Πηγή: capital.gr
Η σκόνη από τις πρόσφατες εκλογές έχει αρχίσει να κατακάθεται, και οι νέες ισορροπίες αρνούνται να δείξουν το πρόσωπό τους.
Ο σοφός Λαός έδειξε την οργή του, την σύγχυση, και την απόγνωση που τον έχουν φέρει οι μονόπλευρες και αδιέξοδες πολιτικές λιτότητας, με την ταυτόχρονη ουσιαστική άρνηση των συντεχνιών για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, που μόνο αυτές μπορεί να ξαναφέρουν την ευημερία στην ταλαιπωρημένη κοινωνία μας.
Νικητές και ηττημένοι των εκλογών θα έπρεπε να κάνουν τον απολογισμό τους, γρήγορα, και να ξεκινήσουν αμφότεροι την διαδικασία θεραπείας της κοινωνίας με τις όποιες ισορροπίες μπορούν να δημιουργηθούν για τη διάσωση της οικονομίας, της κοινωνίας, και τελικά του έθνους· οι εθνικές καταστροφές έχουν την συνήθεια να έρχονται σε περιόδους ακυβερνησίας και κοινωνικής αναταραχής. Φευ!
Έχουνε πάρει τα μυαλά όλων αέρα! Όλων όμως!
Σε μια αμετροεπή φανφαρολογία και καναλολαγνεία, σχεδόν όλοι προσπαθούν να σταθμίσουν τη θέση τους στη λεπτή ισορροπία δυνάμεων που γέννησε η κάλπη, να τεντώσουν το ανάστημά τους, ενώ ο Μωάμεθ σκαρφαλώνει τα τείχη.
Η πραγματική οικονομία φοβερίζει με συγκοπή στις βλακείες που κάθε άσχετος ξεστομίζει πιστεύοντας πως κραδαίνει τη φιλοσοφική λίθο, ενώ το μόνο που πραγματικά μπορεί να μας βγάλει από την απίστευτα δυσχερή θέση μας, σήμερα, είναι μια εξουσία όπως αυτή που απαίτησε η κάλπη.
Προσωπικά ή κομματικά πειράματα τρομοκράτησης της κοινωνίας πάνε κι έρχονται, κατακρημνίζοντας μια το χρηματιστήριο, και μια απειλώντας να δημιουργήσουν ακόμη και bank-run σε ένα σύστημα με καταθέσεις εγγυημένες από την ΕΚΤ(!), ενόσω ακόμη και οι διερευνητικές εντολές γίνονται έναυσμα επαναστασιολογίας, αμετροέπειας και αλαζονείας...
Η Ελλάδα έχει ανάγκη να λειτουργήσει σα μια γροθιά τώρα, παρά τις (κατά τη γνώμη μου) άκαιρες εκλογές εν μέσω του άλματος προς την σταθερότητα. Σα μια γροθιά με 11 εκατομμύρια δάχτυλα.
Αντί αυτού οι πολιτικοί νικητές και νικημένοι ξεκατινιάζονται. Ναι, και εμένα με δυσαρεστεί η παρουσία ακραίων στοιχείων που ο Λαός επέλεξε για να ναρκοθετήσει, ηθελημένα, την παρούσα βουλή! Αυτή είναι η τιμωρία των πολιτικών για την αλαζονεία τους, όχι του Λαού. Όμως ο κίνδυνος για καταστροφική διάλυση της κοινωνίας είναι μπροστά μας και μας κοιτάζει στα μάτια.
Ο σοφός Λαός έδειξε την οργή του, την σύγχυση, και την απόγνωση που τον έχουν φέρει οι μονόπλευρες και αδιέξοδες πολιτικές λιτότητας, με την ταυτόχρονη ουσιαστική άρνηση των συντεχνιών για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, που μόνο αυτές μπορεί να ξαναφέρουν την ευημερία στην ταλαιπωρημένη κοινωνία μας.
Νικητές και ηττημένοι των εκλογών θα έπρεπε να κάνουν τον απολογισμό τους, γρήγορα, και να ξεκινήσουν αμφότεροι την διαδικασία θεραπείας της κοινωνίας με τις όποιες ισορροπίες μπορούν να δημιουργηθούν για τη διάσωση της οικονομίας, της κοινωνίας, και τελικά του έθνους· οι εθνικές καταστροφές έχουν την συνήθεια να έρχονται σε περιόδους ακυβερνησίας και κοινωνικής αναταραχής. Φευ!
Έχουνε πάρει τα μυαλά όλων αέρα! Όλων όμως!
Σε μια αμετροεπή φανφαρολογία και καναλολαγνεία, σχεδόν όλοι προσπαθούν να σταθμίσουν τη θέση τους στη λεπτή ισορροπία δυνάμεων που γέννησε η κάλπη, να τεντώσουν το ανάστημά τους, ενώ ο Μωάμεθ σκαρφαλώνει τα τείχη.
Η πραγματική οικονομία φοβερίζει με συγκοπή στις βλακείες που κάθε άσχετος ξεστομίζει πιστεύοντας πως κραδαίνει τη φιλοσοφική λίθο, ενώ το μόνο που πραγματικά μπορεί να μας βγάλει από την απίστευτα δυσχερή θέση μας, σήμερα, είναι μια εξουσία όπως αυτή που απαίτησε η κάλπη.
Προσωπικά ή κομματικά πειράματα τρομοκράτησης της κοινωνίας πάνε κι έρχονται, κατακρημνίζοντας μια το χρηματιστήριο, και μια απειλώντας να δημιουργήσουν ακόμη και bank-run σε ένα σύστημα με καταθέσεις εγγυημένες από την ΕΚΤ(!), ενόσω ακόμη και οι διερευνητικές εντολές γίνονται έναυσμα επαναστασιολογίας, αμετροέπειας και αλαζονείας...
Η Ελλάδα έχει ανάγκη να λειτουργήσει σα μια γροθιά τώρα, παρά τις (κατά τη γνώμη μου) άκαιρες εκλογές εν μέσω του άλματος προς την σταθερότητα. Σα μια γροθιά με 11 εκατομμύρια δάχτυλα.
Αντί αυτού οι πολιτικοί νικητές και νικημένοι ξεκατινιάζονται. Ναι, και εμένα με δυσαρεστεί η παρουσία ακραίων στοιχείων που ο Λαός επέλεξε για να ναρκοθετήσει, ηθελημένα, την παρούσα βουλή! Αυτή είναι η τιμωρία των πολιτικών για την αλαζονεία τους, όχι του Λαού. Όμως ο κίνδυνος για καταστροφική διάλυση της κοινωνίας είναι μπροστά μας και μας κοιτάζει στα μάτια.
Δυο σκέψεις θέλω να μοιραστώ μονάχα, που έμαθα από ένα μεγάλο δάσκαλο, σχετικά νωρίς στην ζωή μου, τον 85χρονο ιδρυτή μιας συμβουλευτικής εταιρίας που δούλευα για αρκετά χρόνια στην Αμερική.
Στα 85 χρόνια του, μιλώντας ο σπουδαίος αυτός άνθρωπος με μένα, τότε εικοσιεννιάχρονο απλό σύμβουλο, και έχοντας χτίσει την εταιρία του από το τίποτε σε έναν κολοσσό με περισσότερους 3.000 ανθρώπους, εταιρία εισηγμένη στο NASDAQ και στο NYSE. Μου έδωσε μια συμβουλή για την επιτυχία σε δύσκολες καταστάσεις, που θα μοιραστώ μαζί σας:
“Stay humble, stay hungry...” - “Μείνε ταπεινός, μείνε πεινασμένος...”
Οι δυσκολίες θέλουν ξεκάθαρο μυαλό, που να μη σκιάζεται από προβολές του εγώ ή της ματαιοδοξίας. Θέλουν να ξέρει καθένας ως που φτάνει το χέρι και το μυαλό του, και που οφείλει να ζητήσει βοήθεια. Πότε να πει “δεν ξέρω” και ρωτήσει. Πότε να βάλει δουλειά, κι άλλη δουλειά, ώσπου να ξαναέρθει η κανονικότητα.
Θέλει επίσης πόθο -πείνα- για το αποτέλεσμα. Θέλει να επιθυμείς την καλή έκβαση των πραγμάτων όπως όταν πεινάς και μαγειρεύεις. Δεν μπορείς να μαγειρέψεις ένα ωραίο φαγητό αν δεν σε νοιάζει η γεύση του, γιατί εσύ δε θα φας απ’ αυτό.
Ένα μήνυμα λοιπόν από την κοινωνία προς τους πολιτικούς που καλούνται να αντιμετωπίσουν την κρισιμότερη καμπή σε ζώσα μνήμη:
Μείνε ταπεινός, μείνε πεινασμένος...
Στα 85 χρόνια του, μιλώντας ο σπουδαίος αυτός άνθρωπος με μένα, τότε εικοσιεννιάχρονο απλό σύμβουλο, και έχοντας χτίσει την εταιρία του από το τίποτε σε έναν κολοσσό με περισσότερους 3.000 ανθρώπους, εταιρία εισηγμένη στο NASDAQ και στο NYSE. Μου έδωσε μια συμβουλή για την επιτυχία σε δύσκολες καταστάσεις, που θα μοιραστώ μαζί σας:
“Stay humble, stay hungry...” - “Μείνε ταπεινός, μείνε πεινασμένος...”
Οι δυσκολίες θέλουν ξεκάθαρο μυαλό, που να μη σκιάζεται από προβολές του εγώ ή της ματαιοδοξίας. Θέλουν να ξέρει καθένας ως που φτάνει το χέρι και το μυαλό του, και που οφείλει να ζητήσει βοήθεια. Πότε να πει “δεν ξέρω” και ρωτήσει. Πότε να βάλει δουλειά, κι άλλη δουλειά, ώσπου να ξαναέρθει η κανονικότητα.
Θέλει επίσης πόθο -πείνα- για το αποτέλεσμα. Θέλει να επιθυμείς την καλή έκβαση των πραγμάτων όπως όταν πεινάς και μαγειρεύεις. Δεν μπορείς να μαγειρέψεις ένα ωραίο φαγητό αν δεν σε νοιάζει η γεύση του, γιατί εσύ δε θα φας απ’ αυτό.
Ένα μήνυμα λοιπόν από την κοινωνία προς τους πολιτικούς που καλούνται να αντιμετωπίσουν την κρισιμότερη καμπή σε ζώσα μνήμη:
Μείνε ταπεινός, μείνε πεινασμένος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου