Του Γ. Η. Ορφανού
Πρώτα από όλα, το ότι, όπως αναφέρουν οι αρχαίες πηγές, ο γνωστός Αθηναίος πολιτικός των κλασικών ετών, Περικλής, δεν τα πήγαινε ποτέ καλά με το μεγαλύτερο γιο του, Ξανθιππο. Όχι μόνο αυτό, αλλά όσους δασκάλους κι αν του έβαλε, εκείνος δεν απόκτησε τις αρετές και το πνεύμα του πατέρα του.
Το επόμενο παράδειγμα έρχεται από τη Ρώμη. Είναι η ιστορία του Τίτου Μανλιου και του γιου του. Σε έναν πόλεμο ο πατερας, υπατος όντας των Ρωμαίων, διέταξε να μη βγει κανείς στην πρώτη γραμμή των επιχειρήσεων χωρις την άδειά του. Ο γιος του παρέβη τις γονικές διαταγές και μολονότι είχε πετύχει καίριο πλήγμα στους εχθρούς και τους έτρεξε σε φυγή βρήκε το θάνατο ως απείθαρχος όταν γύρισε στο ρωμαϊκό στρατόπεδο μετά από διαταγή του ίδιου του πατέρα του.
Το τελευταίο παράδειγμα έρχεται από το Ισραήλ. Ο Αβεσαλωμ ήταν ο πιο όμορφος και ο πιο λαοφιλης γιος του βασιλιά Δαυίδ. Ήταν συνάμα γεμάτος και υπεροψία και αλαζονεία που τον ώθησαν να σηκώσει επανάσταση εναντίον του σωφρονος πατέρα του. Το τέλος του Αβεσαλωμ ήταν τραγικό, καθώς βρήκε το θάνατο όταν έστειλε ο ίδιος ο πατερας του στρατό εναντίον του.
Πέραν τούτων, θυμήθηκα και τη λαϊκή ρήση: "από ρόδο βγαίνει αγκάθι κι από αγκάθι ρόδο" που αναφέρεται στους διαφορετικούς χαρακτήρες και τρόπους ζωής γονιών και παιδιών. Δίχως αυτό να απαλλασει τους γεννητορες από την υποχρέωση να διδάσκουν με αγάπη και σύνεση πάντα την αλήθεια, το καλό και το δίκαιο στα παιδιά τους και τα ίδια τα παιδιά από το χρέος να πειθαρχούν με σεβασμό και αγάπη στους γονεις τους και να ακολουθούν το δρόμο που τους δασκαλευουν... Εσείς τι λέτε
--
Γεώργιος Η. Ορφανός
Φιλόλογος, Msc Διαχ/σης Πολιτιστικής Κληρονομιάς
& Διαχ/σης Πληροφ/κων συστημάτων
Ηράκλειο Κρήτης, τηλ. +306972233930, +306976074133
