Δρ Νίκου Σπιτάλα, (http://spitalas.blogspot.com) καθηγητού
Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, Προέδρου του ΣΥΓΑΠΑ (www.sos-sygapa.eu)
Η κρίση στην Ελλάδα ξεκίνησε από 30ετίας με την ευημερία,
την εύκολη κτήση χρημάτων, την λεγόμενη ‘πρόοδο’ σύμφωνα με τα δυτικο-ευρωπαϊκά
και αμερικανικά δεδομένα και συνήθειες.
Ένα από τα ήθη της νέας τάξης πραγμάτων είναι και το
διαζύγιο. Δηλαδή, με το πρόσχημα της γρήγορης λύσης του γάμου, της διευθέτησης
των περιουσιακών και της λεγόμενης ‘ανεξαρτησίας’, χωρίζουν με την ευλογία της
Πολιτείας και της Εκκλησίας, δίχως να υπάρχει κατάλληλη κουλτούρα για τα
υπόλοιπα θέματα που κατά την άποψη των ειδικών είναι τα σπουδαιότερα: Τα παιδιά
και το ηθικό μέρος της διάσπασης της έγγαμης συμβίωσης.
Ετσι, εμφανίζονται σήμερα, ένα εκατομμύριο διαζευγμένα
ζευγάρια, 200.000 παιδιά εκτός γάμου, 20.000 επίσημα-νομικά διαζύγια το
χρόνο. Μαζί μ’αυτά, έχουμε διεκδικήσεις,
κακοποιήσεις (ή δήθεν κακοποιήσεις, χάριν των συμφερόντων) και καθημερινές
ιστορίες τρέλας που διαδραματίζονται στα δικαστήρια ή/και σε ψυχολόγους/κέντρα
στήριξης.
Τα αποτελέσματα του μοντερνισμού έχουν και αυτή τη μορφή. Η
νέα γενιά γαλουχείται με αυτά τα μοντέλα, με αυτές τις συνήθειες. Σ’αυτά
προστέθηκαν και τα πρότυπα της τηλεόρασης που προβάλει συνεχώς και αδιαλείπτως
τις ίδιες αυτές καταστάσεις, την μονογονική οικογένεια, την μάνα με παιδί, την
δήθεν κακοποίηση.
Το Κράτος σε όλα αυτά έμεινε απαθές. Οι άνθρωποι που
βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται αλλά επιπλέον
αρέσκονται να έχουν ανθρώπους εξαρτώμενους, υποτελείς και ψυχολογικά ασθενείς.
Οι μισές υποθέσεις που εκδικάζονται καθημερινά στα
δικαστήρια, έχουν σχέση με τα οικογενειακά θέματα. Οι ψυχολόγοι/ψυχίατροι έχουν
δουλειά. Ο κρατικός όμως μηχανισμός αποδείχθηκε ανεπαρκής και το νομοθετικό
πλαίσιο ελλιπές. Οι λειτουργοί της δικαιοσύνης και της υγείας ανεπαρκείς και
ανημέρωτοι, οι δάσκαλοι δίχως γνώσεις επί του θέματος, και καμία υπηρεσία δεν
είναι σε θέση να διορθώσει τα εγκληματικά λάθη και ελλείψεις.
Η νέα γενιά, μεγαλώνει σε ένα κυκεώνα αποστροφής του
συστήματος, δίχως το πρότυπο του πατέρα/άνδρα, με ψυχολογικά προβλήματα,
παραβατικότητα και μίσος για την κοινωνία δίχως να αντιλαμβάνεται ότι το
πρόβλημα προέρχεται από όσα τους δώσανε ως πρότυπα, χθες, όση (μισή) εκπαίδευση
τους πρόσφεραν, όσα χτυπήματα δέχθηκε η οικογένεια έως τώρα από την αδιαφορία
και καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που προέρχεται από το ίδιο το κράτος
και την κρατική εξουσία. Η ανικανότητα διαχείρισης του άκρως πολιτικού θέματος
των διαζυγίων σε συνδυασμό με την κατασπατάληση του χρήματος στο θέμα αυτό,
έφερε την κατάντια της χώρας μας.
Συγκεκριμένα: Ενώ στην Αμερική, υπολογίζεται το κόστος ενός
διαζυγίου στα 50.000.000.000 $ το έτος, στην Ελλάδα δε, αυτό ξεπερνά το
παραπάνω ποσό.
Κάθε παράσταση στο δικαστήριο μπορεί να κοστίσει από 200 έως
1500 ευρώ (παράβολα), συν τα δικηγορικά έξοδα, τα δικαστικά ένσημα, τα
χαρτόσημα/μεγαρόσημα, έντυπα/φωτοτυπίες, φάκελοι, τετραπλότυπα, παραστάσεις
δικηγόρου, αναβλητικά ένσημα, επιδόσεις, κτλ προστίθενται άλλα τόσα. Εάν
υποθέσουμε ότι έχουμε τουλάχιστον μία αναβολή, τότε3 το κόστος ανέρχεται στα
5000 ευρώ το ελάχιστο, μόνο για το διαζύγιο. Το θέμα όμως δεν είναι το διαζύγιο
μεταξύ των γονέων αλλά πολλαπλασιάζεται με τα θέματα επιμέλειας, επικοινωνίας,
διατροφής των παιδιών. Εδώ, παίζονται πολλά άλλα πράγματα που είναι η ψυχολογία
του γονέα που δεν θέλει να χάσει τα παιδιά του και δίνει τα πάντα, ακόμα και τη
ζωή του, πολύ περισσότερο τον χρόνο και το χρήμα του. Ο χρόνος που χάνουν και
διαθέτουν οι διάδικοι, οι μάρτυρες και άλλοι παράγοντες της δίκης αποτελεί
σημαντικό πρόβλημα σπατάλης χρήματος (ο χρόνος είναι χρήμα). Επιπλέον, η φθορά
των ανθρώπων, η διακύβευση της αξιοπρέπειάς τους και η σπατάλη του δυναμικού
της χώρας σε πάνε-έλα, χρονοβόρες διαδικασίες που αναγκάζουν να απουσιάζουν από
την υπηρεσία τους και η χώρα μας να χάνει έμψυχο δυναμικό που μπορούσε να
χρησιμοποιήσει ουσιαστικά και δημιουργικά διότι στις ηλικίες αυτές (30-50) που
χωρίζουν συνήθως, θα μπορούσαν να απασχοληθούν σε εργασίες του κρατικού
μηχανισμού και σε εποικοδομητικά θέματα.
Οι διατροφές δεν περνούν από κρατικό έλεγχο και δεν
δηλώνονται στην εφορία (ούτε ως εισπράξεις από την γυναίκα ούτε ως έξοδα από
τον άνδρα) έτσι, συνεχίζει να υπάρχει ‘μαύρο χρήμα’, αφορολόγητο που
διακινείται ακόμα στη χώρα μας. Τα ποσά που υπολογίζονται έτσι (διατροφές)
είναι της τάξεως του 200.000.000 ευρώ σαν μαύρο αφορολόγητο από διατροφές.
Οσο για τα περιουσιακά στοιχεία που βγαίνουν ακόμα και στον
πλειστηριασμό από κακία/μίσος είναι χαρακτηριστικό της χώρας μας διότι και αυτό
χρησιμοποιείται από απατεώνες δικηγόρους και δικαστικούς επιμελητές για κέρδος
διότι χρεώνουν τα χρήματα στον πατέρα και σαν τα όρνεα κατασπαράσσουν
περιουσίες που κάποιοι δυστυχισμένοι έκαναν χρόνια για να δημιουργήσουν. Φυσικά
όλα αυτά αφορολόγητα έως προ τινος, στα χέρια των επιτήδειων, δίχως αποδείξεις,
δίχως κανένα ηθικό φραγμό και ενδοιασμό.
Παλαιότερα, υπήρχαν και τα ‘κοράκια’ των πλειστηριασμών που
συχνά ήταν οι ίδιοι. Αυτοί που με γραβάτες, σήμερα είναι στα έδρανα της Βουλής
και συνεχίζουν ανενόχλητοι το ‘έργο’ τους δηλαδή της καταστροφής αυτής της
χώρας.
Τώρα, αρχίζουν να συμμετέχουν στο ίδιο παιχνίδι και λειτουργοί
της ψυχικής υγείας, παίζοντας το ίδιο παιχνίδι με τις ψυχές αθώων παιδιών που
αποτελούν το μέλλον της πατρίδας μας. Δεν κατάλαβαν ότι παίζουν παιχνίδια
ενάντια στη πατρίδα μας? Η χώρα μας έχει δείκτη γονιμότητας 1,00 δηλαδή
αντιστοιχεί ένα παιδί (και αυτό προβληματικό) ανά οικογένεια. Η χώρα γερόντων
που (δεν) μεγαλώνει, δεν αναπτύσσεται, δεν προοδεύει αλλά οπισθοδρομεί, έδωσε
χώρο να πει αυτά σε ακραίους που λίγο αντιλαμβάνονται το τραγικό της υπόθεσης.
Οι ίδιοι ανίκανοι βουλευτές που έχουν και εκτελεστική εξουσία και σχετίζονται
με κάθε άλλη αρχή και εξουσία (δικαστική, εκκλησιαστική, κτλ) δεν επιθυμούν
ή/και είναι ανίκανοι να λύσουν προβλήματα όπως αυτό που είναι το σοβαρότερο.
Και όμως θα ήταν ευκολότερα τα πράγματα εάν διορθώνονταν
κάποια πράγματα όταν από 15ετίας διατυμπανίζαμε, μέσω του ΣΥΓΑΠΑ, δηλαδή να
αρχίσουν κάποιες αλλαγές όπως: Ο θεσμός του διαμεσολαβητή ώστε να μην
οδηγούνται αυτόματα στα δικαστήρια, οι κοινωνικές υπηρεσίες σε τοπική
αυτοδιοίκηση, τοποθέτηση ειδικών πραγματογνωμόνων, ειδικών οικογενειακών
δικαστών και δικαστηρίων, συνεπιμέλεια, εναλλασσόμενη κατοικία, τιμωρία άμεση
σε γονείς που συκοφαντούν και δικηγόρους που συντάσσουν παράνομα ή συκοφαντικά
έγγραφα. Γρήγορη επίλυση δίχως χρονοτριβή της επιμέλειας/επικοινωνίας, ερώτηση των
τέκνων από ειδικούς την πρώτη στιγμή του διαζυγίου και όχι όταν τα παιδιά έχουν
αποξενωθεί από τον συκοφάντη και ακατάλληλο γονέα. Μετά, τα παιδιά έχουν μίσος
κατά των γονέων, κατά των δικαστηρίων, κατά της κοινωνίας και έτσι ήλθε η
κατάντια της χώρας μας να ψηφίζουν Χρυσή Αυγή. Όχι ότι οι υπόλοιποι είναι αθώοι
και ευεργέτες. Κανένας δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το μέλλον των παιδιών μας. Και
η Παιδεία έχει μέρος της ευθύνης, όπως η Δικαιοσύνη και οι υπεύθυνοι του
Πολιτισμού, της Υγείας, της Ασφάλειας. Στο σημείο αυτό, να σημειωθεί ότι οι
αστυνομικοί τα έχουν χαμένα όταν βρίσκονται
σε περιστατικά οικογενειακών υποθέσεων διότι δεν έχουν επίσης την
κατάλληλη εκπαίδευση όπως και οι δάσκαλοι/καθηγητές.
Τα τραύματα των παιδιών σε συγκρουσιακά διαζύγια δεν
επουλώνονται ποτέ και το μαρτύριο του πατέρα που δεν βλέπει τα παιδιά του εξ
αιτίας της μανίας της μαμάς ή/και του βρώμικου συστήματος αποτελούν σοβαρά
θέματα που πρέπει να απασχολήσουν την Πολιτεία και τους ειδικούς.
Ο ΣΥΓΑΠΑ ενημερώνει και προσπαθεί με τα ολίγα μέσα που
διατηρεί να οδηγήσει στο σωστό δρόμο μακριά από υλικά αγαθά και με ιδεολογία
του μέλλοντος και των νέων. Στις προηγούμενες ευρωεκλογές δημιουργήσαμε για το
σκοπό αυτό το ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ (http://europeansocialmovement.blogspot.gr/)
που σε επίπεδο ευρωκοινοβουλίου μπορεί να δώσει λύσεις και στο Ελληνικό
πρόβλημα. Φέτος, το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ έχει πρόθεση να διατηρήσει την ελπίδα
στους νέους και να δώσει φως στους γηραιότερους.
Film.
Κινηματογραφικό έργο για την βιομηχανία διαζυγίων στις ΗΠΑ.
