποίες στη συνέχεια θα λεηλατούσαν όλο τον κόσμο. Μιλάμε για απίστευτα νούμερα σε ένα έγκλημα το οποίο ακόμα δεν έχει αποκαλυφθεί και το οποίο όχι απλά δεν έχει τελειώσει, αλλά αποτελεί τη "βάση" για το επόμενό του επεισόδιο.

...Τόσο "κόστισε" στο ανθρώπινο είδος η προσπάθεια των Αμερικανών να μπουν στην Ευρώπη ως "συνιδιοκτήτες" και ν' αποκτήσουν τον έλεγχο του Δυτικού Μπλοκ ...Τόσο "κόστισε" στους Εβραίους τοκογλύφους να δεσμεύσουν ολόκληρο τον κόσμο στα δάνειά τους και να "σκηνοθετήσουν" τη θυματοποίησή τους, η οποία θα τους εξασφάλιζε το απυρόβλητο. Γι' αυτόν τον λόγο βιάζονταν —μέχρι την τελευταία στιγμή του Χίτλερ— να μαζεύουν Εβραίους στα στρατόπεδα, παρ' όλο που ήταν θέμα ωρών η ήττα των Ναζί. Γι' αυτόν τον λόγο βιάζονταν οι Εβραίοι να "κατοχυρώσουν" τον απίστευτο αριθμό των 6.000.000 νεκρών Εβραίων στο Ολοκαύτωμα ...Όλοι μαζί οι Εβραίοι δεν ήταν τόσοι.

Μόνον αν γνωρίζει κάποιος τις ανάγκες του σχεδιασμού τους, μπορεί να εξηγήσει τα πολλά παράξενα και ανεξήγητα που τους αφορούν. Παράξενο και ανεξήγητο είναι ότι λίγες στιγμές πριν την πτώση του ναζισμού οι ναζιστές "συγκέντρωναν" Εβραίους στα στρατόπεδα. Κρατούμενοι, οι οποίοι θα "απελευθερώνονταν" τις επόμενες ώρες. Κρατούμενους, που ίσα-ίσα προλάβαιναν να τους βάλουν τον αριθμό του κρατουμένου στον βραχίονα. Γιατί το έκαναν αυτό οι Ναζί; ...Ήταν βλάκες; ...Δεν γνώριζαν ότι με αυτήν την πράξη θα κατατάσσονταν στην κατηγορία των εγκληματιών πολέμου; ...Γνώριζαν ...Άρα τα πράγματα δεν ήταν όπως φαίνονταν.

Αυτές τις εντολές είχαν πάρει από τους τοκογλύφους και μαζί μ' αυτές είχαν πάρει και τις εγγυήσεις ότι δεν θα είχαν συνέπειες. Αυτό το έκαναν, για να εξυπηρετήσουν τους Εβραίους. Οι ίδιοι οι Εβραίοι —σαν τον Ραβίνο της Θεσσαλονίκης Κορέτζ—, "έσπρωχναν" μέχρι την τελευταία στιγμή "θύματα" για τα στρατόπεδα. Βιάζονταν οι Εβραίοι να δείξουν μεγάλα νούμερα κρατουμένων και να μπουν πρώτοι στη λίστα των θυμάτων, γιατί, αν δεν το κατάφερναν, πολύ γρήγορα θα έμπαιναν πρώτοι στη λίστα των εγκληματιών ...Ούτε ψύλλος στον κόρφο τους, αν καταλάβαιναν οι Ευρωπαίοι ποιος ήταν ο ρόλος τους στο μεγαλύτερο έγκλημα της ιστορίας.

Φάση Γ.

Η τελική "λύση" για την Ευρώπη.

Από τον Χίτλερ στην Μέρκελ.

Προμελετημένο έγκλημα είναι η σημερινή ευρωπαϊκή κρίση χρέους. Χρέος, το οποίο θα οδηγήσει στον τελικό στόχο των Αμερικανών και των τοκογλύφων και ο οποίος είναι η γενική εκποίηση της Ευρώπης.

Από τη στιγμή που οι Αμερικανοί —υπό την καθοδήγηση και τη χρηματοδότηση των Εβραίων— μπόρεσαν και πραγματοποίησαν τη μεγαλύτερη ανθρωποσφαγή στην ιστορία της ανθρωπότητας —χωρίς καμία αντίδραση από την πλευρά των θυμάτων τους— ήταν εύκολο να τολμήσουν το επόμενο βήμα ...Ένα βήμα πολύ πιο εύκολο, εφόσον δεν προϋπέθετε τόσο πολύ αίμα. Το δύσκολο το είχαν κάνει και δεν τους είχε πάρει "χαμπάρι" κανένας. Αυτό, το οποίο απέμενε, ήταν το εύκολο. Να μπουν πλέον στην Ευρώπη με την ισχύ του δανειστή και του πάτρωνα και να την αφαιρέσουν από την κυριότητα των λαών της. Αυτός ήταν ο τελικός τους στόχος ...Να μετατρέψουν την Ευρώπη σε μια ακόμα "πολιτεία" των ΗΠΑ ...Μια υπερπόντια "αποικία" τους ...Απόλυτα ιδιόκτητη και χωρίς καμία αντίδραση. Αυτός ήταν ο τελικός τους στόχος ...Η απόλυτη ιδιωτικοποίηση της Ευρώπης ...Οι τοκογλύφοι ιδιοκτήτες της Ευρώπης.

Πώς θα το κατάφερναν αυτό; ...Με τον ίδιο πάντα τρόπο ...Μέθοδο που "δουλεύει" δεν έχεις λόγο να την πειράζεις. Με τη Γερμανία κατάφεραν τα δύσκολα, όπου απαιτούνταν τόνοι αίματος, θα είχαν δυσκολία στα "εύκολα"; Θα είχαν δυσκολία τώρα στην τελευταία φάση του σχεδιασμού, που ήταν το αναίμακτο μέρος του ιμπεριαλισμού; Τη Γερμανία τη χρησιμοποίησαν όταν έπρεπε να τη βάλουν να θυσιάσει στα πεδία των μαχών τα εκατομμύρια των παιδιών της, θα είχαν πρόβλημα τώρα στην "εικονική" επίθεση των τοκογλύφων; Η Γερμανία δεν τους αντιστάθηκε όταν θυσίαζε 5.000.000 στρατιώτες στον προηγούμενο πόλεμο, θα τους αντιστεκόταν τώρα, που θα έπαιζε τον τζάμπα ρόλο ως "κοινή γνώμη"; ...Σαν "πρότυπο" εργαζομένων, που "θυμώνουν" με τους τεμπέληδες; ...Σαν "εξοργισμένοι" νοικοκύρηδες; ...Τζάμπα ήταν όλα αυτά.

Όπως αντιλαμβανόμαστε, η φάση Γ' ξεκίνησε και πάλι από τον ίδιο αδύναμο κρίκο της Ευρώπης ...Από το χαϊβάνι που γνώριζαν. Η Γερμανία θα ήταν και πάλι το χαϊβάνι, που θα ξεκινούσε τον "πόλεμο". Οι Γερμανοί, οι οποίοι κανονικά θα έπρεπε σήμερα να βόσκουν αγελάδες —γιατί με τη βιομηχανία "μπερδεύονται" λίγο—, έκαναν και πάλι αυτό το οποίο δεν έπρεπε εις βάρος της Ευρώπης και των λαών της. Αυτοί, οι οποίοι παρέμειναν εκβιομηχανισμένοι, εξαιτίας της ανοχής των Ευρωπαίων, επιχείρησαν να "αποβιομηχανίσουν" όλους τους υπόλοιπους ...Να αποβιομηχανίσουν την Ευρώπη, για να κρατήσουν για τους εαυτούς τους την απόλυτη κυριαρχία στη βιομηχανία και να δώσουν στους τοκογλύφους την απόλυτη ισχύ.

Οι Γερμανοί, οι οποίοι ποτέ δεν πλήρωσαν τα χρέη τους στους λαούς τής Ευρώπης, συμμετείχαν σε έναν σχεδιασμό, ο οποίος οδήγησε στη σημερινή υπερχρέωση όλων των ευρωπαϊκών λαών ...Η Γερμανία είναι η αποκλειστικά υπεύθυνη για τη σημερινή πανευρωπαϊκή δυστυχία, η οποία προέκυψε από την κρίση χρέους. Αυτή την προκάλεσε κατ’ εντολή των τοκογλύφων τής Νέας Υόρκης. Πώς έγινε αυτό; ...Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, που περιγράψαμε μέχρι τώρα ...Ένωση, δάνεια και ...πόλεμος ...Με τον τρόπο με τον οποίο έγινε τόσο ο Πρώτος όσο και ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ...Με τα δάνεια των φασιστικών της ηγεσιών ...Με τα αμερικανικά δάνεια, με τα οποία οι ηγέτες της γνώριζαν τις συνέπειες που θα "φόρτωναν" στην Ευρώπη. Με τον υπερδανεισμό της η Γερμανία μετατρεπόταν —εις γνώση της— σε ένα "αιμοσταγές" θηρίο, το οποίο διψούσε για έσοδα.

Αυτή η μετατροπή της σε θηρίο ήταν το όλο μυστικό του σχεδιασμού, που οδήγησε σήμερα την Ευρώπη στο έλεος των "Αγορών". Των εβραϊκών "Αγορών" συγκεκριμένα. Σε αυτόν τον προδοτικό σχεδιασμό συνεργάστηκε ο Κολ με τους Εβραίους τοκογλύφους. Όλοι αυτοί αναζητούσαν έναν λόγο να "φορτώσουν" και πάλι τη Γερμανία με χρέη, ώστε να τη μετατρέψουν εκ νέου σε μια "Δημοκρατία της Βαϊμάρης", η οποία διψάει για "ζωτικό χώρο" και άρα για το "αίμα" του περιγύρού της. Πού αποσκοπούσαν, δίνοντάς της τεράστια "δάνεια"; ...Στα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά τα οποία δρομολογούσαν για όλους τους υπόλοιπους ...Τους υπόλοιπους, που, όπως είπαμε, θα τους έβαζαν στον δανεισμό και στη σπατάλη.

Με νέα δάνεια θα έδιναν το "άλλοθι" στη Γερμανία ν' ακολουθήσει την ακριβώς αντίθετη συμπεριφορά από όλους τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Όταν οι άλλοι θα απλώνονταν, αυτοί θα μαζεύονταν. Όταν οι άλλοι θα μαζεύονταν, αυτοί θα απλώνονταν. Όμως, οι ακριβώς αντίθετες συμπεριφορές φέρνουν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Όταν οι ευρωπαϊκοί λαοί έχαναν την ανταγωνιστικότητά τους —εξαιτίας της σπατάλης—, η Γερμανία γινόταν ανταγωνιστικότερη — εξαιτίας της οικονομίας. Όταν οι ευρωπαϊκοί λαοί έκλειναν εργοστάσια —εξαιτίας της έλλειψης ανταγωνιστικότητας— η Γερμανία άνοιγε νέα.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι έγινε; Με τα νέα δάνεια οι τοκογλύφοι θα προσπαθούσαν να της δώσουν "άλλοθι", για ν' αλλάξει "χαρακτήρα" σε σχέση με τους άλλους. Έφτιαχναν την "πυραμίδα" του χρέους και βιάζονταν να τη βάλουν "πρώτη" μέσα σ' αυτήν, γιατί πάντα στις "πυραμίδες" το πλεονέκτημα το έχουν οι πρώτοι που μπαίνουν σ' αυτές. Το απόλυτο πλεονέκτημα το έχει ο πρώτος που μπαίνει στην "πυραμίδα" και τέτοιος για την Ευρώπη θα ήταν η Γερμανία ...Παλιά κόλπα των τοκογλύφων. Πάντα οι πονηροί, που στήνουν τις πυραμίδες, είναι οι πρώτοι που μπαίνουν μέσα σ' αυτές, γιατί είναι οι μόνοι που έχουν πιθανότητες να βγουν με κέρδος. Ο πρώτος, που επενδύει, έχει ελπίδες να κερδίσει εις βάρος των υπολοίπων. Ο πρώτος, που δανείζεται, έχει ελπίδες να ξεχρεώσει εις βάρος των υπολοίπων. Αυτό ακριβώς έκαναν με τη Γερμανία. Την έβαλαν πρώτη στην "πυραμίδα" τού ευρωπαϊκού χρέους, για να απειλούν και να εκβιάζουν με αυτήν όλους τους υπολοίπους.

Οι τοκογλύφοι ―έχοντας στη διάθεσή τους όλο το ναζιστικό κύκλωμα, το οποίο οι ίδιοι διέσωσαν μετά τον πόλεμο― αποφάσισαν να δώσουν την απόλυτη ανταγωνιστικότητα στη Γερμανία. Γιατί; ...Για να τη "φορτίσουν", ώστε να "επιτεθεί" σε όλους τους Ευρωπαίους, όταν η Ευρώπη θα ενωνόταν οικονομικά ...Για να την κάνουν ν' ανταγωνίζεται μόνη της ολόκληρη την Ευρώπη και άρα να την αντιλαμβάνεται σαν ζωτικό της "χώρο". Με τα χρήματά τους θα την ισχυροποιούσαν και μετά θα δημιουργούσαν την κοινή πανευρωπαϊκή "αρένα", για να την αμολήσουν και να τους "κατασπαράξει" όλους. Όλα δηλαδή έγιναν με μια σειρά και βάση κάποιου συγκεκριμένου σχεδίου.

Αυτοί οι τοκογλύφοι αποφάσισαν να την κάνουν διαφορετική από τους υπολοίπους. Αυτοί αποφάσισαν να την κάνουν έναν υπερχρεωμένο και πεινασμένο "λύκο", όταν για τους υπόλοιπους αποφάσισαν να τους κάνουν σπάταλα και χορτάτα "πρόβατα". Ήταν προδιαγραφή τού σχεδιασμού τους πρώτα ν' αλλάξουν τα χαρακτηριστικά τής Γερμανίας και μετά να δημιουργήσουν κοινή την ευρωπαϊκή "στάνη". Πρώτα έπρεπε να ενωθεί η "κατάλληλη" Γερμανία και μετά να ενωθεί πολιτικά και οικονομικά η Ευρώπη. Άρα, τι μένει να δούμε; ...Να δούμε πότε οι "εκτροφείς" τής Γερμανίας αποφάσισαν να την "εξαγριώσουν", επιβάλλοντάς της την "πείνα" και τη "στέρηση".

Όλο το "μυστικό" βρίσκεται στην "Ένωση" της Γερμανίας ...Η ίδια πρακτική, η οποία ακολουθήθηκε και στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Απλά η Ένωση τότε ήταν στον άξονα Βορά-Νότου ενώ η σημερινή "Ένωση" είναι στον άξονα Ανατολής-Δύσης. Η Ένωση τότε αφορούσε τους Βορειογερμανούς Πρώσους και τους Νοτιογερμανούς Βαυαρούς, ενώ η σημερινή "Ένωση" αφορούσε τους Δυτικογερμανούς και τους Ανατολικογερμανούς. Η πρώτη Ένωση αφορούσε Γερμανούς διαφορετικών θρησκευτικών δογμάτων, ενώ η σημερινή "Ένώση" αφορούσε Γερμανούς διαφορετικών ιδεολογικών δογμάτων. Γιατί χρησιμοποιούμε εισαγωγικά στη λέξη "Ένωση"; Γιατί η σημερινή Γερμανία στην πραγματικότητα ποτέ δεν ενώθηκε. Οι Γερμανοί γιορτάζουν μια Ένωση, η οποία δεν έγινε ποτέ. Γιατί; ...Γιατί οι ενώσεις είναι τζάμπα και αυτό στη Γερμανία δεν έγινε.

Στην περίπτωση της Γερμανίας έγινε μια απλή "αγοραπωλησία". Η Δυτική Γερμανία "αγόρασε" την Ανατολική από τους Σοβιετικούς. Δανείστηκε από τους τοκογλύφους άπειρα χρήματα, για να την "αγοράσει" από τους Σοβιετικούς ιδιοκτήτες της. Γιατί όμως σε μια τέτοια φάση του σχεδιασμού —και με δεδομένη την πολυτιμότητα της Γερμανίας στη δρομολόγησή του— οι τοκογλύφοι ανάγκασαν τη Δυτική Γερμανία να πληρώσει για την "αγορά" τής Ανατολικής; ...Γιατί αυτό, όπως είπαμε, θα την "κούρδιζε", ώστε να ξεκινήσει το σχέδιο "άλωσης" της Ευρώπης. Αν η Γερμανία ενωνόταν "τζάμπα", τίποτε δεν θα λειτουργούσε προς την κατεύθυνση που εξυπηρετούσε τους τοκογλύφους.

Ανέβασαν τον κόσμο στο "τείχος", για να πιέζει και δήθεν ν' ανυπομονεί για την "ένωση", για να δώσουν άλλοθι στον προδότη της Ευρώπης Κολ να παίξει το παιχνίδι των τοκογλύφων ...Να δώσουν άλλοθι στον Κολ να μιμηθεί τον Χίτλερ και να ζητήσει "δανεικά" από τους ίδιους χρηματοδότες. Ενθουσίασαν τον κόσμο με "μπουρδολογίες" τύπου "αδελφοτήτων" και "ελευθεριών", προκειμένου να κάνουν επιτακτική την ανάγκη της εξαγοράς τής Ανατολικής Γερμανίας ...Να "πιέσουν" προς την κατεύθυνση της επίσπευσης της αγοράς πριν αυτός ο κόσμος καταλάβει ότι η εξαγορά αυτή δεν ήταν υποχρεωτική και ότι δεν ήταν ο μόνος δρόμος για την ένωση.

Έβγαλαν τον κόσμο στον δρόμο, για να δώσουν στον άθλιο Κολ τη δυνατότητα να πάρει αποφάσεις υπό τη διαδικασία του "επείγοντος" και άρα πριν προλάβει ο κόσμος να καταλάβει τι γίνεται ...Πριν προλάβει ν' αναλύσει τα δεδομένα και να δει ότι με την υπομονή μερικών μηνών η Ένωση θα γινόταν τζάμπα. Για μερικούς μήνες οι "ανυπόμονοι" Γερμανοί έχασαν πάνω από 200 δις δολάρια ...Αναπόφευκτη ήταν η Ένωση τής Γερμανίας, εφόσον η Σοβιετική Ένωση κατέρρεε.

Όμως, οι τοκογλύφοι κάτι τέτοιο δεν θα το επέτρεπαν και βιάζονταν. Τι έκαναν; ...Έριξαν τη Σοβιετική Ένωση ..."Σκότωσαν" τον "πεθαμένο" ...Τον "πεθαμένο", τον οποίο τον δημιούργησαν για να τρομάζει τους "ζωντανούς", τον έφεραν ξανά στο προσκήνιο πριν τον "εκτελέσουν" ...Στις τελευταίες στιγμές της "ζωής" του τού ικανοποίησαν τις οικονομικές "απαιτήσεις" ...Τον πλήρωσαν, για να του πάρουν κάτι, το οποίο έτσι κι αλλιώς θα το έχανε, γιατί απλούστατα δεν μπορούσε να "ζήσει". Βιάζονταν να τα κάνουν όλα, γιατί εχθρός τους ήταν ο χρόνος. Οι Σοβιετικοί μετρούσαν ήδη τις ώρες παραμονής που τους απέμεναν στην Κεντρική Ευρώπη. Αυτούς τους "πεθαμένους" ικανοποίησαν, βάζοντας τους Γερμανούς να αγοράσουν την κατάκτησή τους.

Βιάζονταν να δανείσουν στη Δυτική Γερμανία τα χρήματα της εξαγοράς πριν αποχωρήσουν οι Σοβιετικοί μόνοι τους και γίνουν αυτά τα χρήματα περιττά. Οι παλιοί χρηματοδότες του Κάιζερ και του Χίτλερ βιάζονταν να πυροδοτήσουν τον νέο πόλεμο της Γερμανίας εναντίον της Ευρώπης. Βιάζονταν να βάλουν τη Γερμανία να επιτεθεί στους χώρους όπου αναγκαστικά θα άφηνε "πίσω" της η Σοβιετική Ένωση. Τους συνέφερε να φορτώσουν με δάνεια τη Γερμανία ...Πολλά δάνεια ...Πάρα πολλά δάνεια ...Δάνεια, σε σημείο να την απειλούν με χρεοκοπία ...Εκατοντάδες δισεκατομμύρια κόστισε στον γερμανικό λαό η αγορά της Ανατολικής Γερμανίας από τους Σοβιετικούς. Άλλα τόσα τους κόστισε η Ανατολική Γερμανία να την "ευθυγραμμίσουν" και να την "επιδοτήσουν", αφού προηγουμένως την είχαν καταστρέψει οι ίδιοι.

Τα πάντα γίνονταν με δάνεια. Πλήρωναν οι τοκογλύφοι, για να βάλουν την ενιαία πλέον Γερμανία πρώτη στην πυραμίδα του ευρωπαϊκού χρέους ...Για να την αναγκάσουν να πάρει πρώτη και νωρίτερα απ' όλους "μέτρα" δημοσιονομικού περιορισμού. Αυτός ήταν ο στόχος των δανείων. Με αυτά τα δάνεια ήθελαν να της δώσουν άλλοθι ν' ακολουθεί την αντίθετη συμπεριφορά από όλους τους άλλους ...Για να την κάνουν να αξιοποιήσει τα δάνεια προς τον τομέα που τους βόλευε και όχι να τα σπαταλά, όπως σχεδόν υποχρέωναν τους άλλους να κάνουν. Με τα δάνεια την ανάγκαζαν να "σφίγγει" το "ζωνάρι" των Γερμανών την ώρα που οι υπόλοιποι θα έπαιρναν φθηνά δάνεια μόνο και μόνο για να "χαλαρώνουν" τους λαούς τους ...Για να την κάνουν το ανταγωνιστικό τους "τανκ" στην Ευρώπη.

Αυτά τα γερμανικά δάνεια θα τους επέτρεπαν να ξεκινήσουν εκ νέου την "επίθεση" στην Ευρώπη. Έπρεπε να βρουν ένα σημείο να ξεκινήσουν αυτήν την "επίθεση" και αυτό το σημείο τούς το εξασφάλιζε η Γερμανία. Μετά την "κατάκτηση" της Ανατολικής Γερμανίας τούς περίμενε και η υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτή η "επίθεση" μπορούσε να γίνει μόνον από τη Γερμανία. Γιατί; Γιατί οι πόλεμοι απαιτούν "αφορμή" και μόνον η Γερμανία είχε αποκτήσει "αφορμή". Είχε "αισθήματα", που την έκαναν "κινητική". Η Γερμανία και πάλι θα ξεκινούσε τον "πόλεμο" με τον γνωστό τρόπο ...Τον "αδερφικό" πόλεμο ...Ανακαταλαμβάνοντας, όπως ο Χίτλερ, πρώτα τα "δικά" της εδάφη.

Αυτό κατάφεραν με την εξαγορά της Ανατολικής Γερμανίας από τη Δυτική ...Δημιούργησαν "υποχρεώσεις" και άρα αφορμές. Από τη στιγμή που η Ανατολική Γερμανία δεν "απελευθερώθηκε" τζάμπα, αλλά "χρωστούσε", ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Δεν μπορούσε πλέον ν' αποφασίζει μόνη της για το μέλλον της. Χρωστούσε σ' αυτούς που "εξαγόρασαν" την ελευθερία της και έπρεπε να παραδώσει τα "κλειδιά" της στους νέους προστάτες της ..."Χρωστούσε" στη Δυτική Γερμανία ...και, όταν χρωστάς στους Γερμανούς, αυτό είναι "ανθυγιεινό". Γιατί; Γιατί μετά, ως συνιδιοκτήτες —και με τη δύναμη του δανειστή— θα αποφασίζουν μόνοι τους για το πώς θα τους "ξεχρεώσεις".

Αυτοί οι σκληροί δανειστές "σκέφτηκαν" ότι, λόγω αυτών των χρεών, θα πρέπει η Ανατολική Γερμανία να συστήσει μια Treuhand, η οποία θα περιλαμβάνει όλο το δημόσιο κεφάλαιο, το οποίο πλέον δεν της ανήκε ...Ανήκε στη Δυτική Γερμανία, εφόσον σ' αυτήν χρωστούσε. Η Δυτική Γερμανία θα αναλάμβανε να "ξεπουλήσει" αυτό το κεφάλαιο —και άρα την "ψυχή" της Ανατολικής Γερμανίας—, προκειμένου ν' απαλλάξει τον "φορολογούμενο" Γερμανό πολίτη από ένα μεγάλο "βάρος" ...Τον "φορολογούμενο" Γερμανό της Bild ...Την απόλυτη σταθερά της "ηθικής" της κεντρικής Ευρώπης.

Στα πρότυπα αυτής της Treuhand ήταν φτιαγμένες όλες οι κρατικές εταιρείες, οι οποίες ανέλαβαν τις "ιδιωτικοποιήσεις" στην ανατολική Ευρώπη ...Στα πρότυπα της ίδιας εταιρείας είναι φτιαγμένο το ελληνικό ΤΑΙΠΕΔ ...Λογικό είναι. Μόλις τελείωσε η γερμανική επίθεση στην πρώην ανατολική Ευρώπη, εξαπολύθηκε νέα επίθεση στην πρώην δυτική με "αφορμή" και πάλι τα χρέη. Κτήνη, δηλαδή, όπως ο Σόιμπλε, ο Φούχτελ ή ο Ράιχενμπαχ, τα είδαν πρώτα οι Ανατολικογερμανοί και μετά οι Έλληνες, οι Πορτογάλοι ή οι Ιρλανδοί ...Πρώτα αυτοί είδαν τους "σαλιάρηδες" να ωρύονται, για να "προστατεύσουν" τους φορολογούμενους Γερμανούς και μετά οι Έλληνες και τα άλλα PIIGS ...Πρώτα οι Ανατολικογερμανοί έγιναν οι τεμπέληδες, οι οποίοι απειλούσαν τους σκληρά εργαζόμενους Δυτικογερμανούς και μετά οι Έλληνες, οι οποίοι απειλούσαν τους εργαζόμενους Γερμανούς στο σύνολό τους ...Πρώτα αυτοί οι Ανατολικογερμανοί έπρεπε να μάθουν το "μάθημά" τους και μετά οι Έλληνες.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Κατάλαβε τον λόγο που χρησιμοποιήθηκε η μονίμως ασυναγώνιστη βιομηχανικά Γερμανία; ...Για να βάλει στην Ευρώπη στον νέου τύπου "πόλεμο", τον οποίο χρειαζόταν οι τοκογλύφοι, ώστε να "εξαγοράσουν" την Ευρώπη και να την κάνουν ιδιοκτησία τους. Χωρίς την επιθετική Γερμανία δεν θα μπορούσαν να "επιτεθούν" στην Ευρώπη. Χωρίς τα δάνεια της γερμανικής Ένωσης το Γερμανικό κράτος δεν θα αποκτούσε "επιθετικότητα" και άρα "προφόρτιση". Από εκεί και πέρα όλα ήταν εύκολα. Η πρακτική τής "αδελφοκτονίας" στη Γερμανία έγινε ο "οδηγός" για την "αδελφοκτόνα" επίθεση της Γερμανίας στα υποτίθεται "αδελφά" ευρωπαϊκά κράτη της ΕΕ..

Εφόσον η Γερμανία θεώρησε "ηθικό" να εξαγοράσει την "αδερφή" της, γιατί να είναι ανήθικο, που θα εξαγόραζε την Ελλάδα. Από "αγάπη" ανέλαβε να "εξυγιάνει" την Ανατολική Γερμανία και από "αγάπη" θα έκανε το ίδιο και στην Ελλάδα. Στην κυριολεξία παρακαλάει τους "κουτούς" Έλληνες, για να μοιραστεί μαζί τους την τεχνογνωσία της ανταγωνιστικότητας ...Τους "παρακαλάει" σε βαθμό που απειλεί να τους σκοτώσει, αν δεν δεχθούν τα "δώρα" της. Ξεκινώντας από τους αδύναμους και τους "μικρούς" της Ευρώπης, είναι βέβαιο ότι θα σταδιακά θα επιτεθούν και στους υπόλοιπους Ευρωπαίους.

Όλα έγιναν βάση σχεδίου ...Του γνωστού μας σχεδίου ...Με δάνεια και σκουπίδια στην ηγεσία της Γερμανίας. Έψαξαν και πάλι στον κοινωνικό "σκουπιδοτενεκέ" και βρήκαν έναν νέο Φύρερ για τον σχεδιασμό τους ...Έναν Φύρερ άχρηστο, αγράμματο, κομπλεξικό και πανάθλιο, για να του δώσουν τον εύκολο ρόλο να διαχειρίζεται την τεχνητή υπεροχή της Γερμανίας εις βάρος των άλλων. Απλά ο Φύρερ σήμερα είναι θηλυκός, αλλά εξίσου άθλιος. Βρήκαν μια παλιά χαφιέ της Στάζι και την επέβαλαν στους Γερμανούς και στην Ευρώπη με τα δικά τους προπαγανδιστικά ΜΜΕ.

Με τεχνητό τρόπο εξασφάλισαν την απόλυτη ανταγωνιστικότητα και τώρα την στρέφουν εναντίον όλων των λαών της Ευρώπης. Γι' αυτόν τον λόγο αναζητούσαν τρόπο να χρηματοδοτήσουν τη Γερμανία και άρα να μιλάμε για "άλλοθι". Οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι με τις "αλχημείες" τής Goldman Sachs έβαλαν τους ευρωπαϊκούς λαούς να υπερδανείζονται, ήταν αυτοί, οι οποίοι έβαλαν τη Γερμανία να κάνει αιματηρή οικονομία. Αυξήσεις μισθών έκαναν οι φτωχοί της Ευρώπης και η Γερμανία είχε να κάνει αύξηση μισθών από τις αρχές του '90. Αυτός ακριβώς ήταν ο στόχος. Όλοι έχαναν ανταγωνιστικότητα και η Γερμανία κέρδιζε. Την έβαλαν να κατασκευάζει "τανκ", όταν οι άλλοι κατασκεύαζαν "ξαπλώστρες" ...Ό,τι έκαναν με τη Γερμανία του Χίτλερ, η οποία είχε ανάπτυξη, κατασκευάζοντας τανκ, τη στιγμή που οι υπόλοιποι λαοί ενδιαφέρονταν για την εξεύρεση πόρων προς ανάπτυξη του κοινωνικού προσώπου των κρατών τους.

Αυτοί οι τοκογλύφοι αποφάσισαν να δώσουν χρήματα στους Γερμανούς, για να "μολύνουν" ολόκληρη την Ευρώπη με τη διαφθορά, η οποία την οδήγησε στον υπερδανεισμό και τελικά την κατέστρεψε ...Με χρήματα των Εβραίων η σημερινή Γερμανία επιτίθεται και απειλεί και πάλι τον κόσμο ...Με χρήματα των Εβραίων κινείται και πάλι ο μηχανισμός του Χίτλερ ...Ατόφιος ο μηχανισμός ...Ούτε τα ονόματα δεν αλλάζουν. Ο Χίτλερ ήταν αυτός, ο οποίος γιγάντωσε τις εταιρείες εκείνες, οι οποίες σήμερα "μολύνουν" με διαφθορά ολόκληρο τον κόσμο και όχι μόνον την Ευρώπη ...Τις εταιρείες εκείνες, οι οποίες παρήγαγαν για τους Ναζί, χρησιμοποιώντας δούλους των στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Αυτές λοιπόν οι γερμανικές εταιρείες επιτίθενται σήμερα στην Ευρώπη ...Οι εταιρείες των εγκληματιών βιομηχάνων, τους οποίους δεν εντόπισε ποτέ το ίδρυμα Βίζενταλ ...Οι εταιρείες της Siemens, της Bayer, της Volkswagen, της Mercedes, της Thyssen, της MΑΝ κλπ. ...Οι εταιρείες εκείνες, των οποίων οι ιδρυτές και ιδιοκτήτες ήταν φανατικοί ναζιστές και φρόντιζαν να τις θέτουν στην υπηρεσία των ναζιστικών φιλοδοξιών. Αυτές οι εταιρείες με τα χρήματα των τοκογλύφων "σαρώνουν" και πάλι την Ευρώπη. Ό,τι δεν μπορούν να το καταστρέψουν, απλά το εξαγοράζουν, βάζοντάς το στη βιομηχανική "φαρέτρα" της Γερμανίας.

Με μαφιόζικες μεθόδους, απειλές και εκβιασμούς απειλούν όσους αντιστέκονται στις επιθετικές "κινήσεις" τους ...Μας το αποκάλυψε ο Πρόεδρος της Alfa Romeo, καταγγέλλοντας τον συνάδελφό του τής Volkswagen για απαράδεκτη ―σε βαθμό ποινικό— συμπεριφορά. Αν όμως αυτός το κατήγγειλε και αντιστάθηκε, υπήρχαν άλλοι Πρόεδροι, οι οποίοι δεν το έκαναν. Από πού να ξεκινήσει κάποιος και πού να τελειώσει. Αν υποθέσουμε ότι η αυτοκινητοβιομηχανία είναι η πιο ισχυρή και στρατηγική βιομηχανία που διαθέτει η Ευρώπη, τότε τα πράγματα είναι πολύ "γερμανικά", για να είναι φυσιολογικά. Οι Γερμανοί, με μεθόδους ιμπεριαλιστικές, "σαρώνουν" τα πάντα ...Ό,τι έκαναν πάντα.

Η Skoda, για παράδειγμα, πέφτει θύμα για δεύτερη φορά στην ιστορία της από τη γερμανική επέλαση. Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε τμήμα της Hermann Göring Werke της χιτλερικής Γερμανίας και σήμερα έγινε τμήμα της Volkswagen τής μερκελικής Γερμανίας ...Η ισπανική SEAT το ίδιο. Ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει στην Ευρώπη σαρώνεται ή απειλείται με σάρωση ...Rolls-Roys, Bentley, Jaguar, Mini Morris, είναι μόνον κατ’ όνομα βρετανικά ...Ανήκουν στη γερμανική "αρμάδα" ...Bugatti, Lamborghini, Ducati, Husqvarna και ό,τι άλλο "λαμπερό" έχει να επιδείξει η ευρωπαϊκή βιομηχανία, καταλήγει στα χέρια των εκβιαστών της Ευρώπης.

Με τη διαφθορά —και ελέγχοντας το σύνολο σχεδόν της ευρωπαϊκής βιομηχανίας— οι Γερμανοί κατόρθωσαν και βύθισαν στα χρέη ολόκληρη την Ευρώπη. Από τη στιγμή που το κατάφεραν αυτό, ήταν θέμα χρόνου να ολοκληρώσουν το σχέδιο κατάκτησης των κρατών. Από τη στιγμή που υπάρχουν χρέη και τα κράτη έχουν ανάγκη τη συνεχή χρηματοδότηση, είναι εύκολο να οδηγηθούν αρχικά στην "ασφυξία" και στη συνέχεια στη "σφαγή" ...Αυτό και έγινε. Οι Γερμανοί, υπό τις εντολές και τον συντονισμό των τοκογλύφων, άρχισαν να "παίζουν" με τα κρατικά ομόλογα των κρατών. Άρχισαν να πουλάνε οργανωμένα και σε μεγάλες ποσότητες τα ομόλογα των κρατών εκείνων, που θα στοχοποιούσαν. Ένα-ένα τα κράτη "στήθηκαν" στον τοίχο με τη σειρά και οι Γερμανοί άρχισαν τις "εκτελέσεις" ...Ξεκινώντας από τους πιο αδύναμους και προχωρώντας προς τους πιο ισχυρούς.

Λειτούργησαν στην κυριολεξία ως "δολοφόνοι". Σε συνεργασία με τους οίκους αξιολόγησης, οι οποίοι ανήκουν στο σύνολό τους και εξ’ ολοκλήρου στους Εβραίους χρηματοδότες τής Γερμανίας, άρχισαν να "εκτελούν" τα κράτη το ένα μετά το άλλο. Ξεκίνησαν από την Ελλάδα, πήγαν στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία και συνεχίζουν στα πιο μεγάλα "θηράματα". Αυτοί, οι οποίοι στους προηγούμενους πολέμους έβαζαν στους τοίχους και εκτελούσαν πολίτες, κάνουν το ίδιο με τα κράτη. Ποιος ήταν ο στόχος; ...Να τα οδηγήσουν σε αδυναμία δανεισμού και άρα σε οικονομική ασφυξία, που θα τα οδηγήσει σε μη αναστρέψιμη ύφεση. Σε μια τέτοια περίπτωση θα αναγκαστούν τα κράτη να ξεπουλήσουν το σύνολο των περιουσιών τους ...Των περιουσιών των λαών τους.

Αρκεί να πούμε ότι σε έναν κόσμο, όπου ζωγραφικοί πίνακες, κοσμήματα ηθοποιών ή βρακιά από τηλεβίζιτες πωλούνται για δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, το ελληνικό κράτος πούλησε για 400 εκατομμύρια το 10% —μαζί με το μάνατζμεντ— του θηριώδους ΟΤΕ στην Ντόιτσε Τέλεκομ. Ολόκληρη την Εταιρεία Ύδρευσης της Θεσσαλονίκης —του ενός εκατομμυρίου κατοίκων— θέλουν να την πουλήσουν στη μισή τιμή από αυτήν που "πιάνει" σε δημοπρασία μια ζωγραφισμένη λινάτσα ενός "άγνωστου" καλλιτέχνη, όπως του Edvard Munch, The Scream, $119,922,500.

Είναι πλέον προφανές ότι ο πίνακας αυτός αξίζει τα χρήματά του, γιατί —αν μη τι άλλο— είναι προφητικός. Ο πίνακας απεικονίζει τους Έλληνες και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, όταν θα μάθουν πόσο θα πουληθούν στους τοκογλύφους οι περιουσίες τους ...Δρόμοι, λιμάνια, μαρίνες, αεροδρόμια και ό,τι άλλο βρίσκεται στο στόχαστρο των τοκογλύφων. Αφαιρούν τις πατρίδες από την ιδιοκτησία των λαών τους, φιλοδοξώντας να γίνουν οι απόλυτοι άρχοντές τους.

Σε αυτόν τους τον στόχο χρησιμοποιούν τη Γερμανία ως "όπλο" ιμπεριαλισμού, έχοντας τη βοήθεια των συνενόχων τους Γερμανών ναζιστών ηγετών και βιομηχάνων. Ακολουθώντας μια πρωτοφανούς εντάσεως επιθετική πολιτική εξαγοράς ανταγωνιστών, σταδιακά οι Γερμανοί βιομήχανοι γίνονται οι απόλυτα κυρίαρχοι της ευρωπαϊκής βιομηχανίας και άρα οι μεγαλύτεροι εργοδότες τής ηπείρου. Αυτοί στο άμεσο μέλλον θα "αντιπροσωπεύουν" υποτίθεται το "κεφάλαιο" της ηπείρου και με την ισχύ τους θα προστατεύουν τους πραγματικούς ιδιοκτήτες τής ηπείρου. Οι Γερμανοί βιομήχανοι, οι οποίοι δημιουργήθηκαν από τον Χίτλερ και ισχυροποιήθηκαν από την Μέρκελ, θα είναι οι μεγάλοι εργοδότες της Ευρώπης και οι Εβραίοι οι μεγάλοι ιδιοκτήτες της ...Οι χρηματοδότες των πάντων.

  Η Ευρώπη, δηλαδή, σταδιακά τείνει προς την ολοκληρωτική και απόλυτη ενοποίησή της ως ενιαίο κράτος. Υπό την πίεση της γερμανικής ηγεσίας τείνει προς την ενοποίηση. Άρχισε να ενσαρκώνεται το "όνειρο" του Γκαίμπελς και του Χίτλερ, που χρηματοδοτήθηκε από τους Εβραίους και τους Αμερικανούς. Υπό την ηγεσία της Μέρκελ οι Εβραίοι θα επιτύχουν όλους τους στόχους τους. Θέμα χρόνου είναι πλέον μια "Ενωμένη" Ευρώπη στην οποία θα κυριαρχούν οι Γερμανοί βιομήχανοι. Ποιους είπαμε στην αρχή του κειμένου ότι έχουν ανάγκη οι βιομήχανοι; Ποιοι είναι τα πραγματικά αφεντικά των βιομηχάνων, οι οποίοι θέλουν να παραμείνουν ασυναγώνιστοι;

Άρα, στη βιομηχανική εποχή της Ε.Ε. κυρίαρχοι θα είναι θεωρητικά οι Γερμανοί και πάνω από αυτούς οι Εβραίοι δανειστές τους ...Το απόλυτο παράδοξο της ευρωπαϊκής ιστορίας ...Απόλυτα νικητές της μεγαλύτερης ενδοευρωπαϊκής μάχης οι απόλυτα losers της ηπείρου. Αυτοί, οι οποίοι ηττήθηκαν ολοκληρωτικά καί τις δύο φορές που επιχείρησαν να κατακτήσουν την Ευρώπη και "μυστηριωδώς" την κατάκτησαν χωρίς πόλεμο ..."Πάνω" από αυτούς οι Εβραίοι ...Τα "θύματα" ...Αυτοί, οι οποίοι "καταστράφηκαν" από τους πολέμους ...Οι υπεράνω πάσης υποψίας ...Αυτοί, που ακόμα και να τους κρίνεις απαγορεύεται, εφόσον αποτελεί ποινικό αδίκημα...

...Οι "υπάνθρωποι" της προπολεμικής περιόδου, που έγιναν οι "υπεράνθρωποι" της μεταπολεμικής περιόδου ...Αυτοί, που —επίσης "μυστηριωδώς"— από την απόλυτη καταστροφή πήγαν στην απόλυτη επιτυχία ...Αυτοί, οι οποίοι μπορούν πλέον ν' αποφασίζουν μόνοι τους για τη ζωή και τον θάνατο των υπολοίπων ανθρώπων ...Αυτοί, που, στην αναζήτηση των σημερινών τους κερδών, δεν δίστασαν να θυσιάσουν δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων.

Αυτοί τώρα αγωνίζονται να μας πείσουν ότι η "σωτηρία" της Ευρώπης είναι ταυτισμένη με τη σωτηρία των δικών τους τραπεζών. Αυτοί τώρα αγωνίζονται να μας πείσουν ότι το "όραμα" της Ευρώπης θα "ενσαρκωθεί" μόλις γίνει η τραπεζική ενοποίηση της Ευρώπης, ώστε να ελέγχουν οι ίδιοι πλήρως το τραπεζικό σύστημα και τα κράτη και άρα οι λαοί να χάσουν ακόμα και το θεωρητικό δικαίωμα να ασκούν έλεγχο στους τοκογλύφους ...Να δημιουργηθεί ενιαίο τραπεζικό σύστημα, ώστε ακόμα και στη χειρότερη περίπτωση να μην χάνεται ο έλεγχός του από πιθανές "αστοχίες", οι οποίες θα οδηγούσαν σε κρατικοποιήσεις τραπεζών.

Θα "φάνε" τα χρήματα των ευρωπαϊκών λαών, για να "σώσουν" τις τράπεζες των τοκογλύφων και αφού τις σώζουν, θα τις στρέψουν εναντίον των λαών, για να τους αρπάξουν τα πάντα ...Με τα χρήματά τους οι λαοί θα "ταΐσουν" τα τέρατα που θα τους κατασπαράξουν. Ό,τι έκαναν οι Εβραίοι τοκογλύφοι στις ΗΠΑ, που τις "‘κατάπιαν" στην κυριολεξία εις βάρος του αμερικανικού λαού, το ίδιο θα κάνουν και στην Ευρώπη. Οι άνθρωποι είναι αδίστακτοι. Τώρα, που έβαλαν τους Αμερικανούς να κοιμούνται στα αντίσκηνα, θα κάνουν το ίδιο και στους Ευρωπαίους. Αυτή η τακτική θα ακολουθηθεί εις βάρος όλων των κρατών. Απλά, όπως συμβαίνει με τα σφαγεία, κάποιοι μπαίνουν πρώτοι και κάποιοι άλλοι τελευταίοι ...Όλοι όμως θα μπουν ...και αυτό είναι το τραγικό.

Τώρα μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης και τον ρόλο της Ελλάδας στον σημερινό σχεδιασμό. Η Ελλάδα είναι το τελευταίο "εκπαιδευτικό" θύμα των κακοποιών. Για να διευθετήσουν την παντοκρατορία τους στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, επέλεξαν να "πυροβολήσουν" την Ελλάδα, για να τρομοκρατήσουν τους υπόλοιπους. Μετά τη Ρωσία και την Ιαπωνία ακολουθεί η Ελλάδα. Γι' αυτόν τον λόγο έπεσαν όλοι πάνω της να την "κατασπαράξουν" ...Την Ελλάδα στοχοποίησαν, για να μην βρουν αντιστάσεις από τα επόμενα θύματά τους. Την επέλεξαν, γιατί είναι μικρή και ταυτόχρονα διάσημη ...Έχει όλο το "πακέτο" που τους εξυπηρετεί ...Πολύ μικρή, για να φοβούνται την αντίστασή της και πολύ διάσημη για να αφήσει τους υπόλοιπους αδιάφορους με την κακή της "τύχη".

Το μεγάλο ρίσκο θα είναι το τελευταίο.

Η μεγάλη κατάρα των Εβραίων θα "πέσει" πάνω τους.

Όλα δείχνουν ότι βαδίζουμε προς την ολοκλήρωση του σχεδιασμού τους με πλήρη επιτυχία. Οι Εβραίοι έχουν σχεδόν "αλώσει" όχι μόνον την Ευρώπη, αλλά το σύνολο της χριστιανικής αυτοκρατορίας. Φιλοδοξούν να ελέγξουν και ολόκληρο τον Πλανήτη,  έχοντας στη διάθεσή τους τη χριστιανική ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ. Η Ρώμη, η οποία επί αιώνες τους τρομοκρατούσε, "έπεσε" στα χέρια τους. Αυτό, το οποίο δεν κατάφερε ο ομοεθνής τους Αννίβας με τα όπλα, το έκαναν αυτοί με τα "πουγκιά" τους.

Όμως, αυτό δεν είναι τόσο καλό όσο ακούγεται. Στην αρχή του κειμένου παρατηρήσαμε το εξής πολύ σημαντικό. Είπαμε ότι η απόφασή τους να αλώσουν τον χριστιανικό κόσμο —και μέσω αυτού να "κατακτήσουν" τον κόσμο— ήταν σχετικά εύκολη, αλλά αρκετά επισφαλής. Μπορούσαν να το κάνουν, γιατί, όπως είπαμε, μπορούσαν να "πλησιάσουν" εύκολα την "κεφαλή" του χριστιανισμού και να "παίξουν" εις βάρος του τα γνωστά "παιχνίδια" των κοινών κακοποιών ...Των κακοποιών, που εκβιάζουν, "λαδώνουν", απειλούν ή ακόμα και δολοφονούν όποιον δεν τους εξυπηρετεί. Με αυτές τις μεθόδους του "πεζοδρομίου" οι Εβραίοι μπορούσαν να αιφνιδιάσουν τους υψηλά ισταμένους του χριστιανικού συστήματος, οι οποίοι, όπως ήταν φυσικό, ήταν "απροετοίμαστοι" για μια τέτοια σύγκρουση.

Όμως, το ότι μπορείς να κάνεις κάτι, δεν σημαίνει ότι πρέπει και να το κάνεις ...Και να πηδήξεις από το μπαλκόνι μπορείς, αλλά δεν το κάνεις, γιατί δεν είναι ασφαλές ...Δεν απαγορεύεται κι ούτε έχει κάγκελα ασφαλείας, αλλά δεν το κάνεις. Δεν το κάνεις, γιατί δεν σε συμφέρουν τα ρίσκα που συνεπάγεται η πράξη σου. Αυτό, δηλαδή, το οποίο φαινόταν "μεγαλειώδες" για τους Εβραίους —και σχετικά εύκολο στην εκτέλεσή του—, εμπεριείχε μέσα του πολύ μεγάλο ρίσκο, γιατί, σε περίπτωση που θα αποκαλύπτονταν τα σχέδιά τους, θα κινδύνευαν.

Σε μια τέτοια περίπτωση ο κίνδυνος θα ήταν πολύ μεγάλος, γιατί δεν θα μπορούσαν να διαχειριστούν την αντίδραση των θυμάτων τους με τον τρόπο που συνήθως αντιμετωπίζει η εξουσία τους εχθρούς της. Μπορούσαν να βάλουν στο "χέρι" τις χριστιανικές ηγεσίες, αλλά όχι τους ίδιους τους χριστιανικούς λαούς. Ως εκ τούτου ήταν πολύ ευάλωτοι σε κινδύνους αποκαλύψεων. Θα πάθαιναν ανυπολόγιστη ζημιά σε περίπτωση που —για τον οποιονδήποτε λόγο— θα αποκαλύπτονταν τα εγκλήματά τους ...Σε περίπτωση που οι χριστιανοί μάθαιναν τι ακριβώς έκαναν εις βάρος τους.

Οι χριστιανοί —δυστυχώς για τους Εβραίους— είναι πολύ επικίνδυνοι και ανηλεείς σε περίπτωση που αντιληφθούν κάποιον εχθρό να θέτει σε κίνδυνο την ίδια την επιβίωσή τους. Ένας ιμπεριαλισμός, ο οποίος δεν στηρίζεται στην ισχύ και στα όπλα, δεν μπορεί ν' αντέξει ούτε μερικές ημέρες σε περίπτωση που αποκαλυφθεί ...Απλά πράγματα. Τον στρατηγό δεν μπορείς να τον "ξεφορτωθείς" ακόμα κι αν αντιλαμβάνεσαι τον αρνητικό του ρόλο. Τον τοκογλύφο, αντίθετα, μπορείς να τον λιώσεις σαν το σκουλήκι, αν αντιληφθείς κάτι ανάλογο.

Σε αυτόν τον κίνδυνο εξέθεσαν τους εαυτούς τους οι Εβραίοι. Οι χριστιανοί ήδη έχουν αρχίσει και τους υποπτεύονται. Έχουν αρχίσει κι αντιλαμβάνονται πράγματα, τα οποία δεν συμφέρουν τους τοκογλύφους. Εμείς οι ίδιοι αυτήν την αλλαγή του κόσμου την καταλαβαίνουμε καλύτερα από τον καθένα μέσα από την προσωπική μας εμπειρία. Τον πρώτο καιρό, που καταγγέλλαμε τη σιωνιστική απάτη, ήμασταν μόνοι μας. Όταν δεν μας χαρακτήριζαν κακοπροαίρετους ρατσιστές, μας έβαζαν την "ετικέτα" των "συνομωσιολόγων" ...Μας ταύτιζαν με ό,τι πιο ακραίο, γραφικό και αστοιχείωτο κυκλοφορεί στον τηλεοπτικό "αέρα" και στα "δίκτυα".

Σήμερα αυτό δεν συμβαίνει. Όχι απλά δεν είμαστε "ακραίοι", αλλά για πολλούς είμαστε "ύποπτα" μετριοπαθείς. Γιατί; Γιατί διαφορετικά τα είχαν σχεδιάσει και διαφορετικά γίνονται τα πράγματα. Η ενημέρωση, που ήταν βασικό τους μέλημα, έχει ξεφύγει από το μονοπώλιο των χρηματοδοτούμενων από τους σιωνιστές ΜΜΕ. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας προκάλεσε μια αναπάντεχη ανάπτυξη εναλλακτικών "πηγών" ενημέρωσης. Το διαδίκτυο έχει προ πολλού ξεφύγει από τον έλεγχό τους. Αυτό το διαδίκτυο "παγιώνει" παγκοσμίως τις πιο ακραίες αντισιωνιστικές απόψεις. Καθημερινά είναι πλέον τα δημοσιεύματα, τα οποία φέρνουν στην επιφάνεια νέα στοιχεία, τα οποία αποκαλύπτουν τη σιωνιστική συμμορία.

Τι θέλουμε να πούμε μ' αυτό; Ότι οι χριστιανοί αργά αλλά σταθερά παγιώνουν την άποψη ότι το σημερινό οικονομικό τους πρόβλημα δεν οφείλεται σε καμία περίπτωση στη δική τους αδυναμία να εξασφαλίσουν την ανταγωνιστικότητα, αλλά οφείλεται καθαρά στην προδοσία των ηγετών τους. Απέτυχαν και βυθίστηκαν στα χρέη όχι επειδή ήταν ανίκανοι ή τεμπέληδες, αλλά επειδή προδόθηκαν ...Προδοσία σε όλα τα επίπεδα. Τους πρόδωσαν οι ηγέτες τους, οι οποίοι άφησαν τη μονίμως ατιμώρητη Γερμανία να κυριαρχήσει εκ νέου στην Ευρώπη και να φτάσει στο σημείο να τους "απειλεί" με τα χρέη τους, ενώ η ίδια ακόμα δεν τους έχει αποζημιώσει. Τους πρόδωσαν οι ηγέτες τους, οι οποίοι επέτρεψαν την εκ βάθρων αποβιομηχάνιση τής Ευρώπης και τον εκβιομηχανισμό —με χριστιανική τεχνογνωσία— της "κομμουνιστικής" Κίνας. Τους πρόδωσαν οι ηγέτες τους, οι οποίοι πήραν τα χρήματα των ταμείων τους, για να χρηματοδοτήσουν τις τράπεζες, οι οποίες τους κατέστρεψαν.

 Καθημερινά αποκαλύπτονται σχέσεις εθνικών ηγετών με παράκεντρα της παγκόσμιας εξουσίας ...Σχέσεις, οι οποίες σε άλλες εποχές θα τους οδηγούσαν στον τοίχο της εκτέλεσης. Παραδόθηκαν, για παράδειγμα, οι Έλληνες στο "σφαγείο" του ΔΝΤ από έναν Γιωργάκη, ο οποίος είναι εβραϊκής καταγωγής και "πουλέν" του Εβραίου τοκογλύφου Σόρος. Καταλύθηκε η ιταλική δημοκρατία και ανατράπηκε η λαϊκή "εντολή" από έναν υπάλληλο της Goldman Sachs. Σακατεύτηκε η πορτογαλική οικονομία από έναν προδότη, που τον έκαναν Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για να τον προστατεύσουν. Προδόθηκαν οι Ευρωπαίοι από μια "διορισμένη" από τους τοκογλύφους ηγεσία των Βρυξελών, η οποία λειτουργεί μόνο για τα συμφέροντα της FED του Εβραίου Μπενράνκε.

Όμως, το χειρότερο είναι πως όλοι αυτοί προδόθηκαν ως χριστιανοί. Αυτό είναι που δεν θα συγχωρέσουν σε κανέναν και θα οδηγήσει την οργή τους κατ’ ευθείαν επάνω στους Εβραίους. Η προδοσία των θρησκευτικών ηγετών των χριστιανών είναι αυτήν η οποία δεν θα συγχωρεθεί, γιατί απλούστατα δεν είναι προδοσία μόνον απέναντι στους πιστούς, αλλά και προδοσία απέναντι στον Θεό που αυτοί πιστεύουν. Η απόδειξη αυτής της προδοσίας είναι σχεδόν καθημερινή. Ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος χριστιανικός κόσμος πεινάει και ο Πάπας της Ρώμης ασχολείται με τους εξωγήινους και με το tweeter. Την ίδια ώρα ο Πατριάρχης της Νέας Ρώμης ασχολείται με τα "πράσινα" άλογα της "πράσινης" ανάπτυξης.

Μιλάμε για άνευ προηγουμένου εγκατάλειψη του ποιμνίου από τους ποιμένες του ...Μιλάμε για πρωτοφανή προδοσία ...Δεν σέβονται πλέον ούτε τα προσχήματα ...Αυτοαποκαλύπτονται χωρίς φόβο. Στις 3 Δεκεμβρίου του 2012 ο ίδιος ο Πάπας Βενέδικτος XVI, φέρεται να έκανε έκκληση για τη δημιουργία μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης και μιας Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Ο ίδιος ο Πάπας στην ομιλία του, η οποία έγινε στο Ποντιφικικό Συμβούλιο για τη Δικαιοσύνη και την Ειρήνη, ζήτησε την "κατασκευή" μιας παγκόσμιας κοινότητας, με μια αντίστοιχη "αρχή", για να υπηρετήσει το "κοινό καλό της ανθρώπινης οικογένειας".

Τι ήθελε να μας πει ο "ποντικός", που παριστάνει τον "ποντίφικα"; Ότι θα παραδώσει το ποίμνιό του σε μια "κοινότητα" και μια "αρχή" για να το "καλό" της; Αυτός τότε τι ρόλο θα παίζει; Ο Θεός του τι ρόλο θα παίζει επίσης; Θα είναι Θεός μόνον για τις δοξολογίες και τα θυμιατά; Θα Τον λατρεύουμε, αλλά τα προβλήματα του ποιμνίου Του θα τα λύνουν κοινοί ιδιώτες; Ο αρχιδούλος Του στη Ρώμη τι ρόλο θα παίζει; Θα τον πληρώνουμε ως το πιο χρυσοποίκιλτο και πολυδάπανο "καρναβάλι" του Πλανήτη; Δεν θα συνεχίσει το "έργο" τού προκατόχου του Πέτρου; Δεν θα συνεχίζει να "ποιμάνει" τον Κόσμο μέχρι να επιστρέψει ο Κύριος, όπως "λένε" οι Γραφές; Θα παραδώσει τον ρόλο του σε "εργολάβους"; Θα τον "ιδιωτικοποιήσει"; Ποιος ακριβώς θα είναι σε αυτόν τον κόσμο ο ρόλος τής χριστιανικής Εκκλησίας; 

Τι είναι δηλαδή σήμερα ο Πάπας; Αρχιδούλος του Θεού ή διευθύνων σύμβουλος μιας ΑΕ., η οποία δραστηριοποιείται στην παροχή πνευματικού τύπου "υπηρεσιών"; Εκτελεί εντολές Κυρίου ή είναι ο ίδιος αυτεξούσιος κύριος; Πώς ακριβώς αντιλαμβάνεται την Εκκλησία; Ως επιχείρηση; Θα τη βάλει σε "πρόγραμμα" sale and lease back, για να εξασφαλίσει την επιβίωσή της; Παρέδωσε το "μαγαζί" του στους τραπεζίτες με την προϋπόθεση να τον "κρατήσουν" και τον ίδιο στη θέση του; Η Εκκλησία θα εκχωρήσει τον ποιμαντικό της ρόλο και θα περιοριστεί σε "εξορκισμούς" και "ξεματιάσματα"; Έχει ο Κύριος Του πρόβλημα ρευστότητας;

 Όσο τραγικά κι αν φαίνονται αυτά τα οποία λέμε, δεν παύουν να είναι η αλήθεια. Για τους λόγους που εξηγήσαμε, είναι πλέον φανερό ότι η χριστιανική Εκκλησία ελέγχεται από τους τραπεζίτες. Είναι προφανές ότι έχει "μπλέξει" σε παράνομες τραπεζικές δραστηριότητες και είναι φανερό ότι οι τοκογλύφοι την έχουν "διαβρώσει" εκ των έσω. Είναι σίγουρο ότι έχουν αποκτήσει "λόγο" ακόμα και στη στελέχωσή της ...Στην ανώτατη στελέχωσή της. Θεωρούμε απολύτως βέβαιο ότι ο σημερινός Πάπας εκβιάζεται και ότι μέσω εκβιασμού παραδίδει το σύνολο της Καθολικής Εκκλησίας στα αφεντικά του.

Για ποιον λόγο μπορεί να εκβιάζεται; ...Για πολλά πράγματα. Από πού ν' αρχίσουμε και πού να τελειώσουμε ...Γιατί είναι πρώην Ναζιστής ...Γιατί είναι βέβαιο ότι την καριέρα του ―σε μια ιταλική Ρώμη, η οποία υπέφερε από τα εγκλήματα των Ναζί― τη χρωστά στα αφεντικά του. Όταν όμως εκβιάζεται η "κεφαλή", ευνόητο είναι ότι εκβιάζεται" και η "βάση". Όταν μπορείς να εκβιάζεις τον Πάπα, μπορείς να εκβιάζεις και όλους όσους ελέγχει ο Πάπας. Είναι δεδομένο δηλαδή ότι ο εκβιαζόμενος ναζιστής Ράτζιγκερ είναι ταυτόχρονα και εκβιαστής. Αυτός, ως παλιός "ιεροεξεταστής" τής Ρώμης, δημιούργησε, εμπλούτισε και διατηρεί υπό την κατοχή του όλους τους "φακέλους" των ανώμαλων ιερέων της Καθολικής Εκκλησίας.

Αυτό είναι βέβαια και το πιο τραγικό στοιχείο της υπόθεσης. Τα καθολικά κράτη τύπου Ιταλίας, Ισπανίας, Πορτογαλίας και Ιρλανδίας πεινάνε εξαιτίας του φασισμού και της ανωμαλίας. Πεινάνε, επειδή ένας σκληρός Ναζί εκβιάζει "μαλακούς" ανώμαλους. Τα ευσεβή αυτά κράτη του Καθολικού Δόγματος δεν αντιδράνε στην "επέλαση" των Εβραίων και των Προτεσταντών του Βορρά, γιατί οι θρησκευτικοί τους ηγέτες εκβιάζονται για τις κλοπές τους, τις παιδεραστίες τους και τις κτηνοβασίες τους ...Δεν αντιδράνε, γιατί ο Ναζί ηγέτης τους συνεχίζει τη δουλειά που είχε αναλάβει, όταν υπηρετούσε τον Χίτλερ ...Γιατί ο Ναζί ηγέτης τους έχει "αποφασίσει" να τους παραδώσει σε μια νέα "αρχή" και να τους τοποθετήσει σε μια νέα παγκόσμια "κοινότητα" ... Να τους παραδώσει στα αφεντικά των Ναζί.

Τα ίδια συμβαίνουν και στο ορθόδοξο "κέρας" της χριστιανικής Εκκλησίας. Ο Πατριάρχης Νέας Ρώμης δεν αντιδρά στην καταστροφή, γιατί απλούστατα είναι ένα χαϊβάνι και μισό ...Ένας άχρηστος άνθρωπος, ο οποίος κατέλαβε τη θέση του "αξιοκρατικά" ανάμεσα σε άλλους πέντε με έξι υποψήφιους ...Ένας "νομιμοποιητής", ο οποίος καθημερινά μετατρέπει σε "ευεργέτες" τού Πατριαρχείου όλους τους προδότες της Ελλάδας ...Ένας προδότης, ο οποίος "ευλογεί" αυτούς που μας έβαλαν στο ΔΝΤ, εκτελώντας τις "παραγγελιές" των Γερμανών της Μέρκελ. Για να αποκρύπτει την ανυπαρξία του και την εγκληματική εγκατάλειψη του ποιμνίου του, παριστάνει τον οικολογικά "ευαίσθητο" Πατριάρχη ...Παριστάνει τον "πράσινο" Πατριάρχη, όταν είναι γνωστό ότι όλα τα "πράσινα" ανήκουν στις ΜΚΟ των τοκογλύφων. Υπηρετεί τις εντολές του Κυρίου, που του είπε ..."παράτα το ποίμνιο και σώσε τον Πλανήτη" ...Κάνε "πράσινες" μπίζνες με τον Μητσοτάκη και τον Γιωργάκη.

Μιλάμε για συνομωσία κατά της χριστιανικής Εκκλησίας άνευ προηγουμένου ...Συνομωσία, όμως, η οποία πλέον φαίνεται από πού προέρχεται ...Συνομωσία, η οποία δεν μπορεί να αποσιωπηθεί στην εποχή της γρήγορης επικοινωνίας και του ίντερνετ. Αυτά όλα είναι επικίνδυνα, γιατί αποκαλύπτουν τα μυστικά του σχεδιασμού ...Του σχεδιασμού, ο οποίος στηριζόταν όχι στη δύναμη αλλά στην πονηριά ...Του σχεδιασμού, ο οποίος στηριζόταν στη διαφθορά, τον εκβιασμό, την ανωμαλία κλπ. ...Του σχεδιασμού της "αλογόμυγας", που ήταν βέβαιον ότι δεν θα μπορούσε ν' αντέξει, αν αντιδρούσαν τα "βουβάλια".  

Όμως, μαζί με αυτήν την αδυναμία αποκαλύπτονται και οι αδυναμίες του ίδιου του σχεδιασμού. Καθημερινά —και εξαιτίας του λανθασμένου σχεδιασμού— οι Εβραίοι χάνουν τις προστατευτικές "ασπίδες" τους. Χάνουν τους κοινωνικούς συμμάχους τους. Χάνουν τους συνενόχους τους. Απογυμνώνονται από κοινωνικούς συμμάχους. Αν μέχρι τώρα οι ολιγάριθμοι Εβραίοι κρύβονταν πίσω από τα εθνικά συμφέροντα μεγάλων λαών, όπως είναι οι Βρετανοί, οι Γερμανοί ή οι Αμερικανοί, αυτό σήμερα είναι αδύνατον. Η απληστία τους, σε συνδυασμό με τον λάθος σχεδιασμό τού συστήματος, θα τους φέρει αργά ή γρήγορα σε σύγκρουση με τους πάντες και άρα και με τους πρώην συμμάχους τους.

Μη ελέγχοντας το χρηματοδοτικό "παιχνίδι", δημιούργησαν ολιγοπώλια επικίνδυνα. Το σύνολο σχεδόν της παγκόσμιας αγοράς το παρέδωσαν σε μερικές εκατοντάδες πολυεθνικών. Μιλάμε για ένα φαινόμενο, το οποίο κάνει τη γερμανική "επέλαση" στον τομέα της ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας να φαντάζει σαν "αεράκι" μπροστά στον τυφώνα "Κατρίνα". Σύμφωνα με μελέτες ειδικών, κάποιες επτακόσιες εταιρείες ελέγχουν πάνω από το 80% της οικονομίας του Πλανήτη. Μια κατάσταση, η οποία επιβαρύνεται όσο πλησιάζεις κανείς στην κορυφή της, όπου εκεί πια μένουν 150 εταιρείες να ελέγχουν μόνες τους το 40% της παγκόσμιας οικονομίας. Οι 150 δηλαδή CEO αυτών των εταιρειών αποφασίζουν για το αν θα φάει ή όχι ολόκληρη η ανθρωπότητα. 150 άνθρωποι αποφασίζουν για τη ζωή και τον θάνατο δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο.

Αυτά, όπως αντιλαμβανόμαστε, είναι επικίνδυνα πράγματα, τα οποία είναι θέμα χρόνου να προκαλέσουν τις αντιδράσεις των λαών. Όλοι θυμόμαστε την αντίδραση των Βρετανών στην προσπάθεια εξαγοράς τής Cadbury από την Kraft. Όλοι θύμωσαν με την εταιρεία των "τυριών", η οποία πήγε να τους πάρει τη συμβολική εταιρεία τής σοκολάτας. Όμως, κανένας δεν παρατήρησε ότι και η ίδια η Kraft είναι θύμα αρπαγής. Στον Εβραίο τοκογλύφο Μπάφετ ανήκει η πολυεθνική ...Μια πολυεθνική εταιρεία παραγωγής προϊόντων μαζικής κατανάλωσης δεν ανήκει σε βιομήχανο, αλλά σε τοκογλύφο. Αυτή είναι η πραγματικότητα, που αφορά αυτές τις πολυεθνικές ...Έχουν πέσει στα χέρια των Εβραίων τοκογλύφων, που με τις "φωτοτυπίες" της FED αγοράζουν τζάμπα τα πάντα.

Όλα αυτά οφείλονται στην απληστία ...Στην άρρωστη επιθυμία κάποιων λίγων ανθρώπων να θέλουν να ελέγξουν τα πάντα σε αυτόν τον Πλανήτη ...Στην εμμονή κάποιων εγκληματιών να μην θέλουν να μοιραστούν τίποτε και με κανέναν. Αυτοί οι άθλιοι εγκληματίες είναι οι γνωστοί μας Εβραίοι τραπεζίτες ...Αυτοί, οι οποίοι χρηματοδοτούν όλους τους "πολέμους", οι οποίοι τα τελευταία εκατό χρόνια ταλαιπωρούν τους ανθρώπους ...Αυτοί, οι οποίοι χρηματοδότησαν τους παγκόσμιους πολέμους των όπλων και των άπειρων θανάτων και τώρα χρηματοδοτούν τους "πολέμους" της τροφής και της πείνας. Στο πέρασμά τους σαρώνουν τα πάντα. Χρηματοδοτώντας ασυστόλως τις εταιρείες τις οποίες θεωρούσαν "δικές" τους, έφτασαν και δημιούργησαν συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού και "σκότωσαν" τον ανταγωνισμό τους. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε ...και είναι επικίνδυνο.

Όμως, το ακόμα χειρότερο ήταν άλλο. Με αυτές τις εταιρείες στα χέρια των άπληστων υπαλλήλων τους, οι οποίοι "διψούσαν" για προαγωγές και μπόνους, κατέστρεψαν τις εθνικές οικονομίες των εταίρων τους ...Των εταίρων, τους οποίους μέχρι τώρα "ευνοούσαν", για να τους χρησιμοποιούν ως "συνενόχους" τους. Μέσα στον χρόνο, δηλαδή, αποδείχθηκαν "ρίχτες" και οι "ρίχτες", όταν πρόκειται για συνενόχους, είναι προδότες. Στην πραγματικότητα οι πολυεθνικές "έριξαν" τους Αμερικανούς ή τους Γερμανούς πολίτες. Αναζητώντας τα μέγιστα κέρδη, δεν πλήρωναν φόρους και αυτό εξουθένωσε ακόμα και τις πιο μεγάλες οικονομίες.

Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Γερμανία εξακολουθούν και παριστάνουν τα πλούσια κράτη, όχι επειδή έχουν πλούτο, αλλά επειδή παίρνουν φτηνά δάνεια ...Όχι επειδή είναι πλούσιοι, αλλά επειδή είναι οι τελευταίοι στη σειρά των φτωχών, που χρεοκοπούν ο ένας μετά τον άλλο ...Αυτοί, οι οποίοι παριστάνουν τους πλούσιους, επειδή απλά είναι οι "καλύτεροι" των φτωχών. Στην πραγματικότητα αυτά τα κράτη είναι βυθισμένα στα χρέη καί τα δύο. Οι κατ’ όνομα πλέον αμερικανικές ή γερμανικές εταιρείες, οι οποίες εκμεταλλεύονται το διεθνές περιβάλλον, πρακτικά δεν τους "ανήκουν", εφόσον δεν συνεισφέρουν στα έξοδα της λειτουργίας τους. Κρύβουν τα κέρδη τους στους φορολογικούς παραδείσους και δεν φορολογούνται.

 Στα κράτη, στα οποία θεωρητικά ανήκουν, όχι μόνον δεν προσφέρουν έσοδα —μέσω των φόρων τους—, αλλά φτάνουν στο σημείο να τα επιβαρύνουν με τη λειτουργία τους ζητώντας συνέχεια κρατικές επιδοτήσεις. Κέρδη αυτές οι πολυεθνικές της αγοράς έχουν μόνον για τις τράπεζες που τις χρηματοδοτούν και άρα για τους τοκογλύφους ιδιοκτήτες τους. Το αποτέλεσμα είναι τραγικό γι' αυτούς που θίγονται. Οι "υπερδυνάμεις", που κυβερνάνε σήμερα τον κόσμο, είναι στην κυριολεξία "μπατίρια". Το χρέος των "στεγνών" φοροεισπρακτικά ΗΠΑ ξεπέρασε τα 16 τρις και της Γερμανίας κανένας δεν ξέρει πού έχει "φτάσει" με τα "μαγειρέματα" τα οποία έχει υποστεί.

Τα ανάλογα σφάλματα οι Εβραίοι τοκογλύφοι έκαναν και στο κοινωνικό επίπεδο του σχεδιασμού τους. Όπως "έριξαν" τους συνενόχους τους στο επίπεδο των κρατών, έτσι "έριξαν" και τους συνενόχους τους στο επίπεδο των εθνικών κοινωνιών. Η μεγάλη "ληστεία" των τοκογλύφων επιτεύχθηκε, γιατί εξασφάλισαν μέσα στην κάθε εθνική κοινωνία τη συμμαχία της αστικής της τάξης ...Της τάξης εκείνης, η οποία εισέπραξε σε μισθούς και σε διαφθορά ό,τι "έριχναν" οι τοκογλύφοι, προκειμένου να μην βρίσκουν αντίσταση από την πλευρά των κρατών. Τώρα τους εγκαταλείπουν κι αυτούς, "τελειώνοντάς" τους στην πραγματικότητα. Οι αστικές τάξεις είναι κατά κύριο λόγο τα μεγάλα θύματα όλων των "μνημονιακών" πολιτικών, εφόσον μόνον αυτές έχουν να "δώσουν" σε ένα σύστημα, το οποίο έχει πάθει "αμόκ" και θέλει ν' αρπάξει τα πάντα. 

Όλα αυτά δείχνουν ότι η οικονομική "κρίση" στην τρελή της "πορεία" αφήνει πίσω της "πτώματα". Όσο αυτά τα "πτώματα" ήταν των άλλων, δεν υπήρχε πρόβλημα. Όσο αυτά τα "πτώματα" ήταν των εργατών ή των αγροτών ή των βιοτεχνών, δεν υπήρχε πρόβλημα. Τώρα τα "πτώματα" είναι των συνενόχων τους και αυτό είναι κακό για τους σχεδιαστές της κατάστασης. Η οικονομική κρίση εξελίσσεται σε έναν "κατηφορικό" μονόδρομο, ο οποίος διαρκώς θα επιβαρύνει την κατάσταση. Θα λειτουργεί σαν "κόσκινο", που σε κάθε "τίναγμά" του θα "αδειάζει" τους πιο αδύναμους. Όμως, ο κόσμος δεν αντέχει αυτό το οδυνηρό "κοσκίνισμα" ...Ένα "κοσκίνισμα", που, όσο βαθαίνει η κρίση, τόσο θα "μεγαλώνει" το κοινωνικό "περιθώριο" ...Ένα "κοσκίνισμα", που, όσο πιο βίαιο γίνεται, τόσο μεγαλύτερος αριθμός εργαζομένων θα καταλήγει στα άχρηστα "μπάζα".

Όπως εύκολα αντιλαμβανόμαστε, δεν μπορεί να λειτουργήσει αυτός ο σχεδιασμός επί μακρόν. Δεν είναι δυνατόν να συνυπάρξουν μέσα στην ίδια πανάκριβη δυτική κοινωνία άνθρωποι, οι οποίοι πρέπει μαζί με τις οικογένειές τους να επιβιώσουν με 400 ευρώ τον μήνα και την ίδια ώρα οι πλούσιοι να ξοδεύουν εκατοντάδες εκατομμύρια, για να αγοράζουν χρωματιστές λινάτσες, που παριστάνουν τα έργα τέχνης. Δεν είναι δυνατόν στα χρόνια της αρπαγής να έχεις βάλει τους αστούς δημοσίους υπαλλήλους σε τραπεζικά δάνεια με δόσεις των 800 ευρώ τον μήνα και σήμερα να τους δίνεις μισθό 850 ευρώ, περιμένοντας να μην αντιδράσουν. Δεν είναι δυνατόν να προκαλείς "βουβή" γενοκτονία, εξαιτίας της αδυναμίας των νέων να κάνουν οικογένειες και να θέλεις να απολαμβάνεις την ασφάλεια του "πετυχημένου" σε μια πολιτισμένη κοινωνία ...Δεν υπάρχει πολιτισμός, όταν υπάρχει πείνα και θάνατος.

Οι κοινωνίες των χριστιανικών κρατών πλήττονται από υπογεννητικότητα, η οποία οφείλεται και στην οικονομική κρίση ..."Αργοπεθαίνουν", γιατί απλούστατα δεν είναι παραγωγικές. Κάθε νέο "μέτρο", το οποίο παίρνεται σε κάθε οικονομία που τελεί υπό γερμανική κηδεμονία, προκαλεί "εκατόμβες" θυμάτων ...Βυθίζει ολόκληρους λαούς στην καταστροφή ...Καταδικάζει ολόκληρες κοινωνικές τάξεις στην ανέχεια ...Διαλύει οικογένειες ...Πετάει ανθρώπους στον δρόμο ...Σπρώχνει νέους στα ναρκωτικά ...Προκαλεί "έκρηξη" εγκληματικότητας ...Ωθεί ανθρώπους στην αυτοκτονία.

Όταν η λειτουργία της οικονομίας έχει τόσο τραγικά αποτελέσματα, δεν μιλάμε για οικονομία, αλλά για πόλεμο ...Δεν μιλάμε για πραγματικό ανταγωνισμό, αλλά για προμελετημένη δολοφονία. Όταν όλα αυτά είναι αποτελέσματα αποφάσεων ανθρώπων, ευνόητο είναι ότι μιλάμε για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ...Αλίμονο σε αυτούς τους εγκληματίες, οι οποίοι μέσω αυτής της ιμπεριαλιστικής οικονομίας επωφελούνται εις βάρος των λαών σε βαθμό πολέμου ...Αλίμονο σε αυτούς, οι οποίοι θα βρεθούν "μόνοι" τους στο τέλος του "κοσκινίσματος". Μάντεις δεν είμαστε, αλλά, αν συνεχιστεί αυτό το "κοσκίνισμα", γνωρίζουμε από τώρα τι θα απομείνει στο "κόσκινο".

Αν δηλαδή θεωρητικά συνεχιζόταν το "κοσκίνισμα" ―σε τόση μεγάλη ένταση και στον ανάλογο χρόνο― και φτώχαινε όλη η ανθρωπότητα, αποδίδοντας το σύνολο του πλούτου της σε 12 άτομα, τότε είμαστε βέβαιοι ότι γνωρίζουμε από τώρα ποιοι θα ήταν αυτοί. Οι δώδεκα "ικανοί" και "ανώτεροι", οι οποίοι θα αποκτούσαν τα πάντα, όταν όλοι οι υπόλοιποι θα έχαναν τα πάντα, εικονίζονται στην παρακάτω φωτογραφία ...Οι Εβραίοι τοκογλύφοι ...Αυτοί, που εδώ και έναν αιώνα έχουν εξαπολύσει τον πιο ανθρωποκτόνο πόλεμο, που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. 

...Για να καταλάβουμε, δηλαδή, τι έκαναν όλοι αυτοί οι διαβόητοι εγκληματίες ...Δεν αρκέστηκαν που, μέσω της διαφθοράς των ηγετών, άρπαξαν τα πάντα από τους ανθρώπους ...Δεν αρκέστηκαν που σκότωσαν εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων, για να γίνουν απλά πλουσιότεροι ...Δεν αλλάζουν τακτική ακόμα και τώρα, που έχουν καταφέρει το σύνολο των στόχων τους και απλά —για να συνεχίσουν το "παιχνίδι" τους— βυθίζουν την ανθρωπότητα στη δυστυχία. Αδιαφορώντας παντελώς για την έννοια της Θείας Τιμωρίας, λόγω της ειδικής σχέσης που υπάρχει μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού, έκαναν ό,τι μπορούσαν εις βάρος του πρώτου. Παράβλεψαν δηλαδή όλες τις συνέπειες, που θα είχαν οι πράξεις τους απέναντι στον άνθρωπο. Παράβλεψαν όλες τις Εντολές του Θεού, οι οποίες είναι κοινές για Εβραίους και Χριστιανούς. 

Όμως, το ακόμα πιο τρομερό ήταν άλλο. Αποδεικνύεται πως δεν είναι μόνον εγκληματίες, αλλά και θεομπαίχτες ...Δεν υποτίμησαν απλά τα αισθήματά Του προς τον άνθρωπο, υποτίμησαν τον Ίδιο ...Υποτίμησαν τις ικανότητές Του ...Υποτίμησαν τις γνώσεις Του ...Υποτίμησαν τον σχεδιασμό Του. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί τα "κόλπα", που έκαναν στον άνθρωπο, προκειμένου να τον αδικήσουν, πήγαν να τα κάνουν και εις βάρος του Θεού. Όπως διέφθειραν τους "εκλεκτούς" των λαών, προκειμένου να λεηλατήσουν τα κράτη τους, έτσι προσπάθησαν να κάνουν και με τους "εκλεκτούς" του Θεού, για να λεηλατήσουν τον Οίκο Του. Διέφθειραν τους δούλους Του και με το κόλπο sale and lease back πήγαν να του αφαιρέσουν αυτό, το οποίο καλώς ή κακώς οι άνθρωποι Τού αφιέρωσαν από ευγνωμοσύνη ...Αυτό, το οποίο μοιάζει με υλική περιουσία και ο Ίδιος θέλησε να υπηρετεί τους φτωχούς ανθρώπους.

 Αυτοί, δηλαδή, που ως Εβραίοι σταύρωσαν τον Υιό Του, χωρίς να τιμωρηθούν, εξέλαβαν την ατιμωρησία σαν αδυναμία και πήγαν να Του αρπάξουν και την "Περιουσία" Του ...Να την αρπάξουν, διαφθείροντας τους δούλους Του. Το αποτέλεσμα είναι αυτό το οποίο βλέπουμε. Αυτοί, οι οποίοι περιφέρονται καταχρηστικά μέσα στον χριστιανικό Οίκο, συνεργάστηκαν με τους ιερείς Του και θέλησαν να "αξιοποιήσουν" την Περιουσία Του, για να επωφεληθούν οι ίδιοι. "Επενδυτές" δηλαδή και "διαχειριστές" πήγαν να κάνουν εις βάρος του Θεού τα "κόλπα" εκείνα, που έκαναν εις βάρος των λαών ...Για να το καταλάβουμε, δηλαδή ...Πήγαν οι Εβραίοι να "ρίξουν" τον Θεό, που τους έσωσε στην έρημο; ...Πήγαν να "ρίξουν" τον Θεό οι ιερείς, που οι ίδιοι διδάσκουν στους ανθρώπους ότι πρέπει να Τον φοβούνται σε βαθμό τρόμου ...ακόμα κι αν είναι άκακα νήπια;

...Αυτοί οι "συμμορίτες" πήγαν να "δουλέψουν" με "κολπάκια" Αυτόν, που οι ίδιοι διδάσκουν στους ανθρώπους ότι είναι κάτοχος κάθε γνώσης και σοφίας; ...Την κατάρα, που χρησιμοποιούν οι Εβραίοι, μήπως γνωρίζουν ποιος τους τη "χάρισε" για να τη χρησιμοποιούν; Αυτοί είναι οι αδίστακτοι θεομπαίχτες, που τώρα "κοσκινίζουν" την ανθρωπότητα, προκειμένου να τη λεηλατήσουν, βάζοντάς την στην οικονομική κρίση. Όμως, αγνοούν ότι στο τέλος το "κόσκινο" θα μείνει σε άλλα χέρια ...Άλλος θα μαζέψει αυτά, τα οποία θα μείνουν στο "κόσκινο" ...και θα είναι οι ίδιοι ...Άλλος θα αποφασίσει μόνος Του, αν θα ευτυχίσουν αυτοί οι οποίοι βρίσκονται "κάτω" ή αυτοί οι οποίοι βρίσκονται "πάνω" από το "κόσκινο".

...Δυστυχώς γι' αυτούς το "κόσκινο" θα πάει στα χέρια Αυτού, που τους καταράστηκε ...Αυτού, που τους βοήθησε να τα αποκτήσουν όλα, για να τα χάσουν ΟΛΑ ...Αυτού, που θα τους "ξεδοντιάσει", αφήνοντάς τους ένα "δόντι", για να μπορεί να τους τιμωρήσει με αιώνιο και αφόρητο "πονόδοντο". Ήταν λάθος τους να "πυροβολήσουν" την Ελλάδα ...Την Ελλάδα δεν την "πυροβολείς" ποτέ ...Στην κυριολεξία δεν την πλησιάζεις ...για το καλό σου. Σε όποια μεριά βρίσκεται η Ελλάδα, εκεί είναι και η καλή μεριά του "κόσκινου".

Αν μη τι άλλο ...θα διασκεδάσουμε σύντομα.