ΓΑΛΑ - Τελικά είναι καλό ή κακό για την υγεία μας;

Αναρτήθηκε από: Βελίκης Ιωάννης, Ψυχολόγος PhD, τηλ. 6932683468

Η ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ

52% των θερμίδων από γαλακτοκομικά

Σύμφωνα με το USDA, ο μέσος Αμερικανός καταναλώνει:
265 κιλά γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα,
178 κιλά λαχανικά,
54 κιλά φρούτα,
90 κιλά κρέατος
και 87 κιλά προϊόντων που περιέχουν αλεύρι και δημητριακά.

Ξέρατε ότι...
Το γάλα είναι η βάση των καρδιοαγγειακών παθήσεων

Το γάλα είναι ο λόγος που μια στις 6 αμερικανίδες θα αναπτύξει καρκίνο του μαστού.
25 εκατομμύρια αμερικανίδες μετά την ηλικία των 40 έχουν εντοπιστεί με αρθρίτιδα και οστεοπόρωση.
Αυτές έπιναν παραπάνω από 1 κιλό γάλα ανά ημέρα για ολόκληρη τη ζωή τους.

Το ασβέστιο στο γάλα δεν απορροφάται επαρκώς και η κατανάλωση γάλακτος είναι η αιτία της οστεοπόρωσης.

60% των γαλακτοπαραγωγικών αγελάδων της Αμερικής έχουν τον ιό της λευχαιμίας.

Η ΤΕΛΕΙΑ ΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ;
ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΝΩΜΗ: ΓΑΛΑ, ΕΝΑ ΘΑΝΑΣΙΜΟ "ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ"

Μύθος #1: Το γάλα βοηθά να χτιστούν γερά κόκαλα
Μύθος #2: Το γάλα είναι το κορυφαίο ποτό υγείας
Μύθος #3: Το γάλα είναι απαραίτητο για τα παιδιά που μεγαλώνουν
Μύθος #4: Το γάλα είναι καθαρό και θρεπτικό

"Ο μύθος ότι η οστεοπόρωση προκαλείται από την ανεπάρκεια ασβεστίου δημιουργήθηκε για να πουλήσει τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα συμπληρώματα ασβεστίου. Δεν υπάρχει καμία αλήθεια σ' αυτόν.
Οι Αμερικανίδες είναι μεταξύ των μεγαλύτερων καταναλωτών ασβεστίου στον κόσμο, και παρ' όλα αυτά έχουν ένα από τα πιο υψηλά επίπεδα οστεοπόρωσης στον κόσμο."
Δρ. John McDougall -Το πρόγραμμα McDougall για τις γυναίκες (2000)

Η ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ
είναι μια ασθένεια που επιφέρει εξασθένιση και χαρακτηρίζεται από χαμηλή μάζα οστών και την επιδείνωση του ιστού των οστών.

Πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν ακόμη ότι πάσχουν από την ασθένεια αυτή έως ότου εμφανιστεί ένα κάταγμα.

Η μία στις δύο γυναίκες μετά την ηλικία των 50, και ένας στους οκτώ άνδρες, θα έχει ένα κάταγμα που σχετίζεται με την οστεοπόρωση.

Η βιομηχανία του γάλακτος πληρώνει τεράστιους αριθμούς διαιτολόγων, γιατρών, και ερευνητών για να προωθήσει τα γαλακτοκομικά, και ξοδεύει περισσότερα από $500 εκατομμύρια ετησίως, σε εθνικό επίπεδο, για να διατηρήσει στην αγορά τα προϊόντα της.

Η γαλακτοκομική βιομηχανία έχει διεισδύσει στα σχολεία, έχει εξαγοράσει αστέρια του αθλητισμού, προσωπικότητες, και πολιτικούς, και προωθεί συνεχώς μια ατζέντα βασισμένη στο κέρδος παρά στη δημόσια υγεία.






Η ΑΡΧΙΚΗ ΑΙΤΙΑ
είναι η υψηλή σε πρωτεΐνες διατροφή που οι περισσότεροι Αμερικανοί καταναλώνουν σήμερα.

Οι περισσότεροι από τους λαούς της υφηλίου δεν καταναλώνουν γάλα αγελάδας, και όμως το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου δεν έχει τα υψηλά ποσοστά οστεοπόρωσης που βρίσκονται στη δύση.

Στις ασιατικές χώρες, παραδείγματος χάριν, όπου η κατανάλωση γαλακτοκομικών είναι χαμηλή και οι γυναίκες τείνουν να είναι λεπτές και με μικρά κόκαλα, (παγκοσμίως αποδεκτοί παράγοντες κινδύνου για οστεοπόρωση), τα ποσοστά καταγμάτων είναι πολύ χαμηλότερα από ότι είναι στις Ηνωμένες Πολιτείες και στις Σκανδιναβικές χώρες, όπου κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων είναι μεγαλύτερη.

Ερευνητές στο πανεπιστήμιο Yale
Αφού εξέτασαν 34 δημοσιευμένες μελέτες σε 16 χώρες, διαπίστωσαν ότι οι χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά οστεοπόρωσης "συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, της Σουηδίας, και της Φινλανδίας" είναι εκείνες στις οποίες οι άνθρωποι καταναλώνουν το περισσότερο κρέας, γάλα και άλλα ζωικά τρόφιμα.

Αυτή η μελέτη επίσης έδειξε ότι οι νέγροι Αφροαμερικανοί, που καταναλώνουν, κατά μέσον όρο, περισσότερα από 1.000 mg ασβεστίου ημερησίως, είναι 9 φορές πιθανότερο να πάθουν κάταγμα ισχίου από ότι οι νέγροι της Αφρικής, των οποίων η καθημερινή πρόσληψη ασβεστίου είναι μόνο 196 mg.
Οι άνθρωποι που καταναλώνουν περισσότερο ασβέστιο έχουν πιο αδύνατα κόκαλα και υψηλότερα ποσοστά οστεοπόρωσης...

Η μελέτη ορόσημο του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ που παρακολούθησε 78.000 γυναίκες στη διάρκεια 12 ετών, διαπίστωσε ότι οι γυναίκες που λάμβαναν το περισσότερο ασβέστιο από τα γαλακτοκομικά τρόφιμα είχαν περισσότερα κατάγματα από εκείνες που έπιναν σπάνια γάλα.
"Αυτός ο αυξημένος κίνδυνος καταγμάτων συνδέθηκε με το γαλακτοκομικό ασβέστιο".

Μελέτη που δημοσιεύθηκε στο αμερικανικό περιοδικό της κλινικής διατροφής (2001), βρήκε ότι:
"Οι γυναίκες που λάμβαναν το μεγαλύτερο μέρος της πρωτεΐνης τους από ζωικές πηγές είχαν 3 φορές μεγαλύτερο ποσοστό απώλειας οστικής μάζας και 3,7 φορές ποσοστό καταγμάτων ισχίων απ' αυτές που λάμβαναν το μεγαλύτερο μέρος της πρωτεΐνης τους από φυτικές πηγές."

Η ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗ ΑΣΒΕΣΤΙΟΥ
Μια άλλη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο αμερικανικό περιοδικό της κλινικής διατροφής διαπίστωσε ότι η μεγάλη κατανάλωση φρούτων και λαχανικών έχουν θετικές επιπτώσεις στην υγεία των οστών ενώ η γαλακτοκομική κατανάλωση όχι.

Η απορρόφηση ασβεστίου από το γάλα είναι περίπου 30%, ενώ οι αριθμοί για το μπρόκολο, τα λαχανάκια Βρυξελλών, το σινάπι, τις ρέβες, το κατσαρό λάχανο, και μερικά άλλα φυλλώδη πράσινα λαχανικά κυμαίνονται μεταξύ 40% έως 65%


Απώλεια ασβεστίου

Ο διατροφολόγος ερευνητής Robert P. Heaney διαπίστωσε ότι καθώς αυξάνεται η κατανάλωση πρωτεΐνης, εξ ίσου αυξάνεται και το ποσό ασβεστίου που χάνεται από τα ούρα

Να εξαλείψετε τη ζωική πρωτεΐνη (προκαλεί σοβαρή επιδείνωση των οστών).
Όχι κατανάλωση οινοπνεύματος (το οινόπνευμα είναι τοξικό για τα κύτταρα που σχηματίζουν τα οστά και εμποδίζει την απορρόφηση του ασβεστίου).
Όχι στο αλάτι (το νάτριο τραβάει το ασβέστιο από τα κόκαλα)
Να παίρνετε αρκετή βιταμίνη Δ (ειδικά αν δεν περνάτε κάποιο διάστημα στον ήλιο, να τρώτε τα κατάλληλα τρόφιμα).
Μην καπνίζετε (μελέτες έχουν δείξει ότι οι γυναίκες που καπνίζουν έχουν 5% έως 10% λιγότερη πυκνότητα οστών στην εμμηνόπαυση από τις μη καπνίστριες).
Να κάνετε αρκετή άσκηση. Συνεισφέρει στην οικοδόμηση ισχυρών οστών.

Συμπερασματικά:
Το να πίνει κανείς γάλα κτίζει τα κέρδη των γαλακτοκομικών εταιρειών, αλλά όπως δείχνουν οι παραπάνω μελέτες θα βλάψει τα κόκαλά σας παρά θα τα βοηθήσει.
Και τα γαλακτοκομικά τρόφιμα συνδέονται με όλα τα είδη άλλων προβλημάτων, συμπεριλαμβανομένης της παχυσαρκίας, των καρδιακών παθήσεων και του καρκίνου.

Μπορούν επίσης να εμφανιστούν άλλα προβλήματα, όπως η διαταραχή της προσοχής, μαθησιακές δυσκολίες, ευαισθησία στις μολύνσεις και τις διαταραχές του συκωτιού.
Επίσης είναι πιθανό να είναι μολυσμένο και με άλλες χημικές ουσίες, συμπεριλαμβανομένης της διοξίνης, μια από τις τοξικότερες ουσίες που είναι γνωστές στους ανθρώπους. (Να μη ξεχνάμε και το δικό μας "σκανδαλάκι":

«Φρέσκο» γάλα, μολυσμένο με την επικίνδυνη καρκινογόνα ουσία αφλατοξίνη Μ1 έχει ανιχνευθεί σε κορυφαίες εταιρείες γαλακτοκομικών από τα κρατικά εργαστήρια ελέγχου, ενώ οι ίδιες οι βιομηχανίες, στους δικούς τους ελέγχους το είχαν βγάλει...καθαρό!» ...Τα στοιχεία από την απόρρητη εισήγηση της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού δείχνουν ότι σε παλαιότερους ελέγχους το γάλα που θα επεξεργάζονταν δύο κορυφαίες βιομηχανίες για την παραγωγή του τελικού προϊόντος ήταν άκρως επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία:
Στη σελίδα 154 της εισήγησης, αναφέρονται στοιχεία που προκαλούν έντονες αμφιβολίες για την αξιοπιστία του συστήματος αυτοελέγχου που είναι υποχρεωμένες να εφαρμόζουν οι εταιρείες.

Ειδικότερα, αναφέρεται ότι ένα στα τρία (6 στα 18) δείγματα της ΔΕΛΤΑ και της ΦΑΓΕ που είχαν ελεγχθεί από τα κρατικά εργαστήρια του Ελληνικού Οργανισμού Γάλακτος είχαν βρεθεί θετικά στην επικίνδυνη ουσία αφλατοξίνη Μ1.

Σημειώνεται ότι το 2006, μετά την έρευνα για το καρτέλ, η ΦΑΓΕ αποσύρθηκε από την αγορά του φρέσκου γάλακτος.

Τα ίδια δείγματα είχαν εξετασθεί από τις εταιρείες, στα δικά τους εργαστήρια αυτοελέγχου, αλλά όλα είχαν περάσει το τεστ, χωρίς να διαπιστωθεί η επιμόλυνση από την επικίνδυνη ουσία!

Σχολιάζοντας αυτό το εύρημα, σε υπόμνημά της προς την Επιτροπή Ανταγωνισμού, ηΜΕΒΓΑΛ υπογραμμίζει μεταξύ άλλων, ότι «η αφλατοξίνη Μ1 είναι μία άκρως επικίνδυνη καρκινογόνος ουσία, η οποία τα τελευταία έτη ελέγχεται, ή εν πάση περιπτώσει θα έπρεπε να ελέγχεται, από όλες τις γαλακτοβιομηχανίες».

Η κατάθεση του κορυφαίου στελέχους της Vivartia (ΔΕΛΤΑ) σχετικά με τον έλεγχο της αφλατοξίνης δενεμπνέει ιδιαίτερη αισιοδοξία για την αποτελεσματικότητά του.
«Υπάρχει μία ουσία που περνάει στο γάλα όταν οι ζωοτροφές δεν είναι σωστές, όταν έχουν μεγάλη υγρασία, η οποία λέγεται αφλατοξίνη», αναφέρει ο κ. Γιαννακάκος. ...
...Όπως είχε αποκαλύψει το «ΠΟΝΤIΚΙ», στελέχη των γαλακτοβιομηχανιών έχουν ομολογήσει ότι διέθεταν στην αγορά ως το 2004 μεγάλες ποσότητες ακατάλληλου γάλακτος, «παράνομου» με βάση τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές ποιότητας.
Μάλιστα, ο κ. Γιαννακάκος είχε παραδεχθεί στα μέσα του 2007, όταν έδωσε την κατάθεσή του, ότι το σοβαρό πρόβλημα ποιότητας του ελληνικού φρέσκου γάλακτος ήταν και τότε υπαρκτό!).

Πηγές ασβεστίου
Οι υγιέστερες πηγές ασβεστίου είναι τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά και τα όσπρια.

Δεν χρειάζεται να καταναλώνουμε τεράστιες μερίδες λαχανικών ή φασολιών για να πάρουμε αρκετό ασβέστιο, αλλά να περιλαμβάνουμε και τα δύο στον κανονικό προγραμματισμό των διατροφικών επιλογών μας.
Εάν ψάχνετε για πρόσθετο ασβέστιο, οι χυμοί γκρέιπφρουτ, πορτοκαλιού, μήλου, το ταχίνι και το σουσάμι είναι άριστες επιλογές.
Δεν έχει πλέον νόημα για τους ανθρώπους να καταναλώνουν αγελαδινό γάλα απ' ό,τι να καταναλώσουν γάλα αρουραίων, γάτων, σκυλιών, καμηλοπαρδάλεων, ή οποιουδήποτε άλλου θηλαστικού.

Η φύση δημιουργεί το ανθρώπινο μητρικό γάλα για τα μωρά, το μητρικό γάλα των αγελάδων για τα μοσχαράκια, και ούτω καθ'εξής.

Γάλα μόνο στην νηπιακή ηλικία
Ο Δρ. Benjamin Spock, στο βιβλίο του "Η μέριμνα μωρών και παίδων" (το πιο καλοπουλημένο βιβλίο στις ΗΠΑ, στη διάρκεια των τελευταίων 50 ετών), αφού συστήσει ότι κανένας δεν πρέπει να καταναλώνει γάλα αγελάδας και καταχωρώντας έναν πλήθος δεινών που συνδέονται με την κατανάλωση αυτού του γάλακτος (καρδιοαγγειακές παθήσεις, καρκίνος, παχυσαρκία, αντιβιοτικό υπόλειμμα, ανεπάρκεια σιδήρου, άσθμα, ωτίτιδες και άλλες μολύνσεις αυτιών, παθήσεις του δέρματος, πόνοι στομάχου, φούσκωμα και διάρροια), ολοκληρώνει:
"Στη φύση, τα ζώα δεν πίνουν γάλα μετά από την νηπιακή ηλικία, και αυτό είναι το κανονικό και για τους ανθρώπους, επίσης. Τα παιδιά μένουν στην καλύτερη ισορροπία ασβεστίου όταν η πρωτεΐνη τους προέρχεται από φυτικές πηγές." Ο Δρ. Spock συστήνει το ανθρώπινο μητρικό γάλα για τα βρέφη και μωρά, έτσι όπως έχει προορίσει η φύση.

Έλεγχος της δημόσιας υγείας
Ο Δρ. T. Colin Campbell , ο παγκόσμιος κορυφαίος επιδημιολογικός ερευνητής στον τομέα της διατροφής και της υγείας, λέει:
"Οι άνθρωποι των γαλακτοκομικών εταιρειών, από τη δεκαετία του '20, έχουν επιτύχει πάρα πολύ στην καλλιέργεια ενός περιβάλλοντος ουσιαστικά σε όλα τα τμήματα της κοινωνίας από την έρευνα και την εκπαίδευση έως τις δημόσιες σχέσεις και την πολιτική για να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι το γάλα της αγελάδας και τα προϊόντα του είναι το μάννα από τον ουρανό"

"Μην κάνετε κανένα λάθος σχετικά με αυτό. Η γαλακτοβιομηχανία ουσιαστικά είχε και έχει πλήρη έλεγχο σε οποιασδήποτε πληροφορία για την δημόσια υγεία που έχει φθάσει ποτέ σε επίπεδο δημόσιας διερεύνησης... Ο συσχετισμός μεταξύ της πρόσληψης ζωικής πρωτεΐνης και καταγμάτων εμφανίζεται να είναι τόσο ισχυρός όσο το κάπνισμα με τον καρκίνο των πνευμόνων." - Δρ. T. Colin Campbell

ΤΟ ΓΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ...
Το γάλα της αγελάδας είναι η υπ' αριθμόν ένα αιτία αλλεργιών στα παιδιά και η έρευνα συνδέει την κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων, με κολικούς, αυτισμό, χρόνιες μολύνσεις αυτιών, διαβήτη (τύπος 1 ή "νεανικό-ξεκίνημα διαβήτη"), ακμή, παχυσαρκία, δυσκοιλιότητα, βλέννα, και άλλες ασθένειες.

Τα ουσιαστικά λιπαρά που απαιτούνται για την ανάπτυξη του εγκεφάλου βρίσκονται στα φυτικά έλαια. Το γάλα είναι πολύ χαμηλό σε αυτά τα ουσιαστικά λιπαρά και υψηλό σε κορεσμένα λίπη που ενθαρρύνουν την απόφραξη αρτηριών και πρόσληψης βάρους καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν.

Οι άνθρωποι είναι τα μόνα πλάσματα που πίνουν το γάλα από τη μητέρα ενός άλλου είδους. Είναι αφύσικο για ένα παιδί να πίνει το γάλα αγελάδας όπως είναι για ένα σκυλί να πίνει ανθρώπινο γάλα! Τα παιδιά δεν έχουν καμία θρεπτική απαίτηση από αγελαδινό γάλα και μεγαλώνουν υγιή και γερά και χωρίς αυτό. Η κλινική εμπειρία λέει ότι το γάλα της αγελάδας συνδέεται με πολυάριθμα κοινά προβλήματα υγείας.

ΤΟ ΓΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ... ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΑ:
Στα εκτροφεία οι αγελάδες στοιβάζονται σε τεράστια υπόστεγα, χρησιμοποιούνται ως μηχανές γάλακτος. Με το γενετικό χειρισμό και τις εντατικές τεχνολογίες παραγωγής, είναι σύνηθες να παράγουν ως και 50 κιλά γάλα ημερησίως 10 φορές περισσότερο από όσο θα παρήγαν στη φύση. Για να κρατήσουν την παραγωγή όσο το δυνατόν υψηλότερη, γονιμοποιούν τεχνητά τις αγελάδες κάθε έτος. Οι ορμόνες αύξησης και τα αφύσικα προγράμματα αρμέγματος αναγκάζουν τις θηλές των αγελάδων να πονούν και να γίνουν τόσο βαριές που σέρνονται μερικές φορές στο έδαφος, με συνέπεια τις συχνές μολύνσεις που αντιμετωπίζονται με κατάχρηση αντιβιοτικών. Οι αγελάδες, όπως όλα τα θηλαστικά, παράγουν γάλα για να ταΐσουν τα μωρά τους όχι τους ανθρώπους

Τα αρσενικά μοσχαράκια, τα "υποπροϊόντα" της γαλακτοβιομηχανίας, υπομένουν 14 ως 17 εβδομάδες βασανιστηρίων σε κλουβιά "πάχυνσης και ανάπτυξης", τόσο στενόχωρα που δεν μπορούν να ούτε γυρίσουν.

Τα θηλυκά αντικαθιστούν τις παλαιές, καταπονημένες μητέρες τους, ή θανατώνονται σύντομα μετά τη γέννηση για την πυτιά στα στομάχια τους (ένα συστατικό απαραίτητο στην τυροκομία). Κρατούνται συχνά σε μικροσκοπικά κλουβιά ή δένονται σε στάβλους για τους πρώτους μήνες της ζωής τους, μόνο για να μεγαλώσουν και να γίνουν "μηχανές γάλακτος", όπως οι μητέρες τους.

ΤΟ ΓΑΛΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΟ ... ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ:
Η παραγωγή αγελαδινού γάλακτος είναι μια ανεπαρκής πηγή τροφής. Οι αγελάδες, καταναλώνουν πολύ σιτάρι και άλλες "ζωοτροφές" που ανακυκλώνονται μέσω άλλων αγελάδων.
Και όχι μόνο η παραγωγή είναι σπατάλη ενέργειας και νερού, είναι επίσης μια καταστρεπτική πηγή ρύπανσης των υδάτων. Μια γαλακτοπαραγωγική αγελάδα παράγει 55 κιλά ακαθαρσιών κάθε ημέρα - όσο δηλ. 25 άνθρωποι, αλλά χωρίς τις τουαλέτες, τους υπονόμους, ή τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας λημμάτων.




ΠΗΓΗ: MEDIASOUP

The Shock Doctrine- Το δόγμα του σοκ

Των Michael Winterbottom- Mat Whitecross. Ελληνικοί υπότιτλοι.

Περιγραφή από τον Black Tracker:

Βασισμένο στο βιβλίο της Naomi Klein, υποστηρίζει τη θέση ότι οι πολιτικές της ελεύθερης αγοράς κυριάρχησαν στον κόσμο μέσω της εκμετάλευσης των λαών και των χωρών που είναι θύματα καταστάσεων σοκ. Φυσικές καταστροφές, οικονομικές κρίσεις και πόλεμοι χρησιμοποιούνται για να προωθήσουν ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Το ντοκυμαντέρ υποστηρίζει ότι το αποτέλεσμα είναι συνήθως καταστροφικό για τον απλό κόσμο και ιδιαίτερα επικερδές για τις μεγάλες πολυεθνικές.


http://www.youtube.com/watch?v=bFx4gVul5WA

Πάμε κατασκήνωση;

Της Ελευθερίας Κανακάκη

Πριν «κλείσετε» κατασκήνωση, διαβάστε πότε ενδείκνυται να στείλετε το παιδί και πώς θα το προετοιμάσετε όσο το δυνατόν καλύτερα.

Υπευθυνότητα, κοινωνικοποίηση, αυτονομία: με αυτό το «τρίπτυχο» θα μπορούσαμε να ορίσουμε την έννοια της κατασκήνωσης που, εκτός των παραπάνω, προσφέρει στο παιδί τη δυνατότητα να λειτουργήσει σε συνθήκες ευγενούς άμιλλας, να αποδεσμευτεί από το στενό κλοιό της οικογένειας, να αναπτύξει τις αθλητικές και καλλιτεχνικές του ικανότητες, να έρθει σε επαφή με τη φύση, να περάσει ατέλειωτες ώρες με καλή παρέα και πολλά παιχνίδια! Στις μέρες μας δε, με τις βελτιωμένες συνθήκες και υπηρεσίες, καθώς και με τα εναλλακτικά προγράμματα που εφαρμόζονται σχεδόν σε κάθε γωνιά της χώρας, κατασκήνωση σημαίνει μεν «πρόγραμμα» αλλά, σε καμία περίπτωση, δε σημαίνει «έλλειψη ελευθερίας».


Πάντως, ακόμα και για το πιο αυτάρκες παιδί πρέπει να ισχύουν κάποιες προϋποθέσεις ώστε να βιώσει με το θετικότερο τρόπο την πρώτη του κατασκηνωτική εμπειρία:

● Να έχει «κλείσει» τα 7 του χρόνια, να έχει ενταχθεί ομαλά στο Δημοτικό σχολείο και να έχει κατακτήσει τα πρώτα στάδια ανεξαρτησίας.

● Να έχει αποβάλει το άγχος του αποχωρισμού, κατανοώντας ότι οι γονείς «φεύγουν» αλλά, μετά από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, επιστρέφουν.

● Να έχει ζητήσει το ίδιο να πάει (και, μάλιστα, ένθερμα), χωρίς να του το επιβάλλετε εσείς και χωρίς να έχετε αναφερθεί ποτέ στο θέμα σαν λύση «απόκτησης πειθαρχίας».

● Να έχει αντιληφθεί ότι, για οποιοδήποτε πρόβλημα, θα απευθύνεται πλέον στον ομαδάρχη κι όχι στον μπαμπά ή τη μαμά, αφού η μεταξύ σας τηλεφωνική επικοινωνία και οι συναντήσεις θα γίνονται σε προκαθορισμένα διαστήματα.

● Να έχει επισκεφθεί το χώρο που θα το φιλοξενήσει (οι σοβαροί κατασκηνωτάρχες όχι μόνο το επιτρέπουν αλλά το επιζητούν!) και να έχει ενημερωθεί αναλυτικά για το πρόγραμμα των καθημερινών δραστηριοτήτων του, που θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στα προσωπικά του ενδιαφέροντα και να συμβάλουν στην ενίσχυση των δεξιοτήτων που έχει ήδη αποκτήσει.

● Να έχει, επίσης, ενημερωθεί για φαινομενικά «ασήμαντες» λεπτομέρειες, όπως τι θα κάνει αν αδιαθετήσει, αν αισθανθεί άβολα, αν δεν μπορεί να κοιμηθεί ή αν θελήσει να πάει το βράδυ στην τουαλέτα.

● Να έχει κατανοήσει ότι ναι μεν θα αποκτήσει φίλους, θα παίζει, θα απασχολείται δημιουργικά, αλλά θα έχει παράλληλα και κάποιες υποχρεώσεις όπως, για παράδειγμα, να είναι συνεπές, συνεργάσιμο και να «κρατά» τα πράγματά του τακτικά.



Σε καμία περίπτωση, ωστόσο, μην παρουσιάσετε την κατάσταση σαν ένα «τεράστιο βήμα» και μην αφήσετε να φανεί ότι ανησυχείτε υπερβολικά! Δείξτε χαλαρή, χαρούμενη, μην το «βομβαρδίσετε» με συμβουλές ή υποσχέσεις και προτείνετέ του λύσεις που θα το βοηθήσουν να αισθανθεί από την πρώτη στιγμή άνετα και να συμβιώσει αρμονικά με τα υπόλοιπα παιδιά.

● Να πάει, για παράδειγμα, με τον/την κολλητό/ή του ή με άλλους γνωστούς συνομηλίκους του.

● Να πάρει μαζί το λούτρινο αρκουδάκι με το οποίο κοιμάται ή το αγαπημένο παιχνίδι του.

● Να πάρει, επίσης, φωτογραφική μηχανή, χρωματιστά μολύβια, μπλοκ ζωγραφικής, ραδιόφωνο ή cd player, περιοδικά και βιβλία.

● Να επιλέξει μόνο του τα ρούχα που θα βάλει στη βαλίτσα του, τα οποία θα πρέπει να είναι άνετα κι ευκολοφόρετα ώστε να μη δυσκολεύουν τις κινήσεις του.

● Να ασχολείται ένα 5άλεπτο κάθε πρωί με το «συγύρισμα» της ντουλάπας του, ώστε να μην αγχώνεται την ώρα της «επιθεώρησης» και να ξέρει πού είναι καθετί.

● Να μην «κουβαλά» πολλά χρήματα και αντικείμενα αξίας, να μην επιδεικνύει το καινούργιο ηλεκτρονικό παιχνίδι του (το οποίο είναι, έτσι κι αλλιώς, προτιμότερο ν’ αφήσει «πίσω» του) και, γενικότερα, να μην «προκαλεί» τους γύρω του.

● Να μην κάνει προσβλητικά σχόλια και αν το ίδιο «πέσει» θύμα ειρωνείας ή χλευασμού, να απαντήσει «έξυπνα» διατηρώντας την αυτοπεποίθηση και την ψυχραιμία του.

● Να εκφράζει τις απόψεις, όπως και τις ανησυχίες του με θάρρος κι ειλικρίνεια.

● Να μην μπει, τέλος, στη διαδικασία ότι οφείλει να… επεξεργαστεί αυτή τη νέα εμπειρία. Δε χρειάζεται, για παράδειγμα, ν’ απαθανατίσει κάθε στιγμή ούτε να στείλει καρτ-ποστάλ σ’ όλους τους συγγενείς ούτε, φυσικά, να σας φτιάξει ζωγραφιές κι άλλα, χειροποίητα σουβενίρ. Το θέμα είναι απλό: το παιδί σας θα περάσει μόλις ένα ψυχαγωγικό 15θήμερο μακριά από το σπίτι του, που πρέπει να προσπαθήσει ν’ απολαύσει με όλες τις αισθήσεις του!



Είναι το παιδί σας έτοιμο να πάει κατασκήνωση; Ναι, αν απαντήσετε θετικά τουλάχιστον σε τρία από τα παρακάτω ερωτήματα:

1.Πηγαίνει ευχάριστα στο σχολείο;
2.Συμμετέχει εύκολα σε ομάδες;
3.Εκφράζει με άνεση τις φυσικές αλλά και τις συναισθηματικές του ανάγκες;
4.Βασανίζεται από κάποιου είδους ανασφάλεια ή φοβία;
5.Πλένεται, ντύνεται και, γενικά, εξυπηρετείται μόνο του;
6.Έχει ήδη κοιμηθεί εκτός σπιτιού –ακόμα και στον παππού και τη γιαγιά;
7.Έχει ήδη αντιμετωπίσει με επιτυχία σοβαρές αλλαγές όπως, για παράδειγμα, τον ερχομό ενός νέου μωρού, μια μετακόμιση ή οποιαδήποτε κατάσταση αποχωρισμού;
Ακόμα όμως κι αν «κυκλώσατε» τα περισσότερα από τα παραπάνω ερωτήματα, μην εκπλαγείτε αν το πιτσιρίκι σας αρχίσει να ζητάει επιτακτικά να επιστρέψει σπίτι πριν από τη δεύτερη κιόλας νύχτα! Αντιδράστε ήρεμα, βεβαιώστε το για την αγάπη σας και την αδιάκοπη στήριξή σας, αλλά επιμείνετε ότι είναι ακόμα πολύ νωρίς για να βγάλει συμπεράσματα αν περνάει ή δεν περνάει καλά και… κάντε την εξής συμφωνία: θα μείνει ακόμα δύο μέρες και, στην περίπτωση που δεν «αντέχει» άλλο, θα πάτε να το πάρετε εσείς η ίδια. Στο μεταξύ, μην επικοινωνείτε απευθείας με το παιδί αλλά με τον υπεύθυνο της κατασκήνωσης, ο οποίος είναι βέβαιο ότι θα σας ενημερώσει άμεσα αν εκείνο αδυνατεί να προσαρμοστεί, απομονώνεται, κλαίει, μελαγχολεί… Σ’ αυτή την περίπτωση, οφείλετε να τηρήσετε τη συμφωνία σας: την επόμενη χρονιά μπορείτε να ξαναδοκιμάσετε, αφού το προετοιμάσετε καλύτερα.

Ελευθερία Κανακάκη

Επίφαση Δημοκρατίας

του Γιάννη Βελίκη



Σε διάσταση με τις έννοιες της μοναρχίας (όπου η εξουσία ασκείται από το μονάρχη), της ολιγαρχίας (όπου η εξουσία ανήκει σε μία μικρή ομάδα εξουσιαστών), και της αριστοκρατίας (όπου κυβερνούν οι άριστοι), η έννοια της δημοκρατίας αναφέρεται σε μία πολιτικο – κοινωνική οργάνωση όπου την εξουσία ασκεί ο Δήμος, οι άνθρωποι δηλαδή που κατοικούν και έχουν δικαίωμα να ανήκουν στο Δήμο, και οι οποίοι έχουν ίση δυνατότητα και εξουσία με όλους να ψηφίζουν υπέρ ή κατά των αποφάσεων που αφορούν στην κοινή τους μοίρα.

Η λέξη «δημοκρατία», λέξη ιερή, που παραπέμπει στην Αθήνα του 5ου αιώνα, τη Γαλλική Επανάσταση, και τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Αμερικής, σήμερα χρησιμοποιείται για να περιγράψει πολύ διαφορετικά πολιτικο – κοινωνικά μορφώματα. Τα περισσότερα σύγχρονα κράτη του κόσμου αυτο – ονομάζονται ως «δημοκρατίες», αν και μια πιο προσεκτική ματιά μπορεί να δείξει ότι αυτό δεν συμβαίνει, και αν δεν είναι στην πράξη μοναρχίες, τότε σίγουρα είναι ολιγαρχίες ή «αριστοκρατίες». Όμως οι λαοί των σύγχρονων κρατών, εκτός από σπάνιες ιστορικές στιγμές, σπανίως αντιλαμβάνονται σε μεγάλη έκταση και ένταση τον τρόπο που ασκείται η εξουσία στη χώρα τους, το πόσο ολιγαρχικό ή αριστοκρατικό είναι στην πραγματικότητα το καθεστώς που τους επιβάλλεται, και παρά τις διαπιστώσεις, τις ανακοινώσεις και τις φωνές των ειδικών, πιστεύουν ότι ζουν σε δημοκρατικά πολιτικά συστήματα και έχουν πραγματικά την εξουσία στα χέρια τους. Δυστυχώς αυτό δεν είναι αλήθεια, όπως θα φανεί από τις ακόλουθες διαπιστώσεις:

· Σε όλα τα κράτη του κόσμου είτε υπάρχουν δικτατορίες (όπως στα αραβικά κράτη) είτε δημοκρατίες που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ισχυρών κρατών (των Η.Π.Α., της Ε.Σ.Σ.Δ. στο παρελθόν του Σιδηρούν Παραπετάσματος, της Αγγλίας, Γαλλίας, ή της Ισπανίας στην εποχή της αποικιοκρατίας κ.λπ.). Ελάχιστα κράτη ξεφεύγουν από αυτό το πρότυπο, όπως η Βόρεια Κορέα, και το Ιράν, που υφίστανται όμως ως συνέπεια τη διεθνή απομόνωση και τη φτώχεια των λαών τους.

· Οι επίσημες «δημοκρατίες», που είναι πολλές, είναι δημοκρατίες εφόσον και έως ότου λειτουργούν σύμφωνα με τις επιταγές των ισχυρών κρατών (για το τέλος του 20ου αιώνα και την αρχή του 21ου τις επιταγές των Η.Π.Α.). Για το λόγο αυτό, σε αυτές τις χώρες θα πρέπει πάντα να εκλέγονται ως εξουσία ένα από τα δύο βασικά και χρισμένα από το ισχυρό κράτος ως «Κόμματα Εξουσίας». Σε περίπτωση που οι δημοσκοπήσεις δείξουν τον κίνδυνο να έλθει ένα μη χρισμένο κόμμα στην κυβέρνηση, θα αρχίσει μία τέτοια προπαγάνδα που αυτή η εξέλιξη θα ανακοπεί. Αν, παρ’ αυτά, οι δημοσκοπήσεις συνεχίσουν να είναι υπέρ του μη χρισμένου κόμματος θα επιστρατευτούν και θα χρηματοδοτηθούν πιο βίαιες εξελίξεις, συνήθως δικτατορία, ή πόλεμος. Έτσι, από τη μία με την απειλή ενός μελλοντικού πολέμου ή δικτατορίας, και με τη μνήμη παλαιότερων δικτατοριών ή πολέμων, οι λαοί πείθονται ότι μόνο τις δύο επιλογές των «κομμάτων Εξουσίας» έχουν, και παρά το ότι δεν μπορούν να εξηγήσουν την εκλογική τους συμπεριφορά, συνεχίζουν εσαεί να ψηφίζουν πάντα το ένα εξ αυτών.

· Οι κυβερνήσεις που σχηματίζονται δεν είναι με κανέναν τρόπο αντιπροσωπευτικές του Δήμου, δηλαδή του λαού. Εκτός του ότι ψηφίζουν μόνο οι ενήλικες πολίτες του Κράτους, οι οποίοι και αντιπροσωπεύουν ένα ποσοστό μόνο των ανθρώπων που κατοικούν στη χώρα, αν βγουν οι αποχές, τα λευκά και τα άκυρα, το απαραίτητο 42% (ή όποιο σε κάθε περίπτωση) θα πέσει στο 25% ή και λιγότερο. Το πώς λοιπόν το 25% των ενηλίκων πολιτών μιας χώρας είναι αντιπροσωπευτικό όλων των πολιτών μιας χώρας είναι απορίας άξιο.

· Η ψήφος πάντα αφορά κόμματα. Το κάθε κόμμα υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει μία ιδεολογία και ένα πρόγραμμα, αλλά στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύει μόνο μία μερίδα ψηφοφόρων με κοινές επιδιώξεις. Το κάθε κόμμα αγωνίζεται να πάρει την εξουσία, και αν το πετύχει επιβραβεύει τους οπαδούς του εις βάρος του Δήμου, ολόκληρης της κοινωνίας. Για ποιο λόγο όμως αφορά κόμματα, και όχι πρόσωπα. Με ποδοσφαιρικούς όρους θα μπορούσαμε να πούμε ότι ανταγωνίζεται ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό για το ποιός θα εκπροσωπήσει τη χώρα μας ως Εθνική Ελλάδος. Θα ήταν ορθότερο και δημοκρατικότερο αν από μία λίστα αυτόνομων υποψηφίων εκλεγόταν οι καλύτεροι, αυτοί που θα συνιστούσαν την πραγματική Εθνική Ελλάδος. Αλλά αυτό δεν γίνεται: πρώτον γιατί ένας υποψήφιος δεν μπορεί να ασκήσει στο Δήμο, για να τον ψηφίσουν, τη δυνατή επιρροή που ασκεί ένα κόμμα, και δεύτερον δεν μπορεί αφού εκλεγεί να «επιβραβεύσει», με τον τρόπο που θα το κάνει ένα κόμμα, τους ψηφοφόρους που τον ψήφισαν. Έτσι τα κόμματα παραμένουν εις βάρος πάντα του Δήμου, των πολλών.

· Παρά το ότι, θεωρητικά, ο καθένας μπορεί να είναι υποψήφιος, λόγω του σημερινού καθεστώτος των Μ.Μ.Ε. και των πόρων και προϋποθέσεων που απαιτούν για την προβολή του, ελάχιστοι μπορούν στην πράξη να το θέσουν υποψηφιότητα και να έχουν μία βάσιμη ελπίδα ότι θα τους ψηφίσουν. Έτσι, διαπιστώνεται με τον πιο οφθαλμοφανή τρόπο, ότι υποψήφιοι παραμένουν οι έχοντες ήδη μεγάλη οικονομική, πολιτική ή πολιτιστική δύναμη, ή οι απόγονοι αυτών. Οι ψηφοφόροι, είτε γιατί αυτούς ξέρουν, είτε γιατί σε αυτούς εναποθέτουν τη λύση των προσωπικών και των γενικών τους προβλημάτων, συνεχίζουν να τους ψηφίζουν, χωρίς να ρισκάρουν την ψήφο τους σε κάποιον άγνωστο που δεν προβλήθηκε αρκετά στα Μ.Μ.Ε. ή δεν χρίστηκε από το κόμμα τους. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε πάντα εξουσίες «αριστοκρατίας», νοώντας σαν «αρίστους» τους έχοντες ήδη καταφέρει να αποκτήσουν οικονομική, πολιτική ή πολιτιστική δύναμη.

· Οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες, οι επενδυτικές τράπεζες και οι χρηματιστηριακοί όμιλοι προκειμένου να "περάσουν" ευνοϊκά προς αυτούς νομοσχέδια π.χ. στην υγεία, στην προμήθεια πολεμικού υλικού, στο εμπόριο κ.α., χρηματοδοτούν φανερά ή κρυφά τα κόμματα που περιμένουν ότι θα ευοδώσουν τα σχέδια τους. Φυσικά χρηματοδοτούν και τα δυο "κόμματα Εξουσίας" και μερικές φορές και τα μικρότερα, τα λεγόμενα κομμουνιστικά. Πρόσφατο τρανταχτό παράδειγμα του 2008, η χρηματοδότηση και του Ομπάμα και του αντιπάλου του ρεμπουπλικανού υποψηφίου από τις ίδιες πολυεθνικές εταιρίες. Ευνόητο είναι ότι ο εκλεγμένος πρόεδρος ή πρωθυπουργός θα πρέπει μετά την εκλογή του να "ανταποδώσει" τη χάρη στους χρηματοδότες του, συνήθως εις βάρος του λαού. Έτσι είναι πολλοί οι ειδικοί που μιλούν πια για το τέλος της πολιτικής εξουσίας, λόγω της στενότατης σχέσης εξάρτησης της από τα οικονομικά συμφέροντα.

· Αφότου ψηφιστεί μία κυβέρνηση δεν λογοδοτεί πλέον για τα νομοσχέδια που φέρνει στη Βουλή. Μάλιστα με απειλές διαγραφής από το κόμμα των βουλευτών που δε θα τα ψηφίσουν, και την αστυνομία να διαλύει τις όποιες συγκεντρώσεις διαμαρτυρομένων πολιτών, καταφέρνει να τα μετατρέπει όλα σε Νόμους. Το παράλογο σε αυτήν την πρακτική είναι η διάταξη όπου όταν ένα νομοσχέδιο δεν ψηφιστεί πέφτει η Κυβέρνηση, κάτι που δεν έχει λόγο να ισχύει. Έτσι, ένας βουλευτής, σε περίπτωση που διαφωνεί με ένα νομοσχέδιο, αναγκάζεται θέλει δε θέλει να το ψηφίσει. Αυτό συμβαίνει γιατί εκτός των απειλών που δέχεται ότι θα διαγραφεί από το κόμμα, φοβάται και να μη ρίξει την κυβέρνηση του, και έτσι συνήθως συμμορφώνεται με το να ψηφίζει όλα τα νομοσχέδια που φέρνει η Κυβέρνηση. Θα ήταν πολύ λειτουργικότερο να παραμένει η Κυβέρνησηκαι να ισχύουν οι παλιότεροι νόμοι, παρά την καταψήφιση κάποιων νομοσχεδίων, ώστε να μπορούν οι βουλευτές να ψηφίζουν το κάθε νομοσχέδιο κατά συνείδηση και χωρίς εξαναγκασμούς και απειλές.
· Και επειδή την Κυβέρνηση δεν την επιλέγει ο Δήμος αλλά ο Πρωθυπουργός, ο Βουλευτής είναι υποχρεωμένος να ψηφίζει το κάθε νομοσχέδιο που του επιβάλλει ο Πρωθυπουργός του. Και επειδή ο Πρωθυπουργός του είναι συνήθως γόνος πολιτικού, το όλο σκηνικό παραπέμπει σε μοναρχία (βασιλεία).
· Στο παρελθόν έχουν αποδειχτεί πολλές φορές στενές σχέσεις των κυβερνήσεων με προβοκάτσιες και συκοφάντηση των μεγάλων συγκεντρώσεων πολιτών και απεργιών, προκειμένου να αποδυναμωθούν τα κοινωνικά κινήματα. Σε όλες τις αστυνομίες των σύγχρονων κρατών εκπαιδεύονται ειδικές μονάδες διάλυσης συγκεντρώσεων και εξοπλίζονται με τοξικά χημικά που μπορεί να απαγορεύονται ακόμη και για χρήση σε πόλεμο.

· Τέλος, ως και τα ενδεχόμενα δημοψηφίσματα είναι προβληματικά, μιας και μέσω των ελεγχόμενων γκάλοπ και το βομβαρδισμό από μηνύματα προπαγάνδας ο κόσμος οδηγείται στο να ψηφίζει αυτό που επιθυμεί η εκάστοτε πολιτική και οικονομική εξουσία. Αυτό το διάστημα πολιτικοί και επικοινωνιολόγοι προσπαθούν να εφεύρουν τρόπους ώστε να ελέγξουν την επικοινωνία στο διαδίκτυο.



Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν πολλές προτάσεις για τη διόρθωση των κακώς κείμενων και την επίτευξη της δημοκρατίας στις μέρες μας, ωστόσο είναι κάτι που δεν συμφέρει την υπάρχουσα εξουσία και γι’ αυτό αποθαρρύνεται με κάθε τρόπο (προπαγάνδα, απειλές, φυλακίσεις) κάθε προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση