Πάμε κατασκήνωση;

Της Ελευθερίας Κανακάκη

Πριν «κλείσετε» κατασκήνωση, διαβάστε πότε ενδείκνυται να στείλετε το παιδί και πώς θα το προετοιμάσετε όσο το δυνατόν καλύτερα.

Υπευθυνότητα, κοινωνικοποίηση, αυτονομία: με αυτό το «τρίπτυχο» θα μπορούσαμε να ορίσουμε την έννοια της κατασκήνωσης που, εκτός των παραπάνω, προσφέρει στο παιδί τη δυνατότητα να λειτουργήσει σε συνθήκες ευγενούς άμιλλας, να αποδεσμευτεί από το στενό κλοιό της οικογένειας, να αναπτύξει τις αθλητικές και καλλιτεχνικές του ικανότητες, να έρθει σε επαφή με τη φύση, να περάσει ατέλειωτες ώρες με καλή παρέα και πολλά παιχνίδια! Στις μέρες μας δε, με τις βελτιωμένες συνθήκες και υπηρεσίες, καθώς και με τα εναλλακτικά προγράμματα που εφαρμόζονται σχεδόν σε κάθε γωνιά της χώρας, κατασκήνωση σημαίνει μεν «πρόγραμμα» αλλά, σε καμία περίπτωση, δε σημαίνει «έλλειψη ελευθερίας».


Πάντως, ακόμα και για το πιο αυτάρκες παιδί πρέπει να ισχύουν κάποιες προϋποθέσεις ώστε να βιώσει με το θετικότερο τρόπο την πρώτη του κατασκηνωτική εμπειρία:

● Να έχει «κλείσει» τα 7 του χρόνια, να έχει ενταχθεί ομαλά στο Δημοτικό σχολείο και να έχει κατακτήσει τα πρώτα στάδια ανεξαρτησίας.

● Να έχει αποβάλει το άγχος του αποχωρισμού, κατανοώντας ότι οι γονείς «φεύγουν» αλλά, μετά από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, επιστρέφουν.

● Να έχει ζητήσει το ίδιο να πάει (και, μάλιστα, ένθερμα), χωρίς να του το επιβάλλετε εσείς και χωρίς να έχετε αναφερθεί ποτέ στο θέμα σαν λύση «απόκτησης πειθαρχίας».

● Να έχει αντιληφθεί ότι, για οποιοδήποτε πρόβλημα, θα απευθύνεται πλέον στον ομαδάρχη κι όχι στον μπαμπά ή τη μαμά, αφού η μεταξύ σας τηλεφωνική επικοινωνία και οι συναντήσεις θα γίνονται σε προκαθορισμένα διαστήματα.

● Να έχει επισκεφθεί το χώρο που θα το φιλοξενήσει (οι σοβαροί κατασκηνωτάρχες όχι μόνο το επιτρέπουν αλλά το επιζητούν!) και να έχει ενημερωθεί αναλυτικά για το πρόγραμμα των καθημερινών δραστηριοτήτων του, που θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στα προσωπικά του ενδιαφέροντα και να συμβάλουν στην ενίσχυση των δεξιοτήτων που έχει ήδη αποκτήσει.

● Να έχει, επίσης, ενημερωθεί για φαινομενικά «ασήμαντες» λεπτομέρειες, όπως τι θα κάνει αν αδιαθετήσει, αν αισθανθεί άβολα, αν δεν μπορεί να κοιμηθεί ή αν θελήσει να πάει το βράδυ στην τουαλέτα.

● Να έχει κατανοήσει ότι ναι μεν θα αποκτήσει φίλους, θα παίζει, θα απασχολείται δημιουργικά, αλλά θα έχει παράλληλα και κάποιες υποχρεώσεις όπως, για παράδειγμα, να είναι συνεπές, συνεργάσιμο και να «κρατά» τα πράγματά του τακτικά.



Σε καμία περίπτωση, ωστόσο, μην παρουσιάσετε την κατάσταση σαν ένα «τεράστιο βήμα» και μην αφήσετε να φανεί ότι ανησυχείτε υπερβολικά! Δείξτε χαλαρή, χαρούμενη, μην το «βομβαρδίσετε» με συμβουλές ή υποσχέσεις και προτείνετέ του λύσεις που θα το βοηθήσουν να αισθανθεί από την πρώτη στιγμή άνετα και να συμβιώσει αρμονικά με τα υπόλοιπα παιδιά.

● Να πάει, για παράδειγμα, με τον/την κολλητό/ή του ή με άλλους γνωστούς συνομηλίκους του.

● Να πάρει μαζί το λούτρινο αρκουδάκι με το οποίο κοιμάται ή το αγαπημένο παιχνίδι του.

● Να πάρει, επίσης, φωτογραφική μηχανή, χρωματιστά μολύβια, μπλοκ ζωγραφικής, ραδιόφωνο ή cd player, περιοδικά και βιβλία.

● Να επιλέξει μόνο του τα ρούχα που θα βάλει στη βαλίτσα του, τα οποία θα πρέπει να είναι άνετα κι ευκολοφόρετα ώστε να μη δυσκολεύουν τις κινήσεις του.

● Να ασχολείται ένα 5άλεπτο κάθε πρωί με το «συγύρισμα» της ντουλάπας του, ώστε να μην αγχώνεται την ώρα της «επιθεώρησης» και να ξέρει πού είναι καθετί.

● Να μην «κουβαλά» πολλά χρήματα και αντικείμενα αξίας, να μην επιδεικνύει το καινούργιο ηλεκτρονικό παιχνίδι του (το οποίο είναι, έτσι κι αλλιώς, προτιμότερο ν’ αφήσει «πίσω» του) και, γενικότερα, να μην «προκαλεί» τους γύρω του.

● Να μην κάνει προσβλητικά σχόλια και αν το ίδιο «πέσει» θύμα ειρωνείας ή χλευασμού, να απαντήσει «έξυπνα» διατηρώντας την αυτοπεποίθηση και την ψυχραιμία του.

● Να εκφράζει τις απόψεις, όπως και τις ανησυχίες του με θάρρος κι ειλικρίνεια.

● Να μην μπει, τέλος, στη διαδικασία ότι οφείλει να… επεξεργαστεί αυτή τη νέα εμπειρία. Δε χρειάζεται, για παράδειγμα, ν’ απαθανατίσει κάθε στιγμή ούτε να στείλει καρτ-ποστάλ σ’ όλους τους συγγενείς ούτε, φυσικά, να σας φτιάξει ζωγραφιές κι άλλα, χειροποίητα σουβενίρ. Το θέμα είναι απλό: το παιδί σας θα περάσει μόλις ένα ψυχαγωγικό 15θήμερο μακριά από το σπίτι του, που πρέπει να προσπαθήσει ν’ απολαύσει με όλες τις αισθήσεις του!



Είναι το παιδί σας έτοιμο να πάει κατασκήνωση; Ναι, αν απαντήσετε θετικά τουλάχιστον σε τρία από τα παρακάτω ερωτήματα:

1.Πηγαίνει ευχάριστα στο σχολείο;
2.Συμμετέχει εύκολα σε ομάδες;
3.Εκφράζει με άνεση τις φυσικές αλλά και τις συναισθηματικές του ανάγκες;
4.Βασανίζεται από κάποιου είδους ανασφάλεια ή φοβία;
5.Πλένεται, ντύνεται και, γενικά, εξυπηρετείται μόνο του;
6.Έχει ήδη κοιμηθεί εκτός σπιτιού –ακόμα και στον παππού και τη γιαγιά;
7.Έχει ήδη αντιμετωπίσει με επιτυχία σοβαρές αλλαγές όπως, για παράδειγμα, τον ερχομό ενός νέου μωρού, μια μετακόμιση ή οποιαδήποτε κατάσταση αποχωρισμού;
Ακόμα όμως κι αν «κυκλώσατε» τα περισσότερα από τα παραπάνω ερωτήματα, μην εκπλαγείτε αν το πιτσιρίκι σας αρχίσει να ζητάει επιτακτικά να επιστρέψει σπίτι πριν από τη δεύτερη κιόλας νύχτα! Αντιδράστε ήρεμα, βεβαιώστε το για την αγάπη σας και την αδιάκοπη στήριξή σας, αλλά επιμείνετε ότι είναι ακόμα πολύ νωρίς για να βγάλει συμπεράσματα αν περνάει ή δεν περνάει καλά και… κάντε την εξής συμφωνία: θα μείνει ακόμα δύο μέρες και, στην περίπτωση που δεν «αντέχει» άλλο, θα πάτε να το πάρετε εσείς η ίδια. Στο μεταξύ, μην επικοινωνείτε απευθείας με το παιδί αλλά με τον υπεύθυνο της κατασκήνωσης, ο οποίος είναι βέβαιο ότι θα σας ενημερώσει άμεσα αν εκείνο αδυνατεί να προσαρμοστεί, απομονώνεται, κλαίει, μελαγχολεί… Σ’ αυτή την περίπτωση, οφείλετε να τηρήσετε τη συμφωνία σας: την επόμενη χρονιά μπορείτε να ξαναδοκιμάσετε, αφού το προετοιμάσετε καλύτερα.

Ελευθερία Κανακάκη