Author: press-a
Αλλαγή....ρότας και παλλαϊκό ξεσηκωμό για να “γλιτώσει ο τόπος την ολοκληρωτική καταστροφή” και να απαλλαγεί από το μνημόνιο, πρότεινε ο γνωστός οικονομολόγος- αναλυτής και αρθρογράφος της εφημερίδας “το Ποντίκι”, Δημήτρης Καζάκης, μιλώντας το βράδυ της Τετάρτης (13 Μαρτίου) στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Δ. Π. Θ, στη Νέα Ορεστιάδα, σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Β΄ ΕΛΜΕ Έβρου και ο τοπικός σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. “Μνημόνιο: Πράξη σωτηρίας της χώρας ή υπογραφή κατοχής και υποτέλειας;” ήταν το θέμα- ερώτημα της εκδήλωσης, αλλά ως “σωτηρία” ουδείς εκ των ομιλητών, τόσο ο κ. Καζάκης όσο και ο Φάνης Μαλκίδης (λέκτορας του Δ. Π. Θ), το παρουσίασαν...
Καταγγελία της δανειακής σύμβασης, μη αναγνώριση του δημόσιου χρέους και εθνικοποίηση της Τράπεζας της Ελλάδας και μερικών μεγάλων τραπεζών, είναι τα τρία, “πρώτα” βήματα που πρέπει να γίνουν, στο πλαίσιο μιας στρατηγικής αντιμετώπισης του προβλήματος, σύμφωνα με όσα ανέφερε ο κ. Καζάκης. Επόμενη και...αναπόφευκτη κίνηση η “έξοδος από το ευρώ και η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα”. “Βήματα δύσκολα με αρκετή δόση ρίσκου, αλλά καλύτερα να δυσκολευτούμε και να πάρουμε ρίσκα, παρά να οδηγηθούμε στην ολοκληρωτική καταστροφή, όπως οδηγούμαστε με τα σημερινά δεδομένα”, είπε χαρακτηριστικά ο γνωστός οικονομολόγος, τονίζοντας ότι όλα αυτά μπορούν να γίνουν μόνο με ένα “λαϊκό κίνημα” που θα επιφέρει μια “μεγάλη κοινωνικοπολιτική αλλαγή” και όχι με τα υπάρχοντα “πολιτικά μορφώματα”.
Ο κ. Καζάκης υποστήριξε πως το πρώτο βήμα που θα πρέπει να κάνουμε, ως χώρα, είναι “να καταγγείλουμε τη σύμβαση ως απεχθή και επαχθή και, με βάση το διεθνές και εθνικό δίκαιο, να διεκδικήσουμε ξανά την εθνική μας κυριαρχία, γιατί χωρίς εθνική κυριαρχία η χώρα θα καταλυθεί. Ούτε το μεροκάματο μπορείς να εξασφαλίσεις, ούτε την περιουσία, ούτε να έχεις τα εχέγγυα ότι θα υπάρχεις αύριο, σε αυτό τον τόπο. Το δεύτερο που πρέπει να κάνουμε είναι να μην αναγνωρίσουμε το δημόσιο χρέος γιατί είναι καταχρηστικό, τοκογλυφικό, γιατί πληρώνουμε πανωτόκια πάνω σε πανωτόκια. Δεν πληρώνουμε για να καλυφθούν πραγματικές ανάγκες της οικονομίας ή της κοινωνίας. Ακόμη και ο Άρειος Πάγος έχει αποφανθεί, με περισσότερες από 40 αποφάσεις, ότι η πληρωμή πανωτοκίων θεωρείται απολύτως καταχρηστική γιατί αυτός που πληρώνει πανωτόκια οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στη χρεωκοπία, στην πτώχευση κι αυτό θεωρείται τοκογλυφική πρακτική. Κι αυτό που έχει αποφανθεί ο Άρειος Πάγος ισχύει και στο διεθνές δίκαιο. Άρα, έχουμε κάθε δικαίωμα, ως λαός, να πούμε: “Ως εδώ μάγκες. Ότι πήρατε, πήρατε”-γιατί πήραν και κέρδισαν τρελά λεφτά από αυτή την ιστορία- απλά “δεν θα μας ξεζουμίσετε άλλο”...
Τρίτο βήμα: παίρνουμε στα χέρια μας (σ.σ εθνικοποιούμε) τις τράπεζες. Όχι όλες. Την Τράπεζα της Ελλάδας, 5-6 μεγάλες τράπεζες. Γιατί; Πρώτον, η Τράπεζα της Ελλάδας δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα και δεύτερον είναι ιδιωτική, δεν έχει καθόλου κρατική υπόσταση. Δεν είχε ποτέ, από την ίδρυσή της, το 1928. Είναι ιδιωτική, πολυμετοχική Ανώνυμη Εταιρεία, με καταστατικό που υπερισχύει όλων των νόμων του ελληνικού κράτους!”
Ο κ. Καζάκης απέδωσε το “τεράστιο πρόβλημα που βιώνει η ευρωζώνη” στο “καρτέλ που διοικεί το ευρώ” και στην τερατογένεση των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών”. Για το ευρώ, είπε πως “δεν είναι νόμισμα όπως ξέραμε τη δραχμή ή όπως είναι το δολάριο, που ναι μεν είναι παγκόσμιο νόμισμα, αλλά είναι και εθνικό. Το ευρώ είναι ένα πιστωτικό προϊόν. Δεν είναι νόμισμα. Δεν είναι κανείς υπεύθυνος για την έκδοση του ευρώ. Ψάξτε να δείτε σε ένα χαρτονόμισμα ποιος είναι υπεύθυνος για την έκδοση αυτού του νομίσματος. Κατασκευάστηκε ακριβώς για να έχει τη λειτουργία πιστωτικού εργαλείου για τις τράπεζες”. Θέτοντας το ρητορικό ερώτημα “τι το ήθελαν οι τράπεζες;” απάντησε πως στόχος ήταν “να μαζέψουν τις αποταμιεύσεις και το χρήμα στην οικονομία. Να το συγκεντρώσουν στα ταμεία τους και να το αποδώσουν ξανά στην οικονομία με μορφή δανείων. Γιατί το δάνειο αφήνει κέρδος στις τράπεζες. Και φυσικά, δίνοντας τα δάνεια, τα έβαζαν εγγύηση για να εκδώσουν ομόλογα και εκδίδοντας ομόλογα στην παγκόσμια αγορά και αντλώντας κεφάλαια τα έβαζαν κι αυτά εγγύηση για να παράγουν “παράγωγα”, δηλαδή αξιόγραφα πάνω στα ομόλογα και πάει λέγοντας... Σήμερα, οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν ενεργητικά που υπερβαίνουν κατά 4 φορές το συνολικό ΑΕΠ της ευρωζώνης. Άντε να τα βάλεις με αυτές τις τράπεζες....”
Ο γνωστός οικονομολόγος υποστήριξε πως μόνο ένας τρόπος υπάρχει να “παλέψεις” με τις τράπεζες. “Τις εθνικοποιείς...Όχι για να φορτωθείς τις ζημιές τους αλλά για να διαγράψεις χρέη, να ανακαλύψεις πως κινήθηκε όλη η ιστορία του χρήματος, ποιος χρηματοδοτήθηκε μέσα από αυτό το σύστημα και φυσικά να ανατάξεις το πιστωτικό σύστημα, με τέτοιο τρόπο ώστε να υποστηρίξεις την οικονομία σου, το νοικοκυριό σου, την ανάπτυξή σου. Και φυσικά, όταν κάνεις αυτό το πράγμα, φεύγεις από το ευρώ! Επανέρχεσαι στο εθνικό νόμισμα. Θα υπάρξουν δυσκολίες, μεγάλα προβλήματα αλλά στα ζητήματα της οικονομίας πάντα υπάρχουν λύσεις στρατηγικής αντιμετώπισης. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει καμιά στρατηγική αντιμετώπιση γι' αυτό που ζούμε σήμερα, στα πλαίσια που το ζούμε...”
Η επαναφορά στη δραχμή θα συμβάλλει στην απόκτηση ενός χρηματοδοτικού εργαλείου για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, σε νέα βάση, σε νέες προοπτικές. Αναφορικά με το επιχείρημα που χρησιμοποιείται πως “άμα φύγουμε από το ευρώ θα καταστραφούμε” ο κ. Καζάκης ζήτησε από το ακροατήριο να του πει “μια χώρα που αποσπάστηκε από ενιαίο κράτος, ενιαίο νόμισμα και καταστράφηκε”. Αντίθετα, υποστήριξε πως “η οικονομική ιστορία έχει δείξει ότι οι οικονομικές ενώσεις καταστρέφουν και αφήνουν ερείπια πίσω. Αλλά για να αντιμετωπίσεις την καταστροφή, το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να εξασφαλίσεις δικό σου νόμισμα. Αυτό δείχνει η ιστορία από τον 17ο αιώνα που υπάρχει πολιτική οικονομία μέχρι και σήμερα. Είναι δύσκολο, υπάρχουν ρίσκα, αλλά καλύτερα να δυσκολευτούμε και να πάρουμε ρίσκα παρά να οδηγηθούμε στην ολοκληρωτική καταστροφή, με τα σημερινά δεδομένα”.
Όσο αφορά το “ποιος θα το κάνει αυτό” και “εάν υπάρχει πολιτικό μόρφωμα που μπορεί να το κάνει αυτό το πράγμα”, η άποψή που κατέθεσε είναι πως “δεν υπάρχει” και πως “ο μόνος που μπορεί να το κάνει είναι η συγκρότηση και ανασυγκρότηση ενός, πραγματικά ρωμαλέου παλλαϊκού κινήματος που μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις μιας πολύ μεγάλης κοινωνικοπολιτικής αλλαγής, ώστε να αλλάξει ρότα ο τόπος και να γλιτώσει από την ολοκληρωτική καταστροφή. Σε αυτό το κίνημα που πρέπει να υπάρξει, ο λαός έχει τον πρώτο λόγο. Όχι οι αρχηγοί, οι εγκάθετοι ή οποιοιδήποτε μιλούν αντ' αυτού (σ.σ του λαού). Ο ίδιος ο λαός, το πραγματικό υποκείμενο της ιστορίας. Κι εδώ δε χωράνε διαφορές, ιδεολογικές ή κομματικές”, κατέληξε ο Δημήτρης Καζάκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου