Πόση δύναμη έχει η φαντασία μας;

Πόση δύναμη έχει η φαντασία μας;

Μαλλιά που ξαναφυτρώνουν, καλογυμνασμένοι μύες χωρίς γυμναστική, χορτάτο στομάχι χωρίς φαγητό, βελτίωση της υγείας μέσω της καθημερινής εργασίας, επιβράδυνση της γήρανσης. Ακούγονται αδύνατα όλα αυτά; Και όμως ισχύουν, αρκεί κάποιος να εκμεταλλευτεί ένα πολύ ισχυρό όπλο με το οποίο είμαστε όλοι προικισμένοι: τη φαντασία. Αυτό απέδειξαν οι μέχρι τώρα έρευνες.

Κορεσμός με εικονικό φαγητό

Σύμφωνα με μελέτη του Carnegie Mellon University στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνια, όταν κάποιος φαντάζεται – πριν ξεκινήσει το κανονικό γεύμα του – ότι τρώει το αγαπημένο του έδεσμα, τελικά τρώει μικρότερη ποσότητα. Οι συμμετέχοντες στο πείραμα του πανεπιστημίου κατανάλωσαν πρώτα εικονικά και κατόπιν πραγματικά σοκολατένιες λιχουδιές και τυρομπουκιές. Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι το εικονικό φαγητό που προηγήθηκε ήταν ικανό να προσφέρει αίσθηση κορεσμού περιορίζοντας την κατανάλωση πραγματικών ανθυγιεινών τροφών.

Τελικά κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η βιωματική εμπειρία και η φανταστική ενέργεια έχουν το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα στη συμπεριφορά και στον εγκέφαλο. Δηλαδή είτε κάνεις κάτι με τη φαντασία σου είτε το κάνεις πραγματικά, το σώμα αντιδρά με τον ίδιο τρόπο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, χορταίνεις στην κυριολεξία… με αέρα.

Ο νους γυμνάζει το σώμα

Οι επιστήμονες προσπάθησαν επί δεκαετίες να βρουν τον καλύτερο τρόπο για να αποκτήσει ένα σώμα δυνατούς, καλοσχηματισμένους μυς. Το δεδομένο ήταν: αν δεν ιδρώσεις, αποτέλεσμα δεν βλέπεις. Όταν όμως ήρθε η ώρα να διερευνηθεί ο πραγματικός ρόλος του εγκεφάλου στη μυική ανάπτυξη, το επιστημονικό κατεστημένο δέχτηκε ένα ισχυρό σοκ. Μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο Bishop’s University εστιάστηκε σε τρεις ομάδες ατόμων.

Η πρώτη ακολούθησε τη συνηθισμένη ζωή της, η δεύτερη ασκήθηκε 3 φορές εβδομαδιαίως γυμνάζοντας ένα συγκεκριμένο μυ και η τρίτη απλώς άκουγε οδηγίες από ακουστικά εκτελώντας με τη φαντασία της τις ασκήσεις της δεύτερης ομάδας. Όπως αποδείχτηκε, η πρώτη ομάδα δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, η δεύτερη αύξησε τη δύναμη του συγκεκριμένου μυός κατά 28% και η τρίτη, που απλώς φανταζόταν ότι ασκείται, δυνάμωσε τον μυ κατά 24%!

Σταμάτησε την τριχόπτωση

Πώς να εξηγήσει κάποιος την ικανότητα του οργανισμού να σταματάει, ως ένα ποσοστό, την απώλεια των μαλλιών και να ξεκινάει την παραγωγή νέων τριχών με τη λήψη ενός εικονικού φαρμάκου (placebo); Και όμως, αυτό ακριβώς παρατηρείται κατά τις δοκιμές φαρμάκων, που δίνουν λύσεις σε θέματα προβλημάτων του τριχωτού της κεφαλής. Το φαντάζεσαι και αρχίζεις να βγάζεις μαλλιά!

Να πηγαίνεις στη δουλειά σαν να πηγαίνεις στο γυμναστήριο

Σύμφωνα με την ψυχολόγο – ερευνήτρια και καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Harvard Ellen Langer, αν κάποιος θεωρήσει την καθημερινή εργασία του σαν μια άσκηση που ωφελεί την υγεία του, θα δει την οργανική του κατάσταση να βελτιώνεται. Στην πρωτοποριακή μελέτη της ψυχολόγου οι επιστήμονες εξήγησαν στο μισό προσωπικό καθαριότητας ενός μεγάλου ξενοδοχείου πως οι καθημερινές εργασίες που έκαναν ήταν ό,τι χρειαζόταν το σώμα τους για να γίνει πιο υγιές, ενώ δεν έκαναν καμία αντίστοιχη ενημέρωση στις υπόλοιπες εργαζόμενες.

Τέσσερις εβδομάδες αργότερα οι ενημερωμένες καμαριέρες έχασαν βάρος, ελάττωσαν την πίεση του αίματος και το ποσοστό του λίπους στο αίμα, έχασαν πόντους στην περιοχή της μέσης και μείωσαν τον δείκτη μάζας σώματος σε αντίθεση με τις άλλες μισές συναδέλφους τους, οι οποίες δεν παρουσίασαν καμία σωματική μεταβολή. Πώς συνέβη αυτό; Απλώς οι πρώτες πίστεψαν ότι η δουλειά τους ήταν ικανή να προξενήσει θετικές αλλαγές στο σώμα τους. Όπως φάνηκε, ο εγκέφαλος των γυναικών ανταποκρίθηκε θαυμάσια στη νέα προοπτική που του δόθηκε.

Σύμφωνα με την Ellen Langer: «Οι αντιλήψεις αλλάζουν το σώμα και το βάρος σας. Αν πιστεύετε ότι ασκείστε, το σώμα σας μπορεί να ανταποκριθεί σαν να γυμνάζεται πραγματικά. Δεν νομίζω ότι ο κόσμος έχει καταλάβει πόσο βαθειά είναι η επίδραση του νου στη φυσική μας κατάσταση».

Επιστροφή στη νιότη

Στις αρχές του 2010 ήρθαν στην επιφάνεια τα αποτελέσματα ενός παράξενου πειράματος, που παρέμενε κρυφό. Το πείραμα πραγματοποιήθηκε το 1979 από την ίδια ψυχολόγο: Ένας αριθμός ηλικιωμένων χωρίστηκε σε δύο ομάδες και μεταφέρθηκε σε ένα απομονωμένο ησυχαστήριο έξω από τη Βοστώνη. Η πρώτη ομάδα διέμεινε σε ένα τεχνητό περιβάλλον, όπου ο χρόνος είχε γυρίσει μια εικοσαετία πίσω (στo 1959). Οι συμμετέχοντες καλούνταν, υποκρινόμενοι, να ενεργούν και να συζητούν σαν να ζούσαν την εποχή που ήταν 20 χρόνια νεότεροι.

Μέσα στο καταφύγιό τους άκουγαν μουσική και έβλεπαν ταινίες της περιόδου εκείνης, μιλούσαν για τον Κάστρο, την Αβάνα και την εκτόξευση του πρώτου δορυφόρου της NASA. Μια εβδομάδα μετά η ομάδα των ηλικιωμένων που έζησε πάλι τον νεότερο εαυτό της ξανάνιωσε στην κυριολεξία. Ένας άνδρας πέταξε το μπαστούνι του, άλλος ήταν έτοιμος να παίξει ποδόσφαιρο και όλοι μετέφεραν μόνοι τους τις βαλίτσες τους. Οι μετρήσεις που πραγματοποίησε η Langer απέδειξαν ότι όλες οι παράμετροι της υγείας των ηλικιωμένων αυτής της ομάδας, η οποία είχε γυρίσει πίσω στο χρόνο, είχαν βελτιωθεί περισσότερο από αυτές της δεύτερης ομάδας.

Η μνήμη, οι γνωστικές ικανότητες, η ταχύτητα του βηματισμού, η επιδεξιότητα, η όραση και η ακοή τους ήταν εντυπωσιακά ανανεωμένες, ενώ η αρθρίτιδα είχε περιοριστεί και η πίεση του αίματος είχε μειωθεί.

Η Dr Langer δημοσίευσε τα στοιχεία αυτής της μελέτης το 1981 με συνοπτικό τρόπο, φοβούμενη, ως νέα ακαδημαϊκός τότε, μήπως απορριφθεί. Το 2011, μετά από 30 χρόνια συνεχούς έρευνας πάνω στα θέματα της διασύνδεσης νου και σώματος και διαθέτοντας πλέον την αυτοπεποίθηση μιας αναγνωρισμένης καθηγήτριας του Harvard, αποφάσισε να εκθέσει όλα τα γεγονότα στο φως. Η άποψή της σχετικά με τα γηρατειά είναι: «Ενθαρρύνοντας το μυαλό των ηλικιωμένων να σκέφτεται σαν να ήταν νεότερο, το σώμα ακολουθεί και γίνεται και αυτό νεότερο».

25 μυστικά των σχέσεων που διήρκεσαν για πάντα. Τα μικροπράγματα είναι που συντηρούν τις μεγάλες σχέσεις

Κάποιοι το παραδέχονται ανοιχτά, κάποιοι δεν το ομολογούν, αλλά και στις δύο περιπτώσεις η επιθυμία είναι μία, κοινή, σεβαστή, σχεδόν πανανθρώπινη: μία σχέση που θα κρατήσει, έναν σύντροφο που δεν θα φύγει στα δύσκολα, κάποιον που θα είναι δίπλα μας, ό,τι κι αν συμβεί, ακόμη κι όταν ο πρώτος έρωτας περάσει.
Ουτοπικό; Στη σημερινή εποχή μπορεί να φαντάζει ως τέτοιο, κάποιοι, όμως, τα κατάφεραν. Ζευγάρια που έμειναν μαζί, αν όχι "για πάντα", τουλάχιστον για πολύ πολύ καιρό. Τι έκαναν διαφορετικά αυτοί οι άνθρωποι; Διότι κατά καιρούς, δημοσιεύονται διάφορες μελέτες, που ναι μεν καταλήγουν στο ότι δεν υπάρχει συνταγή που θα ενώσει για καιρό ένα ζευγάρι, αλλά επισημαίνουν την ύπαρξη λεπτομερειών που κρατούν κάποια ζευγάρια μαζί...
Σύμφωνα με τον ανανεωμένο οδηγό του LifeHack αρκούν μόνο 25 μικροπράγματα που άθελα τους -συνήθως- κάνουν τα ζευγάρια, βοηθώντας τη σχέση τους και τροφοδώντας την μόνο με θετικά ερεθίσματα, ακόμη και σε περιόδους που δεν είναι όλα ρόδινα. Ιδού, λοιπόν, τα μυστικά των "αιωνόβιων" ζευγαριών, κάποτε αυτονόητα, κάποτε όχι και τόσο...
1. Δείχνουν σεβασμό ο ένας προς τον άλλο. Πάντα. Ό,τι και να γίνει.
 2. Γελάνε μαζί. Με τα ίδια πράγματα. Κι αν όχι, γελάνε, επειδή γελάει ο σύντροφος τους. Σημαντικό.
3. Υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον. Πάντα. Ακόμη κι αν αυτό φαίνεται δύσκολο.
4. Αφήνουν ζωτικό χώρο. Δεν "πνίγουν" τον σύντροφο τους.
5. Εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο. Ακούν και βλέπουν με ανοιχτή καρδιά. Ακόμη κι όταν οι δεύτερες σκέψεις καραδοκούν.
6. Δεσμεύονται. Ότι θα κάνουν πράγματα μαζί κι ας μην τους αρέσουν. Μόνο επειδή αρέσουν στον σύντροφο τους.
7. Δεν πέφτουν ποτέ για ύπνο μαλωμένοι ή με απωθημένα. Ποτέ. Πάντα λύνουν τις διαφορές, πριν πέσουν στο κρεβάτι.
8. Συγχωρούν αληθινά και ξεχνάνε. Δεν κρατούν κακία, δεν δέχονται τη συγνώμη με μισή καρδιά.
9. Αφήνουν το παρελθόν τους ήσυχο.
Δεν το επαναφέρουν μέσα στη σχέση, δεν το μνημονεύουν όταν περνούν κρίση.
10. Δεν ξεχνούν να λένε στο ταίρι τους όμορφα λόγια.
Ότι ο άνθρωπος τους είναι όμορφος, ικανός, έξυπνος κι ότι τον θαυμάζουν.
11. Δεν προσπαθούν να αλλάξουν τον σύντροφο τους.
Τον αποδέχονται και τον αγαπούν γι' αυτό που πραγματικά είναι.
12. Ενθουσιάζονται με τις μικρές χαρές της καθημερινότητας: μια βόλτα, ένα μικρό καφέ, ένα φιλί στα ξαφνικά. Δεν είναι δεδομένα.
 13. Παραμένουν ειλικρινείς και πιστοί. Προσπαθούν τουλάχιστον για το ένα από τα δύο.
Κυρίως το πρώτο, ακόμη κι όταν δεν είναι πιστοί.
14. Ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλο. Στα προβλήματα, στα καινούρια ξεκινήματα, στις προκλήσεις που όλα μοιάζουν κόντρα.
15. Δεν κριτικάρουν. Συμβουλεύουν, είναι καλοί ακροατές, αλλά ποτέ δεν ασκούν κριτική που θα ασκούσε ένας ξένος.
16. Συζητούν με τόλμη τα μεταξύ τους προβλήματα. Δεν αποκρύπτουν τις πραγματικές σκέψεις και επιθυμίες τους.
17. Δεν ξεχνούν ποτέ γιορτές, γενέθλια, επετείους.
18. Δίνουν περισσότερα απ' όσα παίρνουν.
19. Αρχίζουν και τελειώνουν τη μέρα τους μαζί. Όσο συχνότερα γίνεται. Κι αν δεν γίνεται, κρατούν την επαφή αυτή με κάθε τρόπο.
20. Ένα φιλί, όταν συναντιούνται και ένα φιλί όταν αποχωρίζονται. Μοιάζει γλυκερό, αλλά κρατά τη θερμοκρασία της σχέσης.
21. Δίνουν σημεία ζωής τακτικά, ακόμη κι όταν τα ωράρια και οι δουλειές τους είναι εξοντωτικά.
22. Απενεργοποιούν το τηλέφωνο τους για αρκετές ώρες μέσα στα Σαββατοκύριακα και τις μέρες άδειας. Είναι σημαντικό το ζευγάρι να μένει μόνο του, χωρίς να αποσπάται από κανέναν.
23. Ανταλλάσσουν σημειώματα με ωραία μηνύματα. Τα post-it δεν είναι μόνο για τη λίστα του σούπερ μάρκετ.
24. Δοκιμάζουν καινούρια πράγματα μαζί.
25. Θεωρούν ότι εκτός από εραστές, είναι και φίλοι και συνεργάτες και κυρίως: σύμμαχοι

25 μυστικά των σχέσεων που διήρκεσαν για πάντα Τα μικροπράγματα είναι που συντηρούν τις μεγάλες σχέσεις 21.5.2016 | 15:00 Tweet Email SHARES 1651 ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ Γελάνε μαζί. Με τα ίδια πράγματα. Κι αν όχι, γελάνε, επειδή γελάει ο σύντροφος τους. Γελάνε μαζί. Με τα ίδια πράγματα. Κι αν όχι, γελάνε, επειδή γελάει ο σύντροφος τους. Eπιμέλεια: THE LIFO TEAM Κάποιοι το παραδέχονται ανοιχτά, κάποιοι δεν το ομολογούν, αλλά και στις δύο περιπτώσεις η επιθυμία είναι μία, κοινή, σεβαστή, σχεδόν πανανθρώπινη: μία σχέση που θα κρατήσει, έναν σύντροφο που δεν θα φύγει στα δύσκολα, κάποιον που θα είναι δίπλα μας, ό,τι κι αν συμβεί, ακόμη κι όταν ο πρώτος έρωτας περάσει. Ουτοπικό; Στη σημερινή εποχή μπορεί να φαντάζει ως τέτοιο, κάποιοι, όμως, τα κατάφεραν. Ζευγάρια που έμειναν μαζί, αν όχι "για πάντα", τουλάχιστον για πολύ πολύ καιρό. Τι έκαναν διαφορετικά αυτοί οι άνθρωποι; Διότι κατά καιρούς, δημοσιεύονται διάφορες μελέτες, που ναι μεν καταλήγουν στο ότι δεν υπάρχει συνταγή που θα ενώσει για καιρό ένα ζευγάρι, αλλά επισημαίνουν την ύπαρξη λεπτομερειών που κρατούν κάποια ζευγάρια μαζί... Σύμφωνα με τον ανανεωμένο οδηγό του LifeHack αρκούν μόνο 25 μικροπράγματα που άθελα τους -συνήθως- κάνουν τα ζευγάρια, βοηθώντας τη σχέση τους και τροφοδώντας την μόνο με θετικά ερεθίσματα, ακόμη και σε περιόδους που δεν είναι όλα ρόδινα. Ιδού, λοιπόν, τα μυστικά των "αιωνόβιων" ζευγαριών, κάποτε αυτονόητα, κάποτε όχι και τόσο... 1. Δείχνουν σεβασμό ο ένας προς τον άλλο. Πάντα. Ό,τι και να γίνει. 2. Γελάνε μαζί. Με τα ίδια πράγματα. Κι αν όχι, γελάνε, επειδή γελάει ο σύντροφος τους. Σημαντικό. 3. Υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον. Πάντα. Ακόμη κι αν αυτό φαίνεται δύσκολο. 4. Αφήνουν ζωτικό χώρο. Δεν "πνίγουν" τον σύντροφο τους. 5. Εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο. Ακούν και βλέπουν με ανοιχτή καρδιά. Ακόμη κι όταν οι δεύτερες σκέψεις καραδοκούν. 6. Δεσμεύονται. Ότι θα κάνουν πράγματα μαζί κι ας μην τους αρέσουν. Μόνο επειδή αρέσουν στον σύντροφο τους. 7. Δεν πέφτουν ποτέ για ύπνο μαλωμένοι ή με απωθημένα. Ποτέ. Πάντα λύνουν τις διαφορές, πριν πέσουν στο κρεβάτι. 8. Συγχωρούν αληθινά και ξεχνάνε. Δεν κρατούν κακία, δεν δέχονται τη συγνώμη με μισή καρδιά. 9. Αφήνουν το παρελθόν τους ήσυχο. Δεν το επαναφέρουν μέσα στη σχέση, δεν το μνημονεύουν όταν περνούν κρίση. 10. Δεν ξεχνούν να λένε στο ταίρι τους όμορφα λόγια. Ότι ο άνθρωπος τους είναι όμορφος, ικανός, έξυπνος κι ότι τον θαυμάζουν. 11. Δεν προσπαθούν να αλλάξουν τον σύντροφο τους. Τον αποδέχονται και τον αγαπούν γι' αυτό που πραγματικά είναι. 12. Ενθουσιάζονται με τις μικρές χαρές της καθημερινότητας: μια βόλτα, ένα μικρό καφέ, ένα φιλί στα ξαφνικά. Δεν είναι δεδομένα. 13. Παραμένουν ειλικρινείς και πιστοί. Προσπαθούν τουλάχιστον για το ένα από τα δύο. Κυρίως το πρώτο, ακόμη κι όταν δεν είναι πιστοί. 14. Ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλο. Στα προβλήματα, στα καινούρια ξεκινήματα, στις προκλήσεις που όλα μοιάζουν κόντρα. 15. Δεν κριτικάρουν. Συμβουλεύουν, είναι καλοί ακροατές, αλλά ποτέ δεν ασκούν κριτική που θα ασκούσε ένας ξένος. 16. Συζητούν με τόλμη τα μεταξύ τους προβλήματα. Δεν αποκρύπτουν τις πραγματικές σκέψεις και επιθυμίες τους. 17. Δεν ξεχνούν ποτέ γιορτές, γενέθλια, επετείους. 18. Δίνουν περισσότερα απ' όσα παίρνουν. 19. Αρχίζουν και τελειώνουν τη μέρα τους μαζί. Όσο συχνότερα γίνεται. Κι αν δεν γίνεται, κρατούν την επαφή αυτή με κάθε τρόπο. 20. Ένα φιλί, όταν συναντιούνται και ένα φιλί όταν αποχωρίζονται. Μοιάζει γλυκερό, αλλά κρατά τη θερμοκρασία της σχέσης. 21. Δίνουν σημεία ζωής τακτικά, ακόμη κι όταν τα ωράρια και οι δουλειές τους είναι εξοντωτικά. 22. Απενεργοποιούν το τηλέφωνο τους για αρκετές ώρες μέσα στα Σαββατοκύριακα και τις μέρες άδειας. Είναι σημαντικό το ζευγάρι να μένει μόνο του, χωρίς να αποσπάται από κανέναν. 23. Ανταλλάσσουν σημειώματα με ωραία μηνύματα. Τα post-it δεν είναι μόνο για τη λίστα του σούπερ μάρκετ. 24. Δοκιμάζουν καινούρια πράγματα μαζί. 25. Θεωρούν ότι εκτός από εραστές, είναι και φίλοι και συνεργάτες και κυρίως: σύμμαχοι. Πηγή: www.lifo.gr

Τα 5 πράγματα που μετανιώνουν οι ετοιμοθάνατοι ...

 

Αυτό είναι το πιο συνηθισμένο πράγμα για το οποίο μετανιώνουν οι περισσότεροι άνθρωποι...

Όταν οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι η ζωή τους έχει σχεδόν τελειώσει, κοιτάζουν πίσω στο χρόνο και αντικρίζουν με θλίψη όλα εκείνα τα όνειρα που άφησαν ανεκπλήρωτα.

Μετά από πολλά χρόνια στα οποία εργάζονταν σε δουλειές που δεν την έκφραζαν, η Μπρόνι Γουέρ έθεσε ως στόχο να βρει κάτι που θα ευχαριστήσει τη ψυχή της.



Έτσι αποφάσισε να εργαστεί σε κέντρα ευγηρίας και νοσοκομεία προσφέροντας τη βοήθεια της σε ετοιμοθάνατους ηλικιωμένους. Μερικά χρόνια αργότερα, η Γουέρ μάζεψε τις εμπειρίες της και συνέταξε μια λίστα με τα 5 πράγματα που μετανιώνουν περισσότερο οι άνθρωποι που βρίσκονται ένα βήμα από το θάνατο.

Πολύ σύντομα η λίστα που κατέγραψε απέκτησε τεράστια δημοτικότητα. Άνθρωποι από όλο τον κόσμο τη διάβασαν και την μοιράστηκαν με την οικογένεια και τους φίλους τους, θέλοντας να μεταδώσουν μερικά πολύ σημαντικά μηνύματα.

Τα περισσότερα από αυτά που θα διαβάσετε στη λίστα της θα σας βοηθήσουν να βελτιώσετε τη ζωή σας!

1. Μακάρι να είχα το κουράγιο να ζήσω τη ζωή που ήθελα εγώ και όχι τη ζωή που οι άλλοι ήθελαν να ζήσω.

«Αυτό είναι το πιο συνηθισμένο πράγμα για το οποίο μετανιώνουν οι περισσότεροι. Όταν οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι η ζωή τους έχει σχεδόν τελειώσει, κοιτάζουν πίσω στο χρόνο και αντικρίζουν με θλίψη όλα εκείνα τα όνειρα που άφησαν ανεκπλήρωτα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πραγματοποίησαν ούτε καν τα μισά από τα όνειρα τους και πέθαναν γνωρίζοντας ότι αυτό έγινε εξαιτίας των επιλογών που έκαναν ή που δεν έκαναν. Η υγεία προσφέρει μια ελευθερία που πολύ λίγοι συνειδητοποιούν, μέχρι να την χάσουν.”

2. Μακάρι να μην είχα εργαστεί τόσο σκληρά.

«Αυτό το είπαν όλοι οι άνδρες ασθενείς που φρόντισα. Έχασαν την παιδική ηλικία των παιδιών τους και τη συντροφιά των συζύγων τους. Υπήρξαν και αρκετές γυναίκες που είπαν το ίδιο αλλά οι περισσότερες, επειδή ανήκαν σε μια παλιότερη γενιά όπου οι γυναίκες δεν εργάζονταν αλλά έμεναν στο σπίτι, δεν έδειξαν να μετανιώνουν για αυτό το πράγμα. Όλοι οι άνδρες όμως μου εξέφρασαν τη βαθύτατη λύπη τους που σπατάλησαν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στη δουλειά”.

3. Μακάρι να είχα το κουράγιο να εκφράσω τα συναισθήματά μου.

“Πολλοί άνθρωποι έθαψαν τα συναισθήματά τους, προκειμένου να διατηρήσουν την ειρήνη με τους άλλους. Ως αποτέλεσμα, αυτοί συμβιβάστηκαν με μια μέτρια ζωή και δεν έγιναν ποτέ οι άνθρωποι που θα μπορούσαν πραγματικά να έχουν γίνει. Πολλοί από αυτούς αρρώστησαν βαριά με ασθένειες που ήταν αποτέλεσμα της πικρίας, της θλίψης και της δυσαρέσκειας τους.”

4. Μακάρι να είχα κρατήσει επαφή με τους φίλους μου.

«Συχνά δεν συνειδητοποιούμε τα μεγάλα οφέλη των παλιών μας φίλων μέχρι την τελευταία εβδομάδα της ζωής μας, όταν και είναι αδύνατο να τους εντοπίσουμε και να έρθουμε ξανά σε επαφή μαζί τους. Οι περισσότεροι ήταν τόσο απασχολημένοι με τις δικές τους ζωές που άφησαν τις δυνατές φιλίες να χαθούν στο χρόνο. Υπήρχαν πολλοί που μετάνιωσαν βαθιά γιατί δεν έδωσαν σε έναν καλό φίλο το χρόνο και την προσπάθεια που του άξιζε. Έτσι και αλλιώς όλοι μας θα χάσουμε τους φίλους μας όταν πεθάνουμε.”

5. Μακάρι να είχα επιτρέψει στον εαυτό μου να ζήσει πιο ευτυχισμένος.

“Αυτό είναι το πιο κοινό σε όλους. Πολλοί, μέχρι τη τελευταία στιγμή της ζωής τους, δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν ότι και η ευτυχία είναι μια επιλογή. Αντίθετα παρέμειναν προσκολλημένοι σε παλιά πρότυπα και συνήθειες. Η λεγόμενη «άνεση» της οικειότητας κάλυψε τα συναισθήματά τους και φρόντισε να καθορίσει τη ζωή τους. Ο φόβος της αλλαγής τους οδήγησε να προσποιούνται, στους άλλους αλλά και στον εαυτό τους, ότι είναι ικανοποιημένοι με τη ζωή τους. Μέσα τους όμως πάντα ένιωθαν την επιθυμία να γελάσουν δυνατά και να κάνουν κάτι που θα τους οδηγήσει να νιώσουν για λίγο παιδιά.”

Αυτή η λίστα αποτελείται από μερικές σημαντικές και πολύ όμορφες συμβουλές. Ακούστε τους ανθρώπους που βρέθηκαν σε αυτό το σημείο και φροντίστε να μην κάνετε τα ίδια λάθη! Μοιραστείτε τη λίστα με τους φίλους σας και την οικογένεια σας για να τους βοηθήσετε να πάρουν και αυτοί μερικές σωστές αποφάσεις για τη ζωή τους.

Τα 5 πράγματα που μετανιώνουν οι ετοιμοθάνατοι ...Το 5 είναι μια πραγματική αποκάλυψη!

 2 3

 452

 2 3Google +11 1

Αυτό είναι το πιο συνηθισμένο πράγμα για το οποίο μετανιώνουν οι περισσότεροι άνθρωποι...

Όταν οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι η ζωή τους έχει σχεδόν τελειώσει, κοιτάζουν πίσω στο χρόνο και αντικρίζουν με θλίψη όλα εκείνα τα όνειρα που άφησαν ανεκπλήρωτα.

Μετά από πολλά χρόνια στα οποία εργάζονταν σε δουλειές που δεν την έκφραζαν, η Μπρόνι Γουέρ έθεσε ως στόχο να βρει κάτι που θα ευχαριστήσει τη ψυχή της.



Έτσι αποφάσισε να εργαστεί σε κέντρα ευγηρίας και νοσοκομεία προσφέροντας τη βοήθεια της σε ετοιμοθάνατους ηλικιωμένους. Μερικά χρόνια αργότερα, η Γουέρ μάζεψε τις εμπειρίες της και συνέταξε μια λίστα με τα 5 πράγματα που μετανιώνουν περισσότερο οι άνθρωποι που βρίσκονται ένα βήμα από το θάνατο.

Πολύ σύντομα η λίστα που κατέγραψε απέκτησε τεράστια δημοτικότητα. Άνθρωποι από όλο τον κόσμο τη διάβασαν και την μοιράστηκαν με την οικογένεια και τους φίλους τους, θέλοντας να μεταδώσουν μερικά πολύ σημαντικά μηνύματα.

Τα περισσότερα από αυτά που θα διαβάσετε στη λίστα της θα σας βοηθήσουν να βελτιώσετε τη ζωή σας!

1. Μακάρι να είχα το κουράγιο να ζήσω τη ζωή που ήθελα εγώ και όχι τη ζωή που οι άλλοι ήθελαν να ζήσω.

«Αυτό είναι το πιο συνηθισμένο πράγμα για το οποίο μετανιώνουν οι περισσότεροι. Όταν οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι η ζωή τους έχει σχεδόν τελειώσει, κοιτάζουν πίσω στο χρόνο και αντικρίζουν με θλίψη όλα εκείνα τα όνειρα που άφησαν ανεκπλήρωτα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πραγματοποίησαν ούτε καν τα μισά από τα όνειρα τους και πέθαναν γνωρίζοντας ότι αυτό έγινε εξαιτίας των επιλογών που έκαναν ή που δεν έκαναν. Η υγεία προσφέρει μια ελευθερία που πολύ λίγοι συνειδητοποιούν, μέχρι να την χάσουν.”

2. Μακάρι να μην είχα εργαστεί τόσο σκληρά.

«Αυτό το είπαν όλοι οι άνδρες ασθενείς που φρόντισα. Έχασαν την παιδική ηλικία των παιδιών τους και τη συντροφιά των συζύγων τους. Υπήρξαν και αρκετές γυναίκες που είπαν το ίδιο αλλά οι περισσότερες, επειδή ανήκαν σε μια παλιότερη γενιά όπου οι γυναίκες δεν εργάζονταν αλλά έμεναν στο σπίτι, δεν έδειξαν να μετανιώνουν για αυτό το πράγμα. Όλοι οι άνδρες όμως μου εξέφρασαν τη βαθύτατη λύπη τους που σπατάλησαν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στη δουλειά”.

3. Μακάρι να είχα το κουράγιο να εκφράσω τα συναισθήματά μου.

“Πολλοί άνθρωποι έθαψαν τα συναισθήματά τους, προκειμένου να διατηρήσουν την ειρήνη με τους άλλους. Ως αποτέλεσμα, αυτοί συμβιβάστηκαν με μια μέτρια ζωή και δεν έγιναν ποτέ οι άνθρωποι που θα μπορούσαν πραγματικά να έχουν γίνει. Πολλοί από αυτούς αρρώστησαν βαριά με ασθένειες που ήταν αποτέλεσμα της πικρίας, της θλίψης και της δυσαρέσκειας τους.”

4. Μακάρι να είχα κρατήσει επαφή με τους φίλους μου.

«Συχνά δεν συνειδητοποιούμε τα μεγάλα οφέλη των παλιών μας φίλων μέχρι την τελευταία εβδομάδα της ζωής μας, όταν και είναι αδύνατο να τους εντοπίσουμε και να έρθουμε ξανά σε επαφή μαζί τους. Οι περισσότεροι ήταν τόσο απασχολημένοι με τις δικές τους ζωές που άφησαν τις δυνατές φιλίες να χαθούν στο χρόνο. Υπήρχαν πολλοί που μετάνιωσαν βαθιά γιατί δεν έδωσαν σε έναν καλό φίλο το χρόνο και την προσπάθεια που του άξιζε. Έτσι και αλλιώς όλοι μας θα χάσουμε τους φίλους μας όταν πεθάνουμε.”

5. Μακάρι να είχα επιτρέψει στον εαυτό μου να ζήσει πιο ευτυχισμένος.

“Αυτό είναι το πιο κοινό σε όλους. Πολλοί, μέχρι τη τελευταία στιγμή της ζωής τους, δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν ότι και η ευτυχία είναι μια επιλογή. Αντίθετα παρέμειναν προσκολλημένοι σε παλιά πρότυπα και συνήθειες. Η λεγόμενη «άνεση» της οικειότητας κάλυψε τα συναισθήματά τους και φρόντισε να καθορίσει τη ζωή τους. Ο φόβος της αλλαγής τους οδήγησε να προσποιούνται, στους άλλους αλλά και στον εαυτό τους, ότι είναι ικανοποιημένοι με τη ζωή τους. Μέσα τους όμως πάντα ένιωθαν την επιθυμία να γελάσουν δυνατά και να κάνουν κάτι που θα τους οδηγήσει να νιώσουν για λίγο παιδιά.”

Αυτή η λίστα αποτελείται από μερικές σημαντικές και πολύ όμορφες συμβουλές. Ακούστε τους ανθρώπους που βρέθηκαν σε αυτό το σημείο και φροντίστε να μην κάνετε τα ίδια λάθη! Μοιραστείτε τη λίστα με τους φίλους σας και την οικογένεια σας για να τους βοηθήσετε να πάρουν και αυτοί μερικές σωστές αποφάσεις για τη ζωή τους.

- See more at: http://www.newsone.gr/paraxena/936684-ta-5-pragmata-poy-metanionoyn-oi-etoimothanatoi-to-5-einai-mia-pragmatike-apokalypse?ref=yfp#sthash.brAlsKDe.dpuf

Τα 5 πράγματα που μετανιώνουν οι ετοιμοθάνατοι ...Το 5 είναι μια πραγματική αποκάλυψη!

 2 3

 452

 2 3Google +11 1

Αυτό είναι το πιο συνηθισμένο πράγμα για το οποίο μετανιώνουν οι περισσότεροι άνθρωποι...

Όταν οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι η ζωή τους έχει σχεδόν τελειώσει, κοιτάζουν πίσω στο χρόνο και αντικρίζουν με θλίψη όλα εκείνα τα όνειρα που άφησαν ανεκπλήρωτα.

Μετά από πολλά χρόνια στα οποία εργάζονταν σε δουλειές που δεν την έκφραζαν, η Μπρόνι Γουέρ έθεσε ως στόχο να βρει κάτι που θα ευχαριστήσει τη ψυχή της.



Έτσι αποφάσισε να εργαστεί σε κέντρα ευγηρίας και νοσοκομεία προσφέροντας τη βοήθεια της σε ετοιμοθάνατους ηλικιωμένους. Μερικά χρόνια αργότερα, η Γουέρ μάζεψε τις εμπειρίες της και συνέταξε μια λίστα με τα 5 πράγματα που μετανιώνουν περισσότερο οι άνθρωποι που βρίσκονται ένα βήμα από το θάνατο.

Πολύ σύντομα η λίστα που κατέγραψε απέκτησε τεράστια δημοτικότητα. Άνθρωποι από όλο τον κόσμο τη διάβασαν και την μοιράστηκαν με την οικογένεια και τους φίλους τους, θέλοντας να μεταδώσουν μερικά πολύ σημαντικά μηνύματα.

Τα περισσότερα από αυτά που θα διαβάσετε στη λίστα της θα σας βοηθήσουν να βελτιώσετε τη ζωή σας!

1. Μακάρι να είχα το κουράγιο να ζήσω τη ζωή που ήθελα εγώ και όχι τη ζωή που οι άλλοι ήθελαν να ζήσω.

«Αυτό είναι το πιο συνηθισμένο πράγμα για το οποίο μετανιώνουν οι περισσότεροι. Όταν οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι η ζωή τους έχει σχεδόν τελειώσει, κοιτάζουν πίσω στο χρόνο και αντικρίζουν με θλίψη όλα εκείνα τα όνειρα που άφησαν ανεκπλήρωτα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πραγματοποίησαν ούτε καν τα μισά από τα όνειρα τους και πέθαναν γνωρίζοντας ότι αυτό έγινε εξαιτίας των επιλογών που έκαναν ή που δεν έκαναν. Η υγεία προσφέρει μια ελευθερία που πολύ λίγοι συνειδητοποιούν, μέχρι να την χάσουν.”

2. Μακάρι να μην είχα εργαστεί τόσο σκληρά.

«Αυτό το είπαν όλοι οι άνδρες ασθενείς που φρόντισα. Έχασαν την παιδική ηλικία των παιδιών τους και τη συντροφιά των συζύγων τους. Υπήρξαν και αρκετές γυναίκες που είπαν το ίδιο αλλά οι περισσότερες, επειδή ανήκαν σε μια παλιότερη γενιά όπου οι γυναίκες δεν εργάζονταν αλλά έμεναν στο σπίτι, δεν έδειξαν να μετανιώνουν για αυτό το πράγμα. Όλοι οι άνδρες όμως μου εξέφρασαν τη βαθύτατη λύπη τους που σπατάλησαν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στη δουλειά”.

3. Μακάρι να είχα το κουράγιο να εκφράσω τα συναισθήματά μου.

“Πολλοί άνθρωποι έθαψαν τα συναισθήματά τους, προκειμένου να διατηρήσουν την ειρήνη με τους άλλους. Ως αποτέλεσμα, αυτοί συμβιβάστηκαν με μια μέτρια ζωή και δεν έγιναν ποτέ οι άνθρωποι που θα μπορούσαν πραγματικά να έχουν γίνει. Πολλοί από αυτούς αρρώστησαν βαριά με ασθένειες που ήταν αποτέλεσμα της πικρίας, της θλίψης και της δυσαρέσκειας τους.”

4. Μακάρι να είχα κρατήσει επαφή με τους φίλους μου.

«Συχνά δεν συνειδητοποιούμε τα μεγάλα οφέλη των παλιών μας φίλων μέχρι την τελευταία εβδομάδα της ζωής μας, όταν και είναι αδύνατο να τους εντοπίσουμε και να έρθουμε ξανά σε επαφή μαζί τους. Οι περισσότεροι ήταν τόσο απασχολημένοι με τις δικές τους ζωές που άφησαν τις δυνατές φιλίες να χαθούν στο χρόνο. Υπήρχαν πολλοί που μετάνιωσαν βαθιά γιατί δεν έδωσαν σε έναν καλό φίλο το χρόνο και την προσπάθεια που του άξιζε. Έτσι και αλλιώς όλοι μας θα χάσουμε τους φίλους μας όταν πεθάνουμε.”

5. Μακάρι να είχα επιτρέψει στον εαυτό μου να ζήσει πιο ευτυχισμένος.

“Αυτό είναι το πιο κοινό σε όλους. Πολλοί, μέχρι τη τελευταία στιγμή της ζωής τους, δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν ότι και η ευτυχία είναι μια επιλογή. Αντίθετα παρέμειναν προσκολλημένοι σε παλιά πρότυπα και συνήθειες. Η λεγόμενη «άνεση» της οικειότητας κάλυψε τα συναισθήματά τους και φρόντισε να καθορίσει τη ζωή τους. Ο φόβος της αλλαγής τους οδήγησε να προσποιούνται, στους άλλους αλλά και στον εαυτό τους, ότι είναι ικανοποιημένοι με τη ζωή τους. Μέσα τους όμως πάντα ένιωθαν την επιθυμία να γελάσουν δυνατά και να κάνουν κάτι που θα τους οδηγήσει να νιώσουν για λίγο παιδιά.”

Αυτή η λίστα αποτελείται από μερικές σημαντικές και πολύ όμορφες συμβουλές. Ακούστε τους ανθρώπους που βρέθηκαν σε αυτό το σημείο και φροντίστε να μην κάνετε τα ίδια λάθη! Μοιραστείτε τη λίστα με τους φίλους σας και την οικογένεια σας για να τους βοηθήσετε να πάρουν και αυτοί μερικές σωστές αποφάσεις για τη ζωή τους.

- See more at: http://www.newsone.gr/paraxena/936684-ta-5-pragmata-poy-metanionoyn-oi-etoimothanatoi-to-5-einai-mia-pragmatike-apokalypse?ref=yfp#sthash.brAlsKDe.dpuf

Ο έρωτας είναι κρυμμένος στη ρουτίνα

Γράφει η  Ηρώ Δημητρίου – Εκπαιδευτικός Π.Ε.
Έρωτας είναι να μοιράζεται μαζί σου κάθε ιδέα του και να λάμπουν τα μάτια του από ενθουσιασμό.
Ο Γιώργος έκανε δώρο στην Άννα τριήμερο- έκπληξη στο Παρίσι;
H Άρτεμις έλαβε το μονόπετρο στο ρομαντικό εξοχικό του Πέτρου;
Τα ξαδέρφια σου δείπνησαν σε υπέρ-κυριλλέ εστιατόριο;
«Κι εμένα ο δικός μου, τίποτα…», θα σκεφτείς όλο παράπονο, βράζοντας από τα νεύρα και κοιτώντας τον με μισό μάτι να παίζει παιχνίδια στο tablet του, χωμένο στον καναπέ σας.
Στοπ.
Δεν άλλαξε ο σύντροφός σου. Εσύ άλλαξες. Εκείνος, ήταν πάντα έτσι…
Άλλαξε, το ότι έβγαλες τα διαστρεβλωτικά γυαλιά του έρωτα και βλέπεις, πλέον τον πρίγκιπά σου, ως βάτραχο.
Kι όμως, τον αδικείς…!
Όταν πρωτο… ερωτευόμαστε, πετάμε στα ουράνια, ευχαριστούμε για το θείο δώρο που μας έτυχε και γυρνάμε παντού με ένα χαμόγελο που φωνάζει «ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ» !
Το αντικείμενο του πόθου μας φαντάζει συγκλονιστικό, υπέροχο, ψηλά, σε ένα βάθρο.
Κάθε μικροπαραξενιά του φαντάζει χαριτωμένη ιδιαιτερότητα και μοναδικότητα.
Μας αρκεί το να είμαστε γύρω του, πάνω του, δίπλα του και να τον ακούμε να μιλάει.
Αναπτύσσουμε εξάρτηση από το αντικείμενο του πόθου μας, όπως τα βρέφη με τον φροντιστή τους. Δενόμαστε μαζί του και μεθάμε από έρωτα… ώσπου, αρχίζουμε να μην καρδιοχτυπάμε κάθε φορά που τον συναναστρεφόμαστε ή ακούμε τη φωνή του.
Η καθημερινή επικοινωνία και τριβή δυο ανθρώπων συχνά οδηγούν στη ρουτίνα και τα μικροπροβλήματα φθείρουν σε κάποιο βαθμό τη σχέση. Καθώς ο καιρός περνά, δενόμαστε κι έτσι, προκύπτουν πολλές μικρές ή μεγαλύτερες διαφωνίες.
Είναι, ωστόσο οι σχέσεις καταδικασμένες στη ρουτίνα και στον χωρισμό;
Η σχέση σκοτώνει πάντα τον έρωτα;
Η συγκατοίκηση φέρνει προβλήματα;
Είναι όλα τα ζευγάρια δυστυχισμένα;
Μάλλον όχι…
Και μιας και γύρω μας υπάρχουν ζευγάρια που μετά από χρόνια κατορθώνουν να παραμένουν ερωτευμένα, πάρε μια ανάσα και σκέψου…
Έρωτας δεν είναι μόνο τα λουλούδια και τα μονόπετρα.
Δεν είναι τα ακριβά εστιατόρια και τα τριήμερα σε χλιδάτα ξενοδοχεία.
Έρωτας δεν είναι, αναγκαία, το να γεμίσει το δωμάτιο ροδοπέταλα για μια ρομαντική βραδιά, ούτε το να σου πάρει ακριβό κόσμημα στην επέτειο.
Ο άντρας που σε αγαπάει και θέλει να σε φροντίζει, προφανώς θα φερθεί ρομαντικά, ενίοτε. Όμως, όλα αυτά τα… «ρομαντικά», παραμένουν ψυχρά όταν δε συνοδεύονται από το ανάλογο συναίσθημα.
Χάνεις την ουσία, αν μετράς τον σύντροφό σου από τα υλικά αγαθά που σου παρέχει, ή αν θυμώνεις που δεν είναι όσο ρομαντικός θα ήθελες. Γιατί, το συναισθηματικό κενό, δε γεμίζει με κοσμήματα και λουλούδια. Δεν έχουν αξία τα τριήμερα και τα δώρα αν βαριέσαι τον άνθρωπο που έχεις πλάι σου. Αν δεν τον εκτιμάς.
Ο άντρας που σε αγαπάει, θέλει να μιλήσει σε σένα πρώτα απ’ όλους και να σου πει τι του συνέβη στη δουλειά.
Θα παρηγορήσει εσένα, όταν έχεις νεύρα από τη δουλειά.
Ένας άντρας που σε αγαπάει, θα σε σκεπάσει όταν σε πάρει ο ύπνος στον καναπέ.
Θα τρέξει να σου πάρει φάρμακα όταν αρρωσταίνεις και θα μουρμουρίζει όταν σε δει χωρίς μπουφάν στο κρύο.
Θα αγοράσει τον αγαπημένο σου χυμό από το super market και θα σε ρωτήσει τι ταινία θα σου έφτιαχνε το κέφι.
Θα καταλάβει πότε βαριέσαι και πότε θες να σκάσεις στα γέλια, ακόμη και όταν είστε με κόσμο.
Να τερματίζει την πίστα του αγαπημένου του παιχνιδιού στο i-pad και να πανηγυρίζει σαν παιδί, δίνοντάς σου δυο φιλιά στα μάγουλα.
Να είναι ο εαυτός του μαζί σου, χωρίς προσποιητές αποστάσεις.
Κι ακόμη κι αν υπάρχουν στιγμές που εύχεσαι να ήταν
πιο περιπετειώδης,
πιο ρομαντικός,
πιο εφευρετικός,
ακόμη και τις στιγμές που νιώθεις την καθημερινότητα και τη ρουτίνα βαριά στους ώμους σας, γύρνα και κοίταξέ τον…
Είναι πάντα εκεί,
πάντα δίπλα σου,
με μάτια που σε καταλαβαίνουν όσο κανείς,
χωμένος στον καναπέ σας,
με τη γνωστή φόρμα του
και τη ζεστή, ανοιχτή αγκαλιά του.
Συνηθισμένος άνθρωπος, όπως κι εσύ.

Τι κρύβεται πίσω από ένα συναίσθημα;

Του Κωνσταντίνου Σμιξιώτη

Τι μπορεί να σημαίνει ένα συναίσθημα; Πώς έχουμε την δυνατότητα μέσα απ’ αυτό το βίωμα να αναγνωρίσουμε τι συμβαίνει μέσα μας; Πώς μπορούμε να προβλέψουμε τι πρόκειται να εμφανιστεί στη ζωή μας, αλλά και τι συνδέεται με το κάθε συναίσθημα;
Τα συναισθήματα μπορούν να μας βοηθήσουν να κάνουμε μια πλήρη κι αναλυτική διάγνωση της εσωτερικής κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε ανά πάσα στιγμή, κι όχι μόνο. Είμαστε ικανοί να δούμε, κυριολεκτικά, το παρελθόν και το μέλλον μας παρατηρώντας στο παρόν πως νιώθουμε σε σχέση με ένα φαινόμενο, μια κατάσταση αλλά κι απέναντι στις δράσεις κι αντιδράσεις των συνανθρώπων μας. Το ίδιο μπορούμε να πράξουμε αν παρατηρήσουμε και τις δικές μας αντί-δράσεις στις δράσεις των άλλων.
Πρώτα πρέπει να κατανοήσουμε τι είναι το συναίσθημα, από τι παράγεται και κατόπιν θα χρειασθεί να προσδιορίσουμε τη φύση καθενός χωριστά, ανάλογα με την στιγμή και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αναδύεται.
Ένα στοιχείο του συναισθήματος είναι η ενεργειακή του θερμοδυναμική κατάσταση, η θερμότητα που ακτινοβολεί πάνω στο σώμα μας την στιγμή που το βιώνουμε, ανάλογα με τη περίπτωση.
Το δεύτερο είναι, ότι το συναίσθημα δεν είναι η αιτία αλλά το αποτέλεσμα, είναι ένα προπέτασμα καπνού που πίσω του κρύβεται μια ολόκληρη λεγεώνα από μικρές ή μεγάλες αιτίες, ένας απέραντος κόσμος απωθημένων, επιθυμιών, προσδοκιών, εμμονών και προσκολλήσεων αλλά είναι ο κόσμος μας.
Το κυριότερο σημείο όμως, που πρέπει να ανιχνεύσουμε, είναι αυτή η σύνδεση του συναισθήματος με τον εσωτερικό «ένοχο» που το προκάλεσε. Η σκέψη μοιάζει να είναι η αφετηρία απ’ την οποία μπήκε σε κίνηση, εντούτοις η σκέψη δεν είναι η πρωταρχική αιτία, αλλά η πύλη διαμέσου της οποίας προσκολλάται στο αιθερικό μας σώμα. Η έδρα εκπόρευσης του συναισθήματος είναι άρρηκτα δεμένη με ένα «συμφέρον» το οποίο εν πολλοίς είναι ελάττωμα και θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ με τη λέξη ελάττωμα.
Όλα τα αρνητικά συναισθήματα δημιουργούνται όταν κάτι μέσα μας «θίγεται». Αυτό το κάτι υπάρχει ήδη μέσα μας είτε ενεργό είτε σε λανθάνουσα κατάσταση και μόλις ενοχληθεί «ερεθίζεται», αυτή η τριβή, θα λέγαμε, παράγει την ενέργεια που αποκαλούμε συναίσθημα. Υπάρχουν φορές που κάποιος μπορεί να σκεφτεί ότι αυτή η διαδικασία ίσως να είναι αποτέλεσμα μιας «δίκαιης» αντίδρασης, εκ μέρους μας, απέναντι σε μια καταφανέστατη αδικία που κάποιος έπραξε στο πρόσωπο μας.
Αυτό όμως δεν βοηθάει στην απαλλαγή από το πρόβλημα. Δυστυχώς δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τον «αδικημένο» καθώς ο άνθρωπος που γνωρίζει ποιος Είναι δεν θίγεται, δεν ενοχλείται και δεν αισθάνεται αδικημένος ακριβώς επειδή Γνωρίζει. Μα αυτό, θα αναφωνήσει κάποιος, είναι θεϊκή αντίδραση και στο σημείο αυτό δε θα διαφωνήσω. Ποιος είπε όμως ότι δεν είμαστε θεοί; Εμείς το έχουμε ξεχάσει και μας συμφέρει να φερόμαστε ανθρώπινα ή όταν φερόμαστε ανθρώπινα μας βολεύει να παραμένουμε άνθρωποι. «Ε άνθρωποι είμαστε ακόμη, δε πειράζει»λέμε, λες και πρόκειται να ξυπνήσουμε ένα πρωί και να είμαστε θεοί δίχως να έχουμε κάνει τίποτε γι αυτό.
Ο Θυμός, η ζήλεια, το μίσος συνδέονται με αποκτήματα ή με ότι θεωρούμε δικά μας , από ένα πιστεύω ή μια ιδεολογία μέχρι ανθρώπους, συντρόφους , παιδιά, επειδή νομίζουμε πως η αγάπη που νιώθουμε γι όλα αυτά μας δίνει και τα κλειδιά της ψυχής τους. Γινόμαστε ιδιοκτήτες και κλειδοκράτορες. Όποιος θίξει το «περιουσιακό» μας στοιχείο, εγείρει αυτά τα συναισθήματα μέσα μας. Φευ όμως, δε μας ανήκει τίποτε κι όταν έρχονται στιγμές που κινδυνεύουμε να χάσουμε κάτι είναι εξ αιτίας της λανθασμένης σχέσης που είχαμε μ’ αυτό, γι αυτό είναι καλό να έχουμε κατά νου τα εξής: Τα άψυχα αντικείμενα είναι πράγματα προς χρήση και διαχείριση, όχι για εξάρτηση κι εθισμό, οι ιδέες μας είναι είτε συμπαντικές κι ως τέτοιες δε μας ανήκουν, είτε πρόσκαιρα προϊόντα συμφέροντος, κι ως τέτοιες αύριο μπορεί να αλλάξουν.
Τα έμψυχα όντα είναι συνοδοιπόροι, ο καθένας με τη δική του ψυχή και τη δική του αποστολή, με ελεύθερη βούληση κι ελεύθερη προσωπικότητα. Μέσα σ’ όλα αυτά φαίνεται ότι η ανθρώπινη αγάπη γίνεται ιδιοτελής κι ανήμπορη δεν έχει τη δύναμη να αποχαιρετίσει, δε μπορεί να επιτρέψει την ελευθερία, δεν διανοείται να μην λάβει ανταμοιβή γι αυτό που προσφέρει.
Το συναίσθημα που αποκαλούμε αγάπη για όσα έχουμε, καταντάει απλά μια σφοδρή επιθυμία κατοχής κι όχι αληθινή Αγάπη. Τις περισσότερες φορές δε, πιστεύουμε έστω κι υποσυνείδητα ότι η πραγματική ταυτότητα μας εξαρτάται από αυτά τα αποκτήματα αλλά κι από την άποψη που έχουν οι άλλοι για μας.
Διαβάστε καλά τα προηγούμενα και θα διακρίνετε πόσα αγκάθια υπάρχουν καρφωμένα μέσα μας και παράγουν διαρκώς πόνο. Αυτός ο πόνος ενδύεται μια συναισθηματική μορφή, γιατί κι ο θυμός είναι πόνος, παρόλο που εκφράζεται επιθετικά, είναι πόνος πιθανής απώλειας. Αυτό όμως που αλυχτά κι υποφέρει δεν είμαστε Εμείς αλλά αυτό που χάνεται, αυτό που αποκολλάται οπό το αιθερικό μας σώμα και κινδυνεύει να γίνει κοσμική σκόνη. Φανταστείτε λοιπόν, μετά από τόσα χρόνια συμπόρευσης μαζί του, αυτό κι ο μικρός μας εαυτός που είχαν γίνει ένα, να πρέπει να αποχωριστούν. Είναι σαν να μας ξεσκίζουν τις σάρκες, ένας καρκινικός όγκος χειρουργείται νοητικά και θα λυτρωθούμε μόνο αν επιτρέψουμε στον πόνο να εκδηλωθεί και να φύγει δίχως να αντιδράσουμε, γιατί αν αντιδράσουμε θα του δώσουμε το φιλί της ζωής.
Ο φόβος με τη σειρά του συνδέεται με το άγνωστο, με μια αδυναμία μας στην αντιμετώπιση μιας νέας πρόκλησης, ενώ άλλες φορές προσπαθεί έμμεσα να μας προστατέψει, κυρίως όταν απουσιάζει η λογική και γινόμαστε παράλογα παράτολμοι και ριψοκίνδυνοι. Ακόμη και στη τελευταία περίπτωση όμως καταδεικνύει την έλλειψη ορθολογισμού εκ μέρους μας και τότε επιστρατεύεται ο φόβος ως ένστικτο, όπως συμβαίνει και στο ζωικό βασίλειο. Άρα ο φόβος εν πολλοίς εκφράζει έλλειψη.
Όταν τα συναισθήματα αναδύονται γίνονται αόρατοι δάσκαλοι που αν τους αφουγκραστούμε θα αποκτήσουμε μια μοναδική γνώση. Χαράζουν υπόγειες διαδρομές κι αν τις ακολουθήσουμε θα μας οδηγήσουν ενώπιον του δικού μας Μινώταυρου. Το μυστικό είναι να γίνουμε παρατηρητές κι όχι να παραμείνουμε μαριονέτες. Στο σημείο αυτό σκεφτείτε για λίγο, τι σημαίνει η ελεύθερη βούληση και θα διαπιστώσετε ότι διαρκώς την εκχωρούμε σε πράγματα που βρίσκονται έξω από εμάς.
Η αξία του ελέγχου των συναισθημάτων είναι τεράστια, γιατί η παρατεταμένη κι υπερβολική δόση αρνητικών συναισθημάτων έχει ως αποτέλεσμα την πρόκληση μιας ανεπιθύμητης παραγωγής ορμονών και νευροδιαβιβαστών μέσα στον εγκέφαλο. Αυτές οι χημικές ουσίες μεταβάλουν την λειτουργία του οργανισμού μέσω πληροφοριών που μεταφέρουν στον εγκέφαλο, ο οποίος πολλάκις τις ερμηνεύει λανθασμένα ή κατά το δοκούν και τα αποτελέσματα είναι τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα. Για παράδειγμα, τα καρκινικά κύτταρα που εξαπολύει προς μια κατεύθυνση, για τη δική τη δική του λογική είναι μια αντεπίθεση σε έναν εισβολέα που απειλεί την υγεία μας. Κι όμως ναι, ο εγκέφαλος πιστεύει ότι στέλνοντας τα καρκινικά κύτταρα θα προστατέψει το φυσικό μας σώμα κι επειδή τελικά δεν υπάρχει εχθρός, αυτά καταστρέφουν τα υγιή κύτταρα καθώς στο πρόσωπο τους βλέπουν έναν φανταστικό αντίπαλο.
Κάθε συναίσθημα μπορεί να μας βοηθήσει να διαγνώσουμε μέσα μας τι είναι αυτό που μας λείπει ή τι είναι αυτό που φοβόμαστε ότι θα χάσουμε, διότι απώλεια δεν είναι μόνο ένα σπίτι αλλά είναι κι η αξιοπρέπεια μας, το κύρος μας , η περηφάνια μας κι άλλα πολλά επίκτητα κι εφήμερα χαρακτηριστικά της προσωρινής προσωπικότητας μας που βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση απ’ τον αληθινό μας εαυτό και δεν γνωρίζει, έχει πλήρη άγνοια του ποια είναι και φοβάται, φοβάται πολύ μήπως ταπεινωθεί αλλά ,αλίμονο, φοβάται και να εξυψωθεί γιατί αν ανέλθει στο ύψος του Πατέρα , θα χαθεί μέσα στο φως Του, κι αυτό το Τέλος δε το θέλει ο κατώτερος μας εαυτός.
Όταν αναδύεται ένα συναίσθημα, αναρωτηθείτε: Τι υπάρχει μέσα μου που η σκέψη μου ή το εξωτερικό ερέθισμα το διεγείρει; Τι θίγεται μέσα μου και θυμώνω; Είμαι Εγώ αυτό που θίγεται; Εξαρτώμαι Εγώ από την γνώμη των άλλων; Έχω εκχωρήσει τις αξίες μου στην επιβεβαίωση τους από τους άλλους; Έχω μια ταμπέλα που γράφει επάνω «Ακέραιος» και κάποιος με υβριστικά και ψεύτικα λόγια προσπαθεί να την ξηλώσει; Όταν Εγώ γνωρίζω ποιος είμαι δε με ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων, ούτε εξαρτώμαι από τέτοιες ταμπέλες. Οι πράξεις μου αποδεικνύουν την ποιότητα μου, αλλά ακόμη κι αυτές αφορούν εμένα και δεν συνδέονται με την κρίση των άλλων. Είμαι εγώ κι η συνείδηση μου, αρκεί να ακούω τη δική της φωνή.
Φοβάμαι! Αλλά όχι Εγώ. Τι είναι λοιπόν αυτό που ενδόμυχα φοβάται μήπως χάσει τα σκήπτρα του; Το Εγώ ή το εγώ; Σκάψτε βαθιά, αφουγκραστείτε καλά και θα διακρίνετε ποιος είναι ο απρόσκλητος επισκέπτης που θρονιάστηκε στη προσωπικότητα σας και παριστάνει τον οικοδεσπότη. Αυτός φοβάται αλλά αυτός είναι ένας παρείσακτος κι όταν έρθει η δοκιμασία είναι η ώρα να ξεκουμπιστεί.
Τα συναισθήματα όπως κι οι σκέψεις έχουν την ικανότητα να έλκουν τα όμοια τους, πολλές φορές είναι επικίνδυνο να βρισκόμαστε ανάμεσα σε ανθρώπους που βιώνουν οδύνη γιατί εύκολα μπορεί να γίνουμε κοινωνοί των δυσάρεστων συναισθημάτων τους, διότι ακόμη κι αν δεν έχουμε την αιτία μέσα μας, ο συνεχόμενος συντονισμός κι η έλξη που θα δημιουργηθεί εξ αιτίας της οικειότητας αλλά κυρίως της αποδοχής, θα έχει ως αποτέλεσμα να μεταφερθεί και σε μας το «μικρόβιο» του άλλου.
Η εν-συναίσθηση είναι η ικανότητα να κατανοούμε πως νιώθουν ανά πάσα στιγμή οι συνάνθρωποι μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει ταυτόχρονα να ποτίζουμε τον εαυτό μας με τα ίδια αισθήματα. Μπορούμε να μπούμε στα παπούτσια των άλλων αλλά μόνο για συνειδητοποιήσουμε τη θέση τους και να τους προσφέρουμε αγόγγυστα την συμπαράσταση μας κι όχι για να περιέλθουμε στη κατάσταση τους. Αυτό φυσικά προϋποθέτει ισχυρή θέληση και δυνατή προσωπικότητα αλλά προπάντων αυτογνωσία.
Τούτο το θέμα δεν είναι από τα εύκολα και μπορεί να εγείρει πολλή συζήτηση, καθώς οι έννοιες είναι λεπτές, αν και στην ουσία όλη η ζωή μας είναι ένα τεντωμένο σχοινί πάνω στο οποίο ακροβατούμε κι είναι τόσο γλιστερό που απ τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να βρεθούμε στο κενό και ταυτόχρονα να μη το αντιληφθούμε.
Ωστόσο το κεφάλαιο των συναισθημάτων κι η προέλευση τους δε τελειώνει εδώ. Μπορεί να ακουστεί παράδοξο ωστόσο ακόμη και πίσω από το συναίσθημα της χαράς μπορεί να κρύβεται μια έλλειψη, αλλά αυτό θα το αναλύσουμε σε ένα μελλοντικό κείμενο. Θα αφιερώσουμε ξεχωριστά άρθρα για τον φόβο και τις μάσκες του, την Αγάπη και την αγάπη, τον Έρωτα και τον έρωτα, την χαρά και την Ευδαιμονία και φυσικά τα αρνητικά συναισθήματα, του θυμού, της ζήλειας, του μίσους, της θλίψης για να πλησιάσουμε πιο κοντά, να τα γνωρίσουμε καλά, να δούμε με τι συνδέεται το καθένα και να τα απομυθοποιήσουμε όλα, γιατί όλα είναι επίκτητα κι επίπλαστα.